Jump to content

Τα διηγήματα εφ του 9


Recommended Posts

"Σκάνδαλο! Σκάνδαλο!" του Frank Roger σε μετάφραση ξέρετε ποιών. Τεύχος 402, 23 Απριλίου 2008.

 

Μωρέ Σκάνδαλο!! Με δουλεύετε τώρα; Ιστορία γραμμένη για το Penthouse στο 9;

 

Ο κύριος mman δεν είπε "αν βγάλεις το στοιχείο ε.φ. από την ιστορία και μπορείς ακόμα να την διηγηθείς, τότε η ιστορία τρώει πόδι";

 

"Στοιχείο Ε.Φ.;!!!!" Πούντο;! Γιατί εγώ σας έχω έναν αρειανό με ένα παλαμάρι ΝΑ! :agrin:

Link to comment
Share on other sites

Ό,τι ακριβώς είπε ο Ντίνος.

 

Μια μαμακιούλα, τελείως sorry excuse for a scifi story.

Link to comment
Share on other sites

"Σκάνδαλο! Σκάνδαλο!" του Frank Roger σε μετάφραση ξέρετε ποιών. Τεύχος 402, 23 Απριλίου 2008.

 

Μωρέ Σκάνδαλο!! Με δουλεύετε τώρα; Ιστορία γραμμένη για το Penthouse στο 9;

 

Ο κύριος mman δεν είπε "αν βγάλεις το στοιχείο ε.φ. από την ιστορία και μπορείς ακόμα να την διηγηθείς, τότε η ιστορία τρώει πόδι";

 

"Στοιχείο Ε.Φ.;!!!!" Πούντο;! Γιατί εγώ σας έχω έναν αρειανό με ένα παλαμάρι ΝΑ! :agrin:

Φοβάμαι ότι θα συμφωνήσω (με την διευκρίνιση φυσικά ότι δεν είμαι ο εμπνευστής του εν λόγω κριτηρίου).

Link to comment
Share on other sites

Στο "9" #403 Ιμπρεσιονιστική Ανατολή του Νικ Μαματά σε μετάφραση των μπλα μπλα μπλα ξέρετε

 

Επιτέλους! Νόμιζα ότι στο εξωτερικό πλέον το "9" ψώνιζε από το Tesco μόνο! Πολύ πολύ καλή ιδέα και άριστη γραφή, που φτιάχνει μια καταπληκτική ατμόσφαιρα σε τόσο λίγο χώρο! Μπράβο! (ουφ, μετράω 4 θαυμαστικά. Το παράκανα).

Οκ, προσδοκούσα κάτι παραπάνω για το τέλος, αλλά και έτσι δεν έχω παράπονο...

Link to comment
Share on other sites

Στο "9" #403 Ιμπρεσιονιστική Ανατολή του Νικ Μαματά σε μετάφραση των μπλα μπλα μπλα ξέρετε

 

Επιτέλους! Νόμιζα ότι στο εξωτερικό πλέον το "9" ψώνιζε από το Tesco μόνο! Πολύ πολύ καλή ιδέα και άριστη γραφή, που φτιάχνει μια καταπληκτική ατμόσφαιρα σε τόσο λίγο χώρο! Μπράβο! (ουφ, μετράω 4 θαυμαστικά. Το παράκανα).

Οκ, προσδοκούσα κάτι παραπάνω για το τέλος, αλλά και έτσι δεν έχω παράπονο...

 

Εξωγήινοι που κλέβουν έργα τέχνης με μια πορτοκαλί δέσμη; Θαυμαστικά; Και ο ήρωας παθαίνει ένα τραλαλά γιατί δεν κλέβουν και τα δικά του; Τραλαλά-τραλαλό, άλλο ένα θαυμαστικό; Και τι έγινε στο τέλος; Μου εξηγεί κι εμένα κάποιος γιατί διάλεξαν το τελευταίο έργο του; Και τι έγινε μετά την πορτοκαλιά δέσμη; Ή δε μ'έπιασε ή δεν τό'πιασα. Να καταλάβω πριν το αρχίσω στα θαυμαστικά!

Link to comment
Share on other sites

χαχα ναι ρε φίλε, εξωγήινοι που κλέβουν έργα τέχνης με μια πορτοκαλί δέσμη, τραβάς ζόρι; Μπας νομίζεις ότι είσαι μέλος στο www.fyodordostoevsky.gr/forums? Λοιπόν, είναι μια καλή ιδέα. Οι εξωγήινοι έρχονται και το μόνο που τους ενδιαφέρει από τη Γη είναι η τέχνη της, βάλε με το μυαλό σου γιατί και πώς. Εμένα με έβαλε και σκέφτηκα διάφορα γιατί και πώς και αυτό κάτι μου λέει. Μου άρεσε λοιπόν. Δεν διαβάζω συχνά μια πρωτότυπη, και εννοώ, πρωτότυπη, ιδέα.

 

Αλλά σε ποιον μιλάω!!! Στον άνθρωπο που θυσίασε 42 λεπτά για να παρακολουθήσει το επεισόδιο

Κάποιος, για κάποιο λόγο, υπέθεσε πως θα ήταν ενδιαφέρον να χάσει η Βάλα τη μνήμη της και να καταλήξει γκαρσόνα σε ταχυφαγάδικο
χαχα
Link to comment
Share on other sites

Πρωτότυπη ιδέα, όντως, αλλά αδιάφορο τέλος. Καλή ιστορία, σε γενικές γραμμές άξιζε, μην τρελαθούμε κιόλας όμως.

Link to comment
Share on other sites

Bάλε με το μυαλό σου γιατί και πώς. Εμένα με έβαλε και σκέφτηκα διάφορα γιατί και πώς και αυτό κάτι μου λέει.

 

Να βάλω το μυαλό... "Σκέφτηκες";... Σκέψη;!! Μας βάζει να σκεφτόμαστε... Oh my God!!!! Τι είναι αυτό; Νέα σου-φου-φου διαστροφή;!! Πότε ξεκίνησαν τέτοιες ανωμαλίες, ε;

 

Και παρεμπιπτόντως...Είστε λόγιος του Stargate; Εντυφήσατε εις το σύνολο και των δέκα κύκλων αυτού; Με οποίο σθένος προσφέρετε άποψη; Δεν σας αναγνωρίζω ως συνάδελφον κύριε nikosal πλην εμπαθούς ξερόλα!

Link to comment
Share on other sites

Δεν σας αναγνωρίζω ως συνάδελφον κύριε nikosal πλην εμπαθούς ξερόλα!

Λυπάμαι πραγματικά για την κατρακύλα που έχεις πάρει χαλκιδαίικο μόρον, δυστυχώς (για σένα, αλλά ευτυχώς για αυτή την ευγενέστατη και αριστοκρατική κοινότητα) δεν θα σε ακολουθήσω όσο και αν προσπαθήσεις να με παρασύρεις στο βούρκο σου. Θα σου πω απλά, ότι ολοκληρώνω τον πρώτο κύκλο του Stargate Atlantis και ήδη συντάσσω στο μυαλό μου την κριτική μου!

Link to comment
Share on other sites

OK, ήταν σίγουρα καλό. Ποιοτικό γράψιμο και πετυχημένη καλλιτεχνική ατμόσφαιρα και χαρακτήρες (ο απογοητευμένος καλλιτέχνης, η γκεστάπο κιουρέιτορ). Η ιδέα φαίνεται πρωτότυπη αλλά δεν είναι (πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον ένα σπαρταριστό διήγημα του Μπαλάνου από την συλλογή "Οι Ονειρότοποι της Γης"), αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα στο παραμικρό. Αν καταφέρνεις να δίνεις νέα πνοή σε μια χρησιμοποιημένη ιδέα, τότε ξεκινάς πολύ καλά.

Όχι, το τέλος δεν είναι τίποτα τρομερό, αλλά αν έχεις δει τους παρακάτω τρεις τεράστιους πίνακες (της δεκαετίας του '30),

post-1396-1209672105_thumb.jpgpost-1396-1209672142_thumb.jpgpost-1396-1209672174_thumb.jpg

να εκτίθενται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης παρακαλώ, (είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό που τέτοια έργα είχαν τέτοια θέση εξ ου και οι φωτογραφίες που τράβηξα), τότε σίγουρα αυτό το τέλος σου λέει αρκετά, για την τέχνη και το πώς την βλέπουν (ή δεν την βλέπουν) οι άνθρώποι, πόσο μάλλον οι εξωγήινοι.

 

Ήταν ένα διήγημα που οπωσδήποτε άξιζε τον κόπο.

Link to comment
Share on other sites

Jeff Carlson, Η Έξοδος, μετάφραση Δημήτρη Μπούλιου & Χριστίνας Παπαφρύδη (προφανώς το "9" ανανεώνει τους συνεργάτες του).

 

Κέρδισε το διαγωνισμό διηγήματος στο συνέδριο ΕΦ Moscon XVI, 1994 Μόσχα. Το θυμάμαι εκείνο το διαγωνισμό, αφού είχαμε με το Dino συμματάσχει στο συνέδριο. Είχε γίνει ένα μπέρδεμα με τις ανακοινώσεις και τις αίθουσες (μην ξεχνάτε ότι ήταν ελάχιστα χρόνια που είχε καταρρεύσει η ΕΣΣΔ) και παρουσιαστήκαμε μόνο τρεις συγγραφείς, εγώ ο Ντίνος και ο φίλος μας ο Jeff. Εγώ έγραψα το παρακάτω διήγημα, ο Ντίνος δεν έγραψε τίποτα γιατί το προηγούμενο βράδυ είχε σπάσει το νύχι στο μοναδικό δάκτυλο που χρησιμοποιεί για δακτυλογράφηση και έμεινε ο Τζεφ να κερδίσει, με την Έξοδο, που πραγματικά μου είχε φανεί μετριότατη. Θα μου πείτε εσείς αν η κριτική επιτροπή ήταν δίκαιη.

 

Η συμμετοχή μου:

 

Βρήκες τη γαλακτική ώρα να εμφανιστείς; του Ν.Α.

Κάθησα στη θέση του πιλότου και έλεγξα άλλη μια φορά τα όργανα. Κάνα δυο από αυτά δεν θυμόμουν τι έκαναν, έπρεπε να ψάξω πάλι το μάνιουαλ. Ίσως αργότερα. Για την ώρα ο αυτόματος πιλότος έκανε μια χαρά τη δουλειά του. Χασμουρήθηκα. Στο μυαλό μου ξανάρθε η Πέννυ. Κρίμα που την άφησα μόνη. Δεν τη βαριόμουν ποτέ, όσες γαλακτικές ώρες και να περνούσα μαζί της. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και λίγες, αυτές οι ώρες. Φύγαμε από τον Ε282 Κύκνου στις 723.3444 (γαλακτική ημερομηνία) με ελαφρά υποφωτεινή ταχύτητα (0.99C). Ταξιδεύαμε ήδη 114.5501 μέρες (γαλακτικές) και πιθανότατα θα κάναμε 114.0087 ακόμα. Τη θυμάμαι παιδούλα στο ξεκίνημα, ήταν δεν ήταν 14.0366 ετών (γαλακτικών πάντα, μην ανησυχείτε, δεν είμαι παιδεραστής) και εξακολουθούσε ακόμα να λάμπει. Και το πιο καλό; Άμα θα φτάναμε στον Ω11 Μικροσκοπίου η Τερέζα (και μόνο που θυμήθηκα το όνομά της ανατρίχιασα από τσαντίλα) θα ήταν τουλάχιστον, για να δω, κάποια στιγμή το είχα υπολογίσει ξανά, εεεχ, ναι, 102.4714 γαλακτικών ετών! Χαχαχα να δω τα ζαρωμένα μούτρα της και θα κάνω ό,τι θέλετε. (Αχ, είπα "να κάνω ό,τι θέλετε" και θυμήθηκα την Πέννυ που περιμένει στην καμπίνα μας.) Τι έλεγα; Α ναι, τι σημαίνει αυτό το όργανο που αναβοσβήνει; Το μάνιουαλ, το μάνιουαλ... Γαμώτο ο υποφωτεινός ασύρματος είναι. Τι στην ευχή; Ποιος βρίσκεται τόσο κοντά; Κάτσε, πώς ανοίγει; Κεφάλαιο 4, ασύρματος, "για δοκιμή λειτουργίας βάζ..." όχι, δεν θέλω δοκιμή, α, να: "Γυρνάτε το κόκκινο κομβίο δεξιά και ακούτε".

-Νικολάκηηη!!!!

Η φωνή πάγωσε το αίμα μου. Η Τερέζα!

-Νικολάκηηη!!! Άνοιξε τον αγωγό πρόσδεσης αγόρι μου, 622.4747 ώρες (γαλακτικές υποθέτω) σου κάνω νόημα!

Αργά αργά γύρισα το βλέμμα μου στο παράθυρο.

Ένας proton-216ΕΕ έτρεχε δίπλα μου με 0.99C και από το φινιστρίνι η Τερέζα μου έκανε νοήματα, φρέσκια και αζάρωτη.

Link to comment
Share on other sites

Jeff Carlson, Η Έξοδος, μετάφραση Δημήτρη Μπούλιου & Χριστίνας Παπαφρύδη b]Β(προφανώς το "9" ανανεώνει τους συνεργάτες του).

 

Η συμμετοχή μου:

:wtf:

 

Όσο για το διήγημα του Jeff, ναι αυτό το καταλαβαίνω. Σύντομο, σφιχτοδεμένο, κατανοητό σου-φου = μετριότατο κατά nikosal σοφία. Τσεκ.

 

Edit: Αν δηλώσω "μεταφραστής" θα αποκτήσω αυτόματα φιλενάδα;

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

Σφιχτοδεμένο και κατανοητό μεν, τίποτα ιδιαίτερο δε.

Από χθες άρχισα και γω δειλά - δειλά τις μεταφράσεις...

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

«Μια Κίνα» του Μιχάλη Μανωλιού, τεύχος 406, 21 Μαΐου, 2008.

Childhood’s End meets Soylent Green.

 

Πετυχημένο διήγημα. Μου άρεσε. Τα συναισθήματα που μου προκάλεσε πολλά, και αρκετά σχετίζονται με τους δύο τίτλους που αναφέρω επάνω.

 

Το διήγημα ακολουθεί το τόσο σαγηνευτικό σκηνικό και μόνο του μυθιστορήματος του Κλαρκ. Και ενώ εκείνο το βιβλίο δεν με έπεισε με το τέλος του, το διήγημα με τη σειρά του με χώρισε σε δύο εξαγριωμένες αντιδράσεις. Από τη μία ο θυμός μου ενάντια στην «εξωγήινη λογική», και από την άλλη η αναγνώριση του καλού που επακολουθεί την «εξωγήινη τακτική». Νομίζω δηλαδή πως ήρθα σε πλήρη ταύτιση με την ηρωίδα.

 

Για τον δεύτερο…τίτλο, ήταν αναπάντεχο και με έπιασε στον ύπνο. Κι αυτό γιατί πέραν της επιλογής του συγγραφέα να παίξει αυτό το χαρτί, δεν είχε άλλη αναγκαιότητα στην ιστορία του. Είναι το ίδιο δυνατή και στέκεται κι έτσι, χωρίς αυτή την πινελιά. Αλλά ίσως, το ό,τι κάτι τόσο κλισέ κατάφερε να με ξαφνιάσει του δίνει μια πρόσθετη αξία.

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

Πάνω-κάτω, αυτά που είπε ο Ντίνος.

 

Αυτό το διήγημα θα μπορούσε να είναι συγκλονιστικά αδιάφορο, αν είχε γραφτεί διαφορετικά, γιατί η κεντρική ιδέα του είναι τετριμμενότατη.

 

Όμως το σφιχτό γράψιμο, η πολύ καλή παρουσίαση της χαρακτήρος-αφηγήτριας, που σήκωσε όλη την ιστορία στους ώμους της, και μια ψυχολογική ανατροπή αλλά και μια αποκάλυψη κοντά στο τέλος, κάνουν το διήγημα να ξεχωρίσει. Definitely worth reading.

 

ΥΓ. Μου άρεσε και η αντιμετώπιση του θέματος της ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ το βρήκα world class. Άξιο να φιλοξενηθεί σε οποιαδήποτε απαιτητική ανθολογία του 2008. Το καλύτερο ελληνικό διήγημα που έχω διαβάσει φέτος. Εξαιρετικές ιδέες, εξαιρετική γραφή. Μπράβο Μιχάλη.

ΥΓ. Δεν θα συμφωνήσω στο θέμα του υπερπληθυσμού και των "δεινών" που αυτός φέρνει, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.Η λογική του εξωγήινου, όχι του συγγραφέα.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ το βρήκα world class. Άξιο να φιλοξενηθεί σε οποιαδήποτε απαιτητική ανθολογία του 2008. Το καλύτερο ελληνικό διήγημα που έχω διαβάσει φέτος.

Ώπα, παιδιά!

Ευχαριστώ πολύ φυσικά, αλλά κάντε λίγο κράτει γιατί το παίρνω εύκολα πάνω μου.

Δυο σημειώσεις. Η σχέση του με το Childhood's End είναι προφανής και καθόλου κρυφή. To Soylent Green πάλι δεν το είχα σκεφτεί, αλλά φυσικά ο Ντίνος έχει δίκιο. Πάντως, εκτός από ανατροπή ή εντυπωσιασμό, είναι κυρίως θέμα αληθοφάνειας. Αν δεν το έγραφα έτσι, πραγματικά θα υπήρχε το πρόβλημα του πώς απ' τη μια μέρα στην άλλη μπορούσε να

ταΐζει τόσους πεινασμένους

. Ομολογώ πάντως ότι πάντα με γοήτευε κάθε είδος ωφελιμιστικής

παραβίασης ταμπού και κυρίως της ανθρωποφαγίας

.

Ίσως είναι επίσης ενδιαφέρον εδώ να σημειώσω ότι το διήγημα αυτό γράφτηκε αρχικά για την εκδήλωση των "πρωτότυπων" διηγημάτων της Ερμούπολης, αλλά όταν το τελείωσα δεν μου φαινόταν πια αρκετά πρωτότυπο για κάτι τέτοιο. Έτσι έγραψα για την Σύρο το "Κι εγώ καλύτερα" με την μαύρη τρύπα αφηγητή, οπότε το "Μία Κίνα" έμεινε στην Αθήνα και είδατε τι του συνέβη όσο έλειπα.

Thx, και πάλι.

Link to comment
Share on other sites

Αντί γνώμης (αφού το είχα διαβάσει από πριν όπως αποκάλυψε ο συγγραφέας του) δημοσιοποιώ το sms που έστειλα στον mman, νωρίτερα σήμερα:

Μια Κίνα, μα ποια Κίνα;

Μια Κίνα στο Εννιά...

Link to comment
Share on other sites

Αντί γνώμης (αφού το είχα διαβάσει από πριν όπως αποκάλυψε ο συγγραφέας του) δημοσιοποιώ το sms που έστειλα στον mman, νωρίτερα σήμερα:

Μια Κίνα, μα ποια Κίνα;

Μια Κίνα στο Εννιά...

 

 

Μπρρρρρ.... ( :p )

Link to comment
Share on other sites

Ναι, τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορεί να είναι τρομακτικό να γίνει Κίνα το Εννιά...

 

Εκτός αν με το Μπρρρρ! εννοείς πως είναι "κρύο" το δίστιχο (που μεταξύ μας κι αυτό το παραδέχομαι)

Link to comment
Share on other sites

Άκουσα ότι στο "9" θα γίνει επιτέλους μια πολιτιστική επανάσταση που θα ανακατέψει όλη την τράπουλα. Για αυτό μπήκε και το διήγημα. Για να δούμε.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορεί να είναι τρομακτικό να γίνει Κίνα το Εννιά...

 

Εκτός αν με το Μπρρρρ! εννοείς πως είναι "κρύο" το δίστιχο (που μεταξύ μας κι αυτό το παραδέχομαι)

 

(Μπρρρρ!)2 :p :P

 

Τη Μια Κίνα την ξαναδιάβασα χθες, και νομίζω πως η δεύτερη ανάγνωση μεταθέτει την άποψή μου κοντά σ'αυτή του nikosal.

Edited by mistseeker
Link to comment
Share on other sites

Ο Χειρότερος Εχθρός Του του Joe Mahoney. Μετάφραση Π. Κούστα και Χ. Καρακούδα. Τεύχος 407, 28 Μαΐου 2008.

 

Καλούτσικο, όχι τόσο πρωτότυπο, Χιτσκοκικό σου-φου. Θα προτιμούσα μια στροφή παραπάνω στην κάθοδο προς την τρέλα, για να έρθει πιο στρωτά το φινάλε. Το «κόλπο» το μάντεψα νωρίς, και ο ίδιος ο συγγραφέας το φανέρωσε νωρίτερα από όσο θα έπρεπε, δεν το κρατάω όμως και εναντίον του.

 

Συγχαρητήρια και στον mistseeker για το σενάριο του στο κόμικ Λεπτές Διαπραγματεύσεις, που ακολουθούν το διήγημα.

Link to comment
Share on other sites

Ο Χειρότερος Εχθρός Του του Joe Mahoney. Μετάφραση Π. Κούστα και Χ. Καρακούδα. Τεύχος 407, 28 Μαΐου 2008.

 

Καλούτσικο, όχι τόσο πρωτότυπο, Χιτσκοκικό σου-φου. Θα προτιμούσα μια στροφή παραπάνω στην κάθοδο προς την τρέλα, για να έρθει πιο στρωτά το φινάλε. Το «κόλπο» το μάντεψα νωρίς, και ο ίδιος ο συγγραφέας το φανέρωσε νωρίτερα από όσο θα έπρεπε, δεν το κρατάω όμως και εναντίον του.

 

Συγχαρητήρια και στον mistseeker για το σενάριο του στο κόμικ Λεπτές Διαπραγματεύσεις, που ακολουθούν το διήγημα.

 

Σχετικά με το "Ο Χειρότερος Εχθρός του" θα συμφωνήσω μάλλον μαζί σου, Ντίνο. Καλούτσικη ιδέα, μετριότατα εκτελεσμένη, "κάηκε" σχεδόν απ'την αρχή κάθε ελπίδα αξιοπρεπούς σασπένς.

 

Ευχαριστώ για τα congrats στο κόμικ! Eίμαι ενθουσιασμένος γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ μ'έναν αξιολογότατο καλλιτέχνη (το Γ.Δημητρίου, of Αραχνίδα-εξώφυλλο fame). Η ιστορία αυτή είναι (κάτι σαν) political sci-fi και αποτελεί την πρώτη δημοσίευσή μου σε περιοδικό τόσο ευρείας κυκλοφορίας.

Link to comment
Share on other sites

α, το είδα και εγώ, πολλά συγχαρητήρια μιστ... το διάβασα, "πετάω" τώρα στα πεταχτά τα συγχαρητήρια και θα επανέλθω με κρίσεις...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..