Τι διαβάζετε;

[heiron]

Εγω το πρωτο βιβλιο απο το "A song of.." το "A game of thrones" του Μάρτιν δηλαδή. Τα έχω πάρει με τα πολλά ονόματα αλλά ως τωρα ειναι πολύ καλό. Να αρχισει και λιγο δραση γιατι ολο ιντριγκες και δολοπλοκιες ειναι...

[King_Volsung]

Τελείωσα (επιτέλους!) τον Λάβκραφτ και συνεχίζω τώρα με κέλτικη μυθολογία

Αγόρασα πριν από καιρό ένα βιβλίο, το "Mythoogy of the British Islands" (ναι, στα αγγλικά) και τώρα το αρχίζω. Φαίνεται να είναι καλό, από τις λίγες σελίδες που διάβασα στην αρχή.

[Βάρδος]

Mists of Avalon

[Nihilio]

Τελείωσα το Gardens of the Moon (έχει καλές ιδέες και πλοκή, αλλα σου αφήνει υπερβολικά πολλά κενά για βιβλίο 800 σελίδων) Storm of Swords(απλά καταπληκτικό) και διαβάζω τώρα το Kushiel's Dart.

[drowvarius]

Διαβάζω τώρα τα παιδιά του Dune. Πολύ καλό. Κάθε βιβλίο σε κάνει να αγαπάς έναν χαρακτήρα. Έρχεται όμως το επόμενο βιβλίο στο οποίο στρέφεσαι εναντίον του. Πολύ καλό.

[Eroviana]

Δυστυχώς τέλειωσα και το First Rider's Call. Και λέω δυστυχώς γιατί αν και κλασική ηρωική φαντασία μου άρεσε πάρα πολύ και μάλλον θα υπάρχει και συνέχεια(κάτι για το οποίο δεν ενημερώνεται ο αναγνώστης, όπως έγινε και απ'το 1ο βιβλίο).

 

Ολοκλήρωσα την πρώτη ιστορία από Lone Wolf και πέρασα αρκετές ευχάριστες ώρες(μέσα στην οικογενειακή βαρεμάρα του Πάσχα).

 

Τώρα ξεκίνησα το Παιχνίδι του Στέμματος:Το τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου από τον Martin. Και πριν μου πεις Βάρδε να το διαβάσω στ'αγγλικά, το βιβλίο το κέρδισα στο fair του Αινίγματος(και λοιπών εταιριών) και απλά παίρνω μια πρώτη γεύση. Αν μου αρέσει θα προμυθευτώ και τα υπόλοιπα στα Αγγλικά.

[Nihilio]

Eroviana, έχεις και τους δύο τόμους ή μόνο τον πρώτο. Επειδή και αυτό το έχουν κόψει στα δύο. (Αμάν, τι μάνια είναι αυτή, να κόβουν όλα τα βιβλία φαντασίας στα δύο;)

[Βάρδος]

Χρηματομανία. Κάτω ποιότητα, πάνω τιμή.

[Mort13]

Πράγματι. Ήμουν στην Ολλανδία πριν 1 μήνα και τυχαία είδα σε ένα βιβλιοπωλείο το Clash of Kings. Χωρίς να σκοπεύω να το πάρω απο περιέργεια είδα την τιμή του και ήταν 14 Ευρώ (ολόκληρο) την στιγμή που για το Game of thrones έδωσα 20 Ευρώ για κάθε τόμο (φυσικά το πήρα). Σίγουρα αξίζουν συγχαρητήρια στους οίκους για την προώθηση του φάνταζυ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα (ας είναι καλά βέβαια ο PJ και το LOTR που ανέδειξαν την δίψα του κοινού) αλλά οι τιμές είναι αλμυρούτσικες. Βέβαια αυτό το φαινόμενο το βλέπω συνολικά στον χώρο του βιβλίου και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω ειρωνικά βλέποντας τις τιμές των DVD να πέφτουν και αυτές των βιβλίων να ανεβαίνουν. Δηλαδή το βιβλίο γίνεται είδος πολυτελείας;

 

Όσο για το χώρισμα σε 2 μέρη θα συμφωνήσω ότι γίνεται για οικονομικούς λόγους (και λίγη κλασσική ελληνική κουτοπονηριά του στύλ "θα αναγκαστεί να πάρει και το δεύτερο μέρος ακόμα και μόνο από περιέργεια") αλλά και ίσως γιατί ο μέσος Έλληνας αναγνώστης δεν βλέπει με καλό μάτι τα τεράστια βιβλία.

[Throgos]

Τέλειωσα το 1984 και έμεινα με το στόμα ανοιχτό και τη φάτσα έτσι .

Τρομερό, τι να πω. Ταυτίστηκα απόλυτα.

Σκέφτομαι να αγοράσω το Dune για συνέχεια... τι προτείνετε;

[Nihilio]

Throgos, κανε το. Το Dune είναι καταπληκτικό βιβλίο.

[Throgos]

Λοιπόν το αγόρασα το Dune και είμαι απόλυτα απορροφημένος και γουστάρω πολύ. Ελπίζω να το τελειώσω πριν αρχίσουν οι εξετάσεις....αλλά και να αρχίσουν, ποιός χέστηκε γι' αυτές; Εγώ το βιβλιαράκι μου θα διαβάζω.

[heiron]

Ωχ θρογκε δε σε βλεπω καλα..θα απορροφηθεις απο τους αμμολοφους το Αρρακις!Το μονο που σε σωζει ειναι οτι διαβαζεται πολυ γρηγορα(τουλαχιστον ετσι εγινε με εμενα-ισως επειδη εχει πολλη δραση).Ουτως η αλλως θα το ξαναδιαβασεις αρα..Α,και μετα διαβασε και το μεσσια.Απο εκει και περα ψιλοπεφτει και δε μου αρεσε τοσο.

Μια που ανεφερα τιμες..οι παλιες εκδοσεις Space ηταν φτηνες και με εξαιρεση την ποιοτητα των υλικων στο πρωτο ηταν μια χαρα απο ποιοτητα.Εκει καλα κανανε και τα εβγαζαν σε δυο τομους το καθε ενα,αλλα στο Παιχνιδι του στεμματος ξεφτιλα!Ακου 40 ευρω και,το ξαναλεω!Υστερα λενε γιατι δεν διαβαζουν οι ελληνες...Εγω λεω να συνεχισω με το επομενο του Σονγκ οφ Αισ εντ Φαιρ.Και μετα ερικσον,παιδια με εχετε πεισει οτι ειναι μαματος.Αν απογοητευτω θα σας παρει και θα σας σηκωσει!!Χιχι!

[Βάρδος]

Τελείωσα το Mists of Avalon. Καλό ήταν, αν και οφείλω να πω ότι με κούρασε κάπου, καθότι από τη μέση και μετά επαναλαμβανόταν αφόρητα γύρω από τα ίδια και τα ίδια ζητήματα. Για μια πιο ολοκληρωμένη μου άποψη πάνω στο θέμα, κάντε κλικ εδώ.

 

Τώρα, διαβάζω το The Scar του China Mieville και, συγχρόνως, το Alchymist (Book 3 of the Well of Echoes) του Ian Irvine... και ένα έχω να πω: Η λογοτεχνία φαντασίας έτσι θα έπρεπε να είναι. Πρωτοποριακή. Γεμάτη Ιδέες. Ενδιαφέρουσα. Μυστηριώδης. Με Αληθινούς Χαρακτήρες. Επίσης, όποιος πιστεύει ότι στο fantasy δεν υπάρχει τεχνολογική εξέλιξη, αυτά τα δύο βιβλία καταρρίπτουν τα πάντα: ειδικά στο Well of Echoes κάθε τόσο γίνονται καινούργιες εφευρέσεις, καθότι λόγω μαζικού πολέμου πρέπει να βρίσκεις καινούργιους τρόπους για να αντιμετωπίσεις τον εχθρό. Και φυσικά, και στα δύο μυθιστορήματα η τεχνολογία είναι τεχνολογία που θα μπορούσε να υπάρξει μόνο στους κόσμους όπου παρουσιάζεται: ψευδοτεχνολογία, κοινώς, αλλά τρομακτικά πραγματική.

[Throgos]

το τελείωσα αρκετά γρήγορα όπως προέβλεψες heiron, και χαίρομαι γι' αυτό. Καλά, δεν έχω κάποιο σχόλιο να πω, με μάγεψε, αν και περίμενα κάποια τεράστια ανατροπή στο τέλος. Τέλος πάντων, σπόιλερ

 

τουλάχιστον δεν τον σκότωσαν τον μίστερ Μουαντ' Ντιμπ γιατί με είχε πιάσει ταχυκαρδία κατά το τέλος!. Για να δούμε τι θα διαβάσω μετά... έχω αφήσει στη μέση το "Οι Μάσκες Πέφτουν" του βάρδου...

[heiron]

"όποιος πιστεύει ότι στο fantasy δεν υπάρχει τεχνολογική εξέλιξη, αυτά τα δύο βιβλία καταρρίπτουν τα πάντα"

Bardos...You talkin' to me?

Ok,that was spamming!

[Βάρδος]

Bardos...You talkin' to me?

 

More or less. Αλλά, αφού το αναφέρεις, ναι, σου προτείνω να τα διαβάσεις. Εδώ που τα λέμε, στον καθένα θα πρότεινα αυτά τα γαμάτα βιβλία.

[Isis]

"Οχτώ" της Katherine Neville

 

(Όταν το τελειώσω θα παραθέσω και σχετικό review B) )

[The Blackcloak]

Τελείωσα τον Faust, του Wolfgang Goethe, σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Γεγονός είναι πως η μετάφραση, αν και πρόχειρη (όπως επισημαίνουν οι ίδιοι οι μεταφραστές ,αφού προέρχεται από ελληνική θεατρική προσαρμογή), διατηρεί αρκετή από τη δύναμη του αρκετού κειμένου ώστε σε ορισμένα σημεία ως αναγνώστης σκέφτηκα:" Πως στο καλό κατάφερε ο τύπος να δέσει τέλεια μεταξύ τους ζητήματα φιλοσοφικά, θρησκευτικά, καλλιτεχνικά, επιστημονικά, καθώς και προβληματισμούς του πάνω στην πολιτική σκηνή της χώρας του, ώστε να διεγείρεται τόσο έντονα το μυαλό του αναγνώστη και παράλληλα να διατηρείται η ονειρική ατμόσφαιρα που κατατάσσει το έργο αυτό και στην κατηγορία της φανταστικής λογοτεχνίας, ενώ ορισμένοι στίχοι συμπυκνώνουν αναλύσεις τόμων;". Η απάντηση είναι μάλλον το μυστηριώδες και απρόσιτο εκείνο χάρισμα που ονομάζουμε ποιητικό ταλέντο σε συνδυασμό με μια δουλειά που κράτησε ολόκληρη τη ζωή του Goethe(ξεκίνησε να το γράφει νέος και το τελείωσε λίγο πριν το θάνατό του).

Το μόνο που με χάλασε κάπως ήταν η παρουσίαση της μοιραίας γυναίκας του έργου, της Gretchen, την οποία βρήκα πολύ αθώα και κάπως ψεύτικη για ... τα δεδομένα της εποχής μας.

Ο Μεφιστοφελής είναι μια από τις πιο πετυχημένες αναπαραστάσεις του Διαβόλου (ίσως Η αναπαράσταση, μαζί με τον Διάβολο στον Ντοστογέφσκι) που έχω δεί στη λογοτεχνία. Νομοταγές πνεύμα που εκτελεί πιστά το καθήκον του, αναλαμβάνει να υποβάλλει τον γηραιό δόκτωρα/μάγο Johan Faust σε διαρκείς πειρασμούς προσφέροντάς του μια ζωή που ποτέ δεν έζησε , με αντάλλαγμα την περίφημη υπογραφή. Στην προσπάθεια του αυτή βέβαια συναντά εμπόδιο τον υψιπετή ιδεαλισμό και την δίψα για ανώτερη γνώση του Faust, κάτι που οδηγεί σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση ανάμεσα στις πνευματικές/νοητικές και σωματικές απολαύσεις, με τις δεύτερες τελικά να κερδίζουν το προβάδισμα.

Έτσι σιγά σιγά ξεκινά η πορεία του αμφιταλαντευόμενου Ιωάννη προς την Απώλεια, δίνοντας ευκαιρία στον ποιητή να μιλήσει για τα ήθη των Γερμανών της εποχής του δόκτωρος αλλά και της δικής του, για τα πάθη του ανθρώπου, την ματαιότητα της κενοδοξίας, τις διαμάχες των φιλοσοφικών σχολών , αλλά και για το μοτίβο της Αναζήτησης του Αιώνιου Θηλυκού, καθαρά ρομαντικό στοιχείο . Η ιστορία περιέχει τουλάχιστον μία σημαντική ανατροπή πριν το τέλος. Επίσης αναφορά στον Shakespeare με το επεισόδιο των γάμων των Oberron και Titania (η μήπως είναι απλά μια παρωδία ).

[heiron]

ΟΚ,Βαρδε.θα ριξω μια ματια αν τα βρω να δουμε αν ειναι τοσο καλα.Παντως επιμενω στην αποψη μου.Οι οποιες εξαιρεσεις επιβεβαιωνουν τον κανονα.

[Rikochet]

Τρία βιβλία διαβάζω αυτές τις μέρες (ναι, ναι, εν μέσω εξετάσεων, αμέ ):

 

To Midnight Tides του Steven Erikson, πέμπτο βιβλίο της σειράς Malazan Book Of The Fallen. Εξαιρετικό μέχρι στιγμής. Ο πρόλογος είναι ΌΛΑ τα λεφτά, και απο άποψη πλοκής, και ατμόσφαιρας.

 

Το Silmarillion του Tolkien, για τρίτη φορά. Συνειδητοποιώ ότι μ'αρέσει περισσότερο απο τα υπόλοιπα βιβλία του, τελικά.

 

...και το Ζωή και Τέχνη του Δημήτρη Φωτιάδη. Είναι μια μελέτη γύρω απο τη ζωή των κατοίκων της Αρχαίας Ελλάδας, των μορφών τέχνης που αναπτύχθηκαν, των φιλοσοφικών αντιλήψεων, κλπ κλπ.

 

Πολύ καλογραμμένο' αν και αυτά που γράφει κάποιες φορές είναι πολύπλοκα, στα δίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην σε πονοκεφαλιάζουν, αλλά πιο ευνόητα. Ακόμα κι έτσι, βέβαια, δεν είναι και το πιο εύπεπτο των βιβλίων.

[SteppenWolf]

Καλώς σας βρήκα, θεωρώ πως το συγκεκριμένο topic είναι ότι πρέπει για το πρώτο μου post, ώστε να πάρετε κι εσείς μια ιδέα για μένα (είμαστε ό,τι διαβάζουμε, έτσι δεν είναι;)

Πρώτον μου αρέσει να διαβάζω παραπάνω από ένα βιβλία την ίδια χρονική περίοδο. Μπορεί να αργώ λίγο περοσσότερο να τα τελειώσω αλλά δε με ενοχλεί. Μου αρέσει ο τρόπος που τελικά δένουν νοηματικά, αν και 'άσχετα' μεταξύ τους.

Τώρα λοιπόν, παλεύω με τον 'Οδδυσσέα' του Joyce, τις 'Πόλεις της κόκκινης νύχτας' του Μπάροουζ και το Prometheus Rising του Wilson. Θα έπρεπε επίσης να αναφέρω και τα Nebutal που παίρνω για τις ημικρανίες που μου προκαλούν....

[heiron]

Βρε καλως τον!!

Εγω διαβαζω Οπτικη(για τη σχολη).Κλαψ!!!

[Mort13]

Επιτέλους τελείωσα το American Gods! Μου άρεσε πάρα πολύ, αν και στην περίπτωσή του ισχύει το αντίθετο του "The sum is greater than the parts". Τελικά πιο πολύ απόλαυσα κάθε κεφάλαιο ξεχώριστα παρά το βιβλίο σαν σύνολο καθώς η πλοκή αν και πολλά υποσχόμενη είχε ένα αντικλιμακτικό και απλοϊκό τέλος. Παρόλ' αυτά η ματιά του Gaiman στην Αμερική είναι πράγματι ξεχωριστή.

[Elsanor]

Πριν λίγο καιρό τελείωσα την τριλογία της Υπερβορέας του Αντωνόπουλου, και μου άρεσε πάρα πολύ. Μετά την εξεταστική θα γράψω καμιά περιγραφή για το zine.

 

Τώρα διαβάζω ξανά το Fahrenheit 451 του Ray Bradbury, που είναι μικρό και περιεκτικό βιβλιαράκι.