Τι διαβάζετε;

[jjohn]

Proven Guilty-Jim Butcher

τα δύο προηγούμενα βιβλία που είχα διαβάσει δεν με είχαν εντυπωσιάσει καθόλου

και γι'αυτό νόμιζα πως έφταιγε η υπερβολική ζέστη

 

ε λοιπόν ήμουν λάθος

δεν έφταιγε η ζέστα για την βαρεμάρα μου

το proven guilty τα σπάει

 

το καλύτερο της σειράς μέχρι στιγμής(και /εχω άλλα 5 )

[helena]

Το σμηνος, του σετσιγγ Φραγγ.

[天龍Chris]

Altar of Eden by James Rollins, πλησιαζω προς το τελος του και μου εχει αφησει μονο καλες εντυπωσεις! Σιγουρα δεν ειπα ουαου, αλλα διαβαζεται πολυ ευκολα και μου θυμισε πολυ τα πρωτα του Dan Brown σε καποια σημεια!

[BlackCatGirl]

Τελικα, ο "Κυνηγος Φαντασματων" της Κακουρη διαβαστηκε πολυ ευχαριστα...

Ισως μου αρεσε επειδη εχω πολυ καιρο να διαβασω αστυνομικα βιβλια, και ειναι αληθεια οτι δε με ενοχλησε το γεγονος οτι η συγγραφεας "τραβουσε" ισως την ιστορια λιγο παραπανω απο οτι επρεπε..

Γενικοτερα, υπαρχει καλη πλοκη και μεχρι το τελος δε ξερεις τελικα τι θα γινει και τι ακομα θα αποκαλυφθει..

Το συνιστω για κατι χαλαρο και ως κλασικο ελληνικο αστυνομικο..

[Solonor]

Πήγα να το διαβάσω (τον κυνηγό φαντασμάτων) και το βαρέθηκα. Εκείνοι οι διάλογοι τραβούσαν πάαααααααααααααααααααααααρα πολύ...

[BlackCatGirl]

Αρχιζω να πιστευω οτι παιζει σημαντικο ρολο το τι ειχες διαβασει πριν..

Εγω πχ στο προηγουμενο βιβλιο ειχα κουραστει να διαβαζω για μαχες, πολεμους κλπ .. Ο διαλογος στον "Κυνηγο" με ξεκουρασε λιγο..

Αλλα και η πλοκη του μου αρεσε, αν σκεφτεις μαλιστα οτι γραφτηκε το '70, αν θυμαμαι καλα...

[Stanley]

Ιστορικές στιγμές: αύριο θα αρχίσω το Ubik, που θα είναι ο πρώτος μου Ντικ. Από όσα έχω πιάσει, πρέπει να μου πηγαίνει πολύ. Αλλιώς...

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Αναζητώντας Χαμένους Κόσμους'' του Percy Fawcett. Ο Fawcett ήταν Βρετανός στρατιωτικός, αρχαιολόγος και εξερευνητής ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας. Του είχε δημιουργηθεί η πεποίθεση ότι υπήρχε μία χαμένη πόλη στη ζούγκλα της Νότιας Αμερικής που κατοικείται από μία υψηλά πολιτισμένη φυλή λευκών ανθρώπων. Βέβαιος λοιπόν ότι η πεποίθεση του ήταν αληθινή ξεκίνησε να την ανακαλύψει. Για να μην επιστρέψει ποτέ. Μερικές αποστολές που στάλθηκαν να τον βρουν, γύρισαν άπρακτες πίσω και ποτέ δεν μαθεύτηκε τι απέγινε. Αν και μου αρέσουν τα βιβλία που αναφέρονται σε χαμένες πολιτείες και σε ταξίδια για ανεύρεση τους, το συγκεκριμένο δεν μου άρεσε. Αναλωνόταν περισσότερο στα εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο του. Στα κάθε λογής ζουζούνια, κροκόδειλους, μεθύστακες και λιποτάκτες οδηγούς, και σε μία- δύο αιχμαλωσίες που βίωσε. Ενώ εγώ περίμενα να αναφέρεται σε χαμένες πολιτείες απίστευτης αρχαιότητας, με ανεξήγητα ιερογλυφικά και πνιγμένες στη ζούγκλα. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, όπως π.χ. το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου το οποίο και με πόρωσε πάρα πολύ άσχημα. Βέβαια κομματάκι δύσκολο να συνέβαινε αυτό μιας και ουδέποτε βρήκε τίποτα αλλά εγώ και πάλι κουράστηκα. Ειρήσθω εν παρόσω όποιος έχει υπόψιν του τέτοια είδους βιβλία, είτε πρόκειται για βιβλία έρευνες είτε για μυθιστορήματα, παρακαλώ να τ' αναφέρει.

Edited July 29, 2011 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Τρία βιβλία στο ίδιο στιλ που πήρα από το παζάρι βιβλίου στην εξωπραγματική τιμή των 12 ευρώ, και τα τρία:

 

1. Μούνγκο Παρκ - Ταξίδι στο εσωτερικό της Αφρικής(εκδόσεις Αίολος)

2. Γκασπάρ Ντε Καρβαχάλ, Πεδράριας Ντε Αλμέστο - Ελδοράδο: Αγκίρε η μάστιγα του Θεού(εκδόσεις Στοχαστής)

3. Ρίτσαρντ Χακλούιτ - Τα ταξίδια της "Εταιρείας των ριψοκίνδυνων Άγγλων Εμπόρων" στην Ανατολή(εκδόσεις Στοχαστής)

[Δημήτρης]

Τρία βιβλία στο ίδιο στιλ που πήρα από το παζάρι βιβλίου στην εξωπραγματική τιμή των 12 ευρώ, και τα τρία:

 

1. Μούνγκο Παρκ - Ταξίδι στο εσωτερικό της Αφρικής(εκδόσεις Αίολος)

2. Γκασπάρ Ντε Καρβαχάλ, Πεδράριας Ντε Αλμέστο - Ελδοράδο: Αγκίρε η μάστιγα του Θεού(εκδόσεις Στοχαστής)

3. Ρίτσαρντ Χακλούιτ - Τα ταξίδια της "Εταιρείας των ριψοκίνδυνων Άγγλων Εμπόρων" στην Ανατολή(εκδόσεις Στοχαστής)

 

Α ωραία, σ' ευχαριστώ πολύ. Θα τα έχω στο νου μου. Να πω ότι διάβασα το ''Ιστορίες από Εχθρικούς Πλανήτες'' ν. 15 στη σειρά της Ωρόρα. Το βιβλίο έχει τρεις πολύ μικρές και καλές ιστορίες και μία μεγάλη σε μέγεθος βιβλίου. Το ''Ο Κόσμος του Θανάτου'' του Χάρρυ Χάρρισον. Είναι μία πολύ καλογραμμένη περιπέτεια ενός γήινου ο οποίος ταξιδεύει στον πλανήτη Πύρρας. Ο Πύρρας είναι ένας πλανήτης- ζωντανή παγίδα θανάτου. Τα πάντα εκεί είναι θανατηφόρα, πουλιά, λουλούδια, συνθήκες διαβίωσης και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο γήινος αναρωτιέται γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό και η ιστορία εξελίσσεται γύρω από την αναζήτηση του. Εκτός το ότι είναι καλή σαν ιδέα, μου άρεσε πολύ το ότι ο Χάρρισον έπλασε τους χαρακτήρες του να είναι πολύ ετοιμόλογοι. Τα επιχειρήματα που αντίταζε ο Τζέησον ντινΑλτ στα εμπόδια που συναντούσε μπροστά του, κυριολεκτικά σπάγανε κόκαλα. Νομίζω ότι είδα κάποια μέλη να αναφέρουν πρόσφατα ότι το συγκεκριμένο βιβλίο εντάσσεται σ' έναν ευρύτερο κόσμο που έχει φτιαξει ο συγγραφέας μ' αυτό το υπόβαθρο. Αν ναι, θα ήθελα να διαβάσω κάποιο άλλο του βιβλίο αν έχει βγει στα Ελληνικά.

[Stanley]

Μεγάλο κάψιμο ο Ντικ. Παίδες, μακριά από ναρκωτικά, βλάπτουν! Πέρα από την πλάκα, μου αρέσει πολύ μέχρι τώρα.Μπορώ να πω ότι θυμίζει λιγο Ασίμοφ( Τέλος Αιωνιότητας, κυρίως).

[Naroualis]

Στις ολιγοήμερες διακοπές μου τελείωσα τρία βιβλία, Το Οχυρό του Σκότους και την Κατάρα του Χάους, τα βιβλία 4 και 5 του Cleric Quintet, του Σαλβατόρε. Περιττό να πω ότι είναι άξια κι αντάξια των τριών πρώτων βιβλίων. Τελείωσα επίσης το Κέρνοκ ο Πειρατής, του Eugene Sue. Ένα κειμενάκι γαλλικό και απαρχαιωμένο (1800-κάτι), με καθαρά αρχαιολογική σημασία, κλισεδούρα του κερατά και λοιπά και λοιπά και λοιπά.

[Tiessa]

Μόλις τελείωσα το A Case of Conscience του James Blish.

Ήταν ένα βιβλίο που ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω, μια που θεωρείται ιδιαίτερα κλασικό και έχει να κάνει με θέματα εξωγήινης επαφής και διαστημικών ταξιδιών. Ήταν αρκετά παρωχημένο σε τεχνολογικούς τομείς, αλλά δεν με πείραξε ιδιαίτερα αυτό. Το βασικό μου πρόβλημα ήταν ότι το δίλημμα του Ισουίτη επιστήμονα ήταν τέτοιο που δεν μου επέτρεψε να ταυτιστώ καθόλου μαζί του. Παρόλο που βρήκα το τέλος ενδιαφέρον και έξυπνο (για επιστημονική αληθοφάνεια δεν ψάχνω σε βιβλίο της δεκαετίας του 50) οι ενδιάμεσες αντιρρήσεις μου και οι αντιδράσεις μου στον θρησκευτικό τομέα, με δυσκόλεψαν.

[天龍Chris]

Εχτες παρελαβα το “World War Z" του Max Brooks, ηδη εχω καλυψει 120 σελιδες και επιτελους ειπα "ου-φακινγ-αου"! Το βιβλιο ειναι κατηγορια απο μονο του, οι περιγραφες πολυ ρεαλιστικες και με πολλες πολιτικες προεκτασεις! Δεν θελω να το αφησω οταν το διαβαζω, εχτες το βραδυ κοιμηθηκα 3 ωρες μονο λογω του μωρου και σημερα το πρωι πηγαινοντας και γυρνωντας απο την δουλεια, αντι να κοιμηθω στο μετρο, διαβαζα για ζομπο-μαχες!

[Mort13]

A Feast For Crows και A Dance With Dragons του George R.R. Martin και The Songs of Distant Earth του Arthur C. Clarke.

 

 

To AFFC ήταν επανάληψη και μετά μπήκα στο ζουμί του ADWD... Μπορώ να πω ότι το Dance άξιζε συνολικά τα χρόνια της υπομονής. Υπάρχουν αρκετά WTF!? σημεία, όπως αρμόζουν σε βιβλίο του Martin. Απλά, θα ήθελα να λυνόταν έστω κι ένα plotpoint... Θα του φτάσουν άλλα 2 βιβλία;

 

Το The Songs of Distant Earth είναι κατά δήλωση του το αγαπημένο βιβλίο του Clarke. Aφορά τον εποικισμό διαφόρων πλανητών εξαιτίας μιας μελλοντικής καταστροφής της Γης. Αρχικά στέλνονται διαστημόπλοια με δείγματα DNA για τη δημιουργία ανθρώπων από το μηδέν, ενώ κάποια στιγμή αναχωρούν και διαστημόπλοια με "κατεψυγμένους" ανθρώπους, τους τελευταίους που έζησαν στη Γη. Η πλοκή ξεκινάει όταν ένα από αυτά τα διαστημόπλοια αναγκάζεται μετά από αιώνες να σταματήσει λόγω βλάβης σε έναν πλανήτη (ονόματι Thalassa) που έχει ήδη αποικιστεί από τους εργαστηριακά δημιουργημένους ανθρώπους. Φυσικά είναι βιβλίο του Clarke οπότε δεν υπάρχουν μάχες και συγκρούσεις αλλά μια γλυκιά ιστορία σχετικά με το πως δυο ανθρώπινοι πολιτισμοί με χάσμα αιώνων μεταξύ τους μπορούν να υπερνικήσουν τις διαφορές τους.

Edited July 30, 2011 by Mort13

[phaethon]

Τελείωσα το "Περιμένωντας τον Γκοντό". Εξαιρετικό....

Τελείωσα επίσης την Καρμίλα, του Fanu, το οποίο ήταν πολύ καλύτερο από ότι περίμενα. Εντάξει δεν φτάνει το Ντράκουλα του Στόκερ,

αλλά δεν σε απογοητεύει κιόλας καθόλου.

Ακόμα διάβασα την "Πληρωμή του στρατιώτη" του Φώκνερ. Όχι και το καλύτερό του, αλλά το άρτιο γράψιμο του τον κάνει να ξεχωρίζει ότι και να γράφει.

Κι ας έχει η υπόθεση μερικά κενά, αυτά εξυπηρετούν τελικά το τελικό αποτέλεσμα.

[BlackCatGirl]

Εγω σημερα το πρωι τελειωσα το "ου μπλεξεις" του Α.Σφακιανακη, που ηταν πολυ ευχαριστο και αρκετα χιουμοριστικο...(ειπα να κανω ενα διαλειμμα απο τα dark βιβλια).Περιγραφει ουσιαστικα τα αστεια και τα αναπαντεχα της συγκατοικησης χωρις να γινεται αφελες.

Τωρα εχω ηδη αρχισει "το αποκοσμο" του Α. Κλαβαν (back to black ), και μπορω να πω οτι ηδη με εχει κερδισει με την ατομοσφαιρα και τη μεθοδικοτητα της αφηγησης του..

Κυριως αστυνομικο πρεπει να γινεται μετεπειτα...Θα δουμε..

Edited July 31, 2011 by BlackCatGirl

[melkiades]

Έχω καμια κατοσταριά σελίδες ακόμα από το Έντομο μέσα σου΄ του John Shirley.

Το πήρα τον Απρίλιο από τον Nihilio και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί ήθελε να το ξεφορτωθεί. Δεν είναι και κανένα αριστούργημα αλλά είναι αρκετά ευχάριστο μέχρι τώρα.

[Nihilio]

Έχω καμια κατοσταριά σελίδες ακόμα από το Έντομο μέσα σου΄ του John Shirley.

Το πήρα τον Απρίλιο από τον Nihilio και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί ήθελε να το ξεφορτωθεί. Δεν είναι και κανένα αριστούργημα αλλά είναι αρκετά ευχάριστο μέχρι τώρα.

Γιατί επέλεξα βιβλία που δε θα ξαναδιάβαζα στο εγγύτερο μέλλον και που δε θα με ενδιέφερε αν δεν ξανάβρισκα. Με πολλά από τα βιβλία που έδωσα πέρασα πολύ καλά, αλλά από ένα σημείο και μετά έπιαναν χώρο στη βιλιοθήκη μου.

[Tattoman]

Το σμηνος, του σετσιγγ Φραγγ.

 

φοβερό βιβλίο....αν και με πολύ μπλα μπλα σε κάποιο σημείο θα σε ξετρελάνει, και αμα σε κανει να το αφήσεις στην μέση, στις 500 σελίδες δηλαδή, συνέχησε το και στο τέλος θα σε δικαιώσει.....

[Asgaroth]

Τελείωσα χθες το metro 2033. Εκπληκτικό βιβλίο. Πολύ καλύτερο απ ότι περίμενα. Το βρήκα πολύ φιλοσοφικό και καυστικό (κυρίως για τη ρωσική κοινωνία). Επίσης το τέλος του με άφησε να το σκέφτομαι συνέχεια για ώρες...

[melkiades]

Γιατί επέλεξα βιβλία που δε θα ξαναδιάβαζα στο εγγύτερο μέλλον και που δε θα με ενδιέφερε αν δεν ξανάβρισκα. Με πολλά από τα βιβλία που έδωσα πέρασα πολύ καλά, αλλά από ένα σημείο και μετά έπιαναν χώρο στη βιλιοθήκη μου.

 

Σ΄ευχαριστώ που δεν με αφήνεις με απορίες

[Nihilio]

Γιατί επέλεξα βιβλία που δε θα ξαναδιάβαζα στο εγγύτερο μέλλον και που δε θα με ενδιέφερε αν δεν ξανάβρισκα. Με πολλά από τα βιβλία που έδωσα πέρασα πολύ καλά, αλλά από ένα σημείο και μετά έπιαναν χώρο στη βιλιοθήκη μου.

 

Σ΄ευχαριστώ που δεν με αφήνεις με απορίες

την υπόληψή μου υπερασπίζομαι.

 

In topic τώρα, διαβάζω τις "Πηγές του Χρόνου" του Μ. Αντωνόπουλου και, 80 σελίδες μέσα στο βιβλίο (από τις 180+τα παραρτήματα) είμαι τόσο απογοητευμένος όσο ενθουσιασμένος ήμουν όταν διάβαζα τους "Αρνητές της Ουτοπίας" αφού οι ωραίες ιδέες των πρώτων βιβλίων του και οι δυνατοί χαρακτήρες έχουν κάνει στην μπάντα και εδώ υπάρχει μοναχά η ατέλειωτη παράθεση πηγών και όρων και κάποιες εμμονές του συγγραφέα - ιδίως στα παραρτήματα. Περισσότερα μόλις το τελειώσω.

[Tattoman]

ωραίο αυτό το "metro 2033"...ιδιαίτερη πλοκή... το έχω στο μάτι

[BladeRunner]

Άρχισα το Απόρρητος Φάκελος Οδέσσα, του Φρέντερικ Φορσάιθ. Κλασικό ανάγνωσμα, και εξαιρετικά ενδιαφέρον μέχρι στιγμής. Αυτά τα πολιτικά θρίλερ με τις διεθνής συνωμοσίες και τα χωρίς σταματημό κυνηγητά, είναι το αγαπημένο μου είδος, μετά την επιστημονική φαντασία.