Τι διαβάζετε;

[BlackCatGirl]

Τελείωσα τα "Σκοτεινά Μυστικά" της Lisa Jackson. Το βιβλίο ήταν αρκετά καλό και είχε αρκετή δράση.

Μου άρεσε.

Ξεκινάω χωρίς καθυστέρηση τις "Ιστορίες με πλάσματα της νύχτας"...

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Το μονοπάτι του μίσους, του Λουίς Λ'Αμούρ. Μέχρι αύριο το απόγευμα θα το έχω τελειώσει.

[Ugh]

διαβαζω τον Στολο των Κοσμων των Νιβεν/Λερνερ - μεχρι στιγμης θα το ελεγα ενδιαφερον χωρις ομως να τρελαινομαι

[gregacm]

Ξεκινησα το Ο Τελευταιος Παγκοσμιος Πολεμος του Νορμαν Σπινραντ.

[BlackCatGirl]

Τελείωσα τις "Ιστορίες με πλάσματα της νύχτας" των εκδόσεων Ωρόρα.

 

- Το μονοπάτι του Κθούλου - Ο.Ντέρλεθ : Δε με ενθουσίασε. Πρέπει πλέον να είναι γνωστή στο φόρουμ, η αντιπάθειά μου για τα πλάσματα που αποτελούνται από άμορφες μάζες, με πλοκάμια κλπ. Παρόλαυτα, ήταν καλό. Μέχρι εκεί.

- Παραμονή του Άι Γιαννιού - Ν. Γκόγκολ : Μου άρεσε πάρα πολύ. Μάλιστα, η τελευταία σκηνή ήταν πολύ δυνατή.

- Το χέρι της μαϊμούς - Γ. Τζέικομπς : Το απόλαυσα, πραγματικά. Έξυπνη, με πολύ καλές ατάκες εδώ και εκεί στο διήγημα, ωραία πλοκή, αλλά και τέλος.

- Το ψαλτήρι του Μαιντς - Ζ. Ρέυ : Αγωνία, καθώς όλα εξελίσσονται σε ένα εφιαλτικό ταξίδι στη θάλασσα. Αρκετά ενδιαφέρον (αλλά για μένα, όχι το διαμάντι της συλλογής, όπως υποστηρίζει ο Μαστακούρης).

- Οι μάγοι - Γ. Γιτς : Τρομακτικό, ιδιαίτερα όταν ξέρεις πως αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός, στο οποίο ο συγγραφέας ήταν παρών. Δε με ενθουσίασε όμως.

- Ξημέρωμα στην εθνική - Θ. Μαστακούρης : Α, αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Ψιλοκατάλαβα τι γινόταν από τις αρχικές σελίδες, αλλά το θεωρώ από τα καλύτερα της συλλογής.

 

Γενικότερα, το "Ξημέρωμα στην εθνική" και "Το χέρι της μαϊμούς" ήταν νομίζω, τα καλύτερα διηγήματα της συγκεκριμένης συλλογής. Φυσικά όλα είναι θέμα γούστου.

Οφείλω επίσης να αναγνωρίσω τη πολύ καλή μετάφραση αλλά και την σύντομη, αλλά πολύ περιεκτική εισαγωγή του Θ. Μαστακούρη.

 

Συνεχίζω με το αστυνομικό βιβλίο "Χωρίς ίχνη" της D. Webb.

Edited March 19, 2012 by BlackCatGirl

[Δημήτρης]

Τελείωσα τις "Ιστορίες με πλάσματα της νύχτας" των εκδόσεων Ωρόρα.

 

- Το μονοπάτι του Κθούλου - Ο.Ντέρλεθ : Δε με ενθουσίασε. Πρέπει πλέον να είναι γνωστή στο φόρουμ, η αντιπάθειά μου για τα πλάσματα που αποτελούνται από άμορφες μάζες, με πλοκάμια κλπ. Παρόλαυτα, ήταν καλό. Μέχρι εκεί.

- Το χέρι της μαϊμούς - Γ. Τζέικομπς : Το απόλαυσα, πραγματικά. Έξυπνη, με πολύ καλές ατάκες εδώ και εκεί στο διήγημα, ωραία πλοκή, αλλά και τέλος.

- Το ψαλτήρι του Μαιντς - Ζ. Ρέυ : Αγωνία, καθώς όλα εξελίσσονται σε ένα εφιαλτικό ταξίδι στη θάλασσα. Αρκετά ενδιαφέρον (αλλά για μένα, όχι το διαμάντι της συλλογής, όπως υποστηρίζει ο Μαστακούρης).

 

Οφείλω επίσης να αναγνωρίσω τη πολύ καλή μετάφραση αλλά και την σύντομη, αλλά πολύ περιεκτική εισαγωγή του Θ. Μαστακούρη.

 

 

''Το Μονοπάτι του Κθούλου'' μου άρεσε πάρα πολύ. Γενικά η Μυθολογία Κθούλου είναι ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου κόσμος μετά από την Υβοριανή Εποχή του Robert Howard. ''Το Χέρι της Μαϊμούς'' είναι κλασική ιστορία τρόμου, αλλά δεν μου πολυάρεσε. ''Το Ψαλτήρι του Μάιντς'' από τις πιο ατμοσφαιρικές ιστορίες που έχω διαβάσει ποτέ μου. Εντελώς διαφορετικά γούστα δηλαδή από τα δικά σου Τα άλλα διηγήματα δεν τα θυμάμαι. Και ναι, καλός και ο πρόλογος του Μαστακούρη και σ' αυτό, και σ' όλα τα βιβλία. Θυμάμαι πόσο σε είχε πειράξει αυτός της ''Νεκρής Σαιζόν'' που αποκάλυπτε πολλά από την υπόθεση, γι' αυτό και το αναφέρω.

 

Όπως ήδη είπα, έκανες πολύ καλά που διάβασες Ωρόρα. Οι περισσότεροι από τους τόμους έχουν πολύ αξιόλογες ιστορίες. Μερικές προτάσεις για καλά βιβλία τρόμου από την σειρά: ν. 6 (έχει μόνο ένα κθουλικό διήγημα), 16, και 21 (ότι και το 6). Και πέρνα και από το αντίστοιχο topic, θα βρεις όλο και κάποια πληροφορία που θα σ' ενδιαφέρει.

 

Εγώ εδώ και μέρες μου βγαίνουν δουλειές και δεν μπορώ να ξεκινήσω ''Το Υπόγειο'' του Dostoevsky.

Edited March 19, 2012 by Δημήτρης

[BlackCatGirl]

Mα...τόσο διαφορετικά γούστα λοιπόν;

Σε ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις Δημήτρη, τρέχω να δω σε ποια βιβλία αντιστοιχούν, τώρα που βρήκα μερικά της σειράς εύκαιρα..

Να ΄σαι καλά!

Edited March 19, 2012 by BlackCatGirl

[BladeRunner]

Άρχισα το Όπου τολμούν οι αετοί, του Άλιστερ Μακλίν.

[Μιχάλης]

Άρχισα το Μίζερι του Stephen King και μέχρι στιγμής είναι καλό.Βέβαια έχοντας δει την ταινία δεν περιμένω να το απολαύσω και τόσο.Όταν ανοίγω το βιβλίο περιμένω να διαβάσω για το Ρόλαντ και το κα-τετ του ..Σχεδόν δύο μήνες δε διάβαζα κάτι άλλο πέρα απ'το Μαύρο Πύργο, λογικό μου φαίνεται!!

Edited March 22, 2012 by Μιχάλης S.K.

[BlackCatGirl]

Τελείωσα το βιβλίο "Χωρίς ίχνη" της D. Webb, το οποίο δε με ενθουσίασε, κυρίως λόγω του ύφους και καταστάσεων "σαπουνόπερας".

 

Η αστυνομική του πλοκή ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά όχι από τις καλύτερες που έχω διαβάσει.

Ξεκινάω το βιβλίο "Rock και υποσυνείδητα μηνύματα" των Dan & Steve Peters, με μεγάλο ενδιαφέρον.

[gregacm]

Σκεφτομαι να ξεκινησω τον Ιο του Scott Sigler.

[BladeRunner]

Πολύ δυνατό βιβλίο αυτό gregacm. Και πρέπει να διαβάσω τα άλλα δυο βιβλία του Σίγκλερ που έχω, συνέχεια τα βάζω στην άκρη...

 

Λοιπόν, είμαι λίγο πριν τα μισά του βιβλίου του Ντόναλντ Χάμιλτον, με τον τίτλο Το δίλημμα. Είναι το τρίτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον Ματ Χελμ.

[wordsmith]

Σκεφτομαι να ξεκινησω τον Ιο του Scott Sigler.

 

Το προτείνω κι εγώ. Συναρπαστικό εφ θρίλερ.

(Πρέπει να πάρω και τις συνέχειες)

[BladeRunner]

Μια είναι η συνέχεια που έχει βγει στα ελληνικά. Η Επιδημία είναι συνέχεια του Ιού, ενώ το Πρόγονος είναι αυτοτελές. Το Πανδημία, τρίτο της σειράς, μετά τον Ιό και την Επιδημία, θα βγει στα ελληνικά όταν κυκλοφορήσει και επίσημα στις ΗΠΑ.

[gregacm]

Το εχω ηδη κατεβασει απο τη βιβλιοθηκη και το εβαλα στο κομοδινο.Θα ξεκινησω το βραδακι πριν τον υπνο!

[Nihilio]

Αυτόν τον καιρό, στο λεωφορείο διαβάζω το "Η καμπάνα του Θανάτου" του Γκ. Ν. Σμιθ, που παίζει να είναι καλό "σκουπίδι" τρόμου, με μία μικρή πόλη της Αγγλίας που τρομοκρατείται από την καμπάνα που έβαλε στην έπαυλή του ο ξεκάθαρα σατανικός νέος κάτοικος της έπαυλης. Αν και ακόμα χτίζει και μόλις τώρα άρχισαν οι γκοριές, οπότε παίζει και να αποδειχτεί τρελή πατάτα.

 

Παράλληλα διαβάζω και το Titus Groan του Mervyn Peake, πρώτο της τριλογίας του Gormenghast. Ήρωας το ομώνυμο γοτθικό κάστρο και οι εκκεντρικοί του κάτοικοι. Μέχρι στιγμής, στις 60 πρώτες σελίδες, ο Titus Groan, διάδοχος του κάστρου και ήρωας της τριλογίας, έχει μόλις γεννηθεί. Ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα όχι για λεωφορείο.

[BlackCatGirl]

Τελείωσα χθες το βιβλίο "Rock & Υποσυνείδητα μηνύματα".

Η αλήθεια είναι ότι έχει γραφτεί αρκετά χρόνια πριν (το 1984 αν δε κάνω λάθος), και η παρουσίαση των δεδομένων δεν είναι απόλυτα αντικειμενική. Οι συγγραφείς κάνουν άμεση σύγκριση των στίχων διαφόρων τραγουδιών της rock, με αποσπάσματα από τις Γραφές.

Παρόλαυτα, έμαθα πολλά πολλά πράγματα και περιστατικά, που δεν ήξερα ότι κρύβονταν πίσω από μεγάλα ονόματα της rock μουσικής.

Το βέβαιο είναι πως η μοίρα των περισσότερων εξ αυτών φαντάζει καταραμένη, αν λάβει κανείς υπόψη τον τρόπο με τον οποίο βρήκαν τον θάνατο.

Επίσης, διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κεφάλαιο για τα τραγούδια και τους δίσκους, που όταν παιχτούν ανάποδα, αποκαλύπτονται σοκαριστικοί στίχοι και κρυφά μηνύματα. Είχα διαβάσει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, αλλά η αλήθεια είναι ότι τότε ήμουν λίγο αρνητική και δύσπιστη απέναντι σε αυτή την ιδέα.

 

Έχω αρχίσει ήδη τις "Ιστορίες με μάγους και μάγισσες" από εκδόσεις Ωρόρα.

[aScannerDarkly]

διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κεφάλαιο για τα τραγούδια και τους δίσκους, που όταν παιχτούν ανάποδα, αποκαλύπτονται σοκαριστικοί στίχοι και κρυφά μηνύματα.

Μια φορά είχαμε ηχογραφήσει με ένα φίλο μου μια σαχλαμάρα που παίξαμε και το γυρίσαμε για πλάκα ανάποδα. Με λίγη φαντασία, λέγαμε πράματα και θάματα στην ανάποδη βερσιόν. Και πίστεψέ με, δεν είχαμε κανένα σκοπό να καλέσουμε τον Κθούλου - αν και τελικά θα με έψηνε πολύ κάτι τέτοιο

Edited March 25, 2012 by aScannerDarkly

[gregacm]

http://www.youtube.com/watch?v=spzqs0ABlPU

[Μιχάλης]

Ξεκίνησα το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας του Jack Ketchum.Οκ είμαι στην αρχή ακόμα, δεν έχει αρχίσει η δράση ακόμα αλλά εξελίσσεται σταθερά!!

[tsathoggua]

Ξεκινώ τη συλλογή διηγημάτων The Howling Man του Charles Beaumont. Σύντομες, παράξενες ιστορίες στο στυλ των R. Bradbury, R. Matheson και W. Nolan (με τους οποίους ο Beaumont ήταν φίλος). Ο συγγραφέας είχε γράψει και κάποια επεισόδια του Twilight Zone ενώ πέθανε πολύ νέος, χτυπημένος από το Αλτσχάϊμερ.

[BlackCatGirl]

Σήμερα τελείωσα και την τελευταία, από τις "Ιστορίες με μάγους και μάγισσες".

Το βιβλίο έχει μόνο 4 ιστορίες, και όμως η καθεμιά από αυτές είναι γεμάτη από εικόνες.

 

- Ο πύργος του ελέφαντα (Ρ. Χάουαρντ) : Μια σύντομη, πολύ γρήγορη σε δράση και αφήγηση ιστορία, που μου άρεσε πολύ (αν και δεν έχω ξαναδιαβάσει για τον Κόναν). Ξεκινήσαμε καλά.

- Η κοιμισμένη μάγισσα (Μ. Μούρκοκ) : Ήταν η ιστορία που μου άρεσε λιγότερο από τις άλλες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε διασκέδασα διαβάζοντάς τη. Μου θύμισε παραμύθι.

- Ο λαβύρινθος του Μάαλ Ντουέμπ (Κ. Αστον Σμιθ) : Με κράτησε και μου άρεσε πολύ. Μου έχει μείνει πολύ έντονα στο μυαλό η περιγραφή του κύριου δωματίου του οίκου, αλλά και η διαδρομή μέσα στο λαβύρινθο. Στα συν βέβαια, το μη αναμενόμενο τέλος της ιστορίας.

- Η Βόλβα του Τρότελαγκ : Εντάξει, ίσως εδώ δε θα είμαι απόλυτα αντικειμενική. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραψίματος του Θ. Μαστακούρη. Βρήκα την ιστορία, τις περιγραφές και τις εικόνες ευφάνταστες και έξυπνες. Ακόμα μια φορά η ιστορία του Μαστακούρη είναι από τις αγαπημένες μου στη συγκεκριμένη ανθολογία. Διαβάζοντας τη, η αλήθεια είναι πως δε βαρέθηκα λεπτό και πριν το καταλάβω η ιστορία είχε τελειώσει...

 

Συνεχίζω με παρόμοιο υλικό, αλλά αυτή τη φορά με τις "Ιστορίες μαγείας και τρόμου", για να παίξω/διαβάσω εντός έδρας..

Edited March 27, 2012 by BlackCatGirl

[BladeRunner]

Με λίγα λόγια, δηλαδή, να την έχω υπόψιν την συλλογή αυτή...

[Δημήτρης]

- Ο πύργος του ελέφαντα (Ρ. Χάουαρντ) : Μια σύντομη, πολύ γρήγορη σε δράση και αφήγηση ιστορία, που μου άρεσε πολύ (αν και δεν έχω ξαναδιαβάσει για τον Κόναν). Ξεκινήσαμε καλά.

- Η κοιμισμένη μάγισσα (Μ. Μούρκοκ) : Ήταν η ιστορία που μου άρεσε λιγότερο από τις άλλες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε διασκέδασα διαβάζοντάς τη. Μου θύμισε παραμύθι.

- Ο λαβύρινθος του Μάαλ Ντουέμπ (Κ. Αστον Σμιθ) : Με κράτησε και μου άρεσε πολύ. Μου έχει μείνει πολύ έντονα στο μυαλό η περιγραφή του κύριου δωματίου του οίκου, αλλά και η διαδρομή μέσα στο λαβύρινθο. Στα συν βέβαια, το μη αναμενόμενο τέλος της ιστορίας.

- Η Βόλβα του Τρότελαγκ : Εντάξει, ίσως εδώ δε θα είμαι απόλυτα αντικειμενική. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραψίματος του Θ. Μαστακούρη. Βρήκα την ιστορία, τις περιγραφές και τις εικόνες ευφάνταστες και έξυπνες. Ακόμα μια φορά η ιστορία του Μαστακούρη είναι από τις αγαπημένες μου στη συγκεκριμένη ανθολογία. Διαβάζοντας τη, η αλήθεια είναι πως δε βαρέθηκα λεπτό και πριν το καταλάβω η ιστορία είχε τελειώσει...

 

Από τις πολύ καλές ιστορίες του Κόναν, ας γίνει αυτή εύνασμα για να τον πιάσεις περαιτέρω Είναι όμως και από τις πιο horror οφείλω να πω. Αυτές του Έλρικ καλές είναι αλλά πιστεύω ότι θα εκτιμηθούν περισσότερο, αν διαβαστούν όλες μαζί στα πλαίσια των βιβλίων. Ξεκάρφωτες θα έλεγα ότι χάνουν πολύ. Ο Smith είναι από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς, και να ξέρεις ότι το τέλος της ιστορίας ήταν πολύ αναμενόμενο. Γιατί ως γνωστόν, ο σπουδαίος συγγραφέας δεν τρέφει κανέναν οίκτο για τους χαρακτήρες του. Τέλος, η ιστορία του Μαστακούρη είναι η δεύτερη από τρεις συνολικά. Η πρώτη και η τρίτη αντίστοιχα είναι: Ιστορίες με Θεούς και Δαίμονες: ''Η Γκρίζα Χώρα'', και Ιστορίες με Λυκανθρώπους: ''Το Λυκοτόμαρο''.

[BlackCatGirl]

Με λίγα λόγια, δηλαδή, να την έχω υπόψιν την συλλογή αυτή...

Και βέβαια!

Ελπίζω μόνο να τα βρεις!

 

 

Από τις πολύ καλές ιστορίες του Κόναν, ας γίνει αυτή εύνασμα για να τον πιάσεις περαιτέρω Είναι όμως και από τις πιο horror οφείλω να πω. Αυτές του Έλρικ καλές είναι αλλά πιστεύω ότι θα εκτιμηθούν περισσότερο, αν διαβαστούν όλες μαζί στα πλαίσια των βιβλίων. Ξεκάρφωτες θα έλεγα ότι χάνουν πολύ. Ο Smith είναι από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς, και να ξέρεις ότι το τέλος της ιστορίας ήταν πολύ αναμενόμενο. Γιατί ως γνωστόν, ο σπουδαίος συγγραφέας δεν τρέφει κανέναν οίκτο για τους χαρακτήρες του. Τέλος, η ιστορία του Μαστακούρη είναι η δεύτερη από τρεις συνολικά. Η πρώτη και η τρίτη αντίστοιχα είναι: Ιστορίες με Θεούς και Δαίμονες: ''Η Γκρίζα Χώρα'', και Ιστορίες με Λυκανθρώπους: ''Το Λυκοτόμαρο''.

 

Αλήθεια; Είναι ο Κόναν horror;; Δεν έδειξε κάτι τέτοιο πάντως η συγκεκριμένη ιστορία...Τουλάχιστον ως προς το horror, έτσι όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου.

Όσο για τον C.A. Smith, το είπα γιατί συνήθως σε τέτοιου είδους ιστορίες, σχεδόν πάντα υπάρχει ένα γλυκανάλατο happy end. Ευχαριστώ πολύ για το info, θα τον έχω στα υπόψιν..