Τι διαβάζετε;

[melkiades]

Χθες τελειωσα "Το Θαναταδικο" της Άλισον Μπεχντελ

 

Ένα προσωπικό χρονικό, αφηγημένο από μια καλτ κομίστα με συγκίνηση, τόλμη και τρυφερό χιούμορ. Μέσα από σκοτεινές ανατροπές, σεξουαλικές φοβίες και σπουδαία βιβλία, η ιστορία της ενηλικίωσης της Άλισον Μπέχντελ πλέκεται μέσα και γύρω από την οικογενειακή επιχείρηση: ένα γραφείο κηδειών, το «Θανατάδικο».

 

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!

 

[Naroualis]

Τελείωσα το Ιστορίες με Θεούς και Δαίμονες/3, νούμερο 77 και τελευταίο της σειράς ανθολογιών της Ωρόρα. Πέρα από την όποια μετριότητα, θα έλεγα, των άλλων ιστοριών, ο Μαστακούρης μας κράτησε την καλύτερη ιστορία του για το τέλος: το Χαμόγελο της Σαμαρνού είναι ό,τι καλύτερο δικό του έχω διαβάσει.

[D'Ailleurs]

ώπα για μισό λεπτό! Σε αυτή τη συλλογή δεν βρίσκεται και η "Κορακοφωλιά" του Κάρλ Έντουαρτ Βάγκνερ; Αν ναί τότε πού είναι ακριβώς η μετριότητα!!

[Δημήτρης]

Ιούλιος Βερν, Οι Πειρατές του Αιγαίου (Αστέρος)

[kitsos]

Το 65 της Ωρόρα Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς.

[Naroualis]

ώπα για μισό λεπτό! Σε αυτή τη συλλογή δεν βρίσκεται και η "Κορακοφωλιά" του Κάρλ Έντουαρτ Βάγκνερ; Αν ναί τότε πού είναι ακριβώς η μετριότητα!!

Και τη διάβασα και τελευταία, τρομάρα της.

[D'Ailleurs]

και δε σε άρεσε!!! Εγώ την διάβασα τρείς φορές!!! Κανονικά θα έπρεπε να τραβάω τα μαλλιά μου (οτι έχει μείνει) αλλα μου φαινεται σχετικά λογικό δεδομένου του οτι είσαι κορίτσι...

[Naroualis]

Δέν είπα ότι ήταν κι ανυπόφορη, αλλά ήταν μετριότητα. Αυτός ο Κέην, δε φτάνει που έχει τον αψόφητο, έχει και ένα φάρδος, τέτοιο, με το συμπάθειο. Κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει και το μόνο που παθαίνει είναι από καιρού εις καιρόν να ψιλολιποθυμάει. Αν είχε μια στάλα τσίπα επάνω του ο Βάγκνερ, με τετοιες πληγές όχι να κάνει τη μαϊμού και το κατσίκι, ούτε να καταπιέι δε θα τον έβαζε τον Κέην.

[melkiades]

Τέλειωσα τον "Σκοτεινό ταξιδευτή" του David Gemmel που κυκλοφορεί ώς το 3ο βιβλίο από το Έπος των Ντρενάι αλλά μάλλον είναι το πρώτο χρονολογικά. Έχοντας ήδη διαβάσει το "Ντράς ο θρύλος" και τον Βασιλιά πέρα από την πύλη νομίζω πως συμβαίνει και με αυτή τη σειρά του κάτι που δεν θυμάμαι ποιός σχολάισε στο τόπικ για την άλλη τετραλογία του, ότι δηλαδή το ενδαφέρον μειώνεται καθώς προχωράει η σειρά. Το τελευτάιο το διάβασα με πολύ κόπο και βαρεμάρα και δεν νομίζω να πάρω και το τελευταίο της σειράς. Σελίδες επί σελίδων μπλα μπλα μπλα χωρίς να γίνεται τίίίίίίίίίίίίίίίποτα και στο τέλος όλα γίνονται (ή και πάλι δεν γίνονται ?) σε 5-10 σελιδες . ΈΛΕΟΣ!!!!

 

 

και κάτι τελευταίο, δεν θυμάμαι σε ποιο απο τα δύο πρώτα το διάβασα αλλα ενώ γράφουν όλοι σε περγαμηνη, υπάρχει και κάποιο σημείο που βάζουν χαρτί μάσα στις μπότες που είναι μεγάλες.... τώρα πρόβλημα της μετάφρασης? πρόβλημα του πρωτοτύπου? θα σας γελάσω.

Γενικα πάντος σε διαφορα σημεία σκέφτεσαι ότι μας δουλεύει το τύπος. Σίγουρα το πιο ολοκληρωμένο είναι ο Ντρας ο θρύλος αλλα πάλι

κάνεις μια ολόκληρη πολιορκία και τα παρατάς 10 λεπτα πριν το τέλος? Μα 10

 

λεπτά????

 

Edited March 18, 2009 by melkiades

[D'Ailleurs]

Δέν είπα ότι ήταν κι ανυπόφορη, αλλά ήταν μετριότητα. Αυτός ο Κέην, δε φτάνει που έχει τον αψόφητο, έχει και ένα φάρδος, τέτοιο, με το συμπάθειο. Κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει και το μόνο που παθαίνει είναι από καιρού εις καιρόν να ψιλολιποθυμάει. Αν είχε μια στάλα τσίπα επάνω του ο Βάγκνερ, με τετοιες πληγές όχι να κάνει τη μαϊμού και το κατσίκι, ούτε να καταπιέι δε θα τον έβαζε τον Κέην.

 

αφού βρε ο Κέην ώς αθάνατος που είναι έχει τελειοποιήσει την τέχνη του στο σπαθί και στην μαγεία και έχει σκληρίνει το σώμα του έτσι ώστε να αντέχει στις κακουχίες και στα χτυπήματα. Τι να την κάνεις την αθανασία αν πεθάνεις απο μια μόνο γρατζουνιά έτσι δεν είναι; Χώρια που είναι κτήνος, έχει τσεκούρι και σκοτώνει και έχει και την δολοφονική ματια!!

[Eroviana]

Τελείωσα το Riven Kingdom το 2ο απ' τη σειρά Godspeaker της Karen Miller και τολμώ να πω ήταν ωραία έκπληξη. Όταν είχα τελειώσει το 1ο δεν είχα καμιά αγωνία να προχωρήσω τη σειρά, αλλά στο 2ο ανεβαίνει το ενδιαφέρον και η δράση, γνωρίζουμε νέους - και πιο φυσιολογικούς - χαρακτήρες ενώ ταυτόχρονα κρατάμε τον πιο ωραίο από το 1ο, τον Zandakar. Επιτέλους μου λύνεται η απορία για το θεό της Mijak (σε ουδέτερο, είναι the god) και το πόσο ενεργό ρόλο παίζει στις ζωές των πιστών του. Και τώρα μ' έχει πιάσει μανία που δεν έχω στα χέρια μου το 3ο μέρος!

 

Ξεκίνησα το The Once and Future King του T.H. White, και τολμώ να πω ότι βαριέμαι αρκετά. Είναι μία από τις κλασικές, πλέον, ιστορίες γυρω από την Αρθουριάνα κι ο λόγος που το διάλεξα.

 

Και για να ξεφύγω απ' τη βαρεμάρα διαβάζω ταυτόχτονα το Επαναστάτες του Eric Hobsbawm, η παγκόσμια ιστορία του κομμουνισμού μέχρι σήμερα. Πολύ ενδιαφέρον μέχρι στιγμής και προτείνω ανεπιφύλακτα την Εποχή των Άκρων του ίδιου.

[Nihilio]

Το πρόσωπο του Dean Koonz

[Waylander]

Χμμ τωρα διαβαζω το 7 βιβλιου της σειρας του Τζορνταν(τον πρωτο τομο χαρη στην ελληνικη πολιτηκη των εκδοτικων οικων:()

[Δημήτρης]

Ωρόρα, Ιστορίες με Ταξίδια στο Χωροχρόνο

[Venea]

Το Βοτάνι Της Μοραελίν - Raymond Feist

[Naroualis]

Τελείωσα με μεγάλη μου χαρά το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μίσσιου, Ο Λέκγουελ και οι Ξεχασμένοι Θεοί. Σχόλια εδώ.

[Naroualis]

Τελείωσα το Ιστορίες με Μούμιες, ανθολογία της Ωρόρα Νο41. Booooring...

[Naroualis]

Τελείωσα (μη βαράτε) το Στόμα του Διαβόλου, του Αντώνη Κρύσιλα. Σχόλια στο τόπικ που του άνοιξα. Αξίζει τον κόπο.

[heiron]

Κι εγώ Feist,συνεχίζω το Riftwar μετά από κάτι χρόνια...

 

Silverthorn

by R.Feist

 

Μια από τα ίδια.Κλασική ιστορία με αρκετούς ενδιαφέροντες τύους και καταστάσεις που όμως είναι δοσμένα πολύ...εφηβικά.Αν ήμουν 10-12 χρόνια μικρότερος όταν το διάβαζα αυτό ίσως να το ευχαριστιόμουν περισσότερο.Λειπεί και το καλύτερο κομμάτι ως τώρα με τους Τσουράνι και τον πόλεμο.Δολοφονίες και δαιμονες δεν είναι τόσο συναρπαστικά.

[TheTregorian]

Διάβασα τη τριλογία: "Ο Άρχοντας των Γρίφων" της ΜακΚίλιπ. Βρήκα τη γραφή της μαγευτική αλλά κουραστική σε κάποια σημεία με πολλές υπερβολές γενικά. Η ιστορία είχε ένα καλό υπόβαθρο αλλά βάλτωνε πολλές φορές και ανακυκλωνόταν γύρω απ' τα ίδια πολλές φορές.. Αυτό με έκανε να διαβάσω τη τριλογία των 680 περίπου σελίδων σε 3 μήνες!

 

Αφού επιτέλους ολοκληρώθηκε αυτό το γλυκό βάσανο, ξεκίνησα εδώ και περίπου δύο βδομάδες το πρώτο βιβλίο του "Μάγου" του Feist και προσωπικά με έχει "μαγέψει"!! Μ' αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος γραφής αλλά και η εξέλιξη της ιστορίας, αν και θα ήθελα περισσότερη μαγεία!! Ελπίζω να τη δω σύντομα ή έστω, στο δεύτερο βιβλίο που έπεται!

[heiron]

Feistmania επεσε τελευταία...

Τρεγκοριαν,πιστεύω το 2ο μέρος του Μαγου είναι καλύτερο από το 1ο.Το πρώτο με τα πιτσιρίκια δε λέει και πολλά.Επίσης ,ναι,έχει περισσότερη μαγεία όπως προχωράς.Γενικά από τα καλά βιβλία rpgοειδούς επικού φάντασυ είναι.

[Nihilio]

Feistmania επεσε τελευταία...

Τρεγκοριαν,πιστεύω το 2ο μέρος του Μαγου είναι καλύτερο από το 1ο.Το πρώτο με τα πιτσιρίκια δε λέει και πολλά.Επίσης ,ναι,έχει περισσότερη μαγεία όπως προχωράς.Γενικά από τα καλά βιβλία rpgοειδούς επικού φάντασυ είναι.

To δεύτερο μέρος είναι χαλαρά το καλύτερο βιβλίο όλης της τρι(τετρα)λογίας.

[Naroualis]

Τελείωσα το Ηλιοβασίλεμα στην Ατλαντίδα, του Μάριου Κουτσούκου. Δυστυχώς η γραφή του δεν έχει εξελιχθεί και πολύ σε σχέση με το προηγούμενο βιβλίο του. Ίσως οι πλοκές του να είναι μια ιδέα πιο αληθοφανείς, αλλά και πάλι δε μπορώ να πω ότι διαβάζεται. Αν μη τι άλλο, το χιούμορ του παραμένει ίδιο. Όλο το βιβλίο, 286 σελίδες, έχει μόνο πέντε ή δέκα αξιόλογες προς το τέλος, στην συνάντηση του κακού βασιλιά Ατταλέα και του ήρωα Λάμεντορ.

[Venea]

Feistmania επεσε τελευταία...

Τρεγκοριαν,πιστεύω το 2ο μέρος του Μαγου είναι καλύτερο από το 1ο.Το πρώτο με τα πιτσιρίκια δε λέει και πολλά.Επίσης ,ναι,έχει περισσότερη μαγεία όπως προχωράς.Γενικά από τα καλά βιβλία rpgοειδούς επικού φάντασυ είναι.

 

 

To δεύτερο μέρος είναι χαλαρά το καλύτερο βιβλίο όλης της τρι(τετρα)λογίας.

 

Εγώ τώρα διαβάζω το επόμενο, (Το βοτάνι της Μοραελίν) και το βρίσκω καλύτερο και από τα δύο προηγούμενα. Αν και η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον Αρούθα και όχι τόσο γύρω από τον Παγκ...

[Nienor]

Αφού επιτέλους ολοκληρώθηκε αυτό το γλυκό βάσανο, ξεκίνησα εδώ και περίπου δύο βδομάδες το πρώτο βιβλίο του "Μάγου" του Feist και προσωπικά με έχει "μαγέψει"!! Μ' αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος γραφής αλλά και η εξέλιξη της ιστορίας, αν και θα ήθελα περισσότερη μαγεία!! Ελπίζω να τη δω σύντομα ή έστω, στο δεύτερο βιβλίο που έπεται! happy.gif

 

Χα! Κι εγώ αυτό διαβάζω Έχει πάρα πολύ καιρό να συμπέσω με κάποιον και να διαβάζουμε τα ίδια

 

 

Κι επειδή έχω να γράψω στο τόπικ πολύυυυυυ καιρό, να σας πω και τι άλλο διάβασα πρόσφατα (ή το τελευταίο δίμηνο σχεδόν, ίσως και λίγο περισσότερο):

 

Ξαναδιάβασα την Κάρυ και θυμήθηκα τι μου άρεσε στον Κινγκ. Μάλλον θα πάρω και το Κριστίν που δεν το θυμάμαι καθόλου και παίζει να μην το έχω ξαναδιαβάσει καν.

 

Διάβασα το Ασμόλ του Δ. Βανέλη (αν και έχω την αίσθηση πως το έχω αναφέρει ξανά) και εκτίμησα για άλλη μια φορά την όμορφη γραφή και τις ιδιαίτερες ιδέες του.

 

Διάβασα ακόμα κάποια από τα διηγήματα του Α. Παπαδόπουλου στο Λάθος Οδηγίες. Μου πέφτουνε λίγο βαριά σα γραφή και τα διαβάζω ανάλογα αργά, όμως δεν τα ξεχνάω (αυτή τη συνειδητοποίηση την έκανα μόλις εχτές, ύστερα από μια σχετική συζήτηση) αλλά τα θυμάμαι σχεδόν με τρομαχτική λέπτομέρεια.

 

Διαβάζω ακόμα τον Ονειροβάτη του δικού μας κυρίου Παρατηρητή το οποίο προσπαθώ να μην το διαβάζω νύχτα... Όσο μπορώ τουλάχιστον

 

Α! Και σήμερα το πρωί ξαναέπιασα τη Μπαλάντα του Πανδοχέα για άλλο ένα χέρι. Το αγαπώ το βιβλίο αυτό.