Τι διαβάζετε;

[Naroualis]

Αχά! Είχα διαβάσει παλιότερα τρία ή τέσσερα από τα επόμενα βιβλιαράκια με τις περιπέτειες του Ανοξείδωτου Αρουραίου κι ήταν πραγματικά πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα. Γιατί δεν τα έχουμε προτείνει στη λίστα των ΕΦ;

[D'Ailleurs]

Crichton Michael - Μετά

Είναι βέβαιο ότι όλοι οι γνωστοί σας ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος; Μήπως από το σώμα κάποιου δικού σας λείπει κάτι; Ξέρετε πού κατέληξαν τα δείγματα που δώσατε πρόσφατα για ιατρικές εξετάσεις;

 

Καλώς ήρθατε στο γενετικό κόσμο. Έναν κόσμο ταχύτατα εξελισσόμενο, ασυγκράτητο –εκτός ελέγχου... Τι θα συμβεί Μετά;

 

Η επιστήμη προχωρά συνεχώς από το κάθε ασύλληπτο άλμα στο επόμενο. Μπορεί να νικήσει ασθένειες, να προλάβει τις ατέλειες των απογόνων μας. Να δημιουργήσει νέα, διαγενετικά είδη, ίσως ακόμη και νέες ανθρώπινες «ποικιλίες».

 

Αλλά σ’ αυτό τον κόσμο ο εαυτός μας μπορεί να μη μας ανήκει. Ήδη το ένα πέμπτο του γενετικού υλικού μας αποτελεί ιδιοκτησία κάποιων άλλων... Και μια γυναίκα με το παιδί της μπορεί να καταδιώκονται ανελέητα επειδή στα χρωμοσώματά τους έχουν κάποια σπάνια, πολύτιμα γονίδια...

Δεν είναι ο κόσμος του μέλλοντος. Είναι ο σημερινός. Το μέλλον έχει κιόλας αρχίσει.

 

Διαβολικά έξυπνο, αναμειγνύοντας επιστημονικά δεδομένα και μυθοπλασία, ισορροπώντας ανάμεσα στο τρομακτικό, το αλλόκοτο και το κωμικό, το ΜΕΤΑ βάζει σε δοκιμασία τις βεβαιότητες, τις ελπίδες και την ηθική μας. Και απεικονίζει μ’ έναν τρόπο συγκλονιστικό το παρόν και το μέλλον μας, το γεμάτο συναρπαστικές δυνατότητες και εφιαλτικούς κινδύνους...

 

--------------

 

 

 

«Ο Crichton σε καταπληκτική φόρμα... Θα σας αρέσει και θα σας τρομάξει».

USA Today

 

«Αυτό που κάνει τον Crichton να ξεχωρίζει από τους άλλους συγγραφείς είναι η μοναδική του διορατικότητα να διαλέγει θέματα όπου τα γεγονότα σύντομα επιβεβαιώνουν τα γραφόμενά του».

The Wall Street Journal

 

«Πολύ λίγοι μπορούν να συναγωνιστούν τον Crichton στον τρόπο του να γράφει συναρπαστικά μυθιστορήματα με πνευματικό υπόβαθρο».

Publishers Weekly

[tetartos]

Δεν είναι σου-φου-φου αλλά είναι σου!

 

Fermat's Last Theorem by Simon Singh

 

The story of a riddle that confounded the worlds's greatest minds for 358 years.

How an Englishman, after years of secret toil and frustration, finally solved mathematics' most challenging problem.

 

Καταπληκτική ιστορική αναδρομή στις αποτυχημένες προσπάθειες αλλά και την ιδιάζουσα ιστορία του τελικού λύτη του προβλήματος! Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι ξέρεις το τέλος!..

[Naroualis]

Τελείωσα το Trakkers, του Τέρρυ Πράτσετ. Μια φυλή μικροσκοπικών πλασμάτων των οποίων οι ζωές είναι σε επιτάχυνση, καλούνται να αντιμετωπίζουν μια απίστευτη καταστροφή. Το Μαγαζί, (όπου θεός είναι ο Αφοι Άρνολντ -ετος ιδρύσεως 1905-) πρόκειται να κατεδαφιστεί και πρέπει να φύγουν. Αλλά να πάνε πού, αφού δεν πιστεύουν ότι υπάρχει το Έξω;

[Mort13]

The Truth του Terry Pratchett, 25ο στη σειρά του Discworld και συνεχίζουμε.

[Naroualis]

Hallo, Pratchett-mania! Τελείωσα το Wings, τρίτο βιβλίο της Βρομελιάδας. Δυστυχώς το δεύτερο βιβλίο, το Diggers είναι εξαντλημένο στη μετάφρασή του και καραδοκώ μήπως το βρω πουθενά. Διαβάζω επίσης και τα Μυστικά των Χωρών Χωρίς, του Γιώργου Ζαρκαδάκη, ένα παράξενο ενδοσκοπικό έργο σε στυλ κυβερνοπάνκ. Προς το παρόν καλά πάει, με την έννοια ότι δεν αισθάνομαι ότι χάνω τον καιρό μου...

[nikosal]

Λε Γκεν, Πλανήτης Εξορίας (1966). Ένα από τα πρώτα βιβλία στη σειρά "Χάιν".

 

Αχά! Είχα διαβάσει παλιότερα τρία ή τέσσερα από τα επόμενα βιβλιαράκια με τις περιπέτειες του Ανοξείδωτου Αρουραίου κι ήταν πραγματικά πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα. Γιατί δεν τα έχουμε προτείνει στη λίστα των ΕΦ;

 

Εεεε, για να σας μαλώσω;

Edited October 31, 2007 by nikosal

[heiron]

Επηρρεασμενος εν μερει απο την αναφορα που εγινε παραπανω επιασα επιτελους το βιβλιο του Εσσε

 

Ο λυκος της στεπας

 

Πιο βαρυ και βαρετο απο το εξαιρετικο "Ντεμιαν" μου φαινεται αλλα εχω ακομη δρομο μπροστα μου.

[Διγέλαδος]

Είναι όντως, γιατί είναι ένας τεράστιος μονόλογος, αλλά εγώ μπόρεσα και το διάβασα όλο γιατί ήταν σαν να διάβαζα το ημερολόγιό μου

[Naroualis]

Τελείωσα τα Μυστικά των Χωρών Χωρίς του Γιώργου Ζαρκαδάκη. Στο οπισθόφυλλο κάποιος ευφάνταστος δημοσιογραφίσκος λέει ότι ο Γκίμπσον ωχριά μπροστά του. Κι εκεί έχασα κάπου τη μπάλα, διότι αν το έβλεπα σαν ένα οποιοδήποτε κυβερνοπάνκ-με-προεκτάσεις-θρηκευτικοολιστικές διήγημα θα ήταν πολύ πιο πάνω στα μάτια μου. Υπάρχει η Μηχανή που δυο φίλοι βρίσκουν στο Μοναστηράκι και που τους επιτρέπει να δουν ένα παράξενο μέλλον, υπάρχει κάποιο σεξ, κάποια βία, μπόλικες αναφορές στην τεχνολογία (που παραδόξως δε μοιάζουν με τεχνομπάμπλ) και κάποιες αναφορές σε αποκρυφισμό. Γενικά διαβάζεται ευχάριστα, αλλά όχι και να το συγκρίνουμε με τον Γκίμπσον.

 

Παρατήρηση: στο οπισθόφυλλο επίσης αναφέρεται το πόσο σπάνιο και πόσο πρωτοπόρο είναι να έχει γράψει Έλληνας ένα βιβλίο εφ. Μάλιστα. Τι τους λές τώρα;

Edited November 1, 2007 by Naroualis

[heiron]

Τι?!?Γραφουν ΕΦ στην Ελλαδα?!?

[Mort13]

Harry Potter and the Chamber of Secrets, της J.K. Rowling

[nikosal]

Πόλεμος και Ειρήνη, του Λ. Τολστόι. Μετάφραση, Κοραλία Μακρή. Η μεταφράστρια είναι μια από τις πιο σημαντικές και εξαίρετες στη ρωσική γλώσσα, αφού οι μεταφράσεις της στον Ντοστογιέβσκι θεωρούνται ισότιμες, κατά άλλους ακόμα και ανώτερες, εκείνων του Αλεξάνδρου.

Edited November 3, 2007 by nikosal

[D'Ailleurs]

ΟΜΙΧΛΗ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΛΜΠΙΑΚ - ΛΕΟ ΜΑΛΕ

Παρίσι, 1956. Πυκνή ομίχλη στις συνοικίες, η φωνή του Ζορζ Μπρασένς από τα τζουκμπόξ στα μπιστρό, το σφύριγμα των τρένων, τα φώτα στο λιμάνι, οι φωνές των εργατών στις αποβάθρες, ένα ρεύμα παγωμένου αέρα από το Σηκουάνα, που παρασέρνει πεταμένα χαρτιά και κιτρινισμένα φύλλα.

Ο ντετέκτιβ Νέστωρ Μπουρμά, παλιός αναρχικός, τύπος ανεξάρτητος και πνευματώδης, με μια ιδιαίτερη φιλοσοφία για τη ζωή, λαμβάνει στο Γραφίο του το εξής σημείωμα:

 

«... Ένα καθίκι μαγειρεύει μια βρωμοδουλειά. Έλα να με βρεις στο νοσοκομείο Σαλπετριέρ, θάλαμος 10, κρεβάτι... Θα σου εξηγήσω πώς θα μπορέσεις να σώσεις κάποιους φίλους. Με αδελφικούς χαιρετισμούς, Αμπέλ Μπενουά».

 

Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ - ΝΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ

Η ιστορία μιας οικογένειας που θέλει να προκόψει, ν' ανεβεί κοινωνικά, να ορίσει την ταυτότητά της με την αστική τάξη στην οποία ανήκει.

Το μεγάλο μυστικό της οικογένειας που σέρνεται πάνω από τριάντα χρόνια και την σφραγίζει.

Η ζωή του γόνου της οικογένειας, ο μυστικός του κόσμος, σχέσεις πατροπαράδοτες και σχέσεις ασυνήθιστες υφαίνουν την δική του περιπέτεια.

Δρόμοι ζωής, που αναμετρώνται με την Μεγάλη Ιδέα, τον Διχασμό, την Μικρασιατική Καταστροφή, ξετυλίγονται στην Πάτρα, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στο Βερολίνο.

Η ιστορία μιας κοινωνίας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τον Μεσοπόλεμο.

Τα προσωπικά όνειρα, τα πάθη και οι ευαισθησίες των ηρώων, αλλά κι η ελπίδα, η προσπάθεια για έναν κόσμο καλύτερο, πιο δίκαιο σε μια ανήμπορη δημοκρατία, σε μια αδύναμη κοινωνία.

Όλα μια αναλαμπή, μια μεγάλη αναλαμπή με αρχή και τέλος.

[Naroualis]

Τελείωσα το Νεκρή Φύση Με Βαμπίρ, της Ράνιας Κατσαρέα. Καλούτσικο μου φάνηκε. Έως πολύ καλό θα έλεγα.

 

Συνεχίζω με Ένοχες απολαύσεις (για το σπίτι) και το Βασιλιά των Τρελών της τάνια Κίνκελ για το λεωφορείο.

[Mort13]

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα με 2 συνεχόμενα fantasy, επιστροφή στην ΕΦ με το The Dark Light Years του Brian Aldiss. Μια πικρή και καυστική σάτιρα που εξερευνά τις έννοιες του πολιτισμού και της νοημοσύνης με αφορμή την πρώτη επαφή της ανθρωπότητας με μια πραγματικά εξωγήινη φυλή. Οι εξωγήινοι αυτοί, αν και αφάνταστα τεχνολογικά και φιλοσοφικά εξελιγμένοι σε σχέση με τους ανθρώπους, έχουν την "κακή" συνήθεια να ζουν μέσα στα περιττώματά τους (που για αυτούς έχουν βαθιά πολιτιστική και πνευματική σημασία). Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί την στάση του "πολιτισμένου" ανθρώπου απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση...

[Sileon]

Εν όψει της επανέκδοσης του Γατόπαρδου (Βισκόντι) που θα δω σήμερα, ξαναδιάβασα το ομώνυμο αριστούργημα του Τομασι ντι Λαπεντούζα. Οι αναμνήσεις, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί του τελευταίου μεγάλου αριστοκράτη της Σικελίας καθώς συντελείται ο ανασχηματισμός των τάξεων, μέσα απο τις μεγάλες ζυμώσεις (Επαναστάσεις) της Ιστορίας. Δημιουργείται το κράτος της Ιταλίας με την τρίχρωμη σημαία του, η Σικελία προσαρτείται και η αστική τάξη διαμορφώνεται στην νεα άγουσα αρχή. Η εν μέρει προφητική φράση/ μότο, "όλα θα αλλάξουν, για να μείνουν όλα ίδια". Πραγματικός λογοτεχνικός λόγος με χιούμορ, ειρωνία, πανέμορφες περιγραφές και χαρακτήρες που αναπνέουν.

Απο το οπισθώφυλλο: " Ενα απο εκείνα τα μεγάλα, μοναχικά βιβλία".

Edited November 7, 2007 by Sileon

[Naroualis]

Τελείωσα τις Ένοχες Απολαύσεις της Λώρελ Χάμιλτον. Δεν ξέρω την άποψή σας για την Ανίτα Μπλέικ, αλλά έκανα το γέλιο της ζωής μου. Και το βιβλίο δεν είναι κωμικό. Αλλά πολύ γέλιο. Μά'ιστα. Ειδικά στο σημείο που ρωτάει το βρυκόλακα που την έχει περικυκλωμένη κι ετοιμάζεται να της την πέσει ερωτικώς τε και αιματοποτικώς:"Ζαν-Κλόντ, έχεις τραφεί;"

 

Συνεχίζω με το Βασιλιά των Τρελών κι αν έχω κέφια μπορεί να πιάσω και το Νεκροσκόπο του Λάμλευ.

[heiron]

Το σμηνος

 

Ενα απο τα μπεστ σελλερ των τελευταιων ετων.Οικολογικο θριλερ που μοιαζει με ΕΦ μεχρι στιγμης.Το εχω αφησει στο Βολο προς το παρον.

 

 

Η εκδικηση του Ροδου

 

Ειδα να εχει μεταφραστει κι αλλο βιβλιο του Μαικλ Μουρκοκ,μπηκα στο μαγαζι και το αγορασα.Διαβασα μονο καμια 20αρια σελιδες πριν με πλακωσει το βιβλιο και το παπλωμα.Αλλα να τι θα διαβαζω στο λεωφορειο του ΚΤΕΛ!

Edited November 8, 2007 by heiron

[Naroualis]

Τελείωσα το Βασιλιά των Τρελών της Τάνια Κίνκελ. Εμ, νομίζω ότι είναι ένα βιβλίο που ο καθένας μας θα πρέπει να διαβάσει τολάχιστον μια φορά στη ζωή του. Έχει ένα μικρό κομματάκι Τόλκιν, ένα λίγο μεγαλύτερο κομματάκι Ροουλινγκ, ένα γενναίο κομμάτι Λαβκραφτ (στο στυλ του Σελεφαΐς) κι ένα ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι από Λόρδο Ντανσανυ. Πιστεύω ότι μέχρι το καλοκαίρι θα το έχω διαβάσει άλλες δυο φορές τουλάχιστον. Το συνιστώ σε όλους ανεξαιρέτως.

[nikosal]

Ξεκίνησα χτες ένα παράξενο βιβλίο -και θα σας πω γιατί το λέω παράξενο:

α) Γιατί ο συγγραφέας του, Paul Johnston αν και έχει γράψει 9 μυθιστορήματα δεν έχει λήμμα στη wikipedia (εννοείται στην αγγλική έκδοση)! Χεχε αυτό πρώτη φορά το συναντώ, υπάρχουν λήμματα και για συγγραφείς μισού μυθιστορήματος.

β) Γιατί ο συγγραφέας (Σκοτσέζος) ζει το μισό χρόνο στην Ελλάδα εδώ και μια εικοσαετία (τα περισσότερα από αυτά στην Αντίπαρο).

γ) Γιατί ο έλληνας εκδότης έχει μεταφράσει τον τίτλο του, body politic... Εγκλήματα πλατωνικής δημοκρατίας το 2020!! Χαχα

 

Τι σημαίνει ο τίτλος, από τη wiki και πάλι: Body politic or body corporate and politic means a state or one of its subordinate civil authorities, such as a province, prefecture, county, municipality, city or district. It is generally understood to mean a geographic area with an associated government at whatever level. In previous centuries body politic was also understood to mean the physical person of the sovereign. (In monarchies and despotisms the person of the emperor, the king, the dictator, etc and in republics, the electorate.) It can now also mean representative of the ethnic/gender demographics of a region. For example, in many liberal democracies, cabinets are chosen to represent the body politic.

 

Η υπόθεση (είμαι στο δεύτερο κεφάλαιο): Το Ενωμένο Βασίλειο δεν υφίσταται πλέον, έχει αντικατασταθεί από πόλεις κράτη φασιστικού χαρακτήρα. Ένας ντετέκτιβ, πρώην αστυνομικός, ένα έγκλημα κλπ. Δεν με ενθουσιάζει ως τώρα ούτε η υπόθεση, ούτε η γραφή, περισσότερα όμως σύντομα.

[DinoHajiyorgi]

Spam Special: Μεσιέ nikosal, μας σπάσατε τα νεύρα με το βελάκι. Ξέρετε ποιο βελάκι εννοώ. Αυτό που σπρώχνει το απαρχαιωμένο και ληγμένο τόπικ στην κορυφούλα. Κάτι σαν τις ημερομηνίες στα γάλατα που τις αλλάζουν στα σούπερ μάρκετ!

 

Όλο τι διαβάζετε και τι διαβάζετε... Δεν διαβάζουμε κύριε! Κάποιοι από μας γράφουμε! (Για να διαβάζετε εσείς, αλλά μας διαβάζετε; Όοοοοχι βέβαια. Ο ίδιος ο Κλαρκ ή ο Ασίμοβ να ήταν μέλη αυτού του φόρουμ σιγά και μην τους δείνατε σημασία... )

Edited November 9, 2007 by DinoHajiyorgi

[nikosal]

"Σε παρακαλώ τέκνον μου. Όταν διαβάζω δεν θέλω αηδίες, να μου αποσπάς την προσοχή" (κοιτώ συνοφρυωμένος πάνω από τα γυαλιά πρεσβυωπίας).

[nikosal]

Όλο τι διαβάζετε και τι διαβάζετε... Δεν διαβάζουμε κύριε! Κάποιοι από μας γράφουμε! (Για να διαβάζετε εσείς, αλλά μας διαβάζετε; Όοοοοχι βέβαια. Ο ίδιος ο Κλαρκ ή ο Ασίμοβ να ήταν μέλη αυτού του φόρουμ σιγά και μην τους δείνατε σημασία... )

 

Βάλτε μερικά κόκκινα ανθρωπάκια ακόμα, αγαπητέ, μήπως με με επηρεάσετε στα αλήθεια: Shards of Honor, της Lois McMaster Bujold. Το πρώτο στη μακρά όπως βλέπω -στο appendix- σειρά (17 μυθιστορήματα και διηγήματα, ή κάπου τόσα τέλος πάντων) με πρωταγωνιστή το μικρό Βορκοσίγκαν. Και είμαι ακόμα στη γνωριμία των γονιών του! Στο τέλος του 2ου κεφαλαίου φαίνεται κλασική space opera αλλά ποιος ξέρει μετά από 17 βιβλία;;;;

[DinoHajiyorgi]

Εγώ λοιπόν διαβάζω, κατ'αποκλειστικότητα, το "Κόμπες ο Ντερλικοτής 4" της Ευθυμίας Δεσποτάκη, που όχι μόνο δεν υστερεί μπροστά στα τρία πρώτα μέρη του μύθου, αλλά και στα πολλά βιβλία του είδους που "κυκλοφορούν" για να έχουν την προσοχή σας. (Αυτό είναι μόνο μια μπηχτή για τους ρατσιστές των "μη αναγνωρισμένων".)

 

Φάντασυ με πολύχρωμα εικονογραφημένη γραφή (Μου θυμίζει τον "Παράδεισο του Παιδιού" όσοι θυμούνται εκείνες τις εκδόσεις), δράση, γέλοιο και πολύ παραμύθι φτιαγμένο για ευχάριστη ανάγνωση. Είναι ένα έργο που υπόσχεται μέλλον σε βιβλίο, κόμιξ, rpg και video game. Σε άλλη χώρα η κυρία Δεσποτάκη θα θυσαύριζε (επάξια) και εσείς δεν θα βαριόσαστε να την ανεβοκατεβάζεται στις ακούραστες λίστες σας. Εσείς, κύριε nikosal.

 

Διονύση Τζαβάρα - "Τζον Κάδμος: Αθάνατος" (Ο δικός μας Dann Simmons, σε σχέση με το Hyperion) έχετε διαβάσει; Μμμμμ;!

Edited November 11, 2007 by DinoHajiyorgi