Τι διαβάζετε;

[heiron]

Τη βδομάδα που έλειψα από το φόρουμ διάβασα κι άλλο Σαλβατόρε!Και αυτό μου φανηκε μια χαρά βιβλίο:

 

Η κληρονομιά

 

Ναι,η γραφή του Μπομπ παραμένει άθλια αν και έχει βελτιωθεί κάπως οφείλω να ομολογήσω.Οι ντρόου είναι απο τα καλά στοιχεία της σειράς και εδώ κανουν την επανεμφανισή τους,πράγμα θετικό.Επίσης μου επιφύλαξε κανα δυό ευχάριστες εκπλήξεις ενώ έχω ήδη συμβιβαστεί με τα αρνητικά μέρη των βιβλίων του και τα ξεπερνάω χωρίς να προβληματίζομαι τόσο.

 

 

Τωρα έπιασα μετα από πολύ καιρό να συνεχίσω το Malazaan book of the fallen και είμαι λίγο χαμένος τόσο γιατί η μνημη μου με προδίδει οσο και διότι ο Έρικσον αρέσκεται στο μεγάλο μπάχαλο.Σαν πρώτη γεύση το Midnight tides φαινεται πολύ καλό πάντως.

[Naroualis]

Τελείωσα μέσα στο ΣΚ το Φυλακτό της Σαμαρκάνδης (Βιβλίο Πρώτο της Τριλογίας του Βαρτιμαίου) του Jonathan Stroud. Πολύ έξυπνο βιβλίο, ευχάριστο έως και σκαμπρόζικο, με λεπτό χιούμορ, με πολύ δράση και πολλούς μάγους! Αν σας αρέσει ο Χάρυ Πότερ, τον Ναθάνιαελ-Τζον Μαντρέικ θα τον λατρέψετε κι αν αγαπάτε τη μάγισσα Φούρκα και τη Μαντάμ Μιμ ο Βαρτιμαίος είναι το τζίνι που θα σας ξελογιάσει. Πάω φουλ για το δεύτερο της Τριλογιάς, το Μάτι του Γκόλεμ.

 

Επίσης τελείωσα επιτέλους το δεύτερο τόμο με τα άπαντα του Λαβκραφτ, με τίτλο Ντάγκον, εκδόσεις Κάκτος. Επιτέλους διάβασα την Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ, αλλά πάω στοίχημα ότι αν το διάβαζα σε άλλη μετάφραση θα μου άρεσε περισσότερο. Απλά δεν το φχαριστήθηκα.

 

Πρέπει εδώ να ομολογήσω ότι παράλληλα με το Μάτι του Γκόλεμ διαβάζω και τον τέταρτο τόμο των απάντων του Λάβκραφτ, με τίτλο η Κατάρα καθώς και τη συλλογή διηγημάτων εφ με τίτλο Μηχανές Που Σκέφτονται. (Ambrose Bierce, John Wyndham, Lester Del Rey και δυο-τρεις ακόμη). Το τελευταίο το πεδεύω από τον Φεβρουάριο του 2007...

[Sileon]

...

Επίσης τελείωσα επιτέλους το δεύτερο τόμο με τα άπαντα του Λαβκραφτ, με τίτλο Ντάγκον, εκδόσεις Κάκτος. Επιτέλους διάβασα την Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ, αλλά πάω στοίχημα ότι αν το διάβαζα σε άλλη μετάφραση θα μου άρεσε περισσότερο. Απλά δεν το φχαριστήθηκα....

 

 

Δεν τα κάνουν τέτοια λάθη. Μόνο το πρώτο διήγημα διάβασα και μετά αποφάσισα οτι είναι καλύτερο να στραφώ στον πιστό Αίολο...Όχι μονο είναι ελεεινή η μετάφραση, αλλά, άκουσον άκουσον, κάνουν και περικοπές ! Ναι, σωστά διαβάσατε. Υπάρχουν σημεία όπου το κείμενο είναι συντμημένο, ενώ έχει τύχει, σε άλλο σημείο να λείπει ολόκληρη φράση. Θυμάμαι, παλιότερα το είχα ψάξει αρκετά στις πρώτες σελίδες, όπου σύγκρινα τις δύο μεταφράσεις και κόντεψα να αλληθωρίσω. ..

 

Α, τέλειωσα το " Μέσα απο το γυαλί". Μπράβο, μπράβο! Επιτέλους παραμύθια με δική τους Μυθολογία που δεν θυμίζει καχέκτυπα Αγγλοσαξωνικών και Κέλτικων θρύλων. Πολύ αυθεντικό. Νομίζω όμως ότι Ναϊτες θα μπορούσες να τσοντάρεις κάπου ... Παντού υπάρχει χώρος για έναν. Θα το πάω και ένα δεύτερο γύρο. (Μπορεί κάπου να μου ξεφύγαν).

Επίσης είμαι μετά την μέση του πρώτου τόμου των Μύθων των Οτόρι της Λια Χερν, το οποίο είναι όμορφο και καλογραμμένο, αλλά στο σημείο που βρίσκομαι το βρίσκω ελαφρώς αργό. Ίδωμεν.

[Naroualis]

Νομίζω όμως ότι Ναϊτες θα μπορούσες να τσοντάρεις κάπου ... Παντού υπάρχει χώρος για έναν.

 

 

Αίσχος, αίσχος, προβοκάτσια! Επειδή σου είπα ότι κάποιας γνωστής μου της ζητήσανε να βάλει Ναΐτες στο αιγυπτιακής ατμόσφαιρας φάντασυ βιβλίο της, πρέπει να το κάνω κι εγώ; Μον Ντιέ! Κελ ορέρ...

[heiron]

Καλά εννοείται οτι για Καντάθ διαβάζουμε τον καλό στις μεταφράσεις Αίολο.Ο Μαστακούρης την είχε κάνει;Δεν θυμάμαι αλλά ηταν καλή μετάφραση.Ο Λαβκραφτ αν δεν αποδοθεί καλά χάνει πολύ σε ατμόσφαιρα.

[Παρατηρητής]

Τώρα διαβάζω της δικής μας Βασω Χρήστου το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, οι Λαξευτές της Παλίρροιας. Έχοντας διαβάσει Δεσποτάκη, Μαντά και τις κυρίες που συμμετείχαν στους Θρύλους του Σύμπαντος, έχω να πω πως οι Ελληνίδες επιτίθονται με φόρα! Άντε λοιπόν. Πολύ καιρό καθόμασταν στα σκοτεινά, δεν συμφωνείτε;

[Naroualis]

Οι Ελληνίδες συγκινούνται πάρα πολύ που τις προτιμάς, Παρατηρητή. Ειλικρινά δηλαδή. Η Δεσποτάκη συγκεκριμένα δεν ξέρει τι να πει...

 

Στα δικά μας: Τελείωσα την Κατάρα, τον τέταρτο τόμο των απάντων του Λάβκραφτ από τις εκδόσεις Κάκτος. Και επιτέλους συνειδητοποίησα γιατί ξεκίνησα να διαβάζω Λάβκραφτ: Για τη "σκιά πάνω από το Ίνσμουθ" και για την "αναζήτηση του Ίρανον." Ουάου. Major flashback στα είκοσί μου χρόνια...

[Mort13]

Thief of Time, του Terry Pratchett. Rule One rules!!

[Παρατηρητής]

Η αλήθεια να λέγεται Έφη! Τα παραμύθια σου είναι πολύ καλά και ευχάριστα, ενώ η φαντασία σου τρέχει και δεν φτάνει! Αν και έχω τις ενστάσεις μου σε μερικά σημεία αλλά αυτά είναι καθαρά προσωπικά και δεν νομίζω να συμφωνούν πολλοί μαζί μου!

Πιστεύω πως έχεις πάρα πολλά ακόμα να μας αφηγηθείς!

[Naroualis]

Καλά, τίποτε προσωπικό, αλλά είσαι ο τρίτος άνθρωπος που γνωρίζω εντώς λίγων ημερών κι ενώ συστήνομαι Ευθυμία, με φωνάζει Έφη. Βασικά, Έφη με φωνάζουν πια μόνο οι γονείς μου.

 

Πάντως και πάλι σ' ευχαριστώ. Κι αν δε βαριέσαι πολύ, πέρνα από το τόπικ του βιβλίου να μου πεις σε πια σημεία σε συμφωνείς. Η συζήτηση είναι αυτό που θα με κάνει καλύτερη!

Edited January 29, 2008 by Naroualis

[Παρατηρητής]

Θυμήσου κάποιον που κέρασες μπύρες μετά την παρουσίαση του βιβλίου σου στο cube!

[Naroualis]

(Καλέ! Κρύβε λόγια... Μας βλέπουν!) Ελήφθη!

[Mort13]

Down and Out in the Magic Kingdom, του Cory Doctorow, το οποίο ως γνωστόν διατίθεται ελεύθερα από το site του. Αρκετά έξυπνη ματιά σε ένα θεωρητικά ιδανικό μέλλον.

[0Nautilus0]

Μόλις τελείωσα "τα Γονίδια της Αγιότητας" του Διαμαντή Φλωράκη

Μου άρεσε πάρα πολύ, νομίζω ότι διαπραγματεύεται ένα πολυ-δουλεμένο θέμα, όπως τα γονίδια, με πολύ πρωτότυπο τρόπο. Επιπλέον στα θετικά του συγκαταλέγεται και ο τρόπος- ύφος γραφής, o oποίος είναι πολύ μεστός και κυλάει γρήγορα. (Το βιβλιαράκι αν και δεν είναι μεγάλο, το τελείωσα σε μια μέρα)

 

Στο βιβλίο διατυπώνονται διάφορες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για το Θεό, την αγάπη, τη θρησκεία και την αγιότητα. Και αυτό ακριβώς είναι και το πιο δυνατό του σημείο, το ότι δηλαδή κινείται σε αυτό που μου αρέσει να λέω old school science fiction, με την έννοια ότι ένα θέμα προβάλλεται τόσο από την επιστημονική, τη μελλοντολογική, τη φανταστική του πλευρά όσο και από την ηθική, κοινωνική, ψυχολογική.

 

Εξάλλου το περίφημο star trek θεωρώ ότι έγινε κλασσικό όχι τόσο για τα εφέ του, αλλά για τα ψυχο-κοινωνικά προβλήματα που προβάλει στο μέλλον.

 

Κλείνοντας τα σχόλια μου θα ήθελα να καθησυχάσω τον κόσμο που θα το διαβάσει, λέγοντας ότι μέχρι τώρα είμαστε ακόμα πολύ μακριά από το «γονιδιακό» σενάριο που παρουσιάζεται. Αλλά ένα είναι σίγουρο ότι πια μπαίνουμε σε μια χιλιετία που ίσως κάποτε τίποτα από την εξέλιξη του ανθρώπου δεν θα είναι τυχαίο βλ. GATΤACA.

 

 

*Ας με διαψεύσει κάποιος αλλά νομίζω ότι μια παρόμοια ανησυχία

σχετικά με την ικανότητα επιβίωσης του ανθρώπου όταν κατευναστούν πλήρως τα

επιθετικά του ένστικτα αναφέρεται και από τον Α.Κλαρκ στο 2030 space odyssey.

 

[Arachnida]

Μόλις τελείωσα "τα Γονίδια της Αγιότητας" του Διαμαντή Φλωράκη

Μου άρεσε πάρα πολύ, νομίζω ότι διαπραγματεύεται ένα πολυ-δουλεμένο θέμα, όπως τα γονίδια, με πολύ πρωτότυπο τρόπο. Επιπλέον στα θετικά του συγκαταλέγεται και ο τρόπος- ύφος γραφής, o oποίος είναι πολύ μεστός και κυλάει γρήγορα. (Το βιβλιαράκι αν και δεν είναι μεγάλο, το τελείωσα σε μια μέρα)

 

Και καλό είναι. Κι εγώ σε μία μέρα το τελείωσα.

Τώρα διαβάζω Θέμελη-Αναζήτηση, Νόλλα- Φωτεινή Μαγική και Γιάννη Αντάμη-Σχέδιο Τρόμου.

[nikosal]

αναφέρεται και από τον Α.Κλαρκ στο 2030 space odyssey.

Μας τρέλανε στις χρονολογίες της Οδύσσειας ο Κλαρκ, οπότε δικαιολογημένο το μπέρδεμα. Υπάρχει 2001, 2010, 2061, 3001. Ποιο από όλα τα βιβλία εννοείς;

[Sileon]

...

Τώρα διαβάζω Θέμελη-Αναζήτηση...

 

 

Τα "σπάει"..

[Sileon]

Είμαι σε δίλημμα. Τέλειωσα τον πρώτο τόμο των Οτόρι απο Λία Χερν. Δεν μπορώ να πω οτι γοητεύτηκα σε μεγάλο βαθμό, αλλά σίγουρα είναι ένα καλό βιβλίο. Έχει όμορφη γραφή, ξεφεύγει απο πολλά κλισέ, αλλά μου άφησε την εντύπωση οτι δεν συνέβησαν και πολλά στις 380 σελίδες του. Οπότε να περάσω στον επόμενο τόμο ή να του δώσω την χαριστική βολή και πάμε για άλλα? Το μόνο κριτήριο που έχω για τον επόμενο τόμο, είναι η αξιολόγηση της Naroualis που τον θεωρεί ελαφρώς κατώτερο του πρώτου.

 

Και μια βοήθεια. Ξέρει κανείς καμία έκδοση για να κάνω μια καλή αρχή σε Κόναν? Κάποτε είχα πετύχει ένα τεράστιο βιβλίο με τα άπαντα σε ελληνική μετάφραση. Αν δεν κάνω λάθος ήταν μαύρο, χωρίς κάποιο έντονο σχέδιο στο εξώφυλλο.

Edited February 1, 2008 by Sileon

[DinoHajiyorgi]

Διαβάζω Δεσποτάκη…εις διπλούν! «Κόμπες ο Ντερλικοτής - Νούμερο 5» (ω ναι, δυστυχισμένοι θνητοί) και «μέσα απ’ το γυαλί».

 

Χαίρομαι που δεν γράφω σαν την συγγραφέα. Γιατί αν έγραφα έτσι, και είχα βγάλει αυτά, θα έλεγα τώρα κάτι κουλά του τύπου «Αχ, είναι καλά άραγε;», «Πω-πω, είναι γεμάτα λάθη!», «Είναι κατανοητά; Διαβάζονται; Αρέσουν; Βοήθεια, χτύπησα κενό!» κλπ, κλπ. Ενώ σαν αναγνώστης…κάααααθομαι, διαβάαααααζω…και απολαμβάνω παραμύθι. Και τέτοιο παραμύθι δεν έχω ξαναματαδιαβάσει. More…soon.

[Sileon]

Εν παραλλήλω, διαβάζω του Ρίλκε (Ράινερ Μαρία) το τελευταίο βιβλίο του που εκδώθηκε στα ελληνικά, "Αυτός που σκότωσε το δράκο και άλλα διηγήματα". Όμορφα μικρα διηγήματα που άφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Είναι στιγμές που η πρόζα του έρχεται αρκετά κοντά στον ποιητικό λόγο (κατα κύριο λόγο είναι ποιητής), ενώ η αίσθηση που αφήνει έχει μια περιέργη νότα ρομαντισμού ανακατεμένη με τον κεντροευρωπαϊκό χαρακτήρα του.

Παρεπιπτόντως, οποιοσδήποτε επίδοξος δημιουργός θα έπρεπε να διαβάσει το "γράμματα σε ένα νέο ποιητή", του ιδίου.

[D'Ailleurs]

Και μια βοήθεια. Ξέρει κανείς καμία έκδοση για να κάνω μια καλή αρχή σε Κόναν? Κάποτε είχα πετύχει ένα τεράστιο βιβλίο με τα άπαντα σε ελληνική μετάφραση. Αν δεν κάνω λάθος ήταν μαύρο, χωρίς κάποιο έντονο σχέδιο στο εξώφυλλο.

 

η σειρά του ΑΙΟΛΟΥ σε μετάφραση Θωμά Μαστακούρη (απο τα γνήσια κείμενα του Χάουαρντ και όχι τα παραποιημένα του Ντε Κάμπ) είναι η καλύτερη επιλογή.

[Arachnida]

Είμαι σε δίλημμα. Τέλειωσα τον πρώτο τόμο των Οτόρι απο Λία Χερν. Δεν μπορώ να πω οτι γοητεύτηκα σε μεγάλο βαθμό, αλλά σίγουρα είναι ένα καλό βιβλίο. Έχει όμορφη γραφή, ξεφεύγει απο πολλά κλισέ, αλλά μου άφησε την εντύπωση οτι δεν συνέβησαν και πολλά στις 380 σελίδες του. Οπότε να περάσω στον επόμενο τόμο ή να του δώσω την χαριστική βολή και πάμε για άλλα? Το μόνο κριτήριο που έχω για τον επόμενο τόμο, είναι η αξιολόγηση της Naroualis που τον θεωρεί ελαφρώς κατώτερο του πρώτου.

 

Για μένα είναι εξαιρετική σειρά στο σύνολό της. Το "Με το γρασίδι για προσκέφαλο" είναι εξίσου καλό, αν όχι καλύτερο. Αν θες ρίξε μια ματιά και σε όσα έγραψα εδώ: http://giannis-pliotas.blogspot.com/2007/07/19-2007.html

[Naroualis]

Η μαύρη έκδοση του Κόναν είναι στα αγγλικά. Και απ' ότι ξέρω έχει και κομμάτια που ενώ συνήθως κυκλοφορούν ελαφρώς παραποιημένα από τον αρχικό εκδότη του Χάουαρντ (Λη Σπραίηγκ Ντε Καμπ;), σ' αυτήν την έκδοση περιέχονται με το αυθεντικό τους κείμενο, όπως ακριβώς τα έγραψε ο θείος Μπόμπι. Για Κόναν στα ελληνικά ο Αίολος είναι η μόνη σου λύση, γιατί δεν έχει εκδοθεί κάτι άλλο σε στυλ άπαντα. Βέβαια η μετάφραση δεν είναι και η ιδανική, αλλά Κάκτος δεν είναι...

[D'Ailleurs]

Εγώ νομίζω οτι η μετάφραση είναι πολύ καλή, δεδομένου βέβαια του γεγονότος οτι ο Χάουαρντ είχε ιδιαίτερα δύσκολη γλώσσα που δεν μπορεί να αποδοθεί ακριβώς στα Ελληνικά. Και επιπλέων ο Ντε Κάμπ δεν παραποίησε ελαφρα...μερικές ιστορίες τις άλλαξε τελείως.

[Nihilio]

Η μαύρη έκδοση του Κόναν είναι στα αγγλικά. Και απ' ότι ξέρω έχει και κομμάτια που ενώ συνήθως κυκλοφορούν ελαφρώς παραποιημένα από τον αρχικό εκδότη του Χάουαρντ (Λη Σπραίηγκ Ντε Καμπ;), σ' αυτήν την έκδοση περιέχονται με το αυθεντικό τους κείμενο, όπως ακριβώς τα έγραψε ο θείος Μπόμπι. Για Κόναν στα ελληνικά ο Αίολος είναι η μόνη σου λύση, γιατί δεν έχει εκδοθεί κάτι άλλο σε στυλ άπαντα. Βέβαια η μετάφραση δεν είναι και η ιδανική, αλλά Κάκτος δεν είναι...

Υπάρχει και παλιότερη Ελληνική έκδοση, αλλά κι εγώ θα ψήφιζα Αίολο. Ή το πρωτότυπο στα αγγλικά.