Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

"Εναλλακτική πραγματικότητα" του David Ambrose.

 

Πάρα πολύ καλό βιβλίο, θέλει λίγη προσοχή όμως. Να διαβάσεις επίσης το Ο άνθρωπος με τα δυο πρόσωπα, του ίδιου συγγραφέα. Επιστημονική φαντασία με πολλή δράση και πολλές ανατροπές και εκπλήξεις. Έχουν μεταφραστεί και αλλά δυο βιβλία του, το Μήνυμα από το μέλλον και το Μοιραίο παιχνίδι.

[reigninblood]

 

"Εναλλακτική πραγματικότητα" του David Ambrose.

 

Πάρα πολύ καλό βιβλίο, θέλει λίγη προσοχή όμως. Να διαβάσεις επίσης το Ο άνθρωπος με τα δυο πρόσωπα, του ίδιου συγγραφέα. Επιστημονική φαντασία με πολλή δράση και πολλές ανατροπές και εκπλήξεις. Έχουν μεταφραστεί και αλλά δυο βιβλία του, το Μήνυμα από το μέλλον και το Μοιραίο παιχνίδι.

 

Να σαι καλά Blade. Θυμάμαι πως σου είχε αρέσει το συγκεκριμένο, περίμενε τη σειρά του στο ράφι και τώρα τα αποκαλυπτήρια....

[melkiades]

Ξεκίνησα τους Άγριους Ντέτεκτιβ του Μπολάνιο.

[GeoVa]

Σκέφτομαι να ξεκινήσω τη Βουή και τη Μανία, τώρα που έχουμε διακοπές... Καλή μου επιτυχία!...Ήδη διαβάζω την εισαγωγή.

[BladeRunner]

Άρχισα το Συνέδριο για το μέλλον, του Στάνισλαβ Λεμ.

[kenseycp]

«Οι κληρονόμοι του Νίλσον» - Ιωάννου Ιωάννης

Είναι μια αστυνομική νουβέλα με ωραία πλοκή και εξαιρετική γραφή. Θυμίζει λίγο Άγκαθα Κρίστι με την έννοια ότι μαθαίνεις στο τέλος τον ένοχο και μένεις με το στόμα ανοιχτό όταν αποκαλύπτεται το σκεπτικό του ντετέκτιβ. Κατά τα άλλα δεν υπάρχουν ομοιότητες με άλλα κλασικά βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας. Το πιο θετικό του στοιχείο για ‘μένα νομίζω ότι είναι ότι δε σε αφήνει να το κλείσεις, γιατί κάθε κεφάλαιο προσθέτει και κάτι νέο στην ιστορία επηρεάζοντας την εξέλιξή της. Έτσι θέλεις να το τελειώσεις σε μια ανάγνωση. Στη ιστοσελίδα http://johnioannou.tk/ μπορείτε να βρείτε τα πρώτα πέντε κεφάλαια. Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε!

P.S. Αυτό το βιβλίο θα γινόταν πολύ καλή ταινία  : )

[Δημήτρης]

Τελείωσα το ''Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους'' το οποίο συνιστά και τον πρώτο ΜακΚάρθυ που διαβάζω. Ένας τύπος βρίσκει στην έρημο μία βαλίτσα με λεφτά, προϊόν συμπλοκής εμπόρων ναρκωτικών. Θα την πάρει νομίζοντας ότι έπιασε την καλή, αλλά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγιζε και θα βρεθεί μ' ένα κτήνος στο κατόπι του.

 

Δεν λέω περισσότερα γιατί η υπόθεση είναι λίγο- πολύ γνωστή. Τα συναισθήματα θα έλεγα ότι είναι ανάμικτα. Η ιδέα είναι mind blowing, αλλά με ξένισε λίγο το γράψιμο. Όχι τόσο οι σκέψεις του σερίφη και το τελευταίο μέρος του βιβλίου, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Αυτά μου άρεσαν. Υπήρχε όμως υπερβολική χρήση του ''και'', ενώ με χάλασε πολύ η έλλειψη παύλας στους διαλόγους. Αρκετές φορές αναγκάστηκα να τους διαβάσω από την αρχή για να μπορέσω να καταλάβω ποιος μιλάει.

 

Είχα δει δυστυχώς την ταινία πρώτα και έτσι ήξερα τι έπαιζε. Αυτό όμως συνέβη γιατί δεν ήξερα ότι υπάρχει και βιβλίο. Ο ΜακΚάρθυ είναι ένας από τους συγγραφείς που έμαθα εδώ μέσα (Τζ. Ντ. Σάλιντζερ ένας άλλος). Αγνοούσα την ύπαρξη του προτού γίνω μέλος του φόρουμ. Έχω στα αδιάβαστα τον Δρόμο όντας δώρο της melkiades, ενώ θα χτυπήσω σίγουρα κάποια στιγμή και τον Ματωμένο Μεσημβρινό.

Edited May 1, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Τελείωσα το ''Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους'' το οποίο συνιστά και τον πρώτο ΜακΚάρθυ που διαβάζω. Ένας τύπος βρίσκει στην έρημο μία βαλίτσα με λεφτά, προϊόν συμπλοκής εμπόρων ναρκωτικών. Θα την πάρει νομίζοντας ότι έπιασε την καλή, αλλά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγιζε και θα βρεθεί μ' ένα κτήνος στο κατόπι του.

 

Δεν λέω περισσότερα γιατί η υπόθεση είναι λίγο- πολύ γνωστή. Τα συναισθήματα που μου άφησε το βιβλίο είναι ανάμικτα. Η ιδέα είναι mind blowing, αλλά με ξένισε λίγο το γράψιμο. Όχι τόσο οι σκέψεις του σερίφη και το τελευταίο μέρος του, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Αυτά μου άρεσαν. Υπήρχε όμως υπερβολική χρήση του ''και'', ενώ με χάλασε πολύ η έλλειψη παύλας στους διαλόγους. Αρκετές φορές αναγκάστηκα να τους διαβάσω από την αρχή για να μπορέσω καταλάβω ποιος μιλάει.

 

Είχα δει δυστυχώς την ταινία πρώτα και έτσι ήξερα τι έπαιζε. Αυτό όμως συνέβη γιατί δεν ήξερα ότι υπάρχει και βιβλίο. Ο ΜακΚάρθυ είναι ένας από τους συγγραφείς που έμαθα εδώ μέσα (Τζ. Ντ. Σάλιντζερ ένας άλλος). Αγνοούσα την ύπαρξη του προτού γίνω μέλος του φόρουμ. Έχω στα αδιάβαστα τον Δρόμο όντας δώρο της melkiades, ενώ θα χτυπήσω σίγουρα κάποια στιγμή και τον Ματωμένο Μεσημβρινό.

 

Εγώ έβαλα 5 αστεράκια στο Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους, πολύ αγαπημένο βιβλίο. Και η ταινία επίσης αγαπημένη. Να διαβάσεις οπωσδήποτε τον Ματοβαμμένο Μεσημβρινό (ή Ματωμένο Μεσημβρινό, όπως μεταφράστηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη). Εγώ διάβασα την έκδοση του Ζαχαρόπουλου, που την βρίσκεις κάθε χρόνο στο παζάρι βιβλίου, αλλά και σε προσφορά στην Πολιτεία. Καλή μου φάνηκε η μετάφραση, αλλά να ξέρεις ότι το κείμενο είναι αρκετά απαιτητικό. Σίγουρα μέσα στα 20 αγαπημένα μου βιβλία εκτός του φανταστικού. 

[Δημήτρης]

 

Τελείωσα το ''Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους'' το οποίο συνιστά και τον πρώτο ΜακΚάρθυ που διαβάζω. Ένας τύπος βρίσκει στην έρημο μία βαλίτσα με λεφτά, προϊόν συμπλοκής εμπόρων ναρκωτικών. Θα την πάρει νομίζοντας ότι έπιασε την καλή, αλλά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγιζε και θα βρεθεί μ' ένα κτήνος στο κατόπι του.

 

Δεν λέω περισσότερα γιατί η υπόθεση είναι λίγο- πολύ γνωστή. Τα συναισθήματα που μου άφησε το βιβλίο είναι ανάμικτα. Η ιδέα είναι mind blowing, αλλά με ξένισε λίγο το γράψιμο. Όχι τόσο οι σκέψεις του σερίφη και το τελευταίο μέρος του, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Αυτά μου άρεσαν. Υπήρχε όμως υπερβολική χρήση του ''και'', ενώ με χάλασε πολύ η έλλειψη παύλας στους διαλόγους. Αρκετές φορές αναγκάστηκα να τους διαβάσω από την αρχή για να μπορέσω καταλάβω ποιος μιλάει.

 

Είχα δει δυστυχώς την ταινία πρώτα και έτσι ήξερα τι έπαιζε. Αυτό όμως συνέβη γιατί δεν ήξερα ότι υπάρχει και βιβλίο. Ο ΜακΚάρθυ είναι ένας από τους συγγραφείς που έμαθα εδώ μέσα (Τζ. Ντ. Σάλιντζερ ένας άλλος). Αγνοούσα την ύπαρξη του προτού γίνω μέλος του φόρουμ. Έχω στα αδιάβαστα τον Δρόμο όντας δώρο της melkiades, ενώ θα χτυπήσω σίγουρα κάποια στιγμή και τον Ματωμένο Μεσημβρινό.

 

Εγώ έβαλα 5 αστεράκια στο Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους, πολύ αγαπημένο βιβλίο. Και η ταινία επίσης αγαπημένη. Να διαβάσεις οπωσδήποτε τον Ματοβαμμένο Μεσημβρινό (ή Ματωμένο Μεσημβρινό, όπως μεταφράστηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη). Εγώ διάβασα την έκδοση του Ζαχαρόπουλου, που την βρίσκεις κάθε χρόνο στο παζάρι βιβλίου, αλλά και σε προσφορά στην Πολιτεία. Καλή μου φάνηκε η μετάφραση, αλλά να ξέρεις ότι το κείμενο είναι αρκετά απαιτητικό. Σίγουρα μέσα στα 20 αγαπημένα μου βιβλία εκτός του φανταστικού. 

 

 

Αν έπρεπε να το βαθμολογήσω θα το έβαζα οχτώ με άριστα το δέκα. Καλό βιβλίο, αλλά ως εκεί. Για τον Ματωμένο Μεσημβρινό (θα το χτυπήσω από παζάρι εννοείται ) έχω καλύτερο ένστικτο. Ίσως γιατί έχει ωμή, αχαλίνωτη βία, και αυτό είναι ένα στυλ που μου αρέσει πολύ. Είδoμεν.

Edited May 1, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Άρχισα το Στις θάλασσες των πειρατών, του Μάικλ Κράιτον. 

[Δημήτρης]

Έπιασα την ανθολογία ''Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες'' από εκδόσεις Terra Nova.

[melkiades]

Ξεκίνησα την Παρείσακτη της Joyce Carol Oates.

[Δημήτρης]

Έπιασα την ανθολογία ''Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες'' από εκδόσεις Terra Nova.

 

Την τελείωσα και δεν μου άρεσε. Αφενός γιατί πολλές ιστορίες ήταν των δέκα σελίδων και δεν μου αρέσουν όταν είναι τόσο μικρές. Εξάλλου Φρέντρικ Μπράουν μόνο ένας Και αφετέρου ήταν παλιές, κάτι που πάντα συνιστά μειονέκτημα για 'μένα. Όσο πιο πρόσφατες, τόσο το καλύτερο. Τουλάχιστον ήταν απλοϊκές και δεν με κούρασαν. Ξεχωρίζω τις ''Του Τζε- τσουν'', ''Σέννιν'' και ''Ο Ιστός της Αράχνης'' του Ρυουνοσούκε Ακαταγκάουα.

 

Συνεχίζω με την ανθολογία ε.φ. ''Η Παρέλαση των Ηλιθίων''.

[melkiades]

Ξεκίνησα τον Χρυσαφένιο Άνθρωπο της Rοbin Hobb. Ελπίζω ο Φριτζ να γίνει λίγο πιο ενδιαφέρον τύπος σ' αυτή τη σειρά.

[BladeRunner]

Έχω φτάσει στα 2/3 του Ταρζάν των πιθήκων, του Ε. Ρ. Μπάροουζ. Πρώτο βιβλίο της σειράς. Σίγουρα πολύ καλό. Περισσότερα αύριο.

[BladeRunner]

Είμαι στα μισά του Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη, του Τζ. Κ. Τσέστερτον. Πολύ καλό.

[Adicto]

Creekers, του Εντ Λη. Απόλαυση ως τώρα! Redneck hillbilly horror, παραμορφωμενα φρικιά, εμπόριο ναρκωτικών, σεξ, κανιβαλλισμός, γκορίλα, ωραίοι διάλογοι, στιβαρη πλοκή και ένας πρωταγωνιστής που καρακουστάρω! Μακαρι να πάει έτσι ως το τέλος.

[Δημήτρης]

Διάβασα την ανθολογία ε.φ. ''Η Παρέλαση των Ηλιθίων'' η οποία ήταν μέτρια. Οι ιστορίες των Κόρνμπλουθ, Λάιμπερ, Ώλντις και Μπέστερ με άφησαν αδιάφορο. Και οι καλές ''Και Τώρα τι, Ανθρωπάκο;'', ''Ο Μικρός Κόσμος του Λούις Στίλλμαν'' των Κλίφτον, Νόλαν, υπάρχουν και στην σειρά της Ωρόρα. Έστω όμως και γι' αυτές τις δύο το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί, γιατί είναι διαμαντάκια. Ιδίως η δεύτερη.

Edited May 6, 2013 by Δημήτρης

[gregacm]

Ξεκινησα τους Νυχτεριτες του Κινγκ.Εχω μια παλια εκδοση Bell(δανεικη απο φιλο),η οποια ειναι 2 τομοι.

[Naroualis]

On Stranger Tides, Tim Powers

 

Αν θέλετε να ξανααγαπήσετε το παλιό, καλό, ρομαντικό, πειρατικό μυθιστόρημα, αλλά ξέρετε ότι τα γούστα σας είναι πολύ μοντέρνα για να τα καταφέρετε, απλά διαβάστε αυτό το βιβλίο. Μοντέρνα γραφή, πιο κλασσική πειρατική ιστορία δε γίνεται (φυσικά καμία σχέση με την ταινία, μόνο ακουστά), η δράση πλούσια και αγωνιώδης, το αδύναμο κορίτσι έχει λόγο που είναι και αδύναμο και κορίτσι και ανέγγιχτο ως το τέλος, τα ονόματα των πειρατών εκπληκτικά (Woefully Fat σου λέει), οι περιγραφές μεγαλειώδεις, ο τρόμος αγγίζει και τα δύο άκρα, καταφέρνει να είναι μεριές-μεριές λαβκράφτιος και μεριές-μεριές μπαρκερικός, το αίμα δε λείπει (αλλά ούτε και ποταμίζει) και τα καράβια είναι καράβια κι όχι διαστημόπλοια, οι ήρωες διακριτοί κι αληθινοί, τα ψυχογραφήματά τους τέλεια.

Τι άλλο να πω πια; Το μόνο που δε μου άρεσε είναι που κάποιες ώρες και φορές η πένα του τού ξεφεύγει και γράφει τεράστιες προτάσεις, με πολλές δευτερεύουσες. Αυτό με μπέρδεψε κάπως, αλλά υποθέτω κάποιος με καλύτερη γνώση της αγγλικής θα το έβρισκε μάλλον μηδαμινό ελάττωμα

Edited May 7, 2013 by Naroualis

[BladeRunner]

On Stranger Tides, Tim Powers

 

Αν θέλετε να ξανααγαπήσετε το παλιό, καλό, ρομαντικό, πειρατικό μυθιστόρημα, αλλά ξέρετε ότι τα γούστα σας είναι πολύ μοντέρνα για να τα καταφέρετε, απλά διαβάστε αυτό το βιβλίο. Μοντέρνα γραφή, πιο κλασσική πειρατική ιστορία δε γίνεται (φυσικά καμία σχέση με την ταινία, μόνο ακουστά), η δράση πλούσια και αγωνιώδης, το αδύναμο κορίτσι έχει λόγο που είναι και αδύναμο και κορίτσι και ανέγγιχτο ως το τέλος, τα ονόματα των πειρατών εκπληκτικά (Woefully Fat σου λέει), οι περιγραφές μεγαλειώδεις, ο τρόμος αγγίζει και τα δύο άκρα, καταφέρνει να είναι μεριές-μεριές λαβκράφτιος και μεριές-μεριές μπαρκερικός, το αίμα δε λείπει (αλλά ούτε και ποταμίζει) και τα καράβια είναι καράβια κι όχι διαστημόπλοια, οι ήρωες διακριτοί κι αληθινοί, τα ψυχογραφήματά τους τέλεια.

 

Τι άλλο να πω πια; Το μόνο που δε μου άρεσε είναι που κάποιες ώρες και φορές η πένα του τού ξεφεύγει και γράφει τεράστιες προτάσεις, με πολλές δευτερεύουσες. Αυτό με μπέρδεψε κάπως, αλλά υποθέτω κάποιος με καλύτερη γνώση της αγγλικής θα το έβρισκε μάλλον μηδαμινό ελάττωμα

 

Αυτός ο συγγραφέας δεν έχει γράψει τα The Anubis Gates, Declare, Last Call, Expiration Date, Earthquake Weather κλπ; Μιλάμε για πολύ, πολύ ενδιαφέροντα βιβλία. Τουλάχιστον το Anubis Gates θα έπρεπε να μεταφραστεί διάολε! Αλλά δεν το βλέπω, οπότε πρέπει να εξασκήσω τ'αγγλικά μου...

[heiron]

Το Anubis Gates το ψάχνω καιρό αλλά ακόμη και από Masterworks έχει εξαφανιστεί.

 

Διαβάζω το

Ο οίκος των ευγενών

του Κλαβελ

 

Το πήρα χωρίς καν να γνωρίζω σκηνικό και υπόθεση, αρχικά νόμιζα πως είναι ιστορικό μυθιστόρημα αλλά τελικά είναι σύγχρονο (50 χρόνια πριν αλλά αρκετά μοντέρνο). Το κακό είναι ότι έχει πολλά ονόματα σημαντικών χαρακτήρων και χάνω το μπούσουλα στις πολλές σελίδες του αλλά έχει ζουμί η υπόθεση και ο συγγραφέας δίνει ρεσιτάλ. Όμορφη και η ατμόσφαιρα του Χονγκ Κονγκ αλλά και η αναφορά ενός συγγραφέα που κάνει έρευνα για ένα βιβλίο του εκεί δίνει μια ξεχωριστή πινελιά. Ο οικονομικός πόλεμος που περιγράφεται είναι σίγουρα επίκαιρος στις μέρες μας.

[Naroualis]

Ναι, Γιώργο, αυτός είναι. Έχω και το Anubis Gates, αλλά θα το διαβάσω μάλλον μετά το καλοκαίρι. Έχω δει και σε μια βιβλιοθήκη γνωστού μου το The Stress of Her Regard, που νομίζω ότι θα μου αρέσει πολύ.

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Ο Πόλεμος όπως τον γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο'' του Τζωρτζ Σμιθ Πάττον.

Edited May 8, 2013 by Δημήτρης

[WolfBack]

Έχω πολλά αδιάβαστα την ουρά, αλλά λέω να ξεκινήσω με το "Το στοίχειωμα" του Matheson...