Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Άρχισα το Φοβία, του Τόμας Λουκ, δηλαδή του Γκράχαμ Μάστερτον. Το βιβλίο είναι βασισμένο στην ομότιτλη ταινία, η οποία απ'όσο βλέπω παίρνει πολύ μέτριες κριτικές... Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον μέχρι στιγμής, αν και δεν έχει πάρει ακόμα μπρος.

[Μιχάλης]

Αρχίζω το τις "Ιστορίες του λυκόφωτος" του Stephen King και ελπίζω να μην το μετανιώσω γιατί έχω ακούσει πολύ κακά λόγια για τη συλλογή αυτή..

[Naroualis]

Έκανα μόλις έναν μίνι αναγνωστικό απολογισμό της χρονιάς και βλέπω ότι από τα 98 βιβλία που έχω διαβάσει, τα 41 ανήκουν στο ελληνικό φανταστικό. Επειδή πολύ θα ήθελα να πάει 50-50 το σκορ, κηρύσσω το Δεκέμβρη ΄"Μήνα του Ελληνικού Φανταστικού" Και δηλώνω ότι μόνο τέτοια βιβλία θα διαβάσω κατα΄τη διάρκειά του, ευελπιστώντας να πιάσω τα 110 βιβλία σύνολο και τα 57+ στο ελληνικό φανταστικό.

 

Αυτό μας κάνει, μμμ, 16 βιβλία σε ένα μήνα; Πολύ δύσκολο, ακόμη και για μένα, αλλά θα το παλέψω.

 

Ξεκινάω με τους Ονειροψιθυριστές του Σάββα Γρηγοριάδη και το Δαιμονιστή του Άυγουστου Κορτώ για το λεωφορείο.

 

Κανείς να μου κάνει παρέα;

[Nihilio]

Άρχισα το Φοβία, του Τόμας Λουκ, δηλαδή του Γκράχαμ Μάστερτον. Το βιβλίο είναι βασισμένο στην ομότιτλη ταινία, η οποία απ'όσο βλέπω παίρνει πολύ μέτριες κριτικές... Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον μέχρι στιγμής, αν και δεν έχει πάρει ακόμα μπρος.

O Masterton πάντως είχε δηλώσει ότι το είχε γράψει σε 4 ημέρες.

 

Διαβάζω μία Ωρόρα με τίτλο "Ιστορίες με κολασμένους ήρωες". Ναι, έχει Elric, Κέην και κάτι άλλους άγνωστους.

Edited December 2, 2011 by Nihilio

[BladeRunner]

Τέσσερις μέρες, ε; Φαινόταν ότι δεν το δούλεψε και πολύ το βιβλίο, δεν ήταν και τόσο κακό βέβαια, αλλά μάλλον μέτριο. Συνεχίζω τώρα με κάτι πιο ανώτερο, το Οργή, του Στήβεν Κινγκ. Μέχρι να το βρω είχα φάει τον κόσμο ολόκληρο, αλλά απ'όσο βλέπω άξιζε η όλη αναζήτηση, όμως μην προτρέχω, έχω δρόμο μπροστά. Μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει.

[tsathoggua]

Διαβάζω μία Ωρόρα με τίτλο "Ιστορίες με κολασμένους ήρωες". Ναι, έχει Elric, Κέην και κάτι άλλους άγνωστους.

 

Από Wagner πρέπει να έχει την ιστορία Το τίμημα για τη Λινόρτις. Προσκύνημα!

[Nihilio]

Τέσσερις μέρες, ε; Φαινόταν ότι δεν το δούλεψε και πολύ το βιβλίο, δεν ήταν και τόσο κακό βέβαια, αλλά μάλλον μέτριο.

Τα "κανονικά" του, τα γράφει νομίζω μέσα σε 6 εβδομάδες. Αλλά μετά υπάρχει και ο Moorcock που είχε γράψει ολόκληρη τετραλογία σε 1,5 βδομάδα (τα Hawkmoon) οπότε τέτοια νούμερα είναι απλά ενδεικτικά κάποιας άλλης εποχής.

 

 

Διαβάζω μία Ωρόρα με τίτλο "Ιστορίες με κολασμένους ήρωες". Ναι, έχει Elric, Κέην και κάτι άλλους άγνωστους.

 

Από Wagner πρέπει να έχει την ιστορία Το τίμημα για τη Λινόρτις. Προσκύνημα!

Ναι, το Τίμημα για τη Λινόρτις έχει, που ήταν ιστορία-διαμάντι.

[p4rasite]

Πρώτο αυτή τη στιγμή στα Bestsellers του Amazon (ebook για Kindle) είναι το βιβλίο της Άννας Ζουρούδη "The whispers of Nemesis". (Μόλις είδα ότι έπεσε στην 5η θέση)

 

http://www.amazon.co..._rd_i=341689031

 

Δεν είναι Ελληνίδα (..μάλλον..), αλλά έχει παντρευτεί Ελληνα και μάλιστα η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται στην Ελλάδα (και αποτελεί μέρος μιας σειράς βιβλίων απ'οτι κατάλαβα). Το βιβλίο ανήκει στην κατηγορία Fiction-Crime/Thriller/Mystery.

 

Έχει διαβάσει κανείς βιβλία της εν λόγω κυρίας (ή και το συγκεκριμένο)?

 

 

 

 

 

Εγώ διαβάζω το Game of Thrones, G.R.R. Martin (1ο βιβλίο) αφού έχω δει δύο φορές τον 1ο κύκλο της ομώνυμης σειράς.

Edited December 2, 2011 by p4rasite

[Naroualis]

Ο Δαιμονιστής, του Αύγουστου Κορτώ, βιβλίο 1ο από 16 του Μήνα Ελληνικού Φανταστικού.

Μου το είχε προτείνει ένα πολύ καλός φίλος πριν από δύο περίπου χρόνια. Το είχα αγοράσει, αλλά ξέρετε τώρα, τα βιβλία στη βιβλιοθήκη μου παίρνουν ειδικό βάρος με την αναμονή. Λοιπόν, αν αυτό πήρε ειδικό βάρος από την αναμονή, αναρωτιέμαι τι βάρος θα είχε αν το διάβαζα επιτόπου.

Καταρχήν ανήκει στο ελληνικό φανταστικό. Δεν το επιθυμεί όμως. Ξεκινάει άγαρμπα, με πολύ tell και συνεχίζει λίγο καλύτερα, με το tell όμως να εξακολουθεί να μας ζαλίζει, όπως σε όλα τα σύγχρονα ελληνικά βιβλία που τα ψυχογραφήματα πρέπει ανυπερθέτως να είναι tell, ή μάλλον TELL. Διαθέτει μια χαριτωμένη ιδέα, κι αυτή άγαρμπα δοσμένη, -πιθανότατα γιατί ο συγγραφέας αγνοεί τις συμβάσεις του φανταστικού- και πολλές σκηνές που οι Άγγλοι θα τις έλεγαν disturbing. Επίσης παραθέτει κι ένα πολύ φιλολογικό-παύλα-φιλοσοφικό κομμάτι όπου εξηγεί την άποψή του ότι μόνο ο έρωτας μεταξύ αντρών μπορεί να είναι αγάπη γιατί (να το διαβάσετε, δε σας λέω γιατί, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο). Και το τέλος είναι πολύ βιαστικό και χωρίς κορύφωση. Πιο "κορυφωμένο" είναι το κομμάτι πριν το τέλος.

Γενική εντύπωση: ένα βιβλίο εύκολο να το διαβάσεις, με κάμποσες σκληρές σκηνές, αλλά χωρίς να αξίζει τον ντόρο που προκάλεσε.

[BlackCatGirl]

Μετά τον Ed Lee, έχει σειρά το βιβλίο "Στα ίχνη σου" της Rosamund Lupton

[BladeRunner]

Άρχισα το Αναζητώντας τον Ιωσήφ Τάλυ, του Γουίλιαμ Χάλαχαν. Φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον, έχω ακούσει τα καλύτερα γι'αυτό το βιβλίο, και ας μην είναι γενικά πολύ γνωστό. Το μόνο πρόβλημα όσον αφορά την ελληνική έκδοση, είναι τα σημεία στίξης. Λείπουν όλες οι τελείες! Τα ερωτηματικά π.χ. είναι χωρίς την απαραίτητη τελεία... Αλλά δεν με πειράζει και τόσο, όσο νόμιζα στην αρχή.

[Nihilio]

Κοιτώντας το (ένα κι ένα τρίτο) ράφι με τα αδιάβαστα, πρόσεξα ότι έχω υπερβολικά πολλές ανθολογίες και συλλογές. Αποφάσισα λοιπόν το μήνα Δεκέμβρη να πιάσω αρκετές από αυτές γιατί βλέπω να στοιχειώνουν το εν λόγω ράφι για πολύ καιρό ακόμα.

 

Έτσι, αυτόν τον καιρό διαβάζω το "Ιστορίες με κατάρες" (Ωρόρα αριθμός 56) και την "Εποχή του Αξελότλ" της Ράνιας Κατσαρέα (ευγενική χορηγία κάποιου κυρίου από το φόρουμ)

[Μιχάλης]

Το πρωί που ξύπνησα αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα από τις Ιστορίες Του Λυκόφωτος του Stephen King και να ξεκινήσω το Η πόλη των χιλίων ανέμων της Shan Sa το οποίο είναι της μητέρας μου.Το βιβλίο το τελείωσα σε χρόνο ρεκόρ(για εμένα) και μπορώ να πω πως είναι ένα πολύ ευκολοδιάβαστο βιβλίο με ωραία γραφή και πλοκή που ξετιλίσεται γρηγορα.

[Naroualis]

Το Τελευταίο Ροδοπέταλο, της Εύης Κατιδιώτη, βιβλίο 2ο από 16 του Μήνα Ελληνικού Φανταστικού.

Μια εφηβική, κοριτσίστικη ιλουζιόν, γραμμένη με τρυφερότητα. Συνίσταται σε όσους αναρωτιούνται τι κάνουν τα κορίτσια στο γυμνάσιο στην ώρα των θρησκευτικών ή άλλες τέτοιες βαρετές ώρες. Γράφουν τέτοια. Κι εγώ έχω γράψει ένα ή τρία, δε θυμάμαι. Στα 15 μου.

 

Εντιτ: Ξέχασα το όνομα της συγγραφέα.

Edited December 6, 2011 by Naroualis

[jjohn]

διαβάζω την μαθητεία του Ραφαέλ Μαζάν που αποτελεί σημερινή αγορά και σχεδόν το τελείωσα(επειδή είναι μικρό όχι επειδή μου αρέσει).

Γενικά πολύ περίεργο βιβλίο,αρκετά πιο φιλοσοφικό από τα δικά μου συνήθη αναγνώσματα(Χάρρυ Ντρέστντεν γκουχ γκουχ) με αποτέλεσμα να νιώθω έξω από τα αναγνωστικά μου νερά,

βάλε και ότι δεν έχει μία κανονική ιστορία αλλά αποτελείται ουσιαστικά από μικρότερα κομμάτια και τον περίεργο τρόπο αφήγησης που έχει αποφασίσει να χρησιμοποίησει ο συγγραφέας , έχω ψιλοστεναχωρηθεί κυρίως γιατί περίμενα κάτι πολύ καλό με βάσει τις κριτικές που είχα διαβάσει

πάντως, ακόμη κι έτσι μου φαίνεται ενδιαφέρων ο κεντρικός χαρακτήρας.

κριμας...

Edited December 5, 2011 by joidv

[Naroualis]

Καλό Αίμα, Κακό Αίμα, της Ελεωνόρας Σταθοπούλου, βιβλίο 3ο από 16 του Μήνα Ελληνικού Φανταστικού.

 

Νόμιζα ότι ήταν φανταστικό, αλλά δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι τόσο mainstream που απορώ γιατί έβαλαν τη λέξη "φαντασία" στο οπισθόφυλλο. Πέραν τούτου και συγνώμη που θα το μετρήσω ως μέρος του Μήνα Ελληνικού Φανταστικού, αλλά είναι ένα από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα φέτος. Μαύρο, κατάμαυρο, με τρομερούς χαρακτήρες (και μιλάμε για καμιά εικοσαριά διηγήματα έτσι; δηλαδή για τουλάχιστον πενήντα τρομερούς χαρακτήρες!), γνώση της χρήσης του λόγου για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, εξαιρετικό ύφος, τρομερές πλοκές, τι να λέμε τώρα; Διάβαζα ένα διήγημα, ήθελα να κοπανίσω το κεφάλι μου στον τοίχο από τη μαυρίλα του και όταν τελείωνε ξεκινούσα με λυσσαλέα χαρά το επόμενο.

 

Εντιτ: ορθογραφικούλι

Edited December 6, 2011 by Naroualis

[Naroualis]

Βάσει Σχεδίου, του Μπάμπη Αρώνη, βιβλίο 4ο από 16 του Μήνα Ελληνικού Φανταστικού.

 

Θεατρικό για την ακρίβεια, του δικού μας Μπάμπη (ουχί του Σουηδού ) που διαπραγματεύεται με επιτυχία τολμώ να πω την αλήθεια και το ψέμμα της βίας. Τρόμος, πραγματικός. Κουβάρι που δε μπορείς να ξεμπλέξεις εύκολα. Κι όταν τελικά βρίκεις μια άκρη, είσαι σίγουρος ότι είναι αυτή που πρέπει να τραβήξεις για να ξετυλιχτεί;

[Sonya]

Έπιασα επιτέλους το Earthsea quartette. Προς το παρόν, καλό με φαίνεται, αν και όχι κάτι συνταρακτικό!

[Alucard]

Έπιασα επιτέλους το Earthsea quartette. Προς το παρόν, καλό με φαίνεται, αν και όχι κάτι συνταρακτικό!

 

Sonya, έτσι θα πάει και μέχρι το τέλος. Το είχα διαβάσει αρκετά παλιά, μου άρεσε, ευκολοδιάβαστο κτλ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τον 'Αναρχικό'. Είναι fantasy, είναι Ursula, είναι καλό, αρκτά καλό, αλλά μέχρι εκεί. Για μένα τουλάχιστον

Edited December 6, 2011 by Alucard

[heiron]

Χαχ,χαιρομαι που δεν ειμαι ο μονος που εχω αυτη την αποψη για τη Γαιοθαλασσα.Ειναι το εργο για το οποιο ειναι πιο γνωστη αλλα σε σχεση με τον Αναρχικο η το Αριστερο χερι,χανει πολυ.Κορυφαια εργα ΕΦ ενω αυτο ειναι απλα καλο fantasy.

Εγω τελειωνω σιγα σιγα το Νεκρομαντη του Ντικσον,να δουμε τι θα πιασω μετα...

[BladeRunner]

Ρε παιδιά, ένα βιβλίο δεν χρειάζεται να είναι και ΤΟ αριστούργημα, ας είναι και απλά καλό...

 

Εγώ διαβάζω το πρώτο μου Ωρόρα, το Ιστορίες με ζωντανούς νεκρούς Νο 38. Έχει μέσα τους εξής συγγραφείς και τις εξής ιστορίες:

 

1. Ανώνυμος του 19ου αιώνα - Ο μυστηριώδης άγνωστος

2. Έντουαρντ Μπένσον - Το δωμάτιο του πύργου

3. Όγκαστ Ντέρλεθ - Το χιόνι που έπεφτε

4. Σίλερ Μίλερ - Πέρα από το ποτάμι

5. Σαρλ Μπομόντ - Σημείο συνάντησης

6. Τσαρλς Γκραντ - Πεινασμένος για έρωτα

7. Θωμάς Μαστακούρης - Ο νεοφερμένος

 

Έχω διαβάσει μέχρι στιγμής τις 4 από τις 7 ιστορίες (2, 3, 5, 6). Μέχρι στιγμής δεν έχω εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από τις ιστορίες, αλλά γενικά ήταν καλές ιστορίες, μπορώ να πω. Περισσότερα σχόλια για καθένα διήγημα ξεχωριστά, αύριο μόλις τελειώσω το βιβλίο.

Edited December 6, 2011 by BladeRunner

[Nihilio]

Ρε παιδιά, ένα βιβλίο δεν χρειάζεται να είναι και ΤΟ αριστούργημα, ας είναι και απλά καλό...

 

Εγώ διαβάζω το πρώτο μου Ωρόρα, το Ιστορίες με ζωντανούς νεκρούς Νο 38. Έχει μέσα τους εξής συγγραφείς και τις εξής ιστορίες:

 

1. Ανώνυμος του 19ου αιώνα - Ο μυστηριώδης άγνωστος

2. Έντουαρντ Μπένσον - Το δωμάτιο του πύργου

3. Όγκαστ Ντέρλεθ - Το χιόνι που έπεφτε

4. Σίλερ Μίλερ - Πέρα από το ποτάμι

5. Σαρλ Μπομόντ - Σημείο συνάντησης

6. Τσαρλς Γκραντ - Πεινασμένος για έρωτα

7. Θωμάς Μαστακούρης - Ο νεοφερμένος

 

Έχω διαβάσει μέχρι στιγμής τις 4 από τις 7 ιστορίες (2, 3, 5, 6). Μέχρι στιγμής δεν έχω εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από τις ιστορίες, αλλά γενικά ήταν καλές ιστορίες, μπορώ να πω. Περισσότερα σχόλια για καθένα διήγημα ξεχωριστά, αύριο μόλις τελειώσω το βιβλίο.

Από όσες Ωρόρες έχω διαβάσει, έχω την υποψία ότι επί Μαστακούρη το βιβλίο στήνεται γύρω από κάποιο "κυρίως" κομμάτι και μετά συμπληρώνεται με ιστορίες άλλων. Για παράδειγμα, στους "Κολασμένους Ήρωες" είμαι σχεδόν βέβαιος ότι το βιβλίο βγήκε για να έχει έναν Έλρικ και έναν Κέην - και ως τέτοιο πούλησε. Το "Ιστορίες με Κατάρες" ήταν το μισό μια νουβέλα με μία μούμια. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι μάλλον οι επιλογές τους περιορίζονταν όσο εξέδιδαν ανθολογίες. Ίσως απλά δεν πέτυχες ακόμα την πολύ καλή.

Η μία που έχω διαβάσει επί Μπαλάνου όμως, το "13 - Ιστορίες Μαγείας και Δράσης" σου πέταγε για αρχή έναν Κλάρκ Άστον Σμιθ, λίγο μετά έναν Χάουαρντ και, κερασάκι στην τούρτα, σου έριχνε το "Σπίτι των Κλεφτών" του Λέιμπερ και σε αποτέλειωνε.

Edited December 6, 2011 by Nihilio

[tsathoggua]

Ρε παιδιά, ένα βιβλίο δεν χρειάζεται να είναι και ΤΟ αριστούργημα, ας είναι και απλά καλό...

 

Εγώ διαβάζω το πρώτο μου Ωρόρα, το Ιστορίες με ζωντανούς νεκρούς Νο 38. Έχει μέσα τους εξής συγγραφείς και τις εξής ιστορίες:

 

1. Ανώνυμος του 19ου αιώνα - Ο μυστηριώδης άγνωστος

2. Έντουαρντ Μπένσον - Το δωμάτιο του πύργου

3. Όγκαστ Ντέρλεθ - Το χιόνι που έπεφτε

4. Σίλερ Μίλερ - Πέρα από το ποτάμι

5. Σαρλ Μπομόντ - Σημείο συνάντησης

6. Τσαρλς Γκραντ - Πεινασμένος για έρωτα

7. Θωμάς Μαστακούρης - Ο νεοφερμένος

 

Έχω διαβάσει μέχρι στιγμής τις 4 από τις 7 ιστορίες (2, 3, 5, 6). Μέχρι στιγμής δεν έχω εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από τις ιστορίες, αλλά γενικά ήταν καλές ιστορίες, μπορώ να πω. Περισσότερα σχόλια για καθένα διήγημα ξεχωριστά, αύριο μόλις τελειώσω το βιβλίο.

 

Ενδιαφέρουσα συλλογή. Κάποια από τα διηγήματα εμφανίστηκαν και σε μια μεταγενέστερη ανθολογία για βαμπίρ των εκδόσεων Terra Nova. Θυμάμαι πως είχα ξεχωρίσει το Σημείο συνάντησης του -όχι ιδιαίτερα γνωστού στη χώρα μας- Charles Beaumont.

[BladeRunner]

Το διηγηματάκι του Μπομόντ μου άρεσε, μακάρι να ήταν μυθιστόρημα 300 σελίδων για μεγαλύτερη απόλαυση. Η κεντρική ιδέα του διηγήματος είναι πραγματικά πολύ καλή και ιντριγκαδόρικη και η γραφή του Μπομόντ αξιολογότατη. Γενικά είμαι ευχαριστημένος από την συλλογή μέχρι στιγμής.

[wordsmith]

 

2. Έντουαρντ Μπένσον - Το δωμάτιο του πύργου

 

 

Ρε συ! Κι εγώ ακριβώς αυτό διάβαζα σήμερα στο λεωφορείο. Στο πρωτοτυπο, δανεικό. Όχι κι άσχημα γραμμένο, αλλά πολύ παλιομοδίτικο και με μια θα έλεγα παιδική άποψη για το τι είναι ένα διήγημα τρόμου. Εννοείται πως δεν τρόμαξα, αλλά δεν το θεωρώ απαραίτητο αυτό για να είναι καλό ένα διήγημα/βιβλίο τρόμου. Εσένα πώς σου φάνηκε;