Τι διαβάζετε;

[Darkchilde]

Darkchilde το Dragons of Eden σε ποιες εκδόσεις το διαβάζεις;

 

Αυτή την έκδοση που πήρα από το Amazon.

[Δημήτρης]

Αυτή την έκδοση που πήρα από το Amazon.

 

 

Α, στο πρωτότυπο το διαβάζεις; Σε ρώτησα γιατί υπάρχουν και κάποια άλλα βιβλία του Carl Sagan στα Ελληνικά που πρέπει να είναι σειρά.

[synodoiporos]

Διαβάζω το Η Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας του Κώστα Μίσσιου. Δεν γίνεται να το αφήσεις έτσι και φτάσεις στη δεύτερη κιόλας σελίδα. Και μόνο το σενάριο αλα Silent Hill με σκηνικό χωριό ελληνικής υπαίθρου, σε κρατά αιχμάλωτο. Η ιδέα μοιάζει με το Μπαράκι του Τσάρλι του Ηλία Φλωράκη, ιστορίες δηλαδή που ΄συνδέονται σε ένα κοινό σημείο. Το ατού του συγγραφέα, εκτός από τη γλώσσα και την παραστατική γραφή του είναι η δημιουργία ατμόσφαιρας που δε λείπει απο καμία σελίδα.

 

 

Παρατηρητή διαβάζεις ένα απτα (ελάχιστα)αγαπημένα μου βιβλία Έλληνων συγγραφέων. Δεν είναι πολύ ατμοσφαιρικό?! Με έβαλε κανονικά στο κλίμα της υπαίθρου! Όλες οι ιστορίες είναι καλές, αλλά η πρώτη και η τελευταία είναι οι αγαπημένες μου. Μπράβο στον Κώστα Μίσσιο.

Όποιος/α θέλει να ζήσει spookie νύχτες στο ελληνικό ύπαιθρο, ας τσεκάρει αυτό το βιββλίο, αξίζει.

 

 

Πολύ καλό βιβλίο πράγματι. Και πολύ σημαντικό στο να ξαναθυμηθούμε την σημασία που παίζει η ατμόσφαιρα στην λογοτεχνία του φανταστικού.

Edited January 21, 2009 by synodoiporos

[Darkchilde]

Α, στο πρωτότυπο το διαβάζεις; Σε ρώτησα γιατί υπάρχουν και κάποια άλλα βιβλία του Carl Sagan στα Ελληνικά που πρέπει να είναι σειρά.

 

Ναι, στο πρωτότυπο. Για μένα είναι σπάνιο να διαβάσω μετάφραση από Αγγλικά. Έχω να διαβάσω μετάφρασμένο από τα Αγγλικά βιβλίο, τουλάχιστον 10+ χρόνια.

[Δημήτρης]

Ναι, στο πρωτότυπο. Για μένα είναι σπάνιο να διαβάσω μετάφραση από Αγγλικά. Έχω να διαβάσω μετάφρασμένο από τα Αγγλικά βιβλίο, τουλάχιστον 10+ χρόνια.

 

Ναι, σίγουρα το πρωτότυπο είναι πάντοτε και το καλύτερο. Αν όμως ξέρεις την γλώσσα, που εγώ δεν την ξέρω . Σπουδαίος επιστήμονας ο Sagan όσο ζούσε .Τες πάντων. Τα λέμε στο topic του Bradbury όταν τελειώσω το Φαρενάιτ. Ευχαριστώ.

[lizbeth_covenant]

Μιας και τελείωσα την τετραλογία του twilight να σας γράψω τις εντυπώσεις μου!

Εμένα μου αρέσουν γενικά ιστορίες με βρικόλακες, είναι απ' τα αγαπημένα μου θέματα. Εδώ οι βρικόλακες παρουσιάζονται διαφορετικά, όχι τόσο σκοτεινοί όσο θα ήθελα. Καταρχήν αλλάζει αρκετά ο μύθος αφού μπορούν να βγούνε στο φως του ήλιου! Anyway εμένα μου άρεσε περισσότερο το πρώτο βιβλίο που αφορά περισσότερο έναν ρομαντικό εφηβικό έρωτα παρά οτιδήποτε άλλο. Η περιπέτεια είναι μικρή σε αριθμό σελίδων και θα έλεγα ελάχιστα σημαντική. Αυτό το στιλ ακολουθούν και τα υπόλοιπα βιβλία(με διαφορά ίσως το τέταρτο-breaking down- που είναι πιο σκληροπυρηνικό σε σχέση με τα άλλα). Είναι γραμμένα στο πρώτο πρόσωπο και αυτό το έκανε πολύ άμεσο. Μου άρεσε η ιδέα ενός βρικόλακα που ερωτεύεται ένα θνητό κορίτσι αλλά σε αρκετά σημεία σκέφτηκα πως ακόμη κι εγώ που είμαι σχετικά άπειρη με τη συγγραφή θα το έγραφα καλύτερα. Το πρώτο βιβλιο ήταν αρκετά κολλητικό, τα υπόλοιπα χαλαρά. Και απ' το δεύτερο και μετά υπήρχαν κεφάλαια που ήθελα να τα περάσω αδιάβαστα γιατί ήταν είτε βαρετά είτε εκνευριστικά!Το καλό ήταν πως είχε γέλιο σε πολλές φάσεις και γενικά περνούσε ευχάριστα η ώρα μου διαβάζοντάς τα.Αυτά...

[kitsos]

Η Μύγα του Ζορζ Λανγκελάν πολύ καλή ιστορία, απίθανη γραφή. Μια ευχάριστη έκπληξη.

[Eroviana]

Διάβασα το Tales of Beedle the Bard και μου άρεσε αρκετά. Ιδιαίτερα τις αναφορές στο Fantastical Beasts and Where to Find them οι οποίες ίσχυαν κιόλας. Βέβαια, δεν ξέρω τι γράφει στο ελληνικό και στην απλή αγγλική έκδοση (έχω το collector's-->σπασικλάκι), αν σχολιάζει ο Dumbledore δλδ. Αν καταφέρω να βρω και το Quidditch through the Ages (άλλο ένα comic relief) θα έχω ολοκληρώσει τη συλλογή.

 

Ξεκίνησα τη Γυάλινη Πόλη του Πολ Όστερ. Δεν έχω διαβάσει άλλο δικό του, αλλά μου αρέσει το στυλ. Δεν είναι φάντασυ βέβαια...

[Darkchilde]

Διάβασα το Tales of Beedle the Bard και μου άρεσε αρκετά. Ιδιαίτερα τις αναφορές στο Fantastical Beasts and Where to Find them οι οποίες ίσχυαν κιόλας. Βέβαια, δεν ξέρω τι γράφει στο ελληνικό και στην απλή αγγλική έκδοση (έχω το collector's-->σπασικλάκι), αν σχολιάζει ο Dumbledore δλδ. Αν καταφέρω να βρω και το Quidditch through the Ages (άλλο ένα comic relief) θα έχω ολοκληρώσει τη συλλογή.

 

Ξεκίνησα τη Γυάλινη Πόλη του Πολ Όστερ. Δεν έχω διαβάσει άλλο δικό του, αλλά μου αρέσει το στυλ. Δεν είναι φάντασυ βέβαια...

 

Δες εδώ: Alibris: Quidditch through the ages

 

Χρησιμοποιώ το Alibris (και το co.uk και το com) όταν δεν βρίσκω κάτι στο Amazon. Τις περισσότερες φορές τα βρίσκω. Αργούν λίγο στην παράδοση, αλλά είναι αξιόπιστο.

[The Phantom]

Ματαιοπονώ..

Διαβάζω ξανά την "Λάμψη", του γνωστού Αμερικανού Λογοτέχνη..

Edited January 23, 2009 by The Phantom

[Παρατηρητής]

Διαβάζω το Βασίλειο της Αράχνης ΙΙ του Γιάννη Πλιώτα και τουλάχιστον μέχρι τις πενήντα πρώτες σελίδες αναρωτιέμαι αν πήρα τη σωστή συνέχεια ή αν έγινε κάποιο λάθος στο τυπογραφείο (αν έβαλαν το εξώφυλλο σε άλλο βιβλίο). Ξεφυλλίζοντας όμως λίγο το παρακάτω βρήκα το οικείο όνομα Αλιόσκα οπότε εντάξει, δεν με ξεγέλασαν...

[Dark desire]

To PS I Love you της Cecelia Ahern (ιστορια αγαπης, αλλα καθολου γλυκαναλατη!)

[Adinol Doy]

Σοβαρά? Ποιος είναι?

 

PS: Το δοκίμιο του Λάβκραφτ που μου πρότεινες, έπαθα πλάκα! Καταπληκτικό

 

Εἶναι ὁ Konstantinos καὶ ἔχει ἤδη ποστάρει δυὸ ἱστορίες.

 

Ναί, ὁ Οὑελμπὲκ ἔκανε ἐξαιρετικὴ δουλειά. Φαντάσου ὅτι τὸ διάβασα στὰ γαλλικά, στὴν ἀγγλικὴ μετάφραση καὶ στὴν ἑλληνική. Μιλᾶμε γιὰ τέτοια πώρωση! Καὶ μετά, στὸ καπάκι, ξαναδιάβασα Λάβκραφτ.

[Waylander]

Το τελευταιο βασηλειο του kornwell και τα βουνα της τρελας του lovecraft.....Αυτα...

[Δημήτρης]

Ρόμπερτ Χάουαρντ, ο Άρχοντας των Νεκρών

[northerain]

Τέλειωσα το βιβλίο του Joe Hill(King), 20th Century Ghosts. Σαν βιβλίο μου φάνηκε τεμπέλικο. Πολλές ιστορίες με ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά που ποτέ μα ποτέ δεν πηγαίνουν κάπου. Η ιδέα ότι ο Χιλ αποφάσισε οτι τελικά είναι καλός συγγραφέας και χωρίς την βοήθεια του μπαμπά Κινγκ φαντάζει αστεία.

[Mort13]

A Fine and Private Place, του Peter S. Beagle.

 

Ένας μεσήλικας έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια και ζει τα τελευταία 20 χρόνια σε ένα νεκροταφείο με μόνη συντροφιά ένα ομιλόν κοράκι που του φέρνει τροφή και τα φαντάσματα των θαμμένων. Ένα νέο ζευγάρι φαντασμάτων και μια χήρα θα τον αναγκάσουν να δει με άλλη ματιά την ζωή. Μια συγκινητική ιστορία που ο Beagle έγραψε σε ηλικία μόλις 19 ετών! Σίγουρα πρέπει να το έχει διαβάσει κι ο Gaiman γιατί θυμίζει πολύ το στύλ του.

[Naroualis]

Τελείωσα το Κουρσάροι στην Ελλάδα του Κώστα Καιροφυλα.

[kitsos]

Τελείωσα το Κουρσάροι στην Ελλάδα του Κώστα Καιροφυλα.

Πώς ήταν ετούτο εδώ;

 

 

 

 

 

Διαβάζω το Ανάμεσα του Π.Μ.Ζερβού.

[Naroualis]

Τίποτε το πολύ σπουδαίο, αν και δεν έχω την ικανότητα να κρίνω πόση δουλειά έκανε ο άνθρωπος για να τα μαζέψει όλα αυτά. Ήταν και λιγάκι ηθικοπλαστικό, με αρχαϊζουσα ορθογραφία και πολυτονικό. Θύμιζε βιβλίο ιστορίας του σχολείου, γραμμένο δύο ή τρεις δεκαετίες πριν. Έχω την έκδοση του 2002 που είναι η τρίτη.

 

Να πω την αμαρτία μου, άλλο περίμενα να είναι κι άλλο ήταν. Περίμενα κάτι που να περιγράφει τις συνθήκες που επικρατούσαν στα πειρατικά της εποχής κι αυτό έλεγε για τα δεινά των ελληνικών νησιών.

[The Phantom]

Διαβάζω το άλλο καταπληκτικό έργο (συλλογή) του καταπληκτικού Αμερικανού Λογοτέχνη, το : «Νυχτερινή Βάρδια».

Φοβάμαι ότι με τόση Λογοτεχνία θα αρχίσω να απαγγέλω στίχους του T.S. Eliot.

[Naroualis]

Διαβάζω ένα υπέροχο βιβλίο, με καταπληκτική εικονογράφηση. Λέγεται Έξω από τη Γκρίζα Χώρα και το έχει γράψει ο Δημήτρης Βανέλης. Συστείνεται ανεπιφύλακτα τόσο στη νεαρή δεσποινίδα και στο νεαρό κύριο του κυρίου Κίτσου, όσο και στην Νίενορ και το Ντέιν. Για την Αρτεμούλα δεν μιλάω, υποθέτω ότι το έχει ήδη στη βιβλιοθήκη της...

 

Μια περιληψούλα: Δυο Ξωτικά της Γκρίζας Χώρας όπου τα πάντα είναι άρρωστα, βρώμικα και γκρίζα, αποφασίζουν να την εγκαταλέιψουν ψάχνωντας να βρούν τα Χρώματα και τη Μουσική, ώστε να φτιάξουν δώρα που θα τα χαρίσουν το ένα στο άλλο.

 

Είναι σκληρότερο απ' όσο ακούγεται και πολύ μαγικότερο απ' όσο δείχνει. Το διαβάζω αργά, για να μην τελειώσει...

[Tiessa]

Διαβάζω ένα υπέροχο βιβλίο, με καταπληκτική εικονογράφηση. Λέγεται Έξω από τη Γκρίζα Χώρα και το έχει γράψει ο Δημήτρης Βανέλης.

...

Είναι σκληρότερο απ' όσο ακούγεται και πολύ μαγικότερο απ' όσο δείχνει. Το διαβάζω αργά, για να μην τελειώσει...

 

Εγκρίνω και επευξάνω, Naroualis. Είναι πολύ ωραίο βιβλίο και σε καμιά περίπτωση δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά.

 

Έγώ πάλι, διαβάζω τον Τετράρχη, του Ιρβάιν, συνέχεια της Γεωμάντιδος. (2ο βιβλίο στην Τετραλογία του Πηγαδιού των Αντηχήσων).

Μια απ' τα ίδια, όπως είχα πει και για τη Γεωμάντι. Ο κόσμος είναι ενδιαφέρων, η κινητικότητα είναι μεγάλη, η πλοκή αρκετά πυκνή, τα μαγικά/ενεργειακά ευρήματα έξυπνα, αλλά τα πρόσωπα πάσχουν και οι διάλογοι παραμένουν το λιγότερο ελκυστικό μέρος της ιστορίας.

[mman]

Διαβάζω ένα υπέροχο βιβλίο, με καταπληκτική εικονογράφηση. Λέγεται Έξω από τη Γκρίζα Χώρα και το έχει γράψει ο Δημήτρης Βανέλης. Συστείνεται ανεπιφύλακτα τόσο στη νεαρή δεσποινίδα και στο νεαρό κύριο του κυρίου Κίτσου, όσο και στην Νίενορ και το Ντέιν. Για την Αρτεμούλα δεν μιλάω, υποθέτω ότι το έχει ήδη στη βιβλιοθήκη της...

Η Αρτεμούλα (ή Αρτεμάκι επί το οικογενειακότερον) το έχει ήδη διαβάσει (με τη βοήθεια της μαμάς της) και φυσικά της άρεσε πολύ.

[Arachnida]

Χρήστου Χρυσόπουλου, "Η Λονδρέζικη μέρα της Λώρας Τζάκσον". Για οποιον ασχολείται με την ποίηση νομίζω είναι must.

Επίσης του Μπουραντά, "Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη", που κέρδισε το βραβείο αναγνωστών φέτος.

Τελείωσα και το "Logicomix", το οποίο ήταν απλά εξαιρετικό.