Τι διαβάζετε;

[nikosal]

Ραντεβου με τον Ραμα

 

Δεν το κρυβω οτι ντρεπομουν που δεν είχα διαβάσει ένα από τα κλασικότερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας αλλά...τι να πω...συμβαίνουν αυτά!Λοιπόν,με έχει μπερδέψει ο Κλαρκ με την περιγραφή της γεωγραφιας του Ράμα αλλά αν η ιστορια γινει λιγο πιο καλή και ενδιαφέρουσα θα του βαλώ πολύ καλο βαθμό.Μου θυμίζει αρκετα το Δακτυλιο κοσμο παντως-θα μπορούσε να λέγεται...ο Κυλινδρικός κόσμος.Χεχχε...

 

Ναι, σε αυτό το τελευταίο έχεις κάποιο δίκιο.

Λοιπόν (κανένα σπόιλερ εδώ) μην περιμένεις συγκλονιστικά πράγματα όσον αφορά την πλοκή. Όλη η μαγεία του βιβλίου είναι ο κόσμος - κύλινδρος όπως τον λες. Αλλά εμένα μου είχε φανεί τόσο γοητευτική αυτή η "τακτοποιημένη" εξερεύνηση ενός τόσο άγνωστου πράγματος...

[RaspK]

Κάπως έτσι, κι εγώ. Είναι η μελέτη που κάνει κάποιος επιστήμονας που ξέρει ότι έχει πεπερασμένες δυνατότητες: μεθοδική.

[Nihilio]

Το sourcery του Terry Pratchett. Που το βρίσκω ψιλοαδύναμο...

[Filotechnos]

Reality Disfunction στα ελληνικά (2 τόμοι). Την γνώμη σας για την μετάφραση. Δεν ξέρω ποιός ειναι ο ΄Χ. Λιθάρης (ο μεταφραστής) και η Ε. Μαρκόνη (η Επιμελήτρια), και τα ελληνικά μου είναι-που-είναι σκουριασμένα, ωστόσο μου φάνηκε ιδιαίτερα αριστοτεχνική η ελληνική απόδοση. Μπράβο τους από μένανε. Την γνώμη σας, αν το διάβασε κανείς σας.

[Oberon]

Δεν το έχω διαβάσει στα Ελληνικά, μόνο τον πρώτο τόμο στα Αγγλικά, αλλά ο Χριστόδουλος Λιθαρής είναι γνωστός και εξαιρετικός μεταφραστής και λάτρης της ε.φ. οπότε είμαι βέβαιος πως η μετάφραση θα είναι σίγουρα προσεγμένη και πολύ καλή!

Edited June 24, 2007 by Dain

[nikosal]

Σε συνέχεια αυτού που λέει ο Dain: O Χριστόδουλος επιπλέον έχει μακρά πείρα στη μετάφραση εφ. Θυμάμαι τη μετάφραση του Κόκκινου Άρη, που μου είχε φανεί κάπως αδύναμη στο ύφος αλλά έκτοτε έχει μεταφράσει πολύ, έχει βελτιωθεί και ανέβει κατακόρυφα. Τα παλιότερα χρόνια ήταν αρχισυντάκτης του Απαγορευμένου Πλανήτη, ενός ιστορικού εφ περιοδικού. Μετέφραζε πάντως από τότε.

[D'Ailleurs]

Ρέημοντ Τσάντλερ - Η μικρή αδελφή

 

Η Όφαμεϊ Κουέστ, μια μικροκαμωμένη, σεμνότυφη κοπέλα από το Κάνσας, απευθύνεται στον Φίλιπ Μάρλοου προκειμένου να βρει τον μεγάλο της αδερφό Όριν, που έχει μήνες να δώσει σημεία ζωής. Εκείνος ξεκινά από την κακόφημη πανσιόν όπου κατοικούσε ο νεαρός μέχρι που εξαφανίστηκε. Συναντά κάποιον που τον γνώριζε, αλλά, προτού προλάβει να του μιλήσει, ο τύπος βρίσκεται δολοφονημένος με παγοκόφτη.

Κι αυτή θα 'ναι μόνο η αρχή...

[Darkchilde]

Reality Disfunction στα ελληνικά (2 τόμοι). Την γνώμη σας για την μετάφραση. Δεν ξέρω ποιός ειναι ο ΄Χ. Λιθάρης (ο μεταφραστής) και η Ε. Μαρκόνη (η Επιμελήτρια), και τα ελληνικά μου είναι-που-είναι σκουριασμένα, ωστόσο μου φάνηκε ιδιαίτερα αριστοτεχνική η ελληνική απόδοση. Μπράβο τους από μένανε. Την γνώμη σας, αν το διάβασε κανείς σας.

 

'Εχω διαβάσει όλη την τριλογία στα αγγλικά. Το Reality Dysfunction είναι μόνο ο πρώτος από τους τρείς τόμους. Νομίζω ότι βγήκε και ο δεύτερος στα ελληνικά, άλλοι δύο τόμοι. Πάντως θα το ευχαριστηθείς. Είναι φοβερή τριλογία, το στήσιμο όλης της ιστορίας, γενικώς πολύ καλό.

[Nienor]

Έχω πάρα πολύ καιρό να γράψω εδώ, διότι η απάντηση θα ήτανε "Μαθηματικά, Φυσική, ΑΟΔΕ κτλ" πράγμα που δεν ενδιαφέρει κανέναν κι είναι ανιαρό όπως και να το κάνουμε

 

Λοιπόν.... ανασκαφές (να δω που είχα μείνει): θα περιοριστώ στα αξιόλογα (γιατί τα άλλα ίσως δεν τα θυμάμαι καν )

 

 

Ξαναδιάβασα

Καρκαβίτσα, Τα λόγια της πλώρης. Υπέροχο ελληνικό φανταστικό μιας λογοτεχνικής εποχής που δεν υπάρχει πια. Παίζει να είναι η πέμπτη φορά που το διαβάζω το βιβλιαράκι και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες.

 

Διάβασα

Μάρτιν, -μου διαφεύγει ο τίτλος (τι πρωτότυπο )- β' τόμος, 3ου βιβλίου. Έχω να κάνω την εξής δήλωση μόνο: αχ!.... τίποτα άλλο.

Κινγκ, το κινητό. Η μετάφραση του τίτλου είναι κακή. Το ίδιο το βιβλίο, χμμμ... Οκ, λοιπόν, είχα πολύ καιρό να διαβάσω Κινγκ και πόσο μάλλον κάτι νέο δικό του. Το ευχαριστήθηκα αρκετά το βιβλίο, είναι μια συμπαθέστατη σπλατεριά που έχει και υπόθεση με το γνωστό σασπένς και τα γυρίσματα του μάστορα αλλά... όταν διάβασα το τέλος ήθελα να του στείλω ένα οργισμένο e_mail να του πω πως δεν παίζει να ξαναδιαβάσω τίποτα δικό του για καμιά δεκαετία τουλάχιστον. Ταύτα.

Τσάντλερ, Ο κίνδυνος είναι η δουλειά μου. (ναι μίστερ, επιτέλους κατάφερα να τελειώσω τις φοβερές 200 σελιδούλες του ) Είρωνας ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου σε τρεις ιστοριούλες. Συμπαθέστατο κι ανάλαφρο.

Μίλλερ, Ένας διάβολος στον παράδεισο. Έξω από τα νερά μας εδώ μεν, ένα βιβλιαράκι με έναν κηφήνα που τρυπώνει στον παραδεισένιο παραθεριστικό κόσμο του συγγραφέα στην ακτή της Καλιφόρνιας. ο Μίλλερ δεν πολυθέλει συστάσεις. Είναι απλά κλασικός. Και υπέροχος. Τον συνηστώ ανεπιφύλακτα.

Βανς, Ιστορίες από την ετοιμοθάνατη γη. Δεν είχα ξαναδιαβάσει τίποτα δικό του. Κρίμα. Είναι εκπληκτικός, πραγματικά εκπληκτικός. Η γη έχει γεράσει, όλη η γνώση του παρελθόντος έχει ξεχαστεί. Παρόλο που ακούγεται εφ, δεν είναι, είναι φάντασυ, υπέροχο και μοναδικό. Για όσους ψάχνουν μεταφραστές με το τουφέκι (σαν κι εμένα) έχω να πω πως η μετάφραση είναι του Μαστακούρη, κι είναι αντάξια των διηγημάτων.

Naroualis, Κόμπες ο Ντερλικοτής (επεισόδειο 1ο κι όσο έχουμε από το 2ο). Και την βάζω εδώ, μαζί με τους άλλους γνωστούς, διότι το κείμενο δεν υστερεί σε τίποτα από άλλα με τρελές πωλήσεις. Αν δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, κάντε το, δεν ξέρετε τι χάνετε. Όχι επειδή είναι της Ευθυμίας, επειδή είναι γαμάτο κι αξίζει τον κόπο.

 

Διαβάζω (και το τελειώνω βασικά)

Πράτσετ (για πρώτη φορά), Χιλιάδες νάνοι κι ένα τηγάνι. Μια 9χρονη μάγισσα με ένα τηγάνι (το οποίο είναι φονικό εργαλείο ). Το αγαπώ και στεναχωριέμαι που μου τελειώνει.

Edited June 24, 2007 by Nienor

[Sitronella]

'Εχω διαβάσει όλη την τριλογία στα αγγλικά. Το Reality Dysfunction είναι μόνο ο πρώτος από τους τρείς τόμους. Νομίζω ότι βγήκε και ο δεύτερος στα ελληνικά, άλλοι δύο τόμοι. Πάντως θα το ευχαριστηθείς. Είναι φοβερή τριλογία, το στήσιμο όλης της ιστορίας, γενικώς πολύ καλό.

 

Συμφωνώ απόλυτα πως είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο και η μετάφρασή του σίγουρα είναι άθλος. Χαίρομαι που είναι καλή. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι το πόσο ακριβά βγήκαν τα ελληνικά βιβλία, που θα αποτρέψουν σίγουρα πολλούς από το να το αγοράσουν (αν αναλογιστεί κανείς ειδικά πως θα είναι σύνολο 6 βιβλία). Για να μην μιλήσω για το εξώφυλλο...

Τέλος πάντων, πολύ καλό είναι επίσης το commonwealth saga (δύο τόμοι), καλύτερο και από το Reality Dysfunction.

Για να είμαι όμως και μες το θέμα, να πω πως διάβασα το Lady Friday του Garth Nix (από τη σειρά keys to the kingdom), το οποίο δεν με τρέλλανε. Θα διαβάσω και τα δύο επόμενα που θα βγουν, αλλά μόνο και μόνο για να τα έχω διαβάσει όλα. Καλή σειρά, αλλά προορίζεται καλύτερα για εφηβικό διάβασμα.

Γενικά με έχει πιάσει ένα κάτι και δεν θέλω να διαβάσω τον τελευταίο καιρό. Το έχω ρίξει στα σταυρόλεξα.

[Filotechnos]

'Εχω διαβάσει όλη την τριλογία στα αγγλικά. Το Reality Dysfunction είναι μόνο ο πρώτος από τους τρείς τόμους. Νομίζω ότι βγήκε και ο δεύτερος στα ελληνικά, άλλοι δύο τόμοι. Πάντως θα το ευχαριστηθείς. Είναι φοβερή τριλογία, το στήσιμο όλης της ιστορίας, γενικώς πολύ καλό.

 

 

Αυτός ο άνθρωπος ξέρει να γράφει. Έχω διαβάσει κι εγώ την τριλογία στ' αγγλικά, και άρχισα να την ξαναδιαβάζω, όταν είδα την μετάφραση στον Κύβο. Τσουχτερή η τιμή ωστόσο, σοστόν. Αλλά, what the hell, είπα, και την αγόρασα. Και ο Λιθάρης ξέρει να ματαφράζει, όπως επιβεβαιώνεται. Ωραίος και κάπως σπάνιος ο συνδιασμός. Θα πάρω και τα υπόλοιπα στα ελληνικά, να΄σε σίγουρη. Τέτοια βιβλία τα ξεκοκκαλίζω, και τα προσέχω και τα φιλάω ως κόρη οφθαλμού. Θα διαβάσω και το Commonwealth Saga. Λεφτά και χρόνο να 'χουμε.

[Oberon]

Kιαρα σεντ

Πράτσετ (για πρώτη φορά), Χιλιάδες νάνοι κι ένα τηγάνι. Μια 9χρονη μάγισσα με ένα τηγάνι (το οποίο είναι φονικό εργαλείο ). Το αγαπώ και στεναχωριέμαι που μου τελειώνει.

 

Κιάρα, μήπως μπορείς να μου πεις πως είναι ο αρχικός τίτλος του βιβλίου στα Αγγλικά?  (Μην ακούσω εγώ για μάγισσα, αμέσως τσουπ!) :tongue:

[Nienor]

The wee free men, εκδόσεις Doublebay. Είναι εντελώς παιδικό (για να μη λες ότι δε στο πα ) και υπέροχο

[Naroualis]

Ευχαριστώ για την προτίμηση και τη διαφίμηση Κιάρα μου! Ελπίζω να μη σε απογοητεύσει το τρίτο επεισόδιο...

 

Έχω πάθει κι εγώ κάτι σαν της Σιτρονέλλας: αποχή να το πω; Η ζέστη να το πω; Ταλαιπωρώ εδώ και αρκετό καιρό τις Αντιαστυνομικές ιστορίες του Κάρελ Τσάπεκ αν και διάβασα εν μία νυκτί τα τρία πρώτα τεύχη από τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα. Πολλά υποσχόμενο που φάνηκε. Θα βρω και τα υπόλοιπα για να κάνω catch up. Άτιμε Ρουμπούλια, μ' έβαλες στο τριπάκι σου...

[Mort13]

Τελείωσα το Kiln People του David Brin, ένα έξοχο βιβλίο που συνδυάζει σκληρή ΕΦ, αστυνομικό noir και λίγο από fantasy. H υπόθεση αφορά ένα μέλλον στο οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε πήλινα αντίγραφα (golems) του εαυτού μας που σκέφτονται και αντιδρούν όπως εμείς και να τα στείλουμε να κάνουν οτιδήποτε, από βαρετές δουλειές όπως ψώνια μέχρι extreme sports και γενικά δραστηριότητες που δεν θα τολμούσαμε να κάνουμε με το "αληθινό" μας σώμα. Τα αντίγραφα αυτά (ή dittos όπως ονομάζονται στο βιβλίο) έχουν διάρκεια ζωής μόνο μια μέρα και στο τέλος της ημέρας πρέπει να γυρίσουν πίσω προτού αποσυντεθούν, ώστε να "μεταφέρουν" τις εμπειρίες τους στον εγκέφαλο του ανθρώπου που τα δημιούργησε. Ήρωας είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που μπλέκεται μαζί με 3 αντίγραφά του σε μια συνομωσία με τρελούς επιστήμονες, εκκεντρικούς μεγιστάνες και μυστήριους άρχοντες του εγκλήματος.

[nikosal]

[Arachnida]

Από την Βιβλιοθήκη διάβασα το Είδωλο του Ιωάννη (Pardonnez nos offenses) του Romain Sardou. Ήταν αναπάντεχα καλό, νομίζω κυκλοφόρησε το 2002 από τον Λιβάνη και αναρωτιέμαι γιατί δεν ακούστηκε τόσο πολύ. Η ατμόσφαιρα θυμίζει Όνομα του Ρόδου, αλλά πιστεύω η ιστορία που δίνει είναι εμπνευσμένη.

Ψάχνω να βρω για να διαβάσω ένα βιβλίο του Caryl Chessman και σύντομα θα αρχίσω το "Χιόνι" του Pamuk.

Επίσης τελείωσα και το 1ο επεισόδιο του "Κόμπες ο Ντερλικοτής" της Ευθυμίας και συμφωνώ με όσα ειπώθηκαν παραπάνω. Είναι πολύ αστείο και κεντρίζει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Μόλις τελειώσει το δεύτερο και το διαβάσω θα γράψω και αναλυτικά πέντε πράγματα.

[Sileon]

Αφού έκανα μια επανάληψη ( μητέρα της μάθησης..) στο Σιλμαρίλλιον, ξεκίνησα το παλιοκόριτσο του Μάριο Βάργκας Λιόσα ( Θεωρείται απο τους μεγάλους σύγχρονους της Λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας).

Ο έρωτας του πρωταγωνιστή για μια ατίθαση κοπέλα, που ξεκινάει απο την παιδική ηλικία μέχρι και την μεσήλικη ζωή του είναι ο κεντρικός άξονας της ιστορίας. Η ιστορία δεν αναλώνεται στις σφαλιάρες που δέχεται ο ήρωας κάθε φορά που συναντάει το αντικείμενο του πόθου του σε κάποιο άλλο μέρος με άλλη ιδιότητα. Ο συγγραφέας μέσα απο αυτήν την σχέση, περιγράφει με τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές αλλαγές στον χρόνο και τον χώρο. Απο τα παδικά χρόνια του ήρωα και την έλευση της Σάμπα στα πάρτι σαν αλλαγή στα ήθη και την επανάσταση του Περού που ακολούθησε τα χνάρια της Κούβας, μέχρι την μποέμ φοιτητική ζωή στο Παρίσι το '50 και το κίνημα των χίπηδων στο Λονδίνο το '60 και πάει λέγοντας.

Μέχρι ώρας πολύ καλό..

[Mort13]

The Fifth Elephant, του Terry Pratchett. Και ενδιάμεσα 5 διηγηματάκια ΕΦ, "The life of anybody" του Robert Sheckley, "Eyes do more than see" του Isaac Asimov, "Fun with your new head" του Thomas Disch, "Through road no whither" του Greg Bear και "Playback" του Arthur Clarke.

[Pixie]

Κι εγώ Πράτσετ διαβάζω. Thud. Γδούπος όνομα και πράγμα! Τι γράφει ό Τέρι όταν δεν έχει εμπνευση. Η αιώνια διαμάχη των Νάνων και των Τρολ. Πάλι. ξαναζεσταμένα αστεία που τα έχουμε ξαναδιαβάσει τουλαχιστον από μια φορά στα προηγούμενα βιβλία του. Ξέρετε για τους βρυκολακες που αναπτύσουν μεγάλα ονόματα όσο περνάνε τα χρόνια και τη Λαίδη Σύμπιλ που μαντάρει τις κάλτσες του Vimes ενώ είναι τόοοοσο πλούσια και έχει τόοοοσους υπηρέτες.

Καλύτερα να μην το είχε γράψει καθόλου και να είχε σταματήσει τη Φρουρά στο Night Watch.

 

Το επόμενο που θα κυκλοφορήσει θα είναι το Making Money, σαν συνέχεια του Going Postal.

 

Για τα άλλα βιβλία που διάβασα θα ανοίξω ξεχωριστά topic όταν διορθώσω το τεχνικό πρόβλημα που έχω σπίτι (τώρα χαζεύω στη δουλειά).

[D'Ailleurs]

Το "Κούτζο" του Στέφεν Κίνγκ και δεν μου αρέσει.

[Sitronella]

O Pratchett έχει πέραση όπως πάντα. Για να ξεφύγω από αυτή τη διαθεση μη ανάγνωσης, έπιασα ξανά το "οι χαλιμάντζαροι" (αλλιώς carpet people). Ελαφρύ, ευκολοδιαβαστο, τίποτα τρομερό, αρκετά παιδικό και ό,τι έπρεπε να για με βοηθήσει να μου ξαναέρθει η διάθεση.

Έτσι χτες το βράδυ ξεκίνησα να διαβάζω το "a game of thrones" του Martin. Για να δούμε...

[araquel]

για μια ακόμη φορά παράτησα ό,τι διάβαζα και έπιασα κάτι άλλο.

πλέον, διαβάζω το the god delusion του richard dawkins.

τα βιβλία του richard dawkins τα είχε επαινέσει πάρα πολύ ο douglas adams. ο dawkins είναι δαρβινιστής και έχει γράψει τον τυφλό ωρολογοποιό και τον ποταμό (ή ποτάμι) της ζωής (τίτλοι που κυκλοφορούν στα ελληνικά, αν και ο πρώτος είναι κομματάκι δυσεύρετος).

στο the god delusion ξεκινάει και πιάνει το θέμα του θεού. γιατί η θρησκεία είναι τόσο σημαντική; γιατί δείχνουν όλοι τόσο αδικαιολόγητο σεβασμό σε θρησκευτικά ζητήματα; δίνει μερικά παραδείγματα που σπάνε κόκαλα, και είμαιακόμαστηναρχήκαιδενξέρωτιάλλολέειμετά .

[Sileon]

Τέλειωσα το Παλιοκόριτσο του Λιόσα και ξεκίνησα το Τέλος ενός οικογενειακού χρονικού, του Πίτερ Νάντας.

[Mort13]

Τελείωσα το The day of the Triffids του John Wyndham και θα το βαθμολογήσω συντόμως.

Edited July 5, 2007 by Tauntaun13