Τι διαβάζετε;

[trillian]

Σε ένα kindle-spree, διάβασα τις τελευταίες μέρες τα εξής... εξωσχολικά:

 

Kafka on the Shore (Haruki Murakami)

On Writing (Stephen King)

Duma Key (Stephen King)

 

και ψάχνομαι για το ποιο θα πιάσω μετά...

[Kafka]

Borges, άπαντα πεζά και δοκίμια, απο τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα (που δεν υφίστανται πλέον).

 

Το κείμενο στα ελληνικά μου φαίνεται πολύ όμορφο, μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη. Δίχως να μπορώ να κρίνω το ισπανικό πρωτότυπο μου έκανε πολύ καλή εντύπωση.

 

Επίσης βγήκε ένα καινούργιο βιβλίο με ποιήματα του Κάφκα, και μάλλον θα το αγοράσω.

Edited May 28, 2012 by DeMaupassant

[gregacm]

Επιασα το Η Σκια της Σκιας του Πακο Ιγνασιο Ταιμπο II,το οποιο εδιναν περυσι το καλοκαιρι τα ΝΕΑ.

[Mr. R.Carter]

Ξεκινησα το Something Wicked... του Bradbury.

 

Πολυ ποιητικο μεχρι στιγμης, αλλα εξουθενωτικο. Εχει ενα ρυθμο που μου θυμιζει ακριδα η οποια χοροπηδαει ασταματητα και δεν σε αφηνει να παρεις μια ανασα για να την παρατηρησεις με την ησυχια σου. Προτασεις μικρες, η οποιες διαδεχονται η μια την ακομα και αν αποτελουνται απο μια μονο λεξη.

 

Απο την πρωτη σελιδα το εργο φωναζει πως ειναι το ευαγγελιο του Stephen King. Παραλληλα, η προζα του, κληρονομια απο τους παλιοτερους συγγραφεις,δεν κολλαει σε λεπτομερειες. Αντιθετα, οι (φευγατες) περιγραφες ειναι πραγματικα straight to the point. Τα σκηνικα του θυμιζουν μια πολυ καλη καλλιτεχνικη φωτογραφια, η οποια εχει σαν κυριο χαρακτηριστικο την αφαιρεση.

 

Εχει τελειως διαφορετικο υφος απο οτιδηποτε αλλο στο χωρο. Μοιαζει να εχει γραφτει απο καποιον που ανηκει στην κλασσικη λογοτεχνια, παρα σε εναν συγγραφεα του sci-fi/ fantasy/ horror. Δεν εχω διαβασει το Farenheit 451, αλλα τα αρκετα διηγηματα του Bradbury που εχω διαβασει, ειναι μεν αρκετα ρομαντικα,καποια λιγο παραπανω αφηρημενα απ'οτι συνηθως, αλλα οχι τοσο ποιητικα οσο αυτο το βιβλιο.

 

Μπορει βεβαια να ημουν κουρασμενος κατα την αναγνωση των πρωτων σελιδων και ολα αυτα που λεω να ειναι αρλουμπες...Ή μπορει να φταιει η μεταφραση του Αιολου. Οπως και να εχει, αυτο το διαφορετικο και περιπετειωδες στη γραφη του μου αρεσε μεχρι στιγμης.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Μέχρι την 50 σελίδα που έχω φτάσει καλό είναι.

 

 

[aScannerDarkly]

Ξεκίνησα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Μέχρι την 50 σελίδα που έχω φτάσει καλό είναι.

Είναι πολύ παραπάνω από καλό. Καλό διάβασμα εύχομαι, πιστεύω πως θα σου αρέσει πολύ.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Μέχρι την 50 σελίδα που έχω φτάσει καλό είναι.

Είναι πολύ παραπάνω από καλό. Καλό διάβασμα εύχομαι, πιστεύω πως θα σου αρέσει πολύ.

 

Σ' ευχαριστώ aScannerDarkly και μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες. Έχω πλέον αρκετά βιβλία από ε.φ. και θέλω σιγά- σιγά να καταπιαστώ για τα καλά με το είδος. Επέλεξα το συγκεκριμένο γιατί μου άρεσαν ένα- δύο πράγματα που ήξερα από την υπόθεση.

[As_if]

Ξεκινησα το Something Wicked... του Bradbury.

 

Κάθε μία ή δύο σελίδες υπήρχε κι ένα διαμάντι που έπρεπε να ξαναδιαβάσω ή έπρεπε να σταματήσω για να παρατείνω την αίσθηση που μου άφηνε μια πρόταση, μια εικόνα, μια μεταφορά.

Είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, οπότε ένα κόλλημα ίσως να δικαιολογείται βέβαια, αλλά είναι από τα βιβλία που μου έμειναν και με ακολούθησαν μέχρι σήμερα.

Από εκδίκηση πάντως, κάποιος κακός ξεπήδησε μέσα από το βιβλίο κι έκανε ένα εξώφυλλο άθλιο.

Η μετάφραση πολύ καλή.

[tsathoggua]

Ξεκινησα το Something Wicked... του Bradbury.

 

Κάθε μία ή δύο σελίδες υπήρχε κι ένα διαμάντι που έπρεπε να ξαναδιαβάσω ή έπρεπε να σταματήσω για να παρατείνω την αίσθηση που μου άφηνε μια πρόταση, μια εικόνα, μια μεταφορά.

Είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, οπότε ένα κόλλημα ίσως να δικαιολογείται βέβαια, αλλά είναι από τα βιβλία που μου έμειναν και με ακολούθησαν μέχρι σήμερα.

Από εκδίκηση πάντως, κάποιος κακός ξεπήδησε μέσα από το βιβλίο κι έκανε ένα εξώφυλλο άθλιο.

Η μετάφραση πολύ καλή.

 

Πωπω, αυτό πρέπει να το έχω κάπου δώδεκα χρόνια στα αδιάβαστα. Θα το τσεκάρω το καλοκαίρι. Ο Μπράντμπερυ είναι φοβερός.

[Mr. R.Carter]

Αυτο που καταλαβα με το συγκεκριμενο βιβλιο ειναι πως προκειται για ενα αναγνωσμα το οποιο σου αποκαλυπτει ολη τη μαγεια του μονο αμα γινει σε μικρη ηλικια, γυρω στα 15 δηλαδη. Οχι πως τωρα δεν διαβαζεται. Αλλα δεν το νιωθεις το ιδιο.

 

 

Εκραζα τον Αιολο για το εξωφυλλο, αλλα τωρα καταλαβα γιατι το εκανε. Οχι επειδη ειναι παιδικο βιβλιο. Δεν ειναι. Αλλα ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστει οταν εισαι μικρος. Για αυτο προσπαθει να ψαρεψει κανενα αυτης της ηλικιας με τετοιο εξωφυλλο.

[As_if]

Εκραζα τον Αιολο για το εξωφυλλο, αλλα τωρα καταλαβα γιατι το εκανε. Οχι επειδη ειναι παιδικο βιβλιο. Δεν ειναι. Αλλα ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστει οταν εισαι μικρος. Για αυτο προσπαθει να ψαρεψει κανενα αυτης της ηλικιας με τετοιο εξωφυλλο.

 

Δεν μπορώ να φανταστώ παιδιά να το διαβάζουν, το εξώφυλλο πάντως είναι κακότεχνο και αδικεί το βιβλίο. Νομίζω πως μπορείς να συνεχίζεις να κράζεις τον Αίολο (εξάλλου ο Ρουμπούλιας που το έχει σχεδιάσει έχει εξελιχθεί πάρα πολύ καλλιτεχνικά από τότε και μάλλον θα συμφωνήσει)

[Mr. R.Carter]

Εκραζα τον Αιολο για το εξωφυλλο, αλλα τωρα καταλαβα γιατι το εκανε. Οχι επειδη ειναι παιδικο βιβλιο. Δεν ειναι. Αλλα ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστει οταν εισαι μικρος. Για αυτο προσπαθει να ψαρεψει κανενα αυτης της ηλικιας με τετοιο εξωφυλλο.

 

Δεν μπορώ να φανταστώ παιδιά να το διαβάζουν, το εξώφυλλο πάντως είναι κακότεχνο και αδικεί το βιβλίο. Νομίζω πως μπορείς να συνεχίζεις να κράζεις τον Αίολο (εξάλλου ο Ρουμπούλιας που το έχει σχεδιάσει έχει εξελιχθεί πάρα πολύ καλλιτεχνικά από τότε και μάλλον θα συμφωνήσει)

 

Ειμαι σιγουρος πως οι περισσοτεροι εδω μεσα παιδια ξεκινησαν να διαβαζουν τρομο! I know I did! Παντως χαιρομαι που σου αρεσε τοσο το βιβλιο.

[BladeRunner]

Έχω τελειώσει το Ο πύργος του ερπετού, του Ρόμπερτ Χάουαρντ και το Ο σκοτεινός κόσμος, του Χένρι Κάτνερ, και έχω αρχίσει το Νεκροφάγοι, του Μάικλ Κράιτον. Περισσότερα σχόλια για τα βιβλία που διάβασα, κατά το βραδάκι (edit: αύριο), στο τόπικ για τα 50 Βιβλία. Έλεγα ο μήνας Ιούνιος να είναι ο τελευταίος θεματικός μήνας, αφιερωμένος στην φαντασία, αλλά τελικά άλλαξα γνώμη και από δω και πέρα (συμπεριλαμβανομένου του Ιουνίου) θα διαβάζω όποια βιβλία θέλω (ανεξαρτήτου είδους δηλαδή) κάθε μήνα. Τέρμα οι θεματικοί μήνες, με κούρασαν. Υπόσχομαι όμως να διαβάσω μέχρι το τέλος του χρόνου τουλάχιστον 15-20 βιβλία φαντασίας.

Edited May 31, 2012 by BladeRunner

[tsathoggua]

 

και έχω αρχίσει το Νεκροφάγοι, του Μάικλ Κράιτον.

 

 

Ωραίο! Σε αυτό έχει βασιστεί η ταινία 13ος Πολεμιστής.

[Naroualis]

Το διάβασα στα αγγλικά κι ήταν απλά καταπληκτικό. Συχνά αναρωτιέσαι αν είναι αληθινό αυτό ή εργο φαντασίας.

[Anwrimos23]

Ενα απο τα βιβλία που διάβασα αυτο τον καιρό (που δεν ποστάρω καθολου) είναι το Εργοστάσιο Σφηκών του Iain Banks!

Eιναι το πιο αρρωστημένο παράξενο και ενοχλητικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Συνδιάζει άψογα την ψυχική διαταραχή με τους ψυχαναγκασμούς, την παιδικη αθωοτητα και λογική (τον παιδικό απλο τρόπο σκεψης δλδ) και τη σεξουαλική σύγχυση. Κοντολογίς συνδιάζει σχεδον ολα τα αρρωστα πράγματα με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθει ενας συγγραφέας!

Στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ο μικρός Νιχίλιος είχε πετύχει στην τότε ΕΤ2 ένα ντοκυμαντέρ για το βιβλίο και θυμάται το ρολόι που είχε γίνει παγίδα θανάτου για έντομα.

Τα επόμενα χρόνια που μεγάλωσε, έψαξε το βιβλίο αλλά εις μάτην. Μόνο το 2009 που πήγε στο ΗΒ έψαξε ανάμεσα στον τρόμο για αυτό, για να του το βρει μία υπάλληλος των Waterstones (αυτών που είδαμε όλοι στο προτελευταίο επεισόδιο του Doctor Who πέρσυ) στα mainstream.

Ο μικρός Νιχίλιος περίμενε πολλά από αυτό το βιβλίο, όμως απογοητεύτηκε. Όλα φλασμπακ, ελάχιστη καφρίλα και κατά βάση ήταν μία καλά μεταμφιεσμένη ιστορία ΕΦ. Και αν το είχα διαβάσει ως slipstream ίσως και να το είχα βαθμολογήσει υψηλότερα.

 

ΥΓ: Το ότι εκείνη τη χρονιά είχα διαβάσει τερατουργήματα τύπου The Cellar και Delightful Corpse δε βοηθάει και πολύ την συνολική εντύπωση μου)

 

Noμίζω πως αδικείς αρκετά το βιβλίο, είχε αρκετή καφρίλα (πχ ιστορία αδερφού με το πως τρελάθηκε στο νοσοκομείο), αλλά κυρίως το γεγονός πως περιγράφει παιδικούς φόνους μέσα από τα μάτια ενός πιτσιρικά (?) ήταν από μόνο του αρκετό για να δημιουργήσει έναν θρύλο γύρω από το όνομά του και από μόνο του αποτελεί τεράστια καφρίλα-όλες οι σκηνές είναι πραγματικοί εφιάλτες. Εξάλλου και η γραφική βία, που ξεπερνάει τα όρια, πολλές φορές καταλήγει γελοία χάνοντας τον στόχο του να προκαλέσει σοκ.

Edited June 1, 2012 by Anwrimos23

[dagoncult]

είχε αρκετή καφρίλα (πχ ιστορία αδερφού με το πως τρελάθηκε στο νοσοκομείο)

 

Λες για τη φάση με το κουτάλι και το παιδάκι και τις μύγες, ε;. Τι φρικτό σκηνικό!

[Adicto]

Aκόμα το θυμάμαι αυτό...

[tsathoggua]

Ενα απο τα βιβλία που διάβασα αυτο τον καιρό (που δεν ποστάρω καθολου) είναι το Εργοστάσιο Σφηκών του Iain Banks!

Eιναι το πιο αρρωστημένο παράξενο και ενοχλητικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Συνδιάζει άψογα την ψυχική διαταραχή με τους ψυχαναγκασμούς, την παιδικη αθωοτητα και λογική (τον παιδικό απλο τρόπο σκεψης δλδ) και τη σεξουαλική σύγχυση. Κοντολογίς συνδιάζει σχεδον ολα τα αρρωστα πράγματα με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθει ενας συγγραφέας!

Στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ο μικρός Νιχίλιος είχε πετύχει στην τότε ΕΤ2 ένα ντοκυμαντέρ για το βιβλίο και θυμάται το ρολόι που είχε γίνει παγίδα θανάτου για έντομα.

Τα επόμενα χρόνια που μεγάλωσε, έψαξε το βιβλίο αλλά εις μάτην. Μόνο το 2009 που πήγε στο ΗΒ έψαξε ανάμεσα στον τρόμο για αυτό, για να του το βρει μία υπάλληλος των Waterstones (αυτών που είδαμε όλοι στο προτελευταίο επεισόδιο του Doctor Who πέρσυ) στα mainstream.

Ο μικρός Νιχίλιος περίμενε πολλά από αυτό το βιβλίο, όμως απογοητεύτηκε. Όλα φλασμπακ, ελάχιστη καφρίλα και κατά βάση ήταν μία καλά μεταμφιεσμένη ιστορία ΕΦ. Και αν το είχα διαβάσει ως slipstream ίσως και να το είχα βαθμολογήσει υψηλότερα.

 

ΥΓ: Το ότι εκείνη τη χρονιά είχα διαβάσει τερατουργήματα τύπου The Cellar και Delightful Corpse δε βοηθάει και πολύ την συνολική εντύπωση μου)

 

Μου το είχε δανείσει φίλος μου όταν το είχε κυκλοφορήσει το Οξύ. Πέρασε και δεν άγγιξε. Γενικά, δεν τα πάω και πολύ καλά με βιβλία τρόμου που ασχολούνται με τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου ψυχισμού και από τα οποία απουσιάζει το υπερφυσικό-εξωλογικό στοιχείο.

[Anwrimos23]

είχε αρκετή καφρίλα (πχ ιστορία αδερφού με το πως τρελάθηκε στο νοσοκομείο)

 

Λες για τη φάση με το κουτάλι και το παιδάκι και τις μύγες, ε;. Τι φρικτό σκηνικό!

 

Nαι... Καθώς το διάβαζα-την πρώτη φορά-δεν πήγαινε το μυαλό μου με τίποτα στο που θα καταλήξει η αφήγηση και μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα ήταν αρκετά οδυνηρό για την ψυχολογία μου.

[Anwrimos23]

Ξεκίνησα το Ubik και μπορώ να πω πως αν και δεν θα περιέγραφα ποτέ τον εαυτό μου ως λάτρη της επιστημονική φαντασίας, μου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Ευελπιστώ σε μία ανατρεπτική συνέχεια

[Mr. R.Carter]

Ξεκίνησα το Ubik και μπορώ να πω πως αν και δεν θα περιέγραφα ποτέ τον εαυτό μου ως λάτρη της επιστημονική φαντασίας, μου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Ευελπιστώ σε μία ανατρεπτική συνέχεια

 

Μεινε ησυχος..

[Nihilio]

Διαβάζω το "Θυσία στην Κορυφή του Ονείρου" του Κωνσταντίνου Π. Τσουρέκη (κυκλοφορεί και στο forum ως Nargathrod) το οποίο, από τις 300 σελίδες που έχω διαβάσει ως τώρα, είναι μάλλον εφηβικό φάνταζυ βιβλίο. Περισσότερα μόλις το τελειώσω.

[D'Ailleurs]

διάβασα το τεράστιο βιβλίο "A confederacy of dunces" (ελληνικός τίτλος "Η συναγωγή των ηλιθίων") του Τζών Κέννεντυ Τούλ (ο οποίος αυτοκτόνησε μετα απο αποτυχημένες προσπάθειες να το εκδόσει και τελικά εκδόθηκε απο την μητέρα του) μετα απο προτροπή ενός φίλου μου, αφού θεώρησε οτι μοιάζω πολύ με τον κεντρικό ήρωα. Το βιβλίο είναι απίστευτο: εξελίσσεται στην Νέα Ορλεάνη στις αρχές της δεκαετίας του '80 και πρωταγωνιστής είναι ο Ιγκάνσιους Ρέϊλύ ένας αντισυμβατικός τριαντάρης με αντικοινωνική συμπεριφορά και εκκεντρικό χαρακτήρα, ο οποίος μένει με την μητέρα του και αναγκάζεται να ψάξει για δουλεία εξαιτίας ένος δυσάρεστου περιστατικού στην αρχή του βιβλίου.

[melkiades]

Είμαι περίπου στη μέση του βιβλίου Δίλημμα δικαίου (Right as rain) - George P. Pelecanos. Είναι το πρώτο δικό του που διαβάζω και μέχρι τώρα δεν μπορώ να πώ ότι με έχει ενθουσιάσει. Αστυνομικό, με λίγο βαρετή υπόθεση και κάτι διαλόγους αρκετά υπερβολικούς και κάπως ψεύτικους. Θα δούμε αν αλλάζει κάτι στη συνέχεια.