mistseeker Posted July 16, 2008 Share Posted July 16, 2008 Λοιπόν, παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ κατ'αρχήν για το χρόνο που αφιερώσατε στην ιστορία μου, και φυσικά για τις επισημάνσεις σας. Ντίνο, στο θέμα του τέλους που θέτεις, είναι όντως "άδικο", αλλά το να μην ήταν, νομίζω ότι θα έδινε διαφορετική φύση στην ιστορία και στο χαρακτήρα, που δε θα το ήθελα. Καλή ιδέα το διπλό twist, αλλά όχι πρωτότυπη (αμέσως μου έρχεται στο μυαλό το butterfly effect που χειρίζεται την υπόθεσή του περίπου όπως λες). Νίκο: Τα διάφορα ολισθήματα σε ζητήματα επαναλήψεων, εκφράσεων κλπ που λες, τα δέχομαι όπως έχουν και μάλλον αποδεικνύουν ότι ποτέ δε μπορεί ένας συγγραφέας να ισχυριστεί ότι έχει δουλέψει την ιστορία του αρκετά ώστε να είναι αδύνατο να βρεθούν από αναγνώστες. Πιθανώς ένα-δυο περάσματα να της είχα κάνει παραπάνω, να τα είχα αντιμετωπίσει με κάποιο τρόπο. Στο θέμα της εισαγωγής: Ήθελα να τονίσω τον πανικό και τον τρόμο του ήρωα, βάζοντάς τον να κάνει κάτι εμφανώς παράλογο και αμήχανο, όπως το να τραβάει τα μαλλιά που δεν έχει εδώ και 20 χρόνια. Στο θέμα της ομιλίας: Φαντάστηκα το συνέδριο να απευθύνεται σε mainstream ακροατήριο, εξ'ού και το απλό ύφος της ομιλίας, αλλά και η όλη παρουσίαση από τον ήρωα. Με βόλευε άλλωστε κάτι τέτοιο, για να παρουσιάσω τη θεωρία με τα πολλά σύμπαντα σε αναγνώστες που πιθανώς δεν την γνωρίζουν, όσο πιο απλά και κατανοητά γινόταν. Στο θέμα του επίλογου: Το "Γιάννη" το λέει η γυναίκα, όχι τα παιδιά ("Ρε Γιάννη, μίλα, επέμεινε η γυναίκα του...") Σας ευχαριστώ και πάλι για τα σχόλια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 17, 2008 Author Share Posted July 17, 2008 Στο θέμα του επίλογου: Το "Γιάννη" το λέει η γυναίκα, όχι τα παιδιά ("Ρε Γιάννη, μίλα, επέμεινε η γυναίκα του...") Χεχε, δεν έχει μεγάλη σημασία Mist, όμως δεν αναφέρομαι σε αυτή τη φράση, αλλά στις (δεν έχω τώρα μαζί μου το τεύχος, για να την αναφέρω ακριβώς) "παιδικές φωνές, που φώναζαν το όνομά του". Και σου είπα, πρώτον, οι φωνές δεν... φωνάζουν, δεύτερον, προφανώς δεν φώναζαν το ονομά του ("Γιάννη!!") αλλά "μπαμπά"! Σωστά; Τέλος πάντων, τα γλωσσικά μικρά σφάλματα σπάνια λείπουν, όπως σωστά λες. Απλά εγώ θέλω να λείπουν από μια καλή ιστορία. Και επειδή η ιστορία είναι πράγματι καλή, τα... ψύρισα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted July 17, 2008 Share Posted July 17, 2008 «Αναμνήσεις Μιας Καινούργιας Ζωής» του Νεκτάριου Χρυσού. Τεύχος #414 – 16 Ιουλίου 2008. Α, να κάτι πολύ καλό. Δεν διάβασα το "9" αυτής της εβδομάδας, αλλά ήμουν αρκετά τυχερός να διαβάσω τις "Αναμνήσεις μιας καινούριας Ζωής" πριν λίγο καιρό, όταν μου το έστειλε ο Νεκτάριος. Νομίζω ήταν σχεδόν τέλειο. Μου άρεσε πάρα πολύ. Συγχαρητήρια. Είχα μόνο μια μικρή παρατήρηση η οποία ίσως να είναι και λάθος γιατί δεν είμαι στον υπολογιστή μου και δεν έχω μπροστά μου το διήγημα. Για την ομιλία στο συνέδριο: Υποθέτω ότι απευθύνεται σε ένα σχετικό κοινό, τους λέει όμως ότι "θα σας πω για ένα πείραμα που πιθανότατα δεν θα έχετε ακούσει" κλπ κλπ. Νομίζω είναι αρκετά γνωστή η θεωρία με το κουτί και τη γάτα, ώστε να την ξέρουν όσοι είναι στο κοινό. Άρα ίσως θα έπρεπε να λέει "θα σας πω για κάτι που πιθανότατα θα έχετε ακούσει". Ελπίζω να θυμάμαι καλά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mistseeker Posted July 17, 2008 Share Posted July 17, 2008 Χεχε, δεν έχει μεγάλη σημασία Mist, όμως δεν αναφέρομαι σε αυτή τη φράση, αλλά στις (δεν έχω τώρα μαζί μου το τεύχος, για να την αναφέρω ακριβώς) "παιδικές φωνές, που φώναζαν το όνομά του". Και σου είπα, πρώτον, οι φωνές δεν... φωνάζουν, δεύτερον, προφανώς δεν φώναζαν το ονομά του ("Γιάννη!!") αλλά "μπαμπά"! Σωστά; Τέλος πάντων, τα γλωσσικά μικρά σφάλματα σπάνια λείπουν, όπως σωστά λες. Απλά εγώ θέλω να λείπουν από μια καλή ιστορία. Και επειδή η ιστορία είναι πράγματι καλή, τα... ψύρισα. Ναι, τώρα κατάλαβα τι λες. Έχεις δίκιο, και, να σου πω την αλήθεια, μάλλον δε θα το'χα προσέξει αυτό, καλά έκανες και μου το επισήμανες, είναι ουσίας. Το ψείρισμα επιβεβλημένο και καλοδεχούμενο, και μου χρειάζεται ιδιαίτερα στην παρούσα φάση της "καριέρας" μου ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted July 17, 2008 Share Posted July 17, 2008 «Αναμνήσεις Μιας Καινούργιας Ζωής» του Νεκτάριου Χρυσού. Τεύχος #414 – 16 Ιουλίου 2008. Το διήγημα είχε αρκετά καλά στοιχεία. Ήταν καλογραμμένο, με την κατάλληλη δόση χιούμορ, σε κρατούσε μέχρι τέλους ενώ με τις εναλλαγές του τρόπου αφήγησης σου έδινε μια ικανοποιητική αίσθηση των παράλληλων ζωών του ήρωα. Το σημαντικότερο μειονέκτημα του είναι ότι δεν προσθέτει κάτι καινούριο στη θεματολογία των παράλληλων κόσμων αλλά μένει στο πρωτογενές επίπεδο, όπου ο ήρωας πότε δυστυχεί και πότε ευτυχεί. Εδώ υπάρχει ο κίνδυνος να αναρωτηθεί ο αναγνώστης αν έχει κάποιο τέλος αυτή η αλυσίδα και γιατί ο συγγραφέας επέλεξε τις συγκεκριμένες ζωές και το συγκεκριμένο φινάλε. Νομίζω ότι αν υπήρχε αυτό το κάτι παραπάνω στον προβληματισμό πάνω στα παράλληλα σύμπαντα, η ιστορία θα κέρδιζε πολύ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και τώρα αξιόλογη. Όσο για τα νοηματικά, συντακτικά κτλ. λάθη. Το σίγουρο είναι ότι πάντα έχεις διορθώσει το προτελευταίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mistseeker Posted July 17, 2008 Share Posted July 17, 2008 (edited) Πολύ ενδιαφέρουσα και to-the-point η επισήμανση-μειονέκτημα που θέτεις, khar, η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί καθόλου αυτή την παράμετρο. Αν μπω στη διαδικασία να ξαναγράψω την ιστορία κάποια στιγμή, πράγμα καθόλου απίθανο, θα πρέπει να λάβω αυτή τη διάστασή της σοβαρά υπόψη. Κι έλεγα τι λείπει, τι λείπει... Ευχαριστώ. Edited July 17, 2008 by mistseeker Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 18, 2008 Share Posted July 18, 2008 (edited) Διάβασα κι εγώ το τεύχος και πράγματι η ιστορία ήταν αρκετά καλή, αν και είχε τα προβλήματά της. Πέρα από το ότι τη γάτα του Στρόντιγκερ την ξέρουν και οι πέτρες, μου φάνηκε ότι ο τρόπος με τον οποίο "κολλούν" οι διάφορες σκηνές δε δουλεύει και τόσο καλά. Μου φάνηκε λίγο κουραστική η μετάβαση μπρος και πίσω στο χρόνο (trademark του συγγραφέα) και τα σύμπαντα. Κατά τα άλλα, διαβάζοντας τη στήλη με τις νέες κυκλοφορίες μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι με το πόσο κολλημένα και ημημαθή μπορεί να είναι κάποια άτομα που γράφουν σε περιοδικά του χώρου. Edited July 18, 2008 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 18, 2008 Author Share Posted July 18, 2008 Κατά τα άλλα, διαβάζοντας τη στήλη με τις νέες κυκλοφορίες μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι με το πόσο κολλημένα και ημημαθή μπορεί να είναι κάποια άτομα που γράφουν σε περιοδικά του χώρου. Εεεε, τι έγινε ρε Νιχ και σου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 18, 2008 Share Posted July 18, 2008 Πέρα από το ότι τη γάτα του Στρόντιγκερ την ξέρουν και οι πέτρες, Μέχρι και οι πέτρες...πλην εμού. Sorry που δεν είμαι κβαντογνώστης της γάτας του Στρόντι-πως-τον-λεν κύριε αυγοκέφαλε, αρχι-geek, nerdόβιε φορουμίτη! Ξέρω όμως τον σκύλο του Πάβλοφ! Ουάου! Να το παίξω "κάπως" με την σειρά μου προς οποιονδήποτε δεν έχει ακουστά τον σκύλο του Πάβλοφ;! Είμαι εντάξει γιατρέ μου...Ηρέμισα...αυτοί όμως οι παντογνώστες...μου ανάβουν τα λαμπάκια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 19, 2008 Share Posted July 19, 2008 (Ανταπόκριση από internet cafe - Σκάλα Κεφαλλονιάς) Μετά από τόσες εύστοχες παρατηρήσεις, τι έχω να προσθέσω για το διήγημα του Νεκτάριου; + Μια πολύ καλή σύμπτυξη της αρκετά μεγαλύτερης μορφής που μου είχε δώσει να διαβάσω. Δεν νομίζω ότι η ιστορία έχασε κάτι μετά απ' αυτό, οπότε ο κανόνας "αν μπορείς να κόψεις χωρίς η ιστορία να χάνει σε πληροφορίες ή ατμόσφαιρα, τότε αυτό επιβάλλεται" βρίσκει εδώ εφαρμογή. - Για μένα (και για τον PiKei που το συζητήσαμε εδώ) υπάρχει μια ασάφεια του τι ακριβώς έκανε ο πρωταγωνιστής με τους δύο τύπους που σκότωσαν την οικογένειά του. Μάλλον, αφού τους σκότωσε, τους αντάλλαξε με τους εαυτούς τους από την άλλη πραγματικότητα επιβεβαιώνοντας ότι η εφεύρεσή του λειτουργεί πριν την εφαρμόσει στο εαυτό του, αποτρέποντας έτσι επίσης το σκηνοθετημένο ατύχημα στην άλλη πραγματικότητα στην οποία πήγε. Όμως δεν είναι αρκετά ξεκάθαρο. - Ναι, κλισαρισμένη εξέλιξη και τέλος. Αλλά το θέμα είναι τόσο πολυχρησιμοποιημένο που δεν θα έφτανε ένα twist. Χρειαζόταν κάτι γερό εδώ. Ένα διπλό twist ίσως ή κάτι που να πρωτοτυπεί τουλάχιστον σε μία πτυχή της κεντρικής ιδέας. + Όμορφα "τσιμπημένη" η διάλεξη, παρά τις οποίες, ασήμαντες κατά τη γνώμη μου, αδυναμίες αληθοφάνειας. Πολύ καλή εισαγωγή στο θέμα. Γενικά ένα καλό διήγημα. Υποτίθεται ότι, αναγνωστικά τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, αλλά δεν μπορώ να κρύψω την ικανοποίησή μου για το ότι ήταν ένα καλό ελληνικό διήγημα. Θα θέλαμε περισσότερα τέτοια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 19, 2008 Share Posted July 19, 2008 Εεεε, τι έγινε ρε Νιχ και σου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι; ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΠΟΥ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ Διάβασα τη στήλη με τις παρουσιάσεις. Πρώτα το μάτι μου πήγε σε αυτή του Blade of the Immortal. Όταν έχεις να γράψεις τέσσερις παραγράφους για ένα κόμικ και οι τρεις αφορούν τη σβάστικα που φέρει στην πλάτη του ο πρωταγωνιστής, αλλά που όμως δε σχετίζεται με ναζισμό επειδή ήταν ηλιακό σύμβολο και είχε θετική σημασία κάπου το 1600 που εκτυλύσσεται η υπόθεση, ε, λίγο κολλημένος ή λίγο βλακάκος είσαι. ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΝΑΠΟΔΟΥ ΑΓΚΥΛΩΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ και γράφεις τα παραπάνω, έ, είσαι χαλαρά μπετόβλακας! Και στην απο δίπλα σελίδα, κάτω από το Dark Knight Returns φυσικά γράφεις ένα "Αν και ο Φρανκ Μίλερ κατά καιρούς παραπέμπει σε Νιτσεϊκά μηνύματα, αν όχι κάτι το χειρότερο, παρόλα αυτά το DKR είναι ένα από τα καλύτερα κόμιξ όλων των εποχών", το βλακειόμετρο χτυπάει κόκκινο. Όταν τα διάβαζα όλα αυτά μου ήρθε κάτι σε αναγούλα και χρειάστηκε μια γερή γουλιά μπύρας (άσχετη σημείωση: όσοι ανεβαίνετε βόρεια Ελλάδα δοκιμάστε βαρελίσια μπύρα Βεργίνα, αξίζει) για να συνέλθω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted July 19, 2008 Share Posted July 19, 2008 Από Κεφαλλονιά και πάλι (ίδιο ιντερνετ καφέ, άλλος άνθρωπος) Μου άρεσε το διήγημα του Νεκτάριου και προς αποκατάσταση της αλήθειας, αν δεν μου τα πρήζε ο ΜΜαν δεν θα την ψείριζα την υποτιθέμενη τρυπούλα, αλλά τι να κάνω στην έδρα του παίζω και είμαι ευγενικός. Πέρασα μια χαρά με το διήγημα, όλα τα μειονεκτήματα τα έχετε ήδη εξαντλήσει, βαράτε κι άλλο, ο Νεκτάριος δείχνει να το αντέχει. Ξαναπάω για μπάνιο τώρα, το φεγγάρι ετοιμάζεται να βγει, ζηλεύτε ή βουτήξτε, η τέχνη μακρά ο βίος βραχύς και καλό κουράγιο. Νεκτάριε, και πάλι καλωσόρισες. Και εις άλλα με υγεία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 23, 2008 Share Posted July 23, 2008 «Κρανιουλκός» του Frank Roger. Μετάφραση Π. Κούστας και Χ. Καρακούδα. Τεύχος 415 – 23 Ιουλίου 2008. Πολύ καλή ιδέα επιστημονικής φαντασίας, αλλά κοντά και στις προσωπικές μας αγωνίες ως συγγραφείς που πασχίζουμε για μια πρωτότυπη ιδέα. Το απόλαυσα…αν και μέχρι την τελευταία πρόταση περίμενα μια ανατροπή. «Κι αν η οργάνωση Κρανιουλκός ήταν η πρώτη ιδέα που είχε χάσει;» σκεφτόμουν χωρίς να είμαι σίγουρος πως θα το δικαιολογούσε συγγραφικά. Μου έδωσε λοιπόν μια καλή εντύπωση και μετά ένιωσα πως έμεινα στα μισά. Και το παρακάτω απόσπασμα: (δαίμων του τυπογραφείου, του word, του συντάκτη ή των μεταφραστών;) «Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδείξουμε τίποτα και δεν πρόκειται να απαντήσουμε στις ερωτήσεις σου δεν θα απαντηθούν. Εσύ…» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
cesar_cy Posted July 23, 2008 Share Posted July 23, 2008 Μην γελάσετε με την ερώτηση μου Τί είναι το 9 ; Το 9 έχει ιστοσελίδα ; αν ναι μου δίνετε το λινκ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted July 23, 2008 Share Posted July 23, 2008 To 9 είναι ένα περιοδικό ΕΦ και κόμικς που δίνεται δωρεάν κάθε Τετάρτη με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mistseeker Posted July 23, 2008 Share Posted July 23, 2008 Περίπου ό,τι είπε ο Ντίνος. Εμένα μου φάνηκε απλά συμπαθητικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
cesar_cy Posted July 23, 2008 Share Posted July 23, 2008 (edited) To 9 είναι ένα περιοδικό ΕΦ και κόμικς που δίνεται δωρεάν κάθε Τετάρτη με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Ευχαριστώ για την απάντηση Edited July 23, 2008 by cesar_cy Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 23, 2008 Author Share Posted July 23, 2008 (edited) Ό,τι λέει ο Νεκτάριος. Και όπως λέει ο Ντίνος, ουσιαστικά χωρίς τέλος. Θες κάτι παραπάνω από μια τέτοια ιδέα. Edited July 23, 2008 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted July 24, 2008 Share Posted July 24, 2008 @ dino: Δαίμων σίγουρα. Και ο μόνος που δεν φταίει είναι ο Ρότζερ, στο πρωτότυπό του η φράση είναι μια χαρά. Δεν τόλμησα να κοιτάξω την μετάφραση που στείλαμε (είναι καυτή η πατάτα...) @ cesar cy: To 9 δεν έχει ακόμα ιστοσελίδα (αν και κάποτε όλοι ελπίζουμε να αποκτήσει). Όταν συμβεί το χαρμόσυνο, θα σου στείλω με pm το λινκ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 28, 2008 Share Posted July 28, 2008 Ουφ - ουφ, παντ - παντ... (Μόλις γύρισα από διακοπές και επιτέλους άπλωσα τα χεράκια μου στο τ. 415 που είχα χάσει.) Ήταν ωραία ιδέα ρε γαμώτ και στο τέλος την άφησε μισή. Θα συμφωνήσω με τον Ντίνο: Το διήγημα αυτό είναι σεμινάριο για το πώς σκοτώνουμε μια ιδέα με πολύ καλές προοπτικές. Το τέλος προσφερόταν για χίλιες δυο ανατροπές αλλά απ' ότι φαίνεται ο συγγραφέας δεν πλήρωσε τον Κρανιουλκό με αποτέλεσμα να ξεχάσει το τελικό twist... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 30, 2008 Share Posted July 30, 2008 "Χακεμένος", Michele Lee, τ. 416, μετ. Πάτροκλος Καλιακούδας και Χαρούλα Κουμπόστα Used, used, used. Used. Δυστυχώς δεν προσθέτει τίποτα καινούργιο ή ενδιαφέρον σε μια χιλιοειπωμένη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 30, 2008 Share Posted July 30, 2008 "Χακεμένος", Michele Lee, τ. 416, μετ. Πάτροκλος Καλιακούδας και Χαρούλα Κουμπόστα Μου άρεσε. Κινηματογραφικά έχω μεν συναντήσει τα υλικά της συνταγής, αλλά επειδή δεν διαβάζω συχνά, δεν με ενόχλησε η ιστορία που θέλησε να μας πει η συγγραφέας. Ενός byte τουλουμπάκι ήταν, καλογραμμένο και χαμηλών θερμίδων. Μην το βλέπετε σαν μη πρωτοπόρο, αλλά σαν αναμοχλευτή των "δικών μας κλισέ" προς συντήρηση... υλικό που μπορεί να προβεί δημιουργικό σε άλλα, πιο δημιουργικά μυαλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted August 5, 2008 Share Posted August 5, 2008 "Χακεμένος", Michele Lee, τ. 416, μετ. Πάτροκλος Καλιακούδας και Χαρούλα Κουμπόστα Μόλις επέστρεψα αλλά θα ξαναφύγω. (Τα καλά του εκπαιδευτικού συστήματος.) Οπότε το μήνυμα είναι δύο σε ένα. Εμβρυουλκός. Λίγο-πολύ προλάβατε και τα είπατε όλα Και να πεις ότι δεν είχε τις ευκαιρίες να μας εντυπωσιάσει. Το μόνο που ίσως δεν επισημάνθηκε είναι η απίστευτη αφέλεια των εκβιαστών που αντί να επενδύσουν στα σίγουρα (μυαλά πρωθυπουργών, οικονομικά ισχυρών κτλ.) αρπάζουν μια ιδέα ενός συγγραφέα πιστεύοντας ότι έτσι θα βγάλουν εύκολα λεφτά. Μάλλον δε ρώτησαν κανένα συγγραφέα πριν την επιχείρηση. Χακεμένος. Στο τέλος της ιστορίας ξαναγύρισα πίσω για να δω τι είχα χάσει αλλά τελικά διαπίστωσα ότι δεν κρυβόταν τίποτα ανάμεσα στις γραμμές. Είμαι περίεργος αν ο συγγραφέας δεν έχει παρακολουθήσει τα πολλά σχετικά πονήματα πάνω στην ίδια ιδέα. Το μόνο που μου έμεινε σαν επίγευση είναι η υπενθύμιση ότι πίσω από όλους αυτούς τους «εικονικούς» χαρακτήρες υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι με αισθήματα, γι ‘ αυτό μερικές φορές ίσως πρέπει να σκεφτόμαστε δύο φορές πριν γράψουμε κάτι σε προσωπικό επίπεδο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 5, 2008 Author Share Posted August 5, 2008 Το μόνο που μου έμεινε σαν επίγευση είναι η υπενθύμιση ότι πίσω από όλους αυτούς τους «εικονικούς» χαρακτήρες υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι με αισθήματα, γι ‘ αυτό μερικές φορές ίσως πρέπει να σκεφτόμαστε δύο φορές πριν γράψουμε κάτι σε προσωπικό επίπεδο. Ναι... Μια καλή υπενθύμιση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 6, 2008 Share Posted August 6, 2008 Patricia Russo, "Διατηρήστε την ψυχραμία σας", τ. 417, μετ. Παντελής Μαγκούστας & Χρυσηίδα Αρκούδα Καλό γράψιμο, προλαβαίνει να σκιαγραφήσει πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, αλλά απλώς δεν συμβαίνει τίποτα. Από την μέση του διηγήματος και μετά, φοβόμουν ότι δεν θα υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον στο τέλος και δυστυχώς δικαιώθηκα. Βρήκα ανεπαρκές το εύρημα με το παιδί που περιμένουν ενώ η συγγραφέας δεν εμβαθύνει καθόλου στην (όποια) ιδέα της. Φοβάμαι ότι το ξεψαρωμένο υφάκι της μικρής πρωταγωνίστριας δεν σώζει ένα μέτριο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.