Τι διαβάζετε από επιστημονική φαντασία αυτόν τον καιρό;

[nikosal]

China Mountain Zhang της Μορίν ΜακΧιου.

 

Στις πρώτες 100 σελίδες (1/3) το βιβλίο έχει επίκεντρο έναν ABC, δηλ. American Born Chinese που προσπαθεί να δώσει κάποιο νόημα στη ζωή του, στη σοσιαλιστική Αμερική του 22ου αιώνα. Γύρω από αυτόν αναπτύσσονται κάποιοι ήρωες, με εμβόλιμα μικρά διηγήματα που υποθέτω με κάποιον τρόπο θα δέσουν στην υπόθεση (ή στο ύφος και την ατμόσφαιρα, κάτι που μου αρκεί). Καλογραμμένο και ενδιαφέρον. Α, είναι και ένα από τα 100 του 100 must read scifi novels.

[nikosal]

Lois Lowry, The Giver.

 

Μικρό βιβλίο εφ για νεότερους αναγνώστες. Ως τώρα, ευχάριστο.

[nikosal]

Flowers for Algernon, Daniel Keyes

 

Κλασικό βιβλίο, που ξεκίνησε ως διήγημα το 59 και έγινε μυθιστόρημα το 66. Ήταν η εποχή που η επιστήμη «μπορούσε» να αλλάξει πολλά, εδώ μετατρέπει ένα καθυστερημένο άνδρα σε ευφυΐα. Διαβάζω φυσικά το μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί στα SF Masterworks.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Στρατόπεδο Α'' του Thomas M. Disch. Δεν μου άρεσε καθόλου. Η ιστορία έχει να κάνει μ' ένα μελλοντικό κόσμο στον οποίο μαίνεται πόλεμος με πυρηνικά όπλα. Η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να ενισχύσει την εφευρετικότητα των ερευνητών της πολεμικής βιομηχανίας (αντιγράφω από το οπισθόφυλλο της Ελληνικής έκδοσης) κατασκευάζει ένα στρατόπεδο όπου κρατούνται πολιτικοί κρατουμένοι. Στους οποίους εφαρμόζει πειράματα που αρχικώς θα τους κάνουν ευφυείς, για να τους οδηγήσουν τελικά στον θάνατο. Καλή ιδέα την οποία όμως ο συγγραφέας εκτελεί με πολύ άσχημο τρόπο για τα δικά μου τουλάχιστον δεδομένα. Εάν προτού το ξεκινήσω δεν είχα διαβάσει πρώτα μία μικρή περίληψη από το Amazon, αμφιβάλλω αν θα είχα καταλάβει τι παίζει. Το βιβλίο είναι γραμμένο μ' ενα φιλοσοφικό θα έλεγα στυλ γεμάτο με ατάκες, αποφθέγματα, ρητά και διάσπαρτες αναφορές σ' ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της παγκόσμιας ιστορίας. Στο τέλος του βιβλίου πολλές από αυτές εξηγούνται, αλλά τόσο πολλές αναφορές σε λιγότερες από 200 σελίδες ήταν κάτι που με κούρασε. Στα μείον του και ο ημερολογιακός τρόπος γραφής του, ούτε αυτό το στυλ μου αρέσει. Γενικά θα έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο όχι για όλους.

[BladeRunner]

Κοίτα, δεν ξέρω πόσα βιβλία επιστημονικής φαντασίας έχεις διαβάσει, αλλά αν αυτό είναι από τα πρώτα, τότε δεν έκανες και πολύ καλά. Μπήκες στα βαθιά, ας πούμε. Δεν είναι και πολύ απλό έργο. Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, θα το διαβάσω μέσα στη χρονιά(τον Μάιο μάλλον), αλλά ξέρω τι με περιμένει-πάνω κάτω.

Edited April 9, 2011 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Κοίτα, δεν ξέρω πόσα βιβλία επιστημονικής φαντασίας έχεις διαβάσει, αλλά αν αυτό είναι από τα πρώτα, τότε δεν έκανες και πολύ καλά. Μπήκες στα βαθιά, ας πούμε. Δεν είναι και πολύ απλό έργο. Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, θα το διαβάσω μέσα στη χρονιά(τον Μάιο μάλλον), αλλά ξέρω τι με περιμένει-πάνω κάτω.

 

Λίγα είναι τα ε.φ. που έχω διαβάσει. Αλλά αν και το συγκεκριμένο με δυσκόλεψε λίγο, δεν θα έλεγα ότι αυτό συνέβη σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να μην το καταλάβω κιόλας. Φάσκω και αντιφάσκω με το προήγουμενο μου σχόλιο, το ξέρω 8) Σίγουρα πάντως έχω διαβάσει και πιο δύσκολα βιβλία. Μάλλον επειδή δεν μου άρεσε εξαρχής δεν του έδωσα και την δέουσα προσοχή. Συγχρόνως διαβάζω και την Ετήσια Ανθολογία Ε.Φ. 1 τις ιστορίες της οποίας ευτυχώς καταλαβαίνω

[nikosal]

To Camp Concentration είναι πράγματι βιβλίο που δοκιμάζει κάπως τον αναγνώστη. Βρήκα και την κριτική που του είχα κάνει πριν 4 χρόνια, όταν το αξιολόγησα με 8/10:

 

O Disch έγραψε το βιβλίο του το 1968, στα χνάρια και το ύφος μιας νέας γενιάς εφ συγγραφέων που επαναστατούσαν και πρωτοπορούσαν. Δεν έχω διαβάσει άλλο Disch, με το Στρατόπεδο Α πάντως βλέπω πολλά κοινά σημεία πχ. με το Σ. Ντιλέινι, κατά δύο χρόνια νεότερό του. Η υπόθεση, πολύ γενικά (στις πρώτες σελίδες) και χωρίς σπόιλερ: Η Αμερική βρίσκεται σε γενικευμένο πόλεμο χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να κερδίσει, χωρίς να διστάζει να καταπατήσει ακόμα και τη συνθήκη της Γενεύης. Σε ένα στρατόπεδο, συγκεντρώνονται διάφοροι κρατούμενοι, ανάμεσά τους ο αφηγητής που έχει φυλακιστεί ως αντιρρησίας συνείδησης. Δέχεται να πάρει μέρος σε ένα μυστικό πείραμα του στρατού με στόχο την τεχνητή ανάπτυξη της νοημοσύνης στους ανθρώπους. Την εξέλιξη του πειράματος μέχρι το αναπάντεχο τέλος την παρακολουθούμε μέσα από το ευφυές, αλλού καταθλιπτικό, αλλού αισιόδοξο, αλλού φιλοσοφικό, αλλού σατυρικό ημερολόγιο του ήρωα. Το βιβλίο δείχνει ελαφρά την ηλικία του, κυρίως στις αναφορές (στη Αμερική του Βιετνάμ, στην καθολική εκκλησία της ίδιας εποχής, στο θέατρο και τη φιλοσοφία), στο αφηγηματικό μέσο, ακόμα και στην πλοκή, διαβάζεται πάντως -ακόμα- μονορούφι. Και νομίζω είναι και ο μόνος Ντις που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, για όποιον θέλει να τον πιάσει.

[Δημήτρης]

Λοιπόν με πείσατε και οι δύο σας. Λόγω μεγάλου προβλήματος έλλειψης χώρου, βιβλία που δεν μου αρέσουν θέλω να τα ξεφορτώνομαι. Είτε τα χαρίζω είτε αν μπορώ τα ανταλλάζω. Αυτό ετοιμαζόμουν να κάνω και με το συγκεκριμένο, τώρα όμως πλέον όχι. Θα το βάλω πάλι πίσω και θα του δώσω μία ευκαιρία αργότερα. Μικρό είναι άλλωστε και προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Και nikosal σε κριτική στο Amazon γίνεται παραλληλισμός με το ''Flowers for Algernon'' που μόλις τελείωσες.

[karatasiospa]

Τελείωσα το καλό-πολύ καλό The Body Snatchers tτου Jack Finney και το πολύ καλό The Chronoliths του Robert Charles Wilson. Για την ακρίβεια ήταν σχεδόν εξαιρετικό πιο καλό ακόμη και από το Spin. Η κεντρική ιστορία είναι ένα μυστήριο πραγματικά intriguing (και πιστεψτε με ύστερα από σχεδόν 200 βιβλία επιστημ. φαντασίας δεν είναι εύκολο να βρω κάτι πραγματικά πρωτότυπο και intriguing). Διαβάστε Wilson είναι εξαιρετικός συγγραφέας που σε κρατάει σε suspens χωρίς κοιλιές στην πλοκή αλλά και χωρίς mindless action και σε κάνει και να συμπάσχεις με τουσ χαρακτηρες και να νιώθεις δέος για το μυστηριο φαινόμενο που πραγματεύεται κάθε φορά. Και φυσικά πάντα έχει εξαιρετική ψυχογραφία των χαρακτηρων και ανάλυση του πολιτισμού μας.

Τώρα ξεκινάω το κλασσικό Earth Abides του Stewart.

 

 

[nikosal]

Ρίξε τις αξιολογήσεις σου...

 

Ξεκίνησα το This Island Earth του Raymond Jones. Στο πρώτο κεφάλαιο, μια εταιρία λαμβάνει ένα παράξενο κατάλογο υλικών που ακόμα δεν έχουν εφευρεθεί και κυκλοφορήσει. Θα δούμε, θεωρείται πάντως κλασικό.

 

Α, εσύ και η περίληψη που βρήκα και διάβασα με κάνατε να προ-παραγγείλω chronoliths... Κυκλοφορεί το Μάιο βέβαια.

Edited April 10, 2011 by nikosal

[karatasiospa]

 

Α, εσύ και η περίληψη που βρήκα και διάβασα με κάνατε να προ-παραγγείλω chronoliths... Κυκλοφορεί το Μάιο βέβαια.

 

 

Οχι έχει ηδη κυκλοφορησει, το πηρα πρι 2 εβδομάδες!!

[lisimelis]

Αυτές τις μέρες διαβάζω το The Accord του Keith Brooke. Έχει να κάνει με την δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας (Accord) μέσα στην οποία η ψηφιοποιημένη ανθρώπινη ζωή μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει εσαεί. Ένα παράνομο ζευγάρι καταφεύγει στον κόσμο αυτόν και βρίσκεται κυνηγημένο από τον απατημένο σύζυγο. Είναι το πρώτο έργο του Keith Brooke που πέφτει στα χέρια μου (εκτός και αν κάτι διάβασα στο Asimov's) και μου φαίνεται μέχρι τώρα καλογραμμένο και "εύκολο" στο διάβασμα του, και λόγο λεξιλογίου (όχι ιδιαίτερα δύσκολα αγγλικά) και λόγο καλής γραμματοσειράς και γενικού στησίματος του βιβλίου. Το προτείνω άφοβα.

[Eroviana]

Διάβασα το Anthem της Ayn Rand, πολύ καλο. Σε μια ωρίτσα το διαβάζεις. Δεν ήξερα πόσο ανατριχιαστική θα μπορούσε να είναι η λεξούλα "We" και η έννοια της συλλογικότητας και της κολλεκτίβας. Κάπως έτσι φαντάζομαι τη μαγεία της Ε.Φ.: να παίρνεις μια όμορφη ιδέα, μια ιδεολογία (μια ουτοπία) και να την φτάνεις στα άκρα μέχρι να τη δεις να διαστρεβλώνεται σε δικτατορία.

 

Τέλειωσα το Lord of Light του Roger Zelazny. Τελικά ο άνθρωπος είναι απίστευτος. Ευχαριστώ τον φίλο μου που μου τον σύστησε δανείζοντάς μου την Άμπερ. Δε θα το έβαζα σ' αυτό το τόπικ αν δεν ανήκε στη σειρά SF Masterworks. Δεν ξέρω, είναι απ' τα βιβλία που αναρωτιέμαι γιατί θεωρούνται Ε.Φ. ως ένα βαθμό. Κάτι σε science fantasy θα το έλεγα εγώ.

 

Ξεκίνησα το The Watch του Dennis Danvers. Όπως λέει ο συγγραφέας είναι η ανεπίσημη συνέχεια του Memoirs of a Revolutionist του Kropotkin. Στο εξώφυλλο λέει: The WATCH, Being the unofficial sequel of Peter A. Kropotkin's MEMOIRS OF A REVOLUTIONIST as imparted to Dennis Danvers by Anchee Mahur, traveler from a distant future, or A SCIENCE FICTION NOVEL. Ήρωας είναι ο ίδιος ο Κροπότκιν ξαναγεννημένος το 1999, 78 χρόνια μετά το θάνατο του.

[heiron]

Τέλειωσα το Lord of Light του Roger Zelazny. Τελικά ο άνθρωπος είναι απίστευτος. Ευχαριστώ τον φίλο μου που μου τον σύστησε δανείζοντάς μου την Άμπερ. Δε θα το έβαζα σ' αυτό το τόπικ αν δεν ανήκε στη σειρά SF Masterworks. Δεν ξέρω, είναι απ' τα βιβλία που αναρωτιέμαι γιατί θεωρούνται Ε.Φ. ως ένα βαθμό. Κάτι σε science fantasy θα το έλεγα εγώ.

To Lord of Light(ισως το αγαπημενο μου βιβλιο ΕΦ) θεωρειται ΕΦ κι οχι φαντασυ κιας εχει την αισθηση του φαντασυ.Γιατι ναι,ο κοσμος εχει θεους και δαιμονες και τερατα,οι ηρωες πολεμανε με σπαθια κι εννιοτε με "μαγεια".Αλλά στο λεει πως δεν είναι πραγματικά "μαγεια" αλλα κάποια κολπα επιστημης και τεχνολογιας.Οι θεοί ειναι απλα ανθρωποι με ανωτερη τεχνολογια,οι δαιμονες ειναι εξωγηινα ενεργειακα οντα κτλ.Αυτο σε συνδυασμο με την εξαιρετικη γραφη,το in media res,το μη-νετελως-αναμενομενο φιναλε και αλλα πολλα το κανουν να ξεχωριζει.Ορισμενες σκηνες ειναι απλα υπεροχες,οπως πχ η μονομαχια του Γιαμα με τον δολοφονο της Καλι.Ισως μια απο τις κορυφαιες μονομαχιες στη λογοτεχνια.

 

Ayn Rand δεν εχω δεησει ακομη να διαβασω,δεν ξερω αν εχει μεταφραστει κιολας.Παντως τη βλεπω πολυ ψηλα σε λιστες βιβλιων ειτε ΕΦ ειτε γενικά λογοτεχνιας μιας και τα βιβλια της φαινεται να ειναι σημαντικα πολιτικοκοινωνικα αναγνωσματα.

[nikosal]

 

Όχι έχει ήδη κυκλοφορήσει, το πήρα πριν 2 εβδομάδες!!

 

Σωστά, το έλαβα.

 

Διαβάζω Simon Ings, Hot Head.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Οι Οπλοποιοί'' του A. E. Van Vogt. Είναι διήγημα, αρκετά μεγάλο ωστόσο για να στέκεται ως βιβλίο. Η υπόθεση έχει να κάνει με μία μελλοντική Γη στην οποία δεσπόζει η αυτοκρατορία των Ίσερ από την μία, και μία αλύσιδα καταστημάτων πώλησης πανίσχυρων όπλων από την άλλη. Ανάμεσα τους στέκεται ο λοχαγός Χέντροκ, κατάσκοπος που παίζει σε διπλό ταμπλό. Παρακολουθούμε την εξέλιξη της ιστορίας μέσα από την σκοπιά του. Εξυπηρετεί πότε τα συμφέροντα των μεν και πότε τα συμφέροντα των δε. Πάνω απ' όλα όμως όχι τα δικά του όπως θα περίμενε κανείς, αλλά αυτά που ωφελούν περισσότερο το ανθρώπινο γένος. Ραδιουργίες, ανατροπές, οπλική τεχνολογία, ακατάπαυστη δράση και όλα αυτά να συνδυάζονται με καλό, ωραίο γράψιμο. Πάντως χάθηκα λίγο προς το τέλος στην περιγραφή κάποιων εννοιών που δεν τις πολυκατέχω. Καλό βιβλίο, ότι πρέπει για ένα ευχάριστο διήμερο. Ειρήσθω εν παρόδω πήρα πολύ Van Vogt τον τελευταίο καιρό. Μία ''Η Βίβλος του Φθα'' από 'δω, ένα ''Το Κτήνος'' από 'κει και λίγο ''Κυνηγώντας τους Σλαν'' από παρά πέρα. Ελπίζω να αποδειχθεί το ίδιο καλός, ή ίσως και καλύτερος.

[nikosal]

Έχω να διαβάσω VV από το λύκειο, εκείνες τις εκδόσεις Βίπερ τσέπης. Θυμάμαι και εγώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις η αφήγηση έχανε τη συνοχή της και... ο αναγνώστης τον μπούσουλα. Όλα αυτά τα χρόνια όμως έχω διατηρήσει τις αμφιβολίες μου για το αν έφταιγε ο συγγραφέας ή η ηλικία μου (είπαμε, ήμουν σπόρος) ή ίσως ακόμα και οι μεταφράσεις, που πρέπει να ήταν λίγο βιομηχανοποιημένες. Έχω στα αδιάβαστα το voyage of the space beagle και ελπίζω να το διαβάσω σύντομα, οπότε και θα μου λυθεί η απορία...

 

 

Διαβάζω Μ. John Harrison, The Centauri Device

Edited April 26, 2011 by nikosal

[Mort13]

 

 

 

Διαβάζω Μ. John Harrison, The Centauri Device

 

Το διαβάζουμε ταυτόχρονα.

[nikosal]

Ωραία, δεν έρχεσαι να κάνεις κανένα σχόλιο;

[nikosal]

Ταξίδι στο Κέντρο της Γης, του Ιούλιου Βερν. Το είχα διαβάσει μικρός, δεν το θυμόμουν φυσικά, αλλά πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το «κλασικό εικονογραφημένο» της εποχής, στην πρωτότυπη αγγλική του έκδοση και με έκανε να αναπολήσω...

 

 

Θυμήθηκα έτσι το «ελληνικό» κλασικό (στη μνήμη μου συνδέω την ανάγνωσή του με την Ικαρία, παιδάκι 8-9 ετών...) όσο και το κλασικό έργο του Βερν που είχα διαβάσει λίγο μεγαλύτερος και είπα να το πιάσω ξανά!

Edited May 6, 2011 by nikosal

[nikosal]

Να συμπληρώσω: Η γλώσσα του Βερν (εχ, δηλ. η αγγλική μετάφραση, που υποθέτω είναι προσεγμένη -penguin γαρ- και πιστή στο ύφος και το πνεύμα του συγγραφέα) είναι τόσο απλή και στρωτή, ώστε μαζί με το ταλέντο του Ιούλιου κάνει την ανάγνωση του βιβλίου απόλαυση, ακόμα και σήμερα ---- γιατί λοιπόν είχα στο μυαλό μου ότι ο Βερν είναι «εφηβικός»; Ξέρω: Γιατί πολλές από τις υποθέσεις του δεν στέκουν πλέον («στο διάστημα», λέει σε ένα σημείο ο ήρωάς του «έχει αποδειχθεί ότι η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους -40 βαθμούς Κελσίου...») και γιατί τον διαβάσαμε μικροί. Λοιπόν, ήμασταν πολύ τυχεροί που διαβάσαμε ένα τόσο ποιοτικό συγγραφέα μικροί! Μακάρι να τον διαβάσουν και τα παιδιά μας!

[nikosal]

Να συμπληρώσω ότι η (απολαυστική, όπως γράφω και παραπάνω) μετάφραση στην έκδοση που διαβάζω, είναι του Robert Baldick, 1965.

[nikosal]

Replay, Ken Grimwood

 

Γραμμένο το 1987, αρκετά χρόνια πριν γυριστεί η Μέρα της Μαρμότας, ένας άνδρας πεθαίνει και επιστρέφει στα φοιτητικά του χρόνια, για να ξαναζήσει (υποθέτω, στην αρχή είμαι) τη ζωή του από την αρχή.

 

Βλέπω ότι έχει κυκλοφορήσει στα Fantasy Masterworks, γιατί όχι στα SF Masterworks άραγε;

[fotisk]

Γεια σας και απο εμενα παιδια!

Λοιπον το Στρατόπεδο Α το ειχα διαβασει στο Πανεπιστημιο και με ειχε ενθουσιασει!

Εχετε δικιο πως δεν ειναι ενα απλο εργο, με την εννοια πως απαιτει απο τον αναγνωστη προσηλωση, ενω οσο μεγαλυτερη η ευρυμαθεια τοσο πληρεστερη και η

κατανοηση των γραφομενων. Οκ, φυσικα ειναι και θεμα γουστου, σε τελικη αναλυση!

Ανηκει στην παραδοση του New Wave οπου δινονταν εμφαση στη "λογοτεχνικοτητα" και οχι τοσο στην πλοκη,

απαιτωνττας απο το κοινο συμμετοχη στη διαδικασια της αναγνωσης, οπως σε καθε σοβαρο λογοτεχνικο ειδος.

Τελος παντων, δεν μασαμε.. ισως καποια στιγμη παλι, αργοτερα...

[DimitrisX]

Χαίρε, Φώτη!

Πέρνα κι από το "Συστηθείτε" να μας τα πεις.