9ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Sidekick Pets

[kitsos]

Αν είναι να σχολιάσουμε πριν την ψηφοφορία τότε κατά τη γνώμη μου ίσως το σωστότερο να είναι ο σχολιασμός όλων των ιστοριών στο ίδιο ποστ.

Δηλ. ποστάρω την άποψη μου για όλες τιs ιστορίες τη μία κάτω από την άλλη και όχι σήμερα του Α μεθαύριο του Β και του Γ τον Ιούνιο ή καθόλου.

Edited May 8, 2008 by kitsos

[Sileon]

Αααμ μπράβο. Αυτό φωνάζω τόση ώρα, αλλά ψεκασμός με κλασιδόλ.

[DinoHajiyorgi]

Αν είναι να σχολιάσουμε πριν την ψηφοφορία τότε κατά τη γνώμη μου ίσως το σωστότερο να είναι ο σχολιασμός όλων των ιστοριών στο ίδιο ποστ.

Δηλ. ποστάρω την άποψη μου για όλες τιs ιστορίες τη μία κάτω από την άλλη και όχι σήμερα του Α μεθαύριο του Β και του Γ τον Ιούνιο ή καθόλου.

 

Αυτό ναι, και ας γίνει εδώ, σε αυτό το τόπικ. Αν τώρα κάνετε μεταξύ σας gentlemen's agreement να βάλετε οι περισσότεροι όλα σας τα σχόλια μετά το τέλος της ψηφοφορίας πράξτε το. Μην αφήσετε να σας επηρεάσουν τα όποια σχόλια διαλέξουν να γράψουν άλλοι από πριν.

 

Αυτό που με έκανε να επιτρέψω τις κριτικές ήταν κυρίως γιατί κάποιοι, εκτός συναγωνισμού μέλη, άρχισαν να ποστάρουν ήδη τις γνώμες τους κάτω από συγκεκριμένες ιστορίες. Αυτό δεν νομίζω πως μπορώ να το εμποδίσω.

 

[Κάπου υπήρχε και το Paco του aScannerDarkly. Δεν το βρήκα σήμερα. Ίσως το απέσυρε χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν.]

[Oberon]

Eδώ είναι η ιστορία του aScannerDarkly. Στο ποστ #56 στην 3η σελίδα του τόπικ.

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=7270&st=40

Edited May 8, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Οκ. Τι λες τότε γι' αυτό;

Πάκο: Καλογραμμένο και λαογραφικό αλλά μικρό και σκέτο.

Αυτό το σχόλιο είναι πραγματικά η άποψη μου γι' αυτό. Δεν σας προϊδεάζω ή επιρρεάζω με την κακιά έννοια;

 

Και τι με νοιάζει εμένα η δικιά σου γνώμη; Θα το διαβάσω και θα αποφασίσω μόνος μου.

[Nienor]

Έκανα τα εξής: Έφτιαξα λιγάκι τα λίνκ και τώρα όλα αδηγούν στις ιστορίες (για να μην πείτε "που να ψάχνω τώωωωρα ) και τα πήρα και τα κόλλησα και στο πρώτο ποστ του Ντίνου για τη διευκόλυνσή σας, γιατί όντως έχει κάνει πολύ καλή δουλειά αν σκεφτεί κανείς πως εγώ βλέπω 50 ποστ/σελ και βλέπω ήδη 4 σελίδες... μπράβο ρε Ντίνο. Και για το θέμα σου και για την ενθάρυνση

[aScannerDarkly]

Λοιπόν, αφού ζητήσω συγγνώμη για το εξαφανισμένο διήγημα (απλώς δεν ήξερα πώς γίνεται η δουλειά, ευτυχώς τα τακτοποιήσατε), να πω κι εγώ ότι δεν βρίσκω κακό να σχολιάζουμε πριν ολοκληρωθεί η ψηφοφορία. Σιγά, τι είναι, εκλογές? Θέλω να πιστεύω ότι όλοι έχουμε τη δυνατότητα να σχηματίσουμε προσωπική άποψη. Ίσα - ίσα που θα κρατήσει και το topic ζωντανό. Συμφωνώ όμως, άμα είναι να μπει κάποιος στον κόπο, να τα σχολιάσει όλα μαζί.

[aScannerDarkly]

Για να είμαι και σωστός, το έβαλα και στη βιβλιοθήκη.

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=7369

[kitsos]

Για να είμαι και σωστός, το έβαλα και στη βιβλιοθήκη.

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=7369

 

ok Paco.

Edited May 8, 2008 by kitsos

[DinoHajiyorgi]

Έκανα τα εξής: Έφτιαξα λιγάκι τα λίνκ και τώρα όλα αδηγούν στις ιστορίες (για να μην πείτε "που να ψάχνω τώωωωρα ) και τα πήρα και τα κόλλησα και στο πρώτο ποστ του Ντίνου για τη διευκόλυνσή σας.

 

Χίλια Ευχαριστώ Nienor.

[Sileon]

Εχεμ, αυτά τα λινκς για τις ιστορίες, μήπως να τα κοτσάραμε κάπου φάτσα κάρτα, ας πούμε σε ένα καινούριο τόπικ? Να ανοιχτεί για παράδειγμα ένα τοπικ αξιολογήσεων και εκεί να έχουμε τα λινκς, τα οποία θα βλέπουμε συνεχώς, χωρίς να ψάχνουμε. Εδω νομίζω θα γίνει λίγο μπέρδεμα.

Λέω εγώ τώρα.

[DinoHajiyorgi]

Εχεμ, αυτά τα λινκς για τις ιστορίες, μήπως να τα κοτσάραμε κάπου φάτσα κάρτα, ας πούμε σε ένα καινούριο τόπικ? Να ανοιχτεί για παράδειγμα ένα τοπικ αξιολογήσεων και εκεί να έχουμε τα λινκς, τα οποία θα βλέπουμε συνεχώς, χωρίς να ψάχνουμε. Εδω νομίζω θα γίνει λίγο μπέρδεμα.

Λέω εγώ τώρα.

 

Χωρίς να ψάχνετε ε; Μην και λιώσετε τα καινούργια σας παπούτσια; Μην και πάθετε καμιά κράμπα από το περπάτημα;

 

Με μισείτε. Έτσι δεν είναι; Παραδεχτείτε το. Μη και ξεγνιάσω λιγάκι. Με θέλετε Βέγγο...πελααάτες μου.

[mariposa]

Αφού υπάρχει στο αρχικό ποστ του Ντίνου γιατί να ανοιξουμε και άλλο τοπικ και να χαθούμε μετά; Οι μισοί θα γράφουν απο δώ οι άλλοι απο κεί...

[Sileon]

Αα Ντίνο, αυτά έχει το βάθρο της νίκης. Έτσι θα την έβγαζες νομίζεις? Στο στεγνό?

Λοιπόν, ψηλά τα μανίκια τώρα, βαθιά αναπνοή και πάμε..

 

Άλλος κανείς τίποτα, τώρα που γυρνάει?

 

Υ.Γ. Θυμήθηκα τώρα, καλή ώρα, τον Βέγγο σερβιτόρο, να του έχουν σπάσει τα νεύρα όλοι και στο τέλος να καπελώνει ένα βουζομένο πιτσιρίκο με μια πιατέλα μακαρόνια. Χε.

[Sileon]

Αφού υπάρχει στο αρχικό ποστ του Ντίνου γιατί να ανοιξουμε και άλλο τοπικ και να χαθούμε μετά; ...

 

Όπα, όπα, τώρα το είδα. Σόρρυ, άκυρο.

Οκ τότε. Όλα μια χαρά.

[Guest roriconfan]

Και το θαψ… σχολιασμός ξεκινάει.

 

“Αγάπη ήταν” του roriconfanΑσχολίαστο…

 

“Paco” του aScannerDarklyΚαλογραμμένο και λαογραφικό αλλά μικρό και σκέτο.

 

“Θούλης, ο Γελαστός Κολοκυθούλης” του ΠαρατηρητήΠολύ όμορφο και διασκεδαστικό αλλά όλοι βγάζανε αυθαίρετα συμπεράσματα για το γιατί γελούσε ή έκλαιγε ο Θούλης και επίσης υπήρχανε πολλά forced events.

 

“Ρόουζ” του kitsosΠάρα πολύ χαριτωμένο αλλά το τέλος είχε deus ex machina για να έχουμε επίτηδες happy ending και με χάλασε.

 

“Λήθη” της mariposaΈξυπνα τοποθετημένο αλλά στην τελική δε μου είπε τίποτα.

 

“Μιρ και Νταρ” του CelestialΠολύ εκφραστικό σε σημείο που φανταζόμουνα εύκολα το τι γινόταν. Αλλά η ιστορία καθεαυτή δε μου είπε τίποτα.

“Βουκολικό” της DopamineΔε βρήκα νόημα στην ιστορία. Ωραία η ειρωνική χροιά αλλά περισσότερο με μπέρδεψε παρά με ψυχαγώγησε.

 

“Μπροστά, Ψηλά” της NaroualisΠολύ ποιητικό και λυπητερό. Η δομή της ιστορίας μου φάνηκε σαν άσχετες ιδέες, πρόχειρα μπαλωμένες. Το τέλος μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα.

 

“Ούλφους” του SileonΕκπληκτικά καλογραμμένη μεσαιωνική φαντασία αλλά το μεγάλο της μέγεθος με κούρασε. Αν είχε μικρότερες παραγράφους και λίγο διάλογο αντί μόνο για μονόλογο, θα ήταν πολύ καλύτερο.

“Η Γαλανή κι η Αλεπού” της NienorΨυχοπλακωτικό τέλος. Τόσες όμορφες εικόνες και τέτοιο τέλος! Χαλάστηκα.

[DinoHajiyorgi]

Σαν διοργανωτής του διαγωνισμού δεν πρόκειται να ψηφίσω και αυτό μου προσφέρει μια κάποια ανακούφιση καθώς θα μου ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω. Σας παρουσιάζω την προσωπική μου άποψη για τα διηγήματα, κατά σειρά υποβολής τους και όχι προτίμησης:

 

Αγάπη ήταν του roriconfan.

 

Πολλοί θα θεωρούσαν πως το διήγημα είναι τελείως εκτός θέματος και κλίματος. Σκέφτομαι λοιπόν πως αν διοργάνωνα αυτόν τον διαγωνισμό σε διεθνές επίπεδο, με το θέμα sidekick pets, ένας ώριμος συγγραφέας μπορεί να άρπαζε την ιδέα για να πει κάτι ακριβώς παρόμοιο, και να πει ένα-δύο πράγματα για την ανθρώπινη κατάσταση. Εγώ δεν ξέρω πως ακριβώς θα γινόταν αυτό, μπορώ όμως να δω ξεκάθαρα πως ο roriconfan απέτυχε στο να το παραδώσει. Δεν ξέρω καν αν το παρόν διήγημα ήταν ήδη γραμμένο από πριν για άλλο σκοπό, εδώ όμως ο συγγραφέας στήνει ένα ώριμο σκηνικό για μια δυνατή ιστορία, που θα μπορούσε να ενταχτεί εντός θέματος εκπληκτικά, και μετά αναλίσκεται σε φτωχές και άσκοπες παραστάσεις (το τηλεφώνημα από μπαμπά κλπ.) αποτυχαίνοντας να πληρώσει τις όποιες προσδοκίες.

 

Paco του aScannerDarkly

 

Ένα παραμυθάκι τόσο μυθικό, γλυκό, πικρό, στοιχειωτικό (haunting) και αξιολάτρευτο. Η επιμονή σε ένα όνειρο, η πίστη ενάντια στην σκληρή πραγματικότητα του κόσμου, ένα φινάλε που μου φαντάζει γκραν-γκινιόλ μα με ένα αξέχαστο σκελετωμένο χαμόγελο. Ήταν χαρά μου που το διάβασα.

 

Θούλης, ο Γελαστός Κολοκυθούλης του Παρατηρητή

 

Έ-ξο-χο! Σαν να είχα ξεχάσει πως ήταν να διαβάζω παραμύθια μικρός και μου το θύμισε. Το έβλεπα σαν εικονογραφημένο από την Disney. Είναι λίγο εκτός θέματος γιατί δεν έδωσε «φωνή» στον Θούλη (που θέλω να διαβάσω κι άλλες περιπέτειες του) αλλά είναι η μαγεία της ιστορίας τέτοιας που λίγο πειράζει. Ο Παρατηρητής έχει την ικανότητα να παγιδεύει τους χαρακτήρες σε απίστευτα στριμώγματα και εκεί που εγώ δεν θα μπορούσα με τίποτα λογικό να τους γλιτώσω, εκείνος βγάζει κάποιο πνεύμα ή αναπάντεχο ξόρκι και δίνει τη λύση. Κι εκεί που θα έλεγα πως «κάνει ζαβολιά» μου δένεται η γλώσσα από την ίδια μαγεία. Απλά μαγικό!

 

Ρόουζ του kitsos

 

Καλογραμμένο και γεμάτο αγωνία παραμύθι. Δηλαδή το παραμύθι είναι ο από μηχανής θεός που μας απαλλάσσει από το φριχτό φινάλε που μας υπόσχεται το διήγημα. Με στενοχώρησε γιατί μου θύμισε ένα σωρό άλλες πολύ πιο αληθινές παραστάσεις. Μας αγαπάνε πράγματι τα ζώα που τρέχουν από πίσω μας όλο εμπιστοσύνη όταν τα φωνάζουμε; Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η δική μας συνείδηση και πως της γλιτώνουμε.

 

Λήθη της mariposa

 

Ουάου, όχι φάντασυ από κορίτσι συγγραφέα αλλά επιστημονική φαντασία. Και όχι άσχημη επιστημονική φαντασία. Χρειαζόμουν μια παραπάνω εμβάθυνση στην παρατήρηση του Βίκτωρα σχετικά με τις ανθρώπινες ερωτοδουλειές, κυρίως γιατί είναι μια γυναικεία οπτική, που πάντα με συναρπάζει. Το τέλος είναι κάπως ξαφνικό και προσφέρεται καθόλου περίτεχνα. (Για κάποιο λόγο περίμενα τον Βίκτωρα να αντικαταστήσει τον Πέτρο με τον εαυτό του στο μνημονικό της γυναίκας. Ο Βίκτωρας, που δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ.) Καλή δουλειά.

 

Μιρ και Νταρ του Celestial

 

Ενδιαφέρουσα ιστορία, αυτό που φανταζόμουν όταν έβαζα το θέμα. Ίσως μάντεψα αρκετά νωρίς πως ήταν γάτα αλλά αυτό δεν ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα. Χάθηκαν πολλές ευκαιρίες για σασπένς αλλά κυρίως δεν έγινε μια δικαιολογημένη εμβάθυνση της σχέσης των δύο χαρακτήρων. Η ψυχρότητα μεταξύ τους δεν μου στέκεται, ειδικά όταν ξέρω πως είναι μαζί από τον καιρό που ο μάγος ήταν παιδί. Ίσως ο Celestial πιστεύει πως οι γάτες είναι αχάριστες, μα τόσο πια;

 

Βουκολικό της Dopamine

 

Πρωτότυπο, και ό,τι πιο τρελό έχω διαβάσει. Είναι κι αυτό μια λογοτεχνική άποψη. Κάπου όμως μας εξαπατά. Το όλο διήγημα είναι μια εκτός θέματος διαγωνισμού εισαγωγή, και μόλις γίνεται εντός θέματος…τελειώνει.

 

Μπροστά, Ψηλά της Naroualis

 

Δεν χρειάζεται πολλές λέξεις για να με βάλει η Naroualis μέσα στον παραμυθένιο, τρομερό και πικρό κόσμο της. Η εξιστόρηση μου προκαλεί έναν λυγμό, και αυτός ο λυγμός είναι διεστραμμένα όμορφος. Αυτός ο τραγικός σύνδεσμος της πέρδικας και του στρατιώτη με ματώνει. (Μου θύμισε την αντίδραση μου στο φοβερό The Nightingale and the Rose του Oscar Wilde.)

 

Ούλφους του Sileon

 

Επικό και συναρπαστικό. Η καλύτερη φάση φυσικά, αυτή με το βαμπίρ, έρχεται πολύ αργά και διαρκεί απελπιστικά λίγο. Θα προτιμούσα ένα κομμάτι από τη μέση της σχέσης των δύο χαρακτήρων, ανθρώπου – λύκου, παρά τόσες σελίδες of introduction για την φύση αυτού του λύκου.

 

Η Γαλανή κι η Αλεπού της Nienor

 

Η σπανιότητα και μόνο της γραφής της Nienor κάνει κάθε της γραπτό έναν θησαυρό. Ειδικά όταν κάθε τόσο μας θυμίζει τους κόσμους και τους χαρακτήρες που πλάθει. Ακόμα κι όταν μας μαυρίζει την ψυχή. Έτρωγα τα νύχια μου διαβάζοντας το διήγημα αυτό, που είναι η τραγωδία του που κάνει το δέσιμο Γαλανής και Αλεπούς τόσο αξιομνημόνευτο.

[Παρατηρητής]

Ο Θούλης μου κι εγώ σε ευχαριστούμε Ντίνο. Κάποια στιγμή θα διαβάσεις το επισόδειο όπου τα Βρωμόπαιδα πιάνουν τον Θούλη και να τον μαθαίνουν να μιλά

[DinoHajiyorgi]

Θα ήθελα να συμπληρώσω για την ιστορία του roriconfan, θα ήμουν πιο θετικός προς αυτήν αν την είχα διαβάσει κάπου ανεξάρτητα από τον διαγωνισμό. Η κριτική μου στοχεύει στην κατά τη γνώμη μου αστοχία του να καλύψει το θέμα του διαγωνισμού.

[Oberon]

Σαν διοργανωτής του διαγωνισμού δεν πρόκειται να ψηφίσω και αυτό μου προσφέρει μια κάποια ανακούφιση καθώς θα μου ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω.

 

Ντίνο, μπορείς να ψηφίσεις αν θέλεις. Και σε άλλους διαγωνισμούς έχουν ψηφίσει και οι διοργανωτές.

[Celestial]

Χμ Ντινο η Μιρ δεν ειναι αχαριστη, υπεροπτικη ειναι ( και ναι οι γατες ειναι υπεροπτικες οποιος δεν το πιστευει δεν ειχε γατα ), επισεις το κειμενο ειναι δυστυχως part 1 οποτε οντως δεν υπαρχει επαρκεις αναπτυξη, ειναι απλα η εισαγωγη μιας μεγαλυτερης ιστοριας. επισεις ειναι μαζι απο οταν η Μιρ ηταν παδι ( η γατακι τεσπα ) ο Νταρ ηταν επαρκως μεγαλος.

( το part 2 θα το ανεβασω μαλλον, αλλα σιγουρα μετα το διαγωνισμο )

Edited May 9, 2008 by Celestial

[DinoHajiyorgi]

Ντίνο, μπορείς να ψηφίσεις αν θέλεις. Και σε άλλους διαγωνισμούς έχουν ψηφίσει και οι διοργανωτές.

 

Μού'βαλες δύσκολα τώρα Dain...αλλά τι να κάνω. Θα το ιδρώσω και θα πάρω μια απόφαση.

[tetartos]

Για τη δική μου ευκολία ξεχώρισα τρεις κατηγορίες, όπως εγώ τις καταλαβαίνω, για να σχολιάσω τα κείμενα. Ακολουθούν με σειρά συμμετοχής. Τα συγχαρητήριά μου σε όλους!

 

Αγάπη ήταν

Περιεχόμενο: ιδέα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο.

Μορφή: δε μου άρεσε η αυτοπεριγραφή σαν από τρίτο πρόσωπο. Η χρήση της μορφής (αλλαγή σειράς, bold κλπ) λίγο ανορθόδοξη αλλά φρέσκια. Υφος μελοδραματικό/διδακτικό;

Συναίσθημά μου: με άγγιξε πολύ λίγο.

 

Πάκο

Περιεχόμενο: όχι και τόσο σουφουφου. Συνεπές το κείμενο.

Μορφή: ωραία η εναλλαγή σύντομων με μακρών παραγράφων

Συναίσθημά μου: πολύ έντονο

 

Θούλης ο γελαστός Κολοκυθούλης

Περιεχόμενο: ευρηματικό και έχει και ηθικό δίδαγμα. Πολύ καλό το παιχνίδι με την μέρα/ήλιο. Μια νοηματική ασυνέπεια ("Και το χειρότερο. Αυτό διαρκούσε παντοτινά.")

Μορφή: με χάλασαν οι συχνές παράγραφοι και οι σύντομες προτάσεις. Βέβαια αυτό ήταν το ύφος σου, αλλά προσωπικά δε μου άρεσε.

Συναίσθημά μου: με άγγιξε λίγο

 

Ρόουζ

Περιεχόμενο: πρωτότυπο pet, ωραία η αγωνία, λίγο άτεχνο τέλος (τι τους έχει πιάσει πια με τις γουρουνίτσες;)

Μορφή: στρωτό ύφος, καλές ενότητες

Συναίσθημά μου: γλυκό, όμορφο

 

Λήθη

Περιεχόμενο: καλή αντιμετώπιση ενός γνωστού θέματος, όμως όχι πλήρης ανάπτυξή του. Το τέλος δε με ικανοποίησε.

Μορφή: κανένα σχόλιο. Μου άρεσε.

Συναίσθημά μου: με άγγιξε λίγο

 

Μιρ και Νταρ

Περιεχόμενο: καλή και λογική ιδέα, ακριβώς όπως θα την περίμενα.

Μορφή: Κανένα σχόλιο. Πολύ καλή.

Συναίσθημά μου: ήπιο, όμορφο

 

Βουκολικό

Περιεχόμενο: Ουσιαστικά η ιστορία αρχίζει στο τέλος. Ζωντανοί διάλογοι.

Μορφή: ευρηματικές περιγραφές. Απότομη αλλαγή εστίασης στη μέση του κειμένου. Σουρρεαλιστικό το ύφος.

Συναίσθημά μου: διασκέδασα

 

Μπροστά, ψηλά

Περιεχόμενο: Ωραία διπλή/αντιστοιχισμένη ιστορία pet και αφέντη. Δεν δίνεται λύση/τέλος για τον αφέντη.

Μορφή: Κανένα σχόλιο. Μου άρεσε.

Συναίσθημά μου: με συγκίνησε πολύ

 

Ούλφους

Περιεχόμενο: δε μου άρεσε η αυτοαναφορική αρχή, ούτε το μετέωρο τέλος. Ωραίος κόσμος με πολύ υλικό, που μόλις τον αγγίζεις

Μορφή: κουραστικά τα πολλά επίθετα και η πολύπλευρη αφήγηση

Συναίσθημά μου: δεν με άγγιξε πολύ.

 

H Γαλανή κι η Αλεπού

Περιεχόμενο: ενδιαφέρον το θέμα. Μου έλειψε μια ανατροπή, αφότου ξεκαθάρισε η κατάσταση, ήταν προδιαγεγραμμένο το τέλος. Πολύ καλή η περιγραφή του κόσμου των ανθρώπων από την πλευρά του ζώου.

Μορφή: μου άρεσε η εναλλαγή σκέψεων στο παρόν και διήγησης στο μέλλον. Καλή προσπάθεια για τις παρομοιώσεις.

Συναίσθημά μου: με συγκίνησε πολύ

[Nienor]

Να σας ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου για τα καλά σας λόγια για την αλεπού μου, κι ακόμη και κυρίως, που διαβάζετε ιστορίες που έχω γράψει. Η συγκεκριμένη με δυσκόλεψε αρκετά για δύο λόγους: ο ένας είναι το κλασικό πακέτο που δε μπορώ να γράψω χάπι εντ και στο τέλος όλοι μου οι ήρωες κάτι παθαίνουνε και οκ, άμα είναι άνθρωπος την παλεύω καλύτερα από το να είναι μια αθώα αλεπού και το δεύτερο ήταν η δομή της που αρχικά τη θεώρησα τραβηχτική και μετά μου έβγαλε την πίστη

Γενικά, ο διαγωνισμός νομίζω πως είχε πάρα πολύ καλές συμμετοχές, πράγμα για το οποίο το θέμα έπαιξε τον πρώτο ρόλο αλλά και μας έβαλε να σπάσουμε τα κεφάλια μας να γράψουμε κάτι που να μην είναι τετριμμένο. Κι εγώ ήμουνα από εκείνους που πέρασαν από τρεις ή τέσσερις ιστορίες μέχρι να καταλήξουν ποια θα τελειώσουν.

Συνολικά παίζουνε ένα γατί, ένα αρνί, ένας γάιδαρος, μια αλεπού, ένας λύκος, ένα ρομπότ και μία κούκλα ρομπότ, ένα γουρούνι, μία πέρδικα και ένα κολοκύθι. Κανείς δεν έπεσε σε ζώο που είχε γράψει άλλος και κανείς δεν έγραψε κάτι παρόμοιο με άλλον.

 

Πάρτε και τα σχολιάκια μου:

 

Αγάπη ήταν του roriconfan.

Ειπώθηκε και προηγουμένως κάτι παρόμοιο, πως δηλαδή ο κόσμος που δημιούργησες ήταν «όλα τα λεφτά» και μετά απλά πέταξες μέσα δυο τρεις φάσεις που και ασύνδετες δείχνουν και πρόχειρες. Θεωρώ πως το θέμα σου ήθελε πολύ περισσότερη δουλειά πριν να το ανεβάσεις και για την ακρίβεια, με συγχωρείς που θα γυρίσω σε παλιές ιστορίες, αλλά πραγματικά είχες το χρόνο να το κάνεις. Με κούρασε πολύ όλη αυτή η ιστορία με τα «τον αγαπάω άρα...» κτλ πιστεύω πως τραβάει πολύ σε μάκρος και πως, αν δεν κάνεις κάτι πολύ μεγαλύτερο κάποιο στιγμή με αυτή την ιδέα, θα ήταν καλό να αναδομήσεις την ιστοριούλα εξαρχής. Δεν πιστεύω πως της αξίζει να μείνει έτσι, θα μπορούσε να γίνει πάρα πολύ καλή.

 

Paco του aScannerDarkly

Γερόντιο με καραφλίτσα και γαϊδουράκι... Τα λατρεύω αυτά...

Η ιστορία δεν ήταν ακριβώς φανταστική, δηλαδή οκ, δεν έχω ιδέα αν μας καταλαβαίνουν τα γαϊδουράκια (παρόλο που έχω την φοβερή πεποίθηση πως το σκυλί μου καταλαβαίνει άπταιστα ελληνικά) αλλά πέρα από αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να ήταν αλήθεια. Η γραφή σου είναι όμορφη και στρωτή και η ιστορία μου άρεσε πολύ. Ήταν και του γούστου μου και καλογραμμένο.

 

 

Θούλης, ο Γελαστός Κολοκυθούλης του Παρατηρητή

Αυτή είναι η μία από τις δύο ιστορίες που πραγματικά λάτρεψα. Και για την ακρίβεια, μου άρεσε περισσότερο από όλες, λόγω pet πιο πολύ μάλλον που ήταν και πρωτότυπο και αξιαγάπητο. Έχω δε και μία υπόσχεση από τον φλογομάτη πως θα μου φτιάξει κι εμένα ένα τέτοιο, σαν τον Θούλη, να κάνει όλη τη Σύρο γελαστή.

Από άποψη ιστορίας, τι να σου πρωτοπώ? Για τον ήλιο? Για τα κοχύλια με τα πνεύματα? Για τον Θούλη που έχασε το διαγωνισμό από ένα φλεγόμενο τέρας? Για την κουτσουλιά? (κάπου ακούστηκε ότι δεν άρεσε, εγώ τη διασκέδασα πάρα πάρα πολύ όταν τη διάβασα και θα την ήθελα να παραμείνει).

Αν υπάρχει κάτι αρνητικό για αυτή την ιστορία, ειλικρινά δε μπορώ να το δω ακόμα. Με ζέστανε, μου έφτιαξε τη διάθεση, κλείνω τα μάτια μου να κοιμηθώ και και δεν έχω καμία διάθεση να μπω στη διαδικασία να σου πω «εκείνο το κόμμα εκεί και η τελεία παραπέρα». Ίσως το κάνω αργότερα, αν κάποια στιγμή πιάσεις να την περάσεις κάνα δυο χέρια και το χρειαστείς. I love Θούλη!

 

 

Ρόουζ του kitsos

Παρόλο που δε θα είχε τίποτα το αμιγώς φανταστικό μέσα της (δηλαδή οκ δεν έχω ιδέα αν μιλάνε τα γουρουνάκια με τους κόρακες και τις κουκουβάγιες) θα προτιμούσα να είχες τελειώσει αυτή την ιστορία εκεί που το κάρο φεύγει... αυτή θα ήταν η δική μου επιλογή αλλά πιστεύω πως θα ήταν και ένα πολύ δυνατό τέλος. Άλλη μια επιλογή την οποία θα θεωρούσα καλή, θα ήταν να την έχεις τελειώσει εκεί που τη σώζει και της ζητάει συγγνώμη. Άντε να έβαζες και καμιά ατάκα ή κάνα κλείσιμο ματιού στον κόρακα που θα ξανασυναντούσαν κάπου στο δρόμο ό,τι και καλά «είδες που στα έλεγα?» ή κάτι τέτοιο. Και στις δύο περιπτώσεις θα είχες μία ιστορία ειλικρινή, βαθύτατα ευαίσθητη, από την άποψη ότι παντού βλέπουμε πως κι ο πιτσιρικάς μόνο κάνα τέρας δεν είναι κι απλά αυτή είναι η φύση των πραγμάτων για αυτόν.

Αλλά το υπόλοιπο το βρίσκω τραβηγμένο από τα μαλλιά. Συγγνώμη που δε μπορώ να το θέσω πιο κομψά, με χάλασε πολύ το τέλος, μου κατέστρεψε όλη την ατμόσφαιρα που είχα φτιάξει στο κεφάλι μου. Μου δίνει μια αίσθηση ότι την είχες τελειώσει κι ότι αποφάσισες πως δεν εμπίπτει στο χώρο του φανταστικού και του έβαλες μια τσόντα για να γίνει φάντασυ. Γιατί όχι μόνο δεν κολλάει πουθενά, αλλά είναι και κακογραμμένο σε σχέση με το υπόλοιπο. Και καλά να έτρεχε εκείνη, οκ θα το καταλάβαινα. Αλλά να τρέχει εκείνος? Που λίγο πριν την πούλησε, άσχετα που την έσωσε μετά. Που δυο μέρες ταξίδευε και κοιμόταν μαζί της ξέροντας πως πάει να την πουλήσει? Και η άλλη ... απλά πέσανε πάνω της τυχαία για να τους φιλέψει αχλάδια? Άμα δε μου άρεσε τόσο πολύ όλο το υπόλοιπο δε νομίζω πως θα ήμουνα τόσο κακιά με το τέλος του, αλλά βρίσκω πως το καταστρέφει.

 

Λήθη της mariposa

Κι αυτό μου άρεσε. Το διασκέδασα πολύ. Παίζει αν την άφηνες φυτό να μου άρεσε ακόμα περισσότερο αλλά that’s me -μαύρη κι άραχλη. Το θέμα σου είναι έξυπνο (δε με απασχολεί η πρωτοτυπία, ποτέ δε με απασχόλησε) και το έχεις υπηρετήσει σωστά και τίμια, χωρίς προσπάθεια για εντυπωσιασμό, με αρκετή δουλειά που του φαίνεται μάλιστα και ευαισθησία. Τη θεωρώ από τις καλές ιστορίες του διαγωνισμού.

 

 

Μιρ και Νταρ του Celestial

Εμένα αυτό εδώ μου άρεσε πολύ. Εδικά το τέλος του, μοιάζει λίγο με καλοφτιαγμένη σκηνή Disney, έχει αυτό το είδος του χιούμορ που ο κόσμος το θεωρεί παιδικό κι εγώ το λατρεύω.

Τι θα ήθελα να έχει ακόμα: στοργή και προδέρμ... που σημαίνει κάνα δυο χεράκια πέρασμα (θα στο λέω μέχρι να παγώσει η κόλαση...) για να φτιάξεις όλα αυτά τα ψιλολοϊδια που ξέρω ότι αν το ξαναπιάσεις θα θέλεις κι εσύ να τα αλλάξεις. Θα ήθελα μάλλον επίσης την ηθική ικανοποίηση του να μάθω τι έπαθαν αυτοί οι ... που κλωτσούσαν το μωρό γατί, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το ήθελα για να νιώθω καλύτερα μετά από αυτή τη σκηνή κι όχι ακριβώς επειδή πιστεύω πως λείπει από το διήγημα. Αυτό που του λείπει πραγματικά όμως είναι η αρχή, το να μας μπάσεις επαρκώς στο γιατί θα τον αφήσει, τα τραύματά της ίσως για παράδειγμα ή ακόμη την αδιαφορία της για εκείνα που θέλει ο μάγος και την εμπλέκει, πράγμα που υπονοείται αργότερα αλλά όχι αρκετά.

Άλλο ένα σημείο -που θέλει ίσως μια προτασούλα μόνο- είναι το γιατί πρέπει ο μάγος να απασχολήσει την οικοδέσποινα. Αφού το γατί έτσι κι αλλιώς μπορεί να πάρει τον πάπυρο μόνο του και αυτή, μέρα καρναβαλιού έτσι κι αλλιώς στο γραφείο της θα καθότανε? Γενικά έχω την αίσθηση πως η σκηνή είναι λίγο random και κάτι της λείπει.

Αυτά που μου αρέσουν πολύ είναι το τέλος της (ναι, ξέρω το είπαμε αυτό) το οποίο το είδα να συμβαίνει καθώς το διάβαζα, ο αποχαιρετισμός που δεν είναι δακρύβρεχτος και είναι σαν να ξέρουμε πως η γάτα κάποια στιγμή θα βαρεθεί και θα ξαναβρεθούν κατά κάποιο τρόπο και μοιάζει να το ξέρει κι ο μάγος αυτό. Νομίζω περνάει λίγο σαν να είναι ένα καπρίτσιο της που κι εκείνος θέλει να της ικανοποιήσει. Ξέρω πως δεν ήταν αυτή η πρόθεσή σου, όμως μου αρέσει έτσι όπως δείχνει. Γενικότερα, για ολόκληρη την ιστορία, μου αρέσει πολύ η ιδέα της γατούλας που βαρέθηκε να παίζει τη ζωή της κορώνα γράμματα για τις βλακείες των ανθρώπων και θέλει να την κυνηγάνε οι σκύλοι όπως και τις άλλες και που και που να τους γρατζουνάει τις μύτες τους.

 

Βουκολικό της Dopamine

Ειπώθηκε ξανά, είναι εκτός θέματος και μάλιστα για δύο λόγους. Αν υποθέσουμε, για τον έναν, πως καταλήγουμε στο πως έγιναν σύντροφοι τελικά, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι γραμμένο από την οπτική του αρνιού όπως ζητάει το θέμα. Κατά τα άλλα δεχόμαστε ένα καταιγισμό πληροφοριών, οι οποίες είναι μεν καλογραμμένες πολύ και μάλιστα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που κρατάει το ενδιαφέρον ζωντανό και με το χιούμορ τους και με τη ροή του λόγου, αλλά δεν μας απασχολούν σε τίποτα άλλο πέρα από την ατμόσφαιρα. Και νομίζω πως χτίζοντας ατμόσφαιρα έχασες την ιστορία, σου ξέφυγε και δε μπόρεσες να τη μαζέψεις.

 

Μπροστά, Ψηλά της Naroualis

Τώρα εσένα ρε κοπελιά... τι να σου πω? Τα έχω πει τόσες φορές που κοντεύουν να γίνουν τόσο πασίγνωστα όσο και κάποια λαϊκά άσματα. Στην αρχή τσίνισα λίγο, είπα «ωπ! Κοίτα να δεις που έχει γράψει ‘σοβαρή λογοτεχνία’» (κακός όρος, κακός... έξω από δω) αλλά μετά... μετά... τι να σου πρωτοπώ κι εσένα? Για την πέρδικα μάνα? Για τα στρατεύματα και τη «χρήση» των πουλιών? Για τον νεαρό? Να πω ένα πράγμα μόνο που του έδωσα όνομα πριν λίγο: είναι μια ιστορία που έχει μέσα «μάχιμες πέρδικες». Δηλαδή οκ, κι από μόνο του είναι εντυπωσιακό εύρημα ακόμα κι αν δεν είχε την ιδιαίτερη γραφή σου, το συναισθηματικό κόσμο και το πάθος που βγάζεις εσύ προσωπικά. Αυτή ήταν και η δεύτερη ιστορία που λάτρεψα και συγχωρήστε με για την επανάληψη, αλλά δεν την παλεύω με τις ιστορίες της Ευθυμίας. Τις αγαπάω πριν να τις γράψει.

 

Ούλφους του Sileon

Αυτή η ιστορία, σαν ιστορία και μόνο, σαν αφήγηση δε μου άρεσε όσο θα μπορούσε. Και να εξηγηθώ. Η γραφή (κάθε άλλο από ανάλαφρη) είναι εντυπωσιακή. Όλα της, η σύνταξη, τα επίθετα, η ροή, οι εικόνες που βγαίνουν. Εκπληκτικά. Αλλά η ιστορία... δεν είναι ιστορία. Είναι teaser για μυθιστόρημα το οποίο εύχομαι ολόψυχα να γράψεις κάποια στιγμή και να μην το αμελήσεις για να αποκτήσουν νόημα όλα εκείνα τα υπέροχα για τα οποία μας δίνεις μια ιδέα μέσα από το σύντομο κείμενο. Δεν πιστεύω πως σε έφταναν για αυτό ούτε 4000 λέξεις. Ούτε και 5000 για να είμαι ειλικρινής. Η κοσμοπλασία σου είναι μαγευτική και θα ήθελα να τη δω κάποια στιγμή σε ένα βιβλίο δικό της.

[Dopamine]

Αρχικά θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου σε όσους συμμετείχαν, ο διαγωνισμός είχε μεγάλο ενδιαφέρον, και σαν ‘καινούργια’ μου έδωσε την δυνατότητα να σας ‘γνωρίσω’ καλύτερα. Όσον αφορά το δικό μου γραπτό, δεν περίμενα καν να μπεί στο διαγωνισμό, εγώ σας το είπα ότι είναι άθλιο και εκτός τόπου και χρόνου! Πώς τα κατάφερα πάλι;

 

Ορίστε η γνώμη μου για ότι διάβασα, με σειρά προτίμησης.

 

 

 

 

 

Ούλφους του Sileon 1

 

Από την πρώτη στιγμή θεώρησα πως το κείμενο θα βρεθεί στις πρώτες θέσεις, αν όχι στην πρώτη. Η περιγραφή είναι τέλεια, ακόμη κι αν ο όγκος ήταν μεγάλος, καταφέρνει να σε καθηλώσει.

 

Η σκηνή της μύησης, με εντυπωσίασε. Καλογραμμένο και πολύ ενδιαφέρων. Κατάφερες να κρατήσεις την ίδια καταπληκτική ατμόσφαιρα μέχρι το τέλος. Θα ήθελα να δω συνέχειά του.

 

Μπροστά, Ψηλά της Naroualis 2

 

Ποιητικό και βαθύ. Μου προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση, Πίσω από αυτό το απόσπασμα φαίνεται μία απίστευτη ιστορία. Μου κράτησε το ενδιαφέρον, μου μετέδωσε την μελαγχολία, η λύτρωση που αποζητά το πτηνό, οι κοινές μοίρες. Μπροστά και ψηλά πέρα από τις μάχες, δυό κρυφές παράλληλες ιστορίες.

 

Θούλης, ο Γελαστός Κολοκυθούλης του Παρατηρητή 3

 

Ως πρώην βρεφονηπιοκόμος (ένα φεγγάρι) θα το δώ πρώτα από την γωνία των παιδιών. Απλά θα το λάτρευαν! (και πίστεψέ με ένας μπόμπιρας δεν κάθετε πάνω από 10’ λεπτά καθηλωμένος σε παραμύθι)Έχεις την ικανότητα να δημιουργείς κόσμους με έντονα χρώματα, και απίθανους χαρακτήρες.

 

Από την δική μου σκοπιά νιώθω το ίδιο ενδιαφέρον που θα ένιωθε ένα παιδί όταν θα το πρωτοάκουγε. Βέβαια είναι για ηλικίες 8 έως 108 και όχι παρακάτω. Μικρή σημασία έχει. Το παραμύθι έχει την κλασσική δομή ενός παραμυθιού,(και όχι σαν κάτι απλουστευμένες ιστορίες που γίνονται εμπορικές επιτυχίες εξαιτίας των γονιών) δεν αφήνει μετέωρα ερωτήματα, διασκεδάζει και διδάσκει συγχρόνως. Έκανες πολύ καλή δουλειά.

 

Η Γαλανή κι η Αλεπού της Nienor 4

 

Εντυπωσιακή περιγραφή, καλά δομημένο, σου δημιουργεί μία έκρηξη συναισθημάτων. Πάρα πολύ καλό.

 

Ρόουζ του kitsos 5

 

Μπόρεσες και αποτύπωσες πολύ σωστά την σχέση ανθρώπου-ζώου στο κείμενό σου. Όμορφη περιγραφή, δυνατά συναισθήματα. Αν και το τέλος τελειώνει γρήγορα, βέβαια καταλαβαίνω την προσπάθεια σου να μην ξεπεράσεις κι άλλο το όριο των 3000 λέξεων, φαίνεται πως θα είχε ένα όμορφο τέλος. Η απόλυτη δικαίωση των δύο φίλων. Μπράβο σου.

 

Μιρ και Νταρ του Celestial 6

 

Πολύ καλό και απλό. Ωραία ατμόσφαιρα, μπήκα αμέσως στο κλίμα.

 

Paco του aScannerDarkly 7

 

Πολύ συγκινητικό, αγάπησα τον καημένο Αλμπέρτο και τον Paco. Ήταν όμως τόσο σύντομο! Επένδυσες πάνω στην μορφή των χαρακτήρων και παραμέλησες όλα τα υπόλοιπα. Από ότι είδα η γραφή σου είναι πολύ καλή. Στα δικά μου γούστα(και δεν μιλάω για το λαογραφικό κομμάτι ). Φαίνεται πως κάποια δύσκολα συναισθήματα, αν και είμαι σίγουρη πως τα ένιωθες, δεν μπορούσες να τα αποδώσεις σωστά στο χαρτί. Είσαι λάτρης της ρεαλιστικής λογοτεχνίας; Ή καλύτερα έχεις συνηθίσει να γράφεις έτσι; Πάντως, εγώ θα επιμείνω πως αν το είχες αναπτύξει και αν είχες ξεκλειδώσει συναισθήματα, με τον τρόπο που εικάζω πως γράφεις, από ένα τόσο σύντομο κείμενο, θα έδινα πάρα πολύ περισσότερους πόντους.

 

Αγάπη ήταν του roriconfan. 8

 

Ωραία ιδέα. Θα προτιμούσα να το είχες αναπτύξει λίγο περισσότερο. Θα μπορούσες να έβγαζες ένα σωρό πράγματα από μια τέτοια ιστορία και τις επιπτώσεις της στους ήρωες.

 

Πολύ ενδιαφέρον η κοινωνική αλλαγή που επέφεραν τα sidekick pets, οι ανθρώπινες ανάγκες που πραγματεύεται το κείμενο. Το μυαλό μου ήδη τρέχει στο τέλος που θα μπορούσες να δημιουργήσεις (αν φυσικά είχες τον χρόνο και δεν σε εμπόδιζε ο περιορισμός λέξεων), όμως η αρχή με ξένισε. Δεν είμαι συνηθισμένη στην ανάγνωση τέτοιου τύπου κειμένου, που αν δεν κάνω λάθος στοχεύει περισσότερο σε μορφή comics;

 

Πάντως διάβασα παρακάτω πως νόμιζες ότι είχες βγεί εκτός θέματος. Δεν συμφωνώ καθόλου. Γενικά όμως, η ιδέα ήταν πολύ καλύτερη από το ίδιο το κείμενο. Καταλαβαίνω όμως όπως προανέφερα τις δυσκολίες ανάπτυξης ενός τέτοιου θέματος εδώ.

 

Λήθη της mariposa 9

 

Το βρήκα λίγο ‘ξερό’, και απότομο. Δυσκολεύτηκα να ‘νιώσω’ τους χαρακτήρες. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο.

Edited May 9, 2008 by Dopamine