volyros Posted February 3, 2014 Share Posted February 3, 2014 Νεκρη Σαιζον jack Ketchum.Το πρωτο μου απο Ketchum.Το πρωτο κεφαλαιο ειναι πολυ ενθαρυντικο!!Για να δουμε! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 3, 2014 Share Posted February 3, 2014 Νεκρη Σαιζον jack Ketchum.Το πρωτο μου απο Ketchum.Το πρωτο κεφαλαιο ειναι πολυ ενθαρυντικο!!Για να δουμε! Από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία τρόμου, ίσως και το καλύτερο. Ανυπομονώ για το σχόλιο σου όταν με το καλό το τελειώσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 3, 2014 Share Posted February 3, 2014 Life expectancy του Dean Koontz: Περισσότερο αγωνίας παρά τρόμου, η ιστορία αυτή αφηγείται τις περιπέτειες ενός ανθρώπου που το βράδυ που γεννήθηκε, ο παππούς του, χτυπημένος από εγκεφαλικό, έδωσε 5 ημερομηνίες στον πατέρα του. Υποτίθεται ότι στις ημερομηνίες αυτές θα συνέβαιναν πολύ άσχημα πράγματα στον πρωταγωνιστή. Παρακολουθούμε λοιπόν τις περιπέτειές του που σχετίζονται με τις άτυχες αυτές μέρες και προς το τέλος γίνονται κάποιες αξιόλογες αποκαλύψεις. Καλή ιστορία σε γενικές γραμμές, αν και κάπου μου έδινε την αίσθηση ότι ο Koontz την έγραψε ανάμεσα σε άλλα μυθιστορήματα και κάπου έχανε σε μοναδικότητα/πρωτοτυπία. Αλλά είναι ένα καλό έργο αγωνίας. Χμ. Ενδιαφέρον φαίνεται τούτο 'δω. Μπαίνει στα υπόψην. Θενκς! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted February 3, 2014 Share Posted February 3, 2014 Koji Suzuki - Ring ναι, αυτό που έγινε η γνωστή τριλογία ταινιών τρόμου O Suzuki θεωρείται κάτι σαν «Stephen King της Ιαπωνίας» και το γράψιμό του σαφέστατα παραπέμπει ακόμα περισσότερο σε αυτό το χαρακτηρισμό. Δεν το τελείωσα ακόμα, αλλά για την ώρα πέφτει στις πολύ σπάνιες περιπτώσεις όπου η ταινία είναι καλύτερη από το βιβλίο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι το βιβλίο είναι κακό. Απεναντίας... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted February 3, 2014 Share Posted February 3, 2014 Life expectancy του Dean Koontz: Περισσότερο αγωνίας παρά τρόμου, η ιστορία αυτή αφηγείται τις περιπέτειες ενός ανθρώπου που το βράδυ που γεννήθηκε, ο παππούς του, χτυπημένος από εγκεφαλικό, έδωσε 5 ημερομηνίες στον πατέρα του. Υποτίθεται ότι στις ημερομηνίες αυτές θα συνέβαιναν πολύ άσχημα πράγματα στον πρωταγωνιστή. Παρακολουθούμε λοιπόν τις περιπέτειές του που σχετίζονται με τις άτυχες αυτές μέρες και προς το τέλος γίνονται κάποιες αξιόλογες αποκαλύψεις. Καλή ιστορία σε γενικές γραμμές, αν και κάπου μου έδινε την αίσθηση ότι ο Koontz την έγραψε ανάμεσα σε άλλα μυθιστορήματα και κάπου έχανε σε μοναδικότητα/πρωτοτυπία. Αλλά είναι ένα καλό έργο αγωνίας. Χμ. Ενδιαφέρον φαίνεται τούτο 'δω. Μπαίνει στα υπόψην. Θενκς! Εγώ πάλι το παράτησα στη μέση αυτό, γιατί βαρέθηκα σε κάποιο σημείο. Προσωπικά, δεν με κρατούσε σε αγωνία, καθώς ήξερα ότι μέχρι την πέμπτη καταστροφική ημερομηνία δεν θα υπήρχε κάποια τρομερή εξέλιξη. Βέβαια, εγώ το παράτησα στην τρίτη, οπότε δεν είμαι και σίγουρος. Θα το συνεχίσω βέβαια κάποια στιγμή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 3, 2014 Author Share Posted February 3, 2014 Life expectancy του Dean Koontz: Περισσότερο αγωνίας παρά τρόμου, η ιστορία αυτή αφηγείται τις περιπέτειες ενός ανθρώπου που το βράδυ που γεννήθηκε, ο παππούς του, χτυπημένος από εγκεφαλικό, έδωσε 5 ημερομηνίες στον πατέρα του. Υποτίθεται ότι στις ημερομηνίες αυτές θα συνέβαιναν πολύ άσχημα πράγματα στον πρωταγωνιστή. Παρακολουθούμε λοιπόν τις περιπέτειές του που σχετίζονται με τις άτυχες αυτές μέρες και προς το τέλος γίνονται κάποιες αξιόλογες αποκαλύψεις. Καλή ιστορία σε γενικές γραμμές, αν και κάπου μου έδινε την αίσθηση ότι ο Koontz την έγραψε ανάμεσα σε άλλα μυθιστορήματα και κάπου έχανε σε μοναδικότητα/πρωτοτυπία. Αλλά είναι ένα καλό έργο αγωνίας. Χμ. Ενδιαφέρον φαίνεται τούτο 'δω. Μπαίνει στα υπόψην. Θενκς! Εγώ πάλι το παράτησα στη μέση αυτό, γιατί βαρέθηκα σε κάποιο σημείο. Προσωπικά, δεν με κρατούσε σε αγωνία, καθώς ήξερα ότι μέχρι την πέμπτη καταστροφική ημερομηνία δεν θα υπήρχε κάποια τρομερή εξέλιξη. Βέβαια, εγώ το παράτησα στην τρίτη, οπότε δεν είμαι και σίγουρος. Θα το συνεχίσω βέβαια κάποια στιγμή. Μετά την τρίτη ημερομηνία έχουμε αποκαλύψεις και ανατροπές. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 7, 2014 Author Share Posted February 7, 2014 The rising του Brian Keene: Σε αυτή την ιστορία έχουμε το zombie apocalypse σε όλο του το μεγαλείο. Παρακολουθούμε τις περιπέτειες πολλών επιζόντων αλλά κυρίως του πρωταγωνιστή που κάνει ένα ταξίδι για να διαπιστώσει αν ο γιος του είναι ζωντανός μέσα στον όλο χαμό που επικρατεί. Τα ζόμπι του Keene εμφανίζουν μεγάλη πρωτοτυπία. Κατ' αρχήν έχουν δημιουργηθεί, όταν άυλες εξώκοσμες οντότητες έχουν κυριεύσει τα σώματα των νεκρών. Το αποτέλεσμα είναι να μιλάνε κιόλας, μέσω των νεκρών. Επίσης οι οντότητες αυτές δεν έχουν κυριεύσει μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα. Ετσι βλέπουμε ότι υπάρχουν σκυλιά-ζόμπι, πουλιά-ζόμπι, ακόμη και χρυσόψαρα-ζόμπι. Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου είδους ιστορίες, ο στρατός έχει πάρει τα ηνία της εξουσίας και εμφανίζει φασιστική συμπεριφορά. Συμπερασματικά, μπορώ να πω ότι η ιστορία είναι άκρως ενδιαφέρουσα και με έψησε για το sequel, που έχω ακούσει ότι υπάρχει κι αυτό.... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 13, 2014 Author Share Posted February 13, 2014 Mr Fox and other feral tales του Norman Patrige: Εδώ έχουμε πολλές μικρές ιστορίες τρόμου που είναι ή του ύψους ή του βάθους. Αριστουργήματα εναλάσσονται με φόλες, από τον ίδιο συγγραφέα. Η ομώνυμη ιστορία (Mr Fox) ασχολείται με έναν παλαίμαχο του πολέμου της Κορέας που του έστριψε και έγινε σίριαλ κίλλερ, τον οποίο τον ανακαλύπτει η καινούργια του γυναίκα. Υπάρχει επίσης μια εξαιρετική ιστορία με δαίμονες και σατανική λατρεία, μία άλλη με ζόμπι, με βαμπίρ και γενικότερα, με όλα τα πλάσματα της νύχτας. Τουλάχιστον οι μισές ιστορίες μου άφησαν καλές εντυπώσεις και ήταν αυτό που εγώ απαιτώ από το είδος του τρόμου. Εχω στην κατοχή μου και πολλά μυθιστορήματα από τον συγκεκριμένο συγγραφέα και θα τα διαβάσω σίγουρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο είναι τίγκα στους ανούσιους προλόγους πριν από κάθε ιστορία και αν έλειπαν αυτοί οι πρόλογοι θα αποτελούνταν μόνο από 200 σελίδες (τις μισές σε σχέση με αυτές που το απαρτίζουν τώρα). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted February 14, 2014 Share Posted February 14, 2014 Ξεκίνησα το "The hand that feeds" του Michael W. Garza. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted February 14, 2014 Share Posted February 14, 2014 Το κορακι Stephen King! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted February 15, 2014 Share Posted February 15, 2014 Falling Angel του William Hjortsberg: στο βιβλίο αυτό έχει βασιστεί η ταινία Angel Heart και η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πως ο μόνος λόγος που κατατάσσεται στη λογοτεχνία τρόμου είναι η ημερομηνία έκδοσής του. Αν κυκλοφορούσε σήμερα, χαλαρά θα θεωρούνταν urban fantasy. Πολύ καλογραμμένο, με ωραίους χαρακτήρες, νουάρ ατμόσφαιρα και έξυπνη πλοκή. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση το αναδεικνύει και ο Harry Angel είναι ο αρχετυπικός νουάρ πρωταγωνιστής: κυνικός, σκληρός, αλλά και συμπαθής ταυτόχρονα. Το μόνο που με χάλασε είναι ότι είχα προβλέψει τη λύση του μυστηρίου μέσα στις 20-30 πρώτες σελίδες γιατί, κατά τη γνώμη μου, ο συγγραφέας το δίνει τελείως στο πιάτο. Έχει μια-δυο σκηνές τρόμου και ο ρόλος του πρωταγωνιστή σε σχέση με το "τέρας" συνάδει με τη λογοτεχνία τρόμου, αλλά μάλλον αυτά είναι technicalities. Αν κάποιος αγοράσει το βιβλίο αυτό με σκοπό να τρομάξει, θα απογοητευτεί. Είναι όμως πολύ αξιόλογο βιβλίο και σίγουρα κλάσεις ανώτερο από τη μεγάλη πλειοψηφία urban fantasy που κυκλοφορεί σήμερα. Psycho του Robert Bloch: ειλικρινά, ένα και μόνο πρόβλημα είχα μ'αυτό το βιβλίο: το ότι είχα δει την ταινία πριν το διαβάσω. Δυστυχώς, η γνώση της κατάληξης στερεί μεγάλο μέρος τόσο από την ατμόσφαιρα όσο και από την απόλαυση της ιστορίας. Ωστόσο, ο Bloch έχει στήσει εξαιρετικά την προσωπικότητα του Bates και παίζει με το μυαλό του αναγνώστη αποτελεσματικότατα. Οι διάλογοι ανάμεσα σε Norman Bates-Mother και οι εσωτερικοί μονόλογοι του Bates αποδίδουν τον ψυχισμό του εξαιρετικά. Λίγο πριν το τέλος γίνεται λίγο αργό, μία ή δύο σκηνές αναμονής, ας πούμε, μεταξύ Lila και Sam θα μπορούσαν να λείπουν, αλλά το βιβλίο είναι τόσο μικρό που δεν σε πολυνοιάζει τελικά. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted February 16, 2014 Share Posted February 16, 2014 (edited) The Reapers Are The Angels του Alden Bell. Η αλήθεια είναι πως, γενικά, τα ζόμπια δεν με ψήνουν ιδιαίτερα ως θεματική, ως τέρατα ή ως οτιδήποτε άλλο. Οπότε, αν δεν ήταν η τρομοπρόκληση 2014 μάλλον δεν θα είχα διαβάσει ποτέ το συγκεκριμένο βιβλίο παρότι το είχα τόσον καιρό και καθόταν στο kindle μου. Και θα ήμουν ηλίθια, διότι πρόκειται για εξαιρετικό μυθιστόρημα. Ομολογουμένως, η γραφή του (τριτοπρόσωπη αφήγηση σε ενεστώτα και χωρίς καθόλου διάλογο) είναι πολύ ιδιαίτερη και έχει κάτι το λυρικό και το πρωτόλειο που, εμένα προσωπικά, μου αρέσει πολύ, όμως αναγνωρίζω πως είναι λίγο acquired taste και ίσως να μην αρέσει σε όλους. Παρόλα αυτά, πρόκειται για ένα βαθιά φιλοσοφικό και υπαρξιακό βιβλίο, το οποίο χρησιμοποιεί τα ζόμπι και το μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό ως όχημα και όχι ως αυτοσκοπό. Ο τρόμος συνυπάρχει με τη θλίψη και την ομορφιά και, όσο παράξενο κι αν ακούγεται το μείγμα αυτό, στο συγκεκριμένο βιβλίο λειτουργεί άψογα. Το αγάπησα από την πρώτη παράγραφο και το διάβασα μονορούφι. Edited February 16, 2014 by elgalla 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 21, 2014 Author Share Posted February 21, 2014 Creatures of the Pool του Ramsey Campbell: Σε αυτή την ιστορία, ένας ξεναγός στο Liverpool αναζητάει τον πατέρα του που έχει εξαφανιστεί κατόπιν μιας ανορθόδοξης έρευνας που έφερε στο φως τρομαχτικά μυστικά από την πόλη. Όλα δειχνουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι δεν ήταν ακριβώς άνθρωποι, αλλά ακόμη κι όσοι συναντά κάθε μέρα στους δρόμους, αφήνουν υπόνειες ότι είναι κάτι άλλο. Εξαιρετική ιστορία από την οποία αποκόμισα μια έντονη αίσθηση μυστηρίου. Κατά τη γνώμη μου ο Campbell είναι αδικημένος συγγραφέας στην χώρα μας, διότι με αυτόν θα έπρεπε να γίνει ότι έγινε με τον Masterton: Να μεταφραστούν όλα του τα έργα. Διότι ο Campbell, σύμφωνα με την ομολογία πολλών συγγραφέων του είδους, είναι από τους λίγους που έχει ξεμείνει να γράφει ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟ horror. Έχω δηλώσει εδώ και καιρό ότι είμαι θαυμαστής του και σκοπεύω να διαβάσω πολλά ακόμη έργα του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 22, 2014 Author Share Posted February 22, 2014 Gift giver του JD Forbes: Αυτό είναι ένα short story που το μοίραζαν δωρεάν στις προσφορές του Kobo. Σε αυτό, μια παρέα μικρών παιδιών συναντάει έναν γέρο που ζει στο δάσος, στην κουφάλα ενός δέντρου και που τους μαθαίνει ένα ποίημα με το οποίο μπορούν να αποκτήσουν ότι δώρο επιθυμούν. Οι παρενέργειες του ποιήματος, είναι ότι τα παιδιά βλέπουν εφιάλτες κάθε βράδυ. Παρόλο που δεν είναι το είδος του τρόμου που προτιμώ, οφείλω να ομολογήσω ότι είχε πολύ ενδιαφέρον και μου άρεσε που ήταν γραμμένο σε απλά και κατανοητά Αγγλικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted February 22, 2014 Share Posted February 22, 2014 The Haunting of Hill House της Shirley Jackson: πολύ καλογραμμένο βιβλίο, με ωραίους διαλόγους και εναλλαγή χιούμορ με κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Αρχετυπική γοτθική ιστορία, με το επιβλητικό περιβάλλον (σπίτι) να υποβάλει τους μικρούς, ασήμαντους ενοίκους του. Ιδιαίτερα ευχάριστο βρήκα το βάθος των χαρακτήρων για το στυλ και το μικρό μέγεθος του βιβλίου. Θα συμβούλευα όποιον το διαβάσει στα αγγλικά να διαβάσει την εισαγωγή στο τέλος γιατί έχει τεράστιο spoiler (δεν ξέρω τι σκέφτονταν και το άφησαν έτσι χύμα). Πάντως, η αλήθεια είναι ότι αν θέλουμε να είμαστε 100% τυπικοί, το βιβλίο δεν έχει φαντάσματα, παρόλο που το σπίτι είναι στοιχειωμένο. Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο συμφωνώ με όσους το θεωρούν το απόγειο του ghost story - μέσα στα καλύτερα, σίγουρα, αλλά το καλύτερο, χμ. Δεν ορκίζομαι. Εγώ μια φορά ούτε τρόμαξα, ούτε αγωνία ένιωσα, αλλά είπαμε, δεν είμαι για μεταφυσικό τρόμο εγώ. Σίγουρα πάντως είναι πολύ αξιόλογο βιβλίο και αποδίδει πολύ ωραία την επίδραση του κλειστοφοβικού κλίματος στον ψυχισμό των ηρώων. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted February 24, 2014 Share Posted February 24, 2014 I am Legend του Richard Matheson: Η αλήθεια είναι πως έχω αρκετά ανάμεικτα συναισθήματα για το βιβλίο αυτό. Η κεντρική ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ. Η μυθολογία μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Υπήρχαν σημεία που βρήκα ευφυέστατα. Το τέλος το αγάπησα. Αλλά παρότι επιμέρους κομμάτια μου άρεσαν, το σύνολο δεν με ικανοποίησε απόλυτα. Αφενός, σαν κείμενο το βρήκα κάπως "στεγνό" για τα γούστα μου, σαν γραφή μου άρεσε περισσότερο το Hell House του συγγραφέα, ας πούμε. Επίσης, στα σημεία όπου άρχιζαν οι επιστημονικές εξηγήσεις, γινόταν αρκετά βαρετό. Το ίδιο ισχύει και για το εισαγωγικό κομμάτι που περιγράφει την καθημερινότητα του ήρωα πιο αναλυτικά απ' όσο χρειάζεται σε ένα τόσο μικρό βιβλίο. Πολλά πράγματα δεν με έπεισαν καθόλου και, γενικά, έχω την αίσθηση πως θα έπρεπε η ιστορία αυτή να είναι είτε μεγαλύτερη είτε μικρότερη για να αναδειχτεί καλύτερα. Μόνο ένα σημείο μπορώ να σκεφτώ που αισθάνθηκα λίγη αγωνία. Πιστεύω, πάντως, πως το κεντρικό ερώτημα τέθηκε πάρα πολύ αργά μέσα στο βιβλίο, και δεν χτίστηκε όσο θα μπορούσε. On another note, μου θύμισε λίγο το Rhinoceros του Ionesco κατά τόπους. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 26, 2014 Author Share Posted February 26, 2014 Lost echoes: A novel του Joe R. Lansdale: Σε αυτή την ιστορία, ο πρωταγωνιστής έχει περάσει μικρός μια μόλυνση στο αφτι του και από τότε μπορεί να ακούσει τους νεκρούς και να μάθει πώς πέθανε ο καθένας τους. Το πρώτο μισό του βιβλίου είναι μια αισθηματική ιστορία και στο δεύτερο, ο πρωταγωνιστής χρησιμοποιεί το χάρισμά του για να διαλευκάνει ένα έγκλημα, με τη βοήθεια της αστυνομικίνας φίλης του και ενός καρατερίστα παππού. Ο τρόμος περιορίστηκε σε τόσα λίγα σημεία, που ασφαλώς δεν άξιζε καθόλου το Bram Stoker. Το Edgar όμως, (που το πήρε κι αυτό), το άξιζε και με το παραπάνω. Το συνιστώ για όσους θέλουν να διαβάσουν αστυνομικό με λαβ στορι και μεταφυσική γαρνιτούρα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 26, 2014 Share Posted February 26, 2014 Lost echoes: A novel του Joe R. Lansdale: Σε αυτή την ιστορία, ο πρωταγωνιστής έχει περάσει μικρός μια μόλυνση στο αφτι του και από τότε μπορεί να ακούσει τους νεκρούς και να μάθει πώς πέθανε ο καθένας τους. Το πρώτο μισό του βιβλίου είναι μια αισθηματική ιστορία και στο δεύτερο, ο πρωταγωνιστής χρησιμοποιεί το χάρισμά του για να διαλευκάνει ένα έγκλημα, με τη βοήθεια της αστυνομικίνας φίλης του και ενός καρατερίστα παππού. Ο τρόμος περιορίστηκε σε τόσα λίγα σημεία, που ασφαλώς δεν άξιζε καθόλου το Bram Stoker. Το Edgar όμως, (που το πήρε κι αυτό), το άξιζε και με το παραπάνω. Το συνιστώ για όσους θέλουν να διαβάσουν αστυνομικό με λαβ στορι και μεταφυσική γαρνιτούρα. Χωρίς να έχω διαβάσει απολύτως τίποτα δικό του, μόνο από τις περιλήψεις των ιστοριών του και τα σχόλια που διαβάζω στο ίντερνετ, πιστεύω θα είναι 100% του γούστου μου. Δυστυχώς είναι ένας συγγραφέας (από τους πολλούς) που στην Ελλάδα αγνοήθηκε μέχρι αηδίας. Δεν αργεί όμως η στιγμή που θα πιάσω και γω βιβλίο του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 27, 2014 Share Posted February 27, 2014 Διαβάζω το 1ο Βιβλιο του Αίματος και νομίζω ότι ο Μπάρκερ τα πάει καλύτερα στα διηγήματα. Βέβαια κάπου καταντά βαρετό (sort of) να ξέρεις ότι κάποιος από τους χαρακτήρες θα κομματιαστεί με φρικαλέο τρόπο και πιθανότατα θα τον φάνε αλλά οκ, αν σου αρέσει αυτό το στυλ νομίζω είναι o τύπος είναι κορυφή. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted February 27, 2014 Share Posted February 27, 2014 (edited) Το έντομο μέσα σου του Shirley John. Το ξεκίνησα χθες, είμαι στην μέση περίπου. Ως τώρα, για εναν απροσδιόριστο λόγο, ενώ δεν βρίσκω κάτι να με χαλάει, σαν ν' άρχισα να βαριέμαι. Edited February 27, 2014 by Nhrhida 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 2, 2014 Author Share Posted March 2, 2014 The thing from the lake της Eleanor Ingram: Ενα παλιό καλτ μυθιστόρημα της δεκαετίας του 30. Ο πρωταγωνιστής αγοράζει ένα σπίτι στους βάλτους και από την πρώτη κιόλας νύχτα στοιχειώνεται από την παρουσία μιας γυναίκας με πλούσια κόμη (που το πρόσωπό της δεν μπορεί να το δει στο σκοτάδι) και ενός μεγάλου πλοκαμοφόρου πλάσματος που σουλατσάρει έξω από το σπίτι. Λίγο αργότερα, έχει μαζί του την ξαδέρφη του και τον άντρα της που τον βοηθούν στις εργασίες ανακαίνισης. Εκείνοι δεν μπορούν να δούνε τη γυναίκα και το πλάσμα, αλλά αυτός τα βλέπει κάθε βράδι. Η αφήγιση καλλιεργεί διαρκώς μυστήριο σχετικά με την παράξενη γυναίκα (είναι φάντασμα; είναι μάγισσα; είναι ζωντανή;) και για το θεριό με τα πλοκάμια. Σε γενικές γραμμές πολύ μου άρεσε η ιστορία εφόσον είναι το είδος του τρόμου που μου αρέσει. Δηλαδή τρόμου-τρόμου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 6, 2014 Author Share Posted March 6, 2014 (edited) Midnight: Μια ανθολογία διηγημάτων τρόμου, επιλεγμένα από τον Charles L. Grand. Περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και την πολύ ωραία ιστορία "γλυκια απόλαυση για ένα γλυκο πλάσμα" του Bloch που έχει μεταφραστεί και βρίσκεται στην "Αγαπημένη μου ιστορία τρόμου" από Anubis. Οι περισσότερες ιστορίες είναι τρόμου, αν και υπάρχει και μία αισθηματική, έτσι, για το ξεκάρφωμα. Σε μία ιστορία που μου έμεινε χαρακτηριστικά, ένας ταξιδιώτης πίνει νερό από μια καταραμένη λίμνη και μεταμορφώνεται σταδιακά σε ζόμπι. Σε μία άλλη, ένας πατέρας και μία κόρη ιυοθετούν ένα παράξενο ζώο, το οποίο όμως όταν μεγαλώνει γίνεται τέρας και τους δημιουργεί προβλήματα. Υπάρχει και μία ιστορία στην οποία καταφανώς έχει βασιστεί η ταινία buried. Σε αυτή, κάποιος βρίσκεται κλεισμένος σε έναν τάφο παρέα με ένα τηλέφωνο. Τηλεφωνεί στην αστυνομία για να τον απεγκλωβίσει αλλά δεν τον πιστεύουν και νομίζουν ότι πρόκειται για πλάκα. Αυτές και πολλές άλλες ιστορίες έχει μέσα και σαν σύνολο μου φάνηκε συμπαθές... Edited March 6, 2014 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 9, 2014 Author Share Posted March 9, 2014 More Horowitz horror του Antony Horrowitz: Μια ανθολογία διηγημάτων τρόμου του συγγραφέα, που οι πρωταγωνιστές τους είναι παιδιά ή έφηβοι. Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Υπάρχει μία που ασχολείται με έναν δολοφόνο που κάνει οτοστόπ και που τον παίρνει μαζί της μία οικογένεια. Όταν ο πρωταγωνιστής (ο μικρός γιος) αντιλαμβάνεται ότι ο συνεπιβάτης τους είναι δολοφόνος, τον κλωτσάει έξω από το αυτοκίνητο, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει αργότερα ότι ο άνθρωπος ήταν αθώος και ότι αυτός που ήταν ψυχοπαθής δολοφόνος ήταν ο ίδιος. Σε μία άλλη ιστορία, ένα μικρό κορίτσι που έχει πρόβλημα ακοής και ακούει μόνο με ακουστικό, συλλαμβάνει με το ακουστικό της, τις μύχιες σκέψεις του καθηγητή Γαλλικών της που θέλει να σκοτώσει την γυναίκα του. Σε μια τρίτη ιστορία, η αστυνομία ερευνά μία περίπτωση κατά την οποία ένα παιδάκι μπήκε στο ασανσέρ και δεν ξαναβγήκε, ενώ στο τέλος διαπιστώνει ότι όσοι επέβεναν μαζί του στο ασανσέρ ήταν κανίβαλοι και το έφαγαν στην πορεία. (Αυτή ήταν η προσωπική μου αγαπημένη). Υπάρχουν κι άλλες ιστορίες, όπως με καταραμένες πτήσεις, με στοιχειωμένα σπίτια κλπ. Πολύ ενδιαφέρουσα ανθολογία. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 9, 2014 Share Posted March 9, 2014 (edited) More Horowitz horror του Antony Horrowitz: Σε μια τρίτη ιστορία, η αστυνομία ερευνά μία περίπτωση κατά την οποία ένα παιδάκι μπήκε στο ασανσέρ και δεν ξαναβγήκε, ενώ στο τέλος διαπιστώνει ότι όσοι επέβεναν μαζί του στο ασανσέρ ήταν κανίβαλοι και το έφαγαν στην πορεία. (Αυτή ήταν η προσωπική μου αγαπημένη). Wooowww!!! Mind blowing υπόθεση. Μακάρι να μεταφραστεί κάποια στιγμή στα Ελληνικά αν και με ιντρίγκαρες γενικά για όλη την ανθολογία. Αν κάποια στιγμή την διαβάσω, είμαι σίγουρος ότι αυτή θα γίνει και η δική μου προσωπική αγαπημένη Edited March 9, 2014 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted March 9, 2014 Share Posted March 9, 2014 Ξεκίνησα το "Ο Ντρέηντιν ερωτευμένος και άλλα διηγήματα" Έχω διαβάσει μόνο το πρώτο, αλλά ελπίζω να μην πάει όλο έτσι, γιατί μου φάνηκε απίστευτα αδιάφορο... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.