Τι διαβάζετε;

[laas7]

Προλαβα να διαβασω σε ενα πρωινο, σημερα δηλαδη απο τις 8 το πρωι που ξυπνησα να παω στην δουλεια, το "Σιντερ" απο το σιντερελα... ειναι η ιστορια μιας εφηβης σαιμποργκ που ζει σαν αλλη σταχτοπουτα με μια τυρρανικη μητρια και δυο απαιτητικες αδερφες αλλα ανακαλυπτει πως ειναι η χαμενη πριγκηπισσα του φεγγαριου και η ζωη της αλλαζει!

Πρεπει να νικησει την κακια βασιλισσα του φεγγαριου που εχει σφετεριστει τον θρονο και να σωσει την Γη απο τον κατακτητικο πολεμο που εχει ξεκινησει... α υπαρχει και ενας ωραιος πριγκηπας στην ιστορια... λιγος ερωτας παντα κανει καλο!

Παρολο που μπορει να φανταζει χιλιοειπωμενο και ειναι εμπνευσμενο απο την αγαπημενη anime σειρα sailormoon (που σαν εφηβη λατρευα και δεν θελω σχολια επ' αυτου!) πρεπει να ομολογησω πως το ρουφηξα... ειναι φρεσκο και ευχαριστα ευκολοδιαβαστο-δεν ειναι ξεπετα, ουτε χαζουλι.  Ο κοσμος ειναι σωστα δομημενος πιστευτος, η ηρωιδα εχει τσαγανο, πεισμα, αληθοφανεις ατακες, σκεψεις, συναισθηματα και η ιστορια αν και μπορω να σκεφτω που θα παει (και θελω κιολας ενα χαπυ εντ γιατι "παραμυθι" ειναι ντε!-αυτο το ντε καπου μεσα στο φορουμ το ειδα και το εκλεψα-ωραιο επιφωνημα!) εχει δραση που σε κραταει. Θα ειναι τετραλογια- η τετραλογια της σεληνης, στα ελληνικα εχει κυκλοφορησει μονο ο πρωτος τομος απο τον Πατακη και ανυπομονω για την συνεχεια...

Για οσους αγαπανε τα "μοντερνα" παραμυθια...

 

Ειδικη μνεια στην φιλη μου Γαληνη που με προμηθευει και μ' ενημερωνει για οτι κυκλοφορει καινουργιο γιατι εγω απο μονη μου παντα τελευταια μαθαινω τα νεα. Κατοικω αλλου... δεν ξερω που. Α ΝΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ... στην δικη μου φαντασια. 

[Δημήτρης]

Άρχισα το Σκιές στο φεγγαρόφωτο και άλλα διηγήματα, του Ρόμπερτ Χάουαρντ.

 

Πολύ ωραίο βιβλίο έπιασες Περιμένω με ανυπομονησία τα σχόλια σου.

[reigninblood]

Ξεκινώ με τη σειρά μου το "camera obscura" του "δικού μας" Σταμάτη Λαδικού. Προκαταβολικά το εξώφυλλο είναι υπέροχο....

[GeoVa]

Ξεκίνησα στα αγγλικά το Flatland του E. A. Abbott.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα στα αγγλικά το Flatland του E. A. Abbott.

 

 

Καλά κάνεις που το έπιασες στα Αγγλικά, πάρα πολύ καλά. Ήθελα να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, για να ξεκινήσω να διαβάζω Αγγλικά στην ηλικία σου. Αν το έκανα αυτό, θα μπορούσα τώρα να διαβάζω με άνεση στο πρωτότυπο. Well done λοιπόν Συνεχίζω με το ''Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού'', τέταρτο μέρος στην σειρά του Έλρικ.

Edited April 8, 2013 by Δημήτρης

[Naroualis]

Τελείωσα χτες το βράδυ το δεύτερο τόμο της Σύγκρουσης Βασιλέων, του Martin και σήμερα το πρωί στο λεωφορείο το μικρότατο βιβλιαράκι Η "ημέρα" που ο ήλιος δεν ανέτειλε, του Γιάννη Ζαννή, μια μικροσκοπική ιστορία, σχεδόν βινιέτα, του τι μπορεί να συμβεί αν ο ήλιος σβήσει σε 20.000 χρόνια από σήμερα. Δεν το λες και λογοτεχνία, δεν το λες και επιστημονικό, μάλλον την αγωνία του στο χαρτί ήθελε να γράψει ο άνθρωπος.

 

[BladeRunner]

Έχω φτάσει περίπου στα μισά του Η κυρά του σκοταδιού, του Φριτς Λέιμπερ. Σχόλιο αύριο-μεθαύριο.

[BladeRunner]

Μου μένουν καμιά πενηνταριά σελίδες του Αντίστροφου κόσμου, του Φιλιπ Ντικ. 150 σελίδες φύγανε νεράκι στο ΚΤΕΛ... Πολύ ευκολοδιάβαστο για Ντικ...

[BladeRunner]

Άρχισα το Μανιτού, του Γκράχαμ Μάστερτον.

[Δημήτρης]

Ήρθε η ώρα για την ''Καταιγίδα'', το πέμπτο και τελευταίο μέρος από τα Έλρικ.

[gregacm]

Θα ξεκινησω το βραδακι το Μαγκι Κασιντι του Τζακ Κερουακ!

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα'' του Ιπποκράτη Πορτοκαλίδη.

Edited April 14, 2013 by Δημήτρης

[Nienor]

Τις εφφάνταστες ιστορίες

[reigninblood]

"Πέδρο Πάραμο" του Χουάν Ρούλφο....

[Dark desire]

βρηκα ενα λινκ για τη Ζυλιετ του ντε Σαντ και λεω να το αποτολμησω (πρακτις γαλλικων)

[Mr. R.Carter]

βρηκα ενα λινκ για τη Ζυλιετ του ντε Σαντ και λεω να το αποτολμησω (πρακτις γαλλικων)

Απιστευτο βιβλιο.

[heiron]

Aν σου αρέσει σεξ και ξύλο, go for it.

 

Εγώ έπιασα να διαβάσω

Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς

του Φ.Κ. Ντικ

[Δημήτρης]

βρηκα ενα λινκ για τη Ζυλιετ του ντε Σαντ και λεω να το αποτολμησω (πρακτις γαλλικων)

 

Dark desire αν πάρει πότε το μάτι σου κάνα link με το βιβλίο στα Ελληνικά, πες το σε παρακαλώ. Πρέπει να είχε μεταφραστεί παλαιότερα από τον Εξάντα, αλλά είναι πλέον εξαντλημένο.

Edited April 15, 2013 by Δημήτρης

[Dark desire]

Σιγουρα υπαρχει η Ζυστιν, η φιλοσοφια του μπουντουαρ και τα Σοδομα. Τη Ζυλιετ την ψαχνω στα ελληνικα (να κανω και χαρη στον μη γαλλομαθη αλλα ανωμαλο κολλητο). Αμα το βρω θα το ποσταρω!

 

Aν σου αρέσει σεξ και ξύλο, go for it.

 

Εγώ έπιασα να διαβάσω

Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς

του Φ.Κ. Ντικ

Χειρωνακο ο Μαρκησιος ειναι κατι παραπανω απο σεξ και ξυλο. Αν διαβασεις πισω απο τις γραμμες μιλα για την ελευθερια, την υποκρισια, την καταπιεση πισω απο τη μασκα της "αξιοπρεπειας" (κι ειναι και καλο φιλοσοφικο επιχειρημα για την αναρχικη ουτοπια στην εγκληματολογια) Edited April 15, 2013 by Dark desire

[Dark desire]

 

Μου χαρισε ενα αγαπημενο φιλαρακι την Ιστορια της Ο και την Ωραια της Ημερας (αναρωτιεμαι, ηταν υποννοουμενο?) Εχοντας δει και τις δυο ταινιες (οπως εχει ειπωθει παλιοτερα στο φορουμ, ο,τι καμμενο εχει περασει απο το dvd player μου)ξεκινησα με την Ο. Θα σας φανει διαστροφικο, αλλα στις χοντροπορνο-bdsm σκηνες (τι να μας πει και το "50 shades"...) ειδα την πιο ομορφη, την πιο συναισθηματικη ιστορια αγαπης ολων των εποχων. Μια γυναικα που αποδεικνυει τον παραφορο ερωτα της υπερβαινοντας τον εγωισμο,τις αναστολες, τον εαυτο της τον ιδιο. Υποβαλλεται οικεια βουλησει σε βασανιστηρια, εκπορνευεται, γινεται στην ουσια μαστρωπος, υπακουει σε καθε εντολη του συντροφου της, κι ειναι ο τροπος της να του πει "σ' αγαπαω, σε βαζω πανω από ολα και γι' αυτο σου αφηνομαι.Κανε ό,τι θες, σου'χω εμπιστοσυνη ότι δε θα με βλαψεις.Σου ανηκω"

Αυτο δεν ειναι η αληθινη αγαπη ρε παιδια? Η αισθηση του ανηκειν?

 

O.T.

Δε συμφωνώ. Ένας κατά τα άλλα βλάκας είχε πει ότι "η θυσία σε κάνει να μισείς αυτό για το οποίο θυσιάζεσαι". Εγώ θα έλεγα επίσης ότι το να αφήνεσαι να σε κάνει ό,τι θέλει ο οποιοσδήποτε δείχνει ότι κάπου τον εαυτό σου τον θεωρείς σκουπίδι. Και όταν κάποιος αγαπάει δε χαρίζει σκουπίδια στον αγαπημένο του.

 

Κελλυ χαιρομαι που διαφωνουμε. Μου εδωσες μια οπτικη που δεν την ειχα σκεφτει. Προσωπικα παντως για να αφεθω ολοκληρωτικα στον καλο μου πρεπει να τον εμπιστευομαι, να ξερω οτι δε θα με κανει σκουπιδι

[goa_soul]

Διαβάζω την φάρμα των ζώων του Οργουελ

[Cassandra Gotha]

Διάβασα ένα βιβλίο με διηγήματα μεγάλων Ρώσων συγγραφέων. Περιέχει τα εξής: Αλεξάντρ Πούσκιν - Ντάμα Πίκα, Λέον Τολστόι – Κορνέι Βασίλιεφ, Αντόν Τσέχωφ – Το Φιλί, Μαξίμ Γκόρκι – Στη Στέπα, Αλεξάντρ Κουπρίν – Ο Βάλτος, Λεοντίν Αντρέγιεφ – Το Μεγάλο Σλαμ.

Εκτός από το πρώτο και το τελευταίο, όλα τα διηγήματα του βιβλίουσικά, ωραία, με δύο να ξεχωρίζουν στην προτίμησή μου. Το ένα είναι του Τολστόι, το "Κορνέι Βασίλιεφ", και το άλλο είναι Το Φιλί του Γκόρκι, (που τον κοίταζα και τον ξανακοίταζα παλιά, και δεν αξιωνόμουν να τον πιάσω, αλλά μου φαίνεται θα τον ξεσκονίσω, γιατί έχει έναν ειρωνικό τρόπο - αλλά όχι εξυπνακίστικο - που πολύ μου αρέσει).

 

Μετά έπιασα ένα άλλο, Η Μήδεια Και Τα Παιδιά της λέγεται, αλλά το παράτησα για αργότερα γιατί μου φαίνεται βαρετό και πέρασα χθες από τη δανειστική βιβλιοθήκη από όπου δανείστηκα Το Κουρδιστό πουλί, του Χαρούκι Μουρακάμι. Περιέργως, (και λέω περιέργως γιατί μέχρι στιγμής ο πρωταγωνιστής κυρίως δέχεται τηλεφωνήματα, μαγειρεύει βραδυνό και σκέφτεται), το βιβλίο με κρατάει. Λίγο παραπάνω από το νορμάλ, θα έλεγα. Είμαι γύρω στις 70 σελίδες και ήδη ο πειρασμός να χουζουρέψω μαζί του όλη μέρα είναι μεγάλος.

[BladeRunner]

 

 

Μετά έπιασα ένα άλλο, Η Μήδεια Και Τα Παιδιά της λέγεται, αλλά το παράτησα για αργότερα γιατί μου φαίνεται βαρετό και πέρασα χθες από τη δανειστική βιβλιοθήκη από όπου δανείστηκα Το Κουρδιστό πουλί, του Χαρούκι Μουρακάμι. Περιέργως, (και λέω περιέργως γιατί μέχρι στιγμής ο πρωταγωνιστής κυρίως δέχεται τηλεφωνήματα, μαγειρεύει βραδυνό και σκέφτεται), το βιβλίο με κρατάει. Λίγο παραπάνω από το νορμάλ, θα έλεγα. Είμαι γύρω στις 70 σελίδες και ήδη ο πειρασμός να χουζουρέψω μαζί του όλη μέρα είναι μεγάλος.

 

Το ίδιο έπαθα με το Νορβηγικό Δάσος, δεν γινόντουσαν και πολλά πράγματα (στις αρχές τουλάχιστον) αλλά με κράταγε και δεν με άφηνε! Κάτι έχει η γραφή του φαίνεται, δεν ξέρω...

 

Στο μεταξύ ζήλεψα wordsmith και Alucard και άρχισα το Ιστορίες της ετοιμοθάνατης Γης, του Τζακ Βανς.

[Nihilio]

 

 

 

 

Μετά έπιασα ένα άλλο, Η Μήδεια Και Τα Παιδιά της λέγεται, αλλά το παράτησα για αργότερα γιατί μου φαίνεται βαρετό και πέρασα χθες από τη δανειστική βιβλιοθήκη από όπου δανείστηκα Το Κουρδιστό πουλί, του Χαρούκι Μουρακάμι. Περιέργως, (και λέω περιέργως γιατί μέχρι στιγμής ο πρωταγωνιστής κυρίως δέχεται τηλεφωνήματα, μαγειρεύει βραδυνό και σκέφτεται), το βιβλίο με κρατάει. Λίγο παραπάνω από το νορμάλ, θα έλεγα. Είμαι γύρω στις 70 σελίδες και ήδη ο πειρασμός να χουζουρέψω μαζί του όλη μέρα είναι μεγάλος.

Το ίδιο έπαθα με το Νορβηγικό Δάσος, δεν γινόντουσαν και πολλά πράγματα (στις αρχές τουλάχιστον) αλλά με κράταγε και δεν με άφηνε! Κάτι έχει η γραφή του φαίνεται, δεν ξέρω...

 

Στο μεταξύ ζήλεψα wordsmith και Alucard και άρχισα το Ιστορίες της ετοιμοθάνατης Γης, του Τζακ Βανς.

Εγω παλι αγνοω το πρωτο του Βανς και διαβαζω την Οδυσσεια του Κουζελ

[Adicto]

Και που είσαι ακόμη Κασσάνδρα... Εγώ το έπαιρνα παντού το βιβλίο! Από το φαγητό μέχρι την τουαλέτα...