Τι διαβάζετε;

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Δύσκολα Χρόνια", του Κάρολου Ντίκενς.

[Δημήτρης]

Τσαρλς Τζόνσον και ''Οι Φημισμένοι Κουρσάροι από τα 1700 ως τα 1800''.

[Spyrex]

"Θνητοί Θεοί" του Richard Morgan. Άπό τις πρώτες 50 σελίδες είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Ίσως φταίει βέβαια που είναι και το πρώτο βιβλίο ΕΦ που διαβάζω. 

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Η αγορά των κλεφτών, του Α. Ι. Μπεζερίδη. Πάρα πολύ καλό...

[Alucard]

"Θνητοί Θεοί" του Richard Morgan. Άπό τις πρώτες 50 σελίδες είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Ίσως φταίει βέβαια που είναι και το πρώτο βιβλίο ΕΦ που διαβάζω. 

Όχι, δεν φταίει αυτό!

[GeoVa]

Χθες ξεκίνησα το Mason & Dixon (στα ελληνικά), του Thomas Pynchon.

[Δημήτρης]

Ωρόρα και ''Ιστορίες με Κοσμικές Καταστροφές''.

[BladeRunner]

Είμαι στα 2/3 του Σεληνιασμός, του Ζορζ Σιμενόν.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Ρεμπετολογία, του Ηλία Πετρόπουλου.

[Blacksword]

Πρώτη επαφή με τον Arthur Conan Doyle με το The Lost World & Other Stories.

[vaggelis]

Ψάχνωντας στη στοίβα με τα αδιάβαστα για να βρώ κάτι να διαβάσω ανακάλυψα δυο βιβλία που αγνοούσα ότι τα είχα στη βιβλιοθήκη μου: το "Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας" και το "Βρώμικος κόσμος" του Τσάρλς Μπουκόφσκι. Οπότε ξεκίνησα να διαβάζω το πρώτο.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Μέγας Αλέξανδρος: Ο γιός του ονείρου", του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Χαμοζωή, του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Αγόρι, του Ρόαλντ Νταλ.

[Δημήτρης]

Άρχισα την ανθολογία ε.φ. ''Αναζητώντας Παράξενους Θεούς''. 

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Μέγας Αλέξανδρος: Η άμμος του Άμμωνα", του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Παγωμένη Γη, του Στέιναρ Μπράγκι.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Τώρα θα δεις, του Δημήτρη Γκιώνη.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Οι δώδεκα αιώνιοι", του Τζάστιν Κρόνιν.

[Δημήτρης]

Άρχισα την ανθολογία ε.φ. ''Αναζητώντας Παράξενους Θεούς''. 

 

Την διάβασα και ήταν καλούτσικη, μερικές ιστορίες τις ήξερα από την Ωρόρα και ήταν ευκαιρία να τις ξαναθυμηθώ. Στο ''Ο Μεσσίας'' του Ρέι Μπράντμπερι μεταφερόμαστε στον πλανήτη Άρη και σε ένα ετερόκλητο πλήθος ιερέων που μοιράζονται ένα κοινό όνειρο από διαφορετικές σκοπιές. Ποιος άραγε θα είναι ο εκλεκτός; ''Το Αριστερό Μονοπάτι'' του Α. Μπέρτραμ Τσάντλερ μας δείχνει τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα όταν εγκαταλείπει τα εγκόσμια ο ηγέτης μίας φιλοσοφικής ομάδας για να πάρουν την σκυτάλη τα ρομπότ μαθητές του. Καλό και δαύτο. Γκάρρυ Κίλγουορθ και ''Ας πάμε στο Γολγοθά!'' όπου παρακολουθούμε τα παράδοξα ενός ταξιδιού στο χρόνο. Και τέλος ''Οι Φρύνοι του Γκρίμμερντέηλ'', μέρος του Witch World της Αντρέ Νόρτον. Μία ατιμασμένη γυναίκα είναι αποφασισμένη να πληρώσει το τίμημα για την εκδίκηση που θέλει να πάρει. Όχι ακριβώς το στυλ μου, δεν νομίζω να μπορούσα να διαβάσω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα σε αυτό το ύφος. Για το μέγεθος της όμως ήταν πολύ καλή, τόσο ωραία όσο την θυμόμουν.

 

Συνολικά αξιόλογη, αξίζει να της ρίξει κανείς μία ματιά. Συνεχίζω με την ανθολογία ''Κυνηγοί του Ονείρου''. 

Edited March 6, 2017 by Δημήτρης

[Old man & SiFi]

Καλό θα ήταν να υπάρχει και άλλο τόπικ: «Τι προσπαθείτε να διαβάσετε»,  γιατί  ζορίζομαι να διαβάσω το φλύαρο και πομπώδες «Snow Crash» του Neal  Stephenson. Αντέχω 5-6 σελίδες την φορά και είναι 440. Μπορεί να γίνει το τρίτο βιβλίο που θα παρατήσω πριν φτάσω στην μέση. Ούτε που θυμάμαι γιατί αποφάσισα να το αγοράσω…

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει την συλλογή διηγημάτων Αιγαίο, του Ηλία Βενέζη.

[BladeRunner]

Είμαι στα μισά της συλλογής διηγημάτων Τα μαύρα παπούτσια της παρέλασης, του Βαγγέλη Προβιά.

[Mictantecutli]

Παιχνίδι- Anders de le Motte

[Δημήτρης]

Διάβασα την ανθολογία ''Κυνηγοί του Ονείρου''. 

 

Στο ''Η Μπαλάντα της Χαμένης Γ'μελ'' του Κορντγουέινερ Σμιθ βρισκόμαστε κάποια στιγμή στο ακαθόριστο μέλλον όπου οι άνθρωποι συνυπάρχουν με άλλες ράτσες πλασμάτων. Ένας οραματιστής που κατέχει υψηλό αξίωμα θα προσπαθήσει να συνεργαστεί με εκπρόσωπο τους για το κοινό συμφέρον. Φάση είχε, αλλά είναι μέρος ευρύτερης σειράς του συγγραφέα και μάλλον θα αρέσει περισσότερο αν διαβαστεί στα πλαίσια της. Το παρανοϊκό πάντως ''Ένας Πλανήτης που λεγόταν Σαγιόλ'' του ίδιου αν και επίσης ξεκάρφωτο, μου είχε αρέσει περισσότερο. Εκπληκτικό το ''Ο Περιθωριακός Άνθρωπος'' του Τσαντ Όλιβερ. Δύο επιστήμονες- ταξιδιώτες του διαστήματος αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούν να κινήσουν με τα συμπράγκαλα τους την περιέργεια των ιθαγενών του καινούργιου πλανήτη στον οποίο έχουν προσεδαφιστεί. Ο ένας θα την ψάξει λίγο περισσότερο την δουλειά για να βρεθεί μπροστά σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις. Η κοσμοθεωρία των κατοίκων, ότι κοντινότερο στους γνωστούς σε όλους μας Ινδιάνους, θα τον κάνουν να αναθεωρήσει όλα όσα θεωρούσε ως τότε δεδομένα. Πολύ ωραία, τόσο όσο όταν την πρωτοδιάβασα. Ένα και το αυτό για το ''Τσιγγάνοι'' του Πόουλ Άντερσον. Όπως εύστοχα αναφέρεται στον πρόλογο, αλληλοσυμπληρώνεται με την προηγούμενη όντας η άλλη όψη του νομίσματος. Ένας βετεράνος εξερευνητής θα σταματήσει να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ευχαριστημένος με την μικροαστική του ζωή, και θα αρχίσει να υψώνει το βλέμμα προς τα αστέρια. 

 

Καλούτσικες και οι άλλες τρεις ιστορίες. Ποιοτική ανθολογία με διηγήματα ανώτερα της φήμης τους, προτείνεται. 

Edited March 10, 2017 by Δημήτρης