Τι διαβάζετε;

[BlackCatGirl]

Τελείωσα σήμερα τις "Ιστορίες που δε διηγήθηκε ποτέ κανείς" του Παντελή Γιαννουλάκη.

Το βιβλίο με κέρδισε από τη πρώτη σελίδα, και μάλιστα από την εισαγωγή που είχε γραφτεί αρχικά για την έκδοση του βιβλίου από TerraNova.

Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο του Γιαννουλάκη και με έχει ενθουσιάσει ο τρόπος που μπλέκει τη πραγματικότητα και τη φαντασία σε κάθε ιστορία.

Αναφέρω τις ιστορίες που περιλαμβάνει το βιβλίο, κυρίως για να πείσω αυτούς που δεν το έχουν διαβάσει:

 

• Ταξιδευτής : Ένας κουρέας ταξιδεύει όλο τον κόσμο με τη φαντασία του, και ο τρόπος διήγησης των ταξιδιών του πραγματικά μαγεύει....
• Πέρα από τα βάθη της νύχτας - Μία οδός στη Θεσ/νίκη εμφανίζεται κάθε τρεις μέρες..! Τρομακτικό...
• Ονειροναύτης - Μέσω αλληλογραφίας του συγγραφέα μαθαίνουμε για τον κόσμο και τη γλώσσα των ονείρων. Πολύ πρωτότυπο είναι το κλείσιμο της ιστορίας.
• Ο Τζακ μέσα στο κουτί - Μια ιστορία για να εκτιμήσουμε περισσότερο τα όσα συμβαίνουν εν αγνοία μας.
• Τρύπα
• Φωτοφοβία - Ένας ρακοσυλλέκτης αλλάζει τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα και όσων τον συνάντησαν...
• Στιγμές
• Το σπίτι του αγνώστου - Ο συγγραφέας και ένας φίλος του (όταν ήταν παιδιά) προσπαθούν να μπουν μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι..
• Ο ασημένιος άνθρωπος - Τα πάντα σε αυτή την ιστορία βασίζονται στη περίεργη θεωρία ότι "ο κόσμος και η ανθρωπότητα δημιουργήθηκαν πριν από δέκα λεπτά" (!)
• Ο μπαμπούλας - Ο φόβος και ο τρόμος των παιδιών, και το ταξίδι του από τον ένα κόσμο στον άλλο, χρησιμοποιώντας ως.. πύλες τις ντουλάπες των παιδικών δωματίων.
• Η καταιγίδα
• Η τρέλα του Μωπασάν - Πολύ καλή ιστορία, που παρουσιάζεται κυρίως μέσα από τις ημερολογιακές σημειώσεις του συγγραφέα Γκυ Ντε Μωπασάν. Εφιαλτικό, ειδικά στο τέλος..
• Βάτεκ - Εδώ μαθαίνει κανείς κάποιες συγκλονιστικές λεπτομέρειες της ζωής του Γουίλιαμ Μπέκφορντ, συγγραφέα του Βάτεκ.
• Η αδελφότητα της Θλίψης - Μια περίεργη αδελφότητα -άγνωστο αν είναι υπαρκτή ή όχι- με ακόμα πιο περίεργα πιστεύω.
• Θερβάντες - Όσοι έχουν διαβάσει τον Δον Κιχώτη καλό θα είναι να ξέρουν για το συγγραφέα του όσα αναφέρονται σε αυτές τις λίγες σελίδες.
• Φεγγαροπαρμένος - Χμ, περίεργο γράψιμο εδώ, η ιστορία αυτή μου άρεσε λιγότερο από όλο το βιβλίο.
• Ο κόσμος κάτω από το κρεβάτι μου - Ξωτικά, ονειρόκοσμος...fantasy 100%.
• Sphinx
• Ιστορίες που δε διηγήθηκε ποτέ κανείς - Το κλείσιμο του βιβλίου που περιλαμβάνει ένα μικρό κομμάτι από τη κάθε ιστορία.

 

(Δεν αναφέρω κάτι για κάποιες από τις παραπάνω ιστορίες, γιατί οι συγκεκριμένες είναι υπερβολικά σύντομες, και πιστεύω πως το οτιδήποτε θα αποτελούσε spoiler.)

Όπως καταλάβατε, το συγκεκριμένο βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που αγόρασα μαζί και τη Κούφια Γη του ιδίου συγγραφέα.

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο πρωτάρης, του Τσαρλς Γουέμπ. Το άτιμο διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα! Εκδόσεις ΒΙΠΕΡ. Αν και κυκλοφόρησε το 1970, το βιβλιαράκι είναι σε τέλεια κατάσταση. Φυσικά η μετάφραση έχει την εγγύηση της Τασώς Καββαδίας...

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής'' του θεϊκού Μαρκήσιου. Είμαι μόλις στη 15 σελίδα, και ήδη έχω γελάσει πο- λλές φορές μ' αυτά που διάβασα. Είμαι σίγουρος ότι και η συνέχεια θα είναι το ίδιο ''απολαυστική''

Edited May 6, 2012 by Δημήτρης

[BlackCatGirl]

Ξεκίνησα το ''Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής'' του θεϊκού Μαρκήσιου. Είμαι μόλις στη 15 σελίδα, και ήδη έχω γελάσει πο- λλές φορές μ' αυτά που διάβασα. Είμαι σίγουρος ότι και η συνέχεια θα είναι το ίδιο ''απολαυστική''

 

Το οποίο είναι και στα δικά μου υπόψιν από καιρό....Πες μας, αν θες, τη γνώμη σου όταν το τελειώσεις ...

 

Εγώ τελείωσα το βιβλίο του Δ. Κολιοδήμου "Η λατρεία του αίματος", το οποίο αποτελεί μια αλφαβητική παρουσίαση των γνωστών και μη, αιματοβαμμένων ταινιών στην μέχρι το 2004 ιστορία του κινηματογράφου. Μάλιστα στο παράρτημά του παρουσιάζονται και κάποιες ελληνικές.

Γενικότερα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και προσεγμένο βιβλίο, πολλές είναι και οι προτάσεις ταινιών, αν και υπάρχουν αρκετά spoilers στις περιγραφές.

Μια ταινία που θέλω να δω οπωσδήποτε μετά την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, είναι το Danza Macabra (γνωστό και ως Castle of blood) του 1964.

Edited May 7, 2012 by BlackCatGirl

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής'' του θεϊκού Μαρκήσιου. Είμαι μόλις στη 15 σελίδα, και ήδη έχω γελάσει πο- λλές φορές μ' αυτά που διάβασα. Είμαι σίγουρος ότι και η συνέχεια θα είναι το ίδιο ''απολαυστική''

 

Το οποίο είναι και στα δικά μου υπόψιν από καιρό....Πες μας, αν θες, τη γνώμη σου όταν το τελειώσεις ...

 

 

 

Εννοείται ότι θα υπάρξει σχόλιο, σεμνά όμως Μέχρι την 100 σελίδα που έχω φτάσει δεν έχω σταματήσει να γελάω, λέει απίστευτα πράγματα μέσα. Κλασικός ντε Σαντ δηλαδή.

Edited May 7, 2012 by Δημήτρης

[BlackCatGirl]

Σήμερα τελείωσα το βιβλίο του Arthur Machen, "Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας".

Πράγματι, όπως μου είπατε πολλοί, το βιβλίο περιέχει πολύ αξιόλογα διηγήματα:

• Η νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας: Μετά την εξαφάνιση ενός γνωστού καθηγητή, μια γυναίκα που δούλεψε γι' αυτόν ως γκουβερνάντα, διηγείται την παράξενη ιστορία και τις έρευνες του καθηγητή πάνω σε σκοτεινά θέματα, που οδήγησαν τελικά στην εξαφάνισή του. Η ιδέα μου άρεσε πολύ, παρόλο που ο αναγνώστης εξαιτίας της μακροσκελούς διήγησης βιάζεται να καταλάβει που το πάει ο συγγραφέας. Οι εικόνες είναι πολύ καλές.
• Το Απόκρυφο Φως : Δύο παλιοί φίλοι συναντιούνται τυχαία και ξεκινούν να συζητούν τη περίεργη υπόθεση ενός γιατρού και της γυναίκας του που ζούσαν στα περίχωρα του Λονδίνου. Ένα σημείωμα που φτάνει τυχαία στα χέρια του ενός, τους δίνει τη δυνατότητα να λύσουν το μυστήριο που κάλυπτε τα όσα αφορούσαν το ζευγάρι, καθώς τη μοιραία του κατάληξη. Το διήγημα αυτό το βρήκα ακόμα καλύτερο από το προηγούμενο, δοσμένο με τρόπο τέτοιο, ώστε να κρατά το ενδιαφέρον, ως προς την εξέλιξη της ιστορίας, άσβεστο.
• Το Έξυπνο Αγόρι : Ένας καθηγητής βρίσκει μια πολύ καλή θέση εργασίας στο σπίτι ενός ζευγαριού, προκειμένου να αναλάβει τη μόρφωση του πανέξυπνου γιου τους. Το σπίτι αυτό όμως κρύβει ένα μυστικό...Αυτό το διήγημα ήταν έκπληξη. Απρόσμενο ως προς την ιδέα, αλλά και το τέλος του. Μου άρεσε πολύ.
• Οι Λευκοί Άνθρωποι : Ε, εντάξει, τα λόγια είναι περιττά, καθώς το συγκεκριμένο διήγημα ήταν η αιτία που αναζήτησα βιβλίο του Μάχεν. Το είχα πρωτοδιαβάσει με τίτλο "Ο Λευκός Λαός" πριν λίγο καιρό στο βιβλίο "Υπερφυσικές Ιστορίες". Για να είμαι ειλικρινής, η μετάφραση εκεί (επιμέλεια Γιώργου Ιωαννίδη) μου άρεσε περισσότερο. Διήγημα - Διαμάντι, για μένα.
• Ν : Τρεις φίλοι συζητούν για την αλλαγές των εποχών και των τοπίων του Λονδίνου με το πέρασμα των χρόνων. Η κουβέντα φτάνει στην υπόθεση του Κάνον'ς Παρκ, η προέλευση του οποίου καλύπτεται από μυστήριο, και κάνει τη γειτονική περιοχή διαβόητη. Η επιμονή ενός εκ των τριών, θα μας αποκαλύψει την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό. Περίεργο διήγημα, με πολύ όμορφες και παράξενες εικόνες.

Γενικότερα, βρήκα την επιλογή και την επιμέλεια των διηγημάτων πολύ καλή, και φυσικά τη γραφή του Μάχεν υπέροχη. Συστήνεται!

Edited May 10, 2012 by BlackCatGirl

[xtapodimimos]

• Οι Λευκοί Άνθρωποι : Ε, εντάξει, τα λόγια είναι περιττά, καθώς το συγκεκριμένο διήγημα ήταν η αιτία που αναζήτησα βιβλίο του Μάχεν. Το είχα πρωτοδιαβάσει με τίτλο "Ο Λευκός Λαός" πριν λίγο καιρό στο βιβλίο "Υπερφυσικές Ιστορίες". Για να είμαι ειλικρινής, η μετάφραση εκεί (επιμέλεια Γιώργου Ιωαννίδη) μου άρεσε περισσότερο. Διήγημα - Διαμάντι, για μένα.Γενικότερα, βρήκα την επιλογή και την επιμέλεια των διηγημάτων πολύ καλή, και φυσικά τη γραφή του Μάχεν υπέροχη. Συστήνεται!

 

Θύμισε μου, τι ακριβως γινεται στο λευκοι ανθρωποι? το εχω κι εγω απο τη συλλογή 'παραξενο' της τερρα νόβα με τον τίτλο λευκος λαος και μετάφραση παντελη γιανουλάκη και θυμάμαι είναι πολυ καλη κ περίεργη ιστορία αλλα δεν θυμαμαι υπόθεση

[xtapodimimos]

Ενα απο τα βιβλία που διάβασα αυτο τον καιρό (που δεν ποστάρω καθολου) είναι το Εργοστάσιο Σφηκών του Iain Banks!

Eιναι το πιο αρρωστημένο παράξενο και ενοχλητικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Συνδιάζει άψογα την ψυχική διαταραχή με τους ψυχαναγκασμούς, την παιδικη αθωοτητα και λογική (τον παιδικό απλο τρόπο σκεψης δλδ) και τη σεξουαλική σύγχυση. Κοντολογίς συνδιάζει σχεδον ολα τα αρρωστα πράγματα με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθει ενας συγγραφέας!

[dagoncult]

Ενα απο τα βιβλία που διάβασα αυτο τον καιρό (που δεν ποστάρω καθολου) είναι το Εργοστάσιο Σφηκών του Iain Banks!

Eιναι το πιο αρρωστημένο παράξενο και ενοχλητικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Συνδιάζει άψογα την ψυχική διαταραχή με τους ψυχαναγκασμούς, την παιδικη αθωοτητα και λογική (τον παιδικό απλο τρόπο σκεψης δλδ) και τη σεξουαλική σύγχυση. Κοντολογίς συνδιάζει σχεδον ολα τα αρρωστα πράγματα με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθει ενας συγγραφέας!

 

Τι βιβλιάρα! Το γούσταρα πάρα πολύ όταν το διάβασα. Φυσικά, από μεριάς μου δεν το βρήκα ενοχλητικό, αλλά δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100% με τον χαρακτηρισμό 'παράξενο'.

 

ΥΓ: Στα συν και το χιουμοριστικό στοιχείο (όπου τέλος πάντων κάνει την εμφάνισή του).

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Junky, του Γουίλιαμ Μπάροουζ. Διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα...

[BlackCatGirl]

Θύμισε μου, τι ακριβως γινεται στο λευκοι ανθρωποι? το εχω κι εγω απο τη συλλογή 'παραξενο' της τερρα νόβα με τον τίτλο λευκος λαος και μετάφραση παντελη γιανουλάκη και θυμάμαι είναι πολυ καλη κ περίεργη ιστορία αλλα δεν θυμαμαι υπόθεση

 

Σου κάνω παράθεση αυτό που είχα γράψει τότε για το συγκεκριμένο διήγημα (αν πω κι άλλα, θα κάνω spoiler για αυτούς που δε το έχουν διαβάσει ακόμα):

- Ο Λευκός Λαός - Α. Μάχεν : Το διήγημα αυτό είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Ξεκινάει με έναν εκπληκτικό και πανέξυπνο διάλογο περί αμαρτίας, και συνεχίζει με την εξιστόρηση γεγονότων μέσα από ένα βιβλίο που κρατούσε σαν ημερολόγιο ένα κορίτσι που ασχολούνταν με μαγεία. Υ-πέ-ρο-χο! Δε μπορώ να πω κάτι άλλο. Σίγουρα θα ξαναδιαβάσω Μάχεν, δεν υπάρχει περίπτωση..

[Adicto]

Ο Λευκός Λαός ανήκει στην κορυφαία 5αδα διηγημάτων Τρόμου απ' οποια σκοπιά και αν γίνεται η αξιολόγηση. Ο Τζόσυ το θεωρεί το κορυφαίο όλων των εποχών. Προσωπικά το θεωρώ μεγαλειώδες υπόδειγμα υπαινικτικού Τρόμου (και ο τρόπος που δίνονται οι υπαινιγμοί έχει επηρρεάσει τον ΧΦΛ αναμφισβίτητα) και ενα από τα διηγήματα που με ώθησαν στη γραφή.

[Nihilio]

Ενα απο τα βιβλία που διάβασα αυτο τον καιρό (που δεν ποστάρω καθολου) είναι το Εργοστάσιο Σφηκών του Iain Banks!

Eιναι το πιο αρρωστημένο παράξενο και ενοχλητικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Συνδιάζει άψογα την ψυχική διαταραχή με τους ψυχαναγκασμούς, την παιδικη αθωοτητα και λογική (τον παιδικό απλο τρόπο σκεψης δλδ) και τη σεξουαλική σύγχυση. Κοντολογίς συνδιάζει σχεδον ολα τα αρρωστα πράγματα με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθει ενας συγγραφέας!

Στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ο μικρός Νιχίλιος είχε πετύχει στην τότε ΕΤ2 ένα ντοκυμαντέρ για το βιβλίο και θυμάται το ρολόι που είχε γίνει παγίδα θανάτου για έντομα.

Τα επόμενα χρόνια που μεγάλωσε, έψαξε το βιβλίο αλλά εις μάτην. Μόνο το 2009 που πήγε στο ΗΒ έψαξε ανάμεσα στον τρόμο για αυτό, για να του το βρει μία υπάλληλος των Waterstones (αυτών που είδαμε όλοι στο προτελευταίο επεισόδιο του Doctor Who πέρσυ) στα mainstream.

Ο μικρός Νιχίλιος περίμενε πολλά από αυτό το βιβλίο, όμως απογοητεύτηκε. Όλα φλασμπακ, ελάχιστη καφρίλα και κατά βάση ήταν μία καλά μεταμφιεσμένη ιστορία ΕΦ. Και αν το είχα διαβάσει ως slipstream ίσως και να το είχα βαθμολογήσει υψηλότερα.

 

ΥΓ: Το ότι εκείνη τη χρονιά είχα διαβάσει τερατουργήματα τύπου The Cellar και Delightful Corpse δε βοηθάει και πολύ την συνολική εντύπωση μου)

[BladeRunner]

Άρχισα το Φώτα ολόφωτα, πόλη μεγάλη, του Τζέι Μακίνερνι. Πολύ καλογραμμένο και αρκετά ενδιαφέρον, μέχρι στιγμής.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής'' του Μαρκήσιου ντε Σαντ, πολύ καλό ήταν. Η ιστορία έχει να κάνει μ' ένα αθώο και θεοσεβούμενο παιδί το οποίο διηγείται τις περιπέτειες του σ' ένα ζευγάρι. Η Ζυστίν μένοντας ορφανή από μικρή ηλικία, πορεύεται στην ζωή έχοντας ως μόνα εφόδια την αθωότητα και την καλή καρδιά της. Όντας όμως περιτριγυρισμένη συνεχώς από κακοποιά στοιχεία, βρίσκεται μονίμως μπλεγμένη σε κάθε λογής παγίδες και δυσάρεστες καταστάσεις από τις οποίες προσπαθεί να ξεφύγει. Το βιβλίο έσπαγε κόκαλα, αλλά ήταν σ' ένα σημείο στην αρχή όπου πραγματικά γέλασα πάρα πο- λύ. Όταν και το εμπόρευμα άρχισε να διατίθεται, και κάποιοι θέλησαν να το απολαύσουν μ' έναν πιο ''παράπλευρο'' τρόπο. Μονάχα όμως που παραμένει ασαφές, αν αυτοί ήταν πιο λεπταίσθητοι ή πιο διεφθαρμένοι Κυνισμός σ' όλο του το μεγαλείο.

 

Ο θεϊκός Μαρκήσιος μέσα από τα εμετικά γραπτά του, κάνει λόγο για επίκαιρες αλήθειες. Για την επιβολή δηλαδή του δυ- νατού πάνω στον αδύναμο, την ατιμωρησία, την κινητηρία δύναμη του χρήματος, για το πως μπορεί πολλές φορές η καλοσύνη να εκλειφθεί ως μειονέκτημα και διάφορα άλλα. Πέρα από το γνωστό ύφος των κειμένων του που ως φαν του μου αρέσει πο- λύ, βρήκα ενδιαφέρον και σε αρκετές παραγράφους που υπάρχουν διάσπαρτες σ' όλο το κείμενο. Όπου και οι συνομιλητές της Ζυστίν, προσπαθούσαν με μία λογική του παραλόγου, να την πείσουν για την ορθότητα των πεποιθήσεων τους.

 

Καλή λοιπόν η Ζυστίν, αν και το υπέρτατο αριστούργημα του θα είναι πάντα το έπος που ακούει στο όνομα ''120 Μέρες στα Σόδομα'' Έχω άλλα δύο- τρία βιβλία του, θα πρέπει κάποια στιγμή να πάρω και τα άλλα που μου λείπουν.

Edited May 14, 2012 by Δημήτρης

[gregacm]

Θα συνεχισω τον αναγνωστικο μου αγωνα με Γιωργο Μπαλανο και Νυχτες της Εκατης.

[Adicto]

Διαβάζω το "Οι δρόμοι του Δολοφόνου" του Ελρου. Το ξεκίνησα χτες και έφυγαν 230 σελ στα μπαμ. Αν το "Μεγάλο Πουθενά" μου είχε φανεί σκοτεινό, τότε αυτό το βιβλίο έρχεται καρφί από την Κόλαση.

 

Πρόκειται για την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενός serial killer, για μια κατάδυση στους γκρεμούς της τρέλας του με τα φρένα σπασμένα. Σήμερα, αύριο θα το τελειώσω και θα γράψω αναλυτικότερα.

 

 

[Alucard]

Θα συνεχισω τον αναγνωστικο μου αγωνα με Γιωργο Μπαλανο και Νυχτες της Εκατης.

gregasm, είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει. Το είχα αγοράσει κατά λάθος πριν από πάρα πολλά χρόνια, νομίζω πήγαινα λύκειο ακόμα, και μου φάνηκε πολύ ωραίο και ενδιαφέρον. Ειδικότερα, από τη στιγμή που είναι γραμμένο από Έλληνα.

[tsathoggua]

Θα συνεχισω τον αναγνωστικο μου αγωνα με Γιωργο Μπαλανο και Νυχτες της Εκατης.

 

Πολύ καλό!

[Μιχάλης]

Διαβάζω το Ματια του Aldapuerta, όταν είμαι στον υπολογιστή και το Κάρυ του Stephen King.

Edited May 15, 2012 by Μιχάλης

[Nihilio]

Θα συνεχισω τον αναγνωστικο μου αγωνα με Γιωργο Μπαλανο και Νυχτες της Εκατης.

 

Πολύ καλό!

Μόνο σε εμένα δεν άρεσε ρε παιδιά; Αλλά από την άλλη και το The Devil Rides Out (το οποίο ο Μπαλάνος αντιγράφει σε μεγάλο βαθμό στις Νύχτες της Εκάτης) δε με είχε ξετρελάνει...

[Adicto]

Έχεις παραγίνει δύσκολος εσύ

[Nihilio]

Έχεις παραγίνει δύσκολος εσύ

Το 2008 το είχα διαβάσει...

[wordsmith]

Έχεις παραγίνει δύσκολος εσύ

 

Σας τα λέω εγώ ότι είναι μικρός και φαρμακερός, αλλά δε με ακούτε

[Adicto]

Έχεις παραγίνει δύσκολος εσύ

Το 2008 το είχα διαβάσει...

 

από μικρός "έσφιξες" λοιπόν...