Τι διαβάζετε;

[D'Ailleurs]

Elena Forbes - Οι νύφες του θανάτου

«Δεν θέλω», ψιθύρισε εκείνη τρέμοντας, καθώς τον κοιτούσε. «Δεν θέλω να...» Δεν μπορούσε να τελειώσει τη φράση. Να πεθάνω. Πέθανε μαζί μου. Μείνε μαζί μου για πάντα. Αυτό της είχε πει…

Για τη δεκατετράχρονη Τζέμα είναι ήδη πολύ αργά.

 

Το πτώμα της ανακαλύπτεται σε μια εκκλησία του Ίλινγκ, στο δυτικό Λονδίνο. Στην αρχή όλα δείχνουν πως πρόκειται για αυτοκτονία. Όταν, όμως, η νεκροψία αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο, ο επιθεωρητής Μαρκ Ταρτάλια και η ομάδα του καλούνται να ερευνήσουν την υπόθεση.

 

Αλλά η Τζέμα δεν είναι η πρώτη. Ούτε θα είναι η τελευταία. Και ο Μαρκ βρίσκεται σύντομα μπροστά σ’ ένα εκρηκτικό αίνιγμα, ενώ ο Τύπος, οι προφάιλερ της αστυνομίας, οι συνάδελφοί του, όλοι έχουν από μια διαφορετική θεωρία για το ποιος κρύβεται πίσω από τους θανάτους των αθώων κοριτσιών–και καμία δεν οδηγεί πουθενά.

 

Και στο μεταξύ, κρυμμένος στις σκιές, ο δολοφόνος υφαίνει προσεκτικά τον ιστό του για να πιάσει το επόμενο θύμα του. Την επόμενη νύφη...

[Naroualis]

Τελείωσα δύο βιβλία χτες βράδυ, πράγμα που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κακή ποιότητα του ενός από αυτά. Και εξηγούμαι:

 

α) Το Πέμπτο Στοιχείο, Τερί Μπυσόν. Θα μπορούσε να έχει υπότιτλο, "Πώς να πάρετε το σενάριο μιας ταινίας που θα μπορούσε να γίνει το πιο σκαμπρόζικο μυθιοστόρημα και να το μετατρέψετε στην πιο παιδιάστικη βλακεία". Εκτός από μία ή δύο παραγράφους (επαναλαμβάνω, παραγράφους) όλο το υπόλοιπο θα μπρούσε να είχε γραφτεί από έναν από τους πιτσιρικάδες που αναφέρει συνέχεια ο Παρατηρητής (εκείνοι που του είπαν ότι δε μπορεί να έχει άποψη σχετικά με το πώς προφέρεται η λέξη phoenix, γιατί δεν παίζει WoW...) Έχει και κάποια σημεία λίγο διαφορετικά από την ταινία (ας πουμε, σημαντική διαφορά, η Λίλου φοράει πρώτη φορά ρούχα όταν βγαίνει από τον αναδημιουργητή σάρκας κι όχι όταν την πάει ο Κόρμπεν στο σπίτι του Κορνήλιους). Κι επίσης, οποία θλίψη και κατάντια, μετριότατη και χωρίς καμμία έμπνευση μετάφραση. Θα προσπαθήσω να ξεχάσω ότι τους Μοντετσίουα τους αναφέρει ως Κοσμοσόανούς. Ναι.

 

β) Ευτυχώς αμέσως μετά πήρα κάτι που εν μέρει το είχα ξαναδιαβάσει. Τον Πεντάχρονο Τζέφτη, του Χάρλαν Έλισον, στο βιβλιαράκι της σειράς In Orbit, του Παρα Πέντε, μαζί την Όμορφη Μάγκι των Ασημένιων Νομισμάτων και το Ένα Παιδί κι ο Σκύλος του. Είχα διαβάσει παλαιότερα, σε καιρούς αθωότητας, τα δύο τελευταία και μάλιστα από την σελίδα του alternative factor. Και ακόμη και μετά από τόσον καιρό, είναι εξίσου συγκλονηστικά. Αλλά ο Πεντάρονος Τζέφτη... Θεέ μου, γιατί έπρεπε να το διαβάσω λίγο πριν κοιμηθώ; Θυμήθηκα όλα όσα εγώ έχω νοσταλγήσει κι όλα όσα μυρίζουν απώλεια όταν σου 'ρχεται στο μυαλό το όνομά τους.

Edited February 25, 2009 by Naroualis

[Mort13]

The Stainless Steel Rat Saves the World, του Harry Harrison.

 

Τρίτο στη σειρά του Stainless Steel Rat, αυτή τη φορά ο καπάτσος διαγαλαξιακός απατεώνας επιστρέφει στο παρελθόν (1975 και 1805) για να σώσει το σύμπαν από έναν παρανοϊκό εγκληματία που αλλάζει τη ροή της ιστορίας.

[kitsos]

Τον Ονειροβάτη του Παρατηρητή.

[Παρατηρητής]

Τον Ονειροβάτη του Παρατηρητή.

 

 

Ω...με συγκινείς...Ελπίζω να σου αρέσει.

[Nihilio]

To guns of avalon του Zelazny (Amber Chronicles book 2) και τον Ονειροβάτη του Παρατηρητή.

 

Ενδιαφέροντα βιβλία και τα δύο, κι ας είμαι στην αρχή τους.

Το πρώτο μου θυμίζει αρκετά Moorcock με πιο προσεγμένη γραφή, μπλέκοντας τον Αρθουριανό μύθο με πολυσύμπαντα και σκοτεινές μαγείες.

Το δεύτερο θα το ήθελα σε μια κανονική έκδοση και όχι σε ένα αρχείο word, γιατί, στο σημείο που έχω φτάσει τουλάχιστον, αποτελεί ένα πολύ δυνατό βιβλίο τρόμου.

[synodoiporos]

Τον Ονειροβάτη του Παρατηρητή...

... και τον Ονειροβάτη του Παρατηρητή... Το δεύτερο θα το ήθελα σε μια κανονική έκδοση και όχι σε ένα αρχείο word, γιατί, στο σημείο που έχω φτάσει τουλάχιστον, αποτελεί ένα πολύ δυνατό βιβλίο τρόμου

 

ει, αυτό το θέλω κι εγώ

 

Όπως είχα πει και στον Γιώργο, το απόσπασμα που είχε δημοσιευτεί στις Συμπαντικές Διαδρομές και είχα διαβάσει με είχε αφήσει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Θα το χαρακτήριζα κι εγώ ''δυνατό βιβλίο τρόμου''. Και σκεφτόμουν πως θα ήθελα να το διαβάσω ολόκληρο.

 

Παρατηρητή, one more copy please...

Edited February 28, 2009 by synodoiporos

[Παρατηρητής]

τον Ονειροβάτη του Παρατηρητή.

 

 

Το δεύτερο θα το ήθελα σε μια κανονική έκδοση και όχι σε ένα αρχείο word, γιατί, στο σημείο που έχω φτάσει τουλάχιστον, αποτελεί ένα πολύ δυνατό βιβλίο τρόμου.

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΠΤ (Δεν Πιάσαμε Τόπο).

 

Νιχίλιε άλλα μου έλεγες εχθές...

[mariposa]

Αν κατάλαβα καλά κ. Παρατηρητή, κυκλοφορεί για λίγους και εκλεκτούς, εεεε;;;;

[Παρατηρητής]

Αν κατάλαβα καλά κ. Παρατηρητή, κυκλοφορεί για λίγους και εκλεκτούς, εεεε;;;;

 

 

Κάπως έτσι...Βασικά δεν κυκλοφορεί αλλά το στέλνω σε όποιον θέλει να το διαβάσει. Αφού έχει μηδαμινές πιθανότητες να εκδωθεί για πολλούς λόγους (και ίσως καλύτερα), το στέλνω σε ενδιαφερόμενους, φίλους και ανελέητους κριτές.

[D'Ailleurs]

Raymond Chandler - Poodle Springs

When Chandler ( The Big Sleep ) died in 1959, he left only the first four chapters of L.A. private eye Philip Marlowe's seventh caper. Parker earns high marks for picking up the story from the slim opener and writing a thriller to rival his bestsellers on Spenser, Boston PI. Here Marlowe is newly wed to wealthy Linda and at home in her luxurious house in Poodle Springs (pseudonym for Palm Springs), but refuses to be a kept man. Hired by a local gambler to trace Les Valentine, a photographer who has welshed on a $100,000 bet, the detective questions the missing man's bibulous wife Muffy, daughter of a multi-millionaire. Muffy's vague answers give nothing away, so Marlowe drives back to L.A.'s grubby streets, looking for information. Acting on a tip, he visits the office of "Larry Victor," and finds it vacant except for the body of a blonde model. Marlowe knows Larry is Les and suspects he was framed for murder, probably by the gambler's mob bosses, so the investigator stays on the case in the city at the risk of his life and marriage.

[Nihilio]

Νιχίλιε άλλα μου έλεγες εχθές...

Ναι. Αλλά από χθες μέχρι σήμερα διάβασα και πέρα από το πολύ κακό πρώτο κεφάλαιο και, από το τρίτο και μετά, κόλλησα.

[Παρατηρητής]

από χθες μέχρι σήμερα διάβασα και πέρα από το πολύ κακό πρώτο κεφάλαιο και, από το τρίτο και μετά, κόλλησα.

 

Σε ευχαριστώ λοιπον για την υπομονή σου.

[Dark desire]

Τελείωσα κι εγώ μια Ωρόρα, το 37, Ιστορίες με γίγαντες. Μέτριο και τίποτε παραπάνω. Όλα του τα διηγήματα...

 

Εχω σχεδον ολοκληρη τη σειρα απο Ωρορα (Την ειχε ο παλιος περιπτερας μας διπλα στα Αρλεκιν και καθε μεσημερι γυρνωντας απο σχολειο, πανεπιστημιο ή δουλεια τσακιζα κι ενα-Ο καινουριος προτιμα κουτσομπολιστικες φυλλαδες ) Διαβασε το Ιστοριες Φαντασιας από το Παρελθον, το Ιστοριες με λυκανθρωπους ν1 και το Ιστοριες με βρικολακες ν1. Μακραν τα καλυτερα της σειρας και με αγνωστα-σχετικα-διαμαντακια. Εξαιτιας του τελευταιου πουλαγα μαγκια στο μαθημα της Λογοτεχνιας στο Λυκειο, χαρακτηριζοντας τον Βαλαωριτη ως προδρομο της ελληνικης λογοτεχνιας τρομου (με αφορμη το εξαιρετικο ποιημα του για το Θαναση Κλαρα). Η καθηγητρια ειχε φρικαρει, αλλα επειδη ειχα επιχειρηματα το βουλωνε

[Tiessa]

Άρχισα τη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας" του Κωνσταντίνου Μίσσιου.

Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει τέσσερα διηγήματα και αυτό που μου αρέσει κυρίως είναι ότι ο συγγραφέας βασίζεται στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί και όχι στο να μας περιγράψει με λεπτομέρειες ανατομικά στοιχεία των πτωμάτων.

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Μόλις διάβασα το Νόβα του Σάμιουελ Ντηλέινι. Κάτι πολύ περισσότερο από έναν πόλεμο οικονομικών συμφερόντων σε διαγαλαξιακό επίπεδο.

Η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο λευκά αδέλφια και μια πολύχρωμη παρέα από τσιγγάνους του διαστήματος, μουσικούς, επίδοξους συγγραφείς και ραλίστες. Προσπαθώ να φανταστώ τι εντύπωση προξενούσε στην πατρίδα του συγγραφέα στα τέλη του ’60: σε κοινό που μόλις πήγαινε να ξεφύγει από το φυλετικό διαχωρισμό και πάλευε με έναν θερμό κι ένα ψυχρό πόλεμο. Η τεχνολογική φαντασμαγορία και τα γαλαξιακά τοπία μου έφεραν στο νου την «Μπαρμπαρέλα» του Ροζέ Βαντίμ, και τώρα μόλις διαπίστωσα ότι κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά, το 1968. Σύμπτωση; Το πνεύμα της εποχής; Ποιος ξέρει;

Κι ακόμη, ειρωνική προσέγγιση στο βασικό μύθο του νικητή ήρωα. Αφήνει πολύ περισσότερες απορίες παρά απαντήσεις, κι είναι ακριβώς το είδος των μυθιστορημάτων που μου αρέσουν.

[voodoo4]

Τέλειωσα προχτές το Παιχνίδι του Έντερ (εκδ. ΜΕΔΟΥΣΑ) του Orson Scot Card και μόλις έπιασα το UBIK του Philip k. Dick. (στα αγγλικά, εκδ. VINTAGE).

Το πρώτο με ψιλο-(ίσως και χοντρο)-απογοήτευσε. Άρχισε καλά, κάπου πριν τη μέση κατέντησε μονότονο και προβλέψιμο. Η ιστορία εξελισσόταν σαν χολυγουντιανό σενάριο του συρμού και κάπου το όλο military sf με κούρασε. Ξέρω, πήρε HUGO και NEBULA, αλλά εμένα προσωπικά δε με έπεισε.

Το UBIK το έπιασα μόλις σήμερα και ήδη είμαι στο 1/3 του βιβλίου. Είναι απλά απολαυστικό.

 

Περιμένουν τη σειρά τους τα The Man In the High Castle του Dick, Slaughterhouse Five του Vonnegut και το Γυμνό Γεύμα του Μπάροουζ.

Δε βλέπω να βγάζουν το Μάρτη, καθότι το διάβασμα είναι το μόνο αντίδοτο στην ανία του στρατού.

Για το Γυμνό Γεύμα έχω ακούσει διθυράμβους, το έχει διαβάσει κανείς?

Edited March 2, 2009 by voodoo4

[Eroviana]

Διαβάζω - ή μάλλον τελειώνω - το Truth του Terry Pratchett. Αρχικά, βαρέθηκα αλλά καθώς τριγύριζα στα γνώριμα, πια, σοκάκια της Ank-morpork πωρώθηκα και πάλι! Η ιστορία αφορά τον Wiliam de Worde, ένα χαρακτήρα που συναντώ πρώτη φορά, και παρόλο που γίνονται αναφορές οι Vetinari και Vimes δεν παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Είναι το ξεκίνημα της δημοσιογραφίας στην πόλη. Αρκετά έξυπνο.

[Nihilio]

Περιμένουν τη σειρά τους τα The Man In the High Castle του Dick, Slaughterhouse Five του Vonnegut και το Γυμνό Γεύμα του Μπάροουζ.

Δε βλέπω να βγάζουν το Μάρτη, καθότι το διάβασμα είναι το μόνο αντίδοτο στην ανία του στρατού.

To καλύτερο αντίδοτο στην ανία του στρατού είναι το να σε τρέχουν από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ. Αν παρόλα αυτά έχεις ελεύθερο χρόνο το διάβασμα μετράει (πχ εγώ, ενάμιση μήνα στο φρουραρχείο διάβασα 16 βιβλία.

[D'Ailleurs]

Ed McBain - The killers payoff

He appeared to be a decent, upright, honest citizen.... And yet appearances can be more than deceiving in the world of blackmail and extortion. The shocking gangland-style murder of known blackmailer Sy Kramer begs the question: which of Kramer's marks had given him his very last payoff? A politician's beautiful wife with a deadly secret? An overly interested ex-con? A wealthy soft-drinks executive? Or the mystery person who had fattened Kramer's wallet by the thousands? The detectives of the 87th Precinct must break the chain that links the dead man's associates and single out a killer -- before someone else cashes it in.

[constantinos]

Άρχισα τη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας" του Κωνσταντίνου Μίσσιου.

Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει τέσσερα διηγήματα και αυτό που μου αρέσει κυρίως είναι ότι ο συγγραφέας βασίζεται στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί και όχι στο να μας περιγράψει με λεπτομέρειες ανατομικά στοιχεία των πτωμάτων.

 

Όταν τελειώσεις πες μου εντυπώσεις…

[constantinos]

Εγώ πάλι τελειώνω το Guards! Guards!, του Πράτσετ. Υπέροχο χιούμορ όπως και στα προηγούμενα που διάβασα.

[Waylander]

Υπεριον του simmons....και 1000 νανοι και ενα τηγανι του Pratchet. Η πρωτη μου συναντιση με τον κυριο...

[Nienor]

1000 νανοι και ενα τηγανι του Pratchet. Η πρωτη μου συναντιση με τον κυριο...

 

Δεν είναι μια υπέροχη πρώτη συνάντηση?

[kitsos]

Δεν είναι μια υπέροχη πρώτη συνάντηση?

 

Για μένα πάντως ήταν.