Jump to content

Νάρνια


Pixie
 Share

Recommended Posts

Ο Κλάιβ Σ. Λιούις έγραψε 7 βιβλία που εξελίσσονται στη φανταστική χώρα της Νάρνια.

Ο ανιψιός του μάγου (Prequel)

Το λιοντάρι , η μάγισσα και η ντουλάπα.

Το άλογο και το αγόρι του

Ο πρίγκιπας Κασπιανός

Ο ταξιδιώτης της αυγής

Ο ασημένιος θρόνος

Η τελευταία μάχη

 

Από αυτά το πιο διάσημο είναι "Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα" το οποίο θα δούμε σύντομα και σε ταινία. Εκεί 4 παιδιά μπαίνουν σε μιά συνηθισμένη ντουλάπα και βγαίνουν στην χώρα της Νάρνια όπου κυβερνά μια κακιά μάγισσα και γι΄αυτό και είναι πάντα χειμώνας. Τα 4 παιδιά θα βοηθήσουν τα χνουδωτα ζωάκια να διώξουν την κακιά μάγισσα και να αναστήσουν το καλό λιοντάρι Ασλαν.

Τα βιβλία αναφέρονται κυρίως σε παιδιά, έχουν μπόλικες θρησκευτικές αναφορές και είναι αρκετά γλυκερά.

Αν τα έχετε διαβάσει, ποιά είναι η γνώμη σας?

Link to comment
Share on other sites

Δεν τα έχω διαβάσει όλα αν και τα έχω, μόνο το prequel, το λιοντάρι η μάγισσα και η ντουλάπα, και το άλογο και το αγόρι του. Τα δύο πρώτα μου άρεσαν αρκετά, ειδικά ο συμβολισμός του Λιονταριού. Περιμένω πάντως με αρκετό ενδιαφέρον την ταινία.

Link to comment
Share on other sites

Δεν τα έχω διαβάσει, αλλά έχω ακούσει ότι είναι, εν μέρει, χριστιανική προπαγάνδα, κι επομένως... not my cup of tea.

Link to comment
Share on other sites

χεχε παρομοιως. Σκοπευα να τα διαβάσω, αλλά όταν έμαθα για τις χριστιανικές αναφορές....προτίμησα να πάρω Ζελάζνυ :D. Υποθέτω όμως ότι κάποιααα στιγμή στη ζωή μου που θα έχω πολλάαααα χρήματα, θα τα πάρω και θα τα διαβάσω. Ως τότε, προηγούνται άλλα.

Link to comment
Share on other sites

Aν και ο Λιούς ήταν αφοσιωμένος χριστιανός, κάποια βιβλία έχουν απλά αρκετό χριστιανικό συμβολισμό ΑΝ θέλει κάποιος να τα δει έτσι, αλλά όχι προπαγάνδα. Είναι γεγονός πως έβαζε τις προσωπικές πνευματικές του αξίες, και γιατί όχι, και σε άλλα έργα του, ακόμα και τα επ.φαντασίας όπως το Out of a Green Planet, το Perelandra κλπ. Αλλά όχι δεν μπορώ να πω πως είναι προπαγανδιστικά με οποιοδήποτε τρόπο, όσα έχω διαβάσει τουλάχιστον. Και καλούς μάγους έχει, και μυθικά όντα και διάφορα άλλα που σίγουρα δε θα συναντούσε κάποιος σε "χριστιανοπροπαγναδιστικά" βιβλία.

Edited by Dain
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Αν και κάποιοι συμβολισμοί και καταστάσεις είναι ενδιαφέροντα (βλ. τα διάφορα νησιά στον Ταξιδιώτη της Αυγής, το Τραπέζι του Ασλάν, ο Σταύλος, η Πόρτα, ο Κήπος, το Δάσος Ανάμεσα στους Κόσμους, η Τσάρνη, το Δέντρο) σχεδόν κανένας από αυτούς δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπος. Προέρχονται, όπως και οι περισσότερες εκφάνσεις του υπερφυσικού(μονόκεροι, δράκοι, σάτυροι, ομιλούντα ζώα, πήγασοι, δρυάδες, συλβανοί, ναϊάδες, νάνοι, φαντάσματα, ερπετά της θάλασσας, ημί-δαιμονική μάγισσα κόρη της Λίλιθ, λυκάνθρωποι, στρίγγλες, λέανναν σί, Η Κυρία με τα Πράσινα δηλαδή, κούφια γή γεμάτη καλικάντζαρους...) από Πρωτοχριστιανικούς Μύθους, Κέλτικες και Ρωμαιοελληνικές παραδόσεις, σχεδόν αυτούσια. Ο συγγραφέας πολλές φορές μοιάζει να έχει κάνει ένα τεράστιο κολλάζ διάφορων μυθικών πλασμάτων, που περιλαμβάνουν θεότητες και χριστιανικές φιγούρες (Βάκχος,Μαινάδες,Ασλάν=Χριστός,Μπάρμπα Χριστούγεννας=Άγιος Βασίλης(Νικόλαος στη δυτική παράδοση)) που υπάρχουν στο ίδιο έργο απλά και μόνο για να... υπάρχουν. Σου δίνει συχνά την εντύπωση πως τα πλάσματα αυτά καμιά σχέση δεν έχουν με τα αντίστοιχα των παραδόσεων από όπου ξεπήδησαν, τόσο στη συμπεριφορά όσο και στο χαρακτήρα (Ομιλούντα ζώα πολιτισμένα και φιλικά που ψαρεύουν και ράβουν(κάστορες που έχουν γούνα και είναι φυτοφάγοι, έλεος) , σάτυροι που περνούν το Χειμώνα σε σπηλιές κοντά στο τζάκι διαβάζοντας βιβλία όπως "Άνθρωποι, αλήθεια ή ψέμα;" τρώγοντας κέικ και βγαίνοντας για ψώνια με ομπρέλα σε...ανύπαρκτα μαγαζιά, ανθρώπινες πόλεις που εμφανίζονται από το πουθενά σε μια χώρα που σύμφωνα με το συγγραφέα δεν είναι χώρα ανθρώπων) σε ένα έργο γεμάτο ασυνέχεια και έλλειψη φαντασίας.

Όσο για τα ηθικά μηνύματα μόνο συγκαλλυμένη χριστιανική προπαγάνδα με υπονοούμενα κατά της σεξουαλικότητας και σεξιστικές προκαταλήψεις μπορώ να τα χαρακτηρήσω(η Σούζαν που "βιαζόταν να μεγαλώσει" δε μπορεί να έρθει πια στη Νάρνια, υπάρχουν ειδωλολάτρες κακοί που κάνουν ανθρωποθυσίες σε ένα πτηνόμορφο θεό ονόματι Τάς και μοιάζουν με Άραβες, η Τελική Κρίση που γίνεται στο τέλος, το Λιοντάρι γίνεται Αμνός και τους δίνει ψάρια να φάνε, Η Μεγάλη Κακιά Μάγισσα που Κάνει τους Άλλους Πέτρα είναι Κόρη της Λίλιθ και παρασύρει με την υπόσχεση ζαχαρωτών ένα από τα παιδιά, τον Έντμουντ, στο σπίτι της που είναι γεμάτο πετρωμένα πλάσματα, Ο Ευστάθιος δεν εμπιστεύεται τους "άνδρες που τους σούρνει από τη μύτη η γυναίκα τους", όπως σέρνει η Πράσικη Μάγισσα τον πρίγκηπα Ριλιανό(ή κάπως έτσι)), επιτέλους και ο Τόλκιν ήταν πιστός Καθολικός, αλλά δεν έφτασε κι εκεί που έφτασε ο φιλαράκος του...

Υπάρχουν καλύτερα πράγματα εκεί έξω και δεν πάω μακριά, πιάστε το Χόμπιτ ή το Γεωργό το Γίλη από το Χάμ.

Όσοι πάλι γουστάρουν να διαβάζουν κολλάζ μεσαιωνικών μύθων και αρχαιοελληνικών παραδόσεων μόνο και μόνο για να μαθαίνουν μυθικά πλάσματα (όπως κάποτε εγώ) διαβάστε το. Έχει στιγμές που αξίζουν π.χ. όταν βρίσκονται στα ερρείπεια της Τσάρνης ο Ντίγκορυ και η Πόλυ στον Ανιψιό του Μάγου, όπως και οι μονόλογοι της Μάγισσας στο ίδιο βιβλίο(που της δίνουν κάποιο βάθος εκ των υστέρων, αφού χρονολογικά γράφτηκε μεταγενέστερα το βιβλίο από το Λιοντάρι, τη Μάγισσα και τη Ντουλάπα), η όλη φάση με το Τραπέζι και οι περίεργες καταστάσεις στο Στάβλο στο τελευταίο βιβλίο, μερικά από τα νησιά στον Ταξιδιώτη, αλλά οι χαρακτήρες τις περισσότερες φορές είναι χάρτινοι και οι Από Μηχανής Θεοί αφθονούν...

Αυτά.

Edited by The Blackcloak
Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω απολύτως τίποτα με τις χριστιανικές αναφορές γενικά, αλλά στα βιβλία φαντασίας τις αντιμετωπίζω πάντα με καχυποψία, ακριβώς γιατί φοβάμαι περιπτώσεις όπως αυτές που ανέφερε ο Blackcloak απο πάνω. Νιώθω ότι...περιορίζουν κάπως τη φαντασία. Και όντως, ο Τολκιν ήταν πολύ πιστός επίσης, αλλά δε γέμισε το έργο του με τέτοιες (ξεκάθαρες) αναφορες.

Link to comment
Share on other sites

Όσο για τα ηθικά μηνύματα μόνο συγκαλλυμένη χριστιανική προπαγάνδα με υπονοούμενα κατά της σεξουαλικότητας και σεξιστικές προκαταλήψεις μπορώ να τα χαρακτηρήσω(η Σούζαν που "βιαζόταν να μεγαλώσει" δε μπορεί να έρθει πια στη Νάρνια, υπάρχουν ειδωλολάτρες κακοί που κάνουν ανθρωποθυσίες

 

Αυτό είναι ακριβώς ένα παράδειγμα αυτού που είπα πιο πάνω πως "κάποια βιβλία έχουν απλά αρκετό χριστιανικό συμβολισμό ΑΝ θέλει κάποιος να τα δει έτσι, αλλά όχι προπαγάνδα".

Το ότι κάποιος δεν μπορεί να πάει στη Νάρνια (ή στη Χώρα του Πότε ή στο Οζ) όταν μεγαλώσει, δεν είναι υποννοοούμενο κατά της σεξουαλικότητας, αλλά ένα βασικό και πολύ παλιό μοτίβο/θέμα σε πολλές ιστορίες, παραμύθια και παραδόσεις το οποίο μπορεί να πάρει πολλές προεκτάσεις και επιδέχεται πολλών ερμηνειών.

Όσο για τους "κακούς ειδωλολάτρες που κάνουν ανθρωποθυσίες", και υπήρχαν κάποτε τέτοιοι, μπορεί κανείς να το δει όπως θέλει επίσης.

Το πρόβλημα είναι πως σχεδόν κάθε βιβλίο μπορεί να ερμηνευτεί με παρόμοιο τρόπο, ακόμα και η Σταχτοπούτα και ο Πήτερ *Παν*.

Επίσης "προπαγανδιστικό", με τη συνήθη έννοια, συνήθως αποκαλούμε κάτι που έχει γραφτεί με συνειδητό κίνητρο και με μοναδικό σκοπό, καλυμένο ή μη, να προωθήσει κάποιες ιδέες. Στην περίπτωση της Νάρνια δε νομίζω να ισχύει αυτό, και ίσως βλέπουμε πράγματα και κίνητρα εκεί που δεν υπάρχουν. Με την ίδια λογική και οποιοδήποτε βιβλίο σχετικό με τον Αι Βασίλη είναι προπαγανδιστικό. Η σειρά της Νάρνια δεν είναι παρά παλιά παιδικά βιβλία. Αν δει κανείς τέτοια βιβλία, ειδικά παλαιότερα, έχουν συχνά ιδέες που σήμερα θα βρίσκαμε ίσως ρατσιστικές, σεξιστικές κλπ. Αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεση των συγγραφέων. Κάθε γενιά έχει τις δικές της προκαταλήψεις και αυτές φαίνονται.

Ο Λιούις έγραψε κάποια παιδικά βιβλία μέσα στα οποία έβαλε κάποιες αξίες του, σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής του. Μπορεί να είναι καλά, μπορεί και κακά. Υποκειμενικό αυτό. Αλλά ας μη βλέπουμε σκοτεινά κίνητρα εκεί που δεν υπάρχουν.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μα ναι, δεν ειπα οτι ειναι προπαγάνδα. Είναι στον άνθωπο και στην εποχή όπως λες. Απλά ακριβώς αυτο, ότι έβαλε μέσα τις συγκεκριμένες αξίες, το κατέβασαν αρκετά κάτω στη λίστα με τα επόμενα βιβλια που θ αγοράσω. Τα συγκεκριμένα βιβλια, όχι του Λιούις γενικά.

Link to comment
Share on other sites

Κατι σχετικο με το θεμα απο τον μουρκοκ:

I was always very sensitive to being preached at or 'educated' through fiction as a kid, which is probably why the William books were my favourite children's fiction. I hated BBC Children's Hour for that reason and learned only relatively recently that the CH was seen as a way of 'helping parents' keep their kids doing what they wanted them to do.

Tolkien hated the Narnia books for that reason, of course. He thought they were a derivative jumble and far too preachy. I found the same with Lewis's 'Silent Planet' trilogy. Oddly, that never happened with one of my earlier favourites, The Pilgrim's Progress. Might have something to do with the power of the writing and originality of the imagery. Lewis was influenced by, among others, David Lindsay. Voyage to Arcturus was scarcely preachy, either. Lewis was very kind to Peake, too, after he'd read the Titus books. I liked him a lot as a bloke. I even enjoyed some of his non-fiction. I could never get on with his fiction. That said, the trailers for Narnia look great. Anyone else see some of LW&W as a TV series a few years back ? I still prefer E. Nesbit, who deserves some of HER books other than The Railway Children (which was great) being made into movies. Tolkien thought Lewis drew on Nesbit rather more than was seemly. But we read pretty uncritically as children, anyway, and I have one or two Enid Blyton books which 'stayed with me' as well as all the good stuff and to me there's almost no one worse than EB.

 

Δεν εχω διαβασει ναρνια,το μονο που ξερω ειναι κατι λιγα που θυμαμαι απο το παιδικο που εδειχνε παλια η τηλεοραση.Καποτε θα διαβασω ναρνια βεβαια,απο περιεργεια εστω...

Link to comment
Share on other sites

Kυρίως απαντούσα στον Blackcloak, Τrillian (δεν είχα δει το ποστ σου) αλλά έχοντας διαβάσει βιβλία που είναι αρκετά προπαγναδιστικά για τη μία ή την άλλη θρησκεία/αίρεση/whatever οι Νάρνιες δε μου φαίνονται για προπαγάνδα.

Βέβαια δεν ξέρω τι γίνεται σε όλα τα βιβλία, αν και έχω την εντύπωση πως το κυρίως βιβλίο με χριστιανικό συμβολισμό είναι αυτό που γράφτηκε πρώτο, Το Λιοντάρι δηλαδή.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Αηδίες. Κάθε βιβλίο fantasy που είναι black/white, καλό vs κακό έχει χριστιανικές αναφορές, ιδέες και σύμβολα. Αυτό δεν το κάνει προπαγάνδα. Ο C.S.Lewis ήταν χριστιανός και ήθελε τα παιδικά του βιβλία να διδάσκουν βασικές ηθικές αρχές στα παιδιά, αλλά και πάλι, δεν κάνει τα βιβλία προπαγάνδα το γεγονός αυτό.

Διάβασα Νάρνια μικρή και ενθουσιάστηκα, μαγεύτηκα. Είναι τα πρώτα fantasy βιβλία που έχω διαβάσει ουσιαστικά. Δεν μου είπε κανείς τίποτα για χριστιανισμό όταν το διάβασα, και δεν κατάλαβα τίποτα χριστιανικό, μαγικό και ταξιδιάρικο ήταν για μένα. Ήταν μια μαγική παιδική ιστορία.

 

Αν θέλεις να βρεις θρησκειοκοινωνιολογικοιστορίες, τις βρίσκεις παντού. Πριν από λίγο διάβασα μια (ελληνική) κριτική στην τελευταία ταινία Harry Potter και είχαν βγάλει το triwizard tournament Ολυμπιακούς Αγώνες... Είχαν μετατρέψει το όλο έργο σε "προπαγάνδα υπέρ του βρεττανικού εκπαιδευτικού συστήματος"... Έλεος.

 

Άσε που δεν καταλαβαίνω τι σας φταίνε οι χριστιανικές ηθικές αξίες. Δεν είμαι χριστιανή με παπάδες και τα συναφή, αλλά δεν έχω βρει κανένα ηθικό πρόβλημα σε αυτά που είπε ο Χριστός ο ίδιος περί αγάπης και σωστής συμπεριφοράς... Τα κακά της χριστιανικής διδασκαλίας είναι επιπρόσθετες βλακείες που συσσωρεύτηκαν πάνω από πέντε σωστά πραγματάκια λόγω συμφερόντων. Τα περισσότερα παιδικά βιβλία έτσι κι αλλιώς επιβραβεύουν την ευγένεια και τον αλτρουισμό.

 

Πάντως όπως και να το κάνουμε ο θρησκευτικομυθολογικός συμβολισμός είναι ΠΟΛΥ δυνατό πράγμα. Τα σύμβολα αυτά δουλεύουν, λειτουργούν. Κάνουν κλικ. Τουλάχιστον στις κουλτούρες από τις οποίες δημιουργήθηκαν. Εγώ βρίσκω τέτοιο συμβολισμό στα περισσότερα fantasy βιβλία, ειλικρινά. Ακόμα και σε αυτά που είναι εντελώς grey fantasy, και σε αυτά που δεν μοιάζουν να έχουν. Είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς απόλυτα από ένα τέτοιον όγκο συμβολισμού; Ακόμα και η πράξη της απόρριψής του, θα τον εμπεριέχει. Είναι σαν να προσπαθήσει κανείς να γράψει χωρίς να είναι ο εαυτός του. Κουβαλάμε μέσα μας τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τη χώρα μας, την Ευρώπη, τη Γη... Δεν γίνεται αλλιώς. Είμαστε φορείς όλων αυτών.

Edited by Nienna
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ντέιν όχι. Όλα τα βιβλία περιέχουν λιγότερο η περισσότερο χριστιανικές ιδέες άλλες φορές πιο ακραίες κι άλλες λιγότερο. Πάντως υπάρχουν σκηνές απευθείας από τη Βίβλο, όπως π.χ. εκεί που το Λιοντάρι γίνεται πρόβατο και σερβίρει ψάρια που ποτέ δεν τελειώνουν και η Ώρα της Κρίσης στην Τελευταία Μάχη.

 

Οι σχέσεις Τόλκιν και Λιούις ψυχράνθηκαν ακριβώς για το λόγο που αναφέρει ο Χείρων, γιατί ο Τόλκιν δεν έβλεπε με καλό μάτι την αλλήγορία του Λιούις και τις απόπειρές του για κήρυγμα.

 

Συμφωνώ ότι το παιδάκι που διαβάζει τα βιβλία δε θα δεί ακριβώς από που προέρχονται όλες αυτές οι ιδέες που διαβάζει, θα δεί όμως ξεκάθαρα ότι ο συγγραφέας υποστηρίζει ως αφηγητής θέσεις όπως "Τα παιδιά της Βικτωριανής εποχής δεν κλέβανε γιατί τότε είχαν κάποιες εντολές όπως "ού κλέψεις" βαθιά μέσα στο κεφάλι τους", ότι κοροϊδεύει τα πειραματικά σχολεία ως υπερβολικά φιλελεύθερα, ότι παρουσιάζει όλες τις μάγισσες ώς κακές κι ότι αποδίδει στους ΚΑΛΟΥΣ ήρωες που νικάνε τα ΚΑΚΑ τέρατα κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες και πιστεύω. Κι αν στον πραγματικό κόσμο συναντήσει παρόμοιες ιδέες, σε περίπτωση που δεν έχει άλλα ερεθίσματα θα είναι θετικά διακείμενο απέναντί τους, έστω και υποσυνείδητα.

Κι αν η μητέρα του κι ο πατέρας του είναι πιστοί καθολικοί και ακούνε το κήρυγμα του κυρίου Λιούις στο ραδιόφωνο (γιατί ο Λιούις έκανε και αυτή τη δουλειά) οι ιδέες που περνά θα βρούν πρόσφορο έδαφος.

 

Αυτό που θέλω να πώ είναι ότι ίσως αυτός ο άνθρωπος δε σχεδίαζε κάποια προπαγάνδα συνειδητά, δε τα έκανε σκόπιμα όλα αυτά κι απλά έβγαζε αυτά που πίστευε μέσα στο έργο του. Ακριβώς με αυτά τα πιστεύω του είμαι αντίθετος. Όμως ένα μικρό παιδί απλά διαβάζει μια ιστορία που έχει γραφτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπαθεί τους ήρωες και να παίρνει κάποια μηνύματα από τη συμπεριφορά τους. Νομίζεις πως έστω υποσυνείδητα κάποια πράγματα που τονίζει ο συγγραφέας και που λέει ο πανίσχυρος χαρακτήρας που σώζει την κατάσταση δε θα του μείνουν καθόλου;

 

Και είναι ξεκάθαρο πως ο Λιούις ήταν κατά κάθε μορφής προοδευτικών/σοσιαλιστικών ιδεών και σε άλλα βιβλία του έκανε διαχωρισμό ανάμεσα σε "ανθρώπους που αντιλαμβάνονται υπερφυσικές επιρροές στον κόσμο" και "ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται" εννοώντας την επέμβαση του Θεού στον κόσμο. Γι αυτές του τις θέσεις τον περιγέλασαν και τον αντιπάθησαν ακόμα και άλλοι καθολικοί.

 

Δεν ήταν απλώς χριστιανικές οι ιδέες του, ήταν ακραίες χριστιανικές συντηρητικές ιδέες. Και μοιραία κάποιες από αυτές βγαίνουν στα έργα του, χωρίς να παρουσιάζεται κάποια άλλη ηθική ως τουλάχιστον το ίδιο αποδεκτή.

 

Δε θεωρώ ότι πρέπει να καούν τα βιβλία του Λιούις, δε θα απαγόρευα στα παιδιά να τα διαβάσουν ή κάτι τέτοιο. Ούτως ή άλλως κι εγώ τα έχω διαβάσει και μερικά σημεία τους μου άρεσαν. Θεωρώ όμως ότι στον τομέα Χαρακτήρες και Φιλοσοφία-Ιδέες είναι πολύ φτωχά και μονόπλευρα. Οι συμπάθειες του συγγραφέα είναι απροκάλυπτα εκφρασμένες κι όχι μόνο προς τα πρόσωπα των ηρώων αλλά και προς τις ιδέες που αυτοί εκφράζουν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά υπάρχουν φορές που ξεφεύγει από την αφήγηση για να χώσει μπηχτές κατά του ορθολογισμού, του φιλελευθερισμού, των νεωτερισμών στον πραγματικό κόσμο (διότι η Νάρνια συνδέεται με τον πραγματικό κόσμο)...

 

Αφού είχε γράψει το σημείο όπου η Σούζαν δε μπορούσε να έρθει πια στη Νάρνια επειδή "ασχολιόταν με πάρτυ και κραγιόν" (έτσι το λέει ναι) ο Λιούις ένοιωσε την ανάγκη να δηλώσει ότι "Ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί της και ίσως κάποτε καταφέρει να βρεί πάλι το δρόμο για τη Νάρνια, άν διορθωθεί...". ;! Να διορθωθεί από τι;

Ενώ αντίθετα κάποιοι από τους πρώτους χαρακτήρες που είχαν πάει στη Νάρνια και στο τέλος έχουν μείνει γέροι και ανύπαντροι εύκολα βρίσκουν το δρόμο για το Ναρνιανό Παράδεισο.

 

Edit: Nienna εγώ τουλάχιστον στον Τόλκιν δεν είδα αναφορές στο "ού κλέψεις" ούτε σκηνές με λιοντάρια που γίνονται αρνάκια και ταϊζουν ψάρια. Στον Έλρικ και στη Γεωθάλασσα εγώ προσωπικά δεν είδα επίσης τέτοια κραυγαλέα πράγματα.

Edited by The Blackcloak
Link to comment
Share on other sites

Μήπως τα διάβασες μεγάλος; Γιατί εγώ όταν τα διάβασα κατάλαβα πως η Σούζαν μπήκε στην εφηβεία, πήρε μια πιο ρηχή τροπή σαν άνθρωπος λόγω αυτού ίσως, ή απλώς έτυχε να την πάρει, μια τροπή μη-μαγική, και απλώς δεν την συγκινούσε πια η μαγεία. Δεν πίστευε στη Νάρνια γι αυτό δεν μπορούσε πια να μπει στη Νάρνια. Δεν την ένοιαζε.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μα ούτε τα άλλα παιδιά ασχολιόντουσαν με τη μαγεία από μόνα τους... Και πόσο πιο αντιρρεαλιστικός γίνεται να είναι ένας χαρακτήρας που έχει υπάρξει βασίλισσα σε χώρα που υπάρχει μαγεία και μυθικά πλάσματα μαζί με τα αδέρφια της και ξέρει ότι πιστεύουν σε αυτόν γέροι και σοβαροί άνθρωποι που έχουν δεί ακριβώς τα ίδια πρόσωπα όταν πήγαν εκει, ενώ παράλληλα νομίζει ότι αυτά δεν είναι παρά ψευτιές και παραμύθια;

Είναι το άκρον άωτον του κακού συμβολισμού... Είναι σα να λές ότι ένα παιδί που μικρό έκανε πειράματα στο χημείο του όταν μεγάλωσε και ασχολιόταν και με άλλα πράγματα ξέχασε το χημείο του και έπαψε να πιστεύει στην επιστήμη.

Edited by The Blackcloak
Link to comment
Share on other sites

Διαφωνώ, αλλά είναι καθαρά υποκειμενικό το θέμα. Για μένα συμβολίζει μια ενηλικίωση, μια άσχημη κατ' εμέ ενηλικίωση. Σαν κάτι ανθρώπους που μεγαλώνουν και ξεχνούν πως ήταν κάποτε παιδιά. Και μην μου πεις "μα πώς γίνεται να ξεχάσουν, αφού ήταν!". Γίνεται κάθε μέρα.

 

Εξ' άλλου τα βιβλία είναι φτιαγμένα έτσι ωστε να μην δημιουργήσουν συναισθήματα κατάθλιψης στο παιδί που δεν έχει Νάρνια στη ντουλάπα του... Είναι λογικό να έχουν δικλείδες ασφαλείας. Δεν μπορείς να πας στη Νάρνια αν το επιδιώκεις, δεν μπορείς να πας δυο φορές από τον ίδιο δρόμο κτλ. Είναι όλο φτιαγμένο ώστε να δίνει την αίσθηση της μαγείας μέσα από το φίλτρο της παιδικής φαντασίας. Δεν ασχολούνταν με μαγεία, ήταν όμως παιδιά.

 

Και μεγάλοι άνθρωποι μένουν παιδιά. Και γέροι. Αλλά αν αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι "μόνο για κραγιόν και πάρτυ", ε δεν είσαι παιδί. Μόνο εγώ βλέπω την εικόνα της bimbo όταν ακούω κραγιόν και πάρτυ δηλαδή; Προφανώς όχι. Και προφανώς βάφομαι, και πηγαίνω και σε πάρτυ... Τέλος πάντων, ότι θέλει κανείς να καταλάβει καταλαβαίνει. Εγώ όταν το διάβασα δεν ήξερα απο χριστιανισμους, ιδεολογιες και πολιτική. Και χαίρομαι που ήταν έτσι. Αλλιώς μπορεί να χαλούσα μια μαγική εμπειρία ρίχνοντας πάνω τις λάσπες, αναλύσεις, ψάχνοντας τρόπο για να την χαλάσω. Ποιος ξέρει...

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Εγώ προσωπικά είχα προσπαθήσει να μάθω πρώτα για πραγματικές θρησκείες και μυθολογίες πριν ασχοληθώ με φανταστικές.Αυτό δεν το λέω για να δείξω ότι ήμουν πιο ψαγμένος ή κάτι τέτοιο. Το λέω για να γίνει κατανοητό γιατί μου φάνηκε έτσι. Επιπλέον τα βιβλία τα είχα διαβάσει δημοτικό-γυμνάσιο. Και τέλος δε μας λέει ο συγγραφέας πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει ΖΗΣΕΙ τη μαγεία να μην πιστεύει στην ύπαρξη της απλά επειδή μεγαλώνει. Επιπλέον εγώ θα θεωρούσα έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται ΜΟΝΟ για κραγιόν και πάρτυ ως παιδικής νοοτροπίας, όπως και έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται ΜΟΝΟ για παραμύθια.

Edited by The Blackcloak
Link to comment
Share on other sites

Εγώ οταν τα πέτυχα αυτά τα βιβλία(και την ταινία), μου φανηκάν πολύ χαζά. Δεν ήμουν μεγάλος η οτιδήποτε, μιλάμε για εποχές που διάβαζα ''Μυστικοί 7'' και Enid Blyton, απλά μου φάνηκαν κάπως...ποτέ δεν μου άρεσαν(προς έκπληξη της μάνας μου που νόμιζε οτι θα τρελαθώ κτλ), ίσως γιατί έχουν αυτό το preaching στοιχείο. Όλοι είναι καλοί, οι άλλοι είναι κακοί κτλ κτλ.

Ποτέ δε κατάλαβα γιατί γίναν τόσο δημοφιλοί.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τα διάβασα τρίτη δημοτικού, κάπου εκεί. Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να έχει "ασχοληθεί" με θρησκείες και μυθολογίες, με την έννοια της βαθειάς μελέτης τους, σε τέτοια ηλικία. Είχα διαβάσει μυθολογία (και ελληνική και μια συλλογή από διάφορες μυθολογίες άλλων χωρών) και ήξερα για το χριστιανισμό τα βασικά, μάλλον λιγότερα από άλλους όμως γιατί οι γονείς μου είναι: άθεη η μία αγνωστικιστής ο άλλος. :p

 

Λατρεύω και την Enid Blyton, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία από όλες τις σειρές της. Αλλά και σ' αυτήν έχει καλούς και κακούς, και νικούν οι καλοί.

 

Blackcloak, το όλο concept είναι πως η παιδική ηλικία είναι η μαγεία. Και την ξεχνούν αρκετοί.

Δεν θα βγάλουμε νόημα, στα διάφορα βιβλία/ποιήματα/έργα τέχνης σ' ένα μεγάλο ποσοστό ο καθένας βλέπει ό.τι θέλει.

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω να γίνει μόδα, εκτός πια κι αν έχει το τρελό franchising και είναι πάρα πολύ καλή ταινία (πώς ήταν ο Άρχοντας ένα πράγμα;)

Τα βιβλία δε τα έχω διαβάσει, έχω δει μόνο την παλιά σειρά και θυμάμαι ελάχιστα από αυτή.

Link to comment
Share on other sites

Παντως,εχω ακουσει οτι στην Αμερικη και σε αλλες χωρες προωθειται πολυ.Πιο πολυ απο Χαρυ Ποτερ ας πουμε...

Καλο θα ειναι να πιασει παντως.Στο κατω κατω ειναι φαντασυ.

"Οι σχέσεις Τόλκιν και Λιούις ψυχράνθηκαν ακριβώς για το λόγο που αναφέρει ο Χείρων,"

Ο Μουρκοκ,οχι εγω...Χε,χε...

Κι αυτο εγινε παρα το γεγονος οτι ο Τολκιν 1)ηταν φιλος του Λιουις και 2)Ηταν καλος καθολικος.

Link to comment
Share on other sites

Οκ Χείρωνα εννοούσα ο Μούρκοκ μέσω εσού :p.

 

Δηλαδή Νιέννα είναι απαραίτητο μια παιδική ηλικία να περιέχει μεσαιωνικά παραμύθια, αρχαίες μυθολογίες κτλ κτλ. για να είναι μαγική; Δε μπορεί π.χ. να περιέχει μόνο παιχνίδι με κούκλες ή μαθηματικά προβλήματα ή τρέξιμο στην αλάνα ή τελος πάντων κάποιο συνδυασμό άσχετων με τη συμβατική φαντασία ή με την ανάγνωση βιβλίων πραγμάτων; Πάντως αντίθετα μηνύματα περνούν τα βιβλία...

Edited by The Blackcloak
Link to comment
Share on other sites

Σε παρακαλώ ξαναδιάβασε αυτά που είπα, δεν είπα κάτι τέτοιο. Οκ;

Link to comment
Share on other sites

Δεν είπα πως είπες αυτό, είπα πως εφαρμόζοντας τον ορισμό σου αυτό βγαίνει από τα βιβλία. Π.χ. ο Ευστάθιος ένας χαρακτήρας των βιβλίων πριν μπεί στη Νάρνια θεωρούνταν άχρηστος επειδή "δε διάβαζε τα σωστα βιβλία και προτιμούσε να ασχολείται με μηχανές ή πρότυπες καλλιέργειες αντί με παραμύθια".

Link to comment
Share on other sites

Ε... ναι στην Αμερική ..φυσικά, εκεί το 99% είναι καλοί χριστιανοί και το υπόλοιπο 1% κακοί χριστιανοί (που εξομολογούνται λιγότερες απο 50 φορές το χρόνο) ....μπα, έχουν άλλα πρωτεραιότητα...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..