Τι διαβάζετε;

[araquel]

τελείωσα το harry potter and the deathly hallows, το forty signs of rain του robinson, και ξανάπιασα το atomic culture.

[heiron]

Ilium

του Dan Simmons

 

Θα μπορουσε να ειναι απο τα αγαπημενα μου βιβλια αν δεν με χαλουσαν τα κομματια με τα μοραβεκ.Αν και φανταζομαι θα βελτιωθει στη συνεχεια-οταν θα ενωθουν οι ασχετες ιστοριες.Και οπως και να το κανουμε Τρωικος πολεμος ειναι αυτος.Απο πιτσιρικας ειχα παθιαστει μαζι του.

[Sileon]

Τέλειωσα τον πρώτο τόμο απο τα άπαντα Άρθουρ Κόναν Ντόιλ σε Σέρλοκ Χολμς. Ξεκινάω το Ροντβάιλερ της Ρουθ Ρέντελ.

[Arachnida]

Τελείωσα την "Ματωμένη Εκστρατεία" (Pressfield) και τα "Βέβηλα, Κίβδηλα, Σκύβαλα" (Ζουράρις).

[nikosal]

Ξεκίνησα τα 6 δις τρόπους ζωής του Παναγιώτη Κούστα. Υπάρχει και σχετικό τόπικ εδώ.

[heiron]

Αραχνιδα,το συγκεκριμενο του Πρεσφιλντ ειναι καλο;Εχω διαβασει μερικα δικα του και το εχω στα υποψην οποτε αναμενω την αποψη σου.

[nikosal]

O Πρέσφιλντ έχει δύο όψεις. Στις Θερμοπύλες (ξεχνώ τίτλους τώρα) ήταν εκπληκτικός ενώ στον Αλκιβιάδη τον βαρέθηκα τόσο που το παράτησα στη μέση.

Edited August 17, 2007 by nikosal

[heiron]

Ναι,οντως.Το Ανεμοι Πολεμου(Tides of war) ηταν μετριοτατο.Οι πυλες της φωτιας(Gates of fire) ηταν πολυ καλο αλλα και οι τελευταιες αμαζονες (Last of the amazons)ηταν πολυ..πρωτες!

[Mort13]

Κατά τη διάρκεια της ολιγοήμερης απουσίας μου διάβασα τα εξής βιβλία:

 

The Anubis Gates του Tim Powers. Κέρδισε το βραβείο Philip K. Dick το 1984 και αναφέρεται συχνά στις λίστες με τα καλύτερα βιβλία σχετικά με ταξίδια στο χρόνο. Παρά το time travel element πάντως είναι fantasy κι όχι SF.

The Time Machine του H.G. Wells, γνωστό και μη εξαιρετέο.

Harry Potter and the Philosopher's Stone της J.K. Rowling, παρομοίως.

Das Parfum του Patrick Suskind, παρομοίως.

Diamonds are Forever του Ian Fleming, 4ο βιβλίο στη σειρά του James Bond.

Three Men in a Boat του Jerome K. Jerome, χιουμοριστικό ταξιδιωτικό χρονογράφημα γραμμένο το 1889.

The Children of Hurin του J.R.R. Tolkien, θα αναφερθώ στο ειδικό thread.

[Arachnida]

Η "Ματωμένη Εκστρατεία" ήταν πολύ δυνατό, το διάβασα σε δύο βράδια, ενώ σε πολλά σημεία έκανα και συγκρίσεις με την αγγλική έκδοση. Από πολλούς έχω ακούσει ότι οι "Άνεμοι Πολέμου" δεν ήταν και τόσο καλό, αλλά νομίζω ότι ο Pressfield αποζημιώνει τον αναγνώστη στο τελευταίο του και με το παραπάνω. Μαζί με τις ανυπέρβλητες "Πύλες της Φωτιάς" τα είχα παρουσιάσει στην εφημερίδα που γράφω και εδώ είναι το link για το ιστολόγιο, όπου ανεβάζω κάθε εβδομάδα τα άρθρα: http://giannis-pliotas.blogspot.com/2007/08/2.html

Για μένα εννιά στα δέκα.

[Darkchilde]

Τέλειωσα το "The Scar" του Mieville, και προχώρησα στο "The Eyre Affair" του Jasper Fforde.

 

Νίκο, καλύτερα να αρχίσεις με το Perdido Street Station του Mieville.

[D'Ailleurs]

Διαβάζω μια πολύ γαμάτη συλλογή αστυνομικών ιστοριών που εξελλίσονται σε τραίνα.

[Nienna]

Τελευταία διαβάζω G. G. Marquez, Nâzım Hikmet και T. S. Eliot. Αχταρμάς.

[Sileon]

Τέλειωσα το Ροτβαίλερ της Ρέντελ Ρουθ. Συμπαθές. Έχω ξεκινήσει "Το κάστρο στο δάσος", Νόρμαν Μέηλερ. Μέχρι ώρας, τα σπάει..!

[melkiades]

Τις 2 εβδομαδες (δυστυχως τις μοναδικες) των διακοπων μου διαβασα τελικα τα εξης

 

1. Πριν πεσει η νυχτα - Reynaldo Arenas (αρκετα υπερβολικο για τα γουστα μου πολυ ευκολο στο διαβασμα τελικα οι εντυπωσεις μου δεν ειναι πολυ ξεκαθαρες)

 

2. Το παλιοκοριτσο - Mario Vargas Llosa (υπεροχο γραψιμο οπως παντα - ποτε θα καταφερω να τα διαβασω στο πρωτοτυπο αραγε? - περιγραφη 4 πολεων σε διαφορες δεκαετιες και πολυ ενδιαφεροντες χαρακτηρες. Το συστηνω ανεπιφυλακτα)

 

3. Κανεις δεν αναβε τα φωτα - Felisberto Hernadez (μια συλογη με διηγηματα ενδιαφερουσα με πολυ ωραια ατμοσφαιρα αλλα δεν με ξετρελανε κιολας. Μαλλον δεν ειχε ερθει η ωρα του φαινεται)

 

4. Θελω να κοιταζω - Diego de Silva (θα γινοταν καλη ταινια αλλα μεχρι εκει)

 

5. Ο ηλιος της Μπρεντα - Arturo Perez Reverte (κοντεψα να κανω χαρακιρι απο τη βαρεμαρα. Ειναι το δευτερο που διαβαζω απο τη σειρα με τον Αλατριστε και οσο παει χειροτερευει. Μαλλον αυτο ηταν)

 

6. Ξεκινησα το "Σιωπηλο κοριτσι" του Πητερ Χοεγκ καιμου φαινεται πολυυυυυυυυυυυυυυ καλο το ατιμο αν και αργησα λιγο να πιασω τι γινεται.

[Arachnida]

5. Ο ηλιος της Μπρεντα - Arturo Perez Reverte (κοντεψα να κανω χαρακιρι απο τη βαρεμαρα. Ειναι το δευτερο που διαβαζω απο τη σειρα με τον Αλατριστε και οσο παει χειροτερευει. Μαλλον αυτο ηταν)

 

Θα σηκώσω το γάντι γιατί για μένα ο Αλατρίστε είναι προσωπικός ήρωας. Το πρώτο βιβλίο ξεκινάει με την φράση: "Δεν ήταν ο πιο πιστός ή ο πιο θεοσεβούμενος, αλλά ήταν γενναίος..."

Είναι δυνατόν μία σειρά βιβλίων με αυτόν τον ήρωα να είναι βαρετή; Με τόσες ξιφομαχίες, με τόση ποίηση, με τόσες δολοπλοκίες, με αρκεβούζια να πυροβολούν και τον κίνδυνο να παραμονεύει σε κάθε γωνιά της Μαδρίτης;

Ακολουθεί emoticon θυμωμένο.

[melkiades]

Είναι δυνατόν μία σειρά βιβλίων με αυτόν τον ήρωα να είναι βαρετή;

 

 

Ειναι! ειναι! Ο ηρωας ο κακομοιρης δεν ειναι βαρετος αλλα οι περιγραφες του Ρεβερτε ειναι.

 

Και να φανταστεις οτι εχω διαβασει ολα του τα βιβλια που εχουν μεταφραστει στα ελληνικα (εκτος απο το 1ο της σειρας με τον Αλατριστε) και τον υπερασπιζομαουν οταν τον ελεγαν φαφλατα .τελικα η σειρα αυτη με εκανε να αλλαξω γνωμη

[Naroualis]

Επ! δεν έχω ενημερώσει αυτό το τοπικάκι! Κι ήμουν σίγουρη ότι πάτησα το submit post… Τέλος πάντων.

 

 

 

Στις διακοπές μου δε διάβασα όσο περίμενα ότι θα διαβάσω. Ήταν ο Κόμπες στη μέση, να γράψεις 65 σελίδες μέσα σε δέκα μέρες πάει πολύ, πού να μείνει χρόνος για διάβασμα. Παρ’ όλ’ αυτά κατάφερα τα παρακάτω.

 

 

 

A Spell for Chameleon, η πρώτη νουβέλα που γράφτηκε για τον κόσμο της Xanth, από τον Πιερς Άντονυ. Φαντασία με χιούμορ, όχι το κραυγαλέο δεικτικό χιούμορ του Πράτσετ, αλλά ένα πιο σοφιστικέ, πιο ιντελεκτιέλ χιουμοράκι. Ωραίο, πολύ ωραίο, πάω για το δεύτερο, The Source of Magic, ευχαριστώ για την πρόταση, Dain, dear, θα στο ανταποδώσω, προτείνοντάς σου κάτι εξίσου ωραίο και εξίσου παραδοβόρο (μα 32 νουβέλες; 32;)

 

 

 

Ρότζερ Ζελάζνυ, από τη δεκαλογία της Άμπερ τα δύο πρώτα μεταφρασμένα στα ελληνικά, το Εννέα πρίγκηπες στην Άμπερ και τα Όπλα του Άβαλον. Χρωστάω επίσης ένα στην Τρίλιαν, που την κριτική της σε αυτό το τόπικ (νομίζω) διάβασα. Ο Κόργουιν είναι το μεγάλο μου φλερτ του καλοκαιριού, ο πιο αξιολάτρευτος μπαγαμπόντης και μπαγάσας που έχω γνωρίσει τα τελευταία… μούμπλε, μούμπλε… τόσα χρόνια. Και τώρα τι θα κάνω που δεν έχει άλλο στα ελληνικά;

 

 

 

Ο μάγος, βιβλία 1: η μαθητεία και 2: η ενηλικίωση, του Ρέιμοντ Φάιστ, πρώτο (?) από το Riftwar Saga. Εεεε, δε μπορώ να πω ότι το λάτρεψα. Εντάξει δεν είναι του πεταματού, καθόλου, διαβάζεται ευχάριστα, έχει πολλές δευτερεύουσες πλοκές και καμμιά φορά το ψιλοβαριέσαι, αλλά για πρώτη επαφή με τον Φάιστ ήταν ό,τι έπρεπε. Έκανα το λάθος να το διαβάσω μετά την Άμπερ και πριν τον Κόναν, οπότε και Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές να ήτανε πάλι κάπως θα μου φαινότανε. Το δεύτερο βιβλίο δεν το ολοκλήρωσα, γιατί έκανα η ηλίθια και δεύτερο λάθος, να το ψιλοξεφυλλίσω κι είδα ότι ο ήρωας της προτίμησής μου πεθαίνει σχετικά γρήγορα… Απογοητεύτηκα, διάβασα τις τελευταίες δέκα σελίδες και μετά το παράτησα.

 

 

 

Ρόμπερτ Χάουαρντ, Κόναν, οι έξι τόμοι που μετέφρασε ο Μαστακούρης για τον Αίολο. Θεοί! Είχα ξεχάσει γιατί μου άρεσε όταν το είχα πρωτοδιαβάσει! Ζήτω οι Κιμμέριοι!

 

 

 

Κι ένα αστυνομικό, Έντγκαρ Γουάλλας, το Τετράγωνο Σμαράγδι. Ο τύπος νόμισε ότι μπορεί να γίνει Ζορζ Σιμενόν στη θέση του Ζόρζ Σιμενόν, αλλά δεν τα κατάφερε. Άσε που μιλάει εν έτει 1926 για θηλυκούς ντετέκτιβ στη Σκότλαντ Γιάρντ, ετών 22 παρακαλώ... Διαβάζεται, αλλά περίπου όπως διαβάζονται όλοι οι lesser English detective story writers: με συγκατάβαση και χωρίς να κάτσεις να ψάχνεις ποιος ήταν ο δολοφόνος.

 

 

 

Το επόμενο που θα διαβάσω, μόλις φτάσει στα χέρια μου γιατί τώρα το φουρνίζουνε στην Ινγκλετέρα, είναι η τριλογία The Land That Time Forgot σε hard back και επίσης σε hardback η επίσης τριλογία The Moon men, του αγαπημένου μου γερο-φαφλατά, Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ. Αχ, δεν έπρεπε ν’ ανακαλύψω τις παραγγελίες εκ του εξωτερικού. Τώρα θα μείνω πανί με πανί.

[Mort13]

More than human του Theodore Sturgeon, μια κλασική ιστορία ΕΦ (νομίζω ανήκει και στα Masterworks), σχετικά με μια ομάδα ατόμων με ιδιαιτερότητες που υπερβαίνουν τις αδυναμίες τους για να δημιουργήσουν τον επόμενο κρίκο στην αλυσίδα εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Λυρικό και συγκινητικό.

[Nienor]

Ρότζερ Ζελάζνυ, από τη δεκαλογία της Άμπερ τα δύο πρώτα μεταφρασμένα στα ελληνικά, το Εννέα πρίγκηπες στην Άμπερ και τα Όπλα του Άβαλον. Χρωστάω επίσης ένα στην Τρίλιαν, που την κριτική της σε αυτό το τόπικ (νομίζω) διάβασα. Ο Κόργουιν είναι το μεγάλο μου φλερτ του καλοκαιριού, ο πιο αξιολάτρευτος μπαγαμπόντης και μπαγάσας που έχω γνωρίσει τα τελευταία… μούμπλε, μούμπλε… τόσα χρόνια. Και τώρα τι θα κάνω που δεν έχει άλλο στα ελληνικά;

 

Δε θέλεις απεγνωσμένα μία τραμπ????

[Naroualis]

Και τράμπ θέλω κι έναν στα μαύρα με ασημένια τριαντάφυλλα στο πέτο θέλω και να δω αν έζησε εκείνος που έπεσε από τη σκάλα θέλω, και να ήμουν τυφλή στην αυλή της βασίλισσας της Ρέμπμα θέλω και τον κακό μου τον καιρό η άμυαλη που το πρωτοέπιασα στα χέρια μου!

[Nihilio]

Ο μάγος, βιβλία 1: η μαθητεία και 2: η ενηλικίωση, του Ρέιμοντ Φάιστ, πρώτο (?) από το Riftwar Saga. Εεεε, δε μπορώ να πω ότι το λάτρεψα. Εντάξει δεν είναι του πεταματού, καθόλου, διαβάζεται ευχάριστα, έχει πολλές δευτερεύουσες πλοκές και καμμιά φορά το ψιλοβαριέσαι, αλλά για πρώτη επαφή με τον Φάιστ ήταν ό,τι έπρεπε. Έκανα το λάθος να το διαβάσω μετά την Άμπερ και πριν τον Κόναν, οπότε και Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές να ήτανε πάλι κάπως θα μου φαινότανε. Το δεύτερο βιβλίο δεν το ολοκλήρωσα, γιατί έκανα η ηλίθια και δεύτερο λάθος, να το ψιλοξεφυλλίσω κι είδα ότι ο ήρωας της προτίμησής μου πεθαίνει σχετικά γρήγορα… Απογοητεύτηκα, διάβασα τις τελευταίες δέκα σελίδες και μετά το παράτησα.

Κακώς, γιατί έχω την αίσθηση ότι το "βιβλίο" γίνεται πολύ καλύτερο από την τελευταία σελίδα του πρώτου τόμου και μετά (όπου και μας περιγράφει τον κόσμο των "γιαπωνέζων" που ήρθαν από το ρήγμα)

[Oberon]

Naroualis said

ευχαριστώ για την πρόταση, Dain, dear, θα στο ανταποδώσω, προτείνοντάς σου κάτι εξίσου ωραίο και εξίσου παραδοβόρο (μα 32 νουβέλες; 32;)

 

Heeheehee!! OK, περιμένω. Ναι, 32 νουβέλες και δε σταματάει. Βέβαια αρκετές τις έχω ήδη οπότε εκτός αν θέλεις να τις αγοράσεις "for keeps" που λένε, στις δανείζω να τις διαβάσεις, οπότε να γλυτώσεις και ένα μέρος του εξόδου. ;)

 

Αυτό τον καιρό με το δολοφονικό συνδυασμό ζέστης + υγρασίας + νεύρων τεντωμένων ως χορδές βιόλας, δεν έχω διαβάσει και πολύ. Ακόμα και το Χάρυ Ποττερ το άφησα για αργότερα. Πάντως ξεκίνησα τα "Παραμύθια" του Herman Hesse που μου είχε δανείσει η Κιάρα. Μ'αρέσει! Περισσότερα όταν το τελειώσω.

Edited August 21, 2007 by Dain

[Naroualis]

Ναι, το έχω αυτό με το keeps. Αγοράζω βιβλία που μπορεί και να μην τα διάβάσω ποτέ, αν και δεν αφήνω εύκολα κάτι χωρίς να δω τουλάχιστον μια ή δύο σελίδες. Ευχαριστώ για την πρόταση πάντως.

[Mort13]

The Killing Dance της Laurell K. Hamilton. Anita is a slut