Τι διαβάζετε;

[Nostalgist]

Η αλήθεια είναι ότι δε με τρέλανε...δεν το εχω τελειώσει ακόμα άρα επιφυλλάσομαι μήπως και κάνει την έκπληξη, αλλά πέρα από ενδιαφέροντες χαρακτήρες δεν έχω δει κάτι άλλο 

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Μαγική Ώρα'' της Σούζαν Άιζακς.

[BladeRunner]

Άρχισα το Ρέκβιεμ για ένα όνειρο, του Χιούμπερτ Σέλμπι.

[Fan-tasy]

"Ο παντοτινός βασιλιάς" του ΓΟΥΑΪΤ

Διάβασα το 1ο από τα 5 μέρη.

Δεν είναι ακριβώς αυτό που περίμενα για το μύθο του βασιλιά Αρθούρου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσει.

Μέχρι τώρα είναι μια νεανική εκδοχή του μύθου, με διδακτικά στοιχεία και λεπτομέρειες του παρόντος ή του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτά με ξενίζουν πού και πού, αλλά προς το παρόν πάει καλά. Βέβαια είναι και περί τις 950 σελίδες, οπότε ελπίζω να "σοβαρέψει" λίγο τώρα που το παιδί μεγάλωσε.

[Μιχάλης]

Και ναι, ξεκίνησα το Παιχνίδι του Στέμματος του Μάρτιν, μετά από ένα χρόνο που περίμενε στο ράφι.

[Amandel]

Ξεκίνησα να διαβάζω το ''Στον κήπο με τα θηρία'' του Ερικ Λάρσον.

 

[Alucard]

"Ο παντοτινός βασιλιάς" του ΓΟΥΑΪΤ

Διάβασα το 1ο από τα 5 μέρη.

Δεν είναι ακριβώς αυτό που περίμενα για το μύθο του βασιλιά Αρθούρου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσει.

Μέχρι τώρα είναι μια νεανική εκδοχή του μύθου, με διδακτικά στοιχεία και λεπτομέρειες του παρόντος ή του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτά με ξενίζουν πού και πού, αλλά προς το παρόν πάει καλά. Βέβαια είναι και περί τις 950 σελίδες, οπότε ελπίζω να "σοβαρέψει" λίγο τώρα που το παιδί μεγάλωσε.

Το είχα ξεκινήσει και εγώ πρόπερσι, αλλά αυτά τα διαδακτικά στοιχεία του παρόντος με ξενέρωσαν τρελά και το άφησα περίπου στις 100+ σελίδες.

[BladeRunner]

Άρχισα το Δικαίωμα στη ζωή, του Τζακ Κέτσαμ.

[Fan-tasy]

Το είχα ξεκινήσει και εγώ πρόπερσι, αλλά αυτά τα διαδακτικά στοιχεία του παρόντος με ξενέρωσαν τρελά και το άφησα περίπου στις 100+ σελίδες.

Alucard με προβλημάτισες. Στην ουσία είπες κάτι που σκεφτόμουνα, αλλά "ξέχναγα" άμεσα. Είναι και "κουμούτσα", οπότε το χρόνο που θα χρειαστεί, μπορώ να τον αφιερώσω αλλού. Στα θετικά η βαθμολογία που δίνει το goodreads στην πενταλογία, αλλά δεν ξέρω αν αυτό αρκεί. Διάβασα λίγο από την αρχή του 2ου βιβλίου, το έχω αφήσει εκεί, αλλά λέω να συνεχίσω.

[Alucard]

 

Το είχα ξεκινήσει και εγώ πρόπερσι, αλλά αυτά τα διαδακτικά στοιχεία του παρόντος με ξενέρωσαν τρελά και το άφησα περίπου στις 100+ σελίδες.

Alucard με προβλημάτισες. Στην ουσία είπες κάτι που σκεφτόμουνα, αλλά "ξέχναγα" άμεσα. Είναι και "κουμούτσα", οπότε το χρόνο που θα χρειαστεί, μπορώ να τον αφιερώσω αλλού. Στα θετικά η βαθμολογία που δίνει το goodreads στην πενταλογία, αλλά δεν ξέρω αν αυτό αρκεί. Διάβασα λίγο από την αρχή του 2ου βιβλίου, το έχω αφήσει εκεί, αλλά λέω να συνεχίσω.

 

 

Συνέχισε, ΓΙώργο, εννοείται! Ελπίζω να γίνεται καλύτερο, πιο ώριμο, όσο περνάνε οι σελίδες.

[BladeRunner]

Άρχισα το Replay, ζωή σε επανάληψη, του Κεν Γκρίμγουντ.

[Nihilio]

Διαβαζω το skeleton crew του Stephen King και, μεχρι στιγμης, δεν εχω ενθουσιαστει

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Μαγική Ώρα'' της Σούζαν Άιζακς. Ένας ντεντέκτιβ καλείται να εξιχνιάσει την δολοφονία ενός διάσημου τηλεοπτικού παραγωγού. Αυτή έλαβε χώρα στην πισίνα του σπιτιού του, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων μίας ταινίας του. Ξεκινώντας τις έρευνες ο ντεντέκτιβ θα διαπιστώσει ότι όλοι είχαν έναν καλό λόγο για να τον βγάλουν από την μέση. Η πρώην του γυναίκα, η πρωταγωνίστρια της ταινίας με την οποία διατηρούσε σχέση, διάφοροι συντελεστές της κλπ. Με κανέναν από αυτούς δεν διατηρούσε ιδιαίτερα καλές σχέσεις και έτσι άπαντες είναι ύποπτοι. Μπορώ να πω ότι τους υποπτεύθηκα όλους, εκτός από τον πραγματικό δολοφόνο. Αυτό ήταν κάτι που με βρήκε απροετοίμαστο.

 

Το βιβλίο χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν καλογραμμένο και με κράτησε. Είχε καλές ατάκες και αγωνία. Ανήκει θα έλεγα στην κατηγορία των λογοτεχνικών τσίζμπεργκερ, των βιβλίων δηλαδή που είναι ότι πρέπει για να χαλαρώσει κανείς, να ξεκουραστεί και να περάσει καλά. Έχω μερικά τέτοια από τα πολλά που έχει βγάλει η Bell και θα τα διαβάζω όποτε θέλω να πιάσω ένα ανάλαφρο και ποιοτικό ανάγνωσμα.

Edited July 25, 2013 by Δημήτρης

[GeoVa]

Πριν λίγο τελείωσα τον Οδυσσέα του James Joyce. Ό,τι και να πω για αυτό το βιβλίο είναι λίγο! Χιουμορίστικο, πρωτοπόρο, τόσο στο ύφος όσο και στο περιεχόμενο, ο συγγραφέας εκείνη την εποχή που το έγραψε ήταν πολύ, πολύ μπροστά! Στην αρχή τα πράγματα είναι απλά (1ο και 2ο επεισόδιο), εύκολα, "παλεύεται". Στο 3ο πετά έναν πανέμορφο εσωτερικό μονόλογο και όλα τα υπόλοιπα επεισόδια είναι λίγο πολύ γραμμένα με διαφορετικά στυλ γραφής. Ποτέ μου δε θα ξεχάσω το 11ο επεισόδιο "Σειρήνες", του οποίου το κύριο θέμα είναι η Μουσική (οι σχολιαστές λένε ότι το επεισόδιο αυτό έχει γραφτεί με μια μουσική τεχνική, τη fuga per canonem), ή το 13ο "Ναυσικά" για τη μίμηση και την παρωδία των διάφορων ρομάντζων και την αμφιλεγόμενη σκηνή που οδήγησε το βιβλίο στα δικαστήρια! Να αναφέρω επίσης ότι το 14ο επεισόδιο θεωρείται ότι περιλαμβάνει όλη την ιστορία της Αγγλικής γλώσσας, με τον Joyce να αφηγείται με το στυλ διάφορων κλασικών άγγλων λογοτεχνών. Στην ελληνική μετάφραση όλο μα όλο (εκτός λίγο από το τέλος) το κεφάλαιο είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα! Το 15ο επεισόδιο "Κίρκη" είναι γραμμένο σε θεατρικό σενάριο. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο (γύρω στις 150 σελίδες!) αλλά τρομερά μα τρομερά αστείο. Οι σκηνές αλλάζουν συνεχώς, οι περισσότερες όμως είναι παραισθήσεις του ίδιου του πρωταγωνιστή, του κύριου Λεοπόλδου Μπλουμ. Σε κάποιες φάσεις τον παρουσιάζει, για παράδειγμα, βασιλιά της Ιρλανδίας, αν θυμάμαι καλά, έτσι στο ξεκούδουνο! Και μετά από λίγο τον εμφανίζει ως κάτι άλλο... άκρως σουρεαλιστικό κεφάλαιο! Το 17ο "Ιθάκη" είναι ένα επεισόδιο γραμμένο σε μορφή ερώτησης-απάντησης. Τα θέματα που παρουσιάζονται είναι μεγάλης γκάμας: από αστρονομία (αστέρια, έτη φωτός κλπ.), μαθηματικά (αναφορά στον υπερβατικό κι άρρητο αριθμό π), φυσική (μικρή αναφορά κεντρομόλου και φυγόκεντρης δύναμης)... μέχρι και για το πού ούρησε ο Λεοπόλδος Μπλουμ με τον Στήβεν Νταίνταλους. Και τέλος, αξίζει να αναφέρω το 18ο επεισόδιο "Πηνελόπη", που είναι ίσως το πιο τολμηρό, τόσο στο στυλ όσο και στο περιεχόμενο. Όλες οι 50 περίπου σελίδες της ελληνικής μετάφρασης είναι εσωτερικός μονόλογος της Μόλλυ Μπλουμ, συζύγου του Λεοπόλδου. Στο κείμενο δεν υπάρχει ούτε μια τελεία, ούτε ένα κόμμα - τίποτα απολύτως (εξαιρούνται οι τόνοι)! Αλλάζει θέμα από τη μια στιγμή στην άλλη, πχ. από τη λάμπα πάει στο τσάι, πάει στον κρεοπώλη και τα λοιπά. Μα τελειώνει τόσο όμορφα με την καταφατική απάντησή της στην πρόταση γάμου του Λεοπόλδου (...so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad and yes I said yes I will Yes). 10/10 Κι εύχομαι να το ξαναδιαβάσω όσο πιο σύντομα μπορώ (σίγουρα πάντως μετά από δυο χρόνια τουλάχιστον).

 

Έπειδη αύριο πάω διακοπές, κι έτσι δε θα μπορώ να γράψω, το βιβλίο που θα αρχίσω αύριο θα είναι τα Χρονικά της Νάρνια στο πρωτότυπο!

Edited July 27, 2013 by GeoVa

[Δημήτρης]

Άρχισα την ανθολογία ''Βαμπίρ- Οι Σκοτεινές Διηγήσεις''.

[Pixie]

Τελειωσα το The Cuckoo's Calling, του Robert Galbraith, ο οποιος όπως όλοι μάθαμε είναι η J K Rowling. Ο ήρωας, ο Cormoran Strike, είναι ιδιωτικός ντετεκτιβ που αναλαμβάνει να ερευνησει αν ο θάνατος μιας σουπερ-μοντελας είναι πραγματικα αυτοκτονία. Το βιβλιο είναι πολυ καλογραμμενο, με σωστούς ρυθμους και ολοκληρωμενους χαρακτηρες. Αυτο που με χάλασε είναι το τέλος. Περα από το κλισε είναι και εντελως χαζομάρα!!

 

Συνεχίζω τώρα με το The Red Knight του Miles Cameron. Στη μεσαιωνική Αγγλια οι ιπποτες έχουν να αντιμετωπίσουν πραγματικά τερατα!!!

Μεχρι στιγμής έχω διαβασει γυρω στις 60 σελιδες και έχω συναντησει γυρω στους 50 χαρακτηρες. Το βλεπω εγω το μπερδεψομπούτι που με περιμένει ...

[gregacm]

Θα ξεκινησω σημερα το Οιδιπους Σεντερ Μπακ, του Κωστα Καμαρα! Να μπουμε λιγο σε ποδοσφαιρικους ρυθμους τωρα που πλησιαζει και η εναρξη της νεας ποδοσφαιρικης σαιζον!

Edited July 27, 2013 by gregacm

[Adicto]

Aπό τα αγαπημένα μου βιβλία το Οιδίπους..., Γρηγόρη! Έχει πολύ πλάκα!

[gregacm]

Το εχω διαπιστωσει ηδη απο τις πρωτες 50 σελιδες, οτι εχει αρκετο χιουμορ!

[Δημήτρης]

Άρχισα την ανθολογία ''Βαμπίρ- Οι Σκοτεινές Διηγήσεις''.

 

Την τελείωσα και μου φάνηκε όπως πάνω- κάτω περίμενα, αδιάφορη δηλαδή. Οι παλιές ιστορίες τρόμου δεν μου πολυαρέσουν και έτσι έγινε και εδώ. Απλά θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω όλες τις ανθολογίες που έχει βγάλει η Terra Nova. Εκτός λοιπόν από την πολύ καλή εισαγωγή, ξεχώρισα μόνο:

 

- ''Ο Μυστηριώδης Ξένος'' ανωνύμου συγγραφέα. Ένας τύπος πάει μαζί με την παρέα του να δει μερικά στρέμματα γης που έχει κληρονομήσει. Εκεί θα εμφανιστεί από το πουθενά ένας μυστηριώδης άνθρωπος ο οποίος είναι σαγηνευτικός και συγχρόνως αντιπαθής. Και η δράση θα αρχίσει. Κλασσική υπόθεση που υποθέτω ότι θα έχει εμπνεύσει πολλές ταινίες και βιβλία.

 

- Κλαρκ Άστον Σμιθ: ''Ραντεβού στο Αβερουάν'' και Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ: ''Αυτοί που Τρώνε το Διάστημα''. Παλιές, γνωστές και αγαπημένες και οι δύο και ιδίως η δεύτερη. Μου φαίνεται λίγο παράξενο να λέω ότι σ' ένα βιβλίο η ιστορία του Σμιθ δεν είναι η καλύτερη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αμφότερες όμως τις έχω και σε άλλες ανθολογίες. Πέρα λοιπόν από την εισαγωγή και την πρώτη ιστορία, θα έλεγα ότι ο τόμος αξίζει να διαβαστεί μονάχα για το ιστορικό του θέματος.

Edited July 29, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Άρχισα το Άνθρωπος Συν, του Φρέντερικ Πολ.

[reigninblood]

Ξεκινησα το "Ζωνιανα Gold" του Παρασκευα Ακαματη

[BladeRunner]

Άρχισα το Σπηλιές από ατσάλι, του Ισαάκ Ασίμοφ.

[Δημήτρης]

Άρχισα την ανθολογία ''Ιστορίες από την Κούφια Γη''.

[tsathoggua]

 

Άρχισα την ανθολογία ''Βαμπίρ- Οι Σκοτεινές Διηγήσεις''.

 

Την τελείωσα και μου φάνηκε όπως πάνω- κάτω περίμενα, αδιάφορη δηλαδή. Οι παλιές ιστορίες τρόμου δεν μου πολυαρέσουν και έτσι έγινε και εδώ. Απλά θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω όλες τις ανθολογίες που έχει βγάλει η Terra Nova. Εκτός λοιπόν από την πολύ καλή εισαγωγή, ξεχώρισα μόνο:

 

- ''Ο Μυστηριώδης Ξένος'' ανωνύμου συγγραφέα. Ένας τύπος πάει μαζί με την παρέα του να δει μερικά στρέμματα γης που έχει κληρονομήσει. Εκεί θα εμφανιστεί από το πουθενά ένας μυστηριώδης άνθρωπος ο οποίος είναι σαγηνευτικός και συγχρόνως αντιπαθής. Και η δράση θα αρχίσει. Κλασσική υπόθεση που υποθέτω ότι θα έχει εμπνεύσει πολλές ταινίες και βιβλία.

 

- Κλαρκ Άστον Σμιθ: ''Ραντεβού στο Αβερουάν'' και Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ: ''Αυτοί που Τρώνε το Διάστημα''. Παλιές, γνωστές και αγαπημένες και οι δύο και ιδίως η δεύτερη. Μου φαίνεται λίγο παράξενο να λέω ότι σ' ένα βιβλίο η ιστορία του Σμιθ δεν είναι η καλύτερη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αμφότερες όμως τις έχω και σε άλλες ανθολογίες. Πέρα λοιπόν από την εισαγωγή και την πρώτη ιστορία, θα έλεγα ότι ο τόμος αξίζει να διαβαστεί μονάχα για το ιστορικό του θέματος.

 

 

Την θεωρώ από τις καλές συλλογές της σειράς. Ειδικά για τις ιστορίες των Τηκ και Χόφμαν που είναι πολύ σπάνιες, καθώς και για την ιστορία του Carl Jacobi που είναι ένας ξεχασμένος pulp συγγραφέας τον οποίο έχω σκοπό να μελετήσω περισσότερο κάποια στιγμή. Βέβαια περιέχει και πολύ υλικό που έχει παρουσιαστεί και σε άλλες ανθολογίες. Ενδιαφέρουσα και η εισαγωγή του Γιαννουλάκη.