Τι διαβάζετε;

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ο Πύργος των Καρπαθίων'' του Ιουλίου Βερν, ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Πρέπει να είναι η πέμπτη ή η έκτη φορά που το διαβάζω.

[Spyrex]

Ξεκινώ σήμερα το "Το Σημάδι του Θεού" του Romain Sardou.

[alanon]

ελπιζω να σου αρεσει!εγω ξεκιναω τωρα το δευτερο βιβλιο τπο abercrombie

[BladeRunner]

Άρχισα το Σφαγή στη Σονόρα, του Γουίλιαμ Τζέιμς.

[Amandel]

Ξεκίνησα το ''Ο Πύργος των Καρπαθίων'' του Ιουλίου Βερν, ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Πρέπει να είναι η πέμπτη ή η έκτη φορά που το διαβάζω.

 

Αυτό που είπες.

Με κόλλησες και το ξανάρχισα!

Edited December 3, 2012 by Amandel

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''Ο Πύργος των Καρπαθίων'' του Ιουλίου Βερν, ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Πρέπει να είναι η πέμπτη ή η έκτη φορά που το διαβάζω.

 

Αυτό που είπες.

Με κόλλησες και το ξανάρχισα!

 

Χεχε χαίρομαι πολύ Amandel και γιατί συμφωνείς μαζί μου, αλλά και γιατί θα το ξαναπιάσεις εξαιτίας μου Είμαι στο σημείο όπου η Στίλλα τραγούδησε για τελευταία φορά. Έριξα και μία ματιά στην imdb για το αν έχει βγει σε ταινία. Όντως υπάρχει, αλλά είναι Γαλλικής παραγωγής και γι' αυτό δεν θα την ψάξω παραπάνω την δουλειά.

Edited December 3, 2012 by Δημήτρης

[melkiades]

Χθες που είδα την Ευθυμία θυμήθηκα ένα ροζουλί μικρουλί βιβλιαράκι που δεν είχα τελικά διαβάσει και το ξεκίνησα το βράδυ. Κάθε φορά θυμάμαι ότι δεν μου το έχει υπογράψει κιόλας ;)

Edited December 3, 2012 by melkiades

[Naroualis]

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο Πύργος των Καρπαθίων'' του Ιουλίου Βερν, όπως είπα και πιο πριν, ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ever. Η υπόθεση έχει ως εξής: Ένας τρομακτικός πύργος δεσπόζει στις άκρες ενός μικρού χωριού, που κατοικείται από φιλήσυχους και δεισιδαίμονες ανθρώπους. Ενώ για πολλά χρόνια είναι εγκαταλειμμένος και οι χωριανοί πιστεύουν ότι κατοικείται μονάχα από κακοποιά πνεύματα, μία μέρα βλέπουν να βγαίνει καπνός από αυτόν. Δύο από αυτούς αποφασίζουν να δουν τι συμβαίνει, και τότε αρχίζει το έλα να δεις.

 

Το βιβλίο έχει τα πάντα όλα: Υπόθεση, έντονη ατμόσφαιρα μυστηρίου, πάθος, ωραία σκιαγραφημένοι χαρακτήρες, καλό γράψιμο. Το τελευταίο είναι απλοϊκό, αλλά όλοι ξέρετε τον Βερν. Τα βιβλία του ακροβατούν ανάμεσα στο παιδικό και το ενήλικο. Το έχω διαβάσει αρκετές φορές, και θα το διαβάσω πολλές ακόμη.

 

Έχω τον ''Πύργο των Καρπαθίων'' από τις εκδόσεις Αστέρος, την μεγαλύτερη σειρά βιβλίων του Βερν στα Ελληνικά. 52 τόμοι συνολικά. Θυμάμαι που μικρός κατέβαινα με την μαμά μου στο κέντρο, για να τα πάρω από τον Μπαρμπουνάκη στην Αριστοτέλους. Με τους παπαγάλους και τις γάτες που υπήρχαν μέσα όσοι θυμάστε Εκτός λοιπόν από το ότι απόλαυσα την ιστορία, έκανα και ένα ωραίο ταξιδάκι στο παρελθόν. Πάντα, όλα τα βιβλία του μεγάλου συγγραφέα μου το προσφέρουν αυτό Περιλαμβάνεται και η ιστορία ''Δέκα Ώρες Κυνήγι'' όπου ένας πρωτάρης κυνηγός περιγράφει τις περιπέτειες του και των ατζαμήδων συντρόφων του, στο πεδίο της μάχης. Ωραία ήταν και αυτή, είχε καλό γέλιο.

Edited December 4, 2012 by Δημήτρης

[alanon]

το δευτερο βιβλιο του abercrombie κλασεις ανωτερο απο το πρωτο.ο γκλοκτα ειναι ο πιο απιστευτος χαρακτηρας που εχω πετυχει.μονο και μονο γι αυτον αξιζει η τριλογια

Edited December 4, 2012 by alanon

[melkiades]

Ξεκίνησα το "The Book of Lost Things" του John Connolly. Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι δικό του, θα δούμε.

[Naroualis]

Καιρό έχω να γράψω εδώ, αλλά και καιρό είχα να διαβάσω... Τσκ, τσκ, τσκ. Οποία ντεκαντάνς, μον σερ.

 

-Μύθοι των Περσών,Vesta Sarkhosh Curtis: πολύ ενδιαφέρον και αρκετά κατατοπιστικό. Αν ο σκοπός αυτών των βιβλίων είναι να σε βάζουν στα αίματα να διαβάσεις κι άλλα σχετικά, ε, ετούτο τον πέτυχε τον σκοπό του.

 

-Daily Life In Ancient Mesopotamia, Karen Rhea Nemet-Nejat: είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω, αλλά και την πρώτη, όπως και αυτήν η ανάγνωση ήταν πολύ επιφανειακή. Μάλλον θα χρειαστώ και μια τρίτη για να πω ότι έπιασα όλα όσα θα ήθελα να πιάσω.

 

-Γραφή, η μνήμη των ανθρώπων, Georges Jean: ένα βιβλίο που θα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον αν δεν ήταν τυπωμένο άναρχα και μπερδεμένα.

 

-Λάθος Οδηγίες, Αλέκος Παπαδόπουλος: δεύτερη ανάγνωση. Οι εντυπώσεις μου στο δικό του τόπικ, όπως και στο τόπικ της Λέσχης Ανάγνωσης Φανταστικού.

 

-Ματριόσκα, Ελ Ρόι: περίμενα πολλά από αυτό το βιβλίο, δεν βρήκα τίποτε από αυτά που περίμενα. Είναι κοινότυπο, δραματουργικά αφελές και ποντάρει σε πολύ μεγάλο βαθμό στις ενοχές που πιθανόν ήδη να έχει ο αναγνώστης του σε σχέση με αυτά που διαβάζει (λαθρομετανάστες, πόλεμος, τρέλα, αναπηρία) Αν δεν έχεις ήδη ενοχές, δε νομίζω ότι πρόκειται να σε συγκινήσει. Ξεχωρίζουν κάπως τα διηγήματα 04.03 και Ανάσα του Τέταρτου Κόσμου.

 

-Σκοτεινοί έρωτες - Ο Πύργος - Ασήμαντα ερωτικά ταξίδια για τους άλλους, Στέφανος Γλαύκωψ: Μάλλον ποιητικός λόγος. Δεν είναι το καλύτερό μου η ποίηση, όπως δηλώνω πάντα, αλλά εδώ σκόνταψα. Δεν κατάλαβα αλλά και δεν παρασύρθηκα.

[Nostalgist]

Λίγα πράγματα

 

το Domain of the dead

και το Day By Day armageddon

[gregacm]

Ξεκίνησα το "The Book of Lost Things" του John Connolly. Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι δικό του, θα δούμε.

 

Εμενα παντως μου αρεσε αρκετα.Παραμυθενια ατμοσφαιρα και ωραια γραφη!

[Διγέλαδος]

Καιρό έχω να γράψω εδώ, αλλά και καιρό είχα να διαβάσω... Τσκ, τσκ, τσκ. Οποία ντεκαντάνς, μον σερ.

 

-Μύθοι των Περσών,Vesta Sarkhosh Curtis: πολύ ενδιαφέρον και αρκετά κατατοπιστικό. Αν ο σκοπός αυτών των βιβλίων είναι να σε βάζουν στα αίματα να διαβάσεις κι άλλα σχετικά, ε, ετούτο τον πέτυχε τον σκοπό του.

 

-Daily Life In Ancient Mesopotamia, Karen Rhea Nemet-Nejat: είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω, αλλά και την πρώτη, όπως και αυτήν η ανάγνωση ήταν πολύ επιφανειακή. Μάλλον θα χρειαστώ και μια τρίτη για να πω ότι έπιασα όλα όσα θα ήθελα να πιάσω.

Κάποιος κάνει έρευνα απ' ότι βλέπω ;)

[gregacm]

Ο καιρος γαρ εγγυς.8 μερες για την πρεμιερα του Χομπιτ,οποτε λεω να κανω μια επαναληψη.

[BladeRunner]

Άρχισα το Το παιχνίδι του θανάτου, του Λουίς Λ'Αμούρ.

[Δημήτρης]

Διάβασα την ανθολογία ''Το Άγγιγμα του Σκοταδιού''. Αναλυτικά:

 

- Άλτζερνον Μπλάκγουντ: ''Η Μεταφορά'': Μία γκουβερνάντα αφηγείται τα παράξενα περιστατικά που διαδραματίζονται στο σπίτι όπου εργάζεται. Παράλληλα υποψιάζεται ότι ο θείος των παιδιών που προσέχει, ίσως να κρύβει περισσότερα από αυτά που δείχνει. Με άφησε αδιάφορο.

 

- Τζων Μέτκαφ: ''Οι Κακοί Τόποι'': Ένας τύπος που έχει πρόβλημα με τα νεύρα του, αποσύρεται σ' ένα θέρετρο για να τα ηρεμήσει. Εκεί όμως θα έρθει αντιμέτωπος με ένα ακαθόριστο κακό που φαίνεται να στοιχειώνει την περιοχή. Χειρότερο από το πρώτο.

 

- Κλαρκ Άστον Σμιθ: ''Ο Ζηλωτής του Κακού'': Μία από τις πολύ λίγες ιστορίες του μεγάλου Κλάρκας- Τον που δεν μου άρεσε. Ένας εκκέντρικος άνθρωπος θα προσπαθήσει να προσεγγίσει το απόλυτο κακό μέσω μίας εφεύρεσης του. Τίποτα το τρομερό.

 

- Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ: ''Οι Πεινασμένοι του Διαστήματος'': Ιστορία που ανήκει ( ; ) στη Μυθολογία Κθούλου. Ο Λονγκ ήταν προσωπικός φίλος του Λάβκραφτ και στους Πεινασμένους τον σκοτώνει. Αυτό είναι κόλπο που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν οι συγγραφείς αυτού του Κύκλου, προσπαθώντας να επινοήσουν τον πιο φρικιαστικό θάνατο ο ένας, για λογαριασμό του άλλου. Καταπληκτική ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος και υπέροχο φόντο, μου άρεσε πολύ.

 

- Φριτς Λάιμπερ: ''Ένα Κομμάτι του Σκοτεινού Κόσμου'': Παράξενο διήγημα που έχει να κάνει με τα τρομακτικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σ' ένα απομονωμένο σπίτι. Μου είχαν μείνει οι περιγραφές των κατοίκων σχετικά μ' αυτά που είδαν. Ύστερα από τρεις- τέσσερις αναγνώσεις, δεν μπορούσα να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι. Με το πέρας της τελευταίας όμως, μάλλον προς το δεύτερο κλείνω. Πολύ περίεργο για τα γούστα μου.

 

- Πάμελα Σάρτζεντ: ''Το Παλιό Σκοτάδι'': Όταν ο άνθρωπος χάσει τα δεκανίκια που του δίνουν το δικαίωμα να αποκαλεί τον εαυτό του πολιτισμένο, τότε μετατρέπεται σ' ένα ευάλωτο και πανικοβλημένο αγρίμι. Γραμμένη με απλό τρόπο, συνιστά μία από τις καλύτερες ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει ποτέ μου. Κάθε φορά που την διαβάζω, είναι και καλύτερη. Οι fans του τρόμου μην την χάσετε.

 

Τέσσερις από τις έξι ιστορίες, τις έχω και σε άλλους τόμους. Το πήρα ουσιαστικά μόνο γι' αυτήν του Σμιθ, η οποία δεν μου άρεσε. 20 ευρουλάκια λοιπόν για μία φόλα, θα τα κλαίω για πολύ καιρό Το βιβλίο αξίζει μόνο λόγω της σπανιότητας των άλλων ανθολογιών. Αν τις έχετε, αγνοήστε το.

Edited December 5, 2012 by Δημήτρης

[Naroualis]

Κάποιος κάνει έρευνα απ' ότι βλέπω ;)

 

wink-wink, nudge-nudge. Ήταν γι' αυτό που έγραφα στο ΝαΝο, αλλά θα με βοηθήσουν και για πιο μετά.

 

 

 

Δημήτρη, ανταλλάζεις την ανθολογία με ένα Ελληνικό Φανταστικό Διήγημα, τόμος ΣΤ';

 

 

 

Και ον τόπικ, τελείωσα τα Χειρόγραφα του Μανουέλ Σαλίνας, του Τάσου Ρούσσου. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον σαν βιβλίο, λίγο κλασσικό στη φόρμα του, αλλά με κράτησε, πέρασα καλά μαζί του.

[Nargathrod]

Άρχισα τους δύο τόμους του Σπύρου Μελά Ο Γέρος του Μωριά. Τελειώνω το τραγούδι του χρόνου του Γιώργου.

 

Από το πρώτο έμαθα πράγματα που ούτε φανταζόμουν ότι θα είχε κάνει ο Κολοκοτρώνης. Έχει όλα τα γεγονότα της ζωής του σε καλύτερη μορφή και από την βιογραφία που έγραψε ο ίδιος. Ίσως γιατί ο ίδιος ήταν ολιγόλογος! Ήταν και καπετάνιος πλοίου κάποτε... Φαντάζεστε τον Κολοκοτρώνη καπετάνιο πλοίου;

[melkiades]

Το κρύωμα θέλει fantasy, οπότε ξεκίνησα χθες την "Μπαλάντα του Πανδοχέα". Έχω διαβάσει γύρω στις 150 σελίδες και μέχρι τώρα μου αρέσει πάαααρα πολύ.

[tsathoggua]

Διαβάζω τη συλλογή διηγημάτων Demons by Daylight του Ramsey Campbell. Περιέχει σύντομες ιστορίες τρόμου που καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια αόριστη αίσθηση απειλής. Στα αρνητικά της συλλογής το γεγονός πως αρκετές φορές δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, διάβασα πως και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει δηλώσει πως πολλές φορές και ο ίδιος δεν καταλαβαίνει απολύτως τι συμβαίνει στα διηγήματα του :-) Η συνολική εντύπωση πάντως είναι -προς το παρόν- θετική.

[wordsmith]

Διαβάζω τη συλλογή διηγημάτων Demons by Daylight του Ramsey Campbell. Περιέχει σύντομες ιστορίες τρόμου που καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια αόριστη αίσθηση απειλής. Στα αρνητικά της συλλογής το γεγονός πως αρκετές φορές δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, διάβασα πως και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει δηλώσει πως πολλές φορές και ο ίδιος δεν καταλαβαίνει απολύτως τι συμβαίνει στα διηγήματα του :-) Η συνολική εντύπωση πάντως είναι -προς το παρόν- θετική.

 

ΑΑΑΑΧΑΧΑ! Καλό αυτό! Σε ψυχίατρο λέει αν έχει πάει;

 

Εγώ (on topic) διαβάζω το "Η ζωή, το σύμπαν και τα πάντα", αλλά σαν να αρχίζω να παθαίνω OD - μου φτάνουν τα δύο βιβλία Ντάγκλας Άνταμς, δε χρειάζεται τρίτο.

[Nihilio]

Διαβάζω τη συλλογή διηγημάτων Demons by Daylight του Ramsey Campbell. Περιέχει σύντομες ιστορίες τρόμου που καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια αόριστη αίσθηση απειλής. Στα αρνητικά της συλλογής το γεγονός πως αρκετές φορές δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, διάβασα πως και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει δηλώσει πως πολλές φορές και ο ίδιος δεν καταλαβαίνει απολύτως τι συμβαίνει στα διηγήματα του :-) Η συνολική εντύπωση πάντως είναι -προς το παρόν- θετική.

 

ΑΑΑΑΧΑΧΑ! Καλό αυτό! Σε ψυχίατρο λέει αν έχει πάει;

Μα αυτό είναι το στυλ του Κάμπελ.

[tsathoggua]

Διαβάζω τη συλλογή διηγημάτων Demons by Daylight του Ramsey Campbell. Περιέχει σύντομες ιστορίες τρόμου που καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια αόριστη αίσθηση απειλής. Στα αρνητικά της συλλογής το γεγονός πως αρκετές φορές δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, διάβασα πως και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει δηλώσει πως πολλές φορές και ο ίδιος δεν καταλαβαίνει απολύτως τι συμβαίνει στα διηγήματα του :-) Η συνολική εντύπωση πάντως είναι -προς το παρόν- θετική.

 

ΑΑΑΑΧΑΧΑ! Καλό αυτό! Σε ψυχίατρο λέει αν έχει πάει;

Μα αυτό είναι το στυλ του Κάμπελ.

 

Αν κρίνω και από άλλη συλλογή που έχω διαβάσει παλιότερα (αυτή που έχει βγει από τις εκδόσεις Οξύ, Έρωτας και θάνατος αν θυμάμαι καλά) όντως αυτό είναι το στυλ του.