Τι διαβάζετε;

[Spyrex]

Ξεκίνησα το "Οι Δελφινάνθρωποι" του Torsten Krol.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα ''Το Κάστρο του Μαργαριταριού'' του Μάικλ Μούρκοκ.

Edited March 30, 2013 by Δημήτρης

[Cassandra Gotha]

Διαβάζω τον "Μάγο" του Φάιστ, και οι εντυπώσεις είναι ανάμικτες, καλές και κακές. Επειδή το διαβάζω - δανεικό - στη μετάφραση (που είναι δύο βιβλία) και θα πρέπει να περιμένω λίγο μέχρι το δεύτερο βιβλίο, περισσότερα όταν τα τελειώσω και τα δύο.

 

edit: ΟΚ, Φάιστ, όχι Φέιστ.

Edited March 30, 2013 by Cassandra Gotha

[WolfBack]

Ξεκίνησα το Δαιμονικό Πορτραίτο του Graham Masterton.

[heiron]

Διαβάζω τον "Μάγο" του Φέιστ, και οι εντυπώσεις είναι ανάμικτες, καλές και κακές. Επειδή το διαβάζω - δανεικό - στη μετάφραση (που είναι δύο βιβλία) και θα πρέπει να περιμένω λίγο μέχρι το δεύτερο βιβλίο, περισσότερα όταν τα τελειώσω και τα δύο.

 

 

Φάιστ

 

Βασικά και στο εξωτερικό κυκλοφόρησε σε 2 τομους σε ορισμένες περιπτώσεις. Όντως προκαλεί καλές και κακές εντυπώσεις αλλά συνολικά για βιβλίο του είδους "ταπεινό farmboy γίνεται σούπερ ήρωας σε rpgιστικο σέττινγκ" είναι από τα καλύτερα.

Εγώ για να γιορτάσω την 400η αξιολόγηση στο goodreads διαβάζω το Elric of Melnibone σε graphic novel όμως με σχέδια του Craig Russell που μου αφήνουν κι εμένα ανάμικτες εντυπώσεις. Δεν είναι πολύ καλά αλλά δίνουν τη σωστή αίσθηση. Οι διάλογοι είναι πολύ καλοί.

[Naroualis]

Βασικά ο Φάιστ το είχε γράψει όταν ήταν αρκετά μικρός. Είναι το πρώτο του κείμενο που κυκλοφόρησε. Όταν έγινε μεγάλος και τρανός, κάθησε και το ξανάγραψε, το διόρθωσε, το μεγάλωσε και έσπασε το Μάγος (που είναι πρώτο μέρος τριλογίας) σε δύο κομμάτια. Η ελληνική έκδοση ακολουθεί και μεταφράζει τη δεύτερη αγγλική έκδοση.

 

Γι' αυτό έχεις μικτά συναισθήματα, 'Ννα.  Χαριτωμένο πρωτόλειο που του έβαλε χέρι ένας ενήλικας. Κάπου-κάπου φαίνεται η παλιά γραφή/πλοκή/ιδέα από κάτω.

[Cassandra Gotha]

Λοιπόν, νόμιζα πως όλοι Φέιστ το προφέρουν και μου φάνηκε περίεργο στην ελληνική έκδοση...

 

Ευθυμία, με αυτά που γράφεις τώρα το πράγμα έχει λογική. Κάτι δεν κόλλαγε, εκεί που μου αρέσει, εκεί το χαλάει και λέω "θα το παράταγα ευχαρίστως".

 

Κοντεύω να τελειώσω το πρώτο βιβλίο. Όταν σταματάει τις χαιρετούρες με ευγενείς/βασιλιάδες και τα φαγοπότια/μπάνια/ύπνους στα κάστρα, ξανασυγκεντρώνομαι.

[Naroualis]

Το ίδιο είχα πάθει κι εγώ όταν το διάβαζα και ψάχνοντας, όπως λες κι εσύ, απέκτησε λογική. 

[BladeRunner]

Άρχισα το Τα σαγόνια του καρχαρία, του Πίτερ Μπέντσλεϊ.

[Nihilio]

Λοιπόν, νόμιζα πως όλοι Φέιστ το προφέρουν και μου φάνηκε περίεργο στην ελληνική έκδοση...

 

Ευθυμία, με αυτά που γράφεις τώρα το πράγμα έχει λογική. Κάτι δεν κόλλαγε, εκεί που μου αρέσει, εκεί το χαλάει και λέω "θα το παράταγα ευχαρίστως".

 

Κοντεύω να τελειώσω το πρώτο βιβλίο. Όταν σταματάει τις χαιρετούρες με ευγενείς/βασιλιάδες και τα φαγοπότια/μπάνια/ύπνους στα κάστρα, ξανασυγκεντρώνομαι.

To δεύτερο μέρος είναι αρκετά καλύτερο κατά τη γνώμη μου, γιατί βλέπουμε και την άλλη πλευρά και την κοινωνία των εισβολέων.

[Dimzar]

Άρχισα το Τα σαγόνια του καρχαρία, του Πίτερ Μπέντσλεϊ.

 

 

Θέλω εντυπώσεις , σκοπεύω να το διαβάσω εδώ και καιρό αλλά όλο το αφήνω πίσω .  Πιθανότατα θα το ξεκινήσω το καλοκαίρι στην παραλία !

[BladeRunner]

 

Άρχισα το Τα σαγόνια του καρχαρία, του Πίτερ Μπέντσλεϊ.

 

 

Θέλω εντυπώσεις , σκοπεύω να το διαβάσω εδώ και καιρό αλλά όλο το αφήνω πίσω .  Πιθανότατα θα το ξεκινήσω το καλοκαίρι στην παραλία !

 

Φυσικά! Κατά την Τρίτη να περιμένεις σχόλιο στο τόπικ 50 βιβλία για το 2013. Καλούτσικο είναι μέχρι στιγμής.

[gregacm]

Άρχισα το Τα σαγόνια του καρχαρία, του Πίτερ Μπέντσλεϊ.

 

Το 1,το 2 ή το 3;

 

 

Χιουμορακι!

 

[heiron]

To 19, if you know what I mean...

 

Εγώ έπιασα λίγο το

Στρατόπεδο συγκεντρώσεως

του Thomas Disch

 

αλλά μάλλον θα το αφήσω στην άκρη να το έχω για το δρόμο μιας και είναι μικρό και βολικό να το κουβαλάς.

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας'' του Μάικλ Μούρκοκ.

[Cassandra Gotha]

 

Λοιπόν, νόμιζα πως όλοι Φέιστ το προφέρουν και μου φάνηκε περίεργο στην ελληνική έκδοση...

 

Ευθυμία, με αυτά που γράφεις τώρα το πράγμα έχει λογική. Κάτι δεν κόλλαγε, εκεί που μου αρέσει, εκεί το χαλάει και λέω "θα το παράταγα ευχαρίστως".

 

Κοντεύω να τελειώσω το πρώτο βιβλίο. Όταν σταματάει τις χαιρετούρες με ευγενείς/βασιλιάδες και τα φαγοπότια/μπάνια/ύπνους στα κάστρα, ξανασυγκεντρώνομαι.

To δεύτερο μέρος είναι αρκετά καλύτερο κατά τη γνώμη μου, γιατί βλέπουμε και την άλλη πλευρά και την κοινωνία των εισβολέων.

Ναι, χθες που το τέλειωσα ήθελα να είχα το δεύτερο, να συνέχιζα αμέσως, γιατί κλείνει έτσι. Ωραία.

 

Ξεκίνησα το "Δεσποινίς Καμία", του άγνωστου σ' εμένα, Τόμεκ Τρίζνα. Απλά το είδα στη δανειστική βιβλιοθήκη και κατάλαβα ότι είναι μία ταινία του Αντρέι Βάιντα που είχα πετύχει σ' ένα πολωνικό κανάλι (και προς το τέλος της). Η περιέργεια - και λίγος μαζοχισμός- νίκησε, και το πήρα (όχι ότι μου άρεσε η ταινία, θα ήταν αρκετά δύσκολο να την παρακολουθήσω ακόμη και με υπότιτλους ).

 

Μια κοπελίτσα, από το χωράφι με τις πατάτες βρίσκεται σε ένα σχολείο στην πόλη, και δεν καταλαβαίνει γιατί όλοι γελάνε μαζί της, ακόμη κι ο καθηγητής. Όλες της οι συμμαθήτριες της φαίνονται πολύ όμορφες, και φορούν και ωραία ρούχα, όλες τζιν φούστες και μαύρα καλσόν... Μέχρι στιγμής, μεχ.

Περίεργη γραφή, πρώτο πρόσωπο σε ενεστώτα, και ένα ψιλο-παραλλήρημα. Χμφ, θα δείξει, τέλος πάντων.

[Cassandra Gotha]

Τόμεκ Τρίζνα, Δεσποινίς Καμία:

Μια κοπελίτσα, από το χωράφι με τις πατάτες βρίσκεται σε ένα σχολείο στην πόλη, και δεν καταλαβαίνει γιατί όλοι γελάνε μαζί της, ακόμη κι ο καθηγητής. Όλες της οι συμμαθήτριες της φαίνονται πολύ όμορφες, και φορούν και ωραία ρούχα, όλες τζιν φούστες και μαύρα καλσόν... Μέχρι στιγμής, μεχ.

Περίεργη γραφή, πρώτο πρόσωπο σε ενεστώτα, και ένα ψιλο-παραλλήρημα. Χμφ, θα δείξει, τέλος πάντων.

Το βιβλίο,περιέργως, με κράτησε, αλλά μόνο στο πρώτο κομμάτι του, όπου, εκτός από την ιστορία της ηρωίδας ( μια κοπέλα γίνεται συναισθηματική μαριονέτα δύο συμμαθητριών της, που καμώνονται τις τσακωμένες και διεκδικούν εναλλάξ την αγάπη και την πίστη της), βλέπουμε και - λίγο- την κοινωνία της τότε (1993) Πολωνίας.

Στο δεύτερο μέρος το βιβλίο μού έγινε αφόρητο. Τα ίδια και τα ίδια συνέχεια. Παιχνίδια του μυαλού, παιχνίδια εξουσίας, η "αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι" της εφηβικής ηλικίας, μπλα μπλα μπλα. Και φυσικά, τελειώνει μέσα στο δράμα. Πάσχισα να το τελειώσω.

[D'Ailleurs]

ξεκίνησα το "The masked witches" το πρώτο βιβλίο από την νέα (φαντάζομαι) τριλογία με ήρωες την Brotherhood of the Griffon στον κόσμο των Forgotten Realms. Συγγραφέας είναι ο Richard Lee Byers ο οποίος έχει αναδειχθεί σε ανερχόμενο αστέρι στο χώρο. 

[BladeRunner]

Άρχισα το Το ημερολόγιο ενός δαίμονα (Mister B. Gone), του Κλάιβ Μπάρκερ. Ξέρω, ξέρω, οι περισσότεροι από το φόρουμ που διάβασαν το βιβλίο το βρήκαν κακό ή μέτριο, αλλά ήθελα να το διαβάσω να δω γιατί. Πάντως σαν γραφή μου αρέσει. Μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει.

[Cassandra Gotha]

Άρχισα το Το ημερολόγιο ενός δαίμονα (Mister B. Gone), του Κλάιβ Μπάρκερ. Ξέρω, ξέρω, οι περισσότεροι από το φόρουμ που διάβασαν το βιβλίο το βρήκαν κακό ή μέτριο, αλλά ήθελα να το διαβάσω να δω γιατί. Πάντως σαν γραφή μου αρέσει. Μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει.

Κακό ως μέτριο; Κρίμα, και το γλυκοκοίταζα. Πες μας κι εσύ μετά τη γνώμη σου (θα διαβάσω και το τόπικ του Μπάρκερ). Μετά τον Υφαντόκοσμο με ενδιαφέρει πολύ ο τύπος, τον θεωρώ πραγματικό καλλιτέχνη, πράγμα σπάνιο.

 

Διαβάζω το Έγκλημα και Τιμωρία, του Ντοστογιέφσκι.

[gregacm]

Ξεκιναω το Κραυγη απο την Κολαση του Καμπελ.

[Nhrhida]

Tα βιβλία του Μαύρου Πύργου. Προς το παρόν είμαι στο 3ο (Οι Ρημαγμένοι Τόποι) και αύριο θα ξεκινήσω το 4ο.

[Dark desire]

Μου χαρισε ενα αγαπημενο φιλαρακι την Ιστορια της Ο και την Ωραια της Ημερας (αναρωτιεμαι, ηταν υποννοουμενο?) Εχοντας δει και τις δυο ταινιες (οπως εχει ειπωθει παλιοτερα στο φορουμ, ο,τι καμμενο εχει περασει απο το dvd player μου)ξεκινησα με την Ο. Θα σας φανει διαστροφικο, αλλα στις χοντροπορνο-bdsm σκηνες (τι να μας πει και το "50 shades"...) ειδα την πιο ομορφη, την πιο συναισθηματικη ιστορια αγαπης ολων των εποχων. Μια γυναικα που αποδεικνυει τον παραφορο ερωτα της υπερβαινοντας τον εγωισμο,τις αναστολες, τον εαυτο της τον ιδιο. Υποβαλλεται οικεια βουλησει σε βασανιστηρια, εκπορνευεται, γινεται στην ουσια μαστρωπος, υπακουει σε καθε εντολη του συντροφου της, κι ειναι ο τροπος της να του πει "σ' αγαπαω, σε βαζω πανω από ολα και γι' αυτο σου αφηνομαι.Κανε ό,τι θες, σου'χω εμπιστοσυνη ότι δε θα με βλαψεις.Σου ανηκω"

Αυτο δεν ειναι η αληθινη αγαπη ρε παιδια? Η αισθηση του ανηκειν?

[BladeRunner]

Άρχισα το Σκιές στο φεγγαρόφωτο και άλλα διηγήματα, του Ρόμπερτ Χάουαρντ.

[wordsmith]

Μου χαρισε ενα αγαπημενο φιλαρακι την Ιστορια της Ο και την Ωραια της Ημερας (αναρωτιεμαι, ηταν υποννοουμενο?) Εχοντας δει και τις δυο ταινιες (οπως εχει ειπωθει παλιοτερα στο φορουμ, ο,τι καμμενο εχει περασει απο το dvd player μου)ξεκινησα με την Ο. Θα σας φανει διαστροφικο, αλλα στις χοντροπορνο-bdsm σκηνες (τι να μας πει και το "50 shades"...) ειδα την πιο ομορφη, την πιο συναισθηματικη ιστορια αγαπης ολων των εποχων. Μια γυναικα που αποδεικνυει τον παραφορο ερωτα της υπερβαινοντας τον εγωισμο,τις αναστολες, τον εαυτο της τον ιδιο. Υποβαλλεται οικεια βουλησει σε βασανιστηρια, εκπορνευεται, γινεται στην ουσια μαστρωπος, υπακουει σε καθε εντολη του συντροφου της, κι ειναι ο τροπος της να του πει "σ' αγαπαω, σε βαζω πανω από ολα και γι' αυτο σου αφηνομαι.Κανε ό,τι θες, σου'χω εμπιστοσυνη ότι δε θα με βλαψεις.Σου ανηκω"

Αυτο δεν ειναι η αληθινη αγαπη ρε παιδια? Η αισθηση του ανηκειν?

 

O.T.

Δε συμφωνώ. Ένας κατά τα άλλα βλάκας είχε πει ότι "η θυσία σε κάνει να μισείς αυτό για το οποίο θυσιάζεσαι". Εγώ θα έλεγα επίσης ότι το να αφήνεσαι να σε κάνει ό,τι θέλει ο οποιοσδήποτε δείχνει ότι κάπου τον εαυτό σου τον θεωρείς σκουπίδι. Και όταν κάποιος αγαπάει δε χαρίζει σκουπίδια στον αγαπημένο του.