Τι διαβάζετε;

[DinoHajiyorgi]

Γιάννη Μαρή, Υπόθεση εκβιασμού.

Ο 4ος Μαρής που διαβάζω σε 2-3 βδομάδες και ο καλύτερος!

Διαβάζεις Μαρή;

 

Διάβαζε, διάβαζε.

Edited September 14, 2008 by DinoHajiyorgi

[D'Ailleurs]

Martin Cruz Smith - Λύκοι και σκύλοι

Ο επιθεωρητής Αρκάντι Ρένκο, ένας από τους εμβληματικούς ντετέκτιβ της σύγχρονης πεζογραφίας, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πολύκροτο μυθιστόρημα του Martin Cruz Smith Γκόρκι Παρκ. Διορατικός, ανατρεπτικός, μ’ ένα μόνιμο κράμα κυνισμού και μελαγχολίας στην ψυχή, ο Αρκάντι επιβιώνει στη μετα-σοβιετική εποχή με την πικρή διαπίστωση ότι το νέο πρόσωπο της πατρίδας του μπορεί να είναι εξίσου μυστικοπαθές και διεφθαρμένο με το προηγούμενο.

 

Η υπόθεση που καλείται τώρα να εξιχνιάσει τον φέρνει στα άδυτα της ελίτ των Νεο-Ρώσων. Ο εκατομμυριούχος Πάσα Ιβάνοφ αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του υπερσύγχρονου διαμερίσματός του στη Μόσχα. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται να έγινε, κι ο Αρκάντι δέχεται πιέσεις να καταλήξει στην εκδοχή της αυτοκτονίας και να τελειώνει. Όμως ένα παράξενο, ανεξήγητο εύρημα τον βάζει σε σκέψεις: μέσα στην ντουλάπα του Ιβάνοφ υπάρχει ένας τεράστιος σωρός αλάτι…

 

Η αναζήτηση της αλήθειας θα τον οδηγήσει στην απαγορευμένη ζώνη του Τσερνομπίλ, την αποκλεισμένη για πάντα από τον υπόλοιπο κόσμο, από τον Απρίλιο του 1986. Έναν τόπο ερημωμένο από την πυρηνική καταστροφή, όπου κατοικούν πια μόνο πολιτοφύλακες, λαφυραγωγοί, παράτολμοι επιστήμονες και μερικοί πεισματάρηδες γέροι που προτίμησαν τη ραδιενέργεια από τον ξεριζωμό.

 

Εκεί, στη Ζώνη του Αποκλεισμού, με το θάνατο να τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα, ο Αρκάντι θα ανακαλύψει παλιά εγκλήματα και καινούρια μυστικά. Και θα συνειδητοποιήσει ότι μπορείς να ξεφύγεις από τα πάντα εκτός από το παρελθόν…

[Darkchilde]

Βρήκα κάποια βιβλιαράκια χιουμοριστικά από κάποια εφημερίδα, και μιας και ήταν μικρά (πραγματικά μικρά), και περιείχαν διηγήματα (1-2 κάθε τευχάκι) είπα να τα διαβάσω ως διάλειμμα από τα Μαθηματικά.

 

Λένα Διβάνι - Για ένα μικρό λιαστό ντοματάκι.

Πραγματικά μου άρεσε αυτή η ιστορία. Αν και η κεντρική ιδέα δεν είναι κάτι το καινούργιο, η απόδοση της όμως από την Διβάνη είναι όμορφα και χιουμοριστικά δοσμένη, σε μία τελείως καλοκαιρινή ιστορία.

 

Ανδρέας Μήτσου - Ο δρομέας πλάϊ στην θάλασσα.

 

Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό το συγκεκριμένο διήγημα. Πολύ μπερδεμένο σε κάποια σημεία, και θα έλεγα ίσως και σε στυλ διανοούμενου, αλλά με την άσχημη πλευρά. Ούτε κατάλαβα ποιυ βρισκόταν το χιούμορ σε αυτή την ιστορία. Νομίζω ότι θα μπορούσε να κοπεί το τελευταίο μέρος, και θα ήταν πολύ καλύτερο ως διήγημα.

 

Χρήστος Χωμενίτης - Ο αναβοσβήνης

 

Το συγκεκριμένο πάλι χιουμοριστικό διηγηματάκι μου άρεσε αρκετά, και πραγματικά δεν ξέρω τι να πώ για την μυθική Ποπεία. Θα ήθελα να διαβάσω περισσότερα για το συγκεκριμένο μέρος, και τους εξόριστους θεούς σε αυτή την πόλη/χώρα.

Το δεύτερο διήγημα, αν και μία κεντρική ιδέα που έχουμε δεί αρκετά συχνά, είναι δοσμένη με χιουμοριστικό χαρακτήρα, και το τέλος είναι δοσμένο με πρωτότυπο ύφος. (Δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή τον τίτλο του δεύτερου διηγήματος).

[melkiades]

Μόλις τελείωσα τον "Αμνό, Το Κατά Σκαμπιήλ, παιδικού φίλου του Ιησού, Ευαγγέλιο" συγγραφέας Christopher Moore εκδόσεις ΟΞΥ.

 

Περιγραφή

Ένας παιδικός φίλος του Ιησού, ο Σκαμπιήλ, επιστρέφει από τους νεκρούς για να καλύψει το κενό των 30 πρώτων χρόνων της ζωής τού Χριστού στα Ευαγγέλια. Ο άγγελος που τον ανέστησε τον οδηγεί στη Νέα Υόρκη για να τον εξαναγκάσει να ολοκληρώσει αυτό το καθήκον. Έτσι, ο εξωφρενικός φίλος του Ιησού φέρνει στη μνήμη του τις κοινές τους στιγμές, γεμάτες θαυμαστά ταξίδια, μαγεία, θεραπείες, κουνγκ-φου, αναστάσεις, δαίμονες και καυτές γκόμενες - και, μέσα σε όλα αυτά, την αποστολή του Μεσσία να αλλάξει τον κόσμο και του ίδιου να χαρίσει στην ανθρωπότητα διαχρονικές αξίες, όπως ο καφές με γάλα.

 

Φιναλίστ του βραβείου Βook of the Year 2004 του Book Sense.

 

Μου το πήραν δώρο πρίν αρκετούς μήνες και αρχικά δεν με ενθουσιασε το θέμα οπότε παρέμεινε αδιάβαστο στη βιβλιοθήκη μου. Τελικά, περνώντας μια φάση που ήθελα να διαβάσω κάτι που να μου φτιάξει τη διάθεση είπα να το αρχίσω και δεν με απογοήτευσε. Είναι πολύ ευχάριστο, δεν θα έλεγα ξεκαρδιστικο ή κάτι τέτοιο. Υπήρχαν στιγμές που με έκανε να χαμογελάω αλλά πολλές φορές το χιούμορ του ήταν αρκετά μαύρο και καυστικό.

 

Τελικά ήταν ενδιαφέρον. Το έχει διαβάσει κανείς?

[Spock]

Το "Q in Law" (Star Trek novel), του Peter David!

[Darkchilde]

Θα ξεραθείς στο γέλιο με το συγκεκριμένο βιβλίο...

[Spock]

I know, I know! Μου το είχε προτείνει ο Διονύσης, ο οποίος μου το έκανε δώρο, κιόλας, όταν ήμασταν στο Λονδίνο! Thanks, Διονύση!

[Oberon]

I know, I know! Μου το είχε προτείνει ο Διονύσης, ο οποίος μου το έκανε δώρο, κιόλας, όταν ήμασταν στο Λονδίνο! Thanks, Διονύση!

 

You're most welcome. Και μετά διάβασε και το Imzadi. Το είχες πάρει κι αυτό, no?

 

Εγώ διαβάζω τώρα το "The Encounter" της Hanna Horrell ένα "new age" μυθιστόρημα που μιλά για μια έξυπνη, όμορφη, πλούσια, ταλαντούχα, ζωγράφο που δεν ενδιαφέρεται για τα "εγκόσμια" αγαθά και ματεριαλιστικές αξίες (αν και αγοράζει ρούχα κάθε τρεις και λίγο και σε 80 σελίδες ξέρουμε όλα τα γκομενικά της) και με την οποία έρχονται σε επαφή κάτι εξωγήινα όντα και της λένε πως πρέπει να διαδώσει κάποια κρυφή γνώση στην ανθρωπότητα (αλλά σε 80 σελίδες δεν ξέρουμε τίποτα σχεδόν, ούτε για τους εξωγήινους οι οποίοι της δίνουν έναν κρύσταλλο με τον οποίο "ακούει" τις πλάκες στο υπέδαφος της γης, άρα ξέρει πότε θα γίνει σεισμός, ούτε ιδιαίτερα γι'αυτή την κρυφή και μοναδική γνώση που περιορίζεται σε μια παράθεση των πιο τυπικών κλισέ των new age channelings και μάλιστα με ένα εντελώς γενικό και αόριστο τρόπο).

 

Δυστυχώς βγαίνει λίγο προς το μάπα ως τώρα το καρπούζι, με μάλλον ερασιτεχνική γραφή, και πάλι καλά που στο Watkins στο Λονδίνο το είχαν στις προσφορές (γιατί έχει ένα μικρό σκισηματάκι στο εξώφυλλο) και το πήρα με μια λίρα μόνο.

 

Μαζοχιστικά πάντως θα το συνεχίσω να δω μήπως γίνει πιο ενδιαφέρον αργότερα. Το μόνο καλό που βρήκα ως τώρα είναι μια καλούτσικη ανάλυση σχετικά με το τι εννοούμε "απόδειξη" και πώς λειτουργεί ο νους και τα συναισθήματά μας για να "αποδείξουν" κάτι που ίσως δεν αποδεικνύεται με "επιστημονικό" τρόπο.

Edited September 18, 2008 by Dain

[Spock]

You're most welcome. Και μετά διάβασε και το Imzadi. Το είχες πάρει κι αυτό, no?

Ναι! Είναι το επόμενο στη σειρά αναμονής! Και μετά από εκείνο, το Prime Directive.

[nikosal]

Διαβάζεις Μαρή;

 

Διάβαζε, διάβαζε.

 

Και το χαίρομαι αφάνταστα!

Οι λόγοι:

-Μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια (και σε κάποιες περιπτώσεις, μια Ελλάδα...) πολύ ωραία δοσμένη.

-Αρκετά καλή γραφή και πλοκή. Όχι σπέσιαλ - σπέσιαλ, αλλά πάντως το φχαριστιέσαι το βιβλίο.

-Παίζει ρόλο που τα πήρα και το ένα μετά το άλλο από το Βήμα, και είναι στολισμένα στη βιβλιοθήκη στη σειρά, με ωραίο εξωφυλλάκι και μικρό μέγεθος

 

Είμαι στο 5ο: Το χαμόγελο της Σφίγγας. Εκτυλίσσεται εναλλάξ στην Αθήνα και κάπου στο Θεσσαλικό κάμπο. Καλό...

[D'Ailleurs]

συνεχίζω το σερί αστυνομικών βιβλίων με το:

 

Αγαλμα της ελευθερίας του Μισέλ Ρίο

Στο μυθιστόρημα αυτό, το οποίο εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι, διασταυρώνονται ένας Γάλλος αστυνομικός και ένας Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας. Ο πρώτος είναι φανατικός οπαδός του κράτους δικαίου και των ιδανικών της Γαλλικής Επανάστασης. Ο άλλος στηρίζει τις διεθνείς δραστηριότητές του στις διασυνδέσεις του με τον κόσμο του εγκλήματος. Αγαπούν κι οι δύο την κουλτούρα, απολαμβάνουν τις παθιασμένες πολιτικές συζητήσεις, μοιράζονται την ίδια γυναίκα. Η σύγκρουσή τους όμως είναι αναπόφευκτη.

[Arachnida]

Έχω καιρό να γράψω εδώ, άρα όσα θυμάμαι απ' τον τελευταίο καιρό:

Πρώτο και καλύτερο το "Ερημιά στο βλέμμα τους" από τον Κώστα Λογαρά. Ανάμεσα στα δύο καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος. Αν βρίσκεστε Πελοπόννησο την επόμενη Πέμπτη, θα έχω εκτενή παρουσίαση και συνέντευξη του συγγραφέα στην Μπρίζα.

Την ποιητική συλλογή του φίλου μου Τηλέμαχου Τσαρδάκα, η οποία ήταν φέτος υποψήφια για το βραβείο του Διαβάζω. Έμεινα άφωνος παρόλο που δεν διαβάζω γενικά ποίηση. Ήταν πανέμορφο.

Διάβασα το Watchmen -ευγενική προσφορά του Sileon- μιας και έρχεται και η ταινία. Ήταν πολύ δυνατό.

Διαβάζω δύο εκπληκτικούς τόμους με ελληνικά παραμύθια, το τέλειο δώρο από electro.

Λένα Μαντά, Η άλλη πλευρά του νομίσματος. Στις 29 έχει παρουσίαση και στην Πάτρα.

Ο Κόσμος της Σοφίας του Jostein Gaarder (περισσότερα στο: http://giannis-pliotas.blogspot.com/2008/09/4.html).

Μια τετραλογία sci fi κόμικ του Ένκι Μπιλάλ που είχε κυκλοφορήσει απ' τη Μαμουθκόμιξ.

Οπτικές τηλεπικοινωνίες, Κινητές και Δορυφορικές Επικοινωνίες, Τηλεματική, Κάτι άσχετες κεραίες, Μικροϋπολογιστές και Μικροσυστήματα, Τεχνολογία Ομιλίας, Τεχνολογία Φυσικής Γλώσσας, Βέλτιστο Έλεγχο, Σθεναρό Έλεγχο, Ευφυή Έλεγχο και Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου.

Μια συμμετοχή απ' το περσινό nanwrimo.

[D'Ailleurs]

Κόλιν Χάρισον - Havana room

Κάποια βράδια, μόλις πλησίαζαν τα μεσάνυχτα, η πόρτα της αίθουσας Αβάνα άνοιγε μόνο για επίλεκτους πελάτες.

Ο Μπιλ Γουάιθ είχε διανύσει μεγάλη απόσταση για να διαβεί το κατώφλι της. Κάποτε ήταν ένας επιτυχημένος δικηγόρος. Άξιος εμπιστοσύνης, καλός οικογενειάρχης, υπέρμετρα φιλόδοξος, αλλά όχι φονιάς. Προφανώς όχι φονιάς. Κι όμως... ένα μικρό παιδί βρήκε το θάνατο εξαιτίας του. Μια απροσεξία, ένα μοιραίο λάθος από εκείνα που μπορούν να συμβούν στον καθένα και, ξαφνικά όλα διαλύθηκαν. Τα πάντα χάθηκαν· η δουλειά του, η οικογένειά του, η περιουσία του, ακόμα και η ίδια η υπόληψή του. Μόνος, απελπισμένος, ένας παρίας που δεν έχει τίποτε πια να περιμένει, περιπλανιέται στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Πασχίζει να εντοπίσει τα σημάδια της αδυναμίας και της αποσύνθεσης που ευθύνονται για την τραγική του κατάληξη. Προσπαθεί να βάλει τάξη στην καθημαγμένη του ζωή, όταν κάποιο αόρατο χέρι τον σπρώχνει να κατεβεί τα δεκαεννιά σκαλοπάτια της αίθουσας Αβάνα και να ξεκινήσει το χαοτικό ταξίδι του σε έναν επικίνδυνο κόσμο απληστίας και διαφθοράς, από τον οποίο ίσως δε θα υπάρξει επιστροφή...

[Naroualis]

Τελείωσα εχτές το βράδυ τους Λαξευτές της Παλίρροιας, το πρώτο βιβλίο τς τριλογίας των Λαξευτών, της Βάσως Χρήστου. Περισσότερα σχόλια εδώ.

Edited September 25, 2008 by Naroualis

[Mort13]

Goldfinger, του Ian Fleming.

[D'Ailleurs]

Robert Ludlum - Ματαρέζε: Η Αντίστροφη Μέτρηση

« Χρόνια πριν, ο αιματηρός κύκλος των Ματαρέζε έσβησε μέσα σ’ ένα παρανάλωμα φωτιάς. Σήμερα, σαν τον φοίνικα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του, ο εφιάλτης επιστρέφει…

 

Η δυναστεία των Ματαρέζε έχει αναβιώσει με όλη της την αίγλη και την κακία. Μυστικές συμφωνίες και τεράστιες μυστηριώδεις συναλλαγές ολοκληρώνονται σ’ όλο τον κόσμο με διαφθορές και δολοφονίες. Στόχος: η παγκόσμια οικονομική κυριαρχία με όσα συνεπάγεται –με κάθε μέσο.

 

Ο πράκτορας της CIA Κάμερον Πράις έχει τις ικανότητες και τις γνώσεις να τους αντιμετωπίσει. ΆΙσως όμως να μην προλάβει. Η αντίστροφη μέτρηση των Ματαρέζε έχει ήδη αρχίσει και από το Λονγκ ΆΑιλαντ ως το Μόντε Κάρλο, την Ισπανία και το Λονδίνο, όσοι στέκονται εμπόδιο στο δρόμο τους δολοφονούνται ανελέητα. Μόνη του ελπίδα, να επιστρατεύσει στη μάχη τον «Αχάτη», τον θρυλικό παλαίμαχο πράκτορα Μπράντον Σκόφιλντ που κάποτε κατάφερε να διαλύσει τους Ματαρέζε. Πώς θα τον πείσει, όμως, να βρεθεί ξανά σ’ αυτό το πεδίο θανάτου που τόσα χρόνια προσπαθεί να ξεχάσει;

 

Στο μεταξύ, από τις πετρελαιοπηγές του Περσικού μέχρι τα συμβούλια επιχειρήσεων του Μανχάταν, από τους λόφους της Κορσικής μέχρι τα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον, ο κύκλος κλείνει, η θηλιά σφίγγει κι ο πανικός εξαπλώνεται. Κι ο Πράις κάνει μια ανατριχιαστική διαπίστωση: οι Ματαρέζε έχουν καταφέρει να διεισδύσουν στην ίδια τη CIA…»

[nikosal]

ψιτ, πού είναι οι δεσμεύσεις σου για "αστυνομικά μόνο";

[Tiessa]

Διαβάζω, εδώ και άπειρες εβδομάδες, λόγως έλλειψης χρόνου, το "Witch Fantastic", μια από τις πολλές ανθολογίες που είχε εκδώσει εκεί γύρω στο 1995 η DAW. Αυτή την έχουν επιμεληθεί οι Mike Resnick και Martin Greenberg.

Οι ιστορίες αφορούν μάγισσες παντός είδους, αλλά δεν είναι το κλασικό μεσαιωνικό φάντασυ. Αντίθετα, μόνο μια-δυο αφορούν βασιλειάδες και πύργους. Οι περισσότερες είναι σε σύγχρονο περιβάλλον, αν και βρήκα κι ένα κυνήγι μαγισσών της εποχής του Σάλεμ.

Κάποιες μάλιστα είναι τόσο 'μοντέρνες' που δεν κατάλαβα... Εκάτη!

Όπως όλες οι ανθολογίες έχει κι αυτή τις πολύ καλές αλλά και τις αδιάφορες ιστορίες της, και μάλιστα επειδή είναι πολλές έχει και χιούμορ και πίκρα και καλό και κακό τέλος, για όλα τα γούστα δηλαδή.

Πριν απ' αυτό είχα διαβάσει το "Castle Fantastic", και ανάλογες ήταν οι αντιδράσεις μου και μ' εκείνο.

Υπάρχουν πολλά "* fantastic" στη βιβλιοθήκη μου. Θα δω ποιο θα είναι το επόμενο...

[D'Ailleurs]

ψιτ, πού είναι οι δεσμεύσεις σου για "αστυνομικά μόνο";

 

είναι αστυνομικο-κατασκοπικό-περιπέτεια αρα πιάνεται. Πχ αν διαβάσω Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ θα είναι ιστορικο-αστυνομικο.

[Oberon]

Διαβάζω, εδώ και άπειρες εβδομάδες, λόγως έλλειψης χρόνου, το "Witch Fantastic", μια από τις πολλές ανθολογίες που είχε εκδώσει εκεί γύρω στο 1995 η DAW. Αυτή την έχουν επιμεληθεί οι Mike Resnick και Martin Greenberg.

Οι ιστορίες αφορούν μάγισσες παντός είδους, αλλά δεν είναι το κλασικό μεσαιωνικό φάντασυ. Αντίθετα, μόνο μια-δυο αφορούν βασιλειάδες και πύργους. Οι περισσότερες είναι σε σύγχρονο περιβάλλον, αν και βρήκα κι ένα κυνήγι μαγισσών της εποχής του Σάλεμ.

Κάποιες μάλιστα είναι τόσο 'μοντέρνες' που δεν κατάλαβα... Εκάτη!

Όπως όλες οι ανθολογίες έχει κι αυτή τις πολύ καλές αλλά και τις αδιάφορες ιστορίες της, και μάλιστα επειδή είναι πολλές έχει και χιούμορ και πίκρα και καλό και κακό τέλος, για όλα τα γούστα δηλαδή.

Πριν απ' αυτό είχα διαβάσει το "Castle Fantastic", και ανάλογες ήταν οι αντιδράσεις μου και μ' εκείνο.

Υπάρχουν πολλά "* fantastic" στη βιβλιοθήκη μου. Θα δω ποιο θα είναι το επόμενο...

 

 

Έχω διαβάσει και γω κάμποσες από αυτές τις ανθολογίες και της είχα απολαύσει όλες. Δεν ήταν όλες οι ιστορίες καλές βέβαια, ποτέ δεν είναι στις ανθολογίες, αλλά γενικά είχα μείνει με πολύ καλές εντυπώσεις οπότε ψάχνω κι αυτές που μου λείπουν. Δεν έχω διαβάσει το Witches Fantastic όμως. Δυστυχώς...

[nikosal]

Έγκλημα στη Μύκονο, ξέρετε εσείς ποιανού. Το 6ο μου στη σειρά... Και εκτός από την Αθήνα που δεν υπάρχει πια, διαβάζουμε και για μια Μύκονο εξίσου εξαφανισμένη. Πραγματικά απολαυστικό.

[Darkchilde]

Καθαρά Μαθηματικά... Σε μία εβδομάδα δίνω το μάθημα...

[Sileon]

Ξεκίνησα το Ιστανμπουλ του Τούρκου Ορχάν Παμούκ. Αυτοβιογραφικό έργο που στηρίζεται στις αναμνήσεις του συγγραφέα απο την αγαπημένη γενέτειρά του, που όπως λέει ο ίδιος, δεν μπορεί να εγκαταλείψει μένοντας μέχρι σήμερα στην ίδια πολυκατοικία απο τότε που γεννήθηκε.

Ένα οδοιπορικό μέσα στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης, ένα ταξίδι στην ιστορία και παράλληλα ανάπτυξη σκέψεων του ταλαντούχου συγγραφέα, όπως για παράδειγμα για την ψυχοσύνθεση των κατοίκων και της θλίψης που γεννάται απο τα ίδια τα κτίρια της Πόλης και μεταδίδεται στον Τούρκο, κάνοντας τα μουντά πρωινά και την γκριζάδα του Βοσπόρου, είδωλο του ψυχισμού εκατομμυρίων ανθρώπων.

Μέχρι ώρας, όμορφο βιβλίο, όχι ευκολοδιάβαστο, αλλά σίγουρα "χορταστικό" και ξεχωριστό.

[nikosal]

Το έχω διαβάσει και είναι όπως το λες και εσύ στην τελευταία σου γραμμή

[Dark desire]

Ξεκινησα την "κωμικοτραγικη ιστορια της νεωτερης ελλαδας" του Ραφαηλιδη. Αιχμηρη γλωσσα που δε χαριζεται σε κανεναν και σε τιποτα, γερο κραξιμο σε "συμβολα του εθνους" και πανω απο ολα ειλικρινεια που τσακιζει κοκαλα