Τι διαβάζετε;

[tetartos]

Διάβασα (επιτέλους) το τυχερό τεύχος (#13) του ΕΦ-ΖΙΝ.

 

-To Εκδυτόριαλ ήταν όλα τα λεφτά!

-Η Ανωμαλία του Frank Roger ήταν έξυπνη και γρήγορα σερβιρισμένη.

-Η Τελευταία Προβολή του Δημήτρη Βέκιου δεν έφτασε στο επίπεδο που θα μπορούσε. Ναι ήταν σπλάτερ αλλά είχε μάλλον υπερβολική γλώσσα για τα γούστα μου ("πότε μοιάζοντας ανθρώπινες, πότε ζωώδεις και πότε δαιμονικές και τελείως στρεβλές, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις τρελλών γωνιών και σχημάτων, παρανοϊκών ανοσιουργημάτων και γκροτέσκων ακροβασιών") χωρίς κάποιον στιβαρό νοηματικό πυρήνα.

-Τη Θυσία του Γιάννη Κατσούλη πρέπει να ομολογήσω ότι δεν την κατάλαβα καλά - και πρέπει να την ξαναδιαβάσω.

-Τις Σκιές σε Τοπία Μνήμης του Θανάση Μάργαρη τις απόλαυσα για τη γλώσσα και την περιγραφή τους. Με χάλασε που η ιδέα δεν ήταν πρωτότυπη και το ΕΦ στοιχείο ήταν μόνο ένα διάφανο περιτύλιγμα.

-Οι Σκηνές από μια Εισβολή ήταν κλασικός Ντίνος Χατζηγιώργης - νομίζω ότι αυτό θα ήταν ένα καταπληκτικό σενάριο.

 

Ναι, έχω ακεφιές και φαίνεται.

[BladeRunner]

Απο το καλό στο καλύτερο. Μετά το "Η πρηνής θέση του σκοπευτή" του Ζαν - Πατρίκ Μανσέτ, άρχισα το "Τα δόντια της Αυγής" του Τονίνο Μπενακουίστα.

Edited June 16, 2010 by BladeRunner

[BladeRunner]

Τι γίνεται, κανείς δεν διαβάζει κάτι; Τέλος πάντων! Μετά απο ένα διάλειμμα με τα αστυνομικά που διάβασα, έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο που κέρδισε το βραβείο Nebula το 1975 και τα βραβεία Hugo και Locus το 1976, και προς το παρόν είναι στη δεύτερη θέση των καλύτερων βιβλίων επιστημονικής φαντασίας σύμφωνα με τα μέλη του sff.gr, αν και όπως το βλέπω θα επιστρέψει στη πρώτη θέση όπως του αξίζει... τέλος πάντων, για να μην μακρυγορώ, διαβάζω το "Ο αιώνιος πόλεμος" του Τζο Χάλντεμαν!

[Sileon]

Πραγματικά, ένα συνταρακτικό, μοναδικό βιβλίο.

Έπος.

 

 

[D'Ailleurs]

διαβάζομαν The Space wolf omnibus με space marines βάρβαρους.

[heiron]

Εεετσι,ενα βαρια συναισθηματικο λογοτεχνικο δημιουγημα με βαθια κοινωνικοπολιτικη σκεψη.WAR!!!

[D'Ailleurs]

Εεετσι,ενα βαρια συναισθηματικο λογοτεχνικο δημιουγημα με βαθια κοινωνικοπολιτικη σκεψη.WAR!!!

 

και βέβαια. ειδικά στην φάση που ο Ράγκναρ σφάζει αβέρτα Tyrannids με το chainsword του διέκρηνα και ψήγματα απο την φιλοσοφία των Τροτσκιστών.

[heiron]

Εγώ αυτά τα πολυ βαθυστοχαστα τα περναω ετσι γιατι δεν μπορω τοση φιλοσοφια.

Edited June 17, 2010 by heiron

[D'Ailleurs]

να δείς σε λίγο καιρό που θα έρθει και ο τρίτος τόμος Gotrek & Felix.

[BladeRunner]

Το πρωΐ άρχισα να διαβάζω το "Σάλεμς Λοτ" του Στήβεν Κινγκ. Ήδη έχω φτάσει πάνω απο τις 160 σελίδες και μου απομένουν πολλές... Μέχρι αύριο υποθέτω ότι θα το έχω τελειώσει. Πραγματικά, μέχρι στη σελίδα που έχω διαβάσει, δεν έχει συμβεί κάτι το συγκλονιστικό. Αλλά δεν έχω βαρεθεί καθόλου. Πρόκειται για βιβλίο 510 σελίδων, και απ'όσο προβλέπω, δεν πρόκειται να βαρεθώ με τίποτα. Πως τα καταφέρνει;

[BladeRunner]

Διαβάζω το "Έρευνα στο σκοτάδι" του Φίλιπ Ντικ.

[heiron]

Πως σου φαινεται;Εγώ με τα οσα ειχα ακουσει περιμενα να ηταν απο τα καλυτερα του Ντικ αλλα τελικα ηταν απο τα πλεον μετρια.Τουλαχιστον ηταν καπως διαφορετικο απο τα άλλα.Ομως του έλειπε το περιπετειωδες και το hitech κτλ.

Εγώ τελειωσα το

Το κοριτσι της διπλανης πορτας

του Κετσαμ.Νομιζω εχει σχετικο θρεντ οποτε θα παω αργοτερα εκει να πω δυο λογια.

[BladeRunner]

Πως σου φαινεται;Εγώ με τα οσα ειχα ακουσει περιμενα να ηταν απο τα καλυτερα του Ντικ αλλα τελικα ηταν απο τα πλεον μετρια.Τουλαχιστον ηταν καπως διαφορετικο απο τα άλλα.Ομως του έλειπε το περιπετειωδες και το hitech κτλ.

Εγώ τελειωσα το

Το κοριτσι της διπλανης πορτας

του Κετσαμ.Νομιζω εχει σχετικο θρεντ οποτε θα παω αργοτερα εκει να πω δυο λογια.

 

Λοιπόν, μόλις το τελείωσα. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες σελίδες του βιβλίου(κάπου στις 30-40)δεν τις διάβασα, γιατί είχα ψιλοβαρεθεί(ίσως κάποια άλλη στιγμή θα τις διαβάσω...). Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάντως. Σίγουρα ένα απο τα κακά βιβλία του Ντικ, απ'όσα έχω διαβάσει. Περίμενα πολλά παραπάνω, και θα είμαι αυστηρός με τη βαθμολογία του βιβλίου, γιατί περίμενα παραπάνω απο τον Ντικ...

Edited June 21, 2010 by BladeRunner

[Mort13]

Μιλάμε για το "A Scanner Darkly"; Για το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ του Φίλλιπα; Κι εσύ τέκνον Χείρων;

[BladeRunner]

Μιλάμε για το "A Scanner Darkly"; Για το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ του Φίλλιπα; Κι εσύ τέκνον Χείρων;

 

Σε κάποια σημεία είχα βαρεθεί. Ίσως έφταιγε και ότι βαριόμουν εγώ γενικότερα. Τέλος πάντων, και πάλι δεν ήταν τόοοσο καλό το βιβλίο. Η γραφή, πάντως, δεν ήταν άσχημη. Και η ιδέα, φυσικά, ήταν πολύ καλή. Αλλά σαν γενική εικόνα, τίποτα το καταπληκτικό. Τελικά του έβαλα ένα 7 στα 10. Ε, δεν είναι και άσχημα. Και φυσικά, η άποψη μου, η βαθμολογία μου κλπ είναι κάτι εντελώς το υποκειμενικό, έτσι;

[heiron]

Βασικα απο Ντικ μου αρεσουν τα πρώιμα-μεσα εργα του που ειναι παρομοια βεβαια αλλα με διαφορετικη κεντρικη ιδεα.Οκ,καποια ξεχωριζουν.Το "Κυληστε δακρυα μου ειπε ο αστυνομικος" πχ.Τα τελευταια δεν μου αρεσουν σχεδον καθολου και καποια ελαφρως διαφορετικα(A scanner darkly,The man in the high castle) τα βαζω κάπου στη μεση.

Αι,πρεπει να ανεβω Θεσ/κη σε καποια φαση να δανειστω το "Τα τρια στιγματα του Παλμερ Ελντριτς" να δουμε τι λεει κι αυτο τωρα που το θυμηθηκα.

[Nihilio]

Εγώ τελειωσα το

Το κοριτσι της διπλανης πορτας

του Κετσαμ.Νομιζω εχει σχετικο θρεντ οποτε θα παω αργοτερα εκει να πω δυο λογια.

Αναμένουμε.

 

Εγώ τελείωσα μια ανθολογία του P. Straub με τίτλο 5 stories. Όλες τους ακροβατούν στα όρια του genre Mystery με ενδιαφέροντα λογοτεχνικά παιχνίδια σε κάθε μία, αλλά συνολικά κάτι λείπει. Για βιβλίο 120 σελίδων όμως που το πήρα για 3 λίρες ολοκαίνουριο δεν έχω παράπονο.

 

Τώρα διαβάζω τις ιστορίες του King Kull από τους Lin Carter και R. E. Howard (σε έκδοση του 1967 παρακαλώ) αλλά αν δεν είναι θείος Bob...

Edited June 21, 2010 by Nihilio

[Sileon]

Διάβασα το, βραβευμένο με Booker (2008), White Tiger, του Aradim Adinga. Ένα φαινομενικά αδιάφορα βιβλίο, ευρείας κατανάλωσης, που αναλώνεται σε φοκλορισμούς τύπου Slumdog Millionaire. Δηλαδή, αυτό σκεφτόμουν όταν το έπιασα στα χέρια μου και μόνο το βραβείο το έσωζε. Και όμως! Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια μετά την άλλη, καθώς το διαβάζεις. Πρωτοπρόσωπη γραφή, εν είδη επιστολών στον κυβερνήτη της Κίνας από έναν αυτοδημιούργητο Ινδό επιχειρηματία που του αραδιάζει τη ζωή του και τον τρόπο να αποδράσεις από το "κοτέτσι", όπως λέει, που είναι η ζωή για το 99% του πλήθους στη χώρα του. Γλώσσα ρέουσα, με λέξεις, φράσεις και παραγράφους να διαδέχονται η μια την άλλη καταιγιστικά. Και, χιούμορ! Ναι, και από αυτό, αλλά μετρημένο και ζυγισμένο. Το κωμικό το οποίο δεν μπορείς να διακρίνεις αν οφείλεται σε ξεκάθαρη πρόθεση του συγγραφέας ή, απλά, τα περιστατικά και οι συνθήκες φαντάζουν αστείες σε έναν Ευρωπαίο.

Είναι ένα βιβλίο αριστοτεχνικά γραμμένο, γιατί συνδυάζει την ψυχαγωγική και ρεαλιστική προφορικότητα του λόγου του αμόρφωτου χωρίς ούτε στιγμή να αμφιβάλλεις πως έχει γραφτεί από έναν ταλαντούχο συγγραφέα. Λογοτεχνικός άθλος, κατ' εμέ. Από τα πολύ καλά που έχω διαβάσει μέχρι ώρας.

Στη συνέχεια πέρασα στν Ήλιο με Δόντια του Γιάννη Μακριδάκη από εκδόσεις Εστία. Ένα μικρό βιβλίο, η αφήγηση (ή παραλήρημα) ενός κληρικού που ξεκινάει μονοκοπανιά και ξεδιπλώνει τη ζωή του σε ένα νησί κοντά στα παράλια της Μικράς Ασίας. Μικρασιατική καταστροφή, Β ΠΑγκόσμιος και λοιπά αγαπημένα θέματα Ελλήνων συγγραφέων που επικεντρώνονται στη ζωή στην επαρχία. Βέβαια, το βιβλίο δεν ειναι μονο αυτό. Υπάρχει ένα βασικότατο χαρακτηριστικό του το οποίο το καθιστά ξεχωριστό. Με μια μικρή, όμως, επαφη με συγχρονη ελληνική λογοτεχνία, η επίγευση, δυστυχώς, είναι η ίδια, ασχέτως προθέσεων του συγγραφέα.

Για το τέλος, έμεινε Η Θαυμαστή Ζωή του Όσκαρ Γουάο του Junot Diaz. Δεν ξέρω πως να το παρουσιάσω αυτό το μυθιστόρημα, ειλικρινά! Ήμουν ετοιμος στις πρώτες σελίδες να σταματησω, να μπω στο φόρουμ και να πω, "Ε! Ακούστε! Ένα καταπληκτικό βιβλιο με πρωταγωνιστή έναν χοντρό, ατσούμπαλο και ντροπαλό αγόρι άπό τον Άγιο Δομίνικο (!) που διαβάζει φανταστικό, γράφει απομονωμένο μανιωδώς πολυλογίες, είναι μια κινητή βιβλιοθήκη sf σειρών και ταινιών, και δεν ξέρει πως να μιλήσει σε κορίτσια. Α. Το βιβλίο βρίθει αναφορών και μεταφορών στο φανταστικό ή στον κινηματογράφο του φανταστικού, ενώ ταυτόχρονα είναι διασκεδαστικό"

Και, όμως, το βιβλίο δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι πολύ παραπάνω. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα, μέσα από το οποίο με χιούμορ ξεδιπλώνεται η ιστορία του απολυταρχικού, απάνθρωπου καθεστώτος του Άγιου Δομίνικου, το χρονικό της οικογένειας του πρωταγωνιστή και παράλληλα η σταδιακή, σχεδόν προδιαγεγραμμένη πορεία του ιδίου στην ολοκλήρωσή του. Πάνω και πρώτα από όλα, μιλάει για την αγάπη, αποφεύγοντας τη συμβατική, εύκολη εξύμνησή της.

Λατινοτραφής γραφή, που την έχουμε γνωρίσει μέσα από το Μάρκες, με πάμπολλες αναφορές, ακόμα και μπηχτές σε γνωστούς συγγραφείς και τα έργα τους, παράλληλες αφηγήσεις από διάφορα πρόσωπα προσκείμενα στον ήρωας - Τέλος πάντων, σκηνοθετημένο με προσοχή. Αξίζει τα λεφτά του.

 

Το βιβλίο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 2008.

 

 

 

[Adicto]

Διαβαζω το : Μπόρχες-Σαμπάτο, συζητήσεις, από εκδόσεις Πρίντα. Είναι οι καταγεγραμμένες συνομιλίες τους από μία σειρά συναντήσεων. Λογοτεχνία, Τέχνη, Φανταστικό, συγγραφή και συγγραφείς, φιλοσοφία, αυτά είναι τα θέματά τους...

 

Απλά συγκλονιστικό!

[BladeRunner]

Διαβάζω το "Ο μεγάλος αποχαιρετισμός" του Ρέημοντ Τσάντλερ. Απολαυστικότατο!

[Eroviana]

Διαβάζω τον Ελέφαντα του Μρόζεκ. Παράνοια! Συλλογή μίνι διηγημάτων, πολύ μου αρέσει. Το μόνο κακό είναι ότι μέχρι να μπεις στην ιστορία σε πετάει έξω (και τινάζει και το χαλί). ανάμεικτα.

[BladeRunner]

Τελείωσα το "Λεβιάθαν" σε σενάριο Ian Edginton και σχέδιο του D'Israeli. Δεν μετράει στα 50 βιβλία για το 2010, έτσι;

[heiron]

Μπα,δεν μετρανε τα graphic novels.Καλο ηταν τελικα;

[BladeRunner]

Μπα,δεν μετρανε τα graphic novels.Καλο ηταν τελικα;

 

Damn it!

Μια χαρά ήταν, αλλά σε μια ώρα είχε τελειώσει. Μετά χάζευα τις εικόνες.

Άλλωστε, χάρη σ'αυτό θα πάρω και άλλα 2-3 graphic novels την επόμενη φορά που θα κατέβω στο κέντρο.

[BladeRunner]

Μετά τον Ρέημοντ Τσάντλερ, έπιασα στα χέρια μου τον Γουίλιαμ Ράιλυ Μπερνέτ και συγκεκριμένα το "Το τέλος της διαδρομής".

Edited June 25, 2010 by BladeRunner