FFL #15 (Ballerond vs Elli Sketo vs kkets vs Nienor vs Silvertooth vs jjohn vs Rhialto vs WILLIAM vs Γιώργος77 vs Διγέλαδος vs Natasha vs Ιρμάντα)

[jjohn]

Ballerond

Ευχάριστη ιστοριούλα.Θα την ήθελα  λίγο πιο καμμένη  χωρίς κάτι πινελίτσες δράματος προς  τέλος(π.χ Ελεάννα που άρεσε στην Κιάρα) και για 'μένα τουλάχιστον

η τελευταία φράση είναι off.

 

kkets

Καλωσόρισες στο φόρουμ! Καλά ποσταίσματα! Καλή προσπάθεια και  το φλασάκι  έχει ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά η εμφάνιση υποψίας  ιστορίας μοναχά προς το τέλος το πειράζει λίγο

 

Nienor

Αμάν! Γαλλικά!  -1  και ξεκινάω προκατειλημμένος αρνητικά. Ας πρόσεχες

Τέσπα. Ο λυρισμός στην γραφή  σ'εμένα τουλάχιστον κάποιες φορές πιάνει και κάποιες φορές όχι ρε συ. Ε,  αυτή την φορά

πέσαμε στην δεύτερη περίπτωση

 

Γιώργος77

Απολαυστικό φλασάκι. Μπράβο!

 

Rhialto

Μου φάνηκε σαν να φλυαρείς περισσότερο απ'όσο πρέπει και αργείς να μπεις στο ψητό που λέμε.

 

WILLIAM

Α ρε  Γούιλ μπαγάσα. Ωραία ιστοριούλα με αρχή μέση και τέλος.

 

Elli Sketo

Βαριά ιστορία για 1.000 λέξεις. Η κοσμοπλασία έχει δυνατότητες, ξαναδες την...

 

Διγέλαδος

Πετυχημενη ιστορία. Μπορώ να πω ότι ένιωσα την ένταση καθώς η σκιά μεγάλωνε 

και το τέλος είναι  εξίσου καλό!

 

Silvertooth

Μάγδα, το ξέρεις ότι μ'αρέσουν οι ιστορίες σου, αλλά από τούτο εδώ  λείπει -εχμ- η ιστορία.

Τουλάχιστον το γνωστό στυλάκι σου είναι εδώ

 

Ιρμάντα

Χα! Έξυπνη ιδέα, αν και λίγο φλύαρη και συναισθηματική η μανούλα.

 

Natasha

Δεν με κέρδισε. Το πρώτο μέρος ήταν καλό/ανθρώπινο, αλλά στο δεύτερο μέρος μου φάνηκε πολύ απότομη η αλλαγή ύφους

και βασικά η φράση ' Η γλίτσα με δάγκωσε' με έκανε να γελάσω που μάλλον δεν ήταν ο σκοπός του

 

Ψήφοι:

Γιώργος77, Γουίλ, Διγέλαδος και  Ballerond(με την προυπόθεση ότι δεν θα με ξαναγράψει jjhon βέβαια)

 

Καλή επιτυχία!

Μπράβο...

Edited March 2, 2017 by jjohn

[Nihilio]

Σας έγραψα λιγάκι γιατί προτίμησα να πάω για γυμναστική. Πέφτω στο διάβασμα

[Natasha]

Σας έγραψα λιγάκι γιατί προτίμησα να πάω για γυμναστική. Πέφτω στο διάβασμα

Μας έγραψες αλλα δεν έγραψες!

[Ιρμάντα]

 

Σας έγραψα λιγάκι γιατί προτίμησα να πάω για γυμναστική. Πέφτω στο διάβασμα

Μας έγραψες αλλα δεν έγραψες!

 

Αλλά είπε ότι θα διαβάσει. Δώστε στον απροσδιορίστου ονόματος φίλτατο μία ευκαιρία.

 

Feedback για όσους δεν είναι lotr fans (όλο και κανας τέτοιος θα χει μπει εδώ μέσα ινκόγκνιτο) το παρακάτω link: http://lotr.wikia.com/wiki/Celebr%C3%ADan

[Cucci]

 

 

Σας έγραψα λιγάκι γιατί προτίμησα να πάω για γυμναστική. Πέφτω στο διάβασμα

Μας έγραψες αλλα δεν έγραψες!

 

Αλλά είπε ότι θα διαβάσει. Δώστε στον απροσδιορίστου ονόματος φίλτατο μία ευκαιρία.

 

Feedback για όσους δεν είναι lotr fans (όλο και κανας τέτοιος θα χει μπει εδώ μέσα ινκόγκνιτο) το παρακάτω link: http://lotr.wikia.com/wiki/Celebr%C3%ADan

 

 

Δεν ζήταγες καλύτερα ένα τσουβάλι λίρες; Νόμιζα ότι θα καταφέρω να το κρύψω περισσότερο καιρό, αλλά τώρα το μάθανε όλοι.

[Cucci]

Άντε και η σειρά της ντροπής του χαμένου, που είπε ότι ίσως συμμετέχει αλλά τα παράτησε στη διαδρομή.

Αρχικά μπράβο σε όλους, μακάρι να είχα περισσότερες ψήφους, θα έριχνα κι άλλες. Επέλεξα μόνο τις ιστορίες που ήταν πιο δυνατές και αποτελεσματικές για τα γούστα μου.

 

Πάμε στα ριβιούζ;

 

1. Δε ξέρω

 

 

Δεν περνάω καλά Γιάννη με τον τίτλο και μόνο που τον γράφω, για το ρημάδι το τελικό ν, αλλά φλασάκι είναι αυτό και μου αφήνει μια αίσθηση ότι δεν κατάλαβα κάτι. Μπράβο που συμμετείχες, αλλά εμφανώς δεν πρόλαβες να κάνεις κάτι με την ιδέα. Στο επόμενο! (Η εντελέχεια της ζύμης είναι τα κουλουράκια; Ρισπέκτ!)

 

 

2. Ο Τερατόγατος

 

 

Συμφωνώ ότι βγαίνει κάπως εκτός θέματος, αλλά εγώ πέρασα πολύ καλά με την ιστορία, άσε που δε θεωρώ ότι είναι και η μόνη που βγήκε εκτός. Ήταν και δύσκολο το ρημάδι. Είχα διαβάσει και την ΕΦ ιστορία σου, αλλά δεν είχα προλάβει να σχολιάσω κανονικά. Γράφεις αρκετά καλά, με συνέπεια, στανταράκι. Μου αρέσει πολύ το ανάλαφρο ύφος, αλλά το χιούμορ έχει πάντα περιθώριο βελτίωσης. Δεν έχω απορία ποια ήταν η τελευταία σκέψη που πέρασε από το κεφάλι του μαλακισμένου: για μένα είναι το διδακτικό «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» ή το επίφανι που λέμε, αλλά σε πιο vague για να μη μας το δώσει στο πιάτο και γίνει παρεμβατικό. #οφφ_τοπικ Αν η δική σου ιστορία είχε γείτονα όπως του jjohn, η δική μου θα είχε γάτες, όπως η δική σου. Στη μοναδική πρόταση που έγραψα από την ιδέα που βασάνισα πριν παρατήσω έγραφε η σελίδα στο Word ότι ο Ρόρι πετάχτηκε ιδρωμένος από τον ύπνο του και είδε τις δυο του γάτες, η Λεμονάδα κι η Μαρμελάδα, να τεντώνονται στο πάπλωμα. Στο όνειρό του είχε δει τις γάτες να ψάλλουν τα λόγια ενός ritual στα αυτιά του και στην πορεία της μέρας βλέπει όλους με διαφορετικές μορφές, πραγματικές, και καταλήγει το βράδυ να δολοφονήσει την πρώην του, την Πάμελα, με κατσαβίδι και γίνεται επιτέλους ο serial killer που όλοι περιμένουν (inspired by real characters and events). Τελικά δε μου άρεσε ή θα το κρατήσω για μεγαλύτερη ανάπτυξη στον ακόμα άγραφο κύκλο απομνημονευμάτων από τις εμπειρίες στο Λιμερικ ) #ον_τοπικ Καλύτερα που μείναμε με αυτόν τον γάτο, που εμένα με διασκέδασε, άρα ψήφος.

 

 

3. Ο Αιώνιος Φύλακας

 

 

Μου άρεσε πολύ το κόνσεπτ και θα ήθελα λίγο πιο πολύ μπακ στόρι. Η υπαρξιακή συνειδητοποίηση δηλαδή του ομιλούντος αγάλματος στην επικείμενη καταστροφή ήταν γοητευτική μες στη θλίψη της, αλλά λίγο στατική. Νομίζω με ένα ακόμη plot point και γυάλισμα θα έλαμπε. Γιατί δεν το δουλεύεις λίγο πιο πολύ; Για μένα, δεν πιάνει σε καμία περίπτωση ντισκοβολαντικά μεγέθη.

 

 

4. [Μέριασε αρκούδα, ψάχνω τον πατέρα μου]

 

 

Αισθάνθηκα λίγο ηλίθιος που δεν καταλάβαινα τις κεφαλαιοποιήσεις και τον κόσμο. Απ’ ό,τι διαβάζω από τους υπόλοιπους, είναι μέρος ενός μεγαλύτερου οράματος, ιδέας και κόσμου που έχεις. Μεταξύ των αποριών μου και αυτών που δεν καταλαβαίνω και της ιδιωματικής γλώσσας, μπερδεύτηκα και κουράστηκα ακόμα περισσότερο. Σε διαφορετική φόρμα, θα μου λειτουργούσε σίγουρα διαφορετικά και θα μου άφηνε πιο θετική επίγευση. Ίσως η κολοκυθόπιτα της υπόθεσης είναι ότι για το φλασάκι θα προτιμούσα κάτι πιο άμεσο, ντιρέκτ, μπαμ και κάτω.

 

 

5. Πρεζόνι

 

 

Ρε αυτό είναι ωραίο. Λάτρεψα χαρακτήρα ακόμα κι αν η σειρά των επιτευγμάτων του ήταν λίγο τραβηγμένη. Αλλά θα μου πεις, τα εξηγεί το supernatural στοιχείο. Μου αρέσει το ζάκι σου, μου αρέσει η δικαίωσή του, μου αρέσει ο μονόλογός του και η κατάληξη. Ψήφος.

 

 

6. Το δείπνο

 

 

Μου πήρε λίγη ώρα για να καταλάβω τι έγινε. Μου φάνηκε πολύπλοκο για φλασάκι! Και μέσα σε αυτά, η γλώσσα του είναι όντως λίγο βαριά. Αφού το διάβασα 2-3 φορές κατάφερα να μου αρέσει. Και θα ήθελα περισσότερη ιστορία και πλοτ. Μου φάνηκε πολύ ωραία ιδέα. Έχει και περιθώριο βελτίωσης και επέκτασης. Νομίζω ότι θα έκανες θαύματα με κάτι απλούστερο.

 

 

7. Άνθρωπος

 

 

William, μπράβο που πιέστηκες να γράψεις! Αρκετό exposition είδα και μάλιστα βιαστικό, για παράδειγμα στο παράγραφο για τη θεραπεία που τελικά αποδείχτηκε λάθος. Ωραία γλώσσα, δυνατή ιδέα, πέρασα όμορφα, και νομίζω μπορείς να την αναπτύξεις κι άλλο. Μου θύμισε λίγο την ιστορία του kkets με την έννοια ότι και ο δικός σου ήρωας είναι ένα είδος Guardian, αν και στο δικό σου είδα μια αχτίδα ελπίδας!

 

 

8. Σποράκι 2.21

 

 

Μπράβο που σου αρέσει ο Όργουελ – δικαίως, θα πω εγώ! Πιο πολύ επεισόδιο Black Mirror μου θύμισε να σου πω, παρά post-apocalyptic, συμφωνώ. ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ θα μου άρεσε να λέγεται, περισσότερο δηλαδή από το να έχει ως τίτλο το όνομα του υπεργκάτζετ. Κάνει hint προς τα γεγονότα που θα θέλαμε να δούμε να εξελίσσονται περισσότερο, like για τους ΝεοΧιπστερς, like για τον τόνο που έκλεισε. Πολύ ωραία ιστορία!

 

 

9. Η Σκιά

 

 

Απλό, τίμιο, ειλικρινές, άμεσο, αποτελεσματικό. Τα λόγια είναι περιττά. Ψήφος.

 

 

10.  [Χτυποξόρκια στο θρανίο]

 

 

Νομίζω ότι αυτό ήταν ΤΟ meta. Αντίθετα, τo δείπνο δε μου φάνηκε meta, μου φάνηκε συρταρωτή αφήγηση. Αυτό ήταν η έννοια του, και ταυτίστηκα με τα κορίτσια, γιατί έτσι ένιωσα με την ανακοίνωση του θέματος από την elgalla. Ανάλαφρο, χιουμοριστικό, αλλά σε μένα «δούλεψε» γιατί έπαιξε με αυτή τη meta διαγωνιστική αίσθηση.

 

 

11.  Ο σπόρος στην καρδιά

 

 

Πέτυχες τώρα άνθρωπο. Δεν έχω τελειώσει εδώ και 15 χρόνια το Two Towers γιατί βαρέθηκα. Εδώ τους κεσέδες με το γιαούρτι, δηλαδή, αν θέλετε κάπου να τους ρίξετε. Είναι πανέμορφα γραμμένο και μπράβο σου, φτου σου κοπέλα μου. Εμένα προσωπικά δε με ακούμπησε καθόλου όμως. Αλλά μου άνοιξε την όρεξη να διαβάσω Τόλκιν για το γαμώτο.

 

 

12. Το ψαλίδι

 

 

Σοκαριστικά καλό για το χρόνο που είχες. Πώς στο διάολο πρόλαβες να σκιαγραφήσεις έτσι έναν χαρακτήρα δικό σου, δεν ξέρω αν μπορώ να το κατανοήσω. Θεωρώ μονόδρομο ότι εμπνεύστηκες από κάτι προσωπικό και με έθλιψε η συνειδητοποίηση. Μπράβο σου. Ψήφος.

 

 

Συγκεντρωτικά, τελικά ψήφισα πιο πολύ genre, ίσως και άδικα. Μεταξύ δηλαδή Πρεζονιού και Σπορακίου δηλαδή που δεν ήμουν σίγουρος για την τέταρτη ψήφο μου, αν και ίσως τη μετανιώσω. Ίσως και επειδή ο χαρακτήρας με κέρδισε περισσότερο, είχε drive, ενώ ο άλλος μου φάνηκε ότι δεν παίρνει θέση στο χαμό που γίνεται γύρω του. Βέβαια η σιωπή είναι συνενοχή και αυτό από μόνο του είναι κοινωνικό σχόλιο και σε αυτό κερδίζει το Σποράκι, και διάολε δεν ξέρω, μη με πιέζετε. Το σποράκι ήταν ίσως καλύτερο αλλά ψήφισα το πρεζάκι. Δείτε το απλώς τότε σαν μια ψήφο υπέρ του active και κατά του passive ήρωα. Ξέρω, λάθος. 

Τέλος μοιράζω σε William και kkets μια ψήφο τιμητική/έπαινο για τη συμμετοχή, που είχαν παρόμοιες ιδέες (τουλάχιστον για μένα).

 

Συγχαρητήρια σε όλους!

Edited March 3, 2017 by Cucci

[elgalla]

Καταρχάς, να πω ότι το θέμα - αν και δύσκολο - σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνά ΤΟ ΘΕΜΑ. Απόδειξη ότι, παρά τη γκρίνια, όλοι γράψατε

 

 

 

 

Δεν ξέρω

 

Ούτε εγώ ξέρω τι να γράψω, πέρα από το ότι χαίρομαι που μας έκανες παρέα, έστω και για λίγο.

 

 

Ο Τερατόγατος

 

Τέτοια πράγματα πρέπει να γράφεις εσύ, ρε, στο έχω ξαναπεί. Ωραίο ήταν, αστείο ήταν, το απόλαυσα, δεν μπορώ να πω. Νομίζω πως, στην περίπτωσή σου, όσο λιγότερο χρόνο έχεις να σκεφτείς τι θα γράψεις, τόσο πιο αυθεντικά γράφεις. "Αυγό μελάτο" δεν είναι, αλλά πλησιάζει αρκετά.

 

 

Ο Αιώνιος Φύλακας

 

Λοιπόν, κοίτα, εγώ κατάλαβα γιατί το έγραψες έτσι. Είναι πρωτοπρόσωπη από τα μάτια ενός golem ή gargoyle, δεν είμαι σίγουρη και η αφήγηση είναι πιστή στον αφηγητή της. Δεν είναι εύκολη η πρωτοπρόσωπη με τέτοιους αφηγητές που έχουν συναισθηματικό πλούτο γαλότσας. Η ιστορία με τη βιβλιοθήκη θα έπρεπε να είχε εμφανιστεί νωρίτερα, αλλά για πρώτη απόπειρα ήταν πολύ OK. Καλώς μας ήρθες!

 

 

Μια Αρκούδα Καφέ Ανώνυμο

 

Κάθε φορά που σε διαβάζω, από τη μία αναρωτιέμαι γιατί δεν παντρεύτηκα εσένα (συγγνώμη, σύζυγε), από την άλλη συγχίζομαι που δεν σε διαβάζω συχνότερα. Έχω διαβάσει τις Λουάνες και την κατάλαβα την ιστορία και τη λάτρεψα. Τι να κάνω, σου έχω αδυναμία, μπορώ να σε διαβάζω με τις ώρες.

 

 

Πρεζόνι

 

Ρισπέκτ, Γιώργο. Άψογος. Η καλύτερη ιστορία σου που έχω διαβάσει, συγκλονιστική πρωτοπρόσωπη, αφηγητής με προσωπικότητα, ωραίο τέλος, κάνεις και τα κοινωνικά σου σχόλια, δεν έχω τίποτα αρνητικό, λάτρεψα.

 

 

Το Δείπνο

 

Πράγματι, φαίνεται σαν κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο και, αν δεν είναι, σκέψου να το κάνεις. Και για τη γλώσσα τη φανφαρόνικη συμφωνώ με τον kkets, με πείθει ότι έτσι θα μιλούσε ο χαλίφης και οι λόγιοί του. Ντάξει, λίγο βιαστικό το τέλος, αλλά έχει προοπτικές για κάτι μεγαλύτερο από φλασάκι και σκέψου το.

 

 

Άνθρωπος

 

Μπράβο που έγραψες, William! Αξιοπρεπέστατο ήταν το φλασάκι σου, ναι, τίγκα στο tell, όμως δίνεις μια κοσμοπλασία και έναν χαρακτήρα που μου κινούν το ενδιαφέρον και θα ήθελα να χρησιμοποιήσεις αυτό το φλασάκι σαν έναυσμα για μια μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη ιστορία.

 

 

Σποράκι 2.21

 

Ούτε εσύ γράφεις όσο συχνά θα ήθελα να σε διαβάζω και σου κρατάω μούτρα γι' αυτό, να ξέρεις. Μου άρεσε ο κόσμος σου, ο ήρωάς σου, το γκατζετάκι σου, οι νεοχίπστερ σου. Αυτό που με άφησε να χάσκω λίγο ήταν το τέλος. Ίσως γιατί ήθελα κι άλλο, ίσως γιατί ήρθε πολύ απότομα, ίσως γιατί δεν εξελίχθηκε κάπως ούτε ο ήρωας ούτε η κατάσταση.

 

 

Η Σκιά

 

Το καλύτερο κείμενό σου που έχω διαβάσει ως τώρα, Άλεξ. Μπράβο! Πήρες μια απλή ιδέα, χωρίς τίποτα περίπλοκο, χωρίς καμία φιοριτούρα και εστίασες στη γραφή σου και στην απόδοσή της εν λόγω ιδέας. Τον ένιωσα τον φόβο, ο χαρακτήρας σου με έπεισε - γενικά, σου βγάζω το καπέλο για ένα πολύ τίμιο και καλό φλασάκι.

 

 

Χτυποξόρκια στο Θρανίο [γιατί μου άρεσε]

 

Οκ, μ' άρεσε αυτό που πήγες να κάνεις, αλλά το κακό είναι πως τελικά δεν το έκανες και μας άφησες με το ραβδί στο χέρι. Είναι τρομερή εισαγωγή, πάντως, και θα πω και σε σένα, όπως και σε άλλους, να μην το αφήσεις και να του δώσεις μεγαλύτερη έκταση.

 

 

Ο Σπόρος στην Καρδιά

 

Τι έγραψες, ρε φιλενάδα. ΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ. Εγώ την ιστορία της Celebrian δεν τη θυμόμουν, αλλά δεν με χάλασε. Κι αλλιώς να τη λέγανε την πριγκίπισσα κι όχι Arwen, πάλι δεν θα με ενδιέφερε και πάρα πολύ - τόσο καλογραμμένο, τόσο πειστικό ήταν. Και το τραγουδάκι... μέσα σε μιάμιση ώρα; Νταξ. Φεύγα να μη σε βλέπω μπροστά μου.

 

 

Ψαλίδι

 

Πωωωω, με μαύρισες. Με καλό τρόπο, δηλαδή, ήταν πολύ ωραία ιστορία και πολύ καλογραμμένη. Η κομμώτριά σου συμπαθέστατος και πειστικός χαρακτήρας, έχεις κάτι φράσεις πανέμορφες, ένα πολύ δυνατό τέλος. Well done! Very well done!

 

 

 

 

Θα ψηφίσω, προφανώς, τελευταία, όπως συνηθίζεται.

[Διγέλαδος]

Οι δικές μου κριτικές. Μέσα σε αυτές προτείνω κάποια πράγματα για να βελτιώσετε τις ιστορίες αν θέλετε να ασχοληθείτε περισσότερο με αυτές. Αν δεν θέλετε ούτε να ακούσετε κουβέντα μην διαβάσετε το σχολιασμό μου!

 

Δεν Ξέρω – jjohn

 

 

 

Jjon κατά τη γνώμη μου αν δούλευες το 1^ο μέρος ώστε να βασίζεται πάνω στο ποίημα ή με έμπνευση το ποίημα θα είχες κάνει κάτι πρωτότυπο. Για παράδειγμα ο ήρωας να χρησιμοποιούσε τον γείτονα «μέσα» στη ζύμη ώστε να μπορέσει να ζυμώσει τα δυο παιδάκια (τα χαμένα παιδιά του ίσως;) Με αυτό τον τρόπο θα δικαιολογήσεις και το επιχείρημα για το οποίο ο ήρωας θα δεχτεί το γείτονα του. Δηλαδή ότι η ειδική περίπτωση είναι για αυτό που του επιφυλάσσει.

Η έκφραση που μου άρεσε πολύ είναι η παρακάτω: «Ξίνω λίγο το  πηγούνι μου, όχι τόσο επειδή σκέφτομαι, όσο επειδή με φαγουρίζει»

Με αυτήν προσθέτεις μια αίσθηση σουρεάλ, αλλά και του «unexpected» δηλαδή του μη αναμενόμενου. Έτσι αν το ξαναέκανες πιο μετά θα καταλαβαίναμε ότι θα γίνει κάτι μεγαλύτερο που δεν περιμένουμε καθόλου.

Η συνοχή θέλει επίσης λίγο φτιάξιμο όταν μυρίζει τη ζύμη ενώ μόλις είχε ξυπνήσει. Πότε την έφτιαξε;

 

 

 

Ο Τερατόγατος – Ballerond

 

 

Διασκεδαστικό και σουρεάλ. Ο κτηνίατρος γιατί έδωσε τέτοια συνταγή; Τους τρόλλαρε; Ωραίος επαγγελματίας :P  Επίσης τι ηλικία έχουν τα παιδιά που κάνουν αυτό το πείραμα; Τα πολλά ονόματα κάπως με μπέρδεψαν.

 

 

O Αιώνιος Φύλακας – kkets

 

 

Έχω την υποψία ότι η ιστορία σου είναι εκτός θέματος γιατί μιλάς για ένα ον που είναι ήδη τέλειο. Αλλά ως προς την ιστορία θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις να αλλάξεις τη σειρά παράθεσης των γεγονότων για να δημιουργήσεις την ψευδαίσθηση της αγωνίας και έντασης. Πιο συγκεκριμένα να πάρεις το τέλος και να το βάλεις στην αρχή. Δηλαδή να βλέπουμε τη βιβλιοθήκη να απειλείται από μια ορδή και καθώς ο φύλακας την προστατεύει λίγο-λίγο να θυμάται πως ξεκίνησε η ζωή του μέχρι να έρθει στο τέλος του.

 

 

 

 

Παναγιά μου, μια αρκούδα – Νιενορ

 

Κιάρα έχω την εντύπωση ότι η γλώσσα εδώ είναι πιο επιτηδευμένη από τις Λουάνες, κάνω λάθος; Σε κάποια σημεία με δυσκόλεψε. Αλλά έχεις την ψήφο για μένα γιατί άνετα μπορώ να σε φανταστώ να τα αφηγείσαι. Κεριά, καλοκαιρινό αεράκι, και η Κιάρα να διαβάζει. Δεν θέλω τίποτα άλλο.

 

 

Γιώργος77 – Πρεζόνι

 

 

Χμμ μήπως εννοούσες κόκα αντί για ηρωίνη; Επίσης γιατί να πεθαίνουν οι εχθροί τους επειδή τον αγγίζουν κι όχι απλώς να φτιάχνονται στην αρχή; Νομίζω αν τα φτιάξεις λίγο αυτό (κάνοντας και κάποια έρευνα για τις ναρκωτικές ουσίες), και κάπως να απευθύνεσαι στον Μάνθο ανάμεσα σε κάθε παράγραφο τότε θα φτιάξει μια χαρά η ιστορία.

 

 

Το Δείπνο - Rhialto

 

 

Περισσότερο μου φάνηκε σαν απόσπασμα από μια μεγαλύτερη ιστορία. Αυτό που δεν κατάλαβα καλά είναι ότι πολλά μυαλά μαζί θα πάνε σε ένα σώμα ή ένας νους; Αυτό που αντιστοιχεί με τις προτάσεις που αναφέρει πριν ο Χαλίφης από τον Αριστοτέλη; Επίσης σε κάποιο σημείο επαναλαμβάνεται πολλές φορές το συγχωρεστε με.

 

 

Άνθρωπος – William

 

 

Νομίζω ότι αυτή η ιστορία έχει περισσότερο telling παρά showing. Αν και χρησιμοποιείς καλά την ιδέα (ψήφος από μένα για αυτό), το ότι αφηγείσαι σε πρώτο πρόσωπο και συγχρόνως μιλάς για το πώς εξελίχθηκε το παρελθόν είναι σαν να διακόπτεις τη φωνή του ήρωα. Θα προτιμούσα περισσότερο να παράθετες αναμνήσεις του ήρωα που είχε μαζί με την οικογένεια και να φανούν από εκεί κάποια στοιχεία του παρελθόντος και της εξέλιξης.

 

 

 

 

Σποράκι 2.21 – Elli Sketo

 

 

ΦΑΚ. Αυτό το σποράκι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι επεισόδιο της σειράς Black Mirror. Μια εφαρμογή που να τους ελέγχει όλους. Όντως ένα τρομακτικό πιθανό μέλλον. Εννοείται πως θέλει λίγο περισσότερο άπλωμα για να μπορέσουμε να αφομοιώσουμε την κάθε εξέλιξη στη δράση. Ψήφος!

 

 

Silvertooth - Ανώνυμο

 

 

 

Έεεει που είναι το υπόλοιπο; Ποιος νίκησε τελικά; Που είναι το ξόρκι της εντελέχειας; Καλά το πήγαινες, ποτέ δεν θα περίμενα να δω παρωδία Χάρρυ Πότερ σε συνδυασμό με ταινία Βουγιουκλάκης. Αν υπήρχε και ένα τέλος θα διασκέδαζα ακόμα περισσότερο!

 

 

 

 

Ο σπόρος στην καρδιά -  Ιρμάντα

 

 

Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο κοντά είναι στο θέμα, αλλά μόνο και μόνο η ιστορία και η φωνή της μητέρας με έπεισαν! Ψήφος.

 

 

 

 

Ψαλίδι - Natasha

 

 

 

Νομίζω στο συγκεκριμένο, αν έκοβες αρκετές λέξεις θα είχε περισσότερο ένταση και τη φωνή πιο ενδιαφέρουσα.

Το πρώτο μέρος με αποπροσανατόλισε σε σχέση με το δεύτερο.  Ειδικά όταν είπες ότι ο καρκίνος ήταν θανατική ποινή πριν χρόνια. Θα είναι κάπου στο μέλλον η ιστορία; Ο καρκίνος είναι τώρα κυριολεκτικά θανατική ποινή; (Μπερδεύτηκα )

Και προς το τέλος μου γεννήθηκαν διάφορες απορίες. Τελικά ήταν καρκίνος ή κάποιο τέρας; Αν ήταν τέρας γιατί δεν το είδε ο γιατρός; Ή μήπως ήταν όλα στο μυαλό της;

Νομίζω με μερικές αλλαγές θα είχε ένα επιτυχημένο  αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, να μην αναφερθείς συγκεκριμένα για τον καρκίνο, αλλά εμείς να υποψιαζόμαστε για αυτό. Ο γιατρός κάπως να είναι πιο αόριστος. Δηλαδή με λιγότερες εξηγήσεις θα γινόταν πιο ομιχλώδες και θα ήταν πιο ανατριχιαστικό.

 

 

[Natasha]

Στις κριτικές συνηθίζεται να μην απαντάμε πριν την λήξη του διαγωνισμού, σας διαβεβαιώ όμως οτι τις διαβάζω και σημειώνω απαντήσεις για μετά

 

Τι ωραια που μαζεύτηκε κόσμος στο διαγωνισμό! Go team!

 

(Διαβασα τις ιστορίες και θα επανέλθω με σχόλια, απλά τωρα ειμαι με πυρετό και αλλα γράφω και αλλα καταλαβαίνω)

[elgalla]

Περαστικα κοριτσι! Να γινεις καλα γρηγορα!

[Morfeas]

Λοιπόν, γι’ αρχή λίγα γενικά:

1.  Για παιχνίδι στο οποίο δεν συμμετείχα σαν πολύ συχνά είδα να αναφέρομαι. Όχι, δεν είμαι εγώ ο γκαντέμης, τα παράπονά σας στον Ballerond που έκανε τα κουμάντα του.

2. Το θέμα ήταν μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, έφτασες πολύ κοντά, αγαπημένη μου, στο Θεμα, αλλά ήθελες ακόμη δρόμο – δεν πειράζει, ο Μύστης θα σε μυήσει κάποτε στα μυστικά του. Και σ’ ευχαριστώ που με προφύλαξες από το εγκεφαλικό κανονίζοντας μέρα που δεν μπορούσα. (πέρα από την πλάκα το θέμα έχει ένα πολύ καλό: σε αναγκάζει να σκεφτείς και να γράψεις κάτι που μάλλον δεν είχες έτοιμο στο συρτάρι του μυαλού σου)

3. Σας διάβασα και σας απόλαυσα και μπράβο που με τέτοιο δύσκολο θέμα ανταποκριθήκατε μια χαρά (αν και για να ‘μια ειλικρινής λίγες μου φάνηκαν εντός θέματος).

 

 

Δεν Ξέρω – jjohn

Ρε γαμώτο, όχι δεν θα πέσω στην παγίδα του να κάνω το προφανές λογοπαίγνιο με τον τίτλο, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου πω (αυτοαναφορικότητα level 42). Οκ, το ποιηματάκι παραείναι γνώριμο (θα μπορούσε να το ‘χε βγάλει η Σωσώ από τα εγκλήματα), κι αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, απλώς σκέφτηκα «μα καλά, μια επικόλληση όλο κι όλο το διήγημα;»

 

Ο Τερατόγατος – Ballerond

Ενδιαφέρουσα τρολιά, είχε τη φάση του, αν και το χιούμορ του δεν ήταν και πολύ κοντά στα γούστα μου (είτε ήθελε ακόμη πιο καμένο είτε πιο σαρκαστικό). Επίσης έχει κάτι το παιδικό η ιστορία, όχι λες και απευθύνεται σε παιδιά, αλλά λες και την έγραψε παιδί, κάτι που μπορεί βέβαια να έγινε κι επίτηδες.

 

O Αιώνιος Φύλακας – kkets

Οκ, ξεκινάς καλά και ταιριαστά, δεδομένου του υλικού από το οποίο ήταν φτιαγμένος, αλλά μετά τρέχεις και μένουμε με μια ελλιπή περίληψη. Για πρώτο κείμενο, πάντως, πολύ καλή προσπάθεια!

 

Ανώνυμο – Nienor

Μου άρεσε; Χμ, ναι. Κατάλαβα τίποτα; Όχι. Ριαν, νάδα, γρι, νάθινκ. Εντάξει, υπερβάλλω λίγο (τα πιασα σχεδόν όλα, αν και με κόπο), αλλά αισθάνθηκα ότι η πανέμορφη γραφή δεν άφηνε χώρο στη σκέψη μου για την ιστορία, μου αποσπούσε την προσοχή και κάπου αυτό, όταν η γραφή έχει και κάτι το συνειρμικό-ονειρικό, καταντάει μειονέκτημα. Επίσης είναι παραμύθι στη μορφή αυτή και δεν κάθεσαι αν το πολυαναλύσεις, αν μεγαλώσει πολλά πράγματα θα χρειαστούν εξηγήσεις ή προοικονομία (π.χ. η ικανότητα του δικού της να ξεγελάσει τον δαίμονα).

 

Πρεζόνι – Γιώργος77

Ωραίο, ατμοσφαιρικό, με έξυπνη ιδέα και πειστικό κεντρικό χαρακτήρα. Μόνο το κομμάτι με το Μάνθο πρέπει να ενταχθεί περισσότερο/καλύτερα στο διήγημα κι έτοιμο το φλασάκι.

 

Το Δείπνο – Rhialto

Πολύ ωραία αρχή και γενικά μου φάνηκε καλογραμμένο. Ναι, να γράψεις κάποια στιγμή και το υπόλοιπο και να το απλώσεις στον χώρο που του πρέπει.

 

Άνθρωπος – William

Το καλύτερό σου κείμενο, κατά τη γνώμη μου, κι αν είναι έτσι , να γράφεις συχνότερα με χρονόμετρο. Αφήνει όμορφη γεύση και, παρά το tell που δεν με πολυενόχλησε, δεν υπήρξε κάτι που να με πετάξει εκτός.

 

Σποράκι 2.21 – Elli Sketo

Ενώ ξεκινάς καλά μετά κάπου το χάνω στη δράση και πρώτη φορά σε κείμενό σου εγώ πιεζόμουν να συνεχίσω την ανάγνωση και δεν με παρέσερνε από μόνο του. Ίσως να είναι και η πιο ενδιαφέρουσα ιδέα του παιχνιδιού (και κατά τη γνώμη μου η πιο ενδιαφέρουσα χρήση του θέματος αν τη χειριστείς σωστά), αλλά θέλει ξαναγράψιμο από την αρχή (ναι, έχω γίνει πολύ σκληρός).

 

Η Σκιά – Διγέλαδος

Το καλύτερό σου κείμενο μάλλον, θα συμφωνήσω. Ζωντανοί διάλογοι, ωραίο τέλος (αν και κάπως απότομα το θέτεις). Μπράβο, Άλεξ!

 

Ανώνυμο – Silvertooth

Η αρχή πολύ ενδιαφέρουσα και μέτα και γενικά όλο καλογραμμένο. Η εξέλιξη δεν με ικανοποίησε, χώρια που κόπηκε στη μέση (ή στην αρχή). Αυτό, όταν γράψεις και το υπόλοιπο θέλω να το διαβάσω.

 

O Σπόρος στην Καρδιά – Ιρμάντα

Κι άλλος μη μυημένος που δεν έπιασε τις αναφορές. Παρ’ όλα αυτά μου άρεσε πολύ (κι ας μην με άγγιξε όσο άλλους), καλογραμμένο και  πολύ καλοδουλεμένο σε όλα τα επίπεδα για τον χρόνο του. Μπράβο, Ειρήνη!

 

Ψαλίδι – Natasha

Καλή γραφή, ως συνήθως, πολύ πειστικά γραμμένος ο κεντρικός χαρακτήρας, αλλά η μετάβαση από το ρεαλιστικό δράμα στον μεταφυσικό τρόμο ήταν για μένα ένα turn off (παρόλο που είναι πολύ του γούστου μου τα πιο συμβολικά κείμενα τρόμου). Ήθελε περισσότερες υπόνοιες και στο πρώτο μισό, ή δεν σου χρειάζεται καν να είναι μεταφυσικό (ή τρόμος), έξω από το πλαίσιο του παιχνιδιού.

 

Έχω καταλήξει στις 3, όταν βρω και την 4η θα ψηφίσω. Well done, mates!

 

Υ.Γ. Την άλλη βδομάδα αν όλα πάνε καλά θα είμαι Αθήνα. Κανονίστε για κάνα SSL, για να ξεχάσω που με φτύσατε πατόκορφα στο τωρινό παιχνίδι.

[Cassandra Gotha]

Μου έχουν μείνει τέσσερις ακόμα.

Γουίλλιαμ, τα κατάφερες! Είδες; Αν δεν δοκίμαζες, δεν θα ήξερες ότι μπορείς να το κάνεις.

[Old man & SiFi]

Τρουφάκια σε απλούς σχολιαστές-ψηφοφόρους θα δοθούν ή τζάμπα γράφω;
Ευτυχώς που δεν πρέπει να δώσω κατάταξη, αλλά απλά να επιλέξω τέσσερα…

 

Δεν Ξέρω - jjohn

 

Ναι, το παν είναι η συμμετοχή και άξιζε τον κόπο. Ίσως θα ήταν καλύτερα να επικεντρωνόσουν σε ένα από τα δύο κομμάτια, εγώ προσωπικά θα προτιμούσα το έμμετρο σε σουρεάλ!

 

Καλή επιτυχία!

 

Ο Τερατόγατος - Ballerond

Ευχάριστο-εκδικητικό, καλογραμμένο κείμενο. Ακροβατεί όμως ανάμεσα στο σατιρικό και το σοβαρό, θα προτιμούσα να είναι το ένα από τα δύο. Εμένα μου άρεσε η αναφορά στην σχέση. Την βρήκα τόσο εύστοχη που πιστεύω ότι θα στεκόταν οποιαδήποτε χροιά κι αν αποφάσιζες να δώσεις. Με ένα άλλο τέλος π.χ.  ανάσταση του ίδιου ακριβώς γατιού αλλά με κάποιες σατανικές δυνάμεις θα ερχόταν πιο καλά εμένα (και του Ισίδωρου), και του μικρού Γιαννάκη ακόμα χειρότερα!

Καλή επιτυχία!

 

O αιώνιος φύλακας - Kkets

Καλογραμμένο, καλή ιδέα (αν και πατάει αρκετά στο Fahrenheit 451). Καλά και απλά δοσμένο. Να το κοιτάξεις πάλι, χωρίς πίεση χρόνου, γιατί κάτι θέλει που να τονώσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον.

Καλή επιτυχία!

 

Παναγιά μου, μια αρκούδα - Nienor

Ψοφάς για παρέα - χαβαλέ μου φαίνεται, αλλιώς τι τα θέλεις εσύ τα FFL; Απολαυστική και λυρική γραφή (περίεργο… πώς και το κατάφερες; :-P ), στέκει και χωρίς να έχει διαβάσει κανείς Λουάνες (ή έτσι νομίζω), αλλά ήθελα και κάτι ακόμα. Τι μου λείπει, δεν ξέρω να σου πω, αλλά σίγουρα θα το βρεις όταν το κοιτάξεις με την ησυχία σου.

Καλή επιτυχία!

 

Πρεζόνι - Γιώργος77

Μάιστα. Αυτή είναι μία από τις ιστορίες που θυμόμουνα αρκετά καλά. Πολύ καλή ατμόσφαιρα, πρωτότυπη ιδέα, καλά και πειστικά δοσμένη. Δεν βρίσκω κάτι που να δείχνει βιασύνη ή κάτι που να θέλω να αλλάξει. Άψογο, η 1 από τις τέσσερις ψήφους μου δικιά σου.

Καλή επιτυχία!

 

Το δείπνο - Rhialto

Δεν τα πάω και πολύ καλά με την φάντασυ, οπότε δεν με τράβηξε. Αν και ή γραφή του μου αρέσει, η δομή με μπερδεύει λίγο και δεν ξέρω αν γι αυτό φταίει μόνον το γούστο μου. Δυστυχώς, δεν μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος για να σε βοηθήσω. Πιθανόν να θέλει λίγο χώρο ακόμα, ίσως κάποια αναδιάταξη, μήπως να παρέλειπες εντελώς την εισαγωγή;

Καλή επιτυχία!

 

Άνθρωπος - WILLIAM

Καλογραμμένο post-apocalyptic νομίζω ότι του αξίζει ένα ξεσκόνισμα και λίγο άπλωμα για να απογειωθεί. Θα ήθελα λίγο περισσότερο “χτίσιμο” για την στειρότητα, και το τέλος όχι διαφορετικό, αλλά κάπως διαφορετικά δοσμένο, έτσι όπως είναι μου φαίνεται αρκετά κλισέ.

Καλή επιτυχία!

 

Σποράκι 2.21  - Elli Sketo

Πολύ (και καλό) πράμα έχεις βάλει μέσα και το έδωσες πολύ καλά με εικόνες. Το έζησα το σκηνικό που έστησες αλλά δεν βρήκα κάτι παραπάνω. Τελειώνει και  θέλεις να δεις τι έγινε ή τι θα γίνει. (Να μην ακούσω κανένα να λέει: “Look who’s talking”, κριτική αναγνώστη κάνω, δεν λέω ότι εγώ θα το έκανα καλύτερα…) Έχει κάμποσα λαθάκια που εύκολα διορθώνονται αλλά θέλει κάτι ακόμα να δούμε/ζήσουμε. Αξίζει τον κόπο να το αναπτύξεις με περισσότερη ησυχία και προσοχή, η μαγιά του είναι πολύ καλή.

Καλή επιτυχία!

 

Η Σκιά - Διγέλαδος

Λιτή, ωραία, ολοκληρωμένη ιστορία. Καλογραμμένη, με όμορφη ατμόσφαιρα. Μου άρεσε πολύ και δεν βρίσκω κάτι να που θα την έκανε καλύτερη, άρα οφείλω να ρίξω ψήφο.

Καλή επιτυχία!

 

Ανώνυμο - Silvertooth

Γλυκούλι ήταν αυτό, αλλά λίγο. Πετυχημένο το παιδικό του στυλ, οι χαρακτήρες και οι ατάκες τους. Νομίζω ότι η συνέχειά του θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, και φυσικά, ΠΡΕΠΕΙ να την γράψεις.

Καλή επιτυχία!

 

Ο σπόρος στην καρδιά – Irmanta

Από τα πιο καλογραμμένα, όμορφα και λυρικά κείμενα. Στους γνώστες (δεν είμαι ένας από αυτούς) υποθέτω ότι θα “μιλάει” περισσότερο, αφού με συγκίνησε κι εμένα.

Καλή επιτυχία!

 

Το ψαλίδι - Natasha

 

Χμ, μάλλον πρέπει να μιλήσω πρώτα με τον δικηγόρο μου. Ξέρει κανείς αν μπορώ να ζητήσω αποζημίωση για ψυχική οδύνη σαν αναγνώστης; Με συγκίνησε και μου χτύπησε (βάναυσα) κάποιες ευαίσθητες χορδές. Κόντεψα να δω την γλίτσα να κυλάει από την οθόνη και να μου επιτίθεται. Ο δικηγόρος με συμβούλεψε να δώσω ψήφο για να μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στο δικαστήριο, και αυτό θα κάνω…

Καλή επιτυχία!

 

Είπα παραπάνω «απλά να επιλέξω τέσσερα»; Τα τρία (μετά συγχωρήσεως) ‘νταξ. Το τέταρτο όμως; Έχω κάτι ζωάκια και κάποιον άγνωστο κύριο, και δεν μπορώ να διαλέξω…
Κυρία διοργανώτρια, να το σκεφτώ λιγάκι ακόμα, να ψηφίσω τρείς ολόκληρες και τρείς από ένα τρίτο ψήφου, τι να κάνω ο έρημος;

 

Attention! Edit γιατί στο copy-paste "χάθηκε" το πρώτο σχόλιο, τώρα είναι στην θέση του (αρχή)...

Edited March 4, 2017 by Old man & SiFi

[Natasha]

Παιδιά, δεν το βλέπω το κρύωμα να πηγαίνει πουθενά   Τώρα, όσο κρατάει η επίδραση του Panadol Cold and Flue, θα σας τα γράψω και θα σας ψηφίσω. Συγχωρήστε μου μόνο τη συντομία στα σχόλια.

 

Δε ξέρω - jjhon:

 

Η προσπάθεια μετράει, όσο διαβάζουμε και όσο γράφουμε θα γινόμαστε καλύτεροι. Μπράβο που έγραψες!

 

Ο τερατόγατος - Ballerond

 

Πολύ διασκεδαστικό! Ψήφος!

 

 

Ο Αιώνιος Φύλακας - kkets

 

Κι εμένα μου θύμισε τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και μου φάνηκε μια αξιοπρεπέστατη φάντασυ ιστορία!

 

 

Ανώνυμο - Nienor

 

Κάτι κατάλαβα, σίγουρα όταν διαβάσω τις Λουάνες θα καταλάβω κι άλλα. Πέρασα πάντως όμορφα με το λεξιλόγιο και αυτή τη μικρή αίσθηση του πού το πάει η ιστορία. Μπορεί να θέλει όπως είπε και ο Ballerond πιο απλωμένη χρήση κάποιων λέξεων. Ψήφος!

 

Πρεζόνι - Γιώργος77

 

Πολύ ωραία ιστορία, ρεαλστικός χαρακτήρας (δυστυχώς), ρεαλιστικά και τα κίνητρά του. Ψήφος!

 

 

Το δείπνο - Rhialto

 

Ενδιαφέρον το θέμα με τον χαλίφη και θα ήθελα να δω την ιστορία πιο απλωμένη. Χαίρομαι που έγραψες!

 

 

Άνθρωπος - WILLIAM

 

Άλλη μια αξιοπρεπέστατη ιστορία, μπράβο για τη συμμετοχή!

 

 

Ανώνυμο - Elli sketo

 

Οι αριθμοί με μπέρδεψαν και διάβασα την ιστορία παραπάνω φορές για να καταλάβω (βέβαια είμαι ΑΚΟΜΑ άρρωστη). Πάντως κυλούσε μια χαρά!

 

 

Η Σκιά - Διγέλαδος

 

Κι αυτή αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, χάρηκα που σε διάβασα!

 

 

Ανώνυμο - Silvertooth

 

Πολύ διασκεδαστικό, του έλειπε το ακτ 2 και το ακτ 3, αλλα το πρώτο μέρος ήταν απολαυστικό!

 

 

Ο σπόρος στην καρδιά - Irmanta

 

Δεν μου αρέσει ο Τόλκιν, τον βρίσκω φλύαρο και κουραστικό. Μας έδωσε όμως έναν πολύ ωραίο κόσμο, να είναι καλά όπου είναι, και χαίρομαι γιατί εκεί πήγε και κούρνιασε η ωραία ιστορία σου. Ερώτηση: το ξωτικό αγάπησε το τελώνιο γιατί είδε το καλό μέσα του. Το τελώνιο γιατί αγάπησε το ξωτικό; Λες, αν δεν κάνω λάθος, ότι το τελώνιο είδε στο ξωτικό την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Με την πρώτη λογική όμως, δε θα έπρεπε να δει στο ξωτικό την καλύτερη εκδοχή του ξωτικού; Τελός το λιβάνισμα: ψήφος!

 

Πολύ χαίρομαι που έγραψε τόσος κόσμος και τόσο καλά, αλλά τώρα πρέπει να μαζευτούν ψήφοι οπότε:

 Τουρουτουρού-τουρού! Ει, εσείς που είστε σε άλλες γωνιές του φόρουμ: ελάτε, διαβάστε, ψηφίστε!

[Elli Sketo]

Δεύτερος γύρος:

Η Σκιά - Διγέλαδος

Αλέξανδρε δεν έχω να προσθέσω κάτι σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί. Καλή ιστορία, πολύ διασκέδασα με τις σκέψεις του πρωταγωνιστή σου, ακολούθησα την ροή της γραφής σου μια χαρά και γενικά όλα οκ. Αν θα έπρεπε να πω κάτι που δεν μου άρεσε αυτό θα ήταν ότι καθώς τη διάβαζα ήξερα τι θα γίνει στο τέλος.

Ανώνυμο - Silvertooth

Τελικά ή κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει ή έχω πολύ ιδιαίτερα γούστα γιατί, όχι μόνο μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία σου, την βρήκα απόλυτα εντός θέματος και ακολούθησα αβίαστα μέχρι το τέλος, αλλά ήμουν και σίγουρη ότι θα σαρώσεις στο ffl. Τεσπα, δεν ξέρω. Από εμένα είσαι άψογη. Φυσικά είναι μικρό αλλά 1ον είναι ffl δεν περίμενα κάτι μεγαλύτερο και 2ον το μέγεθος δεν έχει σημασία μέχρι που βρίσκουμε κάτι που μας αρέσει ΠΑΡΑ πολύ αλλά δυστυχώς είναι μικρό....
Άσε, κάτι δικά μου, μη δίνεις σημασία...

Ο σπόρος στην καρδιά - Irmanta

Ειρήνη μου έπεσες σε περίπτωση γιατί όχι μόνο δεν μου αρέσει ο Τολκιν αλλά με το ζόρι αντέχω και το ύφος του high fantasy που συνοδεύει συνήθως αυτές τις ιστορίες. Κοιτώντας το φλασάκι σου ως ανεξάρτητο του κόσμου της Μέσης Γης, θα έλεγα ότι ήταν τεχνικά πολύ καλό, ευανάγνωστο και (παραδόξως πανάθεμα σε) εντός θέματος. Το πρόβλημά μου είναι ότι με κούρασε η αφήγηση, ένοιωθα λίγο σα να διαβάζω πομπώδες απαντήσεις με σαντιγί, τρούφες και κερασάκια σε γράμματα που ξεκινούν κάπως έτσι: “Αγαπητή μου Κατερίνα, είμαι 35 χρόνων και τον τελευταίο καιρό ο γάμος μου περνάει κρίση”. Θέλω να σου πω ότι δεν φταις εσύ - εγώ φταίω αλλά η ψυχολόγος μου επιμένει ότι πάντα φταίνε και οι δύο.

Το ψαλίδι - Νατασα

Καταρχάς μπράβο που πρόλαβες και ανέβασες στο παρα πέντε (roll credits). Από όσα διάβασα για αυτό το ffl το δικό σου με εκνεύρισε περισσότερο από όλα. Δεν θα σταθώ στο ότι η γραφή σου ήταν καλή και ότι το κείμενο έστεκε πολύ όμορφα μόνο του, ειδικά δεδομένου του χρόνου που είχες για να το στήσεις. (Αλλά θα σου πω μπράβο μέσα σε αυτή την παρένθεση. Να, πάρε ένα λουλουδάκι  ) Ούτε θα κάνω θέμα το ότι δεν καταλαβαίνω πως είσαι εντός Θέματος (είναι εντελέχεια; είναι μετουσίωση; είναι -μήπως- κάτι άλλο που μου διαφεύγει τελείως; ) Εκεί που θα σταθώ (και θα προσπαθήσω να σταθώ λίγο γιατί όταν εκνευρίζομαι φλυαρώ) είναι στο ότι έπαιξες βρώμικα. -Όχι μέσα στα πλαίσια του παιχνιδιού, προς θεού ήσουν πολύ σωστή σε όλα- άλλα απέναντι στον αναγνώστη σου. Ένιωσα λίγο σα να προσπαθούσες να με κάνεις να ξαναζήσω τον θάνατο του Μουφάσα από τα παιδικά μου χρόνια αλλά σε μια βερσιόν πολύ απλουστευμένη.

Και μιας και πιάσαμε αυτό το παράδειγμα ας ασχοληθούμε λίγο με το γιατί ο θάνατος του Μουφάσα από τον Σκαρ με κάνει ακόμα και σήμερα να κλαίω αλλά η μαμά της κομμώτριας σου με συγχίζει:
Ο Μουφάσα στο Lion King δεν είναι ο πρωταγωνιστής αλλά σίγουρα είναι ήρωας. Μαθαίνει στον Σίμπα ότι ξέρει, είναι υπομονετικός, αυστηρός και γενικά ένας πολυδιάστατος χαρακτήρας με παρελθών, δικιά του agenda και εσωτερικά conflicts τα οποία η Disney παίρνει τον χρόνο της να μας τα δείξει. Στο Lion King ο Μουφάσα πεθαίνει ακριβώς στη μέση του έργου, με τρόπο τραγικό και αφού η ταινία μας έχει κάνει να πιστέψουμε ότι ο τύπος είναι ο μεγαλήτερος bad-ass πατέρας του κόσμου. Απλά φαντάσου τον κόσμο να βλέπει την ταινία tabula rasa, σε κάποιο από τα πρώτα σινεμά που έπαιζαν την ταινία το 1994. Το σοκ θα ήταν απίστευτο.

Περνάμε τώρα στο Ψαλίδι (το οποίο προς τιμή σου ΔΕΝ ήταν βασισμένο στον Αμλετ, όπως ήταν το lion king). Έχω από την πρώτη σκηνή μια κατάσταση η οποία με προδιαθέτεις ότι δεν θα αλλάξει. Άρα εξαρχής έχω χαρακτήρες για τους οποίους δεν ενδιαφέρομαι σε καταστάσεις που δεν μου έχεις δώσει λόγο να με ιντριγκάρουν υπό συνθήκες που (Let’s face it) δεν ακολουθούν τη λογική και με μία κατάληξη που με χάνει κάπου στη μέση και μένω να χάσκω απορώντας τι στην ευχή έγινε και γιατί. Δε νοιάζομαι για τους χαρακτήρες σου και το μόνο πάνω στο οποίο μπορείς να πατήσεις για να με κάνεις να νιώσω κάτι είναι η ευαισθησίες μου ως ανθρώπινο ον που έχει μητέρα και όλο και κάποιον συγγενή που πέθανε από καρκίνο. Σε αντίθεση, το lion king ποδοπάτησε μεν την ευαισθησία που θα είχε σχεδόν κάθε ανθρώπινο ον το οποίο έχει ταυτιστεί με τον Σίμπα όταν βλέπει τον πατέρα του να πεθαίνει, αλλά αυτή η ευαισθησία είχε χτιστεί πολύ προσεκτικά πάνω στην συμπάθεια που είχαμε όλοι για τον Μουφάσα!
Πόσο λυπηθήκαμε όταν είδαμε όλα εκείνα τα ορφανά να μεγαλώνουν χωρίς γονείς στις ταινίες της disney τη δεκαετία του ‘90;
Καθόλου.
Γιατί;
Επειδή δεν υπήρξε καθόλου character development σε όλους αυτούς αυτούς τους νεκρούς μπαπάδες και μαμάδες. Δεν είναι αρκετή η ατμόσφαιρα για να φτιάξει μια ιστορία όπως δεν αρκεί η δύσκολη γλώσσα και το επιτηδευμένο λεξιλόγιο ώστε να κρατήσει ένα κείμενο τον αναγνώστη. Πρέπει να έχει ψυχή το κείμενο (όχι κάτι εύκολο όταν έχεις 90’ μόνο για να το καταφέρεις) και το δικό σου δεν με έκανε να νιώσω κάτι. Ήταν απλά σαν να με ενοχλούσε κάποιος όσο διάβαζα λέγοντάς μου ότι πρέπει να νιώσω άσχημα για τη μητέρα που πεθαίνει και την κόρη με το πετρέλαιο-λάσπη στο τέλος.
Αλλά και πάλι, άρεσες σε όλους σχεδόν από ότι βλέπω - άρα μπορεί και εγώ να είμαι πολύ περίεργη. Στην τελική κάθε τι που σου λένε χρειάζεται να το φιλτράρεις ώστε να βγάλεις την εποικοδομητική κριτική (αν υπάρχει) από την προσωπική άποψη (που συνήθως μπουρδουκλώνεται στα πόδια όλων μας και γινόμαστε μπάχαλο).

Edit πριν το ανεβάσω: λίγο πριν πατήσω add reply, σκέφτηκα ότι ίσως η ιστορία σου με άγγιξε με κάποιο τρόπο και για αυτό το λόγο με έχει εκνευρίσει τόσο πολύ. Επειδή στην τελική, όπως είπα, ήταν μια χαρά γραμμένη. ίσως παρεκτρέπομαι με το ότι δεν ανάπτυξες τους χαρακτήρες σου όσο έπρεπε στα 90' που είχες και ίσως αυτή μου η τσαντίλα να προέρχεται από το ότι τελικά με άγγιξες. Παρόλαυτά μένω σε όσα έχω γράψει και δεν σβήνω κάτι γιατί πιστεύω ότι θα μπορούσες με απλά πράγματα πολύ εύκολα να δώσεις λίγο βάθος στους χαρακτήρες σου, να κάνεις πιο πιστευτό το σενάριό σου και να κάνεις ακόμα και εμένα να κλάψω....

 

 

Ευχαριστώ τα παιδιά που παίξαμε όλοι μαζί, την Αταλάντη για τη ΘΕΜΑΤΑΡΑ της και όσους μας διάβασαν/ψήφισαν.
Σας αγαπώ όλους.
​Μορφέα κανόνισε εκείνο το SSL που ανέφερες. Πεθαίνω να παίξω!  

 

Edited March 5, 2017 by Elli Sketo

[elgalla]

Έλλη, ως συν-νικητές του προηγούμενου, πρέπει να τα βρείτε μεταξύ σας για τη διοργάνωση κι εμείς θα βάλουμε τα δυνατά μας να είμαστε εκεί!

[Cassandra Gotha]

Πρόλαβα και ψήφισα! (Πρόλαβα, ε; )

Σχόλια δεν την παλεύω τώρα.

[Ballerond]

Μέχρ Τετάρτη είναι η προθεσμία Άννα οπότε πρόλαβες ;)

[Ιρμάντα]

...και τα υπόλοιπα:

 

Το δείπνο.

Χμ και ξανά χμ. Ψαγμένο μεν, και ακόμη εντυπωσιακότερο αυτό δεδομένου ότι είχες τόσο λίγο χρόνο. Αλλά δεν με ακούμπησε, νομίζω. Κάτι παραπάνω ήθελε, δεν ξέρω. Κάτι που να με κάνει να νοιαστώ για τον οποιονδήποτε από τους ήρωές σου.

 

Άνθρωπος.

Αυτό μου άρεσε πολύ. Ίσως από τα καλύτερα που έχω διαβάσει του Prince William. Και εντός θέματος όσο δεν έπαιρνε. Εκείνα τα bold ρε παλικάρι μου….Αν θέλω δηλαδή καλά και σώνει να γκρινιάξω για κάτι.

 

Σποράκι.

Καλή ιδέα αλλά την έφαγε το μποτιλιάρισμα. Ιδεών και πάσης φύσεως μποτιλιάρισμα. Κάτι το πολύ στριμωχτό είχε αυτή η ιστορία. Κάτι που περιόριζε την ορατότητα, με κάποιον τρόπο.

 

Η Σκιά.

Καλό. Μου έφτιαξε τη διάθεση. Έχω βγει με τέτοιους τύπους αλλά συνήθως την έκανα από την πίσω πόρτα λέγοντας πως πάω τουαλέτα. Δεν ξέρω τι συνέβαινε μετά με τις σκιές τους. Και χαίρομαι που δεν έμαθα.

 

Χτυποξόρκια στο θρανίο.

….και μετά τι έγινε; Καλό, αλλά ιντερλούδιο. Ορεκτικό, εισαγωγικό, προλογικό. Το κυρίως πιάτο που είναι;

 

Ο σπόρος στην καρδιά.

Ένα αίσχος.

 

Ψαλίδι.

Αφήνω που έτσι έφυγε η μάνα μου και με έστειλες αδιάβαστη. Εντυπωσιακή προσπάθεια για τόσο λίγη ώρα. Πολύ καλό. Η εντελέχεια; Με την έννοια ότι η γλίτσα μπορεί να γίνει ασθένεια, και η ασθένεια θάνατος ίσως. Πιο εντελεχές θα το ήθελα πάντως. Αλλά πολύ καλοφτιαγμένο.

 

 

Συγχαρητήρια σε όλους. Νομίζω πως είναι από τους πιο επιτυχημένους διαγωνισμούς φλασακίων καθώς μαζευτήκαμε μπόλικοι και τα κείμενα δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα. Χαίρομαι για αυτό.

Θα χαρώ περισσότερο όταν αποφασίσω τι και ποιον θα ψηφίσω....

Και στην Αταλάντη συγχαρητήρια για το θέμα (νια-νια-νια, τελικά γράψαμε, νια-νια)

Edited March 6, 2017 by Ιρμάντα

[Old man & SiFi]

Ναι, ψήφισα κι όλας.

Να με συγχωρέσουν οι κυρίες, αλλά είμαι ένα φαλλοκρατικό γουρούνι που δεν τα πάει καλά με την φάντασυ και ψήφισαν τον άντρα. (4^η ψήφος στο τερατόγατο).

Ομολογώ ότι με παιδέψατε, πάντως δεν βοήθησε το ότι οι κυρίες (σε αντίθεση με τον  χουβαρντά άντρα) δεν κατέθεσαν το κάτι τις τους στον τραπεζικό μου λογαριασμό…

[WILLIAM]

William: Γιατί δεν έδωσες σε' μενα την τέταρτη ψήφο; Τι πάει να πει δεν ήταν αρκετή η συνεισφορά μου στις καταθέσεις σου; 

Οld Man: Συγνώμη φίλε μου, του άλλου η πρόταση είχε παραπάνω μηδενικά!

[Glokta]

Παιδιά μπράβο! Πραγματικά με μερικά κείμενα απόρησα πως μπορέσατε να γράψετε τόσο καλά, καθαρά και δομημένα σε τόσο λίγο χρόνο (ακόμη και για μερικά που έμειναν εκτός τις τετράδας για λόγους προσωπικού γούστου). 

Δεν θα κρύψω πως δύο κείμενα ειδικά με "τρύπησαν" συναισθηματικά. 

 

Έχω ψηφίσει και θα προσπαθήσω να ανεβάσω σχόλια μέχρι την τετάρτη.

 

Μπράβο και στους δώδεκα! Άξιοι! 

[Ballerond]

Μιάμιση μέρα έμεινε, άντε ψηφίστε κι οι τελευταίοι!

[Πυθαρίων]

Δεν ξέρω         jjohn    

Μικρό, αλλά πλήρες.

Σχεδόν χαριτωμένο, μέσα στην αρρωστημένη του σύλληψη.

Φράση που σημείωσα (άσχετη με το νόημα του κειμένου, σχετική με το πνεύμα του): Ξύνω λίγο το  πηγούνι μου, όχι τόσο επειδή σκέφτομαι, όσο επειδή με φαγουρίζει…

 

 

Ο τερατόγατος    Ballerond

Με ελαφριά διάθεση κι αυτή η ιστορία. Πιθανολογώ πως αποτελεί προειδοποίηση για κάποιο γειτονόπουλο (ή, μήπως, ώριμη αυτοκριτική του Γιάννη, που σαν μικρός Γιαννάκης έκανε σκανδαλιές; ).

 

 

Ο αιώνιος φύλακας   kkets

Αυστηρά στο θέμα, με Αριστοτελικά σχήματα αναφοράς.

Με λιτή σε έκταση, αλλά φιλοσοφημένη αφήγηση και κυρίαρχο μήνυμα την αντίφαση του ανθρώπινου όντος.

Ο δημιουργός σμιλεύει το άψυχο, το ασυνείδητο, με στόχο να του δώσει ψυχή, πνεύμα και συνείδηση, να το φτιάξει ικανό να λειτουργεί με λογική, ηθική, αίσθηση χρέους. Ο δημιουργός αποτελεί μια συμβολική αναφορά για μένα και δεν μου προκαλεί τη διάθεση ή την ανάγκη να προσδιορίσω με ακρίβεια αν είναι θεός, αν είναι η φύση, ένα ανώτερο πλάσμα από άλλους κόσμους, ή κάποιου είδους προσωπική αφύπνιση. Δεν έχει, ίσως, σημασία.

Σημασία έχει πως ο άνθρωπος, χωρίς τη μεσολάβηση αυτή,  παραμένει μοχθηρός, μισαλλόδοξος, απολίτιστος, βάρβαρος, καταστροφικός.

Σοβαρή προσπάθεια από τον Κώστα.  

 

 

Ανώνυμο    Nienor

Η χαρακτηριστική λυρική έκφραση και ο γνωστός μαγικός κόσμος, είναι στοιχεία  αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα στο όνομα της Κιάρας.

Καθώς τα πρόσωπα και τα ονόματα της ιστορίας ξεπηδούν σαν να έχουν ήδη συστηθεί πολύ πιο πριν, υπάρχει αρχικά ένας αιφνιδιασμός και κάποια εντύπωση αποσπασματικότητας, κυρίως για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στην κοσμοπλασία, ή δεν είναι εξοικειωμένοι με το στυλ γραφής της Nienor. Όμως, η τελική–συνολική εικόνα δημιουργεί τη βασική αίσθηση αυτοτέλειας.

 

 

Πρεζόνι    Γιώργος 77

Η τραχύτητα αυτής της γραφής έχει τον τρόπο να αποδίδει τρισδιάστατα φορτισμένους και περιθωριακούς χαρακτήρες, άντεργκράουντ περιβάλλοντα, και να αφηγείται σκοτεινές ιστορίες, καθηλώνοντας το ενδιαφέρον.   

Διεγείρει, παράλληλα, κι ένα είδος σαδο-μαζοχισμού, που υπάρχει σε κάθε αναγνώστη, που αντλεί ηδονή από το βίαιο, το διεστραμμένο και το ωμό.

Η χρήση του συγκεκριμένου τρόπου αφήγησης, ασφαλώς δεν είναι κοινό ταλέντο.

Ιστορία εξαιρετικά συνεπής στο στυλ της, με άνετη ροή.

 

 

Το δείπνο    Rhialto

Το γεωγραφικό και ιστορικό κάδρο, μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία, προσθέτει στην ατμόσφαιρα.

Η γραφή, χωρίς εξάρσεις, κυλά ομαλά. Ο πρόλογος και ο επίλογος βάζουν την ιστορία σε εισαγωγικά, σαν περιεχόμενη σε μια ευρύτερη αφήγηση.  Έτσι, το διήγημα φαίνεται σαν τμήμα  μιας άλλης ιστορίας, πράγμα που του χαρίζει διαστάσεις και προοπτική.

κάποιες σύντομες λεπτομέρειες που θα ήταν χρήσιμες για να αποσαφηνίσουν ένα-δυο ερωτηματικά που προκύπτουν κατά την ανάγνωση, αφέθηκαν κρυμμένες πίσω σ’ εκείνη την μεγαλύτερη ιστορία, δημιουργώντας  μικρά κενά στην πλοκή (ο κεντρικός άξονας του διηγήματος στέκει, εντούτοις, νοηματικά ανέπαφος, με τη δική του αυτοτέλεια). 

Τα κενά αυτά θα μπορούσαν να παρακαμφθούν επίσης με την απάλειψη της εισαγωγής (ειπώθηκε σε προηγούμενα σχόλια) και του επιλόγου. Το προσωπικό μου γούστο ψηφίζει υπέρ της προσθήκης επεξηγήσεων: Ποιοί είναι ο συντάκτης και ο αποδέκτης της επιστολής και ποιος ο σημαντικός λόγος για τον οποίο θέλουν να συναντηθούν με τον Αβερρόη;     

Ο Αβερρόης ο “άπιστος”, γέρος φιλοξενούμενος του Αλ Μανσούρ (το ξεπεσμένο, για την ακρίβεια, σώμα του Αβερρόη, αφού το πνεύμα του είναι μέσα στον Αλ Μανσούρ) παρουσιάζεται πιο γέρος από τον ίδιο τον Αλ Μανσούρ. Αλλά, απ' ότι έχω καταλάβει, ανατρέχοντας στις ιστορικές πληροφορίες, ο Αβερρόης ήταν προστατευόμενος του Αλ Μανσούρ και, άρα, μήπως αρκετά νεώτερός του;  

Συνολικά, σοβαρή δουλειά και αξιοπρόσεκτο κόνσεπτ.

 

Υ.Γ. Σουλτάνος ή χαλίφης, ο Αλ Μανσούρ;

 

 

Άνθρωπος    William

Τ.Ν. Νο 2; (με ότι καλό αυτό συνεπάγεται)

Όμορφο διήγημα, σωστή δομή, ισορροπημένο συναίσθημα. Συμπαθέστατο.  

Στο θέμα εκατό τοις εκατό.

 

 

Σποράκι 2.21   Elli Sketo

Αν μη τι άλλο, μια οδική διαδρομή χωρίς την καθημερινή, αστική ανία, χάρη στην Samsung Elli.

 

Η σκιά     Διγέλαδος

Απόλυτα στοχευμένο.

Μέσα στα στενά περιθώρια μιας εξαιρετικά σύντομης συνομιλίας και ενός αφηγηματικού στιγμιότυπου, καταφέρνει να ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά μέχρι την κορύφωση.

 

 

Ανώνυμο    Silvertooth

Διασκεδαστικό. Γλωσσικά –γραμματικά -συντακτικά τέλειο. Ατελές σαν ιστορία. Εξαπάτηση η προσέγγιση του θέματος μέσω του τρυκ της ονομαστικής αναφοράς στη λέξη εντελέχεια . Ή, τέλος πάντων, δεν μου αρκούν η παραπομπή και οι υποσχέσεις για το μέλλον (όταν φτιάξουν τα ξόρκια).

 

 

Ο σπόρος στη καρδιά    Ιρμάντα

Αυτές δεν είναι πρόχειρες, γρήγορες εμπνεύσεις. Είναι σκέψεις ζυμωμένες με το χρόνο, μια σιγανή βροχή του νου που έπεφτε καιρούς, που καταστάλαζε στης ψυχής τους ταμιευτήρες και που βρήκε τώρα άνοιγμα να αναβλύσει.

Σε λίγο, δεν θα θυμάμαι ονόματα, λέξεις και σχήματα, ίσως ούτε εικόνες, απ’ αυτό το όμορφο, γλυκά θλιμμένο κείμενο. Θα κρατήσω μόνο αυτό: 

“Να αγαπάς το καλύτερο που μπορεί ο καθένας να γίνει.”

 

 

Ψαλίδι    Natasha

Γραφή που μοιάζει απέριττη, κι ας έχει ευρήματα, αόρατη, κι ας πάλλεται από συναίσθημα, καθώς βυθίζει τον αναγνώστη, άμεσα κι ανύποπτα -χωρίς να του επιτρέπει περιθώρια φλύαρου υποκειμενισμού, κατ’ ευθείαν μέσα στην καρδιά των εικόνων που περιγράφει και των γεγονότων που αφηγείται. 

Ένα κείμενο που μοιάζει αφιερωμένη υπόσχεση (;) και πιθανολογώ ότι είναι εμπνευσμένο από κάποιο (ελπίζω όχι οικείο) πραγματικό γεγονός.

 

 

Ψήφοι με τη σειρά της λίστας: Πρεζόνι (Γιώργος 77) Άνθρωπος (William), Η σκιά (Διγέλαδος) και Ο σπόρος στην καρδιά (Ιρμάντα)

Edited March 7, 2017 by Πυθαρίων

[Morfeas]

Έβαλα τα κουκιά μου στα σωστά σακιά και περιμένω τα αποτελέσματα - ντέρμπι το κάνατε πάλι.

Μπράβο σε όλα τα παιδιά για τις ιστορίες, μα και στην πυργοδέσποινα που με μεγάλη ενδελέχεια σας πονοκεφάλιασε με τους αριστοτελικούς ορισμούς της ώστε να προκύψουν τόσες όμορφες ιστορίες.