Jump to content

Τι διαβάζετε;


RObiN-HoOD
 Share

Φάντασμα
Message added by Φάντασμα,

Θα σας παρακαλούσαμε, αν είναι δυνατό, να μην γράφετε κριτικές για βιβλία σε αυτό το topic, επειδή, στο topic με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται οι σελίδες και χάνονται οι κριτικές μέσα σε αυτές.

Μπορείτε να κάνετε post τις κριτικές σας μέσα στο topic του εκάστοτε συγγραφέα/βιβλίου (αν υπάρχει), αν δεν υπάρχει, μπορείτε να φτιάξετε εσείς.

Αυτό θα βοηθούσε πολύ υποψήφιους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν κάποιο βιβλίο/συγγραφέα και θέλουν να διαβάσουν κριτικές.

Recommended Posts

Εχω κολλήσει με το Αυτοί που δεν κοιμούνται και δεν μπορώ να προχωρήσω...

Το βαριέσαι; Ή εννοείς ότι κόλλησες με την καλή έννοια;

Link to comment
Share on other sites

Κάτω από το Δέρμα. Βιβλιάρα και ότι πρέπει για συνοδευτικό δίπλα στην ταινία.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχω αρχίσει το Άγγελος θανάτου, των Ρίτσαρντ Σαπίρ και Γουόρεν Μέρφι.

Link to comment
Share on other sites

Συνεχίζω με το Ποιος σκότωσε την Τζίνι Πέιτζ, του Εντ Μακμπέιν.

Link to comment
Share on other sites

Γουέστερν μετά από καιρό: Άγριοι σαν τον άνεμο, του Λουίς Λ'Αμούρ.

Link to comment
Share on other sites

Έχω αρχίσει την Θανάσιμη παγίδα, του Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ. 

Link to comment
Share on other sites

Χου χου, εγώ ξεκίνησα Ετοιμοθάνατη Γη, Τζακ Βανς, χου χου...

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Άρχισα το Ζ Παγκόσμιος Πόλεμος, του Μαξ Μπρουκς.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πράγματα που διάβασα μέσα στο Μάιο και δε μπορώ να τα σχολιάσω πουθενά αλλού:


 


1) Βυζάντιο και Ελλάδα, Michel Kaplan: Ένα βιβλιαράκι με πλαστικές σελίδες από τις εκδόσεις Ανακαλύψεις Δεληθανάση. Ανάμεσα στο παράξενο, πολύ πυκνογραμμένο και γεμάτο με εικόνες κείμενο, μπορείς να ψαρέψεις κάτι ενδιαφέρον, αλλά η ανάγνωση είναι αρκετά κουραστική.


 


2) Οι καλικάντζαροι, Στρατής, Αλ. Μολινός: Από τις 120 σελίδες του οι 100 είναι περιττές. Το προτελευταίο κεφάλαιο είναι εκείνο που άξιζε να επεκταθεί κανείς, αλλά δεν το έκανε. Προτίμησε να γράψει πράγματα που τα έγραψαν άλλοι νωρίτερα και να ξεκινήσει από το τι είναι η λαογραφία.


 


3) Ανερμήνευτες γραφές, Χρήστος Λάζος: κακομεταφρασμένα αποσπάσματα από γαλλικά και αγγλικά βιβλία για τις πινακίδες του Γκλοζέλ  και το νησί του Πάσχα.


Link to comment
Share on other sites

2012: Ο πόλεμος για τις ψυχές, του Γουίτλι Στρίμπερ.

Link to comment
Share on other sites

Διαβαζω το "Κλοιος θανατου" του Lee Child..Ειναι το δευτερο του Ριτσερ που δια βαζω μετα το "Η τελευταια υποθεση" και μπορω να πω οτι τον γουσταρω τερμα τον τυπο!!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διαβαζω το "Κλοιος θανατου" του Lee Child..Ειναι το δευτερο του Ριτσερ που δια βαζω μετα το "Η τελευταια υποθεση" και μπορω να πω οτι τον γουσταρω τερμα τον τυπο!!

 

Μαζί σου! Πραγματικά ωραίος συγγραφέας και εξαιρετικός πρωταγωνιστής. Να διαβάσεις επίσης το "Με μία βολή" στο οποίο βασίζεται η ταινία με τον Τομ Κρουζ (να δεις και την ταινία, εμένα μου άρεσε). Α, και άφησε κάνα σχόλιο στο τόπικ του Lee Child που υπάρχει στην Αστυνομική Λογοτεχνία. Εδώ: Lee Child

 

Link to comment
Share on other sites

Συνεχιζω με το Η Οψη του Σκοτους, του Μαικλ Γκρεγκοριο. Το θεωρω και ως επιλογη για το προτζεκτ τρομου (στην κατηγορια "Κατα Συρροην Δολοφονοι"). Ελπιζω να μην πεφτω εξω.

Link to comment
Share on other sites

Άρχισα το ''Ο Θαλασσόλυκος'' του Τζακ Λόντον. 

Link to comment
Share on other sites

Άρχισα το Πρόσωπο με πρόσωπο, του Φίλιπ Φιντς.

Link to comment
Share on other sites

Συνεχίζω με το Δόκτωρ Ύπνος, του Στίβεν Κινγκ. Πραγματική απόλαυση :)

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Ματοβαμμένος Μεσημβρινός - Κορμακ μακ Καρθι 

 

Αντιγραφή-επικόλληση από το οπισθόφυλλο:

 «Ο Ματοβαμμένος Μεσημβρινός διηγείται τις περιπέτειες ενός νεαρού άντρα από το Τενεσί, Το αγόρι όπως αναφέρεται, που περιπλανιέται στο Τέξας στην δεκαετία του 1840. Αθώος κατ' αρχή, πάει μαζί με μια ομάδα παραφρόνων και αιμοσταγών κεφαλοκυνηγών, που με αρχηγούς τον Τζον Γκλάντον και το Δικαστή Χόλντεν κι έχοντας μεταξύ τους τον πρώην παπά Τόμπιν, τον σημαδεμένο και χωρίς αυτιά Τόντβαιν, κι αλλά αποβράσματα, επιδίδονται στη δολοφονία και την κατακρεούργηση των Απάτσι, των Μεξικανών και των καουμπόιδων, χωρίς καμία διάκριση. Ξεκινώντας από μια εύθραυστη μονοτυπία, εκφυλίζονται με την πάροδο του χρόνου και μέσα από τις ωμότητες τραβάνε για την κόλαση... »

 

Μια φιλοσοφική σπλατεριά που παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο την εξάπλωση της λευκής φυλής σε μια ξένη κι αφιλόξενη ήπειρο. Ένα βιβλίο στο οποίο απουσιάζει ο “καλός” και περισσεύουν οι “κακοί”. Ένα κατακόκκινο και ορμητικό ποτάμι με αξέχαστες μορφές να ταΐζουν στις όχθες τα όρνια. Μια ατελείωτη φρίκη στην οποία “άνθρωποι” κάθε ράτσας και απόχρωσης, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μέρη που γεννήθηκαν από θεούς, πολλά χρόνια πίσω, πεθαμένους. Αν σου αρέσουν τα γουέστερν μπορεί αυτό να μη σου κάνει. Αν γουστάρεις τρόμο μπορεί να σε ενοχλήσει η ωμή πραγματικότητα που θα βρεις εδώ. Προσωπικά δεν ξέρω αν μου άρεσε ή αν θα το ξαναδιαβάσω κάποτε. Σίγουρα πάντως δε θα το ξεχάσω και πάντα θα αισθάνομαι τη φιγούρα του δικαστή να με “κόβει” κρυμμένος στις σκιές.

Α, και κάτι ακόμα, όποιος πιστεύει πως ο Μάρτιν σκοτώνει τους ήρωές του, δεν έχει διαβάσει ετούτο.

 

Το διάβασα από Ζαχαρόπουλο 1992, μετάφραση Σπήλιος Μενούνος.

 

...και πραγματικά τραβάνε για την κόλαση.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Ματοβαμμένος Μεσημβρινός - Κορμακ μακ Καρθι 

 

 

Μια φιλοσοφική σπλατεριά που παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο την εξάπλωση της λευκής φυλής σε μια ξένη κι αφιλόξενη ήπειρο. Ένα βιβλίο στο οποίο απουσιάζει ο “καλός” και περισσεύουν οι “κακοί”. Ένα κατακόκκινο και ορμητικό ποτάμι με αξέχαστες μορφές να ταΐζουν στις όχθες τα όρνια. Μια ατελείωτη φρίκη στην οποία “άνθρωποι” κάθε ράτσας και απόχρωσης, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μέρη που γεννήθηκαν από θεούς, πολλά χρόνια πίσω, πεθαμένους. Αν σου αρέσουν τα γουέστερν μπορεί αυτό να μη σου κάνει. Αν γουστάρεις τρόμο μπορεί να σε ενοχλήσει η ωμή πραγματικότητα που θα βρεις εδώ. Προσωπικά δεν ξέρω αν μου άρεσε ή αν θα το ξαναδιαβάσω κάποτε. Σίγουρα πάντως δε θα το ξεχάσω και πάντα θα αισθάνομαι τη φιγούρα του δικαστή να με “κόβει” κρυμμένος στις σκιές.

Α, και κάτι ακόμα, όποιος πιστεύει πως ο Μάρτιν σκοτώνει τους ήρωές του, δεν έχει διαβάσει ετούτο.

 

Το διάβασα από Ζαχαρόπουλο 1992, μετάφραση Σπήλιος Μενούνος.

 

...και πραγματικά τραβάνε για την κόλαση.

 

Πραγματικά απίστευτο βιβλίο... Τώρα που το σκέφτομαι πέρασαν 3,5 χρόνια από τότε που το διάβασα (πως περνάνε τα χρόνια ρε γαμώτο!), και λέω σύντομα να το ξαναπιάσω. Σου προτείνω να διαβάσεις και το Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους του ίδιου συγγραφέα, δεν είναι το ίδιο σκληρό βέβαια, αλλά έχει τις άβολες στιγμές του και δυνατούς χαρακτήρες.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Με κανετε να θελω να ξαναδιαβάσω τον δρόμο,το μόνο απο τα βιβλία του που κατέχω.Αντ'αυτού θα πιάσω Το Κυνήγι Του Αντριου Φουκούντα.Να εχω χαμηλές προσδοκίες?

Link to comment
Share on other sites

Με κανετε να θελω να ξαναδιαβάσω τον δρόμο,το μόνο απο τα βιβλία του που κατέχω.Αντ'αυτού θα πιάσω Το Κυνήγι Του Αντριου Φουκούντα.Να εχω χαμηλές προσδοκίες?

 

Η Πολιτεία έχει σε εξαιρετική προσφορά το Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους (εκδόσεις Καστανιώτη) και το Ματοβαμμένος Μεσημβρινός (εκδόσεις Ζαχαρόπουλος). Με ένα δεκαρικάκι είναι δικά σου!

Link to comment
Share on other sites

 

Με κανετε να θελω να ξαναδιαβάσω τον δρόμο,το μόνο απο τα βιβλία του που κατέχω.Αντ'αυτού θα πιάσω Το Κυνήγι Του Αντριου Φουκούντα.Να εχω χαμηλές προσδοκίες?

 

Η Πολιτεία έχει σε εξαιρετική προσφορά το Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους (εκδόσεις Καστανιώτη) και το Ματοβαμμένος Μεσημβρινός (εκδόσεις Ζαχαρόπουλος). Με ένα δεκαρικάκι είναι δικά σου!

 

αυτο εκανα μολις πριν απο μια ωρα.τα μεγαλα πνευματα συναντουνται :)

Link to comment
Share on other sites

 

Ματοβαμμένος Μεσημβρινός - Κορμακ μακ Καρθι 

 

 

Μια φιλοσοφική σπλατεριά που παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο την εξάπλωση της λευκής φυλής σε μια ξένη κι αφιλόξενη ήπειρο. Ένα βιβλίο στο οποίο απουσιάζει ο “καλός” και περισσεύουν οι “κακοί”. Ένα κατακόκκινο και ορμητικό ποτάμι με αξέχαστες μορφές να ταΐζουν στις όχθες τα όρνια. Μια ατελείωτη φρίκη στην οποία “άνθρωποι” κάθε ράτσας και απόχρωσης, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μέρη που γεννήθηκαν από θεούς, πολλά χρόνια πίσω, πεθαμένους. Αν σου αρέσουν τα γουέστερν μπορεί αυτό να μη σου κάνει. Αν γουστάρεις τρόμο μπορεί να σε ενοχλήσει η ωμή πραγματικότητα που θα βρεις εδώ. Προσωπικά δεν ξέρω αν μου άρεσε ή αν θα το ξαναδιαβάσω κάποτε. Σίγουρα πάντως δε θα το ξεχάσω και πάντα θα αισθάνομαι τη φιγούρα του δικαστή να με “κόβει” κρυμμένος στις σκιές.

Α, και κάτι ακόμα, όποιος πιστεύει πως ο Μάρτιν σκοτώνει τους ήρωές του, δεν έχει διαβάσει ετούτο.

 

Το διάβασα από Ζαχαρόπουλο 1992, μετάφραση Σπήλιος Μενούνος.

 

...και πραγματικά τραβάνε για την κόλαση.

 

Πραγματικά απίστευτο βιβλίο... Τώρα που το σκέφτομαι πέρασαν 3,5 χρόνια από τότε που το διάβασα (πως περνάνε τα χρόνια ρε γαμώτο!), και λέω σύντομα να το ξαναπιάσω. Σου προτείνω να διαβάσεις και το Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους του ίδιου συγγραφέα, δεν είναι το ίδιο σκληρό βέβαια, αλλά έχει τις άβολες στιγμές του και δυνατούς χαρακτήρες.

Ναι το έχω κι αυτό και με περιμένει. Θα το διαβάσω με την πρώτη ευκαιρία  :)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..