Jump to content

Νάρνια


Pixie
 Share

Recommended Posts

Bardos said:

Με αυτή τη λογική, μπορείς να πεις ότι ο Έλρικ είναι σατανιστική προπαγάνδα και ο Κόναν προπαγάνδα υπέρ του βαρβαρισμού. Κι όμως, δεν είναι. Δεν είναι ούτε κάν κατήχηση. Δεν σου πιπιλίζουν τον εγκέφαλο. Η διαφορά είναι στο πιπίλισμα, όχι στην παράθεση ιδεών.

 

Ακριβώς! Μόνο που οι Νάρνιες έχουν χριστιανικό συμβολισμό, ειδικά στο πρώτο βιβλίο, *συμβολισμό* όχι κατήχηση. Ο συμβολισμός επιδέχεται ερμηνεία ανάλογα με τα πιστεύω του καθενός. Και ναι, μπορώ να πω πως ο Κόναν κάνει προπαγάνδα υπέρ του βαρβαρισμού αν θελήσω να το δω από αυτή την οπτική.

 

 

Το κίνητρο έχει σχέση με την ποιότητα; Πώς ακριβώς; Εγώ μπορεί να θέλω να προάγω το σατανισμό κι όμως να είμαι εξαίρετος συγγραφέας και να γράφω απίστευτα. Ωστόσο, θα προσπαθώ να κάνω κατήχηση. Το κίνητρό μου είναι η κατήχηση. Το αν αυτό που θα βγάλω θα είναι καλλιτεχνικά ποιοτικό είναι άλλο θέμα.

 

Το κίνητρο του να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο έχει διαφορά από το κίνητρο του capitalisation of success όπως στην περίπτωση του Νόρμαν, και όχι μόνο. Κάπου εκεί υπάρχει και το θέμα της ποιότητας.

 

Κατ'αρχήν, δεν είναι πορνό. Είναι ημι-πορνό. Αλλά τι σχέση έχει αυτό; Μπορεί νάναι πορνό και να κάνει κατήχηση, ή να είναι πορνό και να μην κάνει. Τόσα πορνό κυκλοφορούν που δεν κάνουν κατήχηση.

 

Eϊπα πως είναι ψιλοπορνό, εσύ προτιμάς το ημι-πορνό! ΟΚ. Καλά. :lol:

Είναι απόδειξη πως είναι εντελώς, μα εντελώς ανόμοια βιβλία και δεν επιδέχονται σύγκρισης.

 

Ναι, ενώ ο άλλος το έγραψε από την καλή του την καρδιά και μόνο. :Ρ

 

Βλέπω, πάντως, πως έχουμε διαφορετική οπτική γωνία για το θέμα, ως συνήθως άλλωστε. :Ρ

 

Έλα, ξέρεις τι εννοώ. Δες παραπάνω περί capitalisation of success.

Ναι, έχουμε διαφορετική οπτική σίγουρα. Αρκετά συχνά, but it's ok. Aλλά ειλικρινά όσες αναλύσεις και να διαβάσω για ένα βιβλίο, ειδικότερα για μια σειρά, ή ένα είδος βιβλίων, αν δεν έχω ιδίαν πείραν.....δε μου λένε πολλά.

Link to comment
Share on other sites

Έλα, ξέρεις τι εννοώ. Δες παραπάνω περί capitalisation of success.

 

Δεν υπάρχει μεγιστοποίηση της επιτυχίας. Υπάρχει μεγιστοποίηση του κέρδους. Και δεν κρίνει πάντα αυτό την ποιότητα... ασχέτως αν τα περισσότερα εμπορικά πράγματα είναι σκουπίδια. Αλλά ανάμεσα στα εμπορικά δεν είναι και η Narnia; :o Σίγουρα δεν είναι σαν το City of Saints and Madmen του VanderMeer, πάντως...

 

Ναι, έχουμε διαφορετική οπτική σίγουρα. Αρκετά συχνά, but it's ok.

 

True.

 

:beerchug:

 

Aλλά ειλικρινά όσες αναλύσεις και να διαβάσω για ένα βιβλίο, ειδικότερα για μια σειρά, ή ένα είδος βιβλίων, αν δεν έχω ιδίαν πείραν.....δε μου λένε πολλά.

 

Παρομοίως, αλλά δε νομίζω ότι στις συγκεκριμένες περιπτώσεις πέφτω έξω στην εκτίμησή μου. Αν πάλι πέφτω έξω, όταν τύχει να τα διαβάσω, θα σε κεράσω μια πολύ μεγάλη μπίρα. :)

Link to comment
Share on other sites

Να κεράσεις και μένα μόλις διαβάσεις Νάρνια, γιατί θα αλλάξεις σίγουρα γνώμη. Κρασί όμως, ή Μαργαρίτα. Δεν πίνω μπύρα. :p

Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω πως θα αλλάξει γνώμη ο Βάρδος, γιατί από όσο έχει πει, δεν του αρέσουν τα βιβλία με ήρωες-παιδιά. Και η Νάρνια είναι και θέμα χμμμ "growing on you".

 

H Nάρνια είναι από τις σειρές που έγιναν εμπορικές επιτυχίες, αλλά αυτό δεν την καθιστά "εμπορικό προιόν" όπως άλλα, μεταξύ αυτών και το Γκορ.

Επίσης η Νάρνια όπως είπα σε άλλο ποστ έχει μια σταθερή επιτυχία για πολλές δεκαετίες γιατί μεγάλωσαν γενιές με αυτά τα βιβλία, όπως και με τα βιβλία στη σειρά Μάγος του Οζ, τα βιβλία του Doctor Seuss, της Enid Blyton κλπ κλπ κλπ. Δεν πέρασαν δηλαδή από τη φάση του εμπορικού fad οπως συχνά συμβαίνει σήμερα. Ούτε φυσικά ξεκίνησε με την προοπτική να γίνει επταλογία.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Ναι όντως δεν νομίζω να του αρέσει. Έχει ήρωες παιδιά (γράφτηκε για παιδιά εξ' άλλου) και ανήκει στην κατηγορία "από τον κόσμο μας στον φανταστικό κόσμο", η οποία δεν του αρέσει. Αλλά μπορεί να καταλάβει πως δεν είναι προπαγάνδα. :p

Link to comment
Share on other sites

Κάτι σχετικό πιστεύω. Το ξέρετε ότι ο Μάγος του Οζ γράφτηκε με πολιτικά κίνητρα? Ότι όλοι οι χαρακτήρες και πολλά άλλα απο την ιστορία συμβολίζουν πολιτικούς της εποχής και οικονομικούς όρους?

 

Μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα μια κλασσική ιστορία που μάγεψε τόσο κόσμο, αλλά ξεκίνησε με τελείως διαφορετικά κίνητρα

 

Αυτο που θέλω να πω είναι ότι αν διαβάσεις ένα τέτοιο βιβλιο μεγάλος είναι δύσκολο να αποφύγεις να δεις τους κρυμμένους (ή μη) συμβολισμούς κι αυτό χαλάει τη μαγεία. Αλλά δεν το βρίσκω λάθος, νομίζω είναι καλό να βλέπουμε όλες τις οπτικές γωνίες κι ας χάνεται κάτι απο τη μαγεία των παιδικών χρόνων.

Link to comment
Share on other sites

Κοιτάχτε να δείτε, αν καθήσουμε να κάνουμε μια πιο σοβαρή ανάλυση σε ότι έχουμε πει ως τώρα στο ερώτημα: «Γιατί γράφουμε;» θα δείτε ότι η γενικώς ορθή απάντηση (όπως, άλλωστε, ήθισται να είναι η βάση της τέχνης) είναι: «Για να εκφραστώ.»

 

Ποιος κατηγόρησε, πρόσφατα, τον Bach για χριστιανική προπαγάνδα; Ξέρετε ότι τα περισσότερα έργα του, όμως, είναι εκκλησιαστικά και ο ίδιος ήταν θρήσκος;

Link to comment
Share on other sites

Αν πει κανείς κάτι κακό για τον Bach θα τον αυτοκτονήσω. :p

Με μεγαλύτερη ακρίβεια: Θα τον πρήξω χειρότερα, με περισσότερα posts από όσα σας έπρηξα για τον Lewis!

:o

Link to comment
Share on other sites

Χμμμ... Κι εγώ. :D

 

Μα, τα έργα του δεν ήταν προπαγανδιστικά, ήταν τελετουργικά, δηλαδή μιλούσαν στους πιστούς, ήταν γραμμένα για τη θρησκεία. Είναι προπαγανδιστικά και προσυλητιστικά όσο και η λειτουργία κάθε κυριακή πρωί στην Εκκλησία της γειτονιάς σας. (Βασικά, πολύ πιο πολύ, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ :p ).

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της Νάρνια, το έβλεπα όταν ήμουν μικρή στην τηλεόραση ανελλιπώς και το είδα και τώρα στο σινεμά. Προσωπικά μου άρεσαν όλα πάρα πολύ και δεν με χάλασε καθόλου ο συμβολισμός που ίσως έχει με το χριστιανισμό. Είναι μία ιστορία πολύ κοντά στην φαντασία ενός μικρού παιδιού αλλά και στην φαντασία όσων έχουν μείνει παιδιά καταβάθος.

Link to comment
Share on other sites

"Επιπλέον τα βιβλία τα είχα διαβάσει δημοτικό-γυμνάσιο. Και τέλος δε μας λέει ο συγγραφέας πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει ΖΗΣΕΙ τη μαγεία να μην πιστεύει στην ύπαρξη της απλά επειδή μεγαλώνει."

 

χμμμ οπως ακριβως ειναι δυνατον καποιος που εχει ζησει τον ερωτα να μη πιστεβει στην υπαρξη του (and we 've seen THAT happen.... )

 

παντως εμενα μου αρεσε η ναρνια πολυ και γενικα μπορω να πω οτι δεν ενοιωσα να προπαγανδιζομαι διαβαζοντας την....

 

αν και ομολογουμενως δεν ειμαι ιδιεταιρα φαν των αθωον παραμυθενιον κοσμων ( παρ' ολο που θα ηθελα παααααρα πολυ να υπηρχαν :p ) η ναρνια ηταν ενας απο τους λιγους που μου εκανε κλικ και η σειρα ειναι στο ραφι με τα βιβλια που θα ξαναδιαβαζα σε περιοδο που δεν εχω κατι καινουργιο να διασω και αυτο λεει πολλα για μενα

Link to comment
Share on other sites

Ένα υποκειμενικό συναίσθημα όπως ο έρωτας δεν είναι το ίδιο με το να βλέπεις μονόκερους να τρέχουν πανω κάτω, σατύρους να χοροπηδάνε, δρυάδες, ανάσταση από θάνατο, μάγισσα που πετρώνει με μια κίνηση κτλ... Δηλ το πρώτο μπορεί να αμφισβητηθεί τα υπόλοιπα όμως κομμάτι δύσκολο, ανήκουν στην εξωτερική πραγματικότητα.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...
Ο Κλάιβ Σ. Λιούις έγραψε 7 βιβλία που ...Τα βιβλία αναφέρονται κυρίως σε παιδιά, έχουν μπόλικες θρησκευτικές αναφορές και είναι αρκετά γλυκερά.

Αν τα έχετε διαβάσει, ποιά είναι η γνώμη σας?

Ο Lewis είναι πια κλασικός του 20ου αιώνα. Τα βιβλία του - της Νάρνια που είναι "Fantasy", γιατί κάποια άλλα ανήκουν στην Επιστημονική Φαντασία - αν και "παιδικά" πάντα απευθυνόταν και σε μεγάλους που άφηναν τον εαυτό τους να δει με "παιδικά" μάτια.

 

Θα έλεγα ότι υπάρχει όντως κάποιο "γλυκερό" στοιχείο (με τα σημερινά δεδομένα, και για ενήλικες αναγνώστες, αλλά μιλάμε για έργο γραμμένο πριν 60 χρόνια, τότε αυτό που σήμερα λέμε "γλυκερό" στα παιδικά βιβλία ήταν φυσιολογικό) .

 

Δεν περιέχουν όμως άμεσες φανερές θρησκευτικές αναφορές. Μπορούν να ιδωθούν μερικά πράγματα π.χ. του πρώτου βιβλίου "Το λιοντάρι , η μάγισσα και η ντουλάπα" (δεύτερου όμως στην "εσωτερική" σειρά) ως θρησκευτική αλληγορία, αλλά αυτό γίνεται μόνο εξωτερικά: αν σου το πούνε το βλέπεις, αν δεν σου το πούνε δεν το αντιλαμβάνεσαι.

 

Οπότε νομίζω ότι περισσότερο χρησιμοποιεί ένα κοινό "πλαίσιο" με κάποιες συγκεκριμένες θρησκευτικές αντιλήψεις (χριστιανικές) παρά ότι κάνει θρησκευτικές αναφορές. Στο διάσημο βιβλίο που έγινε και ταινία αυτό είναι η "δύναμη" της θυσίας π.χ.

 

Ξεχωρίζει γιατί χρησιμοποιεί "υπαρκτά" "μυθικά" πλάσματα, από την Ελληνορωμαϊκή μυθολογία κυρίως, και παρουσιάζει - αυτό μ' αρέσει - ένα τριπλό "σύστημα" μαγείας.

 

Αντίστοιχα ο φίλος του Τόλκιν κινήθηκε σε σοβαρότερο, λίγότερο παιδικό και "γλυκερό" τόνο, αλλά σε μέρικά πράγματα έμεινε επιφανειακός, εκεί όπου ο Λιούις χρησιμοποιώντας την "παιδική" αφέλεια εμβάθυνε "εκ του ασφαλούς".

 

Κάτι που κάνει τον Lewis να ξεχωρίζει είναι ακόμα ότι χρησιμοποιεί όλα αυτά, μαγεία, μυθικά πλάσματα, ακόμα και τον Βάκχο-Διόνυσο (το 4ο βιβλίο νομίζω "Ο πρίγκιπας Κασπιανός"), με θετικό τρόπο αν και ο ίδιος κινούνταν σε ένα χώρο όπου παραδοσιακά τέτοια πράγματα τα βλέπει αρνητικά (το χριστιανικό δηλαδή). Πιστεύω ότι προσπαθούσε να πει κάποια πράγματα που δεν μπορύσε να πει διαφορετικά, και με αυτή του την "τόλμη" μάλλον κέρδισε (γιατί μόνο μια ακραία "φονταμενταλιστική" μειοψηφική μερίδα του χώρου του τον "καταδίκασε" γι' αυτό).

Link to comment
Share on other sites

Ως οπάδός του παιδικού fantasy δηλώνω και οπαδός τις Νάρνια παρ' ότι έχω δει μόνο την ταινία (κάτι που ελπίζω να διορθωθεί σύντομα). Είχα καιρό να δω πραγματικη παιδική φαντασία στον κινηματογράφο (και σε βιβλίο τώρα που το σκέφτομαι...). Τώρα ως προς το συμβολισμό/κατήχηση/προπαγάνδα, τι να σας πω ρε παιδιά εγώ δεν κατάλαβα τίποτα... ίσως να μην είμουν και τόσο συνειδητοποιημένος (αλλά από την άλλη το να "κάνεις rollback" σε αντίληψη παιδιού δεν είναι και το πλεονέκτημα της παιδικής φαντασίας;).

 

Όπως και να χει, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα στο να δώσω στα παιδιά μου να διαβάσουν προπαγάνδα... κάπως δεν πρέπει και αυτά να εξασκήσουν την κριτική τους σκέψη; Αρκεί βέβαια να είχαν την άποψη όλων των πλευρών.

 

Χαίρομαι πάντως που δεν είμαι ο μόνος που του αρέσουν τέτοια πράγματα σε τέτοια ηλικία αν και υποψιάζομαι ότι όσοι το διαβάσατε μικροί (< γυμνασίου) είστε λίγο προκατηλλημένοι (οπως και ιδιαίτεροι κωλόφαρδοι) επειδή το διαβάσατε στην ιδανική ηλικία.

 

Παραλίγο να ξεχάσω τον πραγματικό λόγο που πόσταρα :D . Ξέρει κανείς αν (και πότε) προβλέπεται να βγουν άλλες ταινίες Νάρνια;

Link to comment
Share on other sites

Ως οπάδός του παιδικού fantasy δηλώνω και οπαδός τις Νάρνια παρ' ότι έχω δει μόνο την ταινία (κάτι που ελπίζω να διορθωθεί σύντομα). Είχα καιρό να δω πραγματικη παιδική φαντασία στον κινηματογράφο (και σε βιβλίο τώρα που το σκέφτομαι...). Τώρα ως προς το συμβολισμό/κατήχηση/προπαγάνδα, τι να σας πω ρε παιδιά εγώ δεν κατάλαβα τίποτα... ίσως να μην είμουν και τόσο συνειδητοποιημένος (αλλά από την άλλη το να "κάνεις rollback" σε αντίληψη παιδιού δεν είναι και το πλεονέκτημα της παιδικής φαντασίας;).

...

 

Παραλίγο να ξεχάσω τον πραγματικό λόγο που πόσταρα :D . Ξέρει κανείς αν (και πότε) προβλέπεται να βγουν άλλες ταινίες Νάρνια;

Δεν φαίνεται πιθανό να βγούνε άλλες ταινίες καθώς η 7-λογία δεν είναι διάσημη στο σύνολό της παρά μόνο το βιβλίο που έγινε ταινία - βέβαια κανείς δεν ξέρει, αυτά τα αποφασίζουν οι λογιστές των κινηματογραφικών στούντιο...
Link to comment
Share on other sites

Χμμ κι όμως ετοιμάζεται το Prince Caspian. Η πρώτη ταινία ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη οπότε κατά το 2008 θα δούμε και την επόμενη.

 

Και μένα μ'αρέσει η παιδική φαντασυ -συχνά πιο πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα από την για ενήλικες φάντασυ - και όπως πρέπει να έχω ξαναπεί δεν βλέπω τίποτα το προπαγανδιστικό στη Νάρνια. Βλέπω μια πολύ όμορφη αλληγορική ιστορία με πιθανά στοιχεία από το χριστιανισμό (πράγμα λογικό αφού κάθε συγγραφέας θέλει δε θέλει περνά κάποιες ιδέες του στο έργο του) αλλά αν δεν ξέρεις πως ο Λιούις ήταν πιστός χριστιανός, και πως στη Νάρνια εμπεριέχονται κάποιες τέτοιες αλληγορίες, απλά δεν θα το προσέξεις.

Link to comment
Share on other sites

Χμμ κι όμως ετοιμάζεται το Prince Caspian. Η πρώτη ταινία ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη οπότε κατά το 2008 θα δούμε και την επόμενη.

Και μένα μ'αρέσει η παιδική φαντασυ -συχνά πιο πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα από την για ενήλικες φάντασυ - και όπως πρέπει να έχω ξαναπεί δεν βλέπω τίποτα το προπαγανδιστικό στη Νάρνια. Βλέπω μια πολύ όμορφη αλληγορική ιστορία με πιθανά στοιχεία από το χριστιανισμό (πράγμα λογικό αφού κάθε συγγραφέας θέλει δε θέλει περνά κάποιες ιδέες του στο έργο του) αλλά αν δεν ξέρεις πως ο Λιούις ήταν πιστός χριστιανός, και πως στη Νάρνια εμπεριέχονται κάποιες τέτοιες αλληγορίες, απλά δεν θα το προσέξεις.

Χα! Εκείνο με το Βάκχο. Το σκεφτόμουν πως αν έβγαινε άλλο, αυτό θα ήταν!
Link to comment
Share on other sites

Αν και την είδα αρκετά κθυστερημένα (πριν λίγες μέρες σε DVD) και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο για να μπορώ να μιλήσω για τη μεταφορά, αυτή η ταινία δε μου άρεσε καθόλου. Όχι για την ταύτιση της ιστορίας σε κάποια σημεία με τα χριστιανικά διδάγματα, αυτό προσωπικά με αφήνει αδιάφορη. Όμως, μου φάνηκε τόσο πολύ "ασπρόμαυρη" και τόσο πολύ βίαιη που έφτασα να θέλω να το κλείσω, αρκετά πριν το τέλος.

 

Ξέρω πως γενικά τα παιδικά παραμύθια είναι που έχουν τη μεγαλύτερη δόση βίας και μονόφθαλμης αντιμετώπισης ως προς την ουσία τους, όμως συνήθως έχουν τόσα άλλα πράγματα που το ισορροπούν αυτό το πράγμα. Στην ταινία δεν κατάφερα να τα δω αυτά, ούτε ένα ίσως γενικότερο νόημα, όπως συνηθίζουν να έχουν τα παραμύθια. Γενικά τη βρήκα ρηχή, λίγη και ακατάλληλη για παιδιά, τουλάχιστον με τον τρόπο που το καταλαβαίνω εγώ προσωπικά αυτό το πράγμα.

Link to comment
Share on other sites

Η ταινία, για να είμαστε ειλικρινείς, διαφέρει κατά πολύ από τα βιβλία.

 

Όσον αφορά τον προπαγανδισμό, θα ξαναπώ κάτι που είχα αναφέρει για τον Tolkien, κι εμμέσως αφορά όλους τους συγγραφείς: υπάρχουν αναλύσεις επί αναλύσεων που παραλληλίζουν το Manwe με το Απόστολο Παύλο, το Δία, το Γιαχβέ, αλλά κυρίως τον Όντιν, όπως και για τόσα άλλα ζητήματα (δε θα το κάνω ζήτημα εδώ για γνωστούς λόγους), εξ ου και μια καταπληκτική αναφορά του Tolkien ως προς τη διαφορά μεταξύ αλληγορίας κι εφαρμοσιμότητας...

 

Εν προκειμένω, το ίδιο ισχύει και για το Lewis: τα βιβλία του ειδώθηκαν από ένα πρίσμα που ενέτεινε κάτι που το βιβλίο ήδη είχε τόσο ώστε σχεδόν να διαστρεβλώνει το αποτέλεσμα.

 

Τέλος, μια παράκληση: θεωρώ μεγάλο σφάλμα να κρίνουμε ένα έργο πρωτού το δούμε εκτενώς, και να λέμε ότι είναι κακό.

Link to comment
Share on other sites

Όμως, μου φάνηκε τόσο πολύ "ασπρόμαυρη" και τόσο πολύ βίαιη που έφτασα να θέλω να το κλείσω, αρκετά πριν το τέλος.

 

Μου φαίνεται τόσο παράξενο αυτό που λες Νίενορ. Κυρίως γιατί δεν μ'αρέσει η βία γενικά, αλλά και γιατί στη Νάρνια δεν είδα να έχει ιδιαίτερη βία και όση είχε ήταν σχεδόν....καλόγουστη (αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο για τη βία). Σε σύγκριση με ανάλογες δε ταινίες ήταν πολύ ήπια. Ακόμα και στο Χάρυ Πόττερ οι βίαιες σκηνές ή και καταστάσεις είναι περισσότερες και πιο "ρεαλιστικές", αν το σκεφτείς.

Βέβαια είναι θέμα γούστου, περί αυτού ουδείς λόγος. :)

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, αν λάβουμε υπόψει μας ότι η μάχη είναι προσθήκη, τρόπον τινά, ίσως κακώς προστέθηκε. Βέβαια, αυτό είναι το purist πρότυπο, αν μ' εννοείς.

Link to comment
Share on other sites

Aυτό είναι το "Wow, man! Hollywood!" πρότυπο, αλλά ναι σε εννοώ! :lol: H μάχη περιέργως μου άρεσε, ίσως επειδή είχε πολλά "γατούλια"! :D

 

Επίσης μ'άρεσαν πολύ η Tilda Swinton ως Μάγισσα (παγερή και ψυχρή, αν και πρέπει να δε κάποιος τα special στο dvd για να καταλάβει πόσο humor έχει η ηθοποιός αυτή), o νεαρός που έπαιζε τον Tumnus (αρκετά διαφορετικός από το βιβλίο. Του είχαν αφαιρέσει την χμμμ...."Βρετανικότητα". Ευτυχώς γιατί δεν μπορώ να καταπιώ Φαύνο με Βρεττανικό savoir faire) και η πιτσιρίκα που έπαιζε τη Lucy που μου θυμίζει πάρα πολύ τη Judy Garland.

Link to comment
Share on other sites

Η μάχη μου άρεσε γιατί ήταν αρκετά ρεαλιστική σε σχέση με πολλά άλλα έργα που έχω δει, και αυτό ήταν καλό.

Link to comment
Share on other sites

Διονύση, ίσως φταίει για την οπτική μου το γεγονός πως την αντιμετώπισα σαν ταινία για παιδιά, την οποία παρεπιπτόντως βλέπουμε κι εμείς κι όχι το αντίστροφο. Κατά αυτό τον τρόπο, η μάχη ήταν τελείως αμερικάνικη (συμφωνώ με αυτό) κι άχρηστη, πραγματικά, τόσο για την πλοκή όσο και για την όλη αισθητική της. Μπορεί να είναι καλογυρισμένη κι εντυπωσιακή, όμως αν έλλειπε, ίσως να σου έδινε την αίσθηση πως προσπαθεί να περάσει κάτι καλό. Έτσι όπως είναι, όχι.

 

Τέλος, μια παράκληση: θεωρώ μεγάλο σφάλμα να κρίνουμε ένα έργο πρωτού το δούμε εκτενώς, και να λέμε ότι είναι κακό.

Επίσης RaspK έχω δει όλη την ταινία, την αρχή της δε που βρήκα πως κατά κάποιο τρόπο άξιζε τον κόπο παραπάνω από μία φορά. Τι εννοείς εκτενώς λοιπόν? Θα έπρεπε να έχω διαβάσει και το βιβλίο για να μιλάω για την ταινία? Αν λες αυτό διαφωνώ, άλλο το ένα άλλο το άλλο.

 

Κατά τα άλλα, επειδή δεν την θεώρησα εξαρχής τόσο κακή, αλλά κατόπιν σκέψης, πρέπει να πω πως τον φαύνο τον ευχαριστήθηκα κι εγώ όπως και το όλο θέμα ντουλάπα, τουλάχιστον την πρώτη φορά που έγινε.

Link to comment
Share on other sites

Nαι, καταλαβαίνω πως το είδες, Κιάρα. Πάντως μου άρεσε η ταινία περισσότερο από το βιβλίο. Ίσως να μην ήταν τόσο πιστή στο βιβλίο (όσο ας πούμε η πολύ πιο χαμηλών τόνων τηλεοπτική σειρά Νάρνια) αλλά τη διασκέδασα τόσο ώστε να πάρω και το dvd.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..