Τι διαβάζετε;

[Δημήτρης]

Η μετάφραση παρά το γεγονός ότι είναι πραγματική πρόκληση, είναι εξαιρετική. Και ok, μπορεί κανείς να γνωρίζει Λατινικά και Ιαπωνικά. Πόσοι όμως είναι άραγε γνώστες της ναυτικής ορολογίας από την οποία βρίθει το ''Σογκούν''; Απαιτείται ενδελεχής έρευνα για να αποδοθούν όλα όπως πρέπει, και έτσι ακριβώς γίνεται. Προσεγμένο είναι και το κείμενο. Σε ένα σύνολο 1231 σελίδων βρήκα όχι παραπάνω από 10 λάθη, νούμερο άκρως ικανοποιητικό.

 

 

 

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Θανάσης Βέμπος την έχει κάνει τη δουλειά. Εγγύηση. (Ε, μεσιέ Ντιμιτρίς, για μια ματαιοδοξία ζούμε σε αυτό τον κόσμο, μην λησμονάτε τους μεταφραστάς, έχουν και ονόματα!)

 

Χαχαχα ωραίο σχόλιο Ξεκίνησα το ''Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον'' ν. 29 στη σειρά της Ωρόρα.

[kitsos]

Το σογκούν πρέπει να είναι πολύ καλό βιβλίο (θυμάμαι πως η σειρά μου άρεσε πολύ) όμως με βάση τη σημερινή κατάσταση νομίζω πως η τιμή του είναι κάτι παραπάνω από τσουχτερή!

Και το αντισπάμ : διαβάζω Σολάρις.

[Dimzar]

Διάβασα το ''Σογκούν'' του Τζέιμς Κλαβέλ. Πιστεύω ότι αρκετοί θα το ξέρετε από την σειρά που έδειχνε η Ερτ 3 στα τέλη του '90. Τα μυαλά μου πονάνε γιατί η λέξη αριστούργημα, το συγκεκριμένο βιβλίο θα έλεγα ότι το υποτιμά. Δεν είναι απλά αριστούργημα, είναι Έ-Π-Ο-Σ.

 

Βρισκόμαστε στην Ιαπωνία στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο Τζων Μπλάκθορν, Άγγλος ναυτικός εξουσιοδοτημένος από την βασίλισσα να ανακαλύψει τις ανεξερεύνητες χώρες της Άπω Ανατολής, ναυαγεί με το πλήρωμα του στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Τον καιρό που συμβαίνει αυτό, η Αγγλία με σύμμαχο την Ολλανδία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με Πορτογαλία και Ισπανία, με έπαθλο την κυριαρχία στις θάλασσες του κόσμου. Κάτι παρόμοιο όμως γίνεται και στην Ιαπωνία. Δύο από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες της χώρας εποφθαλμιούν τον τίτλο του Σογκούν, του μεγάλου πολεμιστή που είναι κάτω μόνο από τον αυτοκράτορα. Και ενώ ο πόλεμος είναι έτοιμος να ξεσπάσει, η άφιξη του Μπλάκθορν θα ανατρέψει τα πάντα. Οι ναυτικές του ικανότητες, η πανουργία του, η γνώση του για τον έξω κόσμο και η απειλή που αυτός αντιπροσωπεύει, τον καθιστούν πιόνι απαραίτητο στην σκακιέρα που παίζεται.

 

Δεν είναι όμως αυτοί οι μόνοι που συμμετέχουν στο παιχνίδι. Εδώ και πολλά χρόνια, Πορτογάλοι και Ισπανοί Χριστιανοί ζουν στην Ιαπωνία. Η χρησιμότητα τους έγκειται στην γλωσσομάθεια τους, που είναι απαραίτητη για την διεξαγωγή του εμπόριου μεταξιού με την Κίνα. Ο Μπλάκθορν όμως με τον δικό του τρόπο, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τον προσηλυτισμό που ασκούν και τις φιλοδοξίες τους. Πρέπει πάση θυσία να φύγει από την μέση, και το παιχνίδι αρχίζει να χοντραίνει.

 

Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα οι ανατροπές και οι δολοπλοκίες να δίνουν και να παίρνουν, η ίντριγκα να βρίσκεται σε μόνιμο φόντο. Η οπτική γωνία αλλάζει συνεχώς, ανάλογα με τα συμφέροντα του κάθε παίκτη. Μέσα από αυτό, ο συγγραφέας μας περνάει με τρόπο μοναδικό, ένα πολύ καλό δείγμα της Ιαπωνικής νοοτροπίας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για έναν Σαμουράι, από την τιμή και την αφοσίωση στον αφέντη. Είναι έτοιμοι να θυσιάσουν ανά πάσα στιγμή τις ζωές τους για αυτά τα ιδανικά τους, κάτι που πολλές φορές τους κάνει να αυτοκτονούν σχεδόν για το τίποτα. Το σκεπτικό τους είναι άλλοτε εξαιρετικά απλό, και άλλοτε τρομερά πολύπλοκο. Ο Μπλάκθορν και μαζί του ο αναγνώστης αδυνατεί να τους καταλάβει, και σοκάρεται όσο και απορεί με αυτά που βλέπει. Όσο όμως ο τρόπος ζωής τους είναι ακατανόητος για αυτόν, άλλο τόσο είναι και ο δικός του για εκείνους. Όσο βάρβαροι είναι οι Ιάπωνες για τον Μπλάκθορν, άλλο τόσο βάρβαρος είναι και ο Μπλάκθορν για τους Ιάπωνες.

 

Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και σε κάνει να ζεις τα γεγονότα, πλεονέκτημα που μόνο ένας γεννημένος αφηγητής σαν τον Κλαβέλ μπορεί να σου προσφέρει. Το ίδιο ίσχυε και για το ''Ο Βασιλιάς των Αρουραίων'', αμφότερα δεν μπορούσα να τα αφήσω κάτω. Έχω πει και άλλες φορές πως η ίντριγκα και ο κυνισμός, είναι ότι περισσότερο μου αρέσει να συναντώ όταν διαβάζω. Και τα δύο είναι διάχυτα, με αποτέλεσμα να βρεθώ κυριολεκτικά μέσα στο στοιχείο μου. Ο τελευταίος είναι ''προικισμένος'' με άφθονο βρισίδι, και δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά από την στιγμή που υπάρχουν ναυτικοί στη μέση Βρισίδι όμως που είναι εύστοχο και προσδίδει αληθοφάνεια στους διαλόγους, χωρίς να γίνεται ποτέ χυδαίο. Εκτός ίσως όταν ο λοστρόμος έλεγε στην Μαρίκο να πάει μαζί του στο δωμάτιο, οπότε και γέλασα πολύ

 

Οι ξεχωριστές στιγμές είναι πολλές και καλές. Ως καλύτερη όλων θα βάλω όμως εκεί όπου ο Μπλάκθορν δώρισε το λουλούδι στην Ότσιμπα Τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει το συνήθειο να σημειώνω σε κάθε βιβλίο τις σελίδες που μου αρέσουν για να μπορώ να ανατρέχω και να τις ξαναδιαβάζω, και το ίδιο έκανα και εδώ. Σαν μειονέκτημα θα βάλω τις ατελείωτες ίντριγκες που μπορεί να κουράσουν. Ότι ήταν καλό για εμένα, μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί μειονέκτημα για κάποιον άλλον. Συν θα έλεγα και

η απουσία κάποιας μεγάλης μάχης. Δεν υπάρχουν παρά μικρές αψιμαχίες, και άντε καμία μάχη με μερικές εκατοντάδες άτομα. Κάποιος που το περιμένει αυτό, θα απογοητευθεί.

 

 

Δεν θα πρέπει όμως να θεωρηθεί σαν μειονέκτημα ο όγκος του, πραγματικά θα είναι κρίμα να μην το πιάσει κανείς μόνο και μόνο για αυτό. Πόσο δύσκολο είναι άραγε να διαβαστούν έξι βιβλία των 200 σελίδων; Καθόλου. Πέρα από το ότι είναι και ευκολοδιάβαστο και φεύγει γρήγορα. (Περισσότερο π.χ. υποψιάζομαι ότι θα με δυσκολέψει ''Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας'' του Πίνσον και ας είναι πιο μικρό). Σ' αυτό το σημείο να πω ότι σημείωνα στο κινητό μου τις σελίδες όπου εμφανίζονταν καινούργιοι χαρακτήρες. Δεν γινόταν να τους θυμάμαι όλους με μία μόνο ανάγνωση, και δεν ήθελα να χάνω χρόνο ή να διαλύσω το βιβλίο με το να ψάχνω στα τυφλά. Είναι το σύστημα που εφαρμόζω πάντα με τα τούβλα, και μ' έχει βγάλει ασπροπρόσωπο όλες τις φορές.

 

Η μετάφραση παρά το γεγονός ότι είναι πραγματική πρόκληση, είναι εξαιρετική. Και ok, μπορεί κανείς να γνωρίζει Λατινικά και Ιαπωνικά. Πόσοι όμως είναι άραγε γνώστες της ναυτικής ορολογίας από την οποία βρίθει το ''Σογκούν''; Απαιτείται ενδελεχής έρευνα για να αποδοθούν όλα όπως πρέπει, και έτσι ακριβώς γίνεται. Προσεγμένο είναι και το κείμενο. Σε ένα σύνολο 1231 σελίδων βρήκα όχι παραπάνω από 10 λάθη, νούμερο άκρως ικανοποιητικό.

 

Θυμάμαι ότι για πολύ καιρό ανέβαλλα να δω την σειρά, περιμένοντας να μεταφραστεί κάποια στιγμή το βιβλίο. Ώσπου δεν άντεξα και την είδα, μόνο και μόνο για να κυκλοφορήσει μερικούς μήνες αργότερα, που να πάρει η ευχή να πάρει Αυτό είναι ότι χειρότερο για μένα, το να ξέρω από πριν τι θα διαβάσω. Σαφώς και θα το είχα απολαύσει περισσότερο αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά ok καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα δικά του. Θα την ξαναδώ όμως από βδομάδα για να γουστάρω λιγάκι

 

Αν διαβάζεις αγγλικά σου προτείνω και το Thousand autumns of jacob de zoet του David Mitchell ( Του Cloud Atlas ) . Πολύ καλό βιβλίο με παρόμοιο θέμα. Αν δεν κάνω λάθος δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά .

[Δημήτρης]

- kitsos νομίζω ότι υπάρχει στις προσφορές της Anubis για ηλεκτρονική παραγγελία. Θα το βρεις πιο φθηνά έτσι, χωρίς φυσικά να παύει να είναι και πάλι πανάκριβο.

 

- Dimzar σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόταση, αλλά δυστυχώς τα Αγγλικά μου δεν είναι στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. (Btw αν όχι αυτόν τον μήνα, τότε σίγουρα τον επόμενο θα ξεκινήσω ένα μικρό στα Αγγλικά για να αρχίσω σιγά- σιγά να διαβάζω και στο πρωτότυπο). Το ότι μπορώ να διαβάσω μπορώ, αλλά όχι βιβλία τόσο μεγάλου μεγέθους. Θα κουραστώ πάρα πολύ. Το κοίταξα στο Amazon και μου άρεσε πολύ η υπόθεση του. Μακάρι λοιπόν να μεταφραστεί κάποια στιγμή στα Ελληνικά για να το απολαύσουμε και αυτό.

 

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους για το πρώτο αστεράκι μου στα τέσσερα χρόνια που είμαι μέλος του φόρουμ

Edited March 9, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Άρχισα το Big Fish, του Ντάνιελ Γουάλας.

[Naroualis]

Τελείωσα μια παράξενη ανθολογία, με τίτλο "She Nailed A Stake Through His Head". Αποτελείται από καμιά δεκαριά διηγήματα που ρέπουν προς το new weird και τον τρόμο. Μικρό βιβλιαράκι, διαβάζεται γρήγορα, αδύνατον να χαρακτηριστεί εύκολα.

[BladeRunner]

Άρχισα το Κυνηγοί κεφαλών, του Γιο Νέσμπο.

Edited March 12, 2013 by BladeRunner

[wordsmith]

Άρχισα το Κυνηγοί κεφαλών, του Γιο Νέσμπο.

Να δεις και την ταινία, είναι πολύ καλή(και για μένα ήταν και love at first sight με τον Nikolaj Coster Waldau ).

[Alucard]

Άρχισα το Κυνηγοί κεφαλών, του Γιο Νέσμπο.

Να δεις και την ταινία, είναι πολύ καλή(και για μένα ήταν και love at first sight με τον Nikolaj Coster Waldau ).

 

Ναι, ναι, πολύ καλή η ταινία!

[BladeRunner]

Μόλις τελειώσω το βιβλίο, θα κατεβάσω την ταινία. Από το τρέιλερ μου φάνηκε καλή.

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα ''Το Νησί των Θησαυρών'' του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

[BladeRunner]

Ξεκίνησα ''Το Νησί των Θησαυρών'' του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

 

Ποια έκδοση διαβάζεις;

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα ''Το Νησί των Θησαυρών'' του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

 

Ποια έκδοση διαβάζεις;

 

Δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα των εκδόσεων. Είναι το ν. 6 στη σειρά Βασική Παιδική Βιβλιοθήκη και μεταφράζει ο Ρένος Πολίτης. Είναι 152 σελίδες. Η έκδοση που υπάρχει στο Amazon είναι 160 σελίδες, άρα υποθέτω ότι η δική μου είναι ok.

Edited March 13, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Ξεκίνησα ''Το Νησί των Θησαυρών'' του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

 

Ποια έκδοση διαβάζεις;

 

Δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα των εκδόσεων. Είναι το ν. 6 στη σειρά Βασική Παιδική Βιβλιοθήκη και μεταφράζει η Ρένου Πολίτη. Είναι 152 σελίδες. Η έκδοση που υπάρχει στο Amazon είναι 160 σελίδες, άρα υποθέτω ότι η δική μου είναι ok.

 

Σχετικό είναι αυτό, Δημήτρη! Παίζει ρόλο και η γραμματοσειρά των δυο εκδόσεων. Εγώ διάβασα το βιβλίο από την γαμάτη σειρά των εκδόσεων Ερευνητές και ήταν 300 σελίδες - με υπέροχα σχέδια, εικόνες, ιστορικά αρθράκια κλπ. Απ'όσο βλέπω οι σελίδες της αγγλικής έκδοσης είναι αρκετά πυκνογραμμένες. Η έκδοση που έχεις είναι πυκνογραμμένη; Κάνε και μια σύγκριση με το αγγλικό κείμενο για σιγουριά! Στο λέω γιατί το βιβλίο είναι γαμάτο και είναι κρίμα να διαβαστεί σε συντομευμένη έκδοση.

[Δημήτρης]

Καλά, σίγουρα είναι σχετικό. Αλλά αν δεις π.χ. το πρωτότυπο να είναι 700 σελίδες, και το δικό σου βιβλίο 200, τότε κάτι σημαίνει αυτό. Δεν μου αρέσει καθόλου να έχω λειψά βιβλία. Το κείμενο πάντως υπάρχει διαθέσιμο on line, και έτσι θα μπορέσω να κάνω μερικές συγκρίσεις και να δω τι παίζει. Το είχα διαβάσει πολλά χρόνια πριν και γι' αυτό δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα, αλλά μου αρέσουν πολύ αυτές οι περιπέτειες με πειρατές, ερημονήσια, χαμένους θησαυρούς κλπ.

Edited March 12, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Καλά, σίγουρα είναι σχετικό. Αλλά αν δεις π.χ. το πρωτότυπο να είναι 700 σελίδες, και το δικό σου βιβλίο 200, τότε κάτι σημαίνει αυτό. Δεν μου αρέσει καθόλου να έχω λειψά βιβλία. Το κείμενο πάντως υπάρχει διαθέσιμο on line, και έτσι θα μπορέσω να κάνω μερικές συγκρίσεις και να δω τι παίζει. Το είχα διαβάσει πολλά χρόνια πριν και γι' αυτό δεν θυμάμαι τι παίζει, αλλά μου αρέσουν πολύ αυτές οι περιπέτειες με πειρατές, ερημονήσια, χαμένους θησαυρούς κλπ.

 

Εγώ ακόμα ψάχνω την πλήρη έκδοση του Κόμη Μόντε Κρίστο! Θα την βρω, που θα μου πάει!

 

Εμένα να δεις πόσο μου αρέσουν αυτές οι περιπέτειες. Μια μέρα θα φτιάξω ένα τόπικ με κλασικές περιπέτειες. Προς το παρόν σου προτείνω σίγουρα το Οι θησαυροί του Βασιλιά Σολομώντα του Haggard. Το διάβασα τον Ιανουάριο και το λάτρεψα!

[Spyrex]

Διαβάζω το The conspiracy club του Jonathan Kellerman.

[heiron]

The Broken Sword

του Poul Anderson

 

Χρόνια ήθελα να το διαβάσω αυτό, από τότε που διάβασα τη σχετική αφιέρωση του Μούρκοκ...

[Δημήτρης]

Το τελείωσα ''Το Νησί των Θησαυρών'' και ήταν ακριβώς όπως το περίμενα, πάρα πολύ καλό. Ο Τζιμ Χώκινς είναι ένα μικρό παιδί που εργάζεται στο πανδοχείο των γονιών του. Μία μέρα θα φτάσει στα χέρια του με τον πλέον απροσδόκητο τρόπο ο χάρτης ενός θησαυρού. Ο Τζιμ μαζί με έμπιστους φίλους του, θα ριχτεί στο κυνήγι για την ανακάλυψη του. Δεν θα είναι όμως οι μόνοι γιατί τον ίδιο στόχο έχουν και αδίστακτοι, αιμοδιψείς πειρατές.

 

Δεν θα προβώ σε περισσότερες αναλύσεις γιατί η ιστορία είναι λίγο- πολύ γνωστή. Θα πω μόνο ότι πιστεύω πως υπάρχουν κάποια βιβλία που η αξία τους δεν έγκειται τόσο στην λογοτεχνική τους ποιότητα, όσο στην αίσθηση που σου αφήνουν. Και το συγκεκριμένο θα έλεγα ότι είναι ένα τέτοιο. Απλό και συνάμα υπέροχο, είναι αντάξιο της φήμης του και πολύ δικαίως θεωρείται κλασικό. Έκανα και ταξιδάκι στα παιδικά μου χρόνια διαβάζοντας το, άρα είναι διπλή η αξία του.

 

Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, η τηλεόραση είχε βάλει το έργο με τον μεγάλο Ρόμπερτ Νιούτον. Δεν έβαλα να το γράψω, και το μετάνιωσα πολύ. Θα το κάνω σίγουρα όμως αν το ξαναδείξει.

Edited March 13, 2013 by Δημήτρης

[Cassandra Gotha]

Τελείωσα την Κοιλάδα Του Ίσσα, του Πολωνού ποιητή Τσέσλαβ Μίλος. Το βιβλίο είναι παράξενο, σίγουρα μοναδικό για 'μένα, μια που δεν έχω διαβάσει άλλο σαν κι αυτό. Η οπτική του Μίλος είναι -τελικά- αποστασιοποιημένη, μιλάει πραγματικά για την εν λόγω κοιλάδα (με όλους τους κατοίκους της, ανθρώπους, φυτά και ζώα), μέσω ενός αγοριού, του Τόμας. Μιλάει και για τον θάνατο πολύ, και για τις επιλογές, για τις στιγμές, για όσα γίνονται και θα γίνουν περνώντας για πάντα ή μένοντας για πάντα, αναλόγως από πού θα κοιτάξεις. Δεν ξέρω, πραγματικά δεν μπορώ να πω πιο πολλά ή πιο συγκεκριμένα πράγματα για αυτό το βιβλίο, κάπου γοητεύει και κάπου απογοητεύει, όπως η αληθινή ζωή, δεν γίνονται όσα περιμένεις, ή όπως τα περιμένεις, καμιά φορά δεν γίνεται τίποτα ενώ περιμένεις να γίνει κάτι.

 

Είναι το μυθιστόρημα ενός ποιητή. Τελεία. Χαίρομαι που το διάβασα.

 

Θέλω να αναφέρω και την μεταφράστρια αυτή τη φορά, (Αλεξάνδρα Ιωαννίδου), της οποίας τη δουλειά βρήκα ιδιαίτερα καλή.

Μου αρέσει που ό,τι δεν μπορεί να μεταφραστεί κατά τη γνώμη της, απλά δεν το μεταφράζει, μόνο το εξηγεί με δυο λέξεις στην ίδια πρόταση, φυσικά, σαν να γράφτηκε έτσι το κείμενο. Για παράδειγμα "Δεν είναι τυχαίο ότι στην περιοχή του Ίσσα μια λέξη που εκφράζει τη σκοτεινή δύναμη είναι η Νιέμτσικ, που θα πει Γερμανάκος, πράγμα που σημαίνει ότι...".

Γενικά μου αρέσει ο φυσικός τρόπος που αποδίδει αυτή την τόσο διαφορετική από τα ελληνικά γλώσσα, χωρίς το κείμενο να πάρει χρώμα ελληνικό. Πραγματικά, εξαιρετικά καλή δουλειά.

 

Συνεχίζω τη βόλτα μου στην Ευρώπη με ένα Δανέζικο μυθιστόρημα, το Βιβλιοπωλείο των Σκιών, του Μίκκελ Μπίρκεγκορ. Φαίνεται ενδιαφέρον.

[alanon]

προς το σαράντιον - g.g. kay

[Δημήτρης]

Ξεκίνησα το ''The Woods are Dark'' του Ρίτσαρντ Λέιμον.

[BladeRunner]

Άρχισα το Inglourious Basterds, του Κουέντιν Ταραντίνο. Πρόκειται φυσικά για το screenplay της ταινίας. Χαλαρά μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει.

[BladeRunner]

Άρχισα το Ένα κάποιο τέλος, του Τζούλιαν Μπαρνς.

[BladeRunner]

Άρχισα τις Ιτιές, του Άλτζερνον Μπλάκγουντ.