Τι διαβάζετε;

[Ugh]

Με λίγα λόγια, δηλαδή, να την έχω υπόψιν την συλλογή αυτή...

Και βέβαια!

Ελπίζω μόνο να τα βρεις!

 

 

Από τις πολύ καλές ιστορίες του Κόναν, ας γίνει αυτή εύνασμα για να τον πιάσεις περαιτέρω Είναι όμως και από τις πιο horror οφείλω να πω. Αυτές του Έλρικ καλές είναι αλλά πιστεύω ότι θα εκτιμηθούν περισσότερο, αν διαβαστούν όλες μαζί στα πλαίσια των βιβλίων. Ξεκάρφωτες θα έλεγα ότι χάνουν πολύ. Ο Smith είναι από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς, και να ξέρεις ότι το τέλος της ιστορίας ήταν πολύ αναμενόμενο. Γιατί ως γνωστόν, ο σπουδαίος συγγραφέας δεν τρέφει κανέναν οίκτο για τους χαρακτήρες του. Τέλος, η ιστορία του Μαστακούρη είναι η δεύτερη από τρεις συνολικά. Η πρώτη και η τρίτη αντίστοιχα είναι: Ιστορίες με Θεούς και Δαίμονες: ''Η Γκρίζα Χώρα'', και Ιστορίες με Λυκανθρώπους: ''Το Λυκοτόμαρο''.

 

Αλήθεια; Είναι ο Κόναν horror;; Δεν έδειξε κάτι τέτοιο πάντως η συγκεκριμένη ιστορία...Τουλάχιστον ως προς το horror, έτσι όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου.

Όσο για τον C.A. Smith, το είπα γιατί συνήθως σε τέτοιου είδους ιστορίες, σχεδόν πάντα υπάρχει ένα γλυκανάλατο happy end. Ευχαριστώ πολύ για το info, θα τον έχω στα υπόψιν..

 

 

συγγνωμη που θα ειμαι λιγο off-topic αλλα... ποσο γρηγορα διαβαζεις? εχω παθει πλακα με τον αριθμο των βιβλιων που εχεις διαβασει μεσα σε λιγες μερες

[BlackCatGirl]

συγγνωμη που θα ειμαι λιγο off-topic αλλα... ποσο γρηγορα διαβαζεις? εχω παθει πλακα με τον αριθμο των βιβλιων που εχεις διαβασει μεσα σε λιγες μερες

 

Μπα, ίσα ίσα, δε διαβάζω καθόλου γρήγορα. Τα τελευταία αυτά βιβλία που αναφέρω είναι εκδόσεις τσέπης (εκδ. Ωρόρα), αλλά είναι και σχετικά μικρά σε πλήθος σελίδων.

Αν όμως δεις τα αστυνομικά που διαβάζω αυτό τον καιρό, που είναι και αυτά εκδόσεις τσέπης (εκδ. Plaza), επειδή έχουν 500-600κάτι σελίδες, αργώ να τα τελειώσω (κάνω περίπου μια με δύο εβδομάδες για το καθένα).

Εξαρτάται τον ελεύθερο χρόνο. Το καλοκαίρι διαβάζω όντως πολλά βιβλία, τώρα όχι.

Αλλά...τι κάθομαι και εξηγώ; Αν εγώ διαβάζω γρήγορα, τι να πει κανείς για τον BladeRunner?

[Ugh]

συγγνωμη που θα ειμαι λιγο off-topic αλλα... ποσο γρηγορα διαβαζεις? εχω παθει πλακα με τον αριθμο των βιβλιων που εχεις διαβασει μεσα σε λιγες μερες

 

Μπα, ίσα ίσα, δε διαβάζω καθόλου γρήγορα. Τα τελευταία αυτά βιβλία που αναφέρω είναι εκδόσεις τσέπης (εκδ. Ωρόρα), αλλά είναι και σχετικά μικρά σε πλήθος σελίδων.

Αν όμως δεις τα αστυνομικά που διαβάζω αυτό τον καιρό, που είναι και αυτά εκδόσεις τσέπης (εκδ. Plaza), επειδή έχουν 500-600κάτι σελίδες, αργώ να τα τελειώσω (κάνω περίπου μια με δύο εβδομάδες για το καθένα).

Εξαρτάται τον ελεύθερο χρόνο. Το καλοκαίρι διαβάζω όντως πολλά βιβλία, τώρα όχι.

Αλλά...τι κάθομαι και εξηγώ; Αν εγώ διαβάζω γρήγορα, τι να πει κανείς για τον BladeRunner? :lol:

 

εγω για 500-600 σελ. κανω χαλαρα 1 μηνα, αν δε, το βρισκω βαρετο το βιβλιο μπορει να κανω και διμηνο

πανε προ πολλου οι εποχες που εκανα 4 μερες...

[Δημήτρης]

Αλήθεια; Είναι ο Κόναν horror;; Δεν έδειξε κάτι τέτοιο πάντως η συγκεκριμένη ιστορία...Τουλάχιστον ως προς το horror, έτσι όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου.

Όσο για τον C.A. Smith, το είπα γιατί συνήθως σε τέτοιου είδους ιστορίες, σχεδόν πάντα υπάρχει ένα γλυκανάλατο happy end. Ευχαριστώ πολύ για το info, θα τον έχω στα υπόψιν..

 

 

Όχι δεν εννοούσα ότι ο Κόναν είναι horror, ίσα- ίσα καθαρό fantasy είναι. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι ''Ο Πύργος του Ελέφαντα'' είναι η Κονανική εκείνη ιστορία, που τείνει προς τον τρόμο, περισσότερο από κάθε άλλη. Ίσως και γι' αυτό να σου άρεσε Βλέπεις ότι είμαι ειλικρινής, και δεν σου λέω ότι είναι τρόμος για να σε δελεάσω να διαβάσεις Και ψάξε και τους Smith- Μαστακούρη γιατί αξίζουν πραγματικά.

 

Είμαι στην μέση από ''Το Υπόγειο'' του Dostoyevsky. Στην αρχή ξεκίνησε λίγο περίεργα και δεν μου άρεσε, αλλά τώρα έστρωσε λίγο.

Edited March 27, 2012 by Δημήτρης

[Cassandra Gotha]

1) Ξεκίνησα το A Clash of Kings, του Martin. Έχοντας διαβάσει ακόμη μόνο ένα βιβλίο του, το A Game of Thrones, έχω να πω ότι είναι ένας εξαίρετος συγγραφέας (χαίρω πολύ, θα μου απαντήσετε! ) και θα χαρώ να διαβάσω στο μέλλον και άλλες δουλειές του, διαφορετικές (όχι πάλι ένα μεσαιωνικό/φάντασυ έπος, αυτό το κάνει καλά, το ξέρω). Επειδή έχει τρομερά πολύπλοκη ιστορία, ευτυχώς δεν τη βαραίνει με τη γραφή του, γιατί το αποτέλεσμα πιστεύω δεν θα διαβαζόταν. Γράφει απλά, τόσο απλά που δεν δίνεις σημασία σε τίποτα άλλο πέρα της ίδιας της ιστορίας, ούτε εξυπνάδες του συγγραφέα ούτε τίποτα. Ξεκάθαρα πράγματα. Και έτσι κυλάνε εύκολα 780 σελίδες.

Οι χαρακτήρες είναι ολοζώντανοι και τόσο πολυδιάστατοι που πραγματικά για κάποιους δεν ξέρω τι να νιώσω (αυτός ο Τύριον Λάννιστερ, ας πούμε: είναι ικανός γαι το καλύτερο, λόγω προσωπικών πεποιθήσεων και βιωμάτων, αλλά και για το χειρότερο λόγω οικογένειας και το ότι τους αγαπάει, ιδίως τον σιχαμένο τον αδερφό του). Τα όσα γίνονται σε αυτό το βιβλίο μοιάζουν αρκετά πιθανά (δηλαδή, δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι κάτι εξυπηρέτησε την προώθηση της πλοκής και μπήκε βεβιασμένα), αλλά για έναν χαρακτήρα σκέφτηκα ότι "και τότε γιατί όλα αυτά;". Δεν έχω παρακολουθήσει συζητήσεις, αλλά νομίζω πως κι άλλοι θα έκαναν την ίδια σκέψη.

 

( Μην ανοίξετε το spoiler αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο αλλά σκοπεύετε να το κάνετε. Μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα! )

 

Ο Νεντ πεθαίνει τόσο ανούσια που μου χτύπησε πολύ άσχημα. Και τότε τι νόημα είχαν όλα αυτά; Το ψάξιμο που έκανε; Το λαμπάκι που άναψε όταν άκουσε τη Σάνσα να λέει "Ο Τζόφρεϊ" - ΦΤΟΥ, συγνώμη, πάντα φτύνω όταν λέω το όνομά του - "Ο αυτός τέλος πάντων, δεν μοιάζει καθόλου στον μπεκρή πατέρα του" ; Αφού δεν τα είπε σε κανέναν, ( ΟΚ, ο ύπουλος σκώληκας, ο νταβαντζής, το ήξερε από πριν, οπότε δεν πιάνεται σαν κάτι που κατάφερε ο Νεντ), τότε γιατί έγιναν; Είναι βιβλίο, στα βιβλία πρέπει να οδηγούν κάπου οι προσπάθειες! Πήγαινε κάπου, πήγαινε, και τελικά πού; Σε αυτό το θάνατο. (Που πυροδότησε άλλες μεγάλες αποφάσεις, αλλά και πάλι... Τουλάχιστον να το είχε πει σε κάποιον). Σε αυτό το σημείο μου φάνηκε ότι ο Μάρτιν προσπάθησε με το ζόρι να δώσει μία σκληρότητα, ένα δράμα, μία ματαιότητα αλά πραγματικής ζωής.

 

 

Αυτό που φυσικά πρέπει να πω, σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει διαβάσει αυτή τη σειρά αλλά θέλει, είναι να μην δείτε πρώτα την τηλεοπτική παραγωγή. Αυτά τα βιβλία έχουν γραφτεί για να κρατάνε τον αναγνώστη σε εγρήγορση και περιέργεια για τη συνέχεια. Όπως είπα και πιο πάνω, η γραφή του είναι αόρατη. Άρα, αν γνωρίζει κάποιος την πλοκή δεν θα τον κρατήσει το βιβλίο.

 

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει.

 

2) Ξεκίνησα το Λαβίνια της Ούρσουλα Λε Γκεν. Είναι μία ευχάριστη αλλαγή από το συνεχές μεσαιωνικό φάντασυ (που μου αρέσει, αλλά μερικές φορές νομίζω ότι θα το σιχαθώ κιόλας). Το βιβλίο αυτό είναι εμπνευσμένο από το έπος Αινειάδα του λατίνου ποιητή Βιργιλίου. Διαδραματίζεται, κατά συνέπεια, στην Αρχαία Ρώμη, και αναφέρεται στη Λαβίνια, την κόρη του βασιλιά, που είναι και η αφηγήτρια.

 

Από τις πρώτες σελίδες με ρούφηξε σε μία ξεκούραστη, όμορφη, χαλαρή αφήγηση... που όμως δε λέει τίποτα (μέχρι στιγμής)! Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά νομίζω πως η Λε Γκεν έχει παρασυρθεί από τη χαλαρότητα της ηλικίας της, (ήταν που ήταν πάντα άνευρη, όσο και να μ' αρέσει, να τα λέω με το χέρι στην καρδιά), πράγμα φυσικό, ίσως να εκτιμήσω λοιπόν το εν λόγω βιβλίο καλύτερα σ ε καμιά τριανταριά χρόνια.

Πάντως για τώρα το κρατάω για τα μεσημεράκια, αν δεν έχω κέφι να διαβάσω περιπέτειες με δράκους. (Αδιόρθωτη)

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Σφήκα'' του Eric Frank Russell. Μέχρι το δεύτερο κεφάλαιο που έχω φτάσει καλό είναι.

[Μιχάλης]

Έχω ξεκινήσει το Σάκος με κόκαλα του Stephen King και μέχρι τη σελίδα 200 που έχω φτάσει είναι πάρα πολύ καλό!!

[BladeRunner]

Λοιπόν, εγώ έχω τελειώσει το Επιδημία, του Σκοτ Σίγκλερ, το Τραύμα, του Γκράχαμ Μάστερτον και το κλασικό Οι μπλε φακοί, της Δάφνης Ντι Μοριέ. Σχόλια να περιμένετε αργότερα στο τόπικ με τα 50 βιβλία. Απρίλιος, μήνας Τρρρρρρόμου!!

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Σφήκα'' του Eric Frank Russell. Η ιστορία εξελίσσεται εν μέσω του πολέμου της ανθρωπότητας μ' έναν εξωγήινο πολιτισμό. Ένας άνθρωπος αφού λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση, θα σταλεί μυστικά στον πλανήτη τους για να προβεί σε προγαπανδιστικές πράξεις, που έχουν ως σκοπό να προκαλέσουν αναστάτωση στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου. Το βιβλίο χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν καλό. Εκτός από το ότι ήταν καλογραμμένο, μου άρεσε η κεντρική του ιδέα. Γιατί δηλαδή στάλθηκε μονάχα ένας άνθρωπος, αντί για έναν ολόκληρο στρατό; Εκεί είναι που έγκειται και ο τίτλος του. Και αν είχα πιάσει και κάποιες περίεργες τεχνικές που αναπτύσσονται, θα μου είχε αρέσει ακόμη πιο πολύ.

 

Τώρα θέλοντας να κάνω ένα διάλειμμα από το διάβασμα, έπιασα το μόνο Sandman του Neil Gaiman που έχω.

Edited April 1, 2012 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Πολύ ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, όντως! Να πάρει, αν δεν ήταν ακριβές αυτές οι εκδόσεις, σίγουρα θα είχα πάρει αρκετά βιβλιαράκια τους...

[Δημήτρης]

Πολύ ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, όντως! Να πάρει, αν δεν ήταν ακριβές αυτές οι εκδόσεις, σίγουρα θα είχα πάρει αρκετά βιβλιαράκια τους...

 

Το ακριβές δεν λέει τίποτα, αντικατέστησε το με πανάκριβες. Αν μπόρεσα να πάρω τόσα πολλά βιβλία από αυτούς, ήταν επειδή είχα αρκετά χρήματα μαζί μου όταν είχα πάει κάτω. Προσφέρεται για δανεισμό πάντως αν θέλεις.

[BlackCatGirl]

Ξεκινάω σήμερα το "Εκτός ελέγχου" της S. Brockmann.

[BladeRunner]

Συνεχίζω με Δάφνη Ντι Μοριέ πάλι, με το μικρό βιβλιαράκι από εκδόσεις Αιγόκερως, που έχει μέσα δυο ιστορίες, Τα Πουλιά και Φίλησε με πάλι, άγνωστε. Ήδη τελείωσα την δεύτερη ιστορία και αρχίζω την πρώτη. Περισσότερα όταν τελειώσω...

[BladeRunner]

Άρχισα την ανθολογία Νο. 16 της Ωρόρας, με τον τίτλο Ιστορίες μυστηρίου και τρόμου.

[Δημήτρης]

Ξεκινάω την σειρά ''Ντρενάι'' του David Gemmell.

 

 

[alanon]

ο χορος των δρακων τομος Β

[Alucard]

Ξεκινάω την σειρά ''Ντρενάι'' του David Gemmell.

 

 

 

Θα σου αρέσει λογικά, Δημήτρη. Ειδικότερα το δεύτερο μέρος, 'Ο Βασιλιάς πέρα από την Πύλη.' Φοβεοί χαρακτήρες!

[Δημήτρης]

Ξεκινάω την σειρά ''Ντρενάι'' του David Gemmell.

 

 

 

Θα σου αρέσει λογικά, Δημήτρη. Ειδικότερα το δεύτερο μέρος, 'Ο Βασιλιάς πέρα από την Πύλη.' Φοβεοί χαρακτήρες!

 

Μακάρι να είναι Alucard έτσι όπως τα λες. Πάντως νόμιζα ότι η σειρά ήταν μόνο τέσσερα βιβλία, αλλά κοιτάζοντας στη wikipedia είδα ότι τελικά είναι έντεκα, δεν ξέρω γιατί η Anubis δεν προχώρησε στη μετάφραση όλων των υπόλοιπων. Ίσως επειδή δεν πήγαν καλά στις πωλήσεις

Edited April 3, 2012 by Δημήτρης

[tsathoggua]

Ξεκινάω την σειρά ''Ντρενάι'' του David Gemmell.

 

 

 

Θα σου αρέσει λογικά, Δημήτρη. Ειδικότερα το δεύτερο μέρος, 'Ο Βασιλιάς πέρα από την Πύλη.' Φοβεοί χαρακτήρες!

 

Μακάρι να είναι Alucard έτσι όπως τα λες. Πάντως νόμιζα ότι η σειρά ήταν μόνο τέσσερα βιβλία, αλλά κοιτάζοντας στη wikipedia είδα ότι τελικά είναι έντεκα, δεν ξέρω γιατί η Anubis δεν προχώρησε στη μετάφραση όλων των υπόλοιπων. Ίσως επειδή δεν πήγαν καλά στις πωλήσεις

 

Καλή είναι η σειρά. Έχω διαβάσει τα τέσσερα που έχουν βγει στα ελληνικά και μου είχαν κάνει καλή εντύπωση. Τον συμπαθώ πολύ τον -πλέον μακαρίτη- Gemmell από τότε που είχα διαβάσει το The Lion of Macedon.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ, με τον συγγραφέα να είναι ανώνυμος. Δείχνει τα χρονάκια του, φυσικά, αλλά είναι κλασικό.

[BlackCatGirl]

Τελείωσα σήμερα το "Εκτός ελέγχου" της S.Brockmann, που ήταν ένα καλούτσικο αστυνομικό βιβλίο, με φόντο την υπέροχη Ινδονησία.

Απόλαυσα τις περιγραφές των τοπίων και της ζούγκλας, αλλά δεν ενθουσιάστηκα με τη πλοκή και την εξέλιξή της.

Είχε αρκετή δράση όμως.

 

Συνεχίζω με τη "Στοιχειωμένη Ελλάδα" του Ν. Θάνου.

[Anwrimos23]

Είμαι σε ένα φυλάκιο σε κάποιο κωλοχώρι και προσπαθώ να τελειώσω με κάποια δυσκολία το Πεθαμένες Ψυχές του Γκόγκολ.

[BladeRunner]

Βαρύ πυροβολικό, με Κλάιβ Μπάρκερ, και συγκεκριμένα το Hellraiser. Είναι το πρώτο βιβλίο του Μπάρκερ που διαβάζω. Εξαιρετικό πρώτο κεφάλαιο, τι να πω, μακάρι η συνέχεια να είναι έτσι και πιο δυνατή... Από Μπάρκερ έχω επίσης Το καταραμένο παιχνίδι και Υφαντόκοσμος (χε, χε, με 2-3 ευρώ από Μοναστηράκι...). Αν μου αρέσει πολύ το Hellraiser, σίγουρα θα αγοράσω τα τρία πρώτα Βιβλία του Αίματος...

 

Αυτήν την έκδοση έχω...

 

 

[wordsmith]

Είμαι σε ένα φυλάκιο σε κάποιο κωλοχώρι και προσπαθώ να τελειώσω με κάποια δυσκολία το Πεθαμένες Ψυχές του Γκόγκολ.

 

Εγώ το είχα διαβάσει με τον τίτλο "Νεκρές Ψυχές". Έχει μερικά καλά σημεία, απ' ό,τι θυμάμαι. Αλλά νομίζω ότι ο συγγραφέας δεν το τελείωσε, οπότε στο τέλος θα μείνεις ξεκρέμαστος, υπόψην. Και καλός πολίτης.

 

Εγώ προσπαθώ να διαβάσω ταυτόχρονα το Roadwork του Stephen King (στο σπίτι) και την Ωρόρα Νο 10, με Ιστορίες από εφιαλτικούς κόσμους(στο λεωφορείο). Και έχω αρχίσει και το "Σπηλιές από ατσάλι" του Ασίμοφ, αλλά το έχω αφήσει για πολλές μέρες και μάλλον θα πρέπει να το ξαναπιάσω από την αρχή μετά.

 

Bladerunner, ο "Φονικός κουρέας της οδού Φλιτ" δεν είναι ο

; Δε μου πολυάρεσε η ταινία, αλλά είναι πολύ πιο ολοκληρωμένη εκδοχή της ίδιας υπόθεσης από ό,τι το βιβλίο, το οποίο δε νοιάζεται καθόλου για τα κίνητρα του δολοφόνου και απλώς τον φορτώνει με επίθετα όπως "διαβολικός" κλπ, λες και είναι ο Δρακουμέλ. Ευτυχώς που άλλαξαν οι καιροί προς τα εκεί.

[Δημήτρης]

Βαρύ πυροβολικό, με Κλάιβ Μπάρκερ, και συγκεκριμένα το Hellraiser. Είναι το πρώτο βιβλίο του Μπάρκερ που διαβάζω. Εξαιρετικό πρώτο κεφάλαιο, τι να πω, μακάρι η συνέχεια να είναι έτσι και πιο δυνατή... Από Μπάρκερ έχω επίσης Το καταραμένο παιχνίδι και Υφαντόκοσμος (χε, χε, με 2-3 ευρώ από Μοναστηράκι...). Αν μου αρέσει πολύ το Hellraiser, σίγουρα θα αγοράσω τα τρία πρώτα Βιβλία του Αίματος...

 

Αυτήν την έκδοση έχω...

 

 

 

Από τα πάρα πολύ καλά βιβλία της λογοτεχνίας τρόμου, είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει πολύ. Δες μετά και την εξίσου πολύ καλή ταινία. Και τα Βιβλία του Αίματος απίστευτη συλλογή, και τα έξι. Γενικά είναι κάποια συγκεκριμένα βιβλία που έχουν κάνει τον Barker, συγγραφέα αντάξιο της φήμης του.