Τι διαβάζετε;

[melkiades]

 

 Ξεκίνησα το Σπίτι από φύλλα του Danielewski (που κατάφερα να το δανειστώ) και τις ΕΦΦάνταστες ιστορίες.

[BladeRunner]

Άρχισα το The X-Files: Πολεμώντας το αύριο, της Ελίζαμπεθ Χαντ. Βασίζεται φυσικά στην ομότιτλη ταινία του 1998 και στο σενάριο του Κρις Κάρτερ.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Νύχτες Κοκαίνης'' του Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ, δεν μου άρεσε. Ο Τσαρλς Πρέντις σπεύδει στην Εστρέλα Ντελ Μαρ, ένα ειδυλλιακό μέρος κάπου στις Ισπανικές ακτές, όταν μαθαίνει ότι ο αδερφός του είναι ο βασικός ύποπτος για κάποιους φόνους που έγιναν εκεί. Ενώ κανείς δεν φαίνεται να πιστεύει στην ενοχή του, ο ίδιος επιμένει πως είναι ο δολοφόνος. Ξεκινώντας τις έρευνες ο Τσαρλς θα έρθει αντιμέτωπος με αλήθειες που σοκάρουν. Υποκρισία, σήψη και διαφθορά επικρατούν παντού, καμουφλαρισμένα όλα τους κάτω από ωραίο προσωπείο.

 

Αν έπρεπε να περιγράψω το βιβλίο, θα έλεγα ότι είναι αυτό που λέμε παρακμιακό και καμμένο. Ενώ μου αρέσουν βιβλία αυτού του στυλ, το συγκεκριμένο με κούρασε. Δεν υπήρχε κάποια ιδιαίτερη πλοκή για να υποστηρίζει την όλη ιδέα, η οποία έτσι κι αλλιώς με άφησε αδιάφορο. Οι καλές σκηνές ήταν ελάχιστες, ενώ μου φάνηκε και λίγο μεγάλο σε μέγεθος. 100 σελίδες λιγότερες θα ήταν ότι πρέπει.

 

Από Μπάλαρντ έχω διαβάσει και την ''Πλημμύρα'' η οποία επίσης δεν μου άρεσε, ενώ παραμένει ακόμη στα αδιάβαστα ''Η Αυτοκρατορία του Ήλιου''. Αυτό απ' ότι καταλαβαίνω πρέπει να είναι και το καλύτερο του.

Edited April 18, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Η Αυτοκρατορία του Ήλιου είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!

[Δημήτρης]

Η Αυτοκρατορία του Ήλιου είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!

 

Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες. Περιμένω κάποια στιγμή να βάλει η τηλεόραση την ταινία για να τα συνδυάσω και τα δύο μαζί.

Edited April 18, 2013 by Δημήτρης

[Nihilio]

 

Η Αυτοκρατορία του Ήλιου είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!

 

Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες. Περιμένω κάποια στιγμή να βάλει η τηλεόραση την ταινία για να τα συνδυάσω και τα δύο μαζί.

 

Είναι, είναι. Ειδικά η φράση με τη φωτογραφία είναι στοιχειωτική.

[GeoVa]

Ξεκίνησα τα Κύματα της V. Woolf. Διάβασα μέχρι και την 20. Δύσκολο κείμενο, τώρα όμως άρχισα να μπαίνω στο κλίμα!

[BladeRunner]

Άρχισα την Νεκρή σαιζόν, του Τζακ Κέτσαμ.

[Δημήτρης]

Άρχισα την Νεκρή σαιζόν, του Τζακ Κέτσαμ.

 

Από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία τρόμου και όχι μόνο. Το διάβασα πρόπερσι και πραγματικά με συγκλόνησε. Ανυπομονώ για την κριτική σου αν και είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει πολύ.

[Airbourne]

Έπιασα πάλι το Ραντεβού με τον Ράμα του Άρθουρ Κλάρκ. Νομίζω είναι ένα απο τα βιβλία που μαζί με την Οδύσσεια του διαστήματος με επηρέασαν πολύ, στο να αγαπήσω την επ. φαντασία.

[BladeRunner]

Άρχισα το Μεγ, του Στιβ Άλτεν.

[Spyrex]

Διάβασα το "Οι Δελφινάνθρωποι" του Torsten Krol. Μπορώ να πω πως δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ο συγκεκριμένος συγγραφέας. Με τέτοια τιμή, και τέτοια περίληψη οπισθοφύλλου περίμενα ένα αριστούργημα αλλά τελικά... μάπα το καρπούζι. Ελάχιστες ήταν οι σκηνές που με διασκέδασαν, ενώ το τέλος με απογοήτευσε προσωπικά. Δεν θα το συνιστούσα και δεν πρόκειται να διαβάσω άλλο βιβλίο του. 

[Nihilio]

Διαβάζω τη "Θραύση των Οστών" του Στέφανου Κόκκινου. Σύγχρονο φάνταζυ, μου θύμισε λίγο στο ύφος Stephen Ericson, με καλή γραφή και κοσμοπλασία που έχει ενδιαφέρον. Είμαι βέβαια στη σελίδα 60 ακόμα, αλλά αφήνει καλές υποσχέσεις.

[Oberon]

Tελείωσα πριν μέρες το Spider Woman - A Story of Navajo Weavers and Chanters της Gladys A. Reichard. To βιβλίο υπάρχει νόμιμα διαθέσιμο online στο γνωστό site http://www.sacred-texts.com , μια που το copyright του δεν είχε ανανεωθεί. Να και το λινκ: 

http://www.sacred-texts.com/nam/nav/sws/index.htm

 

Η συγγραφέας ήταν ανθρωπολόγος και έγραψε κάμποσα βιβλία για τις γυναίκες των ινδιάνων Navajo των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια προσωπική εξιστόρηση από τη συγγραφέα των εμπειριών που είχε επί τέσσερα καλοκαίρια, φιλοξενούμενη μιας οικογένειας Ινδιάνων, οι γυναίκες των οποίων της μαθαίνουν να υφαίνει στον παραδοσιακό αργαλειό. Τα Ινδιάνικα υφαντά, κυρίως των Navajo και Hopi είναι παγκοσμίως γνωστά εδώ και πάνω από 100 χρόνια.

Όμως δεν πρόκειται απλά για μια ανθρωπολογική μελέτη σε μορφή μυθιστορήματος αλλά για ένα "σκίτσο" της ζωής ολόκληρης αρκετών γυναικών, και αντρών, Navajo, πάντα με κέντρο την ύφανση σε αργαλειό, αλλά και με τις τελετές που κάνουν για διάφορους λόγους, κυρίως θεραπείας.

Πραγματικά μαγευτικό βιβλίο, γεμάτο απίστευτες εικόνες, λεπτομέρειες που φαντάζουν σαν μια παράξενη κοσμοπλασία ενός μυθικού κόσμου σε μυθιστόρημα φαντασίας, κι όμως τελείως πραγματικές. Από τα όμορφα, γεμάτα νόημα, ονόματα των γυναικών... Atlnaba, Yikadezba, Maria Antonia, κοριτσάκια, μανάδες, σοφές και σεβάσμιες αλλά γεμάτες ζωή γριές, μέχρι μπόλικο χιούμορ καθώς η Gladys κάνει τα πρώτα δειλά της βήματα στην ύφανση ενός χαλιού, δουλειά καθόλου, μα καθόλου εύκολη!

 

Αλλά και οι άντρες! Ο "πάτερ φαμίλιας" Red-Point που "υιοθετεί" τη συγγραφέα ώστε να είναι πιο αποδεκτή από τους Navajo γενικά, και που μάλιστα της αποκαλύπτει και μερικά πραγματικά ονόματα (ούτε τα χριστιανικά βαφτιστικά, ούτε και τα περιγραφικά που συχνά χρησιμοποιούνται για τις καθημερινές σχέσεις, όπως π.χ. Old-Mexican's-Son) μελών της οικογένειας, και άλλοι άντρες που παίρνουν μέρος στις διάφορες τελετές κάθαρσης και άλλες, με τις περίπλοκες και μυστηριώδεις ζωγραφιές από χρωματιστή άμμο. Οι ζωγραφιές αυτές υπάρχουν μόνο όσο διαρκεί η τελετή εκτός αν υφανθούν σε χαλί (αλλά όχι ακριβώς όπως είναι) από κάποια υφάντρα ή, πολύ σπανιότερα, σχεδιαστούν με τέμπερα από κάποιον άντρα.

 

Η γλώσσα του βιβλίου είναι απλή, ζωντανή, και μοντέρνα. Αν κάποιος δεν γνωρίζει πως το βιβλίο γράφτηκε στην αρχή της δεκαετίας του 1930 θα το θεωρούσε σύγχρονο, και μόνο η ανυπαρξία αναφοράς σε μοντέρνα τεχνολογία, κινητά, Διαδίκτυο κλπ. μαρτυρά την ηλικία του. Ευτυχώς που η Gladys έχει αυτοκίνητο!

 

Mέσα σε όλα, βέβαια, πανταχού παρούσα, η πνευματικότητα και οι μύθοι των Navajo. Η παράξενη - για έναν Δυτικό - κοσμοαντίληψή τους όπου όλα σχετίζονται, όλα συνδέονται σε έναν ολογραφικό ιστό χωρίς αρχή και τέλος που κάποτε ύφανε η μεγάλη θεά της ζωής, η Γιαγιά Αράχνη!

Αλλά και η πιο σκοτεινή, δεισιδαιμονική, πλευρά αγγίζεται στο βιβλίο...

 

Μια κριτική ωστόσο, που πολύ πιο λεπτομερώς έκανε πριν λίγα χρόνια μια άλλη ανθρωπολόγος, η Kathy M’Closkey στη μελέτη της Towards An Understanding Of Navajo Aesthetics (link: www.library.utoronto.ca/see/SEED/Vol4-1/M'Closkey.htm ) αφορά στο γεγονός πως στο βιβλίο, η συγγραφέας περιορίζει την ύφανση σε αργαλειό στο πλαίσιο της κατασκευής ενός "προιόντος" μάλλον που έχει καθαρά χρηστική ή βιοποριστική αξία, αφήνοντας την πνευματικότητα περισσότερο στις τελετές των αντρών, πράγμα που δεν ισχύει μια που και η ύφανση σε αργαλειό *είναι* μια "πνευματική πράξη" και οι γυναίκες έχουν σημαντικό, μοναδικό, προσωπικό, και σπουδαίο ρόλο στην "θρησκευτική" ζωή των Navajo. 

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι Navajo είτε τότε, είτε περισσότερο σήμερα, δεν έχουν επίγνωση της αξίας των υφαντών τους για τους "λευκούς" απο΄καθαρά εμπορική άποψη, ακόμα και σήμερα συνεχίζει να υπάρχει μια πολύ, πολύ βαθιά σύνδεση της ύφανσης σε παραδοσιακό αργαλειό με την πνευματική ζωή αυτών των Ινδιάνων. Αυτό είναι κάτι που η συγγραφέας αγγίζει πολύ λίγο δίνοντας έμφαση περισσότερο στην καθημερινότητα των γυναικών, και φυσικά στην τέχνη της ύφανσης.

 

Τελικά, πρόκειται για ένα βιβλίο που απόλαυσα πάρα πολύ και σίγουρα θα αγοράσω σε κανονική, "χειροπιαστή" έκδοση, όπως και τα άλλα δύο που η Gladys A. Reichard έγραψε για τις γυναίκες των Navajo. Αν έχετε ενδιαφέρον για τους Ινδιάνους και αν τα Αγγλικά σας είναι αρκετά καλά ώστε να διαβάσετε ένα τόσο μοναδικό βιβλίο με άνεση, θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.

Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν αρέσει σε κάποιον μόνο η fantasy, το  Spider Woman - A Story of Navajo Weavers and Chanters "βάζει τα γυαλιά" σε πολλά μοντέρνα fantasy μυθιστορήματα, ξεκινώντας από το γεγονός πως μοιάζει για fantasy ενώ είναι πραγματικότητα! Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο;

Edited April 25, 2013 by RObiN-HoOD
fixed typo request

[Fan-tasy]

Οι έμποροι του διαστήματος

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα'' του Ιπποκράτη Πορτοκαλίδη και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη: i) Το Σύμπαν, ii) Ταξιδιώτες του Διαστήματος και iii) Σχολιασμοί. Το πρώτο αναφερόταν στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και σε διάφορα χαρακτηριστικά τους. Υπήρχε κάτι που μ' έκανε να μην μπορώ να ευχαριστηθώ αυτά που διάβαζα, κάτι το ακαθόριστο. Ίσως το ότι googlaροντας τον συγγραφέα, βρήκα μόνο αναφορές για τα βιβλία του και τίποτα για αυτόν. Δεν μπόρεσα δηλαδή να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ίσως η πολύ φτωχή επιμέλεια του βιβλίου το οποίο έβριθε από ορθογραφικά λάθη. Ίσως οι συνεχείς αναφορές του σε άλλα βιβλία που έχει γράψει. Αν διαβάσω κάτι ενός συγγραφέα και μου αρέσει, τότε θα ψάξω από μόνος μου αν έχει γράψει και κάτι άλλο. Ή άντε, αν το αναφέρει ο ίδιος μία- δύο φορές. Όταν όμως το λέει συνέχεια, αυτό μπορεί για μένα να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας. Και τελευταίο και πιο σημαντικό, το ότι δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να μπορούσα να έχω και άποψη. Αν δηλαδή είναι σωστά αυτά που λέει ή όχι. Μάλλον είναι λίγο απ' όλα.

 

Το δεύτερο μέρος μου άρεσε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αναφορές επισκέψεων και θεάσεων εξωγήινων στη Γη, πιθανές συνεργασίες τους με κυβερνήσεις των ανθρώπων και όλα αυτά τα σχετικά που συναντάει κανείς σε βιβλία τέτοιου είδους. Δεν ξέρω -φυσικά- αν ήταν αλήθεια ή όχι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι μου αρέσει πάααααρα πολύ η συγκεκριμένη θεματολογία. Γι' αυτό και σκοπεύω κάποια στιγμή να διαβάσω και Έριχ φον Ντένικεν και σία

 

Το τρίτο μέρος είχε κάποια γενικά και ενδιαφέροντα σχόλια για αντιβαρύτητα, ρομποτική και διαστημικά ταξίδια.

 

Ως μειονέκτημα θα βάλω το ότι πολλές φορές ο συγγραφέας τα έχωνε σε Εβραίους, πολυεθνικές, πολιτικούς κλπ. Σε μερικά είχε δίκιο, αλλά είχε μία συχνή τάση να ξεφεύγει από το θέμα. Το παραδεχόταν τουλάχιστον και ο ίδιος. Γενικά καλό βιβλίο θα έλεγα, αλλά δεν χάνει κανείς και τίποτα αν δεν το διαβάσει. Υποθέτω ότι θα υπάρχει πολύ καλύτερο υλικό εκεί έξω.

Edited April 25, 2013 by Δημήτρης

[Oberon]

Διάβασα το ''Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα'' του Ιπποκράτη Πορτοκαλίδη και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη: i) Το Σύμπαν, ii) Ταξιδιώτες του Διαστήματος και iii) Σχολιασμοί. Το πρώτο αναφερόταν στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και σε διάφορα χαρακτηριστικά τους. Υπήρχε κάτι που μ' έκανε να μην μπορώ να ευχαριστηθώ αυτά που διάβαζα, κάτι το ακαθόριστο. Ίσως το ότι googlaροντας τον συγγραφέα, βρήκα μόνο αναφορές για τα βιβλία του και τίποτα για αυτόν. Δεν μπόρεσα δηλαδή να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ίσως η πολύ φτωχή επιμέλεια του βιβλίου το οποίο έβριθε από ορθογραφικά λάθη. Ίσως οι συνεχείς αναφορές του σε άλλα βιβλία που έχει γράψει. Αν διαβάσω κάτι ενός συγγραφέα και μου αρέσει, τότε θα ψάξω από μόνος μου αν έχει γράψει και κάτι άλλο. Ή άντε, αν το αναφέρει ο ίδιος μία- δύο φορές. Όταν όμως το λέει συνέχεια, αυτό μπορεί για μένα να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας. Και τελευταίο και πιο σημαντικό, το ότι δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να μπορούσα να έχω και άποψη. Αν δηλαδή είναι σωστά αυτά που λέει ή όχι. Μάλλον είναι λίγο απ' όλα.

 

Το δεύτερο μέρος μου άρεσε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αναφορές επισκέψεων και θεάσεων εξωγήινων στη Γη, πιθανές συνεργασίες τους με κυβερνήσεις των ανθρώπων και όλα αυτά τα σχετικά που συναντάει κανείς σε βιβλία τέτοιου είδους. Δεν ξέρω -φυσικά- αν ήταν αλήθεια ή όχι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι μου αρέσει πάααααρα πολύ η συγκεκριμένη θεματολογία. Γι' αυτό και σκοπεύω κάποια στιγμή να διαβάσω και Έριχ φον Ντένικεν και σία

 

Το τρίτο μέρος είχε κάποια γενικά και ενδιαφέροντα σχόλια για αντιβαρύτητα, ρομποτική και διαστημικά ταξίδια.

 

Ως μειονέκτημα θα βάλω το ότι πολλές φορές ο συγγραφέας τα έχωνε σε Εβραίους, πολυεθνικές, πολιτικούς κλπ. Σε άλλα είχε δίκιο και άλλα όχι, αλλά είχε μία συχνή τάση να ξεφεύγει από το θέμα. Το παραδεχόταν τουλάχιστον και ο ίδιος. Γενικά καλό βιβλίο θα έλεγα, αλλά δεν χάνει κανείς και τίποτα αν δεν το διαβάσει. Υποθέτω ότι θα υπάρχει πολύ καλύτερο υλικό εκεί έξω.

 

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αυτό. Νομίζω πως είναι και πιο παλιό. Υπάρχει σίγουρα πολύ καλύτερο υλικό, και το θέμα είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ωστόσο θα σου πρότεινα να αποφύγεις πρακτικά οτιδήποτε έχει να κάνει με "αρχαίους αστροναύτες", ειδικά Έριχ φον Νταίνικεν, Ζεκάρια Σίτσιν και τα παρόμοια (ειδικά τα εγχώρια που μπερδεύουν την Ελληνική μυθολογία με εξωγήινους "θεούς") εκτός αν τα δεις εντελώς σαν fantasy. 

Έτσι "off the top of my head" για βιβλία στα Ελληνικά θα σου πρότεινα οτιδήποτε έχει γράψει ο Καρλ Σαγκάν, το "Εισβολείς" του Γιώργου Μπαλάνου (αν και μόνο μεταχειρισμένο θα το βρεις) και το Αλλόμορφοι του Μιχάλη Χαριτάκη από το Αρχέτυπο.

[Δημήτρης]

 

Διάβασα το ''Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα'' του Ιπποκράτη Πορτοκαλίδη και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη: i) Το Σύμπαν, ii) Ταξιδιώτες του Διαστήματος και iii) Σχολιασμοί. Το πρώτο αναφερόταν στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και σε διάφορα χαρακτηριστικά τους. Υπήρχε κάτι που μ' έκανε να μην μπορώ να ευχαριστηθώ αυτά που διάβαζα, κάτι το ακαθόριστο. Ίσως το ότι googlaροντας τον συγγραφέα, βρήκα μόνο αναφορές για τα βιβλία του και τίποτα για αυτόν. Δεν μπόρεσα δηλαδή να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ίσως η πολύ φτωχή επιμέλεια του βιβλίου το οποίο έβριθε από ορθογραφικά λάθη. Ίσως οι συνεχείς αναφορές του σε άλλα βιβλία που έχει γράψει. Αν διαβάσω κάτι ενός συγγραφέα και μου αρέσει, τότε θα ψάξω από μόνος μου αν έχει γράψει και κάτι άλλο. Ή άντε, αν το αναφέρει ο ίδιος μία- δύο φορές. Όταν όμως το λέει συνέχεια, αυτό μπορεί για μένα να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας. Και τελευταίο και πιο σημαντικό, το ότι δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να μπορούσα να έχω και άποψη. Αν δηλαδή είναι σωστά αυτά που λέει ή όχι. Μάλλον είναι λίγο απ' όλα.

 

Το δεύτερο μέρος μου άρεσε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αναφορές επισκέψεων και θεάσεων εξωγήινων στη Γη, πιθανές συνεργασίες τους με κυβερνήσεις των ανθρώπων και όλα αυτά τα σχετικά που συναντάει κανείς σε βιβλία τέτοιου είδους. Δεν ξέρω -φυσικά- αν ήταν αλήθεια ή όχι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι μου αρέσει πάααααρα πολύ η συγκεκριμένη θεματολογία. Γι' αυτό και σκοπεύω κάποια στιγμή να διαβάσω και Έριχ φον Ντένικεν και σία

 

Το τρίτο μέρος είχε κάποια γενικά και ενδιαφέροντα σχόλια για αντιβαρύτητα, ρομποτική και διαστημικά ταξίδια.

 

Ως μειονέκτημα θα βάλω το ότι πολλές φορές ο συγγραφέας τα έχωνε σε Εβραίους, πολυεθνικές, πολιτικούς κλπ. Σε άλλα είχε δίκιο και άλλα όχι, αλλά είχε μία συχνή τάση να ξεφεύγει από το θέμα. Το παραδεχόταν τουλάχιστον και ο ίδιος. Γενικά καλό βιβλίο θα έλεγα, αλλά δεν χάνει κανείς και τίποτα αν δεν το διαβάσει. Υποθέτω ότι θα υπάρχει πολύ καλύτερο υλικό εκεί έξω.

 

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αυτό. Νομίζω πως είναι και πιο παλιό. Υπάρχει σίγουρα πολύ καλύτερο υλικό, και το θέμα είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ωστόσο θα σου πρότεινα να αποφύγεις πρακτικά οτιδήποτε έχει να κάνει με "αρχαίους αστροναύτες", ειδικά Έριχ φον Νταίνικεν, Ζεκάρια Σίτσιν και τα παρόμοια (ειδικά τα εγχώρια που μπερδεύουν την Ελληνική μυθολογία με εξωγήινους "θεούς") εκτός αν τα δεις εντελώς σαν fantasy. 

Έτσι "off the top of my head" για βιβλία στα Ελληνικά θα σου πρότεινα οτιδήποτε έχει γράψει ο Καρλ Σαγκάν, το "Εισβολείς" του Γιώργου Μπαλάνου (αν και μόνο μεταχειρισμένο θα το βρεις) και το Αλλόμορφοι του Μιχάλη Χαριτάκη από το Αρχέτυπο.

 

 

Το βιβλίο Oberon είναι όντως παλιό, του 1998 αν θυμάμαι καλά. Θέλω να διαβάσω Ντένικεν από την άποψη της ψυχαγωγίας, αυτής της αίσθησης δέους που σου αφήνει. Αυτό που μ' ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να περάσω καλά, και μετά έπονται όλα τ' άλλα. Δεν έχω πρόβλημα δηλαδή να τα διαβάσω και σαν φάντασυ όπως εύστοχα είπες. 

 

Από Σαγκάν έχω σταμπαρισμένο οτιδήποτε δικό του έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά (έχω ήδη διαβάσει την τριλογία για το σύμπαν που έγραψε με τον Ι. Σ. Σκλόφσκιι), ένω έχω διαβάσει και τους ''Εισβολείς'' του Μπαλάνου. Δεν είναι σπάνιο, βρίσκεται εύκολα. Είναι όμως πανάκριβο. Κάποια στιγμή θα διαβάσω και την συνέχεια του ''Όντα από το Διάστημα''.

 

Συνεχίζω με το ''Ιστορίες με Βρικόλακες'' ν. 30 στη σειρά της Ωρόρα.

[Oberon]

 

 

Διάβασα το ''Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα'' του Ιπποκράτη Πορτοκαλίδη και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη: i) Το Σύμπαν, ii) Ταξιδιώτες του Διαστήματος και iii) Σχολιασμοί. Το πρώτο αναφερόταν στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και σε διάφορα χαρακτηριστικά τους. Υπήρχε κάτι που μ' έκανε να μην μπορώ να ευχαριστηθώ αυτά που διάβαζα, κάτι το ακαθόριστο. Ίσως το ότι googlaροντας τον συγγραφέα, βρήκα μόνο αναφορές για τα βιβλία του και τίποτα για αυτόν. Δεν μπόρεσα δηλαδή να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ίσως η πολύ φτωχή επιμέλεια του βιβλίου το οποίο έβριθε από ορθογραφικά λάθη. Ίσως οι συνεχείς αναφορές του σε άλλα βιβλία που έχει γράψει. Αν διαβάσω κάτι ενός συγγραφέα και μου αρέσει, τότε θα ψάξω από μόνος μου αν έχει γράψει και κάτι άλλο. Ή άντε, αν το αναφέρει ο ίδιος μία- δύο φορές. Όταν όμως το λέει συνέχεια, αυτό μπορεί για μένα να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας. Και τελευταίο και πιο σημαντικό, το ότι δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να μπορούσα να έχω και άποψη. Αν δηλαδή είναι σωστά αυτά που λέει ή όχι. Μάλλον είναι λίγο απ' όλα.

 

Το δεύτερο μέρος μου άρεσε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αναφορές επισκέψεων και θεάσεων εξωγήινων στη Γη, πιθανές συνεργασίες τους με κυβερνήσεις των ανθρώπων και όλα αυτά τα σχετικά που συναντάει κανείς σε βιβλία τέτοιου είδους. Δεν ξέρω -φυσικά- αν ήταν αλήθεια ή όχι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι μου αρέσει πάααααρα πολύ η συγκεκριμένη θεματολογία. Γι' αυτό και σκοπεύω κάποια στιγμή να διαβάσω και Έριχ φον Ντένικεν και σία

 

Το τρίτο μέρος είχε κάποια γενικά και ενδιαφέροντα σχόλια για αντιβαρύτητα, ρομποτική και διαστημικά ταξίδια.

 

Ως μειονέκτημα θα βάλω το ότι πολλές φορές ο συγγραφέας τα έχωνε σε Εβραίους, πολυεθνικές, πολιτικούς κλπ. Σε άλλα είχε δίκιο και άλλα όχι, αλλά είχε μία συχνή τάση να ξεφεύγει από το θέμα. Το παραδεχόταν τουλάχιστον και ο ίδιος. Γενικά καλό βιβλίο θα έλεγα, αλλά δεν χάνει κανείς και τίποτα αν δεν το διαβάσει. Υποθέτω ότι θα υπάρχει πολύ καλύτερο υλικό εκεί έξω.

 

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αυτό. Νομίζω πως είναι και πιο παλιό. Υπάρχει σίγουρα πολύ καλύτερο υλικό, και το θέμα είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ωστόσο θα σου πρότεινα να αποφύγεις πρακτικά οτιδήποτε έχει να κάνει με "αρχαίους αστροναύτες", ειδικά Έριχ φον Νταίνικεν, Ζεκάρια Σίτσιν και τα παρόμοια (ειδικά τα εγχώρια που μπερδεύουν την Ελληνική μυθολογία με εξωγήινους "θεούς") εκτός αν τα δεις εντελώς σαν fantasy. 

Έτσι "off the top of my head" για βιβλία στα Ελληνικά θα σου πρότεινα οτιδήποτε έχει γράψει ο Καρλ Σαγκάν, το "Εισβολείς" του Γιώργου Μπαλάνου (αν και μόνο μεταχειρισμένο θα το βρεις) και το Αλλόμορφοι του Μιχάλη Χαριτάκη από το Αρχέτυπο.

 

 

Το βιβλίο Oberon είναι όντως παλιό, του 1998 αν θυμάμαι καλά. Θέλω να διαβάσω Ντένικεν από την άποψη της ψυχαγωγίας, αυτής της αίσθησης δέους που σου αφήνει. Αυτό που μ' ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να περάσω καλά, και μετά έπονται όλα τ' άλλα. Δεν έχω πρόβλημα δηλαδή να τα διαβάσω και σαν φάντασυ όπως εύστοχα είπες. 

 

Από Σαγκάν έχω σταμπαρισμένο οτιδήποτε δικό του έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά (έχω ήδη διαβάσει την τριλογία για το σύμπαν που έγραψε με τον Ι. Σ. Σκλόφσκιι), ένω έχω διαβάσει και τους ''Εισβολείς'' του Μπαλάνου. Δεν είναι σπάνιο, βρίσκεται εύκολα. Είναι όμως πανάκριβο. Κάποια στιγμή θα διαβάσω και την συνέχεια του ''Όντα από το Διάστημα''.

 

Συνεχίζω με το ''Ιστορίες με Βρικόλακες'' ν. 30 στη σειρά της Ωρόρα.

 

 

Nαι, αυτή την αίσθηση δέους τη θυμάμαι και γω από πάλαι ποτέ, και ο Νταίνικεν είναι ο "πρώτος διδάξας" στο θέμα των "αρχαίων αστροναυτών. Το Όντα από το Διάστημα το είχα διαβάσει παλιά αλλά κάπου χάθηκε (μάλλον δανεικό κι αγύριστο). Νομίζω πως και το τρίτο που σου πρότεινα, το Αλλόμορφοι του Χαριτάκη θα σ'άρεσε πολύ. Αν το πετύχεις κάπου, πάρ'το.

[Δημήτρης]

Ναι θα το έχω στο νου μου. Δεν το ήξερα και το έμαθα τώρα από εσένα, ευχαριστώ.

[gregacm]

Λεω να ξεκινησω το Ο Ελληνικος Λαβυρινθος του Μονταλμπαν,απο το βιβλιο Η Βαρκελωνη του Μανολο,το οποιο περιεχει τρεις ιστοριες του επιθεωρητη Πεπε Καρβαλιο.

[Spyrex]

Σήμερα ξεκίνησα το "Ο γιος της μάγισσας" του Ανδρέα Καπανδρέου.

[BladeRunner]

Είμαι στα 2/3 του Ήδη νεκρός του Τσάρλι Χιούστον. Διαβάζεται πολύ γρήγορα το άτιμο.

Edited April 26, 2013 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους'' του Κόρμακ ΜακΚάρθυ.

[reigninblood]

"Εναλλακτική πραγματικότητα" του David Ambrose.