Jump to content

Τι διαβάζετε από τρόμο;


AlienBill
 Share

Recommended Posts

ΔΙΑΒΑΖΩ ΝΤΙΝΟ ΚΕΛΛΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

 

Επιτέλους, σε πείσαμε να διαβάσεις και διηγήματα του φόρουμ! Έστω και αφού βγήκαν σε χαρτί, μετά από επιμέλειες, αλλαγές κλπ .

Link to comment
Share on other sites

 

ΔΙΑΒΑΖΩ ΝΤΙΝΟ ΚΕΛΛΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

 

Επιτέλους, σε πείσαμε να διαβάσεις και διηγήματα του φόρουμ! Έστω και αφού βγήκαν σε χαρτί, μετά από επιμέλειες, αλλαγές κλπ .

 

Ώρες - ώρες, αγαπητή μου, τα συμπεράσματα που βγάζεις είναι, λίαν επιεικώς, κουκουρούκου. Τι σχέση έχει το "δυσκολεύομαι πολύ να διαβάσω σε οθόνη υπολογιστή, γι' αυτό δεν διαβάζω τα διηγήματα που ανεβαίνουν στο φόρουμ" με το "δεν διαβάζω τα διηγήματα του φόρουμ". Δώστε χαρτί στο λαό!

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

 

 

ΔΙΑΒΑΖΩ ΝΤΙΝΟ ΚΕΛΛΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

 

Επιτέλους, σε πείσαμε να διαβάσεις και διηγήματα του φόρουμ! Έστω και αφού βγήκαν σε χαρτί, μετά από επιμέλειες, αλλαγές κλπ .

 

Ώρες - ώρες, αγαπητή μου, τα συμπεράσματα που βγάζεις είναι, λίαν επιεικώς, κουκουρούκου. Τι σχέση έχει το "δυσκολεύομαι πολύ να διαβάσω σε οθόνη υπολογιστή, γι' αυτό δεν διαβάζω τα διηγήματα που ανεβαίνουν στο φόρουμ" με το "δεν διαβάζω τα διηγήματα του φόρουμ". Δώστε χαρτί στο λαό!

 

Ααα, ώστε αυτό ήταν το μυστικό! Θα σου πάρω δώρο για τα Χριστούγεννα ένα πακέτο Α4 :newyear:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχει διαβάσει κανένας το "Ζόμπι στην Ισλανδία";Έχει ωραίο εξώφυλλο και μου τράβηξε την προσοχή :p

 

Προσπέρνα

Link to comment
Share on other sites

Διάβασα και το Off Season, τελικά. Jack Ketchum και πάλι, το ξεκίνησα στο αεροπλάνο από Αγγλία για πίσω -είπα κι εγώ να διαβάσω κάτι ελαφρύ και appropriate για τις γιορτές- και το τέλειωσα πριν λίγο. Σίγουρα, η γραφή του Ketchum είναι ακόμη πολύ άγουρη εδώ και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει σε ύφος το επίπεδο του "The Girl Next Door". Επίσης, υπήρχαν ένα-δυο πράγματα για τα οποία χρειάστηκε να κάνω suspension of disbelief προκειμένου να τα δεχτώ ως δεδομένα -π.χ. το ότι γνώριζαν πώς να κόψουν το τηλέφωνο και να χαλάσουν τα αυτοκίνητα, ενώ ήταν προφανές ότι δεν είχαν τα μέσα να κατέχουν τέτοιες γνώσεις. Κι η ροή είχε κάποια προβλήματα: ξεκινάει πολύ δυνατά, μετά πέφτει μέχρι περίπου τη μέση του βιβλίου και μετά ανεβάζει πολλές στροφές μέχρι την τελική έκρηξη. Παρόλα αυτά, οφείλω να αναγνωρίσω στον Ketchum ότι έχει ένα μοναδικό χάρισμα να ανάγει τον τρόμο σε ένα επίπεδο καθαρά ψυχολογικό, εγκεφαλικό και συναισθηματικό την ίδια στιγμή που στις σελίδες του συμβαίνουν μακελειά γεμάτα αίμα, εντόσθια και μυαλά. Αλλά δεν σε τρομάζει αυτό. Αυτό που σε τρομάζει είναι ότι σε κάνει να αμφισβητείς οτιδήποτε πιστεύεις πως γνωρίζεις για τον εαυτό σου, την ηθική σου, το χαρακτήρα σου και την ανθρωπιά σου. Και του βγάζω το καπέλο σ'αυτό, διότι θα ήταν πολύ εύκολο να βασιστεί στην ωμότητα των περιγραφών και να μην το πάει καθόλου παραπέρα, όμως αυτός κάνει το τελείως αντίθετο. Η ωμότητα είναι απλά το κερασάκι και η πραγματική βία είναι καθαρά συναισθηματική και ψυχολογική κι ο αναγνώστης τη βιώνει πολύ έντονα. Συνοπτικά, όχι τόσο καλό όσο το "The Girl Next Door", αλλά ένα πολύ καλό βιβλίο παρόλα αυτά, το οποίο κατάφερε να με τρομάξει και να με ταρακουνήσει σε 1-2 σημεία. 

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα και το Off Season, τελικά. Jack Ketchum και πάλι, το ξεκίνησα στο αεροπλάνο από Αγγλία για πίσω -είπα κι εγώ να διαβάσω κάτι ελαφρύ και appropriate για τις γιορτές- και το τέλειωσα πριν λίγο. Σίγουρα, η γραφή του Ketchum είναι ακόμη πολύ άγουρη εδώ και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει σε ύφος το επίπεδο του "The Girl Next Door". Επίσης, υπήρχαν ένα-δυο πράγματα για τα οποία χρειάστηκε να κάνω suspension of disbelief προκειμένου να τα δεχτώ ως δεδομένα -π.χ. το ότι γνώριζαν πώς να κόψουν το τηλέφωνο και να χαλάσουν τα αυτοκίνητα, ενώ ήταν προφανές ότι δεν είχαν τα μέσα να κατέχουν τέτοιες γνώσεις. Κι η ροή είχε κάποια προβλήματα: ξεκινάει πολύ δυνατά, μετά πέφτει μέχρι περίπου τη μέση του βιβλίου και μετά ανεβάζει πολλές στροφές μέχρι την τελική έκρηξη. Παρόλα αυτά, οφείλω να αναγνωρίσω στον Ketchum ότι έχει ένα μοναδικό χάρισμα να ανάγει τον τρόμο σε ένα επίπεδο καθαρά ψυχολογικό, εγκεφαλικό και συναισθηματικό την ίδια στιγμή που στις σελίδες του συμβαίνουν μακελειά γεμάτα αίμα, εντόσθια και μυαλά. Αλλά δεν σε τρομάζει αυτό. Αυτό που σε τρομάζει είναι ότι σε κάνει να αμφισβητείς οτιδήποτε πιστεύεις πως γνωρίζεις για τον εαυτό σου, την ηθική σου, το χαρακτήρα σου και την ανθρωπιά σου. Και του βγάζω το καπέλο σ'αυτό, διότι θα ήταν πολύ εύκολο να βασιστεί στην ωμότητα των περιγραφών και να μην το πάει καθόλου παραπέρα, όμως αυτός κάνει το τελείως αντίθετο. Η ωμότητα είναι απλά το κερασάκι και η πραγματική βία είναι καθαρά συναισθηματική και ψυχολογική κι ο αναγνώστης τη βιώνει πολύ έντονα. Συνοπτικά, όχι τόσο καλό όσο το "The Girl Next Door", αλλά ένα πολύ καλό βιβλίο παρόλα αυτά, το οποίο κατάφερε να με τρομάξει και να με ταρακουνήσει σε 1-2 σημεία. 

 

Πιασε και το Red του ιδιου οποτε μπορεσεις για να δεις μια αλλη πλευρα του. Ή μαλλον για να τον δεις απογυμνωμενο απο το αιμα και τα εντοσθια, αλλα με την ιδια ψυχολογικη και συναισθηματικη επιθεση στον αναγνωστη.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

^ To Red πραγματικά αδυνατώ να το βρω για Kindle (αυτά που βρίσκω είναι, στην πραγματικότητα, το "The Woman", που απλά το έχουν βαφτίσει αλλιώς) και στα αγγλικά είναι εκτός κυκλοφορίας. Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά; Κι αν ναι, είναι καλή η μετάφραση; 

Link to comment
Share on other sites

Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα, του Stephen King: Εδώ έχουμε τέσσερις ιστορίες που σε καμία περίπτωση δεν θα διάβαζα το καλοκαίρι γύρω από τη φωτιά στην παραλία για να τρομάξω την παρέα. Διότι ακόμη κι αν έχουν ένα πασπάλισμα τρόμου, αυτό χάνεται μέσα στις κοινωνικές και συναισθηματικές υπεραναλύσεις για τον βίο και τα έργα των πρωταγωνιστών. Η πρώτη ιστορία (1922) έχει μέγεθος μικρού μυθιστορήματος και ασχολείται με έναν τύπο που σκότωσε τη γυναίκα του σε συνεργασία με τον γιο του και τελικά απέκτησε προβλήματα με τους αρουραίους. Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ιστορία της συλλογής, αν δεν περιλάμβανε μια τεράστια και αποκομμένη αφήγιση σχετικά με τις δραστηριότητες του γιου όταν ξέκοψε από τον πατέρα, η οποία με έκανε διαρκώς να αναρωτιέμαι σχετικά με το που κόλλαγε ο γιος στην όλη ιστορία.  Εν τέλει τα όσα έκανε ο γιος, δεν είχαν ΚΑΜΙΑ σχέση με το δια ταύτα, ίσα-ίσα που κατέστρεψαν την όλη ατμόσφαιρα. Η δεύτερη ιστορία (ο μεγάλος οδηγός) είναι ένα υπερβολικά τυπικό δείγμα βιασμού και εκδίκησης, που καταντά ακόμη πιο άνευρο και υποτυπώδες αν αναλογιστούμε ότι η πρωταγωνίστρια παίρνει την εκδίκισή της με πυροβόλο όπλο. Συγνώμη, αλλά στα I spit on your grave τα έχουμε δει καλύτερα αυτά. Η τρίτη ιστορία είναι εντελώς απαράδεκτη και αφορά μια συμφωνία που έκανε ένας τύπος με τον διάβολο (που ο διάβολος εμφανίζεται ως πλανόδιος πωλητής, πράγμα που ξεκόβει εντελώς την αφήγιση από τον τρόμο) και από εκεί και πέρα μας περιγράφεται το πόσο καλά πέρασε αυτός τη ζωή του και το πόσο άσχημα πέρασε ο κολλητός του τη δική του (μιας και σε αυτόν μεταφέρθηκε το "κακό"). Η ιστορία έχει το μέγεθος διηγήματος και αυτό είναι το μόνο καλό, μιας και από τη στιγμή που την ξεκίνησα, παρακαλούσα να τελειώσει. Στην τέταρτη ιστορία (μεγέθους νουβέλας) μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι ο άντρας της είναι serial killer. Από άποψη δομής είναι η καλύτερη του βιβλίου, αν και πάσχει κάπως από την έλλειψη σκοτεινής ατμόσφαιρας.

 

Σε γενικές γραμμές δεν ευχαριστήθηκα τις ιστορίες αυτές όσο ίσως θα έπρεπε, δεδομένου ότι πολλοί τις εκθειάζουν επαληθεύοντας τη θεωρία μου ότι ο Κινγκ και σκατά να παράγει, θα μυρίσουν σαν κολόνια στους φαν του.

Edited by alien666
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

^ To Red πραγματικά αδυνατώ να το βρω για Kindle (αυτά που βρίσκω είναι, στην πραγματικότητα, το "The Woman", που απλά το έχουν βαφτίσει αλλιώς) και στα αγγλικά είναι εκτός κυκλοφορίας. Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά; Κι αν ναι, είναι καλή η μετάφραση; 

Ναι, έχει μεταφραστεί. Και η μετάφραση είναι εξαιρετική... [χε χε χε]

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα, του Stephen King: Εδώ έχουμε τέσσερις ιστορίες που σε καμία περίπτωση δεν θα διάβαζα το καλοκαίρι γύρω από τη φωτιά στην παραλία για να τρομάξω την παρέα. Διότι ακόμη κι αν έχουν ένα πασπάλισμα τρόμου, αυτό χάνεται μέσα στις κοινωνικές και συναισθηματικές υπεραναλύσεις για τον βίο και τα έργα των πρωταγωνιστών. Η πρώτη ιστορία (1922) έχει μέγεθος μικρού μυθιστορήματος και ασχολείται με έναν τύπο που σκότωσε τη γυναίκα του σε συνεργασία με τον γιο του και τελικά απέκτησε προβλήματα με τους αρουραίους. Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ιστορία της συλλογής, αν δεν περιλάμβανε μια τεράστια και αποκομμένη αφήγιση σχετικά με τις δραστηριότητες του γιου όταν ξέκοψε από τον πατέρα, η οποία με έκανε διαρκώς να αναρωτιέμαι σχετικά με το που κόλλαγε ο γιος στην όλη ιστορία.  Εν τέλει τα όσα έκανε ο γιος, δεν είχαν ΚΑΜΙΑ σχέση με το δια ταύτα, ίσα-ίσα που κατέστρεψαν την όλη ατμόσφαιρα. Η δεύτερη ιστορία (ο μεγάλος οδηγός) είναι ένα υπερβολικά τυπικό δείγμα βιασμού και εκδίκησης, που καταντά ακόμη πιο άνευρο και υποτυπώδες αν αναλογιστούμε ότι η πρωταγωνίστρια παίρνει την εκδίκισή της με πυροβόλο όπλο. Συγνώμη, αλλά στα I spit on your grave τα έχουμε δει καλύτερα αυτά. Η τρίτη ιστορία είναι εντελώς απαράδεκτη και αφορά μια συμφωνία που έκανε ένας τύπος με τον διάβολο (που ο διάβολος εμφανίζεται ως πλανόδιος πωλητής, πράγμα που ξεκόβει εντελώς την αφήγιση από τον τρόμο) και από εκεί και πέρα μας περιγράφεται το πόσο καλά πέρασε αυτός τη ζωή του και το πόσο άσχημα πέρασε ο κολλητός του τη δική του (μιας και σε αυτόν μεταφέρθηκε το "κακό"). Η ιστορία έχει το μέγεθος διηγήματος και αυτό είναι το μόνο καλό, μιας και από τη στιγμή που την ξεκίνησα, παρακαλούσα να τελειώσει. Στην τέταρτη ιστορία (μεγέθους νουβέλας) μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι ο άντρας της είναι serial killer. Από άποψη δομής είναι η καλύτερη του βιβλίου, αν και πάσχει κάπως από την έλλειψη σκοτεινής ατμόσφαιρας.

 

Σε γενικές γραμμές δεν ευχαριστήθηκα τις ιστορίες αυτές όσο ίσως θα έπρεπε, δεδομένου ότι πολλοί τις εκθειάζουν επαληθεύοντας τη θεωρία μου ότι ο Κινγκ και σκατά να παράγει, θα μυρίσουν σαν κολόνια στους φαν του.

 

Διαφωνώ κάθετα με την κριτική σου γιατί η συγκεκριμένη συλλογή και ιδίως η τελευταία ιστορία, μου τίναξε τα μυαλά στον αέρα. Κινγκ στα καλύτερα του. Γούστα... Αλλά συγχρόνως χαίρομαι που βλέπω επιτέλους και μία αρνητική άποψη, για αυτό το βιβλίο πάντα, γιατί μόνο καλά λόγια είχα διαβάσει μέχρι τώρα.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Και γω διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με την κριτική για το συγκεκριμένο βιβλίο του Κινγκ, καλό είναι βέβαια να υπάρχουν και κριτικές που δεν εκθειάζουν έργα, να υπάρχει πολυφωνία ρε αδερφέ, αλλά τόσο μέτρια προς κακά σχόλια για αυτό το βιβλίο δεν τα περίμενα. Να πω ότι δεν πρόκειται για βιβλίο τρόμου που θα μαζέψεις μια παρέα φίλων και θα τους κάνεις να ανατριχιάσουν ολόκληροι διαβάζοντας μια από τις ιστορίες και φυσικά είναι κρίμα να κρίνεται ως βιβλίο τρόμου. Ο Κινγκ είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ επίσης σε βιβλία που δεν έχουν ίχνος φανταστικού (Μίζερι, Οργή, Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ, Στάσου πλάι μου, Το καλοκαίρι της διαφθοράς κλπ) και αυτή η συλλογή εντάσσεται σ'αυτή την κατηγορία. Φυσικά δεν το βάζω στα δέκα πρώτα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει από Κινγκ, αλλά μιλάμε για έναν καλό Κινγκ. Γούστα είναι αυτά φυσικά...

 

edit: Α, να πω επίσης, ότι το βιβλίο δεν προτείνεται σε όσους δεν έχουν διαβάσει πολύ Κινγκ, πρώτα να διαβαστούν καμιά δεκαπενταριά από τα βιβλία τρόμου του, και μετά...

 

Κι άλλο edit: Εγώ είμαι φαν του Κινγκ, αλλά αν γράψει ένα μέτριο κατά την άποψή μου βιβλίο, θα του βάλω τον αντίστοιχο βαθμό, δεν θα κωλώσω επειδή το έγραψε ο Κινγκ!

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

^ To Red πραγματικά αδυνατώ να το βρω για Kindle (αυτά που βρίσκω είναι, στην πραγματικότητα, το "The Woman", που απλά το έχουν βαφτίσει αλλιώς) και στα αγγλικά είναι εκτός κυκλοφορίας. Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά; Κι αν ναι, είναι καλή η μετάφραση; 

 

Ναι, το 1999 με πολύ άκυρο εξώφυλλο και καλή μετάφραση. Αν θες κανονίζεται να το διαβάσεις από βδομάδα μέσω κοινής γνωστής μας.

 

ΥΓ: Και ευτυχώς βιβλία του Κέτσαμ βρίσκεις εύκολα μεταφρασμένα στα Ελληνικά από άτομο που έχει επιλέξει ο ίδιος ο συγγραφέας για τη δουλειά αυτή.

Edited by Nihilio
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα, του Stephen King:

....

 

Σε γενικές γραμμές δεν ευχαριστήθηκα τις ιστορίες αυτές όσο ίσως θα έπρεπε, δεδομένου ότι πολλοί τις εκθειάζουν επαληθεύοντας τη θεωρία μου ότι ο Κινγκ και σκατά να παράγει, θα μυρίσουν σαν κολόνια στους φαν του.

 

Επειδή υπάρχει κι η αντίθετη άποψη που λέει ότι και κολόνια να παράγει ο Κινγκ, σε κάποιους θα μυρίσει σαν σκατά, θα έλεγα ότι η μόνη θεωρία που τελικά επαληθεύεται είναι ότι δεν σου αρέσει και τόσο ο συγκεκριμένος συγγραφέας.  ;-)  :)

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

 

^ To Red πραγματικά αδυνατώ να το βρω για Kindle (αυτά που βρίσκω είναι, στην πραγματικότητα, το "The Woman", που απλά το έχουν βαφτίσει αλλιώς) και στα αγγλικά είναι εκτός κυκλοφορίας. Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά; Κι αν ναι, είναι καλή η μετάφραση; 

 

Ναι, το 1999 με πολύ άκυρο εξώφυλλο και καλή μετάφραση. Αν θες κανονίζεται να το διαβάσεις από βδομάδα μέσω κοινής γνωστής μας.

 

ΥΓ: Και ευτυχώς βιβλία του Κέτσαμ βρίσκεις εύκολα μεταφρασμένα στα Ελληνικά από άτομο που έχει επιλέξει ο ίδιος ο συγγραφέας για τη δουλειά αυτή.

 

That'd be awesome, σ' ευχαριστώ!  

Link to comment
Share on other sites

Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα, του Stephen King: Εδώ έχουμε τέσσερις ιστορίες που σε καμία περίπτωση δεν θα διάβαζα το καλοκαίρι γύρω από τη φωτιά στην παραλία για να τρομάξω την παρέα. Διότι ακόμη κι αν έχουν ένα πασπάλισμα τρόμου, αυτό χάνεται μέσα στις κοινωνικές και συναισθηματικές υπεραναλύσεις για τον βίο και τα έργα των πρωταγωνιστών. Η πρώτη ιστορία (1922) έχει μέγεθος μικρού μυθιστορήματος και ασχολείται με έναν τύπο που σκότωσε τη γυναίκα του σε συνεργασία με τον γιο του και τελικά απέκτησε προβλήματα με τους αρουραίους. Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ιστορία της συλλογής, αν δεν περιλάμβανε μια τεράστια και αποκομμένη αφήγιση σχετικά με τις δραστηριότητες του γιου όταν ξέκοψε από τον πατέρα, η οποία με έκανε διαρκώς να αναρωτιέμαι σχετικά με το που κόλλαγε ο γιος στην όλη ιστορία.  Εν τέλει τα όσα έκανε ο γιος, δεν είχαν ΚΑΜΙΑ σχέση με το δια ταύτα, ίσα-ίσα που κατέστρεψαν την όλη ατμόσφαιρα. Η δεύτερη ιστορία (ο μεγάλος οδηγός) είναι ένα υπερβολικά τυπικό δείγμα βιασμού και εκδίκησης, που καταντά ακόμη πιο άνευρο και υποτυπώδες αν αναλογιστούμε ότι η πρωταγωνίστρια παίρνει την εκδίκισή της με πυροβόλο όπλο. Συγνώμη, αλλά στα I spit on your grave τα έχουμε δει καλύτερα αυτά. Η τρίτη ιστορία είναι εντελώς απαράδεκτη και αφορά μια συμφωνία που έκανε ένας τύπος με τον διάβολο (που ο διάβολος εμφανίζεται ως πλανόδιος πωλητής, πράγμα που ξεκόβει εντελώς την αφήγιση από τον τρόμο) και από εκεί και πέρα μας περιγράφεται το πόσο καλά πέρασε αυτός τη ζωή του και το πόσο άσχημα πέρασε ο κολλητός του τη δική του (μιας και σε αυτόν μεταφέρθηκε το "κακό"). Η ιστορία έχει το μέγεθος διηγήματος και αυτό είναι το μόνο καλό, μιας και από τη στιγμή που την ξεκίνησα, παρακαλούσα να τελειώσει. Στην τέταρτη ιστορία (μεγέθους νουβέλας) μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι ο άντρας της είναι serial killer. Από άποψη δομής είναι η καλύτερη του βιβλίου, αν και πάσχει κάπως από την έλλειψη σκοτεινής ατμόσφαιρας.

 

Σε γενικές γραμμές δεν ευχαριστήθηκα τις ιστορίες αυτές όσο ίσως θα έπρεπε, δεδομένου ότι πολλοί τις εκθειάζουν επαληθεύοντας τη θεωρία μου ότι ο Κινγκ και σκατά να παράγει, θα μυρίσουν σαν κολόνια στους φαν του.

 

 

Ναι, το βιβλίο δεν περιέχει τις καλύτερες ιστορίες του King, αλλά νομίζω πως η κριτική σου είναι κάπως αυστηρή. Θα έλεγα επίσης πως αδικείς και τους ανθρώπους που διαβάζουν King (περί μυρωδιάς).

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

 

Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα, του Stephen King: Εδώ έχουμε τέσσερις ιστορίες που σε καμία περίπτωση δεν θα διάβαζα το καλοκαίρι γύρω από τη φωτιά στην παραλία για να τρομάξω την παρέα. Διότι ακόμη κι αν έχουν ένα πασπάλισμα τρόμου, αυτό χάνεται μέσα στις κοινωνικές και συναισθηματικές υπεραναλύσεις για τον βίο και τα έργα των πρωταγωνιστών. Η πρώτη ιστορία (1922) έχει μέγεθος μικρού μυθιστορήματος και ασχολείται με έναν τύπο που σκότωσε τη γυναίκα του σε συνεργασία με τον γιο του και τελικά απέκτησε προβλήματα με τους αρουραίους. Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ιστορία της συλλογής, αν δεν περιλάμβανε μια τεράστια και αποκομμένη αφήγιση σχετικά με τις δραστηριότητες του γιου όταν ξέκοψε από τον πατέρα, η οποία με έκανε διαρκώς να αναρωτιέμαι σχετικά με το που κόλλαγε ο γιος στην όλη ιστορία.  Εν τέλει τα όσα έκανε ο γιος, δεν είχαν ΚΑΜΙΑ σχέση με το δια ταύτα, ίσα-ίσα που κατέστρεψαν την όλη ατμόσφαιρα. Η δεύτερη ιστορία (ο μεγάλος οδηγός) είναι ένα υπερβολικά τυπικό δείγμα βιασμού και εκδίκησης, που καταντά ακόμη πιο άνευρο και υποτυπώδες αν αναλογιστούμε ότι η πρωταγωνίστρια παίρνει την εκδίκισή της με πυροβόλο όπλο. Συγνώμη, αλλά στα I spit on your grave τα έχουμε δει καλύτερα αυτά. Η τρίτη ιστορία είναι εντελώς απαράδεκτη και αφορά μια συμφωνία που έκανε ένας τύπος με τον διάβολο (που ο διάβολος εμφανίζεται ως πλανόδιος πωλητής, πράγμα που ξεκόβει εντελώς την αφήγιση από τον τρόμο) και από εκεί και πέρα μας περιγράφεται το πόσο καλά πέρασε αυτός τη ζωή του και το πόσο άσχημα πέρασε ο κολλητός του τη δική του (μιας και σε αυτόν μεταφέρθηκε το "κακό"). Η ιστορία έχει το μέγεθος διηγήματος και αυτό είναι το μόνο καλό, μιας και από τη στιγμή που την ξεκίνησα, παρακαλούσα να τελειώσει. Στην τέταρτη ιστορία (μεγέθους νουβέλας) μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι ο άντρας της είναι serial killer. Από άποψη δομής είναι η καλύτερη του βιβλίου, αν και πάσχει κάπως από την έλλειψη σκοτεινής ατμόσφαιρας.

 

Σε γενικές γραμμές δεν ευχαριστήθηκα τις ιστορίες αυτές όσο ίσως θα έπρεπε, δεδομένου ότι πολλοί τις εκθειάζουν επαληθεύοντας τη θεωρία μου ότι ο Κινγκ και σκατά να παράγει, θα μυρίσουν σαν κολόνια στους φαν του.

 

 

Ναι, το βιβλίο δεν περιέχει τις καλύτερες ιστορίες του King, αλλά νομίζω πως η κριτική σου είναι κάπως αυστηρή. Θα έλεγα επίσης πως αδικείς και τους ανθρώπους που διαβάζουν King (περί μυρωδιάς).

 

 

Δεν το λέω για να αδικήσω αυτούς, αλλά όταν ακούς ότι ένα βιβλίο τα σπάει και είναι σούπερ-ντούπερ και το ΠΛΗΡΩΣΑ για να το αποκτήσω. Ε, (το ξαναλέω) το ΠΛΗΡΩΣΑ το ρημάδι, εγώ νομίζω ότι είμαι αυτός που επί της ουσίας αδικούμαι. Αμα το δανειζόμουν θα ήμουν και λιγότερο αυστηρός.

Link to comment
Share on other sites

Τα ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ βιβλία δεν νομίζω ότι οφείλουν να αρέσουν σε όσους τα ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ.

Επίσης, νομίζω ότι η κριτική ενός βιβλίου μπορεί να είναι όσο αυστηρή θέλει να είναι αυτός που τη γράφει αλλά όταν επηρεάζεται από την αγορά ή όχι του βιβλίου, έχω την εντύπωση, ότι είναι, τουλάχιστον, αναξιόπιστη.

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

Ακόμα κι αν ξαναδιαβάσω Κινγκ, αποκλείεται να τον σχολιάσω στο παρόν φόρουμ. Είπα μια άποψη και πέσατε 7 άτομα να με φάτε. Για ένα αισχρό, κακογραμμένο σύγγραμμα που ντράπηκα που το διάβασα. Ούτε οι ατάλαντοι δεν γραφουν έτσι.

 

Αν μου την πέσετε περισσότεροι που είπα κακή κουβέντα για το ίνδαλμά σας, θα ακούσετε κι άλλα. Είμαι από τους λίγους που έχω εντοπίσει προβλήματα στο έργο του Κινγκ, αλλά για τόσο άχρηστο δεν τον είχα...

Edited by alien666
Link to comment
Share on other sites

Ας μπει ενα τελος στα off-topic πριν αναψουν τα αιματα και παει αλλου η κουβεντα.

 

Alien666, φυσικα μην σταματησεις να σχολιαζεις αρνητικα τον Κινγκ με βασει το εργο του αμα κατι δεν σου αρεσει. Κανεις δεν θα στην πεσει. Ο Κινγκ εχει οπαδους εδω μεσα οποτε καποιοι μοιραια θα απαντησουν. 

 

Α και να μη ξεχασω, King sucks  :p

 

:mf_surrender:  :mf_surrender:  :mf_surrender:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Το να αποθεώνεις το οτιδήποτε βγάζει κάποιος, είτε είναι συγγραφέας, είτε μουσικός, είτε κάτι άλλο, δεν θα το έλεγα "υγιές".Όπως όμως και το να κράζεις οτιδήποτε βγάζει κάποιος, μόνο και μόνο για να την σπάσεις σε αυτούς που κάνουν το αντίθετο και να δείξεις ότι είσαι διαφορετικός και δεν πας με το "ρεύμα".Γίνεσαι το ίδιο με αυτούς που κοροϊδεύεις.Είμαι καινούριος στο φόρουμ, οπότε και εννοείται ότι δεν πάει προσωπικά στον Alien666, καθότι δεν έχω παρακολουθήσει το τι έχει πει ανά καιρούς(αν έχει πει), απλά με αφορμή αυτό που έγραψε, είπα το γενικό μου πιστεύω :) .Τώρα αν δεν σου αρέσει το συγκεκριμένο στυλ και επιμένεις να διαβάζεις μόνο και μόνο για να κράξεις(ή να trollάρεις για να ψαρώσουν οι γκρούπιζ :p ), είναι απλά άκυρο(το πρώτο ενικό επαναλαμβάνω, δεν πάει προς τα εσένα Alien666).
Για το συγκεκριμένο βιβλίο να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ, ειδικά η τελευταία ιστορία ήταν τρομερή και χαίρομαι που θα γίνει και ταινία.
Με κατατάσσω στους οπαδούς(μάλλον το "φίλαθλος" ταιριάζει καλύτερα :p ) του Κινγκ αλλά δεν θα κάτσω να αποθεώσω ότι παπαριά έχει βγάλει("Η ιστορία της Λίσι", "Οι ρυθμιστές" κλπ).
Peace! :)

Edited by Mictantecutli
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

To κοβουμε εδω. Οποιος νιωθει οτι θελει να απαντησει στον Alien επι προσωπικου ας το κανει με pm.

Link to comment
Share on other sites

Επαναφέρω το topic με ανάγνωσμα, λοιπόν. 

Διάβασα το Lonely is the Night του David Brian. Ο μόνος λόγος που το κατατάσσω στα τρόμου είναι ότι ο ίδιος ο συγγραφέας του το κάνει, καθώς κατά τα άλλα η νουβέλα είναι κάπως μπερδεμένη σχετικά με το τι θέλει να είναι. Την ιστορία μας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ένας βρικόλακας ο οποίος έχει την προσωπικότητα του Louis από το Interview with the Vampire, είναι φτιαγμένος με βάση τη μυθολογία του Sunglasses After Dark και πίνει αίμα λόγω του Vril που υπάρχει σε αυτό. Είναι αρκετά καλογραμμένο, παρόλο που του χρειαζόταν μια σοβαρή επιμέλεια κειμένου προτού εκδοθεί. Η μυθολογία που πάει να στήσει σε κάθε βήμα μου φαινόταν κοινότυπη, αλλά η πιο sci-fi εξήγηση περί βρικολάκων μου φάνηκε, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα (και δεν είναι sci-fi του τύπου "είναι ιός", που είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί, είναι κάτι τελείως διαφορετικό). Έχω σκυλοβαρεθεί να βλέπω σύγχρονους συγγραφείς να μπαίνουν στη διαδικασία να μας λένε "αυτό που ξέρατε για τους βρικόλακες δεν ισχύει" και "εκείνο που έχετε διαβάσει για τους βρικόλακες είναι μύθος" κτλ. Ειλικρινά, έπαψε να είναι πρωτότυπο εδώ και 20 χρόνια αυτό το πράγμα, πρέπει να σταματήσει, επιτέλους. Σε γενικές γραμμές, μια συμπαθητική νουβέλα που προσπαθεί να κάνει κάτι πρωτότυπο με το θέμα των βρικολάκων πατώντας πάνω σε προϋπάρχουσες συνταγές. 

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

O.T.
Να κάνω μια πρόταση, βρε παιδιά, χωρίς καμία παρεξήγηση ελπίζω; Γιατί δεν μεταφέρετε τη συζήτηση λίγο παραδίπλα, στο θέμα για τον King, να μη γεμίζει κι αυτό εδώ με off topic, να μπορέσει να γίνει και μια εκτενέστερη συζήτηση και να πουν κι άλλοι τη γνώμη τους; 
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Οff-topic posts μεταφερθηκαν εκει που πρεπει. Συνεχιστε επι του θεματος.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα pinned this topic

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..