Τι διαβάζετε;

[Naroualis]

Πέρασα ένα μεγάλο διάστημα χωρίς να διαβάζω καθόλου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου έχει ξανασυμβεί, πριν από χρόνια, να μην αγγίξω βιβλίο για δύο ή τρεις μήνες. Αυτή τη φορά ήταν περίπου ενάμισης μήνας. Αλλά ήταν αρκετός. Να μην ξανάρθει παρακαλώ.

 

Η Πόλη των Βαμπίρ, Paul Feval: Το πρώτο βιβλίο mush-λογοτεχνίας. Αστειεύομαι φυσικά αλλά θα μπορούσε. Η Ανν Ραντκλιφ λαμβάνει κάποια γράμματα την παραμονή του γάμου της και ξεκινάει σε ένα βαμπιροφονικό κουέστ acroos the Europe, παρακαλώ. Πολύ βικτωριανό αλλά και πολύ διασκεδαστικό, απρά την ηλικία του.

 

Ιστορίες από 'δω κι από 'κει, Λουίς Σεπούλβεδα: Σποραδικά άρθρα με σκέψεις του λογοτέχνη που αγαπώ πολύ. Ελαφρά στρατευμένο, αλλά και βαθιά αληθινό.

 

Η κόρη της ονειροκλέφτρας, Michael Moorcock: Με ήρωα τον Έλρικ από σπόντα αλλά κεντρικό τον Φον Μπεκ, η ιστορία του Αιώνιου Πρόμαχου συνεχίζεται ή μάλλον διανθίζεται με νέες καταπληκτικές εικόνες και συγνώμη κιόλας, βαρετές περιπέτειες. Ο Μούρκοκ έχει μεγαλώσει ή εγώ έχω μεγαλώσει και δεν τα βρίσκουμε πια οι δυο μας.

 

Ο φόβος θα σε βρει και θα 'σαι μόνος, Σοφία Νικολαϊδου: Συλλογή διηγημάτων από μια συγγραφέα τηνοπία είχα γνωρίσει πριν από αρκετά χρόνια, με το φανταστικό μυθιστόρημα "Πλανήτης Πρέσπα". Τα κείμενα του "φόβου" δεν είναι αμιγώς φανταστικά και μάλιστα ούτε καν όλα από αυτά δεν είναι φανταστικά, αλλά είναι πολύ καλογραμμένα, με ιδιαίτερο ύφος, πρακτικά αναγνωρίσιμο. Πήρα την απόφασή μου και θα αναζητήσω κι άλλα βιβλία της Νικολαΐδου.

 

Ερωτόκριτος loves Αρετούσα, Αλέξανδρος Πέτρακας: Κάτι που το ζαχάρωνα καιρό και τώρα που το αγόρασα, αναστενάζω με κατανόηση. ΄Μια "τσιφορική" επαν-αφήγηση τους Ερωτόκριτου, γεμάτη με εφηβικό σεξουαλικό χιούμορ. Μόνο αντί για περιοδικού, για να περάσει η ώρα. Κάποιες ενδιαφέρουσες εικονογραφήσεις τις έχει τουλάχιστον.

 

Η συλλογή των 49 στο σφυρι, Τόμας Πίντσον: Το ήξερα ότι δε θα καταλάβω τίποτε, γι' αυτό και δεν πήρα τη σύγχυση που περίμενα να πάρω. Αντίθετα απήλαυσα τις εικόνες σχεδόν σποραδικά, αποσπασμένες από την αφήγηση, σαν ένα γιγαντιαίο κολάζ διαφημίσεων πριν από τον αγώνα. Αναρωτιέμαι αν θα τα καταφέρω και με το άλλο του βιβλίο που έχω, που είναι εκαξόσιες τόσες σελίδες. Πραγματικά αναρωτιέμαι.

 

Φήμη, Ντανιέλ Κέλμαν: Συλλογή διηγημάτων που συνδέονται με λεπτές διασυνδέσεις. Το παράλογο επιδρά διαφορετικά πάνω σε κάθε ήρωα, κι ενώ απέχει από τις ιδέες του Κάφκα, δεν είσαι και πολύ σίγουρος ότι από κάτω από όλα αυτά δεν υπάρχει κάτι που πραγματικά τα συνδέει όλα. Οι χαρακτήρες του Κέλμαν είναι και πάλι (όπως και στη Μέτρηση του Κόσμου) καταπληκτικοί, βαθιοί, αληθινοί.

 

Πυριτόλιθος, ο τάφος του κυνηγού, Daniel de Bruycker: Το ημερολόγιο μια ανασκαφής τάφου ενός Νεάντερταλ κυνηγού, κάπου στις στέππες της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι τόσο όμορφα γραμμένο που δεν είσαι ούτε μια στιγμή σίγουρος ότι δεν είναι αληθινό. Ο πρόλογος είναι αρκετός για να δώσει έναν τόνο ματιαότητας σε όλη την αφήγηση κι εγώ που κάποτε έτσι φανταζόμουν τον εαυτό μου, χαίρομαι κατά βάθος που δεν έγινα ποτέ ανασκαφέας. Τοποθετημένο το 1985, είναι θαυμαστό το πόσο λεπτή και διακριτική είναι η καταρρέουσα κουμουνιστική νοοτροπία των πολιτών.

 

Αποκάλυψη, Bentley Little: Το διάβασα πρακτικά μονορούφι, περιμένοντας στο ιατρείο για να εξεταστώ. Περίμενα να με ζορίζει κάπως η ιδέα ειδικά εκείνη που αφορά τα μωρά, αλλά μάλλον με βοήθησε και το περιβάλλον και δεν επιρρεάστηκα όσο περίμενα. Γενικά ενδιαφέρον, απλά χωρίς καμιά (για μένα) έκπληξη στην πλοκή του.

 

Για τα υπόλοιπα βιβλία που διάβασα αυτές τις μέρες (Πρόσωπο με πρόσωπο, Κωνσταντίνος Β. Λιάπτσιος, Trapped-Παγιδευμένοι, Αντώνης Τουμανίδης και Shadow Blizzard, Chronicles of Siala book 3, Alexey Pehov) θα σχολιάσω στα δικά τους τόπικ.

Edited June 12, 2012 by Naroualis

[BladeRunner]

Και που να διαβάσεις το V που διάβασα εγώ πέρυσι! Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το Vineland και το Έμφυτο ελάττωμα. Πιο εύκολα αλλά θέλουν και αυτά την προσοχή τους. Και τρέμω στην ιδέα να διαβάσω φέτος το Μέισον & Ντίξον... Πόσο μάλλον το Ουράνιο τόξο της βαρύτητας ή το Ενάντια στη μέρα (μπρρρ...).

[Naroualis]

Αυτό έχω, το "Ενάντια στη μέρα". Αλίμονό μου.

[BladeRunner]

Και δεν είναι εξακόσιες τόσες σελίδες, μακάρι να ήταν, είναι... χίλιες τόσες...

[alanon]

χτες ξεκινησα το "ο περιπλανωμενος ιπποτης του ιερου βιβλιου" του αντον ντοντσεφ (βουλγαρια) και με τημια το πηγα στη μεση. μου αρεσει πολυ. το εχει διαβασει κανεις αλλος?

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Ο μπαλαντέρ του θανάτου, της Αγκάθα Κρίστι.

[melkiades]

Διαβάζω το Μακρινό αστέρι του Roberto Bolano. Μέχρι τώρα είναι εξαιρετικό, φανταζομαι το ίδιο θα είναι μέχρι το τέλος.

Επιτέλους, μετά από τόσο καιρό που το λέω, ξεκίνησα επιτέλους αυτόν τον τύπο και σίγουρα θα ψάξω και τα υπόλοιπά του. Έχω δει ότι στα ελληνικά κυκλοφορούν 6 βιβλία του, τα 2 με διηγήματα και φυσικά το μεγαλούτσικο 2666. Αναγκαστικά πρέπει να τα διαβάσω όλα

Edited June 13, 2012 by melkiades

[laas7]

Διαβασα το πρωτο βιβλιο της τριλογιας hunger games και θελω να παω να παρω τα αλλα δυο... μου αρεσε πολυ καμμια σχεση με την ταινια που την βρηκα λιγη και ταυτοχρονα διαβαζω και τελιωνω τον κοκκινο χανραχαν του γεητς με ιρλανδικη μυθοπλασια... επισης μου αρεσει πολυ και θελω να παρω αλλα δυο βιβλια του που εχουν παρομοια θεματολογια.

[gregacm]

Μπηκε το καλοκαιρακι,αρχισαν οι ζεστες,αλλαζει η διαθεση,οποτε λεω να ξεκινησω ερωτικη λογοτεχνια.Τσαρλς Μπουκοφσκι και Ερωτικες Ιστοριες Καθημερινης Τρελας.

[BladeRunner]

Άρχισα το Χαιρετισμούς στον Εκτελεστή, του Τζέι Μπένετ.

[BladeRunner]

Τελείωσα στα γρήγορα το βιβλίο του Μπένετ, και άρχισα το Χωρίς αίσιο τέλος, του Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ. Απόλαυση...

[BladeRunner]

Άρχισα το Νεράιδα στο σφαγείο, του Κάρτερ Μπράουν.

[alanon]

γκριμπο - ραφαελ αμπαλος. λιγο εφηβικο μου κανει αλλα εχει ωραιο ρυθμο.

[melkiades]

Μετά από ένα σπρωξιματάκι το Σαββατοκύριακο κατάφερα να περάσω τη μέση στο "Η Πόλη και η Πόλη" του Mieville και άρχισα να έχω ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα το τελειώσω.

[Alucard]

ΔΙαβάζω το 'Φαντάσματα του 20ου Αιώνα' του Joe Hill (King). Μου αρέσει πάρα πολύ μέχρι στιγμής. Έχω διαβάσει τα πρώτα 5 διηγήματα και είμαι αρκετά ικανοποιημένος. Μου άρεσε επίσης πάρα πολύ το 'Κουτί σε Σχήμα Καρδιάς', οπότε μάλλον μόλις βρω την ευκαιρία θα πάρω και τον 'Κερασφόρο' του ίδιου. Αν και η περίληψη δε μου έκανε κλικ, με έχει κερδίσει η απλότητα της γραφής του. Άξιο τέκνο του μπαμπά του!

[gregacm]

Ξεκινησα χθες το βραδυ το Σχεδιο Κασσανδρα του Ρομπερτ Λαντλαμ(συνεργασια με τον Φιλιπ Σελμπι).

[Nihilio]

Τους Λαξευτές της Παλίροιας της Βάσως Χρήστου.

 

Και, για να μην ανησυχεί η συγγραφέας, οι πρώτες 50 σελίδες μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ιπτάμενοι Δίσκοι: Εισβολείς;'' του Γιώργου Μπαλάνου.

[Spyrex]

Διαβάζω "το νησί των καταραμένων" του Ντένις Λεχέιν.

[BladeRunner]

Ξεκίνησα το ''Ιπτάμενοι Δίσκοι: Εισβολείς;'' του Γιώργου Μπαλάνου.

 

Να μας πεις την γνώμη σου όταν το τελειώσεις. Φαίνεται ενδιαφέρον.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ιπτάμενοι Δίσκοι: Εισβολείς;'' του Γιώργου Μπαλάνου.

 

Να μας πεις την γνώμη σου όταν το τελειώσεις. Φαίνεται ενδιαφέρον.

 

Εννοείται ότι θα πω. Μέχρι την 80 σελίδα που έχω φτάσει, είναι πολύ καλό.

[Naroualis]

Χτες το βράδυ τελείωσα το εκπληκτικής μπουρδολογίας τάχαμου-νουάρ, τάχαμου-ΕΙ, τάχαμου-εφ Anonymous Rex, του Eric Garcia. Βάζω την υπόθεση σε σπόιλερ, μην και το δει κανείς αύριο το πρωί και του αποκολληθεί ο αμφιβληστροειδής.

 

 

Ο Βίνσεντ Ρούμπιο είναι ξεπεσμένος ντετέκτιβ στο Λος Άντζελες. Έχει πρόβλημα με ναρκωτικά και οικονομικά κι ο συνεργάτης του έχει σκοτωθεί κι ακόμη δεν το έχει ξεπεράσει. Η μόνη διαφορά με τους εκάστοτε Μάρλοου είναι ότι ο Βίνσεντ είναι Βελοσιράπτορας.

 

 

Κι όταν λέω...

 

 

Βελοσιράπτορας, εννοώ ακριβώς αυτό που θα βγει όταν γκουγκλάρετε τη λέξη.

 

 

Δηλαδή αυτό.

 

 

 

 

 

 

Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Άλλη μία. Ξεθόλωσαν τα μάτια; Εντάξει; Θα αντέξετε το παρακάτω;

 

 

Διότι οι δεινόσαυροι (λέει) δεν έχουν εξαφανιστεί, αλλά πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια (λέει) αποφάσισαν να κρατήσουν μυστική την ύπαρξή τους από τα δίπολα ζωντόβολα (λέεει). Και γι' αυτό τώρα ζουν ανάμεσά μας, σε ένα ποσοστό επί του γενικού πληθυσμού 5% ι επί του αμερικανικού πληθυσμού 12-15%. Μασκαρεμένοι κάτω από πλαστικές στολές και γάντια.

 

 

Και ναι, το θέαμα όπως το φαντάζομαι, θα πρέπει να είναι περίπου αυτό

 

 

 

 

 

Δεν πιστεύω να θέλετε ν' ακούσετε παρακάτω;

 

 

Ότι οι δεινόσαυροι δεν μπορούν να μεταβολίσουν το αλκοόλ ή τα αλκαλοειδή και κάνουν κεφάλι με βασιλικό, ματζουράνα και ρίγανη; Ότι δεν τίθεται θέμα διασταύρωσης (!) με τους homo αλλά τελικά ο Βίνσεντ τα φτιάχνει με μια ανθρωπίνα (!!) που του προκύπτει τελικά δεινοσαυρίνα (!!!) και που στο τέλος καταφέρνει να κάνει, μέσω ανίερων πειραμάτων παιδί (πόσα θαυμαστικά να χωρέσουν πια...!) με έναν άνθρωπο που το παίζει δεινόσαυρος; (λυπούμεθα, αλλά το θαυμαστικό μόλις παραιτήθηκε και βρίσκεται καθ' οδόν για Κανάριες Νήσους, για west and welaxation at wast.)

 

 

Δεν έχω άλλες ερωτήσεις για τον μάρτυρα, κύριοι δικασταί. Διότι μάρτυρας υπήρξα όσο το διάβαζα. Τουλάχιστον είχε μια στρωτή ροή, μια κάποια συνέπεια στη γραφή και στην πλοκή του και χαρακτήρες στα όρια του αρχετυπικού. Ευτυχώς λέω, ευτυχώς.

[tsathoggua]

Ξεκίνησα το ''Ιπτάμενοι Δίσκοι: Εισβολείς;'' του Γιώργου Μπαλάνου.

 

Ωραίος! Όλα τα βιβλία του Μπαλάνου που ασχολούνται με έρευνα παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

[BladeRunner]

Άρχισα το Διάσκεψη κορυφής, των Ρ. Σαπίρ και Γ. Μέρφι.

[Ugh]

(ξανα)διαβαζω το "Ρομποτ και Αυτοκρατορια" του Ασιμοφ μετα απο 20 χρονια