Τι διαβάζετε;

[WolfBack]

Ξεκίνησα τους Αρουραίους μέσα στους τοίχους του H.P.Lovecraft.

[Ρασκόλνικωφ]

Ο καθηγητής του πόθου του Φίλιπ Ροθ

Edited February 9, 2014 by Ρασκόλνικωφ

[BladeRunner]

Άρχισα την Συλλογή των 49 στο σφυρί, του Τόμας Πίντσον, και ο Θεός βοηθός. Είναι βέβαια το πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω οπότε ξέρω τι παίζει, αλλά όσο να'ναι οι δυσκολίες δεν θα πάψουν να υπάρχουν με τα βιβλία του, όσα και αν διαβάσει κανείς.

[Guest Demian]

Λοιπόν ακόμα πετάω σε ανώτερες σφαίρες φιλοσοφιας και ψυχολογίας με τον εκπληκτικό βιβλίο του Γιάλομ θεραπεία σοπενχάουερ! Σιγουρα εγχειρίδιο για καλύτερη ζωή με παρέα όλους τους φιλοσοφικούς αγαπημένους συγγραφείς  ! Δεν ήταν απο τα βιβλία που πετάς το 120σελ σε 2 ώρες αλλα γι αυτό αξίζει !Μαθαίνουμε τον εαυτό μας όταν κάτι μας αντιστέκεται  Συνεχίζω με κάτι πιο light μπουκόφσκι στην Πόλη των αγγέλων!

που πήρα για δώρο σε φίλο ,χεχεχεχ

Edited February 9, 2014 by Demian

[AlienBill]

Io non ho paura του Niccolo Ammaniti: Το είχα επιλέξει μεταξύ άλλων για τα προφορικά που θα δώσω στα Ιταλικά τον Ιούνιο. Πολύ ωραία ιστορία. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας εννιάχρονος, ο οποίος ζει σε ένα επαρχιακό χωριό της Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια μιας εξόρμησης στην εξωχή με τους φίλους του ανακαλύπτει ένα συνομήλικό του παιδί, αιχμάλωτο μέσα σε μία τρύπα ενώς εγκατελειμμένου σπιτιού. Λίγο αργότερα μαθαίνει ότι το συγκεκριμένο παιδί το έχουν απαγάγει οι γονείς του, σε συνεργασία με άλλους κατοίκους του χωριού, για να ζητήσουν λύτρα από την πλούσια μητέρα του. Ο πρωταγωνιστής γίνεται φίλος με το αισμάλωτο παιδί, μέχρι που κάποια στιγμή, αποφασίζει να το ελευθερώσει. Μου αρέσει που μέσα σε 150 σελίδες υπάρχουν πολλές εξελίξεις και ότι ο συγγραφέας δεν επαναπαύεται στην "κουλτούρα", να πει δηλαδή μία ιστορία με λαογραφικά στοιχεία στην οποία δεν γίνεται τίποτα το αξιοσημείωτο. Πρόκειται για ένα άκρως ενδιαφέρον έργο που με έκανε διαρκώς να ανυπομωνώ για τη συνέχεια.

 

Νομίζω ότι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορεί από Καστανιώτη ("Εγώ δεν φοβάμαι" είναι ο ελληνικός τίτλος)

Edited February 10, 2014 by alien666

[BladeRunner]

Χτες αργά το βράδυ άρχισα το Ένταση, του Ντιν Κουντζ.

[Guest Demian]

Προς το παρον διαβάζω για εξεταστική! Απο πέμπτη ξεκινάω τον γιουγκερμαν που μόλις παρέλαβα τον πρώτο τόμο! Είμαι σε φάση που μου αρέσουν τα μεγάλα έργα ! Γιατί τα μικρά και συμπυκνωμένα απαιτούν φαιά ουσία σε κάθε σελίδα! Λέω να βγάζω ένα μεγάλο την βδομάδα για να μην υποσκελίζω και την ζωή 

Edited February 11, 2014 by Demian

[gregacm]

Στροφη σε ΕΦ. Αιωνιος Πολεμος, Τζο Χαλντεμαν!

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Ιστορίες με Δαιμόνιους Κλέφτες'' ν. 36 στη σειρά της Ωρόρα.

[Anwrimos23]

Διαβάζω Jo Nesbo τον Κοκκινολαίμη, ήθελα ένα καλό θρίλερ και πιστεύω θα με αποζημιώσει κ με το παραπάνω

[alanon]

η καθαροτητα του αιματος- α.π. ρεβερτε

[Δημήτρης]

Συνεχίζω με το ''Ο Νυχτοβάτης'' του Τόμας Τέσιερ.

[Anwrimos23]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλη αυτή η παγκόσμια υστερία με τα βιβλία του Jo Nesbo, διαβάζω τον κοκκινολαίμη συμπαθητικό αστυνομικό θρίλερ, αλλά δεν ξέρω αν δικαιολογεί όλη αυτή την αποδοχή. Ο  συγγραφέας ροκ σταρ, ποδοσφαιριστής κ πετυχημένος χρηματιστής (yolo) για μένα είναι καθαρά δημιούργημα του μάρκετινγκ, κάτι σαν τον Dan Brown των αστυνομικών μυθιστορημάτων. 

Edited February 14, 2014 by Anwrimos23

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα την ανθολογία επιστημονικής φαντασίας ''Κοινωνίες του Αύριο''.

Edited February 14, 2014 by Δημήτρης

[DinMacXanthi]

Είμαι στο 23% του Perdido Street Station με τις οχτακόσιες-πενηνταδώδεκα σελίδες του. Τσιμεντόλιθος, αλλά καλό. Το διαβάζω στο kindle γιατί το αντίτυπο που έχω είναι ενάμισι κιλό.

[Nihilio]

Για 850 σελιδες κανεις ετσι;

[DinMacXanthi]

Για 850 σελιδες κανεις ετσι;

 

Αν κυλούσε το κείμενο, ας ήταν και 2000. Δεν είναι Ρratchett όμως.

[Nihilio]

Ενταξεθ, ακομα buildup κανει και παει αργα, τα οσα ασχετα διαβαζεις δενουν με την πλοκη σταδιακα. Εκει που η γραφη με κουρασε ηταν στο οτι συνεχιζε σε παρομοια τεμπο και στο 80% του βιβλίου

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο κρυμμένος θησαυρός, του Τζον Μακντόναλντ. 

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα την ανθολογία επιστημονικής φαντασίας ''Κοινωνίες του Αύριο''.

 

Την τελείωσα και ήταν φόλα. Γνωστά ως επί το πλείστον ονόματα σε μέτριες στιγμές. Το ''Να τον λες Κύριο'' του Γκόρντον Ντίκσον ήταν καλούτσικο αν και η αξία του δεν έγκειται τόσο στην ποίοτητα του, όσο στο ηθικό δίδαγμα που προσφέρει. Εντύπωση πάντως μου προκάλεσε το γεγονός ότι κέρδισε το Nebula, μάλλον δεν πρέπει να ήταν πολλές οι καλές ιστορίες εκείνης της χρονιάς. Ο Φρέντερικ Πολ με το ''Εμείς οι Αγορασμένοι Άνθρωποι'' παρουσιάζει μία ωραία ιδέα εμποτισμένη με κυνισμό, αλλά ως εκεί. Ένω κάτι λίγα έλεγε και ''Η Δοκιμασία'' της Κιτ Ρηντ. Οι άλλες δύο που υπήρχαν (Τζέημς Γκ. Μπάλλαρντ- ''Υπερδόμηση'' και Φρανκ Χέρμπερτ- ''Ψυχοναρκοπέδιο'') με κούρασαν.

 

Avoid it.

Edited February 16, 2014 by Δημήτρης

[alanon]

Ηρθε η ωρα να λήξει το κεφάλαιο ετοιμοθανατη γη...ριαλτο ο θαυμαστος

[BladeRunner]

Άρχισα το Το όνομα του παιχνιδιού είναι θάνατος, του Νταν Τζ. Μάρλοου. 

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''She'' του Χένρυ Ράιντερ Χάγκαρντ.

[BladeRunner]

Άρχισα το Ριψοκίνδυνο παιχνίδι, της Πόλα Γκόσλινγκ.

[Naroualis]

Τέλειωσα χτες τη Δεξιά Τσέπη του Ράσου του Γιάννη Μακριδάκη. Εξαιρετική γραφή, λίγο ιδιαίτερη τεχνική (με την έννοια ότι μπερδεύει ή κουράζει κάποιες φορές), άπλετο συναίσθημα. Δίνει την εντύπωση ότι ενός κόσμου περίκλειστου, που περιέχει τον εξής έναν ένοικο. όλα τα υπόλοιπα (η Εκκλησιαστική αρχή, οι προσκυνητές, ακόμη κι ο Μάρκος) είναι εκεί απλά για να πλαισιώνουν τον κόσμο του μοναχού Βικέντιου, όχι για να αποτελούν μέρος του.