Τι διαβάζετε;

[Mort13]

Καλύτερα να διαβάσεις πρώτα το Witches Abroad και μετά το Lords and Ladies.

 

According to Pratchett himself, Lords and Ladies is one of the few Discworld novels that cannot stand on its own; one needs to have read the previous two books in the Witches sub-series, Wyrd Sisters and Witches Abroad, to have a proper understanding of the characters and their relation to each other.

[lothorien]

Εγω που και που κανα strange,η αληθεια ειναι οτι εχω παρει το τελευταιο τευχος αλλα δεν το εχω τελειωσει ακομα, θελω να πω οτι στο διαβασμα ειμαι κυκλοθιμικος δηλαδη υπαρχουν στιγμες που να θελω να διαβασω οτιδηποτε για να ενημερωθω και αλλες στιγμες λογου χαρη να μην διαβαζω ουτε για την σχολη μου. Ειναι αναλογως την διαθεση που εχω,ξερω πως το μειονεκτημα που εχω ειναι οτι δεν εχω παντα την ιδια λαχταρα για να μαθω διαφορα

[Mort13]

Τελείωσα το Fevre Dream του G.R.R. Martin για να πάρω την δόση μου αφού οι δράκοι δεν μας κάνουν την τιμή να χορέψουν ακόμα... τελικά ότι κι αν γράψει τα καταφέρνει, SF, fantasy, horror... νομίζω μόνο αυτός και ο Simmons έχουν ασχοληθεί με όλα τα είδη με την ίδια επιτυχία.

[heiron]

Ζελαζνυ-Λεγκεν(για να μην πω Μουρκοκ) δηλαδη δεν μπαινουν σε αυτο το κλαμπ,τωντων?

[Arachnida]

Νορβηγικό Δάσος του Χαρούκι Μουρακάμι. Έχω ακούσει μόνο επαίνους.

[Mort13]

Ζελαζνυ-Λεγκεν(για να μην πω Μουρκοκ) δηλαδη δεν μπαινουν σε αυτο το κλαμπ,τωντων?

 

Δε νομίζω ότι έχουν γράψει κάτι σε horror, αναφέρθηκα και στα 3 είδη που αποτελούν το focus του φόρουμ... βέβαια και το Fevre Dream δεν είναι ο ορισμός του horror αλλά είναι πιο κοντά σε αυτόν τον όρο από το να το πεις fantasy. Μπορείς να το πεις και Dark Fantasy, ΟΚ... τεσπά, νομίζω δεν χωράει αμφιβολία ότι και ο τηλεφωνικός κατάλογος από τα χέρια του Martin θα ήταν ένα έξοχο ανάγνωσμα

[heiron]

Δεν το εχω διαβασει παντως δεν εχω ακουσει να το κατατασουν στον τρομο,για αυτο δεν πηγε εκει το μυαλο μου.Ηξερα οτι εγραφε ΕΦ παλιοτερα.Και εννοειται οτι αμα εισαι καλος συγγραφεας το ειδος δεν πρεπει να σε περιοριζει.Παρεπιπτοντως θα επρεπε να αναφερω και τον Gaiman αλλα οι αλλοι τρεις που ειπα ειναι κορυφη-οπως και ο Μαρτιν-και ειπα να μην πεσω στο κυπελλο Ουεφα...

Παντως εχει ψωμι το θεμα,μπορουμε να το συζητησουμε σε αναλογο τοπικ.

[Naroualis]

Χειρόγραφα που βρέθηκαν σε μια μπανιέρα, Στάνισλαβ Λεμ. Στις πρώτες δέκα σελίδες εκνευρίστικα τόσο που δε θυμάμαι καν τι ςπεριείχαν οι υπόλοιπες. Και το τελείωσα χτες βράδυ...

[nikosal]

Γιατί εκνευρίστηκες τόσο παιδί μου; Πες μας και κάνε μας και μια αξιολόγηση αν θέλεις...

[Naroualis]

Βασικά με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που καταπιέζουν και κατασκοπεύουν τους άλλους. Ειδικά το πρωτο κεφάλαιο ήταν η κορωνίδα του εκνευρισμού. Κι ο άτιμος ο Λεμ έχει έναν τρόπο γραφής που πραγματικά σε βάζει στο κλίμα της τρομοκρατίας. Ειλικρινά δε θα μπορούσα να το αξιολογήσω, γιατί δε θυμάμαι καν τι έγινε παρακάτω.

[nikosal]

Λοιπόν, αυτό το βιβλίο το είχα διαβάσει το 1983 χεχε και για αυτό δικαιολογούμαι να μην θυμάμαι τίποτα... Μόνο μια γενική αίσθηση, ότι με είχε εκνευρίσει η κλειστοφοβία και τα παράλογα που διαδραματίζονται, όπως ακριβώς σε εκνευρίζει μια ιστορία που σου διηγείται κάποιος φίλος και θες να του πεις "μα δεν έκανες έτσι και έτσι βρε αδελφέ;" Ίσως και γιατί δεν ήταν ο Λεμ που είχα γνωρίσει στον Γιον Τίχι, το Σολάρις και κυρίως την Κυβεριάδα.

 

Τέλος πάντων, το είχα στις εκδόσεις Γραφή σε μετάφραση Μάρκου Λιάμου. Μερικά χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε η ίδια μετάφραση από τον Καστανιώτη, προφανώς αγόρασαν τα δικαιώματα. Αυτή την έκδοση υποθέτω διάβασες;

[Naroualis]

Όχι, την παλιά. Μου τη δάνεισε ο κ. προϊστάμενος, που σε έξι χρόνια βγαίνει στη σύνταξη...

[nikosal]

Όχι, την παλιά. Μου τη δάνεισε ο κ. προϊστάμενος, που σε έξι χρόνια βγαίνει στη σύνταξη...

 

Α, γκουχ, γκουχ, γκουχ... οι άνθρωποι που έχουν την παλιά έκδοση πλησιάζουν την ηλικία συνταξιοδότησης, ε;

[Naroualis]

Εγώ δεν είπα τίποτα. Μόνος σου καρφώθηκες

[DinoHajiyorgi]

QUAKER (ΚΟΥΑΚΕΡ – Φυσική Τροφή), η ετικέτα των 500g της Quaker Oats.

 

Όχι ακριβώς βιογραφία, μεστή, λιτή, άμεση γραφή που κρατάει τον αναγνώστη όρθια προσηλωμένο. Χωρισμένο σε τρία μέρη, το κάθε επόμενο πιο πλούσιο από το προηγούμενο χωρίς αυτό να προσδιορίζει και την σειρά ενδιαφέροντος.

 

Το Πρώτο Μέρος είναι χωρισμένο σε δύο κεφάλαια, με το δεύτερο από αυτά (Αλμυρό Πρωινό) να είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρον από το Γλυκό Πρωινό που το ξεκινάει. Το Αλμυρό κεφάλαιο είναι πιο δυνατό καθώς περιέχει αρκετές αναπάντεχες εκπλήξεις

(προσθήκη τυριού με χαμηλά λιπαρά, μοσχοκάρυδο ή πιπέρι.)

 

 

Το Δεύτερο Μέρος σίγουρα το πιο «κρεμώδες» του όλου έργου, καθώς πέρα από τις εκπλήξεις συνθέτη ένα αληθινό έπος με την συμμετοχή δράσης από ντοματόσουπες, κοτόσουπες, και σπάζοντας τα ταμπού, μέχρι και υγιεινά μπιφτέκια. Υπήρξαν αντιδράσεις από μερίδα κριτικών που δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν τον κιμά σε μια saga των Quaker, αλλά ο καθένας το παίρνει σύμφωνα με το στομάχι του.

 

Το Τρίτο Μέρος, αν και το πιο πυκνογραμμένο και ενημερωτικό της ετικέτας, είναι και το πιο φλύαρο, καταντώντας ανιαρό για τα γούστα μου. Το Παντοθενικό Οξύ στις Βιταμίνες ανάβει για λίγο τα αίματα αλλά είναι πολύ λίγο πολύ αργά, και ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.

 

Πάντως, γενικά, δεν θα σας απογοητεύσει. Θα σας γεμίσει, θα σας χορτάσει, θα αφήσει πίσω μια γλυκιά ή αλμυρή γεύση, και την επομένη το πρωί θα τραγουδάτε στο μπάνιο.

[Darkchilde]

Μόλις τέλειωσα το βιβλίο της Ευθυμίας Ε. Δεσποτάκη, Μέσα απ'το γυαλί.

 

Ευθυμία μου, το μόνο που έχω να σου πώ είναι συνέχισε έτσι. Τα παραμύθια που γράφεις, μου αρέσουν πολύ και περιμένω να διαβάσω και άλλα... (Και πραγματικά τρελλαίνομαι γαι παραμύθια!). Μακάρι να είχε άλλες τόσες ιστορίες το βιβλίο σου!

Edited January 10, 2008 by Darkchilde

[Naroualis]

[Mort13]

Earthlight, για να τιμήσω τα 90στα γενέθλια του Sir Arthur Clarke.

[Mort13]

Catch-22, αντιπολεμίκη σάτιρα του Joseph Heller.

[Naroualis]

Τελείωσα εντός των ημερών τους Θρύλους του Σύμπαντος, το Small Gods του Terry Pratchett Και το Έξι δις τρόποι ζωής του ημετέρου κ. Παναγιώτου Κούστα. Κοντεύω να τελειώσω και το Θάνατο του Ιππότη Τσελάνο και άλλες ιστορίες της Θεοφανούς Καλογιάννη. Περισσότερα στα ανάλογα τόπικς.

[Sileon]

Τέλειωσα το "τότε που ήμασταν ορφανοί", του Καζούο Ισιγκούρο. Έχοντας πια διαβάσει όλα του τα βιβλία, του βγάζω το καπέλο σαν έναν απο τους κορυφαίους Βρεττανούς λογοτέχνες, με στόφα κλασσικού ο οποίος δεν γράφει απλώς για να γράφει, όπως πολύ άλλοι σύγχρονοι.

Τώρα διαβάζω το "πίσω απο το γυαλί", της Ευθυμίας Δεσποτάκη. Είμαι στην αρχή ακόμα, αλλά ένα θα πω. Πάντα τέτοια! Περαιτέρω, με το πέρας του βιβλίου.

[D'Ailleurs]

Θράσος Καστανάκης - Χατζημανουήλ

 

ο Χατζημανουήλ διηγείται την άνοδο και την πτώση του ήρωα. Ανήθικος, μισαλλόδοξος, φιλόδοξος δίχως όρια και ηθικές αρχές ικανός να πουλήσει τη γυναίκα του σε τούρκο αξιωματικό, βρίσκει το τέλος που δεν αξίζει σε κανένα άνθρωπο, αναζητώντας τη λύτρωση. Κλασσικός, χωρίς λαική αποδοχή, ο Καστανάκης συναρπάζει με την γλαφυρότατη γλώσσα του.

Βαλέριο Μασίμο Μανφρέντι – Χίμαιρα

 

Ο Φαμπρίτσιο Καστελάνι, ένας φιλόδοξος αρχαιολόγος, μελετά το άγαλμα ενός παιδιού, που βρέθηκε ανάμεσα σε ερείπια της εποχής των Ετρούσκων, και εντοπίζει μέσα του μια περίεργη σκιά. Καθώς προσπαθεί να λύσει το μυστήριο, ανεξήγητα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν στην περιοχή. Μια άγνωστη γυναίκα τού τηλεφωνεί και του ζητά να σταματήσει την έρευνά του, τρομακτικές κραυγές ακούγονται τη νύχτα κι ο ίδιος ο Φαμπρίτσιο γίνεται μάρτυρας μιας άγριας επίθεσης από ένα τρομακτικό ζώο.

 

Καθώς η αγωνία κορυφώνεται, ο αναγνώστης παρασύρεται από τον γρήγορο ρυθμό και τη δράση και προσπαθεί ο ίδιος να συνδυάσει τα κομμάτια του παζλ και να ανακαλύψει το μυστικό που κρύβει το άγαλμα.

 

 

 

 

Φίλιππος Φιλίππου – Αντίο, Θεσσαλονίκη

Στη Θεσσαλονίκη, μια ευαίσθητη ποιήτρια αναθέτει σε ένα νέο αθηναίο δημοσιογράφο να εξιχνιάσει της συνθήκες θανάτου του συντρόφου της. Η αστυνομική ιστορία αποτελεί το πρόσχημα για την περιπλάνηση του ήρωα στο λιμάνι, τα μπαρ και τα ξενυχτάδικα, στις ακτές και τα πάρκα και αφορμή για να γνωρίσει βαθύτερα την πόλη και τους ανθρώπους της.

 

 

 

 

 

 

Ντέιβιντ Χόμελ – Ηλεκτρικές καταγίδες

 

Με επίκεντρο τους τρελούς του Κόνσιγκτον, μια εφηβική παρέα κάποιου εργατικού προαστίου του Σικάγου, Ο Ντέιβιντ Χόμελ μνημονεύει τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την δεκαετία του ’60.

[araquel]

χμμμ... έχω λίγο καιρό να ποστάρω, και δεν θυμάμαι τι είχα ποστάρει τελευταία φορά, αλλά ασ κάνουμε μια συνοπτική λίστα.

 

ξαναδιάβασα (όλους αυτούς τους μήνες απουσίας) το γυρίστε το γαλαξία με ώτο-στοπ (για 6η ή 7η φορά πλέον), τα dirk gently's holistic detective agency και the long, dark tea-time of the soul, και το the salmon of doubt (ναι, στην ουσία μία βασική επανάληψη του άνταμς, πλην του αγαπημένου μου last chance to see).

 

επιτέλους διάβασα το solaris του stanislaw lem. πολύ ωραίο σε κάποια σημεία, αριστουργηματικό σε κάποια άλλα. εχμ... οκ, και μέτριο σε ορισμένο. αλλά παραμένει αριστούργημα.

 

βρήκα σε *γκουχ γκουχ* pdf το sandworms of dune και το διάβασα. δεν ήθελα να το πάρω με σκληρό εξώφυλλο και xl έκδοση - σε 1-2 μήνες βγαίνει και σε paperback, οπότε θα το αγοράσουμε και επισήμως, αν και δεν βρίσκω κάποιο λόγο να το κάνω. είναι επιοικώς οικτρό. υποτίθεται ολοκληρώνει την ιστορία που ξεκίνησε στους αιρετικούς του ντιούν (όταν ακόμα τα ντιούν τα έγραφε ο πατέρας). τώρα, πώς την ολοκληρώνει και πώς δεν μένουν ερωτήματα είναι άλλο θέμα. παίζει και να αφήνουν επίτηδες περιθώριο για να γράψουν και άλλα βιβλία. αλί σε εμάς... αλλά θα ανοίξω σχετικό νήμα για να τα χώσω.... για να είμαι σωστός, έχει και ένα καταπληκτικό στοιχείο, αλλά χάνεται υπό το βάρος σων συνθηκών στις οποίες εμφανίζεται....

 

the god's delusion του richard dawkins. μετά από 5 μήνες που το γυρόφερνα, επιτέλους το έστρωσα και το διάβασα. υπάρχει θεός; άσχετα από αυτό το ερώτημα, για το οποίο δεν μπορούμε να απαντήσουμε ποτέ είτε θετικά είτε αρνητικά, γιατί φερόμαστε έτσι και γιατί αποδίδουμε τις ιδιότητες που αποδίδουμε στο θεό; (και άλλα σε αυτό το πνεύμα) αρκετά ενδιαφέρον, θέτει σωστά ζητήματα, αναλογίες, εξηγήσεις. αλλά μετά το μέσο του βιβλίου, το γυρνάει σε πιο θεωρητικά, χωρίς πολλή (ή έστω αρκετή) έρευνα, οπότε χάνει σε κύρος. κάτι που του επισημαίνεται στο the dawkin's delusion, ένα βιβλίο απάντηση στα διάφορα ζητήματα που θίγει. αν και έχει και αυτό κάποια σωστά επιχειρήματα, εγώ το εξέλαβα περισσότερο ως μια προσπάθεια υπονόμευσης του dawkins, παρά σαν ένα βιβλίο που ουσιαστικά προσφέρει κάτι. αλλά θα τα πούμε στο νήμα και αυτά....

 

gods behaving badly της marie phillips. χαριτωμένο, ελαφρύ σαν το πούπουλο βιβλίο με το ελληνικό δωδεκάθεο που επιβιώνει στα προάστια της αγγλίας. μπλα μπλα μπλα μπλέξιμο και μπλα μπλα μπλα ξεμπλέξιμο. αλλά παρέμεινε ευχάριστο ;)

 

δεν θυμάμαι κάποιο άλλο. τέλος πάντων. τώρα ξαναδιαβάζω το dune, μπας και σωθεί η εικόνα... ;)

[D'Ailleurs]

βρήκα σε *γκουχ γκουχ* pdf το sandworms of dune και το διάβασα. δεν ήθελα να το πάρω με σκληρό εξώφυλλο και xl έκδοση - σε 1-2 μήνες βγαίνει και σε paperback, οπότε θα το αγοράσουμε και επισήμως, αν και δεν βρίσκω κάποιο λόγο να το κάνω. είναι επιοικώς οικτρό. υποτίθεται ολοκληρώνει την ιστορία που ξεκίνησε στους αιρετικούς του ντιούν (όταν ακόμα τα ντιούν τα έγραφε ο πατέρας). τώρα, πώς την ολοκληρώνει και πώς δεν μένουν ερωτήματα είναι άλλο θέμα. παίζει και να αφήνουν επίτηδες περιθώριο για να γράψουν και άλλα βιβλία. αλί σε εμάς... αλλά θα ανοίξω σχετικό νήμα για να τα χώσω.... για να είμαι σωστός, έχει και ένα καταπληκτικό στοιχείο, αλλά χάνεται υπό το βάρος σων συνθηκών στις οποίες εμφανίζεται....

 

κατάρα σε όλους τους ελεεινούς βρωμιάρηδες, έμπορούς που αρπάζουν έργα συγγραφέων και σκηνοθετών και τα κάνουν προιόν προς πώληση...

[Naroualis]

Τελείωσα το Θάνατο του Ιππότη Τσελάνο της Θεοφανούς Καλογιάννη (και να ευχαριστήσω και δημοσίως αυτόν που μου το χάρισε). Ήταν καταπληκτικό, ολίγον αρχαΐζον, αλλά καταπληκτικό παραμύθι. Τελείωσα επίσης την Ταβέρνα του Ζολά του Πάνου Κουτρουμπούση. Αναφέρω ενδεικτικά άλλους τίτλους από τον ίδιο συγγραφέα: Εν Αγκαλιά δε Κρισγιαούρτι, Στο Θάλαμο του Μυθογράφφ, το Κεντράκι του Ταρζάν. Παράνοια! Κι απόλαυση μαζί!