Τι διαβάζετε;

[SpirosK]

Καλά μη φανταστείς κάτι τρελό... απλώς εμένα με εκνευρίζει να βάζουν αχρείαστη επιστήμη στη φαντασία.

(εννοώ, "ΟΚ μπορώ να φανταστώ τι γίνεται, δε χρειάζομαι την επιστημονική εξήγηση για να το πιστέψω, άσε με να το χαρώ λίγο")

 

Άρθουρ Κλαρκ και Στέφεν Μπάξτερ

γράφει στο εξώφυλλο!

[D'Ailleurs]

John Le Carre - Απόλυτοι φίλοι

 

 

 

«Οι Απόλυτοι Φίλοι γεννήθηκαν από το θυμό, την αγανάκτηση και την εντεινόμενη απελπισία για τον τρόπο που εξελίσσεται η διεθνής κατάσταση».

John le Carré

 

Βερολίνο 1969. Μέσα στη φωτιά μιας διαδήλωσης, ένας φοιτητής από την Αγγλία, ο Τεντ Μάντι, γνωρίζεται μ’ ένα νεαρό Γερμανό διανοούμενο, τον Σάσα. Ανάμεσά τους γεννιέται μια βαθιά, απόλυτη φιλία. Ένας δεσμός που θ’ αποδειχθεί πιο ισχυρός από την απόσταση, την απουσία και τις μεγαλύτερες δοκιμασίες της ιστορίας.

 

Γιατί όταν ο Τεντ και ο Σάσα ξαναβρίσκονται λίγα χρόνια αργότερα, ανήκουν σε αντίπαλα στρατόπεδα, σε δυο κόσμους που τους χωρίζει το Τείχος. Φαινομενικά είναι εχθροί. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα δίδυμο κατασκόπων που παίζουν τέλεια το διπλό παιχνίδι τους, χάρη στη μεταξύ τους αφοσίωση κι εμπιστοσύνη.

 

Ωστόσο, με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η φιλία τους ραγίζει, καθώς δείχνει να μην έχει θέση στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Περνούν χρόνια χωρίς να συναντηθούν. Ώσπου, μετά το δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ, ο Σάσα κάνει ξανά την εμφάνισή του. Κι ο Τεντ δεν μπορεί ν’ αρνηθεί στον παλιό του φίλο αυτή την τελευταία παρτίδα… Αλλά πόσο μετράνε δυο παλαίμαχοι πράκτορες σ’ έναν κόσμο που βυθίζεται όλο και περισσότερο στο ψέμα και στην παράνοια, κάνοντας τις προδοσίες του χθες να μοιάζουν με ασήμαντα παραπτώματα και τα πιστεύω μιας ζωής με γραφικές, ξεθωριασμένες μπροσούρες;

 

επίσης

 

 

In the first of Ian Fleming's James Bond novels, 007 declares war on Le Chiffre, French communist and paymaster of the Soviet murder organization SMERSH.

 

The battle begins with a fifty-million-franc game of baccarat, gains momentum during Bond's fiery love affair with a sensuous lady spy, and reaches a chilling climax with fiendish torture at the hands of a master sadist. For incredible suspense, unexpected thrills, and extraordinary danger, nothing can beat James Bond in his inaugural adventure.

[Blondbrained]

Κάποιοι θα γελάσουν, αλλά έπιασα μόλις το πρώτο (μου) βιβλίο του Πράτσετ στ'αγγλκά κιόλας (κι ευτυχώς). Τίτλος Hogfather, κι ενώ ήμουν κάπως όταν διάβασα τα κάτι τις μου για το discworld, γιατί δεν με άγγιξε εξαρχής, με΄χρι στιγμής ο κος Πράτσετ έχει καταφέρει να με κερδίσει με το παραπάνω, με την γλώσσα του καταρχήν. Κλασσικό αγγλικό χιούμορ, που το λατρεύω...και αρχίζω να μπαίνω στο σασπένς της πλοκής. Τώρα αρχίζω να δίνω περισσό΄τερη βάση στην πλοκή σιγά-σιγά κι όχι τόσο στην γλώσσα.

Να'ναι καλά εκεινη η ψυχή (και τρελή, να σημειώσω, θαυμάστρια του Πράτσετ) που μου το έφερε δώρο

Να σημειώσω επίσης πως είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω μετά από αρκετό καιρό, και η συγκίνησης είναι διπλή (και ο φόβος ήταν διπλός, γιατί δεν γούσταρα να απογοητευτώ)

[Amandel]

Ουχ κι άλλη μυήθηκε στον Terry! Σε λίγο θα ζητάμε κανα subforum για τα παραληρήματά μας! Xαίρομαι πολύ που ξεκίνησες! Προτείνω το επόμενο που θα διαβάσεις να είναι το Good Omens!

 

Εγώ πάλι διαβάζω κάτι αρκετά πιο βαρύ. Δε ξέρω πως μου ήρθε, το είδα μια μέρα στη βιβλιοθήκη και το

βούτηξα. Άκυρη φλασιά - στροφή στη Γαλλική Λογοτεχνία.

Ντενί Ντιντερό - ''Η καλόγρια''

 

Ένας χείμαρος απομνημονεύματα μιας κοπέλας που ήταν νόθη, την έκλεισαν σε μοναστήρι και ήθελε

να απαρνηθεί τον όρκο της και τα βασανιστήρια που τράβηξε.

Κάθε σελίδα που γυρνάς σε εκνευρίζει και σε βγάζει από τα ρούχα σου από την θρησκοληψία και το πόσο μπορεί να ξεπέσουνε οι άνθρωποι στο όνομά της. Νταξ μιλάμε βέβαια και για άλλον αιώνα αλλά και πάλι.

 

Ψάχνω ένα καλό horroraki τώρα με στοιχειωμένα σπίτια/σπηλιές / φαντάσματα κτλ αλλά δε βρίσκω τπτ.

[Adicto]

To "Στοίχειωμα" του Μάθεσον το έχεις διαβάσει; Άλλο καλό χορορ με στοιχειωμένο σπίτι είναι οι "Δαίμονες του Χιλ Χάουζ" της Σίρλευ Τζακσον, αν θυμάμαι καλά!

[Electroscribe]

Εγώ πάλι διαβάζω κάτι αρκετά πιο βαρύ. Δε ξέρω πως μου ήρθε, το είδα μια μέρα στη βιβλιοθήκη και το

βούτηξα. Άκυρη φλασιά - στροφή στη Γαλλική Λογοτεχνία.

Ντενί Ντιντερό - ''Η καλόγρια''

 

Ένας χείμαρος απομνημονεύματα μιας κοπέλας που ήταν νόθη, την έκλεισαν σε μοναστήρι και ήθελε

να απαρνηθεί τον όρκο της και τα βασανιστήρια που τράβηξε.

Κάθε σελίδα που γυρνάς σε εκνευρίζει και σε βγάζει από τα ρούχα σου από την θρησκοληψία και το πόσο μπορεί να ξεπέσουνε οι άνθρωποι στο όνομά της. Νταξ μιλάμε βέβαια και για άλλον αιώνα αλλά και πάλι.

 

Από wikipedia

The novel was supposedly begun originally not as a work for literary consumption but as an elaborate practical joke aimed at luring the Marquis de Croismare, a companion of Diderot's, back to Paris. The novel is told in a series of letters purporting to be from a nun, Suzanne, who implores the Marquis to help her in renouncing her vows, and describes her intolerable life in the convent.

 

Diderot later revised the letters into a novel and publicly revealed his role in the ruse. The Marquis is said to have laughed at the revelation.

 

 

[Amandel]

Από wikipedia

The novel was supposedly begun originally not as a work for literary consumption but as an elaborate practical joke aimed at luring the Marquis de Croismare, a companion of Diderot's, back to Paris. The novel is told in a series of letters purporting to be from a nun, Suzanne, who implores the Marquis to help her in renouncing her vows, and describes her intolerable life in the convent.

 

Diderot later revised the letters into a novel and publicly revealed his role in the ruse. The Marquis is said to have laughed at the revelation.

 

 

 

Ντάξ το είδα αυτό. Στο πίσω μέρος του βιβλίου έχει ένα εκτενές δοκίμιο για αυτή τη φάρσα. Και λέει επίσης ότι η ιδέα της όλης

φάρσας προήλθε και είναι όντως αληθινή ιστορία μιας κοπέλας (λέει και όνομα και ινφο) που ήθελε να πάρει πίσω τους όρκους της

και πέρασε όλα αυτά.

 

L’histoire est inspirée de celle d’une religieuse de Longchamp nommée Marguerite Delamarre, qui avait fait parler d’elle dans les salons en 1758, pour avoir écrit à la justice, demandant d’être libérée du cloître où ses parents l’avaient enfermée. En effet, elle est l’enfant illégitime entre sa mère et un autre homme que son père. De peur d’aller en enfer, sa mère, par un chantage affectif, la persuade d’aller dans ce couvent. Diderot critique, ici, un précepte de la Bible selon lequel les enfants paieront pour les crimes de leurs parents.

 

http://fr.wikipedia.org/wiki/La_Religieuse

 

 

To "Στοίχειωμα" του Μάθεσον το έχεις διαβάσει; Άλλο καλό χορορ με στοιχειωμένο σπίτι είναι οι "Δαίμονες του Χιλ Χάουζ" της Σίρλευ Τζακσον, αν θυμάμαι καλά!

 

Οχι δε το ξέρω Θα το ψάξω αν είναι!

[Adicto]

Πιστεύω πως είναι ίσως οι δύο καλύτερες ιστορίες στοιχωμένων σπιτιών! Το δεύτερο έχει γυριστεί και ταινία. Του Μάθεσον το έχει εκδωσει το Οξύ.

[Electroscribe]

Ντάξ το είδα αυτό. Στο πίσω μέρος του βιβλίου έχει ένα εκτενές δοκίμιο για αυτή τη φάρσα. Και λέει επίσης ότι η ιδέα της όλης

φάρσας προήλθε και είναι όντως αληθινή ιστορία μιας κοπέλας (λέει και όνομα και ινφο) που ήθελε να πάρει πίσω τους όρκους της

και πέρασε όλα αυτά.

 

L’histoire est inspirée de celle d’une religieuse de Longchamp nommée Marguerite Delamarre, qui avait fait parler d’elle dans les salons en 1758, pour avoir écrit à la justice, demandant d’être libérée du cloître où ses parents l’avaient enfermée. En effet, elle est l’enfant illégitime entre sa mère et un autre homme que son père. De peur d’aller en enfer, sa mère, par un chantage affectif, la persuade d’aller dans ce couvent. Diderot critique, ici, un précepte de la Bible selon lequel les enfants paieront pour les crimes de leurs parents.

 

http://fr.wikipedia....i/La_Religieuse

 

Κοίτα να δεις που κι η wikipedia μερικές φορές λέει άλλ' αντ' άλλων σε κλασσικά θέματα. Γαλλικά δε γνωρίζω, η μεταγλώτισση του babelfish περιέχει την επικίνδυνη φράση "inspired by", αλλά όπως καταλαβαίνω το ιστορικό σημείο της έκδοσης που διάβασες καλύπτει τον αναγνώστη όσον αφορά το τι είναι ακριβές και τι όχι. Μπράβο στον εκδότη.

 

Θενκς για την πληροφόρηση.

[Mort13]

Second Foundation, του Isaac Asimov

 

Ολοκλήρωσα λοιπόν την πρώτη τριλογία του Foundation. Πολύ καλό το τρίτο αυτό μέρος, με αρκετή ένταση και αγωνία, σαν ένα καλοπαιγμένο παιχνίδι σκάκι. Πάντως, πρέπει να ομολογήσω ότι προς το τέλος είμουν πιο συμπαθητικός απέναντι στην First Foundation και όχι ως προς την Second. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σημείο των καιρών ή το επιδίωξε ο ίδιος ο Asimov...

[SpirosK]

Μόλις τελείωσα το Μάτι του Χρόνου, των Arthur Clarke και S. Baxter.Πρέπει να αναθεωρήσω την άποψη που είχα στν αρχή προς μέση του βιβλίου. Τελικά η "καθαρή" ΕΦ δε γίνεται πολύ ενοχλητική καθώς καταλαμβάνει ένα μικρό μέρος του βιβλίου (και κυρίως στην αρχή και το τέλος [όπου δεν κατάλαβα τίποτα]). Το βιβλίο έχει καλή ροή σε γενικές γραμμές και θα μπορούσε να γίνει ένας πρώτης τάξης ΕΦ-blockbuster (κάτι σαν "Lord of the Rings" για την ΕΦ). Έχει όλα τα συστατικά για κάτι τέτοιο (και δε νομίζω να μην το σκεφτόνταν όταν το έγραφαν). Βεβαίως, έχοντας διαβάσει περιλήψεις για το τι γίνεται γενικά στα βιβλία του A.C. έχω ενδοιασμούς στο να διαβάσω τα επόμενα δύο. Φοβάμαι ότι θα είναι στο ίδιο στυλ η ιστορία τους. Ίδωμεν....Προς το παρόν ξεκίνησα το "Suburban Book of the Dead" του R. Ranikin και ήδη έχω πεθάνει στα γέλια

[Naroualis]

Εν μέσω σφοδρών βροχοπτώσεων τελείωσα το Μύθο του Ηρακλή Σπίλου, του Νίκου Κουνένη. Είχα διαβάσει παλιότερα το "Ω, του θαύματος!", του ιδίου και περίμενα κάτι περισσότερο, αν μη τι άλλο, μια κάποια εξέλιξη της γραφής του. Απογοητεύτηκα κάπως. Το χιούμορ ξεφεύγει από το στενό δρομάκι τις εκλεπτισμένης σάτυρας και πέφτει στη χοντροκομμένη παρωδία, που αδικεί την ιδέα και το κείμενο. Επιπλέον δεν ξέρω κατά πόσο θα αναγνωρίζατε τα πρόσωπα που περιγράφονται, αλλά εγώ τα αναγνώρισα σχεδόν όλα. Αναρωτιέμαι αν θα αναγνωρίσουν κι οι ίδιοι τους εαυτούς τους και κατά πόσο αυτό θα επηρεάσει την καριέρα του κ. Κουνένη...

 

 

[heiron]

Το βιβλίο έχει καλή ροή σε γενικές γραμμές και θα μπορούσε να γίνει ένας πρώτης τάξης ΕΦ blockbuster (κάτι σαν "Lord of the Rings" για την ΕΦ). Έχει όλα τα συστατικά για κάτι τέτοιο (και δε νομίζω να μην το σκεφτόνταν όταν το έγραφαν). Βεβαίως, έχοντας διαβάσει περιλήψεις για το τι γίνεται γενικά στα βιβλία του A.C. έχω ενδοιασμούς στο να διαβάσω τα επόμενα δύο. Φοβάμαι ότι θα είναι στο ίδιο στυλ η ιστορία τους.

Μπα,ο Κλαρκ στα τελευταία του κι ο Μπάξτερ που τα βιβλία του δεν είναι τοσο εμπορικά όσα άλλα ΕΦ δεν νομίζω να το έκαναν με αυτοσκοπό "θα το κάνουμε εμπορικό μπλοκμπάστερ".Ενδοιασμούς καλύτερα μην έχεις γιατί πιστεύω κυρίως ο Μπάξτερ έγραφε,μην σε νοιάζει τι κάνει ο Κλαρκ.

Edited October 29, 2009 by heiron

[SpirosK]

Μπα,ο Κλαρκ στα τελευταία του κι ο Μπάξτερ που τα βιβλία του δεν είναι τοσο εμπορικά όσα άλλα ΕΦ δεν νομίζω να το έκαναν με αυτοσκοπό "θα το κάνουμε εμπορικό μπλοκμπάστερ".Ενδοιασμούς καλύτερα μην έχεις γιατί πιστεύω κυρίως ο Μπάξτερ έγραφε,μην σε νοιάζει τι κάνει ο Κλαρκ.

 

OK, ευχαριστώ. Να διευκρινήσω όμως που στηρίζω το "κινηματογραφικό blockbuster"

 

 

Συγκρούεται ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου με αυτόν του Τζένγκις Χαν, με τη βοήθεια ατόμων από το "κοντινό" μέλλον και βρετανών στρατιωτών του 19ου αιώνα.

 

 

Πόσο πιο καλή ΕΦ συνταγή για blockbuster (αλά Lord of the Rings) μπορείς να σκεφτείς;;; Άσε που η οπτική πολλών σκηνών, καθώς και πολλές καταστάσεις

Συναντήσεις στο φεγγαρόφωτο, σεξ κάτω από το "Μάτι", κτλ

φωνάζουν "κινηματογραφικό"!!!

[Naroualis]

Τελείωσα το Ιστορίες με τρελούς επιστήμονες, Ωρόρα/33. Χαριτωμένο μου φάνηκε, όχι ιδιαίτερα κακό για το θέμα του. Ξεχώρισα τα Κτήνη του Μπαρζάκ, του Ρόμπερτ Μπλοχ. Υπήρχε και μια ιστορία του αγαπημένου μου Φρέντερικ Μπράουν, αλλά δε με ικανοποίησε. Πρώτη φορά. Μυστήριο.

[Nestor]

Μιας και τελείωσα με τα Asimov's ξεκίνησα τον Πόλεμο των Κόσμων...κάπου εκεί στη γωνία παραμονεύει και ο τελευταίος πιστολέρο, και με τρώνε τα χέρια μου για λίγο King...

[tetartos]

Διάβασα το How to change your life του John Bird. Πρόκειται για μια μίνι αυτοβιογραφία του John Bird, του ιδρυτή της εφημερίδας "The Big Issue" με μορφή οδηγού αυτοβοήθειας. Για όσους δεν τον ξέρουν, ο John Bird, πρώην άστεγος και ο ίδιος, ίδρυσε την εφημερίδα αυτή, που την πουλούν οι άστεγοι και σε αντάλλαγμα κρατούν κάποια από τα έσοδα.

 

The Big Issue is a street newspaper published in eight countries; it is written by professional journalists and sold by homeless individuals. It was founded by John Bird and Gordon Roddick in September 1991. The Big Issue is one of the UK's leading social businesses, and exists to offer homeless people the opportunity to earn a legitimate income, thereby helping them to reintegrate into mainstream society. It is also the world's most widely circulated street newspaper.

 

To become a vendor, one must be homeless or vulnerably housed. The Big Issue recognises, however, that for many people, being housed is only the first stage in getting off the streets; therefore, The Big Issue Foundation exists to support vendors in gaining control of their lives by tackling the various issues which lead to homelessness.

 

The Big Issue has been described as one of the most successful street newspapers worldwide, selling over 300,000 copies a week and listed as the third-favorite newspaper of young British people (age 15 to 24) in 2001.

[Nestor]

Δεν μπόρεσα να κρατηθώ και τώρα διαβάζω ταυτόχρονα και τον Τελευταίο Πιστολέρο..τι να κάνω..μου είχε λειψει το στυλ του King.

[Naroualis]

Τελείωσα το βιβλίο Η Τσάκα Τσάκα, της Φραντσέσκα Καμπαλάνι, το οποίο έδωσαν δωρεάν στην αδελφή μου στο μετρό, κάποιοι διανομείς της Τίνας Ζωγοπούλου (είναι από τα μεγαλύτερα φροντηστήρια ιταλικών, ισπανικών και τούρκικων -!- στην Ελλάδα). Και ξεκινώντας να το διαβάζω είπα ότι θα είναι κάτιτι το ανατρεπτικό: κάτι σαν το προσωπικό ημερολόγιο μιας πόρνης. Δυστυχώς του λείπουν πάρα πολλά πράγματα για να διεκδικήσει δάφνες λογοτεχνίας. Το να σοκάρεις με σκηνές αιμομιξίας, ζωοφιλίας και διαστροφής, δε σημαίνει ότι είσαι και λογοτέχνης... Ακόμη κι αν τελικά ανακατέψεις (κι όλα αυτά σε 76 αραιογραμμένες σελίδες, λιγότερες από 10-15.000 λέξεις, αν υπολογίζω σωστά) δύο δολοφονίες και ένα ταξίδι στο Λονδίνο. Λυπάμαι. Λυπάμαι που έκανα τον κόπο να ασχοληθώ μαζί του.

 

 

[Adicto]

Διαβαζω ενα ιστορικο με θεμα τον Αντιδιαφωτισμο και τον Αποκρημνο Χρονο του Μποζινακη.

[D'Ailleurs]

 

William King - Daemon slayer In their third adventure, Gotrek and Felix are looking for the lost dwarfhold of Karag Dum. But greater and more sinister energies are coming into play, as a daemonic power is awakened to fulfill its ancient, deadly promise.

Edited October 30, 2009 by D'Ailleurs

[Nestor]

Τελείωσα με τον Τελευταίο Πιστολέρο και συνεχίζω στο δεύτερο τόμο του Μαύρου Πύργου..Πρέπει να τα πάρω όλα..!

[DinMacXanthi]

lost dwarfhold of Karag Dum... Μάλιστα. Κάτι πρέπει να έχει το όνομα και να φέρνει γρουσουζιά, γιατί και το Khazad Dum του Τόλκιν ήταν lost dwarfhold. Και το Khaz Modan στο warcraft το ίδιο. Η πρωτοτυπία στα ονόματα είναι το κάτι άλλο πάντως.

[Nihilio]

lost dwarfhold of Karag Dum... Μάλιστα. Κάτι πρέπει να έχει το όνομα και να φέρνει γρουσουζιά, γιατί και το Khazad Dum του Τόλκιν ήταν lost dwarfhold. Και το Khaz Modan στο warcraft το ίδιο. Η πρωτοτυπία στα ονόματα είναι το κάτι άλλο πάντως.

Και το Z'ha'dum στο Babylon 5

[Naroualis]

Μετά βαΐων και κλάδων, το μακροβιότερο και συχνότερα ενημερωμένο θέμα συζήτησης του φόρουμ μας έφτασε τις 3000 αναρτήσεις!

 

 

 

::enter πυροτεχνήματα και λοιπές μετριοπαθείς εκδηλώσεις χαράς και εορτασμού::

 

 

 

Για το σκοπό αυτό, και μιας και είναι το σημείο, όπου θα με βρείτε τακτικότερα, αποφάσισα να κάνω ένα μίνι απολογισμό αυτών των 2010 ημερών (από τις 30 Απριλίου του 2004 έως και τις 30 Οκτωβρίου του 2009) και 3000 αναρτήσεων. Βρε μπας και το νούμερο είναι σημαδιακό;

 

 

 

Με υπομονή, άπλετο χρόνο, τη βοήθεια του Excel και του Τέταρτου, που έβαλε το χεράκι του εκεί που τα βρήκα μπαστούνια, μπορώ να σας πω τι κάναμε αυτά τα τεσσεράμισυ χρόνια από αναγνωστικής πλευράς.

 

 

 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με αριθμούς.

 

 

 

1981 είναι τα βιβλία τα οποία είτε διαβάσαμε, είτε απλά αναφερθήκαμε σε αυτά, εκ των οποίων α) 1648 τα ξένα εκ των οποίων 1206 τα μεταφρασμένα (τα 66 δεν μπόρεσα να εντοπίσω τους πρωτότυπους τίτλους) και 442 τα αμετάφραστα (τα 14 από αυτά δεν έχω υπόψη μου αν έχουν μεταφραστεί ή όχι ή, εν πάση περιπτώσει, έχω τις αμφιβολίες μου), β) 260 τα ελληνικά γ) 73 οι ανθολογίες παντός είδους.

 

 

 

906 είναι οι συγγραφείς που τα έγραψαν (περίπου), εκ των οποίων α) 716 οι ξένοι και 190 οι Έλληνες, β) 760 οι άντρες (586 ξένοι και 173 Έλληνες) και 146 οι γυναίκες (114 ξένες και 32 Ελληνίδες).

 

 

 

Τα ποσοστά λάθους είναι σχετικά μικρά. Π.χ. για 8 βιβλία δεν ξέρουμε τον συγγραφέα. Για τρεις συγγραφείς δεν έχουμε τα ονόματά τους γραμμένα στα αγγλικά.

 

 

 

Τώρα, μια μικρή ποιοτική ανάλυση, προσφορά του καταστήματος:

 

 

 

Βασιλιάς στις προτιμήσεις μας, ο G.R.R. Martin. Το A Clash of Kings και το A Game of Thrones είναι τα πλέον πολυδιαβασμένα με 21 καταμετρημένες αναφορές.

 

 

 

Το Storm of Swords του ιδίου ακολουθεί με 18 αναφορές.

 

 

 

Στις δεκαπέντε αναφορές εμφανίζονται ο Stephen King με το πρώτο βιβλίο του Μαύρου Πύργου (Η γέννηση του πιστολέρο) και ο Roger Zelazny με το πρώτο βιβλίο της Άμπερ (Εννέα Πρίγκιπες στην Άμπερ).

 

 

 

Στις δεκατέσσερις αναφορές εμφανίζεται η πρώτη εφ (Dune, Frank Herbert) και το πρώτο mainstream (DaVinci Code, Dan Brown).

 

 

 

Δεκατρείς αναγνώστες ανέφεραν τα Παιδιά του Χούριν και δώδεκα τα Όπλα του Άβαλον (Roger Zelazny, Amber series 2), το Φαρενάιτ 451 (Ray Bradbury) και επιτέλους ο κύριος καθηγητής (J.R.R. Tolkien) με τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού.

 

 

 

Η πρώτη γυναίκα συγγραφέας είναι η Ursula LeGuin, με το Μάγο του Αρχιπελάγους και 11 αναφορές, η οποία μοιράζεται τη θέση της με Douglas Adams (Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστοπ), Stephen King (Μαύρος Πύργος 2) και J.R.R. Tolkien (Σιλμαρίλλιον).

 

 

 

Και με 10 αναφορές (και σταματάω τους τίτλους) το Εκκρεμμές του Φουκώ (Umberto Eco), Οι κήποι του Φεγγαριού (Steven Erikson, Malazan Book of the Fallen 1), Η περίπτωση του Τσάρλς Ντέξτερ Γουώρντ (H.P. Lovecraft, το πρώτο βιβλίο τρόμου της λίστας), η Βορά Ορνίων (G.R.R. Martin, Song of Ice and Fire series), Οι Δύο Πύργοι (J.R.R. Tolkien, Lord of the Rings 2), το Sign of the Unicorn (Roger Zelazny, Amber series 3) και νταντάν-νταντάν, ο πρώτος Έλληνας, κυρίες και κύριοι, ο αξιαγάπητος φίλος ημών και υμών, Γιάννης Πλιώτας με την Περγαμηνή με τους Τέσσερις Απόκρυφους Αποδέκτες!

 

 

 

Σύνολο από το 21 έως το 10, 23 βιβλία, με τα οποία φαίνεται να έχουμε ασχοληθεί οι περισσότεροι… Από ‘κει και κάτω έχουμε:

 

8 βιβλία στις 9 αναφορές,

 

16 βιβλία στις 8 αναφορές,

 

22 βιβλία στις 7 αναφορές,

 

28 βιβλία στις 6 αναφορές,

 

26 βιβλία στις 5 αναφορές,

 

59 βιβλία στις 4 αναφορές,

 

124 βιβλία στις 3 αναφορές,

 

357 βιβλία στις 2 αναφορές και

 

1289 βιβλία που αναφέρθηκαν μόνο από μία φορά το καθένα.

 

 

 

Λίγοι αριθμοί ακόμη:

 

 

 

167 είναι ο αριθμός των μελών που ανέφεραν ένα βιβλίο στο θέμα. Εδώ θα μπορούσαμε να κάνουμε διάφορα με στατιστικές, όμως αυτό θα ήταν παραβίαση των κανόνων περί προσωπικών δεδομένων, οπότε και στο επισυναπτόμενο excelάκι, δε φαίνονται αυτά τα στατιστικά. Μπορούμε όμως να αοριστολογούμε, λέγοντας ότι υπάρχει κάποιος που έχει αναφέρει 315 βιβλία, κάποιος με 261 κι υπάρχουν ακόμη 6 που έχουν αναφέρει από 100 έως 200. Κάτω από τα 100 έχουν πέσει 52 άτομα και κάτω από τα 10 είναι οι υπόλοιποι 107 συνφορουμίτες. Να σημειωθεί ότι δεν έγινε διάκριση μεταξύ ενεργών ή ανενεργών μελών ή έστω ατόμων που έχουν γίνει μπαν. Ό,τι λέει το τόπικ, αυτό και καταμέτρησα.

 

 

 

Τώρα σχετικά με το excelάκι. Η μορφή του είναι απλή, Συγγραφέας, Ξένος Τίτλος, Ελληνικός Τίτλος, Αριθμός Αναφορών. Σημαδάκια που μπορεί να σας ξενίσουν είναι τα παρακάτω:

 

 

 

"Blissett Luther": Ο συγκεκριμένος, πρώτος-πρώτος συγγραφέας δεν είναι ένας αλλά μια ομάδα ατόμων που έκατσαν κι έγραψαν τον περίφημο Εκκλησιαστή. Ψάξτε το λιγάκι, αν σας φαίνεται ενδιαφέρον.

 

***: αυτό σημαίνει ότι η συγκεκριμένη πληροφορία δεν υφίσταται. Θα το συναντήσετε στη στήλη «Ξένος Τίτλος» των ελληνικών βιβλίων ή στη στήλη «Ελληνικός Τίτλος» των ξενόγλωσσων βιβλίων που δεν έχουν μεταφραστεί. Επίσης είναι ο «Συγγραφέας» της Βίβλου.

 

*Αϊσλερ Ριάν : Γενικά όταν ενός ονόματος συγγραφέα προηγείται αστεράκι, σημαίνει ότι το όνομα είναι ξένο, αλλά δεν κατάφερα να βρω πώς γράφεται στα αγγλικά (ή όποια άλλη γλώσσα).

 

???: Άγνωστη πληροφορία (άγνωστος συγγραφέας ή τίτλος αγγλικός ή τίτλος ελληνικός)

 

 

 

Κι ένα disclaimer: Καμία από τις πληροφορίες που βρίσκονται μέσα στο excelάκι δε θεωρεί τον εαυτό της 100% ελεγμένη. Μη μου αρχίσετε «αυτό είναι λάθος κι αυτό σωστό». Ό,τι λείπει μου το λέτε και το συμπληρώνω. Ότι είναι γκάου-μπίου μου το λέτε και το διορθώνω. Ναι; Επίσης επειδή πολλές φορές δεν ήταν δυνατόν να ξεχωρίσω αν κάποιο βιβλίο διαβάστηκε ή απλά αναφέρθηκε από κάποιον, μπήκαν όλα στον ντορβά. Δηλαδή, όποτε κάποιος ανέφερε ένα βιβλίο, του κότσαρα ένα σημαδάκι στο αντίστοιχο κελί του excelακίου.

 

 

 

Άντε κι άλλες 3000 αναρτήσεις. Τα ξαναλέμε σε πέντε χρόνια πάλι.

 

 

Εδίτιον το επεξηγηματικόν: Επειδή το νέο φόρουμ δε μπορεί να μου σηκώσει το excel, το ανεβάζω σε word doc.

 

Ti diabazete.doc

Edited October 30, 2009 by Naroualis