Τι διαβάζετε;

[Oberon]

Τέλειωσα τα διηγήματα του Βιζυηνού: εξαιρετικά στα σύνολό τους, αλλά ήταν τα πρώτα κείμενα που διάβασα στην καθαρεύουσα και μου φάνηκε σα να διάβαζα ξένη γλώσσα. Δεν είναι τα ελληνικά μας αυτά, ρε παιδιά...

 

Έχει εκδοθεί μια μετάφραση διηγημάτων του Βιζυηνού, απ' όσο θυμάμαι, σε πιο πρόσφατα ελληνικά πριν από κάμποσα χρόνια. Αν το θυμάμαι καλά, είχε ξεσηκώσει έντονη συζήτηση.

 

Αυτές τις μέρες διαβάζω, όσο το καταφέρνω, Τ. Πράτσετ. Τις Στρίγγλες. Καλά, χαμογελώ και μόνο που γράφω τον τίτλο. Είναι μπαγάσας, τελικά. Πριν από χρόνια είχα ξεκινήσει ένα άλλο του και το είχα αφήσει στη μέση απορώντας, μα τι του βρίσκουν. Ε, κάτι του βρίσκουν, κάτι του βρίσκουν, του σερ

 

Kαι γω μ'αυτό είχα ξεκινήσει. Αλλά στα Αγγλικά. Και δεν κοίταξα στιγμή πίσω. Όλα τα βιβλία με τις Μάγισσες είναι από τα κορυφαία της σειράς.

 

 

 

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Μα, και το άλλο για μάγισσες ήταν: δεν θυμάμαι τίποτε άλλο απ' αυτό. Και οι Στρίγγλες μετά τη μέση με κέρδισαν. Τώρα περιμένω να δω πώς θα το κλείσει. Σίγουρα βοήθησαν η ταινία με το Δισκόκοσμο που είδα το χειμώνα και οι υποσημειώσεις του συγγραφέα και της μεταφράστριας. Ίσως επειδή έχω μια αδυναμία στις υποσημειώσεις

[Oberon]

Μα, και το άλλο για μάγισσες ήταν: δεν θυμάμαι τίποτε άλλο απ' αυτό. Και οι Στρίγγλες μετά τη μέση με κέρδισαν. Τώρα περιμένω να δω πώς θα το κλείσει. Σίγουρα βοήθησαν η ταινία με το Δισκόκοσμο που είδα το χειμώνα και οι υποσημειώσεις του συγγραφέα και της μεταφράστριας. Ίσως επειδή έχω μια αδυναμία στις υποσημειώσεις

 

Αh. Αυτο με τις υποσημειώσεις το έχω και γω. Η ταινία ήταν αξιοπρεπής μεταφορά.

 

 

 

[TheSea IsBurned]

Μια συλλογή με διηγήματα του Πόε, ακολουθούν "Η Δίκη" και "Ο Πύργος" του Κάφκα, μετά το "Ο Ελέφαντας Εξαφανίζεται" του Μουρακάμι και το "Ανήσυχη Παρέα" του Φουέντες.

[Nihilio]

Αυτές τις μέρες διαβάζω, όσο το καταφέρνω, Τ. Πράτσετ. Τις Στρίγγλες. Καλά, χαμογελώ και μόνο που γράφω τον τίτλο. Είναι μπαγάσας, τελικά. Πριν από χρόνια είχα ξεκινήσει ένα άλλο του και το είχα αφήσει στη μέση απορώντας, μα τι του βρίσκουν. Ε, κάτι του βρίσκουν, κάτι του βρίσκουν, του σερ

To μεγάλο πρόβλημα με τον Πράτσετ είναι ότι πολλά από τα λογοπαίγνια χάνονται στη μετάφραση (να ξαναπώ το χαρακτηριστικό "big bang" που είναι στην πρώτη σελίδα του πρώτου βιβλίου του Δισκόκοσμου; ). Το καλό με τις Στρίγγλες όμως είναι ότι οι χαρακτήρες βγάζουν το γέλιο, όχι μόνο τα λογοπαίγνια.

[BladeRunner]

Ξεκίνησα το κλασικό θρίλερ του Μάικλ Κράιτον, Ανατέλλων Ήλιος. Σήμερα το αγόρασα από το Μοναστηράκι, και δεν άντεξα. Πολύ καλό μέχρι στιγμής.

[Naroualis]

Τελείωσα τις Μάσκες της Νύχτας, το τρίτο βιβλίο του Cleric Quintet, του Ρ. Σαλβατόρε. Δυστυχώς η χαρά μου για την καταστροφή των απεχθών περιστρεφόμενων δίσκων (εσύ διάβαζε γιο-γιο) με τους οποίους ενίοτε πολεμά ο Κάντερλι, έμεινε μισή. Οι ηλίθιοι comic-relief νάνοι τού έφτιαξαν ένα δεύτερο ζευγάρι και το τι κάνει δε λέγεται...

 

 

[Anwrimos23]

Σαλεμ'ς Λοτ-S. King: μέχρι στιγμής δίνει αρκετές πληροφορίες και χτίζει την ατμόσφαιρα της μικρής πόλης, όλα αυτά με πολύ μυστήριο βέβαια.

[Tattoman]

το προτείνεις?

[Alucard]

το προτείνεις?

 

Στο προτείνω εγώ, Tattoman. Πάρα πολύ καλός King, και πολύ καλό βιβλίο με vampires.

[Oberon]

Θέλω να ρωτήσω κάτι. Έχετε διαβάσει βιβλία της Ζυράννας Ζατέλη; Μια φίλη διάβασε το "Και με το Φως του Λύκου επανέρχονται" και μου είπε ότι μάλλον θα μου άρεσε αλλά της ήταν αδύνατον να το περιγράψει εκτός από "παράξενο . . . αλλόκοτι . . .διαφορετικό". Πράγμα αρκετό για να μου κινήσει την περιέργεια. Διάβασα κάτι ψιλά online και τα φλερτάρω πολύ τα βιβλία της. Μπορείτε να μου συστήσετε κάποιο/α ή και να μου πείτε μια γνώμη;

Edited July 20, 2011 by Oberon

[Tiessa]

Θέλω να ρωτήσω κάτι. Έχετε διαβάσει βιβλία της Ζυράννας Ζατέλη; Μια φίλη διάβασε το "Και με το Φως του Λύκου επανέρχονται" και μου είπε ότι μάλλον θα μου άρεσε αλλά της ήταν αδύνατον να το περιγράψει εκτός από "παράξενο . . . αλλόκοτι . . .διαφορετικό". Πράγμα αρκετό για να μου κινήσει την περιέργεια. Διάβασα κάτι ψιλά online και τα φλερτάρω πολύ τα βιβλία της. Μπορείτε να μου συστήσετε κάποιο/α ή και να μου πείτε μια γνώμη;

 

Λοιπόν, αυτό το βιβλίο το έχω διαβάσει κι εγώ πριν από καμιά 15αριά χρόνια και μου είχε κάνει πολλή αντύπωση. Είναι πράγματι δύσκολο να το περιγράψει κανείς, πέρα από το ότι μπορώ να σου πω -χωρίς να κάνω κανένα φοβερό σπόιλερ- ότι αφορά μια εκτεταμένη οικογένεια όπου το παράδοξο είναι κατά κάποιον τρόπο μέσα στην καθημερινότητά τους. Χωρίς να είναι ακριβώς βιβλίο φαντασίας, άπτεται σε διάφορα σημεία του φανταστικού. Το συγκεκριμένο θα το συνιστούσα. Επειδή μου άρεσε πολύ τότε, πήρα και δυο συλλογές διηγημάτων της Ζατέλη (θυμάμαι τον τίτλο της μίας "Στην Ερημιά με Χάρι") αλλά δεν έμεινα το ίδιο ευχαριστημένη όπως με το μυθιστόρημα.

[Oberon]

Θέλω να ρωτήσω κάτι. Έχετε διαβάσει βιβλία της Ζυράννας Ζατέλη; Μια φίλη διάβασε το "Και με το Φως του Λύκου επανέρχονται" και μου είπε ότι μάλλον θα μου άρεσε αλλά της ήταν αδύνατον να το περιγράψει εκτός από "παράξενο . . . αλλόκοτι . . .διαφορετικό". Πράγμα αρκετό για να μου κινήσει την περιέργεια. Διάβασα κάτι ψιλά online και τα φλερτάρω πολύ τα βιβλία της. Μπορείτε να μου συστήσετε κάποιο/α ή και να μου πείτε μια γνώμη;

 

Λοιπόν, αυτό το βιβλίο το έχω διαβάσει κι εγώ πριν από καμιά 15αριά χρόνια και μου είχε κάνει πολλή αντύπωση. Είναι πράγματι δύσκολο να το περιγράψει κανείς, πέρα από το ότι μπορώ να σου πω -χωρίς να κάνω κανένα φοβερό σπόιλερ- ότι αφορά μια εκτεταμένη οικογένεια όπου το παράδοξο είναι κατά κάποιον τρόπο μέσα στην καθημερινότητά τους. Χωρίς να είναι ακριβώς βιβλίο φαντασίας, άπτεται σε διάφορα σημεία του φανταστικού. Το συγκεκριμένο θα το συνιστούσα. Επειδή μου άρεσε πολύ τότε, πήρα και δυο συλλογές διηγημάτων της Ζατέλη (θυμάμαι τον τίτλο της μίας "Στην Ερημιά με Χάρι") αλλά δεν έμεινα το ίδιο ευχαριστημένη όπως με το μυθιστόρημα.

 

Thanks Βάσω! Λέω να το πάρω για αρχή και μετά βλέπουμε. Διάβαζα πως γράφει μια τριλογία φανταστικού ρεαλισμού και ήδη έχουν βγει τα δύο από τα τρία βιβλία των 800 σελίδων το καθένα. Μάλιστα λέγεται πως γράφει ένα μυθιστόρημα κάθε 7 χρόνια γιατί . . . "τότε γεννούν τα ελάφια". Δείχνει να είναι και ιδιαίτερα παράξενη φυσιογνωμία - πολύ ταιριαστά με ένα τόσο όμορφο και ασυνήθιστο όνομα - πράγμα που με έλκει ακόμα πιο πολύ. Σαν κάπου να είναι και η ίδια μέσα στα βιβλία της αλλά στον "έξω" κόσμο.

 

 

 

[Μάρβιν ΑΑΠ]

τώρα το είδα αυτό:

Αυτές τις μέρες διαβάζω, όσο το καταφέρνω, Τ. Πράτσετ. Τις Στρίγγλες. Καλά, χαμογελώ και μόνο που γράφω τον τίτλο. Είναι μπαγάσας, τελικά. Πριν από χρόνια είχα ξεκινήσει ένα άλλο του και το είχα αφήσει στη μέση απορώντας, μα τι του βρίσκουν. Ε, κάτι του βρίσκουν, κάτι του βρίσκουν, του σερ

To μεγάλο πρόβλημα με τον Πράτσετ είναι ότι πολλά από τα λογοπαίγνια χάνονται στη μετάφραση (να ξαναπώ το χαρακτηριστικό "big bang" που είναι στην πρώτη σελίδα του πρώτου βιβλίου του Δισκόκοσμου; ). Το καλό με τις Στρίγγλες όμως είναι ότι οι χαρακτήρες βγάζουν το γέλιο, όχι μόνο τα λογοπαίγνια.

 

ναι, είναι αλήθεια πως πρέπει να είναι μεγάλη σπαζοκεφαλιά η μετάφραση του Πράτσετ, γιατί ανάμεσα στις γραμμές διαφαίνονται (ή τουλάχιστον φαντάζομαι) κάποια λογοπαίγνια που είναι αδύνατον να αποδοθούν. Στις Στρίγγλες πράγματι βγάζουν γέλιο και οι χαρακτήρες και κάτι ακόμη: το βιβλίο σε μεγάλο μέρος του είναι παρωδία/σχόλιο/περιπαικτική αναφορά στον Σαίξπηρ και το ελισαβετιανό θέατρο. Αυτό του προσδίδει ιδιαίτερη γοητεία και κάποια δυσκολία, ίσως, μια και γίνεται ακόμη πιο αστείο (και πιο απαιτητικό βέβαια) όταν έχει κανείς υπόψη του τις αναφορές στα σαιξπηρικά έργα. Ας πούμε, γέλασα πολύ με το Δούκα που εμφανίζεται κάπου με μπανταρισμένα χέρια από το τρίψιμο με συρματένια βούρτσα που τους έκανε, κυρίως επειδή τον έφερα στο μυαλό μου ως άλλη εκδοχή της λαίδης Μάκβεθ. Σκέψου, αντίστοιχα, τις τρεις μάγισσες ως κάτι ανάλογο με τις τρεις στρίγγλες προφήτισσες στο Μάκβεθ. Ε, έχει την πλάκα του, όπως και να το κάνει κανείς.

 

Oberon, κι εγώ νομίζω ότι θα σου αρέσει το βιβλίο της Ζατέλη, αν υποψιάζομαι σωστά τις προτιμήσεις σου. Το θυμάμαι σαν ένα ονειρικό βιβλίο με πολύ δυνατές περιγραφές, χαρακτηριστικά που υπήρχαν και στις δύο πρώτες συλλογές διηγημάτων της. Τη Ζατέλη την άφησα ξεφυλλίζοντας μερικά από τα επόμενα μυθιστορήματά της, που μου φάνηκαν να έχουν περισσότερο έντονο το χαρακτηριστικό της λεξιλαγνείας παρά της μυθοπλασίας.

[Oberon]

 

Oberon, κι εγώ νομίζω ότι θα σου αρέσει το βιβλίο της Ζατέλη, αν υποψιάζομαι σωστά τις προτιμήσεις σου. Το θυμάμαι σαν ένα ονειρικό βιβλίο με πολύ δυνατές περιγραφές, χαρακτηριστικά που υπήρχαν και στις δύο πρώτες συλλογές διηγημάτων της. Τη Ζατέλη την άφησα ξεφυλλίζοντας μερικά από τα επόμενα μυθιστορήματά της, που μου φάνηκαν να έχουν περισσότερο έντονο το χαρακτηριστικό της λεξιλαγνείας παρά της μυθοπλασίας.

 

Ευχαριστώ Μάρβιν. Νομίζω πως υποψιάζεσαι σωστά. Θα πάρω το "Και με το Φως του Λύκου επανέρχονται" και θα δω για τα επόμενα. Οι τίτλοι τους πάντως είναι επίσης πολύ ελκυστικοί. "Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους: Ο θάνατος ήρθε τελευταίος" και "Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους: Το πάθος χιλιάδες φορές" Όχι γιατί ακούγονται "fantasy" ή έστω "fantastic realism"-style αλλά γιατί απλά . . . ηχούν διαφορετικά. Απέφυγα όμως να διαβάσω περί τίνος πρόκεινται, εκτός του ότι είναι μέρος μιας τριλογίας, αν και στέκουν το καθένα ξεχωριστά.

 

Αυτό που λες για τη λεξιλαγνεία με ενοχλεί κάπου και μένα γι'αυτό είμαι πολύ προσεκτικός όταν αγοράζω νεοελληνική λογοτεχνία. (Και επειδή τα βιβλία είναι πανάκριβα).

 

 

Edited July 20, 2011 by Oberon

[Anwrimos23]

το προτείνεις?

 

Κάτσε να το διαβάσω ολόκληρο και θα σου πω, πάντως μέχρι στιγμής, δε με συγκλόνισε κιόλας. Πολύ μπλα μπλα και από πλοκή τίποτα. Δε θα το διάβαζα, αν δεν είχα χρόνο για χάσιμο

Edited July 21, 2011 by Anwrimos23

[gregacm]

Εχω ξεκινησει το "Το Κοκκινο Βαζο" του Γιαννη Μαρη που πηρα μαζι με το Βημα.Μεχρι τα μισα του,εχει μια ωραια ατμοσφαιρα με ενα καποιο μυστηριο(οχι κατι εξωφρενικα τρομερο,αλλα καλο) και η υποθεση κυλαει αρκετα καλα.Σ'αυτο βοηθαει και η πολυ απλη γλωσσα που χρησιμοποιει ο Μαρης.Βεβαια νομιζω οτι την εχω ψυλλιαστει την δουλεια πριν φτασω στη μεση,εκτος κι αν εχουμε καμια grande ανατροπη στο τελος!

[Howard Crease]

Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι ρε παιδιά... Ο Τομ Ρόμπινς τι ψάρια πιάνει; Είχα δει στο Public ένα βιβλίο του, νομίζω λεγόταν Άρωμα του Ονείρου, και η περίληψη στο πίσω μέρος με τράβηξε, όμως η άδεια τσέπη μου έκανε σ' εκείνο το ίδιο.

[Asgaroth]

Λοιπόοοοοον... Σαν Dragon Age junkie, έχω πάρει (για την ακρίβεια έλαβα ως δώρο στην γιορτή μου απ' τον καλό μου) τις νουβέλες που γράφτηκαν απ' τον συγγραφέα του παιχνιδιού και αποτελούν τα prequel. Περίμενα κάτι στο στυλ του Salvatore, αλλά ο David Gaider μ' εξέπληξε πολύ ευχάριστα, με πλοκή, χαρακτήρες και ποζεριές. Οπότε, στην παρούσα φάση ξεκοκκαλίζω το "the stolen throne" και είμαι ένας πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Το συστήνω ανεπιφύλακτα, κυρίως σε Cassandra Gotha, Morimel, Tauntaun 13, Asgaroth και τα υπόλοιπα παιδιά που κάνουμε παρέα στον φούρνο που ονομάζεται Dragon Age: Origins. Αλλά και εκτός παιχνιδιού, διαβάζεται ανάλαφρα κι εύκολα. Πολύ καλή χρήση αγγλικών, δεδομένου του ότι ο συγγραφέας είναι Αμερικανός.

 

Thanks!!Θα το τσεκάρω!

[BlackCatGirl]

Λοιπον...μολις τελειωσα το "Αμαρανθος, ο θρυλος των βρικολακων" της Ε. Πολιτσοπουλου..

Καταρχην, να πω οτι με ψιλοεκνευρισε το γεγονος οτι το βιβλιο ειχε πολλα λαθη τυπου "επιστρεφω πισω" κλπ.. Οταν τα λαθη αυτα ειναι επαναλαμβανομενα, καταλαβαινεις οτι οχι μονο ο/η συγγραφεας δε γνωριζει τα βασικα της ελληνικης γλωσσας (και ενδεχομενως δεν ηταν στη θεωρητικη κατευθυνση οπως εγω προφανως ), αλλα και ο/ η υπευθυνος/η διορθωσεων του βιβλιου δεν εχει κανει καλα τη δουλεια του/της..

Τσπ...σε γενικες γραμμες θα ελεγα οτι εχει καποια πλοκη, με κυριο θεμα τις μαχες μεταξυ διαφορετικων φυλων βρικολακων και αλλων υπερφυσικων ειδων. Κατα τη γνωμη μου ομως, η πλοκη αυτη, και ενδεχομενως το βιβλιο γενικοτερα, αδικειται οταν χρησιμοποιουνται απο τη συγγραφεα αφελεις ονομασιες, οπως το "Μυστικο Σχολειο της Γνωσης" και το "Σκοτεινο Συμβουλιο" ή "Μεγαλη Εκκλησια"..

Προσωπικα δε θα το προτεινα σε καποιον που εχει μαθει σε ενα συγκεκριμενο ειδος βιβλιων με βρικολακες, ή θελει να διαβασει κατι ανατριχιαστικο..

Παω τωρα στο επομενο αδιαβαστο βιβλιο του ραφιου μου, στον Κυνηγο Φαντασματων της Α. Κακουρη...

Αχμμμμμ...για να δουμε...Για αυτο ειμαι αισιοδοξη..αφηστε που η υποθεση διαδραματιζεται στη Κερκυρα

Edited July 23, 2011 by BlackCatGirl

[jjohn]

κέρκυρα ξε κέρκυρα

η ιστορία θα γίνοταν ένα εξαίρετο διήγημα των 10.000 λέξεων

αλλά η συγγραφέας το τραβάει από τα μαλλιά

και καταντάει βαρετό(διάολε μέχρι και ο φόνος γίνεται στην σελίδα 80κατι)

πάντως το τέλος είναι καλό

αλλά υπάρχει παρα μα πάρα πολύ περιεγχόμενο που δεν χρειάζεται

καλή ανάγνωση

(FYI : τα 2 από τα 3 βίβλα που έχω διαβάσει αυτό το μήνα( και τα δύο ελληνικό αστυνομικό ) τα χω κράξει οπότε παίζει να χω εγώ το πρόβλημα)

Edited July 23, 2011 by joidv

[BlackCatGirl]

Ok Γιαννη...Να 'σαι καλα...

Παω προετοιμασμενη σε αυτο τουλαχιστον...

[Oberon]

Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι ρε παιδιά... Ο Τομ Ρόμπινς τι ψάρια πιάνει; Είχα δει στο Public ένα βιβλίο του, νομίζω λεγόταν Άρωμα του Ονείρου, και η περίληψη στο πίσω μέρος με τράβηξε, όμως η άδεια τσέπη μου έκανε σ' εκείνο το ίδιο.

 

Έχω διαβάσει τρία βιβλία του, τα "Ακόμα και οι Καουμπόισες μελαγχολούν", "Tρυποκάρυδος" και "Το Άρωμα του Ονείρου". Μ'άρεσε περισσότερο το πρώτο. Είναι δύσκολο να τα περιγράψει κανείς. Μπορείς να τα πεις ένα συνονθύλευμα φάντασυ, κωμωδίας, κοινωνικού σχολίου, μεταφυσικής/ψυχεδελικής εμπειρίας, και περιπέτειας. Έχει ένα πολύ ιδιότυπο χιούμορ και τρόπο γραφής που δεν είναι προσιτός ή ευχάριστος σε ολους, κυρίως αν κάποιος δεν "πιάνει" τις αναφορές του σε διάφορα θέματα. Θα δεις να αναφέρεται στο σεξ, στις μυρωδιές, στους χίππις, στην Ατλαντίδα, στη μαριχουάνα, στον καταναλωτισμό, στην ψυχολογία, στις προσδοκίες/προιδεασμούς, στην πολιτική, στη μουσική, στην ψυχεδέλεια, και σε χίλια δυο άλλα. Δεν τα βρίσκω όμως "βαριά" τα βιβλία του. Διαβάζονται άνετα (ειδικά σε παραλία όπου πρωτοδιάβασα τις Καουμπόισες), έχουν πολλή αίσθηση χιούμορ και παρ'όλο που η θεματική του φαίνεται αλλοπρόσαλλη, όλα δένουν μια χαρά στη διάρκεια της ανάγνωσης.

 

 

 

[gregacm]

Ξεκιναω το "Ο Τυχερος Αριθμος του Δοκτορος Μπου και Αλλα Καλοκαιρινα Παραμυθια" του Λενου του Χρηστιδη!

Θεωρω εκ των προτερων οτι θα ειναι κορυφαιο...και δεν σηκωνω και κουβεντα επ'αυτου!:

Edited July 23, 2011 by gregacm

[BladeRunner]

Άρχισα το Στη Λίμνη του Δάσους, του Τιμ Ο'Μπράιαν.