Jump to content

Τα διηγήματα εφ του 9


Recommended Posts

"Πίου-πίου" κάνουν τα ακτινοπίστολα. Φευ!

Και τα παιδιά όταν παίζουν πιστολίδι.

 

Αλλά σοβαρά τώρα, πόσα πίου-πίου ΕΦ έχεις γράψει, πόσα έχεις διαβάσει στη βιβλιοθήκη του sff και πόσα έχεις διαβάσει γενικότερα; Εγώ δεν έχω διαβάσει πολλά ΕΦ γενικότερα, αλλά νομίζω ότι το είδος είναι υποτιμημένο, με την προσοχή να είναι στραμμένη στη "σοβαρή" ΕΦ.

 

ΥΓ: Πάω να σηκώσω τώρα ένα σφχου-σφχου ΕΦ που έχω ξεχάσει να το κάνω τόσον καιρό.

Link to comment
Share on other sites

"Πίου-πίου" κάνουν τα ακτινοπίστολα. Φευ!

Φευ! Έχεις δίκιο γαμώτ! Θα έπρεπε να το πιάσω αμέσως, αλλά με ένα νιονιό (κι αυτό λειψό) χειμώνα - καλοκαίρι ...

Ακόμα χειρότερα, φοβάμαι ότι κανένα διήγημα του "9 ΕΦ" δεν μπορεί να καταταχθεί στο υποείδος "πίου-πίου Ε.Φ.".

Link to comment
Share on other sites

Αλλά σοβαρά τώρα, πόσα πίου-πίου ΕΦ έχεις γράψει, με την προσοχή να είναι στραμμένη στη "σοβαρή" ΕΦ.

 

Α, τώρα υπάρχει και σοβαρή Ε.Φ;! Σε αντίθεση με την άλλη την... την ποια παρακαλώ;

 

Ο Πέκιμπα έλεγε πως όλες οι ιστορίες είναι γουέστερν. Δεν ξέρω πόσο μέσα πέφτει, μ'αρέσει όμως η γνώμη του και την προσυπογράφω. Λέω λοιπόν για τον εαυτό μου, γράφω σου-φου και όλα μου τα σου-φου είναι πίου-πίου, κι ας έχει ένα μόνο πίου μέσα. (Σίμπα, Cyborg και Λυκάνθρωποι, Τούτο Εστί το Αίμα Μου, Πλανήτης του Δέους, Anarchus, κλπ.)

Link to comment
Share on other sites

@ Dino:

Πάνω που κατάλαβα τι είναι το πίου-πίου με το μονό πίου στο τελευταίο σου σε έχασα ξανά... Ω, ρε γαμώτο πρέπει να τα ξαναδιαβάσω όλα τώρα!

 

Γνώμη μου: Δεν υπάρχει "σοβαρή" εφ, ούτε "αστεία". SF is SF. That's all.

Link to comment
Share on other sites

Τεύχος 12ης Μαρτίου 2008, Πολ Ντι Φιλίπο, Προσωπικός Χριστός, μετάφραση των γνωστών και μη εξαιρετέων.

 

Ενδιαφέρον. Η περιγραφή όλου αυτού του σκηνικού των προσωπικών "θεοποντ" και της επικοινωνίας με το Θεό, κάτι λέει. Και απαντά και στην αιώνια αγωνία των πιστών να συνομιλήσουν με το Θεό τους (πράγμα που πολλοί πιστοί κάνουν ήδη, εξάλλου). Αλλά ως εκεί. Η εξέλιξη της ιστορίας, από το σεξ ως το τέλος, μου φάνηκε ανιαρή και αδιάφορη. Θέλω να πω, αν ήθελε να πει ότι ο ποικίλοι Θεοί "κλέβουν" τη ζωή μας, δεν νομίζω ότι διάλεξε τον καλύτερο τρόπο.

 

Και όπου να 'ναι θα μπει ο Πικέι και θα γράψει: "Όχι και ανιαρός ο Ντι Φίλιπο και μπλα μπλα μπλα"

Link to comment
Share on other sites

Τεύχος 12ης Μαρτίου 2008, Πολ Ντι Φιλίπο, Προσωπικός Χριστός, μετάφραση των γνωστών και μη εξαιρετέων.

 

Ενδιαφέρον.

 

Δεν χρειάζετε να είσαι τόσο ξενερουά στις εκτιμήσεις σου φίλε μου nikosal. Σκάσε και κανένα χειλάκι. Δείξε έναν λιγουλάκι ενθουσιασμό. Τόσο γιαπωνέζος πια;

 

Δεν διαφωνώ μαζί σου για το από το σεξ και μετά. Μέχρι εκεί όμως το καταχάρηκα. Καταπληκτική ιδέα! Παραδέξου αυτό και θα δεις με πόσο πάθος θα σου βγουν και τα αρνητικά σχόλια! Μεγάλο το κείμενο αλλά το διάβασα με όρεξη χάρη σε αυτή την σπουδαία ιδέα.

 

Μας τη δομεί πετυχημένα και ανοίγει την πιθανότητα για χιλιάδες κατευθύνσεις - που εδώ μένουν δυστυχώς ανεκμετάλλευτες. Ο συγγραφέας έχει μια σκανδαλώδη έλειψη χιούμορ. Γιατί αν είχε, θα είχε φτιάξει ένα μυθιστόριμα λουκούμι πάνω στην ιδέα. Τι θα γινόταν π.χ. αν σε μια λογομαχία ο προσωπικός Χριστός σου έλεγε "Δώσ'του μια στα αρχ***!"

 

Έχουμε όμως να κάνουμε με διήγημα, έχει πάρει την απόφαση για την προέλευση του personal Jesus, και το στραβό για μένα είναι πως όλο αυτό ολοκληρώνεται σε μια μονοκόματη, γρήγορη (και αχώνευτη) μπουκιά. Έχουν ξαναδεί εξωγήινο οι γήινοι; Το δέχονται κάπως καλύτερα μέσα στο μεγαλύτερο τους δράμα μάλλον.

 

Αλλά όλες αυτές οι ιστορίες που δεν γράφτηκαν!

Link to comment
Share on other sites

χεχε είμαι πολύ ξενερουά δίιζ ντέιζ φίλε. Αλλά ας περιμένουμε και τους άλλους: μμαν, νιένορ, μιστ, πικεϊκόπουλο κλπ. όπου να 'ναι θα σχολιάσουν.

 

Και το "9" έχει μεγαλώσει ε; Καλό αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Αυτή η ιστορία δε στερείται ελαττωμάτων (το υπερβολικό info-junk κυρίως) αλλά είναι πολύ, πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα, με αξιοπρεπέστατο υποβόσκον χιούμορ κι ενδιαφέρουσα μέχρι το τέλος, οπότε της συγχωρώ τις όποιες της ατέλειες. Μια χαρά!

Link to comment
Share on other sites

Και όπου να 'ναι θα μπει ο Πικέι και θα γράψει: "Όχι και ανιαρός ο Ντι Φίλιπο και μπλα μπλα μπλα"

 

Χωρίς μπλα μπλα μπλά. Ο Ντε Φίλιππο me gusta.

Link to comment
Share on other sites

Τελευταίος και καταϊδρωμένος, ως συνήθως. (Φταίει το ότι συχνά δεν τα διαβάζω πριν την Πέμπτη.)

Πραγματικά πρωτότυπη ιδέα ο κύριος .pdf. Αυτό μάλιστα! Δεν το έχω (εγώ τουλάχιστον) συναντήσει ποτέ πριν! Και, ναι, η εκτέλεση, είχε προβλήματα, κυρίως η ξεπέτα με τους εξωγήινους στο τέλος. ΟΚ, πρέπει να τα στριμώξει όλα, παρά το αυξημένο μέγεθος του "9", αλλά σίγουρα μπορούσε να μας το σερβίρει πιο κομψά. Επίσης, κάπου εκεί στη μέση της ιστορίας, σταματάει και κάνει μια ξερή παρουσίαση/αναδρομή του θεοPod, κάτι επίσης αδέξιο κατά τη γνώμη μου, ΑΛΛΑ:

Ήταν μια πρωτότυπη ΕΦ ιδέα.

Κάτσε - κάτσε: Θα το ξαναγράψω τώρα που βρήκα την ευκαιρία, γιατί αυτό δεν συμβαίνει παρά πολύ - πολύ σπάνια.

Ήταν μια πρωτότυπη ΕΦ ιδέα.

Και, προσωπικά, όταν βρίσκομαι μπροστά σε μια πρωτότυπη ΕΦ ιδέα, όλα τα υπόλοιπα συγχωρούνται ως οδοντόκρεμες. Πολύ καλή γενική εντύπωση, Paul.

Link to comment
Share on other sites

Ντε Φίλιππο λοιπόν, με διόρθωσε ο Πικέι.

 

Μμαν, συμφωνώ μαζί σου και στις αδυναμίες, και στην καλή ιδέα. Το "προσωπικό σου ipod έχει γίνει ο Θεός σου", είναι πιο φρέσκο από το συνηθισμένο "κολλάω - ενσωματώνομαι στο γκάτζετ μου" που έχουμε διαβάσει ή αφήσει στη μέση δεκάδες φορές. Αλλά η ανάπτυξη της ιδέας με απογοήτευσε... Αναρωτιέμαι, μπορούμε να διαβάσουμε και να απολαύσουμε ένα διήγημα "αντικειμενικά", ανεξαρτήτως του τι περιμένουμε από το συγγραφέα; Δηλ. το ίδιο ακριβώς διήγημα, μας το δίνουν με την υπογραφή ενός βραβευμένου συγγραφέα, όπως ο εν λόγω, ή ενός αρχάριου και πρωτόπειρου μέλους μας. Θα το διαβάσουμε με τον ίδιο τρόπο; Ή, έχοντας διαφορετικές απαιτήσεις, θα μας φανεί και "αντικειμενικά" διαφορετικό;

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Κλαρκ, Ασίμοβ και άντε τώρα ο...πως τον λεν αυτόν που έγραψε το Hyperion. Ζήτημα είναι αν ξέρω κανέναν άλλο. Τα διαβάζω όλα σα να τα έχουν γράψει ξενόγλωσσοι συνφορουμίτες μου. Σιγά και μην εντυπωσιαστώ μόνο από ένα όνομα. (Το φινάλε του Childhood's End του Κλαρκ μου την έσπασε άγρια, δεν μπόρεσε να με πείσει με τίποτα, ενώ είχε μια σούπερ αρχή και μέση.)

Link to comment
Share on other sites

Αναρωτιέμαι, μπορούμε να διαβάσουμε και να απολαύσουμε ένα διήγημα "αντικειμενικά", ανεξαρτήτως του τι περιμένουμε από το συγγραφέα; Δηλ. το ίδιο ακριβώς διήγημα, μας το δίνουν με την υπογραφή ενός βραβευμένου συγγραφέα, όπως ο εν λόγω, ή ενός αρχάριου και πρωτόπειρου μέλους μας. Θα το διαβάσουμε με τον ίδιο τρόπο; Ή, έχοντας διαφορετικές απαιτήσεις, θα μας φανεί και "αντικειμενικά" διαφορετικό;

Έχω διαβάσει πραγματικά πολύ "ερασιτεχνική", δημοσιευμένη και αδημοσίευτη ΕΦ, σε σχέση με ΕΦ υπογεγραμμένη από αναγνωρισμένα ονόματα. Θέλω να πιστεύω ότι μετά από τόσα χρόνια και σελίδες, έχω καταφέρει σε αρκετά μεγάλο βαθμό να διαβάζω το έργο και όχι τον συγγραφέα. (Αν και ήξερα το όνομα, δεν μπορώ να ονομάσω ούτε ένα έργο του Φιλλίπο.) Έχω διαβάσει αναλογικά αρκετά έργα που υπό άλλο, πιο γνωστό όνομα και υπό άλλες συνθήκες θα τύγχαναν πολύ καλύτρης αποδοχής και εξάπλωσης, κι αυτό είναι πάντα από ένοχλητικό έως θλιβερό όταν το συναντά κανείς. Οι (λίγοι, για να μην παρεξηγούμαι) καλοί Έλληνες είναι τυπικά θύματα της αφάνειάς τους.

Ίσως η μόνη συνειδητή διάκριση που κάνω στον τομέα αυτό είναι εις βάρος των γνωστών συγγραφέων ή των συγγραφέων που προσωπικά θεωρώ καλούς (βλ. σχόλιό μου για τον PiKei πριν 1-2 τεύχη).

Οπότε, όσο μπορώ να είμαι αντικειμενικός μέσα στην δεδομένη υποκειμενικότητά μου, ανακεφαλαιώνω ότι ο "Προσωπικός Χριστός" είχε πολύ καλή πρωτότυπη ιδέα και αδύναμη εκτέλεση, άσχετα με το αν τον συγγραφέα τον έλεγαν Μανωλιό, Αλμπανόπουλο, Φιλλίπο, Γκίμπσον ή Χωμενίδη. Απλώς επειδή πραγματικά οι πρωτότυπες ιδέες σπανίζουν πλεόν, αυτό υπερισχύει στην γενικη εντύπωση που μου αφήνει.

Πάντως έχεις δίκιο ότι το πρόβλημα "διαβάζουμε τον συγγραφέα κι αν τύχει να είναι "όνομα", ό,τι και να έχει γράψει μας φαίνεται καλό" είναι υπαρκτό και στρεβλώνει τον χώρο της λογοτεχνίας.

Link to comment
Share on other sites

Και κάτι πολύ ενδιαφέρον πάνω σ' αυτό που θυμήθηκα τώρα: Πολύ πριν δημοσιεύσω οτιδήποτε, είχα μία και μοναδική ευκαιρία να κάνω ένα τέτοιο πείραμα με σκοπό να δώ που βρίσκομαι από πλευράς ποιότητας: Μόλις είχα γνωρίσει έναν καινούργιο φίλο που διάβαζε ΕΦ και ενδιαφερόταν να δει τι γράφω. Τότε, έκανα το απόλυτο: Σκέφτηκα να του πλασάρω σαν δικό μου και ένα καταξιωμένο διήγημα φτασμένου συγγραφέα και να του ζητήσω να τα κατατάξει όλα κατά σειρά ποιότητας. Ο αθεόφοβος, κάθησα και δακτυλογράφησα ολόκληρο το "Ερινύες", ένα διήγημα του Henry Kuttner (Απαγορευμένος Πλανήτης αλλά δεν θυμάμαι τεύχος) το οποίο είχα λατρέψει.

Αποτέλεσμα: ο φίλος μου ξεχώρισε το ξένο διήγημα σαν το καλύτερο τοποθετώντας το όμως στο ίδιο επίπεδο με ένα δικό μου! (Για την ιστορία, αυτό το διήγημα ήταν ο "Επιτάφιος", το τελευταίο που είχα γράψει μέχρι τότε και το οποίο συμπεριελήφθηκε αργότερα στην συλλογή "Σάρκινο Φρούτο".) Καταλαβαίνετε τη χαρά μου! Μόνο αφού τον πίεσα πολύ, αναγκάστηκε να ξεχωρίσει τις "Ερινύες" ως ελάχιστα καλύτερο.

Άσχετα με την υποκειμενική κρίση του φίλου-πειραματόζωου (φυσικά το διήγημα του Kuttner είναι κλάσεις ανώτερο από το δικό μου) ήταν πολύ ενδιαφέρον το πώς η αφαίρεση του ονόματος του γνωστού συγγραφέα βύθισε από την μια στιγμή στην άλλη ένα εξαιρετικό διήγημα βαθιά μέσα στη μετριότητα.

Link to comment
Share on other sites

@ nikosal:

Μην με εμπιστεύεσαι ποτέ στα ονόματα. Είμαι γνωστός παρατονιστής. Έλεγα για χρόνια τον Αστερίξ, Αστέριξ και τον Αγγελάκα, Αγγέλακα. Οπότε ο Ντε Φίλιππο μπορεί άνετα να είναι σωστά Ντι Φίλιππο...

 

@ αll:

Πως τα καταφέρνετε και ανοίγετε τρομώδεις συζητήσεις; Ναι, εγώ διαβάζω συγγραφείς. Έχω την τάση όταν μ' αρέσει κάποιος να τον βάζω σ' ένα κουτάκι του μυαλού μου (συνήθως με παρατονισμένο ή λάθος όνομα) και να θέλω να διαβάσω ότι έχει γράψει. Ο μόνος που με απογοήτευσε φριχτά ονομάζεται Τομ Ρόμπινς γιατί είναι ίδιος, ίδιος, ίδιος, συνέχεια ο αλήτης... (οφφ-τόπικ τώρα αυτό, αλλά δεν βαριέσαι).

Link to comment
Share on other sites

"Συγκρούσεις των Κιούμπιτ" του Jetse de Vries. Μετάφραση Π. Κούστα και Χ. Καρακούδα. Τεύχος #397, 19 Μαρτίου 2008.

 

Εγκώ κτίσω άγαλμα για μεταφραστές! Ουγκ!!

 

Ή, όταν ο σούπερ nerd προγραμματιστής ανακάλυψε πως μπορούσε να γράψει...εε, τι ήταν αυτό; Όχι, δεν το διάβασα όλο. Θα μπορούσε να είναι μια σειρά από αριθμούς και εξισώσεις, έτσι, για να πιάσουν το νόημα ένα μάτσο μαθηματικοί. Εγώ τι φταίω;

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

"Συγκρούσεις των Κιούμπιτ" του Jetse de Vries. Μετάφραση Π. Κούστα και Χ. Καρακούδα. Τεύχος #397, 19 Μαρτίου 2008.

 

Εγκώ κτίσω άγαλμα για μεταφραστές! Ουγκ!!

 

Ή, όταν ο σούπερ nerd προγραμματιστής ανακάλυψε πως μπορούσε να γράψει...εε, τι ήταν αυτό; Όχι, δεν το διάβασα όλο. Θα μπορούσε να είναι μια σειρά από αριθμούς και εξισώσεις, έτσι, για να πιάσουν το νόημα ένα μάτσο μαθηματικοί. Εγώ τι φταίω;

Για λόγους δεοντολογίας και μόνο κατάφερα (το ρήμα είναι ακριβές) να το τελειώσω. Ο κ. PiKei μετά της συζύγου σαφώς και κερδίζουν ασυζητητί το "φτύνω-αίμα-να-μεταφράσω-κάτι-που-ελάχιστοι-θα-τελειώσουν-και-κανείς-δεν-θα-καταλάβει" βραβείο.

Αν και τελικά ένιωσα περήφανος που έχω μια (στοιχειώδη εννοείται) γνώση για όλ' αυτά, είναι προφανές ότι ο συγγραφέας έχει μπερδέψει το κομπιουτεράδικο άρθρο με το επιστημονικό paper και ακόμα χειρότερα, την λογοτεχνία. Θα είχε κάποιο (ακαδημαϊκό) ενδιαφέρον αν αφαιρούσε τα δύο τρίτα της ορολογίας και προσέθετε κανα-δυο τόνους story.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έτυχε να διαβάσω την ιστορία, οπότε μου προκαλέσατε το ενδιαφέρον να την τσεκάρω... :aunsure:

Link to comment
Share on other sites

@ Dino + mman:

 

Είσαστε άδικοι ρε. Ναι, ήταν δύσκολο στην μετάφραση, ιδίως λόγω της ασυμφωνίας των ημεδαπών επιστημόνων για την απόδοση ορισμένων όρων (με κορυφαίο το Singularity που αποδίδεται στα Ελληνικά με τέσσερις όρους, αλλά και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν με τρεις το καθένα) όμως το ίδιο το διήγημα δεν ήταν σε καμία περίπτωση αδιάφορο.

 

Πυκνό ναι, δύσκολο σίγουρα, στρυφνό (αν θέλετε να το πείτε) μαζί σας, αλλά εμένα η φόρμα του κι η "ξενητιά" του μου άρεσαν πραγματικά πολύ.

 

Γούστα βέβαια είναι αυτά, αλλά σας θυμίζω ότι γκρινιάζουμε συνέχεια εδώ ότι όλοι ακολουθούν την "πεπατημένη"...

 

Give the guy one more try!

Link to comment
Share on other sites

@ Dino + mman:

Πυκνό ναι, δύσκολο σίγουρα, στρυφνό (αν θέλετε να το πείτε) μαζί σας, αλλά εμένα η φόρμα του κι η "ξενητιά" του μου άρεσαν πραγματικά πολύ.

Γούστα βέβαια είναι αυτά, αλλά σας θυμίζω ότι γκρινιάζουμε συνέχεια εδώ ότι όλοι ακολουθούν την "πεπατημένη"...

Give the guy one more try!

Σύμφωνοι, θέλουμε διηγήματα που να ξεφεύγουν από την πεπατημένη (και σ' αυτό σίγουρα τα πήγε καλά!) αλλά απλώς είμαι της γνώμης ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να ξεχνάει (παραφράζω Beatles) το ρητό

"Give reader a chance"

Nα πάρει μυρωδιά

Link to comment
Share on other sites

Και μια φορά πρώτος(!):

 

Τεύχος 398. Gregory Benford: "Σύντομη Ιστορία της Μακρομηχανικής: Η πρώτη χιλιετία", Μετ. Π. Κούστας & Χ. Καρακούδα

 

Απλή παράθεση (ιδιαίτερα έξυπνων είναι η αλήθεια) τρόπων επιβίωσης και εξαγωγής ενέργειας και πόρων για μια ανθρωπότητα που συνεχώς επεκτείνεται στο ηλιακό σύστημα, αλλά δυστυχώς μόνο αυτό. Χωρίς υπόθεση και χαρακτήρες, μπορώ να το δω μόνο ως αυτό που λέει ο τίτλος του. Κι αυτό (κατά την προσωπική μου πάντα άποψη) δεν είναι διήγημα γιατί απλά δεν είναι καν λογοτεχνία. Θα ταίριαζε θαυμάσια σε ένα μελλοντολογικό άρθρο -και θα ήταν και καλό μάλιστα. Απλώς, ο (έμπειρος και καλός κατά τα άλλα) συγγραφέας εδώ φαίνεται να ξέχασε ότι, ο αναγνώστης, όσο λάτρης ενός συγκεκριμένου αντικειμένου κι αν είναι -και τίποτα δεν μας εξασφαλίζει ότι ο μέσος Ε.Φ. αναγνώστης είναι ερωτευμένος με την αστρομηχανική- δεν παύει να θέλει και να περιμένει αυτό για το οποίο στρώνεται και διαβάζει: Το παραμύθι του.

Edited by mman
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Τεύχος 401, 16.4.2008, Παναγιώτη Κούστα, Θέση 247Α

 

Τρεις παρατηρήσεις:

α) Ωριμότητα. Η γραφή του Κούστα σε όλα (τον τρόπο που μας δίνει τις εικόνες στο ταξί και το αεροδρόμιο & το αεροπλάνο όπως επίσης και στους διάλογους) άψογη, ζωηρή, δυναμική, εύστοχη. Μπράβο, δείχνει εξέλιξη και βελτίωση σε ένα τομέα που ήδη κατείχε αρκετά καλά.

β) Δεν μου άρεσε το ανεκδοτολογικό τέλος: "Να δείτε που μια μέρα τα αεροπλάνα θα (...)" (παραλείπω το σπόιλερ). Με έφτιαξε για κάτι δυνατό και με άφησε... προσγειωμένο στο τέλος.

γ) Καιρό είχα να διαβάσω κάτι που δεν ήταν σε μετάφραση των Κούστα - Καρακούδα!!

Link to comment
Share on other sites

Πάνω-κάτω, όσα είπε ο Nikosal.

Πολύ ατμοσφαιρική γραφή χωρίς περιττό πομπώδες ύφος, πολύ ρεαλιστική αναπαράσταση μιας καθόλου απίθανης μελλοντικής κατάστασης, αλλά σ'όλο το διήγημα προετοιμαζόμασταν για μια τουλάχιστον αναπάντεχη αποκάλυψη που δεν ήρθε ποτέ. Το τέλος του διηγήματος ήταν αναληθοφανές, κατά τη γνώμη μου, και γι'αυτό ασύνδετο με το υπόλοιπο διήγημα. Έξυπνη πάντως η ιδέα με την κατάσταση στις αεροπορικές συγκοινωνίες μετά από συγκεκριμένα γεγονότα. Καλογραμμένο στο μεγαλύτερο μέρος του και γι'αυτό το πρόσημο που προσωπικά δίνω είναι σαφώς θετικό.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ για την ωριμότητα, αλλά την θεωρώ λίγο - πολύ δεδομένη, οπότε δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Η αλήθεια είναι ότι στο συγκεκριμένο διήγημα ίσως και να λειτουργεί κάπως... ""αρνητικά"" (με πολλά εισαγωγικά) γιατί όντως προετοιμάζει τον αναγνώστη για κάτι πιο μεγάλο / σπουδαίο / πρωτότυπο από το ανεκδοτολογικό τέλος, το οποίο ούτε εμένα με τρέλανε μεν, αλλά είναι στα γνωστά πλαίσια του Κούστειου καυστικού και δεικτικού χιούμορ του στυλ "το 'χετε ξεφτιλίσει τόσο με την ασφάλεια (ή οτιδήποτε άλλο) που απέχετε μόλις ένα κλικ από το να γίνετε τόσο γελοίοι".

Νομίζω μάλιστα ότι αυτό το στυλ καθορίζει και τον τρόπο που πρέπει να δούμε το διήγημα. Είμαι από τους μεγαλύτερους οπαδούς της αληθοφάνειας (ειδικά στην Ε.Φ., όπου το στοίχημα να κάνει κανείς το φανταστικό να φαίνεται πραγματικό είναι μεγαλύτερο) αλλά εδώ δεν με χαλάει το παράλογο της υπόθεσης: Είναι προφανές ότι το ξεχειλώνει για να καυτηριάσει μια ήδη ξεχειλωμένη και εν πολλοίς επικίνδυνη για τα ατομικά δικαιώματα κατάσταση.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..