Τι διαβάζετε;

[Stanley]

Ναι, για αυτό το πηγαίνω και σχετικά αργά. Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά είναι πιο κουραστικό, γιατί πρέπει κάτα κάποιον τρόπο να μεταφράζω στο μυαλό μου.

 

Μην μεταφράζεις στο μυαλό σου. Αυτό είναι λάθος. Άσε την γλώσσα να σε παρασύρει σαν να ήταν ελληνικά. Άρχισε να σκέφτεσαι στα αγγλικά. Σε οποιαδήποτε γλώσσα και να διαβάζω, δεν μεταφράζω στο μυαλό μου. Αν χρειάζεται μετάφραση την κάνω βήμα βήμα.

 

Διαβάζω άνετα σε 3 γλώσσες, και σε καμμία δεν μεταφράζω στο μυαλό μου.

 

Στα γαλλικά πάλι, θα κάτσω να μεταφράσω όταν έχω πρόβλημα και δεν καταλαβαίνω, μιας και έχω να τα πιάσω πολύ καιρό.

 

Στα Ιαπωνικά, έχω ακόμα πρόβλημα αλλά ακόμα μαθαίνω. Κάποιες φράσεις δεν χρειάζεται καν να τις μεταφράσω τις καταλαβαίνω άμεσα. Το πρωϊ άκουγα ένα Ιαπωνικό τραγούδι, και χάρηκα που έπιανα λέξεις.

 

Δεν έχεις άδικο, το περιέγραψα πολύ χειρότερα από ό,τι πράγματι είναι. Γενικά, σκέφτομαι αρκετά στα αγγλικά, αλλά στη λογοτεχνία είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Για παράδειγμα, είχα διαβάσει παλιότερα ένα βιβλίο (κοσμολογικό/θεολογικό) πολύ πιο εύκολα.

[Naroualis]

Τελείωσα και το δεύτερο βιβλίο του Cleric Quitnet, το Δάσος των Σκιών, του Ρ. Σαλβατόρε. Νόστιμο ήτανε, λίγο τραβηγμένο από μάχες, κι όλο και θέλω να δω τι παίζει τελικά με τον Κάντερλι. Ένα τεράστιο καλό που έχει το βιβλίο είναι ότι

 

καταστρέφονται επιτέλους οι απεχθείς περιστρεφόμενοι δίσκοι, το γιο-γιο με το οποίο πολεμάει ο Κάντερλι. Γιούχου!

 

[Naroualis]

Τελείωσα σήμερα στο αστικό το Βόλτα στο Φεγγάρι, του Δημήτρη Νίκου. Το αγόρασα γιατί νόμισα ότι ήταν μέσα στο πλαίσια του φανταστικού, αλλά δεν το μετάνιωσα που δεν ήταν. Γενικά είναι ένα πολύ τρυφερό ανάγνωσμα, που ασχολείται με την ψυχολογία ενός μοναχικού ανθρώπου. Κι όμως καταφέρνει να μη γίνεται ούτε στιγμή γλυκερό. Ενδιαφέρουσα γραφή, αν και με τάσεις απολογίας για τις φόρμες που χρησιμοποιεί.

[Maxus]

Τελειωσα το Ubik του Φιλιπ Ντικ και τωρα διαβαζω το 8 Ωρες του Ντειβιντ Μορρέλ (ή Creepers στα Αγγλικά).

[BladeRunner]

Τελειωσα το Ubik του Φιλιπ Ντικ και τωρα διαβαζω το 8 Ωρες του Ντειβιντ Μορρέλ (ή Creepers στα Αγγλικά).

 

Ρίξε και μια βαθμολόγηση για το Ubik, στο αντίστοιχο τόπικ της επιστημονικής φαντασίας.

Edited July 6, 2011 by BladeRunner

[Maxus]

Τελειωσα το Ubik του Φιλιπ Ντικ και τωρα διαβαζω το 8 Ωρες του Ντειβιντ Μορρέλ (ή Creepers στα Αγγλικά).

 

Ρίξε και μια βαθμολόγηση για το Ubik, στο αντίστοιχο τόπικ της επιστημονικής φαντασίας.

 

Dont worry δεν το ξέχασα.Περίμενα να μαζευτουν 3-4 βιβλια αλλα τελικα καλυτερα ενα-ενα που ειναι και φρεσκο.

It is done

[Naroualis]

Τελείωσα το Βοσκό της Αντίπερα Όχθης, του Κώστα Ζωτόπουλου. Από τα 8 διηγήματα που περιέχει (και που στο οπισθόφυλλο αναφέρονται ως "[...] παράξενες ιστορίες του Ζωτόπουλου, μεταφυσικής κατά κύριο λόγο φαντασίας [...]") Μόνο τα δύο αγγίζουν τη μεταφυσική (ή τη φαντασία) και τα υπόλοιπα έξι είναι κοινά κοινότατα κοινωνικά διηγήματα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζουν το κόπο, τουναντίον. Η γλώσσα είναι καλή (σε ελάχιστα σημεία γλιστράει προς το παλαιομοδίτικο και το άκομψο) κι οι ιδέες χαριτωμένες και κάποιες στιγμές, ειδικά όταν μπαίνει στη μέση το τραγικό, είναι στ' αλήθεια πετυχημένες (όπως στην ιστορία, "το Αρνί του Θέρους"). Θεωρώ όμως ότι κακώς πλασάρεται ως "φαντασίας". Χάνει αναγνώστες που δε διαβάζουν φανταστικό και κάνει εκείνους που το πήραν ως φανταστικό να νιώθουν κάπως εξαπατημένοι.

[Mort13]

A Storm of Swords, του George R.R. Martin

 

Συνεχίζω ακάθεκτος την επανάληψη του Song of Ice and Fire για να προετοιμαστώ για την έλευση του Dance with Dragons. Θα το είχα τελειώσει νωρίτερα αλλά είχα αφήσει το βιβλίο για 3 μέρες πριν βρω το κουράγιο να ξαναδιαβάσω το κεφάλαιο του

Red Wedding

. Κι εννοείται ότι το διάβασα με μισόκλειστα τα μάτια, με όλα τα φώτα αναμμένα και με το αρκουδάκι μου αγκαλιά.

Edited July 6, 2011 by Mort13

[iliosporos]

Εδώ και λίγες μέρες διαβάζω το Out, ένα Ιαπωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα της συγγραφέος Natsuo Kirino (λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Mariko Hashioka).

Δεν είχα ξαναδιαβάσει κάτι από Ιάπωνα συγγραφέα και μου αρέσει ο τρόπος γραφής, η αμεσότητα των διαλόγων και ο τρόπος σκέψης των ηρώων.

Έχει κάτι το απροσδιόριστα οικείο, και γνώριμα διαφορετικό, σαν να πηγαίνεις για διακοπές στο χωριό που έχεις περάσει όλα σου τα καλοκαίρια και να ανακαλύπτεις ότι η γιαγιά σου έχει βάψει το σπίτι λαχανί.

[BladeRunner]

Πριν καμιά ώρα άρχισα το Γυάλινη Πόλη, του Πολ Όστερ, το πρώτο μέρος της τριλογίας της Νέας Υόρκης. Μετά από μια ώρα ανάγνωσης, και δίχως σταματημό, έφτασα στην σελίδα 84! Τόσο δεν ξεκόλλαγα, τόσο καλό είναι! Καταπληκτική γραφή και υποσχόμενη πλοκή. Το υπόλοιπο αύριο. Και μετά ακολουθούν τα άλλα δυο βιβλίο της τριλογίας.

Edited July 6, 2011 by BladeRunner

[heiron]

Πριν απο το τελος του κοσμου

του Ντικ

Το κατωτερο βιβλιο του Φιλιππου που εχω διαβασει.Ισως φταιει που ειναι βασικα mainstream.Κουτσομπολια μιας επαρχιας της Καλιφορνια;Δε με πολυενδιαφερουν...εχει βεβαια κατι ωραιες εκφρασεις κι ετσι το απολαμβανω κατα σημεια αλλα μεχρι τη μεση με εχει κανει να σκεφτομαι ποιο βιβλιο θα διαβασω μετα...

[BladeRunner]

Πριν απο το τελος του κοσμου

του Ντικ

Το κατωτερο βιβλιο του Φιλιππου που εχω διαβασει.Ισως φταιει που ειναι βασικα mainstream.Κουτσομπολια μιας επαρχιας της Καλιφορνια;Δε με πολυενδιαφερουν...εχει βεβαια κατι ωραιες εκφρασεις κι ετσι το απολαμβανω κατα σημεια αλλα μεχρι τη μεση με εχει κανει να σκεφτομαι ποιο βιβλιο θα διαβασω μετα...

 

Μα, δεν είδες το σχόλιό μου για το βιβλίο, στην αξιολόγηση;

[heiron]

Ε,καλα απλα ειπα να το διαβασω για λογους πληροτητας.Ηξερα το μεηνστριμιλικι αλλα περιμενα κατι πιο περιπετειωδες,με περισσοτερη ενταση κι ενδιαφερον.Η ανταλλαγη επισκεψεων στα βλαχοχωρια των δυτικων ΗΠΑ δεν ειναι ακριβως το αγαπημενο μου θεμα...

[BladeRunner]

Η αλήθεια είναι ότι και 'γω περίμενα κάτι να γίνει, π.χ.

να έρθει το τέλος του κόσμου, αλλά δεν ήρθε...

Edited July 7, 2011 by BladeRunner

[Naroualis]

-Λάχεσις, Σοφία Στεφανία Καρκαμάνη: Το βρήκα τυχαία στην Πρωτοπορία και μαγεύτηκα από το εξώφυλλό του. Ήταν πραγματικά τέλειο, από τα ωραιότερα των τελευταίων χρόνων. Και το κείμενο του οπισθόφυλλο ξεκινάει με τη φράση «Θεσσαλονίκη 2157». Όπως καταλαβαίνεται δεν πήρα καν ανάσα πριν το αγοράσω. Δυστυχώς το περιεχόμενο με απογοήτευσε. Η γλώσσα ήταν το μόνο που σώζεται. Η επιλογή του τρόπου με τον οποίο παραθέτει τα γεγονότα είναι αλλοπρόσαλλη (πηδάει μια εδώ και μια εκεί). Οι χαρακτήρες ενώ δεν είναι καρικατούρες είναι γραμμένοι με τέτοιον τρόπο που να παίρνω την εντύπωση ότι η συγγραφέας ηθελημένα προσπάθησε να τους κάνει καρικατούρες. Η δε ιδέα είναι σχετικά κοινότυπη: ένα χάπι που σε κάνει να ξεχνάς και οι συνέπειες της χρήσης του. Και στο τέλος, μια υπόσχεση -ή μήπως ήταν απειλή;- για σήκουελ.

 

Ας το διορθώσω κι εδώ...

[BladeRunner]

Πολ Όστερ - Φαντάσματα

[BladeRunner]

Πολ Όστερ - Το κλειδωμένο δωμάτιο

[phaethon]

Τελείωσα τον Νέο Αδάμ, του Weinbaum. Ένα βιβλίο που πραγματεύεται την έννοια του υπερανθρώπου, αλλά

τελικά αποτυγχάνει παταγωδώς να συγκριθεί με αντίστοιχου περιεχομένου και θεματολογίας βιβλία. Λίγο από φιλοσοφία, λίγο από κακή χημεία, και τελικά βλέπουμε έναν υπεράνθρωπο που

εγκαταλείπει το μεγαλείο για το οποίο το είδος του είναι προορισμένο για την ομορφιά και το σεξ των κοινών θνητών. Και αυτό τον οδηγεί και στο θάνατο ανεξήγητα.

Απο τη μία λοιπόν έχουμε τους κοινούς θνητούς που "μολύνουν" τον εκλεκτό με την σαρκική επαφή και από την άλλη την αποκαθήλωση κάθε είδους μεσσία.

Οι θρησκευτικές προεκτάσεις είναι εμφανείς, και δικαιολογούνται εν μέρει από την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο, αλλά τελικά το βιβλίο μου φαίνεται ένα κακέκτυτπο

του Τενεκεδένιου ταμπούρλου Του Γκρας.

Τελείωσα επίσης το Πέρασμα του Τσάρλς Τζόνσον, το οποίο έχει τιμηθεί με το αμερικάνικο βραβείο λογοτεχνίας.

Συμπαθητικό βιβλίο, ξενίζει μόνο το τέλος, που πρέπει πάντα να σώζεται ο καλός και να κατακτά το κορίτσι, αφού βέβαια έχει αναθεωρήσει

την κοσμοθεωρία του και δεχτεί τις αρχές που επιβάλει η κοινωνία, αποβάλλοντας τις κακές συνήθειες. Κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέρον ιστορία

και ευκολοδιάβαστο βιβλίο.

Συνεχίζω με τα πουλιά της Ντι Μωριέ, τα οποία έχω διαβάσει στα αγγλικά παλιότερα, αλλά τα πέτυχα στη ελληνική έκδοση και τα ξαναδιαβάζω.

[BladeRunner]

Ντένις Τζόνσον - Τ' αστέρια του απομεσήμερου.

[heiron]

Ο σκοτεινος κοσμος

του Χενρι Κατνερ

 

Αν και σχετικα γνωστο θεωρω οτι το βιβλιαρακι αυτο ειναι ενα υποτιμημενο μικρο διαμαντι.Και μονο οτι αποτελεσε εμπνευση για τη σειρα Αμπερ,τον Αιωνιο Προμαχο κτλ αρκει για εμενα.Αλλα ειναι και καλο βιβλιο απο μονο του.

 

 

Επισης εχω στο σακιδιο παραλιας στο χωριο το

 

Moby Dick

του Herman Melville

 

Ειχα διαβασει την εισαγωγη και τη γνωριμια με τον Κουικουεγκ περσι πριν φυγω αλλα το αφησα εκει.Φετος μπαρκαρισα επιτελους να κυνηγησω την ασπρη φαλαινα με τον Ισμαηλ.Το βρισκω αρκετα ταιριαστο να το διαβαζω στο ψαροχωρι οπου πολλοι ναυτες στα ψαροκαικα εχουν παρομοια ονοματα.

 

[gregacm]

Διαβαζω Φιλιπ Ροθ και το βιβλιο του "Η Νοσος του Πορτνοϋ".Αρκετο γελιο στις πρωτες του σελιδες,ειδικα στο κεφαλαιο που ο πρωταγωνιστης και αφηγητης ανακαλυπτει τον αυνανισμο!

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Ατίμωση, του Τζ. Μ. Κούτσι. Ο τύπος έχει πάρει βραβείο Νόμπελ(2003) και δυο βραβεία Booker(1983, 1999), με το ένα από τα δυο βραβεία να είναι για το βιβλίο αυτό. Έχω ήδη διαβάσει 120 σελίδες(διαβάζεται γρήγορα το... άτιμο), και είμαι αρκετά ευχαριστημένος, και ας μην είναι ακριβώς του γούστου μου. Αλλά νομίζω ότι η συνέχεια θα είναι ενδιαφέρουσα.

[Stanley]

Τέλειωσα τα διηγήματα του Βιζυηνού: εξαιρετικά στα σύνολό τους, αλλά ήταν τα πρώτα κείμενα που διάβασα στην καθαρεύουσα και μου φάνηκε σα να διάβαζα ξένη γλώσσα. Δεν είναι τα ελληνικά μας αυτά, ρε παιδιά... Όπως και να έχει, θα ξεκινήσω έναν λατρεμένο συγγραφέα, που μου έχει λείψει: Γλυκιά Πέμπτη, του Στάινμπεκ, ένα βιβλίο που μου φαίνεται ό,τι πρέπει για το καλοκαιράκι.

[D'Ailleurs]

Νατσούο Κιρίνο - "Out"

 

υπόθεση: Τέσσερις γυναίκες, δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο συσκευασμένων γευμάτων στο Τόκιο. Επιβαρυμένες με του κόσμου τις δουλειές, με χρέη, χωρίς ουσιαστική επαφή με τα παιδιά και τους συζύγους τους, όλες ονειρεύονται μια διέξοδο από τις μίζερες ζωές τους. Ώσπου μια από αυτές κάνει το φοβερό βήμα και στραγγαλίζει τον τυραννικό σύζυγό της. Όταν το εξομολογείται στη Μασάκο, την έμπιστη συνάδελφό της, εκείνη συμφωνεί να τη βοηθήσει σε συνεργασία με τις υπόλοιπες να εξαφανίσουν το πτώμα.

ανάμεικτα αισθήματα...

 

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Τέλειωσα τα διηγήματα του Βιζυηνού: εξαιρετικά στα σύνολό τους, αλλά ήταν τα πρώτα κείμενα που διάβασα στην καθαρεύουσα και μου φάνηκε σα να διάβαζα ξένη γλώσσα. Δεν είναι τα ελληνικά μας αυτά, ρε παιδιά...

 

Έχει εκδοθεί μια μετάφραση διηγημάτων του Βιζυηνού, απ' όσο θυμάμαι, σε πιο πρόσφατα ελληνικά πριν από κάμποσα χρόνια. Αν το θυμάμαι καλά, είχε ξεσηκώσει έντονη συζήτηση.

 

Αυτές τις μέρες διαβάζω, όσο το καταφέρνω, Τ. Πράτσετ. Τις Στρίγγλες. Καλά, χαμογελώ και μόνο που γράφω τον τίτλο. Είναι μπαγάσας, τελικά. Πριν από χρόνια είχα ξεκινήσει ένα άλλο του και το είχα αφήσει στη μέση απορώντας, μα τι του βρίσκουν. Ε, κάτι του βρίσκουν, κάτι του βρίσκουν, του σερ