Write off #53 (AftPeakTank vs Tattoman vs Stanley)

[Zaratoth]

Λοιπόν, μετά από την ανάγνωση και των τριών ιστοριών έχουμε και λέμε:

 

Αληθοφάνεια: Ωραίο κείμενο που όμως έχει ψήγματα σεναρίου και όχι ένα ολοκληρωμένο σενάριο. Δηλαδή είναι μια σκηνή μιας μεγαλύτερης ιστορίας που όμως δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. Ειδικά στο τέλος που λέει ο πρωταγωνιστής πως κατάλαβε υποθέτω πως αν είχα διαβάσει "προηγούμενα κεφάλαια" θα καταλάβαινα και εγώ. Λίγα ορθογραφικά που είδα δεν με ενόχλησαν τόσο. Ο τρόπος γραφής του κειμένου μου άρεσε αρκετά.

 

53: Όντως ένας τίτλος χρειαζόταν. Έτσι όπως το έλεγες σκεφτόμουν κανένα sci-fi. Το κείμενο αυτό μου έδωσε την εντύπωση πως διάβαζα ιστορίες από "Τα βουνά της Τρέλας". Συγκεκριμένα μου έφερε στο μυαλό την ιστορία με τα ποντίκια. Καλή ιστορία και πιστεύω πως τελειώνει σωστά και στο σωστό χρόνο, αν και στις δυο τελευταίες φράσεις του διαλόγου μπερδεύτηκα για το ποιος λέει τι.

 

Δυο πληγές από σύννεφο: Η αρχή δεν ήταν ΚΑΘΟΛΟΥ καλή. Καθόλου όμως. Πιστεύω πως έγινε μόνο και μόνο για να ταιριάξει το υπόλοιπο με την εισαγωγή του Drake. Αφού περάσει την πόρτα, όμως, και μετά γίνεται πολύ καλή. Και συμφωνώ με τη Γεωργία

Έχει μέσα την Άρτα και τα Γιάννενα ρε συ, αλλά έτσι πρέπει, κατά κάποιο τρόπο. Δηλαδή, η τύπισσα μάζευε ΑΣΦΟΔΕΛΟ λέμε! Στην ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ! Θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Οχι!

Αν έλειπαν αυτές οι λεπτομέρειες θα με χαλούσε.

 

Τώρα πρέπει να ψηφίσω ε; Χμ...

 

Θα ψηφίσω την Αληθοφάνεια γιατί παρόλες τις ελλείψεις της μου άφησε την καλύτερη εντύπωση από τα τρία κείμενα.

Edited August 27, 2010 by Zaratoth

[lizbeth_covenant]

Διαβασα και τις τρεις ιστορίες σήμερα το πρωί.

 

Πρώτα διάβασα του Tattoman. Απο αυτή την ιστορία λείπει κάτι το πολύ βασικό. Η πλοκή. Παρακολουθούσα την πορεία ενός άντρα μέσα στο χιόνι και τίποτα παραπάνω. Δεν υπήρχε μια ιστορία γύρω απ' αυτόν, ποιος είναι, πως βρέθηκε εκεί πέρα. Ήταν ένας άντρας χωρίς παρελθόν. Και όσα έγιναν σ'εκείνο το μέρος δεν μπορούσαν να φτιάξουν μια ολοκληρωμένη μικρή ιστορία. Δημιουργησες μια ατμόσφαιρα που δυστυχώς, επειδή δε γινόταν τίποτα ουσιαστικό, δεν μπορεσε να με κρατήσει άλλο και άρχισα να βαριέμαι. Περιμενα να εμφανιστεί κάποιος μα τελικά κανείς δεν ερχόταν να κάνει την ανατροπή. Και όταν κάποιος-επιτέλους-επιτέθηκε στον ήρωα και ήλπιζα πως θα συμβεί κάτι το ενδιαφέρον, ουπς φτάνουμε στο τέλος... Ε δε χρειάζεται να επαναλάβω αυτά που είπαν οι άλλοι για το τέλος. Μάλλον ήταν κακή επιλογή, αν και θα έλεγα πως δεν είχες γενικότερα καλή έμπνευση για τη συγκεκριμένη ιστορία. Η γραφή σου είναι καλή πιστεύω βεβαια χωράει βελτιώσεις σίγουρα παντως είσαι σε καλό δρόμο.

 

Η ιστορία του Aft. Λοιπόν μου άρεσε η ιστορία σου. Πρέπει να ομολογήσω πως όταν είδα τα ελληνικά ονόματα ξενέρωσα κάπως. Ναι είχα στο μυαλό μου κάτι τελείως διαφορετικό. Όμως μετά προσπάθησα να δεχτώ την ιστορία όπως ήταν. Μου άρεσε που εξήγησες το πως έφτασε ο ήρωας εκεί πέρα, ήταν πειστικό πιστεύω. Γενικά όλο αυτό το στόρι με αυτά τα καταφύγια και τα βαμπίρ ήταν πολύ πολύ ωραία σκέψη και μπράβο που το σκέφτηκες. Αλλά είχες τόσες λέξεις ακόμα, γιατί να τις τσιγκουνευτείς; Γιατί να μην εξηγήσεις περισσότερα γι' αυτά τα μέρη; Να τα εκμεταλλευτείς στο έπακρον!! Αυτό έπρεπε να κάνεις. Άσε το google και κάνε μια καλή και ολοκληρωμένη σύνδεση με την ιστορία σου. Δε θα έψαχνα ποτέ στο google, δεν ήξερα καν οτι είναι πραγματικές αυτές οι αποκλείστρες. Αν το έκανες αυτό θα μου άρεσε πολύ περισσότερο. Για μένα, ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια πάντως!

 

Η ιστορία του Stanley. Ε, νομίζω πως ήταν αντικειμενικά η καλύτερη. Μου άρεσε πολύ η γραφή, τα επιθετα δε με κούρασαν καθόλου, δεν ξέρω γιατί. Το διάβασα νεράκι. Τα έκανες να ταιριάζουν γάντι φαίνεται. Η ιστορία ήταν πολύ καλή. Μου άρεσε αυτός ο έρωτας του ήρωα για τη γυναίκα, με τις περιγραφές ένιωθα πως πραγματικά ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της. Γενικά το πως εξελιχθηκε η ιστορία μου άρεσε, με ικανοποίησε. Όπως φυσικά και το τέλος. Ωραία!

 

Αυτά είχα να πω εγώ. Προσπάθησα να κάνω εποικοδομητικές κριτικές για να βοηθήσω. Ελπίζω να τα κατάφερα κάπως...

 

Edit: Α, να πω ότι θα ψηφίσω του Aftpeaktank γιατί, αν και δεν ήταν η καλύτερη απο άποψη γραφής, μου άρεσε περισσότερο καθαρά θέμα γούστου!! Το στόρι είναι απ' αυτά που με τραβάνε. Ναι προτιμώ τα βαμπίρ απο τους αγγέλους!

Edited August 27, 2010 by lizbeth_covenant

[Solonor]

Λεπόνε.

 

Καταρχήν νομίζω πως και τα τρία μέλη, είναι υποσχόμενα. Θα ξεκινήσω με τη σειρά που διάβασα τα διηγήματα, αφού διευκρινίσω πως πρώτα ψήφισα και μετά διάβασα τις υπόλοιπες κριτικές. Έτσι, θα μου συγχωρήσουν και τα τρία μέλη τυχόν επαναλήψεις παρατηρήσεων.

 

Στις δυο πληγές για ένα σύννεφο, βρήκα αρκετές πετυχημένες, όμορφες παρομοιώσεις για να σπαρθούν σ’ ένα μυθιστόρημα και να το χαρακτηρίσουν λυρικό. Ελάχιστες μου φάνηκαν άκομψες -βασικά δεν θυμάμαι και καμία- κι αυτό δείχνει πως ο λόγος είναι δουλεμένος, το λεξιλόγιο πλούσιο. Ωστόσο ήταν πολλές, βασικά και το ένα τρίτο των παρομοιώσεων και των επιθέτων να έβρισκα σ’ ένα διήγημα, πάλι φορτωμένο θα μου φαινόταν. Εν τέλει, με δυσκόλεψαν αρκετά να διαβάσω μια όμορφη ιστορία, η οποία όμως μικρή σχέση είχε με την εισαγωγή και τις υποσχέσεις της.

 

Το 53, πάλι ήταν πιο κοντά στην εισαγωγή. Μου κράτησε το ενδιαφέρον και γενικά ήμουν μέσα στην ιστορία, με εξαίρεση τους διαλόγους. Επίσης πιστεύω πως η εξήγηση των ερωτηματικών της εισαγωγής, έγινε λίγο βιαστικά. Μου άρεσε και το τέλος, αν και η ιδέα, όπως και η εκτέλεση έχουν χρησιμοποιηθεί.

 

Η Αληθοφάνεια, ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια για λίγο τρόμο. Μου άρεσε, αν και βρήκα λίγο συνηθισμένη την ιδέα. Το παρακάμπτω όμως, γιατί έχαψα το γύρισμα. Το πρόβλημα των λαθών έχει μειωθεί, όμως υπάρχει ακόμη. Επίσης οι εξομολογήσεις σε αόριστο, ήταν εκτός κλίματος. Θέλει κι άλλη προσπάθεια, αλλά διακρίνω συνεχή βελτίωση γενικά.

 

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να επιλέξω γιατί και τα τρία έχουν αδυναμίες και καλά σημεία. Θα ψηφίσω την Αληθοφάνεια, γιατί ήταν και ευκολοδιάβαστη και δεν βιαζόταν να εξηγήσει (χμ, όχι ότι τελικά εξηγούσε, αλλά δεν με ενόχλησε) και με εξέπληξε θετικά στο τέλος.

 

 

[Nihilio]

3 ιστορίες λοιπόν και 1,5 πλοκή...

Τι εννοώ:

Tattoman:

Δυστυχώς μηδέν έμπνευση. Καμία απολύτως πλοκή, το τέλος ο ορισμός του "ε, έπρεπε να γράψω κάτι" και μια απίστευτη εμμονή στις εικόνες που κουράζει. Και νομίζω ότι δεν ακολουθεί και την εισαγωγή.

Η γραφή βαρυφορτωμένη με επίθετα, επιρρήματα, μετοχές, δευτερεύουσες προτάσεις, ήταν σαν πύργος που ταλαντεύεται από δυνατό αέρα, δεν ισορροπούσε πουθενά. Και κάμποσα ορθογραφικά λάθη στο δεύτερο μέρος της. Χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να δουλέψει. Ή, μάλλον, χρειάζεται μια ιδέα για να δουλέψει και μέχρι να την βρεις η ιστορία αυτή θα έχει πρόβλημα.

 

Stanley:

Κανονικά θα έπρεπε να μισήσω τη λυρική, εξεζητημένη γραφή σου, το απίστευτα decompressed storytelling, την μισή ιδέα που έχεις πασάρει για πλοκή και να σου θυμίσω ότι ζούμε στο 2010.

Αλλά η ιστορία σου μου άρεσε. Το ύφος γραφής αυτό το "έχεις" και δεν κουράζει (πολύ). Το τέλος άργησε λίγο να έρθει, αλλά ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα που έχει η ιστορία σου. Όμως και πάλι, η πλοκή σου είναι ισχνή.

 

AftPeakTank:

Έχεις μια καλή πλοκή, αλλά και κάμποσες αδυναμίες στο πως μας τη δίνεις (πχ λείπουν οι λεπτομέρειες για το "παιχνίδι") που θα έκαναν την ιστορία ένα σκαλί καλύτερη. Όμως έχεις δουλέψει πάνω στο γραπτό και φαίνεται και με μερικές προσθήκες μπορείς να δώσεις κάτι πολύ καλό.

 

Ψήφισα AftPeakTank.

[Tattoman]

Ευχαριστώ για τις ψήφους σας Stanley, Zaratoth και Solonor. Ευχαριστώ και τους άλλους για τα καλά και τα κακά σχόλια τους...

Edited August 27, 2010 by Tattoman

[Tattoman]

3 ιστορίες λοιπόν και 1,5 πλοκή...

Τι εννοώ:

Tattoman:

Δυστυχώς μηδέν έμπνευση. Καμία απολύτως πλοκή, το τέλος ο ορισμός του "ε, έπρεπε να γράψω κάτι" και μια απίστευτη εμμονή στις εικόνες που κουράζει. Και νομίζω ότι δεν ακολουθεί και την εισαγωγή.

Η γραφή βαρυφορτωμένη με επίθετα, επιρρήματα, μετοχές, δευτερεύουσες προτάσεις, ήταν σαν πύργος που ταλαντεύεται από δυνατό αέρα, δεν ισορροπούσε πουθενά. Και κάμποσα ορθογραφικά λάθη στο δεύτερο μέρος της. Χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να δουλέψει. Ή, μάλλον, χρειάζεται μια ιδέα για να δουλέψει και μέχρι να την βρεις η ιστορία αυτή θα έχει πρόβλημα.

 

Stanley:

Κανονικά θα έπρεπε να μισήσω τη λυρική, εξεζητημένη γραφή σου, το απίστευτα decompressed storytelling, την μισή ιδέα που έχεις πασάρει για πλοκή και να σου θυμίσω ότι ζούμε στο 2010.

Αλλά η ιστορία σου μου άρεσε. Το ύφος γραφής αυτό το "έχεις" και δεν κουράζει (πολύ). Το τέλος άργησε λίγο να έρθει, αλλά ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα που έχει η ιστορία σου. Όμως και πάλι, η πλοκή σου είναι ισχνή.

 

AftPeakTank:

Έχεις μια καλή πλοκή, αλλά και κάμποσες αδυναμίες στο πως μας τη δίνεις (πχ λείπουν οι λεπτομέρειες για το "παιχνίδι") που θα έκαναν την ιστορία ένα σκαλί καλύτερη. Όμως έχεις δουλέψει πάνω στο γραπτό και φαίνεται και με μερικές προσθήκες μπορείς να δώσεις κάτι πολύ καλό.

 

Ψήφισα AftPeakTank.

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο οτι ¨Έπρεπε να γράψω κάτι". Το δούλεψα και το έκανα με αγάπη, μου άρεσε η εισαγωγή και έγραφα ευχάριστα και όχι για να γράψω κάτι... Ίσως έτσι σου φάνικε από την ιστορία μου απλά θα ήθελα να σου πω πως δεν έγραψα με την διάθεση που λες. Απλά θέλω ακόμα δουλειά.

[Nihilio]

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο οτι ¨Έπρεπε να γράψω κάτι". Το δούλεψα και το έκανα με αγάπη, μου άρεσε η εισαγωγή και έγραφα ευχάριστα και όχι για να γράψω κάτι... Ίσως έτσι σου φάνικε από την ιστορία μου απλά θα ήθελα να σου πω πως δεν έγραψα με την διάθεση που λες. Απλά θέλω ακόμα δουλειά.

Το "έπρεπε να γράψω κάτι" πήγαινε στο "ήταν ένα όνειρο- ή μήπως όχι;" της ιστορίας. Είναι κάτι που όλοι μας το έχουμε κάνει κάποτε, και, δυστυχώς, δε δουλεύει.

[Tattoman]

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο οτι ¨Έπρεπε να γράψω κάτι". Το δούλεψα και το έκανα με αγάπη, μου άρεσε η εισαγωγή και έγραφα ευχάριστα και όχι για να γράψω κάτι... Ίσως έτσι σου φάνικε από την ιστορία μου απλά θα ήθελα να σου πω πως δεν έγραψα με την διάθεση που λες. Απλά θέλω ακόμα δουλειά.

Το "έπρεπε να γράψω κάτι" πήγαινε στο "ήταν ένα όνειρο- ή μήπως όχι;" της ιστορίας. Είναι κάτι που όλοι μας το έχουμε κάνει κάποτε, και, δυστυχώς, δε δουλεύει.

 

 

αα, οκ τότε. ίσως να έχεις δίκιο. Προσωπικά, προσπάθησα να το συμερήσω με τον τίτλο, Δηλαδή μπερδεύει την περαγματικότητα με τα όνειρα. Ίσως ναι...αμα το βλέπεις έτσι είναι κάτι πρόχειρο..

[Drake Ramore]

Κάτι σχετικό με το write off το οποίο δεν επισημάναμε στα καινούρια μέλη:

Όταν γίνεται μια κριτική (όποιος φύσης και αν είναι) καλό είναι να μην απαντάτε. Δημιουργείται ένας κύκλος ερωταπαντήσεων απο τους διαγωνιζομενους και τους σχολιαστές που γεμίζει σελίδες και χάνονται τα σχόλια σε έναν κυκεώνα απο ποστ που δίνουν εξηγήσεις. Αν ο καθένας απο τους τρεις σας νιώσει την ανάγκη να απαντήσει αυτόματα σε κάθε σχόλιο, σύντομα θα έχουμε 10-15 σελίδες απο ποστ χωρίς ειρμό. Αμφιβάλω αν με την παρούσα κατάσταση θα είστε σε θέση να ανατρέξετε σε σχόλια που αφορούν τις ιστορίες για να τις βελτιώσετε κάποια στιγμή στο μέλλον.

 

Πρόταση:

Περιμένετε να τελειώσει ο διαγωνισμός και έπειτα μπορείτε να απαντήσετε στον καθένα απο τους σχολιαστές σε ένα και μόνο ποστ συγκροτημένα.Ετσι δεν το χαλάτε και για κάποιους που δεν έχουν διαβάσει τις ιστορίες και τους αφήνετε να καταλάβουν μόνοι τους τι θέλετε να πείτε.

[DinMacXanthi]

Και μια συμπλήρωση για τα πολλ στα write-off. Κάθε ψήφος πρέπει να έχει σχόλιο από αυτόν που το έβαλε, αλλά και όταν στήνεται το πολλ υπάρχει η επιλογή να φαίνεται ποιος ψήφισε τι. Από το επόμενο να μπει.

[Stanley]

Συμφωνώ με τον Ντρέηκ,αλλά δεν μπορώ να μην πω κάτι για την εισαγωγή,με το οποίο διαφωνώ.Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάτε για χαντάκωμα. Έπρεπε σώνει και καλά η ψυχολογία που περιγράφεται του ήρωα, να ερμηνευτεί κυριολεκτικά και να τον κυνηγούσαν πράγματι βρικόλακες ή τπτ άλλο;Οι αναμνήσεις και το υποσυνείδητο ειναι οι χειρότεροι κυνηγοί μας. Αυτό μοναχά,περισσότερα στο άλλο τόπικ.

 

Ευχαριστώ τον δεύτερο που με ψήφισε και όσους διάβασαν την ιστορία μου,καθώς και για τις παρατηρήσεις σας.

[Mesmer]

Ήταν η πρώτη φορά που ψήφισα σε write-off και δεν ήξερα ότι καθένας λέει σε ποιον έδωσε την ψήφο του.

 

Να πω κι εγώ λοιπόν, ότι ψήφισα τον Stanley επειδή, αν και βρήκα το κείμενο λίγο φορτωμένο, μου έδωσε την εικόνα μιας πιο ολοκληρωμένης ιστορίας, σε αντίθεση με τις άλλες δυο που μου αφήσανε ορισμένα ερωτηματικά. Σε αντίθεση με την Λίνα, προτιμώ τους αγγέλους από τα βαμπίρ

[Stanley]

Mesmer,με μπέρδεψες!Νόμιζα ότι είχες ψηφίσει άλλον,πάλι καλά που έβαλα το όνομά σου τελευταία λέξη!:Ρ

 

Χαίρομαι πάντως που παρομοιάζεται κατά κάποιον τρόπο η ιστορία μου με το Inception!!!

[Adicto]

Stanley και εγώ, κυρίως γιατί μου έδωσε την αίσθηση ότι ήταν η πιο ολοκληρωμένη ιστορία και γιατί είχε ενα ιδιαίτερο στυλ στη γλώσσα που όπως προειπώθηκε, ο συγγραφέας το χειρίζεται καλά. Φορτωμένο (πολύ μάλιστα) αλλά περιέργως πως, λειτουργούσε.

Μέσα στο Σ/Κ τα ολοκληρωμένα σχόλια για κάθε ιστορία γιατί ακόμα είμαι στη δουλειά...

 

υγ Αφτ, σου χρωστάω μια κριτική ακόμα, δεν σε ξέχασα φίλε

 

 

[Nienor]

Εγώ τώρα θα κάνω την κακιά:

Το χιόνι κοντεύει να καλύψει εντελώς τα βήματα που με έφεραν ως εδώ.

Λένε, ότι αν κάποιος ταξιδέψει πολύ, στο τέλος βρίσκει τον ίδιο του τον εαυτό. Καθισμένος σε μια μισοδιαλυμένη, γεμάτη σκόνη καρέκλα που βρήκα μέσα στα ερείπια, τείνω να συμφωνήσω. Από τις γρίλιες φαίνεται το φεγγάρι σε λωρίδες, να πέφτει -κομμένο- στο σπασμένο ξύλινο πάτωμα. Οι ασημένιες αντανακλάσεις του ανακατεύονται με τις σκιές, και ο αέρας που χορεύει ανάμεσα στους ιστούς αραχνών στις γωνίες, κάνουν το δωμάτιο να πάλλεται, να λικνίζεται σε έναν μεθυστικό χορό αραχνοΰφαντων πέπλων.

 

Παρότι είμαι προστατευμένος -για την ώρα- από την κακοκαιρία, νιώθω ότι ίσως ήταν καλύτερο να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου εκεί έξω, στο χιόνι και την παγωνιά. Ο αρχικός ενθουσιασμός μου για την ανακάλυψη αυτών των ερειπίων έπειτα απο ώρες πεζοπορίας μέσα στο χιόνι, έδωσε την θέση του σε έναν αρχέγονο, απροσδιόριστο φόβο. Ξεκίνησε με τους ψιθύρους και τα γέλια που ταξίδευαν στον αέρα και αυξήθηκε ακούγοντας τους ήχους κάτω απο το πάτωμα. Ίσως δεν είμαι μόνος.

Είπε ο Ντρέηκ (και η αλήθεια είναι πως δε δικαιούται να του υποστηρίξω τις λέξεις γιατί έχει λερωμένη τη φωλιά του )

Όταν ξεκινάς να γράψεις μια ιστορία από έναν πρόλογο, καταρχάς μαζεύεις τα στοιχεία που σου δίνει ο πρόλογος. Μετά λες "έχω αυτό κι αυτό κι αυτό τι μπορώ να χρησιμοποιήσω ρητορικά/λογοπαιγνιακά/ (συμπληρώστε λέξη) αλλά όχι κυριολεκτικά?" κι έτσι έχεις μια λίστα από δω κι άλλη μια από κει. Τις οποίες μετά ελέγχεις! Σημειωτέον, ο πρόλογος είναι το πιο ισχυρό μέρος του διηγήματος.

 

Κανείς σας δε χρησιμοποιήσε τα πάντα. Όλοι απλά πήρατε ένα πραγματάκι και το εξελίξατε, όποιο έκανε στον καθένα κι απλά αγνοήσατε τα άλλα. Ο Aft πήρε δύο άντε ίσως τρία... Γιαυτό και μόνο έχει την ψήφο μου (για να σας εκπαιδεύσω στα write off ρε παιδί μου ) πριν να κάνω οποιονδήποτε άλλο σχολιασμό για τις ιστορίες και ξαναγίνω ο εαυτός μου! Μάιστα κύριοι!

[Nienor]

Άλλο ποστ για να ξαναγίνω ο εαυτός μου

 

Αληθοφάνεια

- Πάρα πολλά ορθογραφικά

- Αλλαγές χρόνου συνεχώς, χωρίς κανένα λόγο

- Λάθος χρήση των λέξεων

+ Το ότι δεν έχουμε ιδέα πως έφτασε στην καλύβα. το χρεώνω στα συν του ονείρου. Ποτέ δεν ξέρεις την αρχή, είναι αλήθεια.

+ Η ατμόσφαιρα. Την πήγες πάρα πολύ καλά.

 

Δύο παρατηρήσεις:

Μάλαμα είναι το χρυσάφι.

Εστιάζεις το βλέμμα, τη ματιά, τα μάτια σου, όχι το πρόσωπό σου.

 

53 (είναι άραγε ο αύξοντας αριθμός ττων ιστοριών σου?)

- Ε, οκ, είναι μια ιστορία που την ξέρουμε. (Και σκέψου ότι αυτό το λέω εγώ που δεν έχω κάνενα απολήτως πρόβλημα με τα όποια κλισέ όταν μου τα σερβίρεις με αλατοπίπερο και καλό κρασί)

+ Είναι δομημένη όμορφα. Δεν ενοχλεί το φλας μπακ.

+ Το τέλος είχε ωραίο σασπένς.

+ Με έπεισες. Έτσι έγιναν τα πράγματα.

και τέλος + (προσωπικό) εγώ ήξερα τη φάση και την έπιασα και στο διήγημα. Όμως, αναρωτήθηκα, δεν ήμουν σίγουρη. Ακόμα και χωρίς άγνωστες λέξεις.

 

Παρατήρηση:

Μήπως έπρεπε να φωνάζει Γιάααννηηη κι όχι Μάααανοοοο? Λέω εγώ τώρα...

 

Δυο πληγές από σύννεφο

- Το πρώτο κομμάτι, μέχρι να δούμε την καλύβα. Τώρα που ξέρω πως γράφεις, απαράδεκτο για εσένα.

+ Όλο το υπόλοιπο. Εμένα προσωπικά με μαγεύουν οι λέξεις σου. Κι εδώ, όπου υπήρχε και ξεκάθαρη ιστορία, ακόμα περισσότερο.

 

(Χωρίς παρατηρήσεις.)

 

Δύο σχόλια γενικά:

1. Καταρχάς αισθάνομαι καλύτερα για τους τίτλους μου. Είχα την εντύπωση πως είναι οι χειρότεροι από τους χειρότερους (οι χείριστοι τουτέστην ) τώρα δεν αισθάνομαι τόσο μόνη Στάνλευ, αυτός εδώ μου έβγαλε το μάτι, απαπα, νόμιζα πως μεταλλάχτικες σε Δημουλίδου. Ταττού, ε, ε, κάπως καλύτερα, πολύ μεγαλεπίβολος, αλλά οκ ήθελες κάτι να πεις με αυτόν και πάω πάσο. Το εκπληκτικό είναι ότι το "53" μου άρεσε πιο πολύ από όλα

2. Αν δεν είχαν να κάνουν με την εισαγωγή οι ιστορίες, αν ήταν χύμα "τρεις ιστορίες διαλέχτε μία" θα διάλεγα μάλλον του Στάνλευ, θα έβγαζα το πρώτο μέρος από το μυαλό μου βεβαίως και θα θυμόμουνα μόνο την υπόλοιπη. Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα για τους άλλους δυο, όπως και κανένα θέμα προτίμησης κι αυτό πρέπει να το ξέρετε. Εμένα μου μιλάει πιο πολύ αυτού του είδους η γραφή, προσωπικά και μόνο. Τίποτα άλλο δε σημαίνουν αυτά.

 

Και τέλος, θέλω να δηλώσω, πως παρόλο που είμαι εκ γεννετής κακιά (η Βάντα του Σπορτ Μπίλλυ) δε μπορώ να μη σας αναγνωρίσω πως ενώ κάνετε πρώτη φορά write off τηρήσατε τα όρια και τις ημερομηνίες. Μπράβο σε όλους σας

[DinoHajiyorgi]

Δεν θα επαναλάβω όσα έγραψαν ήδη άλλοι. Δεν έχω ψηφίσει ακόμα, το σκέφτομαι, θα ψηφίσω κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες.

 

Το πιο αδύναμο διήγημα ήταν του Tattoman, για τους λόγους που αναφέρθηκαν.

 

Ο AftPeakTank για άλλη μια φορά έβγαλε μια όχι άσχημη ιδέα, την οποία όμως υλοποίησε βιαστικά και ανολοκλήρωτα. Νομίζω ότι το ένα του μειονέκτημα θα παραμείνει μόνιμο μέχρι νεοτέρας.

 

Θα αγνοήσω τον στόμφο στο διήγημα του Stanley, και θα πω ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο σαν ιδέα, αν και όχι ακριβώς πρωτότυπη. Υπάρχει όμως ένα αλλά. Το περίτεχνο της αφήγησης του δεν μπορεί να καλύψει ένα συγκεκριμένο φάουλ που δύσκολα ξεπερνιέται σε άλλα write-off, πολύ πιο εμφανή εκεί σε λιγότερο άρτιες γραφές. Και αυτό το φάουλ είναι η παραγκώνιση της εισαγωγής!

 

Πως ξέρω εγώ π.χ. ότι ο Stanley δεν είχε ήδη έτοιμο το κεντρικό διήγημα, ή εκείνος και καλά είχε σκεφτεί να γράψει κάτι άλλο, και το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια μικρή παράγραφο-γέφυρα, για να αφήσει την εισαγωγή πίσω του και να μπει στη δική του ιστορία; Δεν έπεσε καν μια καλή κάλυψη. Άλλαξε ανεξήγητα τον καιρό από χιόνι σε λιακάδα, γιατί μάλλον δεν του εξυπηρετούσε την έμπνευση. Με άλλα λόγια, δεν το ίδρωσε όπως οι άλλοι δύο συναγωνιστές του. Κι αυτό εμένα με ενοχλεί, όπως ενοχλεί συχνά ο παραγκωνισμός της εισαγωγής, που είναι σημαντική στα write-off.

 

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω, κανείς δεν έπιασε, δεν ασχολήθηκε, δεν εκμεταλλεύτηκε, το αγαπημένο μου σημείο στην εισαγωγή:

Λένε, ότι αν κάποιος ταξιδέψει πολύ, στο τέλος βρίσκει τον ίδιο του τον εαυτό. Καθισμένος σε μια μισοδιαλυμένη, γεμάτη σκόνη καρέκλα που βρήκα μέσα στα ερείπια, τείνω να συμφωνήσω.

 

Γιατί ο αφηγητής της ιστορίας, στο ξεκίνημα μάλιστα του διηγήματος - και πριν του συμβούν διάφορα - πιστεύει ότι έχει ανακαλύψει τον εαυτό του, μέσα σε ένα τόσο ζοφερό περιβάλλον; Ε;

 

Την σκέφτομαι λοιπόν την ψήφο μου.

Edited August 27, 2010 by DinoHajiyorgi

[AftPeakTank]

Εδώ θα απαντήσω...από αυτά που έχεις κάνει bold τα πήρα όλα εκτός ίσως από το Ξεκίνησε με τους ψιθύρους και τα γέλια που ταξίδευαν στον αέρα και αυξήθηκε ακούγοντας τους ήχους κάτω απο το πάτωμα συμφωνείς;

 

Και στο λέω γιατί ακριβώς αυτό το σκεπτικό είχα όταν άρχισα να γράφω, να χρησιμοποιήσω την εισαγωγή όσο το δυνατό περισσότερο και να την αφομοιώσω στο κείμενο. Ευχαριστώ που ανγνώρισες την προσπάθεια μου αλλά νομίζω πως προσπάθησα ακόμα παραπάνω από όσο παρουσιάζεις εδώ... Πάω να διαβάσω τώρα και την κριτική σου...

 

 

 

Ώχ, έχεις δίκιο...μπερδεύτηκα και εγώ! Και σκέψου ότι είχα κάνει πριν και αλλού το όνομα λάθος και το διόρθωσα όταν απέσυρα το κείμενο!!!

Έπρεπε να πει Γιάννη!!!χαχα

Edited August 27, 2010 by AftPeakTank

[Nienor]

Εδώ θα απαντήσω...από αυτά που έχεις κάνει bold τα πήρα όλα εκτός ίσως από το Ξεκίνησε με τους ψιθύρους και τα γέλια που ταξίδευαν στον αέρα και αυξήθηκε ακούγοντας τους ήχους κάτω απο το πάτωμα συμφωνείς;

Όχι, διαφωνώ.

αν κάποιος ταξιδέψει πολύ, στο τέλος βρίσκει τον ίδιο του τον εαυτό

 

Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει καθόλου πως πιστεύω πως δεν προσπάθησες να το κάνεις γιαυτό δίνω και τη μέθοδο, για την επόμενη φορά. Ούτε και είπα πως η προσπάθειά σου είναι ελλειπής, ούτε και γενικά από όσο βλέπω ρε παιδί μου έχω αναφέρει καν την προσπάθεια στα λεγόμενά μου και προσπαθώ να είμαι σαφής. Γιατί τα τραβάω τώρα αυτά???

[Stanley]

Dino,δεν μπορείς να το ξέρεις,αλλά και μόνο που το σκέφτεσαι,μου λέει πολλά...

 

Η Δημουλίδου πάλι ποια είναι;!:Ρ

[Zaratoth]

Η Δημουλίδου πάλι ποια είναι;!:Ρ

 

Υποθέτω εννοεί την Κική Δημουλά, που έχει κάτι τέτοιους "ψαγμένους" τίτλους.

[Drake Ramore]

Χρύσα ή Χρυσηίδα (προσφάτως) Δημουλίδου.

Συγγραφέας ρεαλιστικών (πολλές φορές ιστορικά διανθισμένων) ρομάντζων.

Μπεστσελλερού και αναγνωρισμένη (στους κύκλους της λογοτεχνίας ρεαλισμού).

 

 

[Solonor]

Και το φιλί του Δράκου, έχει μερικά από τα πιο φορτωμένα συναισθηματικά σ' αγαπώ που έχω διαβάσει!

[Zaratoth]

Χρύσα ή Χρυσηίδα (προσφάτως) Δημουλίδου.

Συγγραφέας ρεαλιστικών (πολλές φορές ιστορικά διανθισμένων) ρομάντζων.

Μπεστσελλερού και αναγνωρισμένη (στους κύκλους της λογοτεχνίας ρεαλισμού).

 

 

 

Ωχ, γκάφα. Αυτές οι πανελλήνιες με τρέλαναν. Η Δημουλά ήταν από τα ΣΟΣ και είχε αρκετά τέτοια περίεργα οπότε αυτή μου ήρθε στο μυαλό.

[Adicto]

Ρεεεε! Τη Δημουλά με τη Δημουλίδου μπερδέψαμε

Η Δημουλά είναι κολοσσός της Ελληνικής ποίησης, η Δημουλίδου...ας μην πω καλύτερα!