Τι διαβάζετε;

[Eroviana]

Χμ...λοιπον..Μετα απο.. επιπονες προσπαθειες, τελειωσα τις "Γοτθικες Ιστοριες" απο Βικτωριανες Συγγραφεις..

Εν ολιγοις, απογοητευτηκα...Και αυτο γιατι περιμενα ολες οι ιστοριες να εχουν κατι απο τη Βικτωριανη εποχη και να ειναι τουλαχιστον ανατριχιαστικες...Δυσκολευομαι να πιστεψω οτι κατα την εποχη των post mortem φωτογραφιων, της σκοτεινης ατμοσφαιρας και του θανατου, η φαντασια των συγγραφεων ειναι τοσο περιορισμενη. Βεβαια, αναμεσα στα 18 διηγηματα υπαρχουν καποια αξιολογα (πχ "The shadow in the corner","The haunted organist of Hurly Burly"), λαμβανοντας υποψη τη δεδομενη χρονικη περιοδο. Πολλα ομως,δεν ανηκουν κατα τη γνωμη μου στη κατηγορια των τρομακτικων διηγηματων..Καποια μαλιστα δεν εχουν καμια σχεση με αυτο το στοιχειο (πχ the man with the cough), και απορω γιατι επιλεχθηκαν για το συγκεκριμενο βιβλιο.

Κοινως, stay away. (Επρεπε να το καταλαβω με τετοιο εξωφυλλο).

 

Διαφωνώ τόσο πολύ! Κάπου εδώ μέσα στα χαμένα/ξεχασμένα posts υπάρχει κι η δική μου γνώμη για το βιβλίο αυτό. Δεν είναι ανατριχιαστικιές, ούτε τρόμου, ούτε τρομακτικές οι ιστορίες, είναι απλά Γοτθικές. Ακριβώς μέσα στο πνεύμα της εποχής, με τη γυναικεία τρέλα σε πρώτο πλάνο, τη Βικτωριανή ατμόσφαιρα. Ίσως να περίμενες κάτι άλλο και να σε απογοήτευσε. Πάντως, εγώ συνεχίζω να το προτείνω.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου'', ν. 17 στη σειρά της Ωρόρα. Παίζει Lovecraft, Derleth και Howard μέσα. Όλα τα καλά παιδιά δηλαδή. Ξεχωρίζω ως καλύτερη το ''Από Τετράδιο που Βρέθηκε σ' ένα 'Ερημο Σπίτι'' του Robert Bloch. Ακριβώς επειδή είναι γραμμένη με τρόπο ασυνήθιστο για ιστορία αυτού του είδους, μου άρεσε πολύ. Είναι η μαρτυρία ενός μικρού παιδιού το οποίο κλειδωμένο σ' ένα σπίτι, περιμένει να καταβροχθιστεί από μία από τις κατώτερες θεότητες του κθουλικού πανθέου, τα μοχθηρά shoggoth

Edited August 27, 2011 by Δημήτρης

[Anwrimos23]

Διαβάζω τη μεταμόρφωση- Franz Kafka (εκδόσεις Οξύ). Η εικονογράφηση του Luis Scafati δένει απόλυτα με το βιβλίο. Το κακό είναι ότι για κάθε σελίδα που διαβάζω κάθομαι σαν λαλάκας και κοιτάζω για κάποια ώρα τις εικόνες. Με αποτέλεσμα ιδιαίτερα αργό διάβασμα.

Το θέμα του βιβλίου φυσικά γνωστό σε όλους:" Όταν ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε από ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε τεράστιο ζωύφιο..."

Σίγουρα θα πάρω και τον μαύρο γάτο, με εικονογράφηση του ίδιου καλλιτέχνη!

[BladeRunner]

Άρχισα το Οι νεκροί δεν μιλούν, του Ρέιμοντ Τσάντλερ(εκδόσεις ΒΙΠΕΡ). Είναι το γνωστό The Big Sleep.

 

edit: Μέχρι στιγμής το βιβλίο είναι εξαιρετικό!

Edited August 28, 2011 by BladeRunner

[Darkchilde]

θα αρχίσω το Dead to the World - Charlaine Harris [sookie #4] επειδή κάπως κόλλησα λόγω Eric Northman.

[BlackCatGirl]

Μολις τελειωσα τα διηγηματα του R. Campbell απο το βιβλιο "Ερωτας και Θανατος".

Τι να πω γι αυτο το βιβλιο...Η εισαγωγη του (C.Barker) ηταν εκπληκτικη και μου εδωσε εξαρχης να καταλαβω οτι το βιβλιο που κραταω στα χερια μου περιεχει ακριβως αυτο που θελω να διαβασω.

Τα διηγηματα ηταν ολα ανταξια των προσδοκιων μου, με περισσοτερο αγαπημενο μου εκεινο της "Πλανευτρας"

Το τελος του μου θυμισε λιγο Psycho, αλλα σε μια (ακομα πιο) διεστραμμενη εκδοχη της μητερας

Ενα εξαιρετικο "παντρεμα" των sex & death.

[BladeRunner]

Άρχισα το Η χρυσή καρένα, του Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ. Τρίτο βιβλίο του Μπάγκλεϊ που διαβάζω μέσα στον μήνα Αύγουστο, και τέταρτο συνολικά. Σχετικά καλό μέχρι τώρα, αλλά όχι όσο τα υπόλοιπα...

 

Οι επόμενοι δυο, τουλάχιστον, μήνες, είναι αφιερωμένοι στην επιστημονική φαντασία... επιτέλους!

[Naroualis]

Όμηροι των σκιών, Γιώργος Βασιλάκος: Ένα πολύ παράξενο βιβλίο, που διαθέτει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα χρήση της γλώσσας (παπαδιαμαντικού ή σκαριμπικού ενδιαφέροντος, αν μου επιτρέπεται η έκφραση), ένα διήγημα με βρυκόλακες και τα υπόλοιπα είναι κάτι μεταξύ ψυχολογικού φολκλόρ και μαγικού ρεαλισμού. Δε μμπορώ να πω ότι κατάλαβα το θέμα, τον τίτλο ή καμιά φορά και ολόκληρες προτάσεις μέσα στο κείμενο. Από τις πιο δύσκολες 137 σελίδες που έχω διαβάσει ποτέ και μάλιστα χωρίς να το ευχαριστηθώ ιδιαιτέρως.

[Mort13]

Το Έκκρεμές του Φουκώ (Il Pendolo di Foucault), του Ουμπέρτο Έκο

 

Πολύ ενδιαφέρον ιστορικά (μου άνοιξε την όρεξη να ξαναδιαβάσω τα 2 πρώτα μέρη της Illuminatus! trilogy και το τρίτο μέρος που δεν είχα διαβάσει μέχρι τώρα) αλλά imho κατώτερο λογοτεχνικά σε σχέση με το Όνομα του Ρόδου.

[BladeRunner]

Επ' ευκαιρία να ρωτήσω κάτι. Αυτό το Όνομα του Ρόδου είναι βαρετό ή όχι; Γιατί φοβάμαι λόγω μεγέθους και όλα αυτά με τα Μοναστήρια και λοιπά. Το είχα πάρει δωρεάν πριν 4 χρόνια με την εφημερίδα το Βήμα, και από τότε ούτε καν το έχω ξεφυλλίσει, που λέει ο λόγος.

Και η τριλογία με τους Ιλλουμινάτι είναι δύσκολη στα εγγλέζικα; Έχω την τριλογία στα αγγλικά, έχω βρει τον δεύτερο τόμο στα ελληνικά, και το τρίτο μέρος στα ελληνικά δωρεάν στο ίντερνετ, και ψάχνω το πρώτο στα ελληνικά, γι'αυτό και δεν έχω ξεκινήσει ακόμα. Να ξεκινήσω το πρώτο στα αγγλικά; Ή θα καεί ο εγκέφαλος εις διπλούν; (μια επειδή είναι αγγλικά και μια επειδή είναι περίπλοκο και περίεργο το βιβλίο).

[Nihilio]

Επ' ευκαιρία να ρωτήσω κάτι. Αυτό το Όνομα του Ρόδου είναι βαρετό ή όχι; Γιατί φοβάμαι λόγω μεγέθους και όλα αυτά με τα Μοναστήρια και λοιπά. Το είχα πάρει δωρεάν πριν 4 χρόνια με την εφημερίδα το Βήμα, και από τότε ούτε καν το έχω ξεφυλλίσει, που λέει ο λόγος.

Όχι, απλά οι πρώτες 200-300 σελίδες πέφτουν λίγο βαριές λόγω των πολλών συζητήσεων για τέχνη. Μόλις αρχίσουν όμως οι φόνοι δεν το αφήνεις κάτω εύκολα.

[gregacm]

Εγω με Το Ονομα του Ροδου δεν βαρεθηκα καθολου.Αντιθετα το Εκκρεμες του Φουκω με κουρασε σε αρκετα σημεια!

[Tattoman]

Και εγώ το ίδιο....το όνομα ήταν πολύ καλό παρόλο πυο σε καποια σημεία είχε χριστιανικές πληροφορίες, όμως οι φόνοι σε κρατάνε μέσα....Το εκρεμές μια φορά πήγα να το αρχίσω και το άφησα αμέσως

[BladeRunner]

Οι επόμενοι δύο με τρεις μήνες αφιερώνονται στην επιστημονική φαντασία, και η αρχή γίνεται με το χιουμοριστικό Έξω οι Αρειανοί!, του Φρέντρικ Μπράουν. Τι γίνεται στην αρχή; Ένα πράσινο ανθρωπάκι χτυπάει την πόρτα μιας καλύβας κάπου στην έρημο της Καλιφόρνια, όπου ένας απεγνωσμένος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, που προσπαθεί να του έρθει η έμπνευση και δεν του έρχεται με τίποτα, μένει εκεί, και μόλις αυτός ο απεγνωσμένος συγγραφέας ανοίγει την πόρτα, το πράσινο ανθρωπάκι του λέει: "Γεια σου Μπούλη, εδώ είναι η Γη;". Και συνεχίζεται κάπως έτσι. Μιλάμε έχω ξεκαρδιστεί στα γέλια. Καφρίλα, πως το λένε.

 

edit: Και βλέπω ότι έχει γίνει και ταινία, το 1989, μόνο που δεν παίρνει καθόλου καλές κριτικές.

Edited September 1, 2011 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Μολις τελειωσα τα διηγηματα του R. Campbell απο το βιβλιο "Ερωτας και Θανατος".

Τι να πω γι αυτο το βιβλιο...Η εισαγωγη του (C.Barker) ηταν εκπληκτικη και μου εδωσε εξαρχης να καταλαβω οτι το βιβλιο που κραταω στα χερια μου περιεχει ακριβως αυτο που θελω να διαβασω.

Τα διηγηματα ηταν ολα ανταξια των προσδοκιων μου, με περισσοτερο αγαπημενο μου εκεινο της "Πλανευτρας"

Το τελος του μου θυμισε λιγο Psycho, αλλα σε μια (ακομα πιο) διεστραμμενη εκδοχη της μητερας

Ενα εξαιρετικο "παντρεμα" των sex & death.

 

 

Τρομερή εισαγωγή έτσι; Καλός ήταν και ο επίλογος πάντως. Εμένα μου άρεσε περισσότερο το ''Οι Κούκλες''. Αν σου αρέσουν οι ιστορίες αυτού του στυλ, θα πρέπει να δοκιμάσεις και τα πολύ καλά ''Βιβλία του Αίματος'' του ίδιου. Δεν θα σε απογοητεύσουν. Δύο βιβλία που διάβασα τις τελευταίες μέρες:

 

- ''Αποκάλυψη''. Είναι συλλογικό έργο 15 Ελλήνων συγγραφέων, που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό που έκανε το online βιβλιοπωλείο www.youcube.gr to 2008. Σε καλό επίπεδο οι περισσότερες από αυτές. Δεν ξέρω αν υπήρχαν μέλη του forum μέσα, μιας και τα περισσότερα ονόματα μου ήταν άγνωστα. Παίζει πάντως σίγουρα northerain ενώ νικητής του διαγωνίσματος ήταν ο kitsos, μπράβο ήταν άξιος Τον οποίο και να ευχαριστήσω για την καλοσύνη που είχε να μου το στείλει. Ξεχωρίζω ως καλύτερο ''Το Βουητό'' της Μαρίας Χατζηροδέλη. Όσοι πρωτεύετε σε διαγωνισμούς μην ''τσιμπάτε'' με τα δελεαστικά βραβεία. Δεν ξέρετε τι μπορεί να κρύβεται από πίσω

 

- Leigh Brackett: ''Ο Δρόμος για τη Σιναράτ''. Είναι συλλογή διηγημάτων από μία άγνωστη συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Τέσσερις ιστορίες είχε όλες κι όλες, τρεις εκ των οποίων με άφησαν αδιάφορο. Εκτός από το φοβερό ''Τα Κτήνη του 'Αρη''. Σκληρό, βίαιο και γεμάτο ένταση και πάθος, τοποθετώ το συγκεκριμένο διήγημα ανάμεσα στα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ μου. Must read.

Edited September 1, 2011 by Δημήτρης

[BlackCatGirl]

Τρομερή εισαγωγή έτσι; Καλός ήταν και ο επίλογος πάντως. Εμένα μου άρεσε περισσότερο το ''Οι Κούκλες''. Αν σου αρέσουν οι ιστορίες αυτού του στυλ, θα πρέπει να δοκιμάσεις και τα πολύ καλά ''Βιβλία του Αίματος'' του ίδιου. Δεν θα σε απογοητεύσουν

Να 'σαι καλα και παλι Δημητρη, που μου το εστειλες!

Ναι και ο επιλογος καλος ηταν, και μαλιστα εξεπλαγην με την υπερβολικη ειλικρινεια του Campbell

<< ..ο "Ευθυμος Μαης" γραφτηκε για να προσδωσει μεγαλυτερο ογκο στο βιβλιο που κρατατε στα χερια σας..>> (!!)

Αφου τα προτεινεις, θα τα διαβασω συντομα και τα "βιβλια του Αιματος" Τα εχω εδω και καιρο στα υποψην!

Edited September 3, 2011 by BlackCatGirl

[elena2002]

Tελειωσα το Νεκροταφιο Ζωων του Κινγκ. Μπορω να πω...απογοητευτηκα ! Ενω ξεκινησε καλα, με ενδιαφερον, στη συνεχεια καπου το εχασε. Δεν ξερω... Ειχε αδιαφορο τελος! Αφου εκατσα αναποφασιστη στο βιβλιοπολειο για καμια ωρα κοιταζοντας μια το Κορακι και μια τον Θολο (και τα 2 του Κινγκ), τελικα πηρα τον Θολο. Το ξεκινησα και προς το παρον μου αρεσει...

[Mors Planch]

Το Πλατεία Μπελογιάννη του Γιώργου Αλεξάτου. Μπορεί και να είναι το πρώτο Κομμουνιστικό βιβλίο Εναλλακτικής Ιστοριας στον κόσμο τουλάχιστον έξω από την Κίνα, το είδος θεωρείτο λάθος αν όχι αντιδραστικό γαρ...

 

Μόλις έφτασα στο σημείο που αναφέρεται, εν παρόδω και σαν το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο πως ο Λέννον και ο Συντ Μπάρρεττ εγκαταστάθηκαν και πολιτογραφήθηκαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας μακριά απ΄τους κακούς καπιταλιστές. Μαζι με το Σατρ, τη Μποβουάρ, τον Παζολίνι, τον Αντονιόνι και πολλούς άλλους μικρότερους.

 

Και είναι ευθέως γραμμένο ως "σωστή" κομμουνιστική απάντηση στο Πλατεία Λένιν πρώην Συντάγματος του Φύσσα στο βαθμό που ένας από τους ήρωες του βιβλίου μιλάει αγανακτισμένος σε ένα σημείο για το "Πλατεία Μάρξ, Πρώην Βικτωρίας" ενός "πρωην αριστερού" και το πώς η ΛΔΕ που περιγραφει εκείνο το βιβλίο (και ειναι αυτή του Φύσσα) είναι τελείως λάθος και κακή αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Συνολικά είναι τόσο τρελλό και εκτός πραγματικότητας που έχω λυθεί στο γέλιο πάντως.

 

Αμεσο εδιτιο από την επόμενη σελίδα και το πως το ροκ φεστιβαλ του Αρδα το 1972 ήταν το Ευρωπαϊκο Γουντστοκ.

Edited September 3, 2011 by Mors Planch

[Anwrimos23]

Έπιασα στα χέρια μου μετά από πολλούς μήνες αφότου το αγόρασα Το Στόμα του Διαβόλου-Αντώνης Κρυσίλας (Εκδόσεις Πλατύπους).

Αρχικά μου έκανε εντύπωση η προσεγμένη δουλειά που έγινε. Ενδιαφέρον εξώφυλλο, (αν και λίγο παιδικό), φίνο χαρτί κλπ

 

Διάβασα τις 2 πρώτες ιστορίες με αμείωτο ενδιαφέρον, η 1η το Στόμα του Διαβόλου μου θύμισε κάτι από τα παιδικά μου χρόνια που έκανα και εγώ κάτι παρόμοιες εξερευνήσεις με την παρέα.

Ήταν κάπως οφθαλμοφανές βέβαια το τρικ του άγνωστου παιδιού

, αλλά κατά τα άλλα σε έβαζε αμέσως στο σκοτεινό κλίμα και σου σήκωνε την τρίχα... Η 2η: Νύχτα Τρόμου, ενώ μου άρεσε αρκετά ως ιδέα και μου δημιούργησε ανατριχίλες, μου φάνηκε πως τελείωσε κάπως απότομα και άδοξα.

Στην αρχή σκέφτηκα πως ήταν κάποιο σχέδιο του χωριού να τον σφάξουν τελετουργικά σε κάποιον δαίμονα, αλλά όταν έφυγε από το καφενείο και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του και είδα πως εκεί τελειώνει, τρελάθηκα!

Πάντως ήταν έξυπνη ιδέα και σε σχέση με την πρώτη ιστορία, πιο αναπάντεχη δεν ήξερες που θα σε πάει.

Για να δούμε τι θα δούμε στη συνέχεια.

[BladeRunner]

Άρχισα το Η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος, της Ούρσουλα Λε Γκεν. Τελείωσα το πρώτο κεφάλαιο και μέχρι στιγμής μου αρέσει πολύ. Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από Λε Γκεν.

[Howard Crease]

Διάβασα το ασύλληπτα καλό "Κερασφόρος" του Joe Hill, που τον κατέταξε πανεύκολα σε ίσως και τον αγαπημένο μου συγγραφέα.

 

Τώρα τελειώνω το Ubik του Philip K. Dick, του οποίου τη λύση στο μυστήριο περιμένω πώς, και πώς, και πώς...

Έχω μια παρατήρηση για τους χαρακτήρες του Ντικ. Είναι πολύ... πώς να το πω, χύμα. Αφοπλιστικά ειλικρινείς. Ώρες-ώρες αγγίζουν επικίνδυνα το μη-αληθοφανές, και αυτό με ενοχλεί κάπως. Το βιβλίο όμως παραμένει εξαιρετικό!

[Δημήτρης]

Να 'σαι καλα και παλι Δημητρη, που μου το εστειλες!

Ναι και ο επιλογος καλος ηταν, και μαλιστα εξεπλαγην με την υπερβολικη ειλικρινεια του Campbell

<< ..ο "Ευθυμος Μαης" γραφτηκε για να προσδωσει μεγαλυτερο ογκο στο βιβλιο που κρατατε στα χερια σας..>> (!!)

Αφου τα προτεινεις, θα τα διαβασω συντομα και τα "βιβλια του Αιματος" Τα εχω εδω και καιρο στα υποψην!

 

Τίποτα, my pleasure. Διάβασα το ''Νεκρονομικόν'' του Donald Tyson από εκδόσεις Αίολος. Το Νεκρονομικόν είναι λογοτεχνική επινόηση του Λάβκραφτ, το ίδιο φανταστική όσο και ο Κθούλου, το Ίνσμουθ και οι Πρεσβύτεροι Θεοί. Ο Λάβκραφτ το ανέφερε μεταξύ άλλων αληθινών βιβλίων, για να προσδώσει αληθοφάνεια στις ιστορίες του. Στην προκειμένη περίπτωση βλέπουμε πως ο Μέγας Κθούλου ηττήθηκε στη διαμάχη του με τα Πρεσβύτερα Όντα και φυλακίστηκε κάτω από τα κύματα του Ειρηνικού στην Ρ'λιέχ. Γίνεται λόγος για την πανάρχαιη Ιρέμ που βρίσκεται στην έρημο της Αραβίας, κάτω από την οποία υπάρχει άλλη μία νεκρόπολη που κατοικείται από μία ράτσα ερπετοειδών. Βλέπουμε πως οι νεκρομάντεις της Γκίζας ανασταίνουν πεθαμένους μάγους για να μάθουν τα μυστικά τους. Και όταν αυτοί αρνούνται να τα αποκαλύψουν, τους ''ενθαρρύνουν'' με λεπίδι και φωτιά. Παίζει Νυαρλαθοτέπ μέσα, Σουμπ Νιγκουράθ και πολλά άλλα τέτοια καλούδια.

 

Σ' αυτό το σημείο πραγματικά δεν γίνεται να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην βουτήξω το δάχτυλο μου στο βάζο με το μέλι. Έτσι θα πω κάτι που αναφέρει ο Θεόδωρος Φιλητάς στον πρόλογο της δικής του ''μετάφρασης'' του Νεκρονομικόν: ...Αποδίδοντας το έργο στα Ελληνικά, παρέμεινα πιστός στα λόγια του Αλχαζρέντ (Εννοεί τον τρελό Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ, τον υποτιθέμενο αληθινό συγγραφέα του Νεκρονομικόν). Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, επειδή σε κάποια σημεία το νόημα είναι ασαφές ακόμη και όταν οι ίδιες οι λέξεις μοιάζουν ξεκάθαρες, ενώ δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν αυτό οφείλεται στην εκτεταμένη τρέλα του συγγραφέα ή στην περίεργη φύση των θεμάτων που αναλύει... Καλό έτσι; Γενικά θα έλεγα ότι είναι μία πολύ καλή δουλειά, αλλά μονάχα για τους fan του είδους. Xtapodimine και Naroualis ακούτε; Όσοι δεν αρέσκονται στην Μυθολογία Κθούλου να το αποφύγουν γιατί θα τους κουράσει.

Edited September 6, 2011 by Δημήτρης

[Tattoman]

Διαβάζω το "Δικαιοσύνη" του Michael J. Sande......Κάτι σαν δοκίμιο, περιγράφει γεγονότα και πραδήγματα απληστίας που έγιναν στο παρελθον...Φαίνεται καλό στην αρχή//

[Naroualis]

Δημήτρη... Κοίτα ετούτο...

[Eroviana]

Τέλειωσα το Gender Trouble της Judith Butler (το οποίο και συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ασχολείται με τα gender studies), το Oryx and Crake της Margaret Atwood (απ' το οποίο συστήνω μόνο τη μία οπτική, μισό βιβλίο δηλαδή) και το Fledgling της Octavia E. Butler. Το τελευταίο ήταν απίστευτο, απ' τα πιο όμορφα και καλογραμμένα βιβλία που έχω διαβάσει. Νομίζω ότι η Butler ανεβαίνει σταθερά προς την κορυφή των προτιμήσεών μου. Η ιστορία αφορά βρυκόλακες. Ναι, ξέρω, μετά το Twilight και το True Blood έχετε βαρεθεί τους βρυκόλακες, αλλά το συγκεκριμένο είναι τόσο διαφορετικό και ανανεώνει κατά πολύ σημαντικό βαθμό τον μύθο των "παιδιών της νύχτας" που δεν έχετε παρά να το δοκιμάσετε. Είναι μικρούλι και στο τέλος σε αφήνει εξαρτημένο να ζητάς κι άλλο (αλλά δεν έχει άλλο γαμώτο!)..

 

Ξεκίνησα το Μεταποικιακή Θεωρία του Robert J.C. Young. Είναι μια πλήρης εισαγωγή στη θεωρία η οποία εξηγεί την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό, τον μαρξισμό, τον καπιταλισμό, τον καπιταλισμό, τον φεμινισμό, τις Διεθνείς, μέσα από την οπτική των μεταποικιοκρατούμενων λαών. Είναι τεράστιο οπότε δεν το πήρα μαζί μου στο Λονδίνο που θα είμαι για μια βδομάδα και ξεκίνησα το Ship of Magic της Robin Hobb, 1ο βιβλίο της τριλογίας Liveship Traders. Είναι η 2η δική της τριλογία που ξεκινάω κι είμαι ενθουσιασμένη!

Edited September 5, 2011 by Eroviana