Τι διαβάζετε;

[Δημήτρης]

Διάβασα την συλλογή ''Το Κάστρο του Σκότους'' του Henry Kuttner, καλή ήταν. Εκτός από το ομότιτλο είχε και τα: ''Οι Αρουραίοι του Νεκροταφείου'', ''Ειδάλλως'', ''Η Μηχανή των Εγώ'' και ''Ας τον Πούμε Δαίμονα''. Καλύτερο όλων οι Αρουραίοι, το οποίο είναι και μέρος αυτής της σπονδυλωτής ταινίας. Λογοτεχνικά δεν διεκδικεί τίποτα δάφνες ποιότητας, αλλά η ιδέα είναι πολύ δυνατή. Απο τις πολύ καλές ιστορίες τρόμου, δεν την είχα ξεχάσει από παλαιότερα που την είχα διαβάσει σε άλλη ανθολογία. Και ο Kuttner γενικά ανήκει στην κατηγορία των συγγραφέων εκείνων, που ότι δικό τους έχω διαβάσει, μου έχει αρέσει. Έστω και αυτά τα πολύ λίγα, καμία δεκαριά ιστορίες και ένα μυθιστόρημα όλα κι' όλα. Τώρα ξεκινάω το ''Πόρνες για την Γκλόρια'' του William Vollmann.

 

εξαιρετικός ο Κάτνερ.

 

Εξαιρετικός πραγματικά και σίγουρα ανώτερος της φήμης του. Δεν είναι ο καλύτερος συγγραφέας που υπάρχει εκεί έξω, αλλά είναι πολύ καλύτερος από αρκετούς άλλους, που χαίρουν περισσότερης εκτίμησης από αυτόν. ''Ο Σκοτεινός Κόσμος'' που έγραψε, επηρέασε τον Zelazny στο να γράψει την Amber ύστερα από δήλωση του ίδιου. Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνει κανείς την αξία του έργου του.

Edited February 8, 2012 by Δημήτρης

[heiron]

O Σκοτεινος Κοσμος επηρεασε τοσο το Ζελαζνυ(Αμπερ) οσο και τον Μουρκοκ(Αιωνιος Προμαχος).Ε,οταν του οφειλουν αρκετα αυτοι οι δυο για τις σειρες τους σιγουρα εχει μεγαλη αξια ο Κατνερ.Και μια χαρα γραφει πιστευω.Ισως λιγο απλοικο και ελαφρως ξεπερασμενο το στυλ του αλλα πολυ καλο.

Εγω συνεχιζω το Ολυμπος,αρχιζω σιγα σιγα να βγαζω καποια ακρη...αντε να δουμε.

[aScannerDarkly]

City, του γλυκύτατου παππού της ΕΦ, Clifford Simak. Ιστορίες που διηγούνται οι Σκύλοι στα κουτάβια δίπλα στη φωτιά, για ένα μυθικό ον που λεγόταν άνθρωπος. Σίγουρα ξεπερασμένο σε πολλά σημεία, αλλά η γοητεία δε χάνεται.

[Δημήτρης]

City, του γλυκύτατου παππού της ΕΦ, Clifford Simak. Ιστορίες που διηγούνται οι Σκύλοι στα κουτάβια δίπλα στη φωτιά, για ένα μυθικό ον που λεγόταν άνθρωπος. Σίγουρα ξεπερασμένο σε πολλά σημεία, αλλά η γοητεία δε χάνεται.

 

Σε ποιες εκδόσεις το διαβάζεις αυτό;

[wordsmith]

City, του γλυκύτατου παππού της ΕΦ, Clifford Simak. Ιστορίες που διηγούνται οι Σκύλοι στα κουτάβια δίπλα στη φωτιά, για ένα μυθικό ον που λεγόταν άνθρωπος. Σίγουρα ξεπερασμένο σε πολλά σημεία, αλλά η γοητεία δε χάνεται.

 

Θέλεις να πεις ότι δεν το είχες διαβάσει πριν γράψεις αυτό;

[aScannerDarkly]

Σε ποιες εκδόσεις το διαβάζεις αυτό;

Στα αγγλικά, από τη σειρά sf masterowrks. Δε νομίζω πως έχει μεταφραστεί.

 

Θέλεις να πεις ότι δεν το είχες διαβάσει πριν γράψεις αυτό;

Και όμως όχι

[melkiades]

Ξεκίνησα το Σάρκινο Φρούτο, προς το παρόν έχω διαβάσει μόνο το πρώτο διήγημα.

Μάλλον θα ξεκινήσω να γράφω κι εγώ σχόλια στο σχετικό τόπικ, όπως ο Ντίνος, για κάθε ένα από αυτά (ή για κάποια έστω )

Edited February 9, 2012 by melkiades

[heiron]

Σε ποιες εκδόσεις το διαβάζεις αυτό;

Στα αγγλικά, από τη σειρά sf masterowrks. Δε νομίζω πως έχει μεταφραστεί.

 

Θέλεις να πεις ότι δεν το είχες διαβάσει πριν γράψεις αυτό;

Και όμως όχι

 

Eχει μεταφραστει απο εκδοσεις locus-7.Αυτη τη μεταφραση διαβασα εγω τουλαχιστον.

Ειναι λιγο σπαστικο να βρισκεις οτι υπαρχει απο παλια κατι σχετικο με δικια σου ιδεα/ιστορια.Ειναι ομως και ωραιο να σχετιζεται με κατι κλασικο,"τα μεγαλα μυαλα..." κι ετσι.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει, της Λουίζ Γουέλς. Διαβάζεται πολύ γρήγορα και είναι αρκετά ενδιαφέρον. Μέσα στην ημέρα θα το έχω τελειώσει.

[Δημήτρης]

Σε ποιες εκδόσεις το διαβάζεις αυτό;

Στα αγγλικά, από τη σειρά sf masterowrks. Δε νομίζω πως έχει μεταφραστεί.

 

Ωραία ευχαριστώ. Σε ρώτησα για να δω αν είχαμε την ίδια έκδοση, έχω αυτή που είπε ο heiron. Επειδή δεν υπάρχουν στη συλλογή που διαβάζεις, εάν aScannerDarkly δεν το έχεις ήδη κάνει, διάβασε και τα υπέροχα ''Αψιμαχία'' και ''Η Μεγάλη Μπροστινή Αυλή''.

Edited February 9, 2012 by Δημήτρης

[aScannerDarkly]

Α, μα έχω διαβάσει όλες τις συλλογές Ωρόρα του Μπαλάνου. Αυτό έχει τη Λιποταξία, ένα ελάχιστο μόνο σκαλοπατάκι κάτω από την Αυλή.

[Δημήτρης]

Α, μα έχω διαβάσει όλες τις συλλογές Ωρόρα του Μπαλάνου. Αυτό έχει τη Λιποταξία, ένα ελάχιστο μόνο σκαλοπατάκι κάτω από την Αυλή.

 

 

Μπορώ να πω ότι εκπλήσσομαι λίγο γιατί νόμιζα ότι δεν σου άρεζαν και τόσο πολύ οι ανθολογίες της Ωρόρα. Αλλά απ' ότι καταλαβαίνω εννοούσες περισσότερο την χαμηλή ποιότητα των βιβλίων ως έκδοση, παρά ως περιεχόμενο; Αν ναι, θα συμφω- νήσω μαζί σου. Και επίσης συμφωνώ και για την Αυλή, ήταν για 'μένα το καλύτερο όλων.

 

Το ''Πόρνες για την Γκλόρια'' που έχω ξεκινήσει, είναι λίγο περίεργο στην αρχή. Μιλάει για μία αστυνομικίνα που προσποι- είται την πόρνη, και περιμένει να πάρει άδεια για να πάει για κολύμπι πάνω από πλαγιές χρωματιστών κοραλιών Για να δούμε πως θα κυλήσει η συνέχεια.

Edited February 9, 2012 by Δημήτρης

[aScannerDarkly]

Ιδίως οι πρώτες του Μπαλάνου, έχουν κάποιες εξαιρετικές επιλογές. Με αυτές άλλωστε "μορφώθηκα" όταν ήμουν μικρός. Τώρα, το ότι τις ανοίγεις και πέφτουν από μέσα οι σελίδες και ότι τα εξώφυλλα είναι εντελώς στην τύχη διαλεγμένα και ότι καμιά φορά οι τίτλοι στο οπισθόφυλλο είναι λάθος είναι άλλη ιστορία

[Δημήτρης]

Ιδίως οι πρώτες του Μπαλάνου, έχουν κάποιες εξαιρετικές επιλογές. Με αυτές άλλωστε "μορφώθηκα" όταν ήμουν μικρός. Τώρα, το ότι τις ανοίγεις και πέφτουν από μέσα οι σελίδες και ότι τα εξώφυλλα είναι εντελώς στην τύχη διαλεγμένα και ότι καμιά φορά οι τίτλοι στο οπισθόφυλλο είναι λάθος είναι άλλη ιστορία

 

Εμένα δεν μου έτυχε ποτέ να ξεκολλάνε σελίδες, αλλά μου έτυχε από ένα διήγημα να λείπουν καμιά τριανταριά σελίδες. Και μετά έψαχνα να βρω καλό αντίτυπο και δεν μπορούσα, ευτυχώς μου βρήκε ο Παρατηρητής. Άλλο τίτλο στο οπισθόφυλλο και άλλο μέσα, θα βρει κανείς στο νούμερο 48. Εν πάσει περιπτώσει καλος συγγραφέας ο Simak, πιστεύω ότι η συλλογή που διαβάζεις θα σου αρέσει πολύ.

Edited February 9, 2012 by Δημήτρης

[tsathoggua]

Ιδίως οι πρώτες του Μπαλάνου, έχουν κάποιες εξαιρετικές επιλογές. Με αυτές άλλωστε "μορφώθηκα" όταν ήμουν μικρός. Τώρα, το ότι τις ανοίγεις και πέφτουν από μέσα οι σελίδες και ότι τα εξώφυλλα είναι εντελώς στην τύχη διαλεγμένα και ότι καμιά φορά οι τίτλοι στο οπισθόφυλλο είναι λάθος είναι άλλη ιστορία

 

Εμένα δεν μου έτυχε ποτέ να ξεκολλάνε σελίδες, αλλά μου έτυχε από ένα διήγημα να λείπουν καμιά τριανταριά σελίδες. Και μετά έψαχνα να βρω καλό αντίτυπο και δεν μπορούσα, ευτυχώς μου βρήκε ο Παρατηρητής. Άλλο τίτλο στο οπισθόφυλλο και άλλο μέσα, θα βρει κανείς στο νούμερο 48. Εν πάσει περιπτώσει καλος συγγραφέας ο Simak, πιστεύω ότι θα σου αρέσει πολύ.

 

H Αψιμαχία του Simak πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση ιστορίας που έχει παρουσιαστεί δύο φορές σε ανθολογίες της Ωρόρα. Μου φαίνεται πως την έχουν μεταφράσει και ο Μπαλάνος και ο Μαστακούρης. Πάντα με επιφύλαξη διότι πάει και πολύς καιρός :-)

[Δημήτρης]

Ιδίως οι πρώτες του Μπαλάνου, έχουν κάποιες εξαιρετικές επιλογές. Με αυτές άλλωστε "μορφώθηκα" όταν ήμουν μικρός. Τώρα, το ότι τις ανοίγεις και πέφτουν από μέσα οι σελίδες και ότι τα εξώφυλλα είναι εντελώς στην τύχη διαλεγμένα και ότι καμιά φορά οι τίτλοι στο οπισθόφυλλο είναι λάθος είναι άλλη ιστορία

 

Εμένα δεν μου έτυχε ποτέ να ξεκολλάνε σελίδες, αλλά μου έτυχε από ένα διήγημα να λείπουν καμιά τριανταριά σελίδες. Και μετά έψαχνα να βρω καλό αντίτυπο και δεν μπορούσα, ευτυχώς μου βρήκε ο Παρατηρητής. Άλλο τίτλο στο οπισθόφυλλο και άλλο μέσα, θα βρει κανείς στο νούμερο 48. Εν πάσει περιπτώσει καλος συγγραφέας ο Simak, πιστεύω ότι θα σου αρέσει πολύ.

 

H Αψιμαχία του Simak πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση ιστορίας που έχει παρουσιαστεί δύο φορές σε ανθολογίες της Ωρόρα. Μου φαίνεται πως την έχουν μεταφράσει και ο Μπαλάνος και ο Μαστακούρης. Πάντα με επιφύλαξη διότι πάει και πολύς καιρός :-)

 

Όχι, καλά λες. Υπάρχει στα νούμερα 5 και 59. Είπαμε, η Ωρόρα εκδοτικά είναι ότι να 'ναι.

[tsathoggua]

Ωραίος ο Simak πάντως. Εγώ εκτός από το τρίτο βιβλίο του Πηγαδιού στο Τέλος του Κόσμου του Morris, ρίχνω ματιές και στο Teatro Grottesco του Thomas Ligotti που με έχει ενθουσιάσει με τα αλλόκοτα οράματα του.

[BladeRunner]

Από το ιστορικό μυθιστόρημα με στοιχεία μυστηρίου της Λουίζ Γουέλς, απότομη στροφή στο κλασικό Out Of Sight του Έλμορ Λέοναρντ. Στα ελληνικά που το διαβάζω έχει μεταφραστεί ως Απόδραση στο Μαϊάμι. Έχω ήδη φτάσει παραπάνω από τα μισά (!), οπότε μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει σίγουρα. Πάρα πολύ καλό. Και την μεθεπόμενη βδομάδα το Star θα δείξει την ταινία. Κομπλέ.

[melkiades]

Ξεκίνησα χθες τη γυναίκα με το νούμερο 13 του José Carlos Somoza, το 5ο βιβλίο του που διαβάζω. Μετά από 100-120 σελίδες που πρόλαβα να διαβάσω χθες μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Δεν με τραβάει τόσο όσο η Κλάρα στο μισοσκόταδο και η Θεωρία των χορδών και μου φαίνεται κάπως αποσπασματικό σε σχέση με αυτά, αλλά σίγουρα είναι πολύ ευκολοδιάβαστο και παρότι έκλειναν τα μάτια μου, προσπαθούσα να διαβάσω ακόμη μια σελίδα και ακόμη μία σελίδα...

 

Περιγραφή (από το οπισθόφυλλο):

Όταν η ποίηση, προορισμένη να αντανακλά όλες τις ομορφιές του κόσμου, γίνεται το πιο λεπτό εργαλείο καταστροφής… Ο Σαλομόν Ρούλφο, άνεργος καθηγητής λογοτεχνίας και μεγάλος λάτρης της ποίησης, βασανίζεται κάθε νύχτα από έναν ανησυχητικό και τρομακτικό εφιάλτη. Στα όνειρά του βλέπει ένα άγνωστο σπίτι, ξένα πρόσωπα και μια τριπλή αιματηρή δολοφονία, όπου μια γυναίκα τού ζητά απεγνωσμένα να τη βοηθήσει. Ο Σαλομόν τότε καταφεύγει στον δόκτορα Μπαγιεστέρος, έναν γιατρό που θα τον βοηθήσει να διαλευκάνει το μυστήριο των ονείρων και θα τον συνοδεύσει σε μια περιπέτεια που στην εξέλιξή της θα αποδειχθεί πολύ πιο τρομερή και πιο φρικιαστική από οποιαδήποτε φαντασία: η σκηνή του εγκλήματος είναι πραγματική και η γυναίκα που εκλιπαρεί για βοήθεια έχει δολοφονηθεί στην πραγματικότητα. Με τη συμπαράσταση μιας γυναίκας με αινιγματικό παρελθόν, του γιατρού και ενός τέως πανεπιστημιακού καθηγητή, ο Σαλομόν θα εισχωρήσει σ’ έναν κόσμο όπου οι λέξεις και η ποίηση είναι ένα όπλο με μεγάλη δύναμη. Σ’ αυτό τον κόσμο, ενοικούν οι δώδεκα γυναίκες που διαφεντεύουν το πεπρωμένο μας μέσα από τις σκιές σαν μάγισσες… ή μήπως είναι στην πραγματικότητα δεκατρείς;

 

 

[BladeRunner]

Συνεχίζω ακάθεκτος με το παλπ Η μοιραία γυναίκα, του Ντέιν Χάρτμαν. Το βιβλίο ανήκει στη σειρά Βρώμικος Χάρι και είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς. Έχω ήδη διαβάσει το Σκοτεινή υπόθεση, όγδοο της σειράς, και αναζητώ τα υπόλοιπα. Μπορεί να μην έχουν μεγάλη λογοτεχνική αξία, αλλά μου αρέσει ο Βρώμικος Χάρι και αυτή η παλπ αίσθηση των 80's.

[BladeRunner]

Με ρυθμούς πολυβόλου συνεχίζω τα αστυνομικά μου με το Το ακρωτήρι του φόβου, του Τζον Μακντόναλντ. Πρόκειται για το κλασικό Cape Fear που έχει γίνει και ταινία, δυο φορές μάλιστα.

[Nihilio]

Έχω ξεκινήσει (δηλαδή διάβασα την πρώτη σελίδα) του "Ο Πολέμαρχος του Άρη" του Ε.Ρ. Μπάρροους, τρίτο βιβλίο της σειράς του Barsoom. Συνεχίζει από το τέλος των "Θεών του Άρη", και αφηγείται τις περιπέτειες του Αμερικάνου Τζον Κάρτερ που τηλεμεταφέρθηκε στον Άρη και κατέληξε βασιλιάς μίας από τις φυλές του Κόκκινου Πλανήτη.

[BladeRunner]

Τα άλλα βιβλία της σειράς τα έχεις διαβάσει; Αν ναι, να τα πάρω, ή... ;

[Nihilio]

Τα άλλα βιβλία της σειράς τα έχεις διαβάσει; Αν ναι, να τα πάρω, ή... ;

Τα δύο προηγούμενα και μου λείπουν τα 4,5 8 και 9 από τη σειρά (το 8, με τίτλο ξιφομάχοι του Άρη βρίσκεται εύκολα, η Θούβια (4) και οι σκακιστές (5) όπως και τα δύο πρώτα μάλλον δύσκολα - αν τα δεις πουθενά ειδοποίησε).

Τα δύο πρώτα είναι καθαρή space opera χωρίς πολλά-πολλά: γηίνος ταξιδεύει στον Άρη μυστηριωδώς, εκεί είναι πολύ πιο δυνατός λόγω χαμηλής βαρύτητας, δέρνει πράσινους γίγαντες, συναντάει πανέμορφη πριγκίπισσα, τη σώζει, τη χάνει, χάνεται, τον πιάνουν αιχμάλωτο, δραπετεύει και πάει λέγοντας. Καθαρό παλπ με λίγη επιστήμη και πολλή φαντασία, απιθανότητες αλλά και γρήγορη ροή και δράση που δε σταματάει λεπτό. Α, και παλαιομοδίτικη γλώσσα.

Νομίζω θα σου αρέσει.

[Naroualis]

Blade, τα τρία πρώτα της σειράς (Πριγκήπισσα, Θεοί και Πολέμαρχος) είναι μια άτυπη τριλογία, ωστόσο επειδή είχα γραφτεί για παλπ περιοδικά είναι πολύ εύκολο να τα διαβάσεις και ως αυτοτελή, με την έννοια ότι υπάρχουν πολλές εξηγήσεις σε κάθε πρόλογο, που να σε βάζουν στο κλίμα. Ακολουθούν άλλα οχτώ βιβλία (όχι όλα μεταφρασμένα στα ελληνικά), που είναι λίγο πολύ εντελώς αυτοτελή. Η Θούβια έχει να κάνει με το γιο του Τζον Κάρτερ, οι Σκακιστές με την κόρη του, οι Ξιφομάχοι επιστρέφουν στον ίδιο, και με τον Εγκέφαλο σε παίρνει η κάτω βόλτα, διότι έρχεται κι άλλος γήινος στον Άρη, ο Οδυσσέας Πάξτον κι έχει κι αυτό τις περιπετειούλες του.