Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο δρόμος της δόξας, του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

 

edit:Τελικά το όνομα του τύπου πως προφέρεται;

Edited September 16, 2010 by BladeRunner

[heiron]

Ρόμπερτ Χάινλαϊν

Edited September 16, 2010 by heiron

[Mort13]

The Sirens of Titan, του Kurt Vonnegut

 

Η πρώτη μου επαφή με τα γραπτά του κυρίου Vonnegut... αξίζει το hype του, έχει την δική του φιλοσοφική θεώρηση για τη ζωή κι ένα όμορφα πικρό χιούμορ... αν και γραμμένο το 1959 το βιβλίο δεν δείχνει την ηλικία του. Και σίγουρα ο DA πήρε κάποιες ιδέες από εδώ...

[white_unicorn]

Τελείωσα το Kitty and the Midnight Hour (Σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω το δεύτερο... )

 

και ξεκίνησα μια σειρά που καιρό την άφηνα στην άκρη.... Sherilyn Kenyon - Dark Hunter Series, αν και είναι κυρίως Paranormal Romance μπλέκει την ελληνική μυθολογία και έχει λίγο γέλιο μέσα.... θα δω πως θα πάει.....

[Δημήτρης]

Διάβασα το δοκίμιο του Μισέλ Ουελμπέκ ''Λάβκραφτ: Εναντίον του κόσμου, εναντίον της ζωής''. Με άφησε εντελώς αδιάφορο. Μου δόθηκε η εντύπωση ότι ο συγγραφέας ήθελε να γράψει κάτι γύρω στις 400 σελίδες, αλλά βαρέθηκε και το σταμάτησε εκεί. Δεν ξέρω αν τα δοκίμια είναι γενικώς από την φύση τους τόσο μικρά, αν δεν κάνω λάθος είναι μόλις το πρώτο που διαβάζω. Αν ναι, τότε θα αργήσω πολύ να ξαναπιάσω ένα τέτοιο. Ίσως όμως γι' αυτή μου την εντύπωση να φταίει και το ότι πρόσφατα διάβασα το ''Ταξίδι στη Μοναξιά του Χρόνου'' του Γιαννουλάκη, το οποίο συγκριτικά είναι καμιά εικοσαριά κλάσεις ανώτερο. Διάβασα επίσης και το ''Ιστορίες Μαγείας και Δράσης'', ν. 13 στη σειρά της Ωρόρα. Είχε μεταξύ άλλων το ''Κεφάλι του Λύκου'' του Ρόμπερτ Χάουαρντ. Είναι η πρώτη φορά ύστερα από καιρό, που πετυχαίνω σε μία ανθολογία μία ιστορία του συγκεκριμένου συγγραφέα η οποία δεν είναι και η καλύτερη. Καμιά φορά ξέρετε συμβαίνουν και αυτά Ανώτερη όλων ήταν ο ''Θεός των Νεκρών'' του εξίσου μεγάλου Κλαρκ Άστον Σμιθ. Τρεις βλάσφημοι σκύλοι τόλμησαν να αψηφήσουν τις βουλές του Μορντίγκιαν, του θεού του νεκρών, με αποτέλεσμα να υποστούν την τρομερή οργή των υπηκόων του Ας πρόσεχαν. Εδώ κάνουν ντεμπούτο στην Ελληνική γλώσσα και δύο ήρωες που ακούν στα ονόματα Φαφρντ και Γκρέυ Μάουζερ, ενώ ικανοποιητικά ήταν και τα δύο άλλα διηγήματα. Θα 'λεγα λοιπόν πως είναι ένας από τους πολύ καλούς τόμους της σειράς.

Edited September 16, 2010 by Δημήτρης

[Eroviana]

The Sirens of Titan, του Kurt Vonnegut

 

Η πρώτη μου επαφή με τα γραπτά του κυρίου Vonnegut... αξίζει το hype του, έχει την δική του φιλοσοφική θεώρηση για τη ζωή κι ένα όμορφα πικρό χιούμορ... αν και γραμμένο το 1959 το βιβλίο δεν δείχνει την ηλικία του. Και σίγουρα ο DA πήρε κάποιες ιδέες από εδώ...

 

 

 

είναι υπέροχο!!!

[phaethon]

Τελείωσα τους watchmen του Μουρ.Υπέροχο και πάντα επίκαιρο, αν και οι εμμονές του Μουρ δεν κρύβονται.

Επίσης μου μένουν ελάχιστες σελίδες να ολοκληρώσω το 'Μαιτρ και η Μαργαρίτα' του Μπουλγκάκοφ και πρέπει

να πω ότι έμεινα άφωνος.

Είχα καιρό να διαβάσω κάτι τόσο καλό, εκτός από σφφ. Από ότι ξέρω οι Rolling Stones εμπνεύστηκαν το

Sympathy for the devil από το εν λόγω βιβλίο.

[D'Ailleurs]

 

1850, Γερμανία: Ο Ρόμπερτ Σούμαν, μια μουσική ιδιοφυΐα, περιστοιχίζεται από εχθρούς. Άλλοι τον φθονούν για το ταλέντο του, άλλοι είναι ερωτευμένοι με την όμορφη σύζυγό του, την Κλάρα. Όταν ένας από αυτούς βρεθεί δολοφονημένος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ο μαέστρο θα χρειαστεί βοήθεια… Την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Χέρμαν Πρέις, ο καλύτερος ντετέκτιβ του Ντίσελντορφ, ο οποίος αναζητώντας τον δράστη θα μυηθεί στον κόσμο της κλασικής μουσικής του 19ου αιώνα, όπου οι κλασικοί συνθέτες ήταν πραγματικοί αστέρες και μάλιστα εξίσου εγωπαθείς με τους σημερινούς ροκ σταρ. Έχει άραγε αυτή η παράξενη ιστορία λύση όταν το μοναδικό στοιχείο που οδηγεί στον φόνο είναι ένα ξεκούρδιστο λα στο πιάνο των Σούμαν;

 

χαριτομένο φαινεται. παντως το "Ο χλωμός εγκληματίας" του Φίλιπ Κέρ ήτο κορυφή!!:thmbup:

[Nihilio]

Τελείωσα το Kitty and the Midnight Hour (Σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω το δεύτερο... )

Το σκέφτεσαι επειδή σου άρεσε ή δεν τολμάς να πιάσεις το επόμενο; Επειδή εγώ πάω προς την πρώτη εκδοχή.

 

Επίσης, τελείωσα το midnight sun του Ramsey Cambell, που μάλλον ήταν απογοητευτικό.

[white_unicorn]

Τελείωσα το Kitty and the Midnight Hour (Σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω το δεύτερο... )

Το σκέφτεσαι επειδή σου άρεσε ή δεν τολμάς να πιάσεις το επόμενο; Επειδή εγώ πάω προς την πρώτη εκδοχή.

 

 

Επειδή μου άρεσε, όταν ο αρχηγός της αγέλης είναι πάντα ο προστατευτικός 'πατέρας' των υπολοίπων.... ε, καταντάει κουραστικό....

[BladeRunner]

Αλεξάντερ Μπέσερ - RIM: Ο τροχός της ζωής. Ένα μυθιστόρημα εικονικής πραγματικότητας. (Εκδόσεις Aquarius).

Είμαι στην αρχή ακόμα, και το βιβλίο είναι παράξενο. Ελπίζω να καταλάβω την όλη ιστορία, γιατί έχει πολύ ζουμί. Μου θυμίζει λίγο Γκίμπσον.

Και λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Αλεξάντερ Μπέσερ, γεννήθηκε στην Κίνα από Λευκορώσους γονείς και μεγάλωσε στην Ιαπωνία. Τα τελευταία χρόνια ζει στο Σαν Φρανσίσκο. Μπερδευτήκατε;

 

ΥΓ. Το βιβλίο το τσίμπησα με μόλις 3 ευρώ από το παζάρι βιβλίου τον Φεβρουάριο.

 

edit: Μέχρι στιγμής είναι πάρα πολύ καλό και δεν έχω καταλάβει πως πέρασαν τόσες σελίδες... Και που ν' αρχίσει η περιπέτεια δηλαδή...

Edited September 20, 2010 by BladeRunner

[melkiades]

Ξεκινάω το "Άσε το κακό να μπει", επιτέλους.

 

Το τελείωσα χθές το βράδυ. Πολύ ζωντανό, χορταστικό με πολύ καλή ανάπτυξη των χαρακτήρων και της ψυχοσύνθεσής τους. Μου αρέσει που οι ήρωες εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ωριμάζουν, μεγαλώνουν και αντιδρούν με τρόπους που δεν θα αντιδρούσαν μερικές σελίδες νωρίτερα. Πάρα πολύ ωραίο.

Το μόνο κακό ήταν ότι είχα δει την ταινία ήδη (η οποία παρεπιπτόντως δεν με είχε εντυπωσιάσει) οπότε κάποια πράγματα τα περίμενα και δεν μπορούσε η ιστορία να με παρασύρει.

Βέβαια γι αυτούς που δεν έχουν δει την ταινία φρόντησε αυτός που επέλεξε το συγκεκριμμένο κείμενο για οπισθόφυλλο για να μη μείνει ο κόσμος με απορίες (πρίν το ξεκινήσει). Για κάτι τέτοιους τύπους έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια μέσα το βιβλίο.

[heiron]

Χρυσα και εμενα με χαλαει μερικες φορες να διαβαζω βιβλιο που εχω δει τη σχετικη ταινια.Αλλα ενιοτε υπαρχουν ωραιες εκπληξεις.

 

Εγω διαβαζω

Η πτωση του Υπεριωνα

 

Ο τιτλος ειναι σποιλερ ορ γουατ?

Καλα το συνεχιζει ο Σιμμονς,δεν βλεπω γιατι λενε πολλοι οτι ειναι σαφως κατωτερο του πρωτου.Οκ,το Υπεριων ειχε καποιες δυνατες ιστοριες αλλα και καποιες μαλλον μετριες.Βεβαια τωρα ο Σιμμονς αρχιζει και μπερδευει καπως τις παραλληλες αφηγησεις.

[melkiades]

Ξεκίνησα "Το αριστερό χέρι του Θεού" του Paul Hoffman

 

Περιγραφή

Σ έναν κόσμο σπαρασσόμενο από πολέμους, οι φανατικοί θρησκόληπτοι Λυτρωτές επιδίδονται σε παιδομάζωμα για να επανδρώσουν τις στρατιές με τις οποίες σκοπεύουν να πολεμήσουν και ν αφανίσουν τους Ανταγωνιστές. Στις τάξεις τους είναι και ο Τόμας Κέιλ, ένα μυστηριώδες δεκαπεντάχρονο παιδί με εκπληκτικό ταλέντο στη βία και τον πόλεμο, το οποίο μεγάλωσε στο Άσυλο των Λυτρωτών μέσα σε διαρκή κακομεταχείριση και κακουχίες. Φαίνεται ότι το παιδί αυτό πρόκειται να παίξει καθοριστικό ρόλο αν και αθέλητά του για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου.

 

Τον λένε Κέιλ.

Του είπαν ότι θα καταστρέψει τον κόσμο.

 

Μπορεί και να το κάνει...

…

[BladeRunner]

Αφού πωρώθηκα με το κυβερνοπάνκ RIM του Αλεξάντερ Μπέσερ, άρχισα τη συλλογή διηγημάτων Ο Μνημονικός Τζόνυ και άλλα διηγήματα, του Γουίλιαμ Γκίμπσον, από τις εκδόσεις Παρά Πέντε. Έχω διαβάσει, μέχρι στιγμής, τα δυο πρώτα διηγήματα της συλλογής, το Μνημονικός Τζόνυ και το Το συνεχές του Γκέρνσμπακ, τα οποία ήταν πολύ καλά, ειδικά το πρώτο. Τώρα, συνεχίζω με τα υπόλοιπα της συλλογής. Μια χαρά ξέρει να γράφει ο κύριος Γκίμπσον, δεν μου φαίνεται καθόλου κακός.

[D'Ailleurs]

τελειώνω το "Orcslayer" και προχωράω στο "Manslayer". Βαριά λογοτεχνία που κουράζει με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις αλλα άκρως απαραίτητη.

[BladeRunner]

Άρχισα τον Νευρομάντη, του Γουίλιαμ Γκίμπσον.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Συνενοχή, του Ίαιν Μπανκς. Καταπληκτικό βιβλίο!

[Διγέλαδος]

Έχω αρχίσει το Συνενοχή, του Ίαιν Μπανκς. Καταπληκτικό βιβλίο!

 

 

Αυτό είναι τελικά το 100ο βιβλίο σου; Εγώ θυμόμουν κάποιο άλλο ότι έλεγες θα ήταν .. Όποτε το τελειώσεις, θέλω να βρεθούμε (ευκαιρία να κάνουμε σουφουφου-μυτίγκιο) για να σε κεράσω

Edited September 30, 2010 by Διγέλαδος

[Nienor]

Warcraft, War of the Ancients, Το πηγάδι της αιωνιότητας.

Το είχα ξεκινήσει από το καλοκαίρι, μαζί με άλλα, ύστερα το άφησα και τελείωσα τα άλλα και το ξανάπιασα τώρα. Συμπαθέστατο δείχνει. Αν και θα κάνω καιρό να βρω πάλι κάτι που να μου αρέσει τόσο όσο τα φάντασυ γατάκια που τελείωσα...

[D'Ailleurs]

Warcraft, War of the Ancients, Το πηγάδι της αιωνιότητας.

Το είχα ξεκινήσει από το καλοκαίρι, μαζί με άλλα, ύστερα το άφησα και τελείωσα τα άλλα και το ξανάπιασα τώρα. Συμπαθέστατο δείχνει. Αν και θα κάνω καιρό να βρω πάλι κάτι που να μου αρέσει τόσο όσο τα φάντασυ γατάκια που τελείωσα...

 

μανδάμ τι είναι τα φαντασυ γατάκια;

[gregacm]

Τον τελευταιο μηνα το εχω ριξει στα αστυνομικα μυθιστορηματα.Και συγκεκριμενα James Ellroy.Αυριο-μεθαυριο τελειωνω το Μεγαλο Πουθενα.Πιο πριν ειχα διαβασει τη Μαυρη Νταλια.Η οποια-οπως συμβαινει συνηθως-ειναι πολυ καλυτερη απο την ταινια!Τα 2 αυτα βιβλια,μαζι με το Λ.Α. Εμπιστευτικο και τη Λευκη Τζαζ,συγκαταλλεγονται σε μια-ατυπη-τετραλογια του συγγραφεα,στην οποια σκιαγραφει με τροπο σκοτεινο την Πολη των Αγγελων μετα τον 2ο Παγκοσμιο Πολεμο.Ο φιλος απο τον οποιο τα δανειστηκα,μου ελεγε οτι μολις τα διαβασω,ολα τα υπολοιπα βιβλια του ειδους,θα μου μοιαζουν σαν παραμυθακια.Και πρεπει να ομολογησω οτι δεν απεχει και πολυ απο την πραγματικοτητα αυτη του η δηλωση!

[Αλχημιστής]

Τον τελευταιο μηνα το εχω ριξει στα αστυνομικα μυθιστορηματα.Και συγκεκριμενα James Ellroy.Αυριο-μεθαυριο τελειωνω το Μεγαλο Πουθενα.Πιο πριν ειχα διαβασει τη Μαυρη Νταλια.Η οποια-οπως συμβαινει συνηθως-ειναι πολυ καλυτερη απο την ταινια!Τα 2 αυτα βιβλια,μαζι με το Λ.Α. Εμπιστευτικο και τη Λευκη Τζαζ,συγκαταλλεγονται σε μια-ατυπη-τετραλογια του συγγραφεα,στην οποια σκιαγραφει με τροπο σκοτεινο την Πολη των Αγγελων μετα τον 2ο Παγκοσμιο Πολεμο.Ο φιλος απο τον οποιο τα δανειστηκα,μου ελεγε οτι μολις τα διαβασω,ολα τα υπολοιπα βιβλια του ειδους,θα μου μοιαζουν σαν παραμυθακια.Και πρεπει να ομολογησω οτι δεν απεχει και πολυ απο την πραγματικοτητα αυτη του η δηλωση!

 

Πολυ καλο του βιβλιο ειναι και το ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ. το ειχα διαβασει πριν καποια χρονια. εξαιρετικο, κλασσικος Ελροϋ.

 

Αυτον τον καιρο, διαβαζω το Κορακι ή THE STAND του Stephen King. Διαφορετικο απο πολλα αλλα του ιδιου συγγραφεα που εχω διαβασει. καθως, μου μενουν λιγες σελιδες (καμια διακοσαρια στις 1000), μπορω να πω οτι μου αρεσε πολυ.

Το μετα αποκαλυπτικο σκηνικο που εχει στησει ειναι μοναδικο και παρουσιαζει με ζωντανο και ανατριχιαστικο τροπο τα ζωωδη ενστικτα που ξυπνπυν στον ανθρωπο, οταν φτανει σε ακραιες καταστασεις και συνθηκες. Αυτο που μου ελειψε ηταν οι κλασσικες σκηνες τρομου που βρηκα σε αλλα βιβλια του και ισως καποιες πιο εντυπωσιακες στιγμες μεσα σ΄αυτο το τεραστιο εργο. (Ειναι αληθεια οτι το καρδιογραφημα της δρασης γινεται ευθεια γραμμη καπου στη μεση). Περιμενω να το τελειωσω για για να βγαλω περισσοτερα συμπερασματα.

[Naroualis]

Όπως είχα υποσχεθεί, ο Σεπτέμβρης ήταν ο μήνας της εφ. Βέβαια, δεν τα πήγα και πολύ καλά,αλλά τουλάχιστον τελείωσα δύο βιβλία που ήθελα πολύ καιρό να τα διαβάσω. Κι άρχισα ένα τρίτο που οι πρώτες 20 σελίδες του μου τίναξαν τα μυαλά στο αέρα.

 

Πάμε απολογισμό:

 

-Ιστορίες με ναυαγούς του διαστήματος, Ωρόρα/25: Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Χαριτωμένο αλλά ως εκεί. Νομίζω ότι ξεχωρίζω το «Καλοκαίρι στον Ίκαρο» του Άρθουρ Κλαρκ. Όλα τα υπόλοιπα είχα τα προβληματάκια τους.

 

-Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον, Ωρόρα/45: Από ενδιαφέρουσες έως πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ο Μπάλαρντ («Υποσυνείδητα Μηνύματα») είναι όπως πάντα εξαιρετικός, πολύ δυνατές εικόνες και συναισθήματα στα όρια του ψυχολογικού τρόμου. Το «Έτσι τους δημιούργησε» της Άλις Τζόουνς σπάει κόκαλα.

 

-Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον/2, Ωρόρα/73: Καλές αλλά όχι συγκλονιστικές όπως εκείνες της πρώτης συλλογής. Επιτέλους διάβασα το «Canticle for Leibovich» του Walter Miller (άραγε είναι ο ίδιος που έγραψε και το υπεροχοϋπέροχο «Darfsteller»; ). Και ξαναδιάβασα το εκπληκτικό, ακόμη και σήμερα, «Η Μηχανή σταματά» του Ε.Μ. Φόρστερ, το οποίο είναι γραμμένο το 1909 παρακαλώ. Και τρομακτικό όσο δεν παίρνει.

 

-Ο Κύριος του Φωτός, Ρότζερ Ζελάζνυ: Επιτέλους ο Χείρωνας μπορεί να πάψει να με κυνηγάει που δεν το είχα διαβάσει ακόμη και… να ξεκινήσει να με κυνηγάει εκ νέου, γιατί δε μου πολυάρεσε. Ήταν αργό σε κάποιες στιγμές, σε σημείο που να ορκίζομαι ότι αν βρω μπροστά μου τη Μαχαμπχαράτα θα την κόψω ψιλά-ψιλά κομματάκια, ωσάν για να τη μαγειρέψω ραγού. Δε λέω, ωραία γραφή, ωραίες εικόνες, ωραίες ιδέες, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά φαίνεται ότι η ινδουιστική μυθολογία δε θα με ενθουσιάσει ποτέ.

 

-Cyberpunk, ανθολογία, Εκδόσεις της Γαίας:Δεν είμαι σίγουρη ότι αποτέλεσε ακόμη και για την εποχή του ένα χαρακτηριστικό δείγμα του κυβερνοπάνκ. Σαφώς και θα μπορούσαν να υπάρχουν και καλύτερες ιστορίες, όπως επίσης και να λείπουν κάποιες που, όπως είπε κάποτε κι η Αμάντελ για άλλο θέμα, κάνουν τη βικτωριανή μου μύτη να ζαρώνει (πχ, το «Πέος του Φρανκεστάιν», του Έρνεστ Χόγκαν ή το φεμινιστικά ακατάληπτο «Φλογερός Ουρανός» της Ρέητσελ Πόλλακ). Ξεχώρισα τη γραφή του Γκίμπσον («Χίππικο Καπέλο, Εγκεφαλικό Παράσιτο» και «Κομμάτια ενός Ολογραφικού Ρόδου»), όπως επίσης και τα «Φιδίσια Μάτια» του Τόμ Μάντοξ, που μου άρεσε πολύ και την πρώτη φορά που το είχα διαβάσει, στις συλλογές του ΠαραΠέντε.

 

Θα ήθελα επίσης από ετούτο το βήμα να σας παρακαλέσω να με βοηθήσετε να τελειώσω το «Ξένος σε Ξένη Χώρα» του Χέινλαϊν, γιατί αυτά που λέει δε μπορώ να τα γκρογκάρω με τίποτα… Όπως είπα και σε σεβαστό μέλος του φόρουμ, οι διάλογοι με κάνουν να νομίζω ότι βλέπω

…

 

Όπως επίσης και αν πέσει στα χέρια σας το «Νόβα» του Σάμιουελ Ντηλάνεϊ, να το διαβάσετε αργά, σελίδα τη σελίδα. Πιστέψτε με, θα θέλετε όσο τίποτα να μην τελειώσει ποτέ αυτή η μελλοντολογική μαγεία.

Edited October 2, 2010 by Naroualis

[Nienor]

Warcraft, War of the Ancients, Το πηγάδι της αιωνιότητας.

Το είχα ξεκινήσει από το καλοκαίρι, μαζί με άλλα, ύστερα το άφησα και τελείωσα τα άλλα και το ξανάπιασα τώρα. Συμπαθέστατο δείχνει. Αν και θα κάνω καιρό να βρω πάλι κάτι που να μου αρέσει τόσο όσο τα φάντασυ γατάκια που τελείωσα...

 

μανδάμ τι είναι τα φαντασυ γατάκια;

 

Το τραγούδι του Κυνηγού, του Tad Williams :)

Είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο, το αγγίζει τα όρια του τρόμου σε σημεία του. Το σέτινγκ του είναι ο κόσμος των γατιών, τα οποία έχουν τη δική τους κοσμογονία, μυθολογία, θεούς κτλ και κάποια από αυτά έχουν και ξεχωριστές δυνάμεις. Στα αγαπημένα έχει καταχωρηθεί πάραυτα