Τι διαβάζετε;

[melkiades]

Ξεκίνησα την Θεωρία των Χορδών του Jose Carlos Somoza και πάει καλά προς το παρόν.

 

 

[Paradise Lost]

Διαβαζω το Brave New World του Huxley

 

Ξερετε ποια εκδοση ειναι καλυτερη?Απ'ο,τι εχω δει,κυκλοφορουν 3-4 διαφορετικες εκει εξω!

 

Απτο πρωτοτυπο στα αγγλικα το κατεβασα.Δεν ειναι πολυ δυσκολο αν κ χρειαζεται που και που λεξικο γιατι εχει παλαιωμενες εκφρασεις (δεκαετιας 30') αλλα το νοημα βγαινει ανετοτατα πιστευω κ με μετρια αγγλικα.

Ειναι στο public domain.Μπορω να ποσταρω λινκ αν θετε.

Edited December 20, 2010 by Dimitraaa

[Eroviana]

Διαβαζω το Brave New World του Huxley

 

Ξερετε ποια εκδοση ειναι καλυτερη?Απ'ο,τι εχω δει,κυκλοφορουν 3-4 διαφορετικες εκει εξω!

 

Μπορώ με σιγουριά να σπυ πω ποια είναι η χειρότερη (ελληνικά): του Κάκτου.

 

Υ.Γ: βέβαια, διάβασα τη χειρότερη και πάλι το βρήκα αριστούργημα. τι σας λέει αυτό;

[Paradise Lost]

Διαβαζω το Brave New World του Huxley

 

Ξερετε ποια εκδοση ειναι καλυτερη?Απ'ο,τι εχω δει,κυκλοφορουν 3-4 διαφορετικες εκει εξω!

 

Μπορώ με σιγουριά να σπυ πω ποια είναι η χειρότερη (ελληνικά): του Κάκτου.

 

Υ.Γ: βέβαια, διάβασα τη χειρότερη και πάλι το βρήκα αριστούργημα. τι σας λέει αυτό;

 

οτι πρεπει να τον διαβασεις επειγοντως και στα αγγλικα!Μα τον Ford!!!!

[BladeRunner]

Υπάρχουν άλλες δυο μεταφράσεις του Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου που κυκλοφορούν, αυτή του Βασίλη Τομανά, από τις εκδόσεις Νησίδες και Εκδοτική Θεσσαλονίκης, αλλά και αυτή του Ανδρέα Αποστολίδη, από τις εκδόσεις Μέδουσα. Νομίζω ότι αυτή του Ανδρέα Αποστολίδη είναι καλή, αφού ο ίδιος έχει μεταφράσει βιβλία των Τζέιμς Ελρόι, Ντασιέλ Χάμετ, Τζιμ Τόμσον, Πατρίσια Χάισμιθ, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Τζακ Λόντον, Τρούμαν Καπότε, Τσέστερ Χάιμς, Έρικ Άμπλερ, Φίλιπ Κερ, Τζερόμ Τσαρίν, Γ. Ρ. Μπερνέτ και άλλων... Οπότε, υποθέτω, έχει μια κάποια εμπειρία στη μετάφραση...

[gregacm]

Να πω την αληθεια μου,ημουν μεταξυ των εκδοσεων Νησιδες και Μεδουσα.Ισως τελικα καταληξω στη 2η!

[Naroualis]

Τελείωσα μόλις το Nifft the Lean του Michael Shea, που περιέχει τέσσερα διηγήματα με τον ομώνυμο ήρωα. Λίγα μπορώ να πω για τη γραφή του Σι, που είναι τρομερή, όπως επίσης λίγα μπορώ να πω και για τη φαντασία του που οργιάζει. Αναρωτιέμαι αν και τι ακριβώς έπαιρνε για να τα γράψει αυτά. όπως επίσης αναρωτιέμαι αν είμαι αυτή τη στιγμή πράσινη από τη ζήλια μου.

Τελείωσα επίσης το Μουσικό Κουτί στο Υπόγειο, του Αντώνη Νικολάου. Μικρά διηγήματα τρόμου, κάποιες φορές οριακά υπερφυσικού. Διαβάζονται πολύ ευχάριστα και ενώ κάποιες φορές δεν τρέμεις κιόλας από το φόβο σου, ωστόσο έχει τις στιγμές του. Καλή γραφή, που θεωρώ ότι μετά από τόσα χρόνια (του '99 είναι η έκδοση) θα έχει εξελιχθεί ελπίζω σε κάτι εξαιρετικό.

 

Edited December 23, 2010 by Naroualis

[Mort13]

Τα 3 βιβλία που τελείωσα μέσα σε αυτό το μήνα είναι:

 

Incubus Dreams, της Laurell K. Hamilton

 

Το συγκεκριμένο το ξεκίνησα τον Οκτώβρη και το διάβαζα πολύ αργά... Η σούμα του βιβλίου: Η Ανίτα το κάνει με όλους. Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.

 

The Elegance of the Hedgehog (τίτλος πρωτότυπου: L'elegance du herisson), της Muriel Barbery

 

Ένα γαλλικό βιβλίο που ο Jeff VanderMeer είχε συμπεριλάβει στη λίστα του με τα καλύτερα βιβλία της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Είναι η ιστορία μιας θυρωρού σε μια αριστοκρατική πολυκατοικία του Παρισιού που ενώ είναι καλλιεργημένη και πανέξυπνη αναγκάζεται να παίζει το ρόλο της χαζής για να μην την καταλάβουν οι σνομπ ένοικοι της πολυκατοικίας κι ενός επίσης πανέξυπνου δωδεκάχρονου κοριτσιού που μένει στην ίδια πολυκατοικία κι έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει γιατί δεν αντέχει την πεζότητα του κόσμου στον οποίο ζει. Η άφιξη ενός νέου ενοίκου θα ανατρέψει τις ζωές και τα σχέδια τους. Γλυκόπικρο κι ευχάριστο, χωρίς να γίνεται υπερβολικά ζαχαρώδες.

 

Never Let Me Go, του Kazuo Ishiguro

 

Ένα πολύ μελαγχολικό και δυνατό βιβλίο γύρω από τις ζωές μιας ομάδας ξεχωριστών παιδιών. Ο λόγος που τα παιδιά αυτά είναι ξεχωριστά είναι αυτός που δίνει μια SF νότα στο βιβλίο, αρκετή για να συμπεριληφθεί στα Arthur Clarke Awards όταν πρωτοβγήκε.Το κεντρικό θέμα του βιβλίου μου θύμισε πολύ το διήγημα Those Who Walk Away From Omelas της LeGuin.

[Darkchilde]

Άρχισα να διαβάζω το "the Handmaiden's Tale" της Margaret Atwood. Δυστοπικό, disturbing, unsettling, θα το χαρακτήριζα, αλλά και συγχρόνως καταπληκτικό.

[Eroviana]

Υπάρχουν άλλες δυο μεταφράσεις του Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου που κυκλοφορούν, αυτή του Βασίλη Τομανά, από τις εκδόσεις Νησίδες και Εκδοτική Θεσσαλονίκης, αλλά και αυτή του Ανδρέα Αποστολίδη, από τις εκδόσεις Μέδουσα. Νομίζω ότι αυτή του Ανδρέα Αποστολίδη είναι καλή, αφού ο ίδιος έχει μεταφράσει βιβλία των Τζέιμς Ελρόι, Ντασιέλ Χάμετ, Τζιμ Τόμσον, Πατρίσια Χάισμιθ, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Τζακ Λόντον, Τρούμαν Καπότε, Τσέστερ Χάιμς, Έρικ Άμπλερ, Φίλιπ Κερ, Τζερόμ Τσαρίν, Γ. Ρ. Μπερνέτ και άλλων... Οπότε, υποθέτω, έχει μια κάποια εμπειρία στη μετάφραση...

 

Αυτό δε μας λέει κάτι. Κι ο Ρώτας έχει μεταφράσει τα άπαντα του Σαίξπηρ, αλλά του Καρθαίου είναι οι καλύτερες μεταφράσεις. Γενικά, αυτό που με ενοχλεί είναι η ελάχιστη επιμέλεια, όσο κακή κι αν είναι η μετάφραση ένας καλός επιμελητής τη στρώνει.

[BladeRunner]

Μας λέει κάτι, αλλά δεν μας λέει τα πάντα. Και οι δυο μεταφράσεις είναι καλές, πάντως.

Edited December 24, 2010 by BladeRunner

[Paradise Lost]

Εχει διαβασει κανεις Houellebecq?Τα στοιχειωδη σωματιδια/Η δυνατοτητα ενος νησιου/Λανθαροτε..?

Αποτι εχω καταλαβει ειναι Sci-fi meets DeSade meets Camus meets Henry Miller.

Νιιλιστης αναρχικος "πορνογραφος" που πηγαν να τον δικασουν και για αντιισλαμισμο,και θεωρειται ενας απτους καλυτερους νεους συγγραφεις.

 

[Sileon]

Καταπληκτικός. Απλά. Απολαυστική, άμεση γραφή, γοητευτική θεματολογία, καυστικότητα και αυτοσαρκασμός που τσακίζουν κόκκαλα. Και μια οξυδέρκεια στη σύλληψη και πραγματοποίηση ιδεών άνευ προηγουμένου. Ναι, εν μέρει έχει sci-fi. Αν και μόνο να το λέμε χαλάει τις εκπλήξεις, γιατί το ε.φ. στοιχείο ξεπετιέται από το πουθενά. Αν αποφασίσεις να αρχίσεις, μην διαβάσεις τίποτα σχετικό - ούτε καν οπισθόφυλλο

 

Addicto, έλα να βάλεις κι εσύ ένα χεράκι!

 

...

Never Let Me Go, του Kazuo Ishiguro

 

Ένα πολύ μελαγχολικό και δυνατό βιβλίο γύρω από τις ζωές μιας ομάδας ξεχωριστών παιδιών. Ο λόγος που τα παιδιά αυτά είναι ξεχωριστά είναι αυτός που δίνει μια SF νότα στο βιβλίο, αρκετή για να συμπεριληφθεί στα Arthur Clarke Awards όταν πρωτοβγήκε.Το κεντρικό θέμα του βιβλίου μου θύμισε πολύ το διήγημα Those Who Walk Away From Omelas της LeGuin.

 

Απλά:

[wordsmith]

Υπάρχουν άλλες δυο μεταφράσεις του Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου που κυκλοφορούν, αυτή του Βασίλη Τομανά, από τις εκδόσεις Νησίδες και Εκδοτική Θεσσαλονίκης, αλλά και αυτή του Ανδρέα Αποστολίδη, από τις εκδόσεις Μέδουσα. Νομίζω ότι αυτή του Ανδρέα Αποστολίδη είναι καλή, αφού ο ίδιος έχει μεταφράσει βιβλία των Τζέιμς Ελρόι, Ντασιέλ Χάμετ, Τζιμ Τόμσον, Πατρίσια Χάισμιθ, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Τζακ Λόντον, Τρούμαν Καπότε, Τσέστερ Χάιμς, Έρικ Άμπλερ, Φίλιπ Κερ, Τζερόμ Τσαρίν, Γ. Ρ. Μπερνέτ και άλλων... Οπότε, υποθέτω, έχει μια κάποια εμπειρία στη μετάφραση...

 

Αυτό δε μας λέει κάτι. Κι ο Ρώτας έχει μεταφράσει τα άπαντα του Σαίξπηρ, αλλά του Καρθαίου είναι οι καλύτερες μεταφράσεις. Γενικά, αυτό που με ενοχλεί είναι η ελάχιστη επιμέλεια, όσο κακή κι αν είναι η μετάφραση ένας καλός επιμελητής τη στρώνει.

 

Εγώ ψηφίζω Νησίδες, σ'αυτή τη μετάφραση το διάβασα και το θεωρώ ΦΟ-ΒΕ-ΡΟ! Όσες άλλες έχει τύχει να ξεφυλλίσω από τότε μου φαίνονται για τα μπάζα. Και γιατί να είναι καλός στη μετάφραση εφ αυτός ο Ανδρέας Αποστολίδης, αφού ειδικεύεται στα αστυνομικά/νουάρ; ΝΗ-ΣΙ-ΔΕΣ! ΝΗ-ΣΙ-ΔΕΣ! ΝΗ-ΣΙ-ΔΕΣ!

Επίσης να ρωτήσω, γιατί υπάρχει μόνο μία μετάφραση του "1984" του Όργουελ, του Κάκτου; Όχι ότι είναι τόσο χάλια, αλλά σίγουρα το βιβλίο αξίζει καλύτερη. Και μην πει κανείς "από τον Κάκτο μην περιμένεις και πολλά στη μετάφραση".

 

 

Never Let Me Go, του Kazuo Ishiguro

 

Ένα πολύ μελαγχολικό και δυνατό βιβλίο γύρω από τις ζωές μιας ομάδας ξεχωριστών παιδιών. Ο λόγος που τα παιδιά αυτά είναι ξεχωριστά είναι αυτός που δίνει μια SF νότα στο βιβλίο, αρκετή για να συμπεριληφθεί στα Arthur Clarke Awards όταν πρωτοβγήκε.Το κεντρικό θέμα του βιβλίου μου θύμισε πολύ το διήγημα Those Who Walk Away From Omelas της LeGuin.

 

Το διάβασα το καλοκαίρι. Οπωσδήποτε καλό, αλλά μέχρι να φτάσει στο εφ ζουμί το είχα βαρεθεί κάπως. Κάτι είδα στο imdb ότι θα γίνει και ταινία.

 

Αυτό το διήγημα της LeGuin πού θα το βρω;

[BladeRunner]

Όποιος θέλει να πάρει Νησίδες, ας πάρει Νησίδες. Όποιος θέλει να πάρει Μέδουσα, ας πάρει Μέδουσα. Γενικά, πάντως, αν μια μετάφραση είναι καλύτερη από μια άλλη, δεν σημαίνει ότι αυτή η άλλη είναι για τα μπάζα. Το κάναμε και ζήτημα, σιγά τα ωά.

Και μια ερώτηση: Τι σχέση έχει το είδος της λογοτεχνίας με τη μετάφραση; Και τα δυο αγγλικά δεν είναι; Και το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος δεν είναι κάνα star trek ή κάτι πιο... διαστημικό.

Για το 1984: Υπάρχει μόνο μια μετάφραση γιατί προφανώς έχουν τα αποκλειστικά δικαιώματα και δεν τα δίνουν σε κανέναν άλλο. Υπάρχει και το αγγλικό πρωτότυπο για όποιον σιχαίνεται τις κακές μεταφράσεις(αν και δεν είναι και κακή η μετάφραση του 1984, αλλά όχι και τέλεια...).

Για να είμαι και on topic, διαβάζω τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, του Κάρολου Ντίκενς, μιας και είναι οι μέρες τούτες και δεν το έχω διαβάσει ακόμα(αν είναι δυνατόν).

Edited December 24, 2010 by BladeRunner

[Mort13]

 

 

Αυτό το διήγημα της LeGuin πού θα το βρω;

 

Το έχω σε ένα τεύχος του Απαγορευμένου Πλανήτη, αν θες μπορώ να στο φέρω την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε. Και λάθος μου, ο κανονικός τίτλος του διηγήματος είναι "The Ones Who Walk Away From Omelas".

[Paradise Lost]

Καταπληκτικός. Απλά. Απολαυστική, άμεση γραφή, γοητευτική θεματολογία, καυστικότητα και αυτοσαρκασμός που τσακίζουν κόκκαλα. Και μια οξυδέρκεια στη σύλληψη και πραγματοποίηση ιδεών άνευ προηγουμένου. Ναι, εν μέρει έχει sci-fi. Αν και μόνο να το λέμε χαλάει τις εκπλήξεις, γιατί το ε.φ. στοιχείο ξεπετιέται από το πουθενά. Αν αποφασίσεις να αρχίσεις, μην διαβάσεις τίποτα σχετικό - ούτε καν οπισθόφυλλο

 

Addicto, έλα να βάλεις κι εσύ ένα χεράκι!

 

 

 

αμεσο καυστικο μαυρο νιιλιστικο υφος ακουω??Ως ακρως Σελιν-ιασμενη ειναι λογικο να ενθουσιαζομαι δλδ!!

Γαλλοι και οι δυο,μισανθρωποι-μαυρη μαυριλα πλακωσε αλλα εμεις γελαμε-και τους μισει κι ολος ο κοσμος!Αδελφες ψυχες με αλλα λογια.

Αν και,καλο να μη ενθουσιαζομαι και απογοητευτω κιολας.

Μονο μην με πιασουν τα φεμινιστικα μου οπως με τον Μιλερ και ξενερωσω.

 

Οι μεταφρασεις στα ελληνικα τι λενε?

 

Όποιος θέλει να πάρει Νησίδες, ας πάρει Νησίδες. Όποιος θέλει να πάρει Μέδουσα, ας πάρει Μέδουσα. Γενικά, πάντως, αν μια μετάφραση είναι καλύτερη από μια άλλη, δεν σημαίνει ότι αυτή η άλλη είναι για τα μπάζα. Το κάναμε και ζήτημα, σιγά τα ωά.

Και μια ερώτηση: Τι σχέση έχει το είδος της λογοτεχνίας με τη μετάφραση; Και τα δυο αγγλικά δεν είναι; Και το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος δεν είναι κάνα star trek ή κάτι πιο... διαστημικό.

Για το 1984: Υπάρχει μόνο μια μετάφραση γιατί προφανώς έχουν τα αποκλειστικά δικαιώματα και δεν τα δίνουν σε κανέναν άλλο. Υπάρχει και το αγγλικό πρωτότυπο για όποιον σιχαίνεται τις κακές μεταφράσεις(αν και δεν είναι και κακή η μετάφραση του 1984, αλλά όχι και τέλεια...).

Για να είμαι και on topic, διαβάζω τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, του Κάρολου Ντίκενς, μιας και είναι οι μέρες τούτες και δεν το έχω διαβάσει ακόμα(αν είναι δυνατόν).

 

Δεν ξερω για τις μεταφρασεις του BNW,αλλα του 1984 μια χαρα ηταν η μεταφραση.Αλλα θα διαφωνησω καθετα στο οτι το ειδος της λογοτεχνιας ειναι ασχετο με την μεταφραση!

Υπαρχουν βιβλια που αποδειδονται σχεδον τελεια σε μεταφραση,και αλλα λογω της ιδιοτυπης προζας και στυλ του συγγραφεα ειναι σχεδον αδυνατον.Ας πουμε το Ulysses του Joyce λογω της χρησης της γλωσσας που κανει και τα παιχνιδια με τις λεξεις,ειναι αδυνατον να διαβαστει σε αλλη γλωσσα εκτος απτην αγγλικη.Οσο καλος και να ειναι ο μεταφραστης,μονο με ενα πληθος footnotes και παλι παρα πολυ παραποιημενο μπορει να το αποδωσει.

Ο Flaumbert παλι,ειναι αδυνατον να μεταδωθει το "le mot juste" του.Ο ανθρωπος δουλευε επι ωρες σε καθε λεξη και προταση για να βρει την πιο καταλληλη,γιαυτο και η ομορφια των εργων του,ειναι αδυνατον να αποδωθει σε αλλη γλωσσα περα των γαλλικων.

 

Το χειροτερο με τις μεταφρασεις το εχω παθει με τους ρωσους.Ο ηλιθιος σε φθηνη μεταφραση,και ο θεος βοηθεια.Εμφανιζονται "καινουρια" προσωπα στα ξαφνικα,οι διαλογοι δεν βγαζουν κανενα νοημα,και γενικα

[Sileon]

Καταπληκτικός. Απλά. Απολαυστική, άμεση γραφή, γοητευτική θεματολογία, καυστικότητα και αυτοσαρκασμός που τσακίζουν κόκκαλα. Και μια οξυδέρκεια στη σύλληψη και πραγματοποίηση ιδεών άνευ προηγουμένου. Ναι, εν μέρει έχει sci-fi. Αν και μόνο να το λέμε χαλάει τις εκπλήξεις, γιατί το ε.φ. στοιχείο ξεπετιέται από το πουθενά. Αν αποφασίσεις να αρχίσεις, μην διαβάσεις τίποτα σχετικό - ούτε καν οπισθόφυλλο

 

Addicto, έλα να βάλεις κι εσύ ένα χεράκι!

 

 

 

αμεσο καυστικο μαυρο νιιλιστικο υφος ακουω??Ως ακρως Σελιν-ιασμενη ειναι λογικο να ενθουσιαζομαι δλδ!!

Γαλλοι και οι δυο,μισανθρωποι-μαυρη μαυριλα πλακωσε αλλα εμεις γελαμε-και τους μισει κι ολος ο κοσμος!Αδελφες ψυχες με αλλα λογια.

Αν και,καλο να μη ενθουσιαζομαι και απογοητευτω κιολας.

Μονο μην με πιασουν τα φεμινιστικα μου οπως με τον Μιλερ και ξενερωσω.

 

Οι μεταφρασεις στα ελληνικα τι λενε?

 

 

 

Ναι, ναι! Σελίν του 21ου αιώνα χωρίς τις τελείες. Ακριβώς, όμως.

 

Λατρεύεις Σελίν = Λατρεύεις Ουελμπέκ. Ξεκίνα με την επέκταση του πεδίου της πάλης. Εισαγωγή κατάλληλη για ό,τι παλαβή εμμονή θα συναντήσεις στην μετέπειτα βιβλιογραφία του.

 

Περί φεμινιστικών μπορεί να υπάρξει ένα λεπτό θεματάκι. Μη μασάς, όμως. Φαινομενικά μπορεί να γίνει πικρόχολος με ό,τι κινείται, αλλά δεν είναι έτσι. Σεξιστής, μισογύνης, αντισημίτης, μισάνθρωπος -δηλαδή, κάπως.. Σελίν- και άλλα πολλά του προσάπτουν. Αήδιες! Ο τύπος έχει χιούμορ, άποψη, λογοτεχνικότητα, ιδέες. Ίσως εκφράζει λίγο πιο έντονα πολλά απ' αυτά που και οι ίδιοι φέρουμε αλλά καταχωνιάζουμε μέσα μας. Τίποτα παραπάνω. Έτσι το βλέπω.

 

εδιτ: Οι μεταφράσεις πολύ καλές είναι.

Edited December 24, 2010 by Sileon

[Oberon]

Όποιος θέλει να πάρει Νησίδες, ας πάρει Νησίδες. Όποιος θέλει να πάρει Μέδουσα, ας πάρει Μέδουσα. Γενικά, πάντως, αν μια μετάφραση είναι καλύτερη από μια άλλη, δεν σημαίνει ότι αυτή η άλλη είναι για τα μπάζα. Το κάναμε και ζήτημα, σιγά τα ωά.

Και μια ερώτηση: Τι σχέση έχει το είδος της λογοτεχνίας με τη μετάφραση; Και τα δυο αγγλικά δεν είναι; Και το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος δεν είναι κάνα star trek ή κάτι πιο... διαστημικό.

Για το 1984: Υπάρχει μόνο μια μετάφραση γιατί προφανώς έχουν τα αποκλειστικά δικαιώματα και δεν τα δίνουν σε κανέναν άλλο. Υπάρχει και το αγγλικό πρωτότυπο για όποιον σιχαίνεται τις κακές μεταφράσεις(αν και δεν είναι και κακή η μετάφραση του 1984, αλλά όχι και τέλεια...).

Για να είμαι και on topic, διαβάζω τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, του Κάρολου Ντίκενς, μιας και είναι οι μέρες τούτες και δεν το έχω διαβάσει ακόμα(αν είναι δυνατόν).

 

Έχει απόλυτη σχέση. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως ένα "σταρ τρεκ ή κάτι πιο... διαστημικό" δεν αξίζει μια εξ ίσου καλή, τέλεια, μετάφραση όπως το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος, αν και είναι και τα δύο ε.φ.;

 

Mήπως τελικά η σωρεία κακών μεταφράσεων στην Ελλάδα οφείλεται ως ένα βαθμό στην πιο γενικευμένη νοοτροπία πως η ε.φ. και η μυθοπλασία είναι κάτι το ευτελές, άρα δεν αξίζει γενικά την προσοχή και την επιμέλεια που ένα "σοβαρό" βιβλίο αξίζει; Προσωπικά αν είναι να πληρώσω διπλάσια τιμή για ένα μεταφρασμένο βιβλίο από ό,τι να το αγοράσω στα Αγγλικά ή Ιταλικά (μια που μπορώ να τα διαβάσω στην αρχική τους γλώσσα), έχω την απαίτηση μιας όσο το δυνατόν τέλειας μετάφρασης. Και δεν έχει την παραμικρή σημασία αν το βιβλίο είναι space opera ή hard sci fi ή soft sci fi ή φαντασυ ή mainstream.

 

 

Συμφωνώ πάντως στο ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότερες από μία καλές μεταφράσεις και να είναι θέμα γούστου τελικά η επιλογή. 

 

Για να μην είμαι και γω εντελώς οφτόπικ, αυτές τις μέρες διαβάζω ξανά την αυτοβιογραφία του Isaac Asimov "Ι, Αsimov" και περιμένω από Άμαζον τα δύο τελευταία βιβλία της Second Foundation Trilogy, "Foundation and Chaos" του Greg Bear, και "Foundation's Triumph" του  David Brin. Μόλις δε, τελειώσα το πρώτο βιβλίο "Foundation's Fear" του Gregory Benford που μου άφησε λίγο ξινή γεύση (και από ό,τι είδα και σε reviews δεν είμαι ο μόνος). Εκτός ότι είναι βιαστικά γραμμένο και λίγο messy, ο Mr Benford φαίνεται να έβαλε περισσότερο Benford στο πώς είδε το Foundation, παρά Asimov, (οπως έκανε κι ο Abrams στην ταινία του τη βασισμένη στο Σταρ Τρεκ του Roddenberry), σε αντίθεση με τους Brin και Bear που σεβάστηκαν πολύ περισσότερο το έργο του Asimov και γι'αυτό τα δύο αυτά βιβλία άρεσαν πολύ περισσότερο.

Edited December 25, 2010 by Oberon

[gregacm]

Τωρα κλεινει το off topic αφου απο δικη μου ερωτηση ξεκινησε ολο το θεμα:tongue:....Και αφου δεν εχουμε καταληξει σε καποιο συμπερασμα,αποφασισα να παρω το πιο φτηνο!

[wordsmith]

Αυτό το διήγημα της LeGuin πού θα το βρω;

 

Το έχω σε ένα τεύχος του Απαγορευμένου Πλανήτη, αν θες μπορώ να στο φέρω την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε. Και λάθος μου, ο κανονικός τίτλος του διηγήματος είναι "The Ones Who Walk Away From Omelas".

 

Ναιαιαιαιαι! Ευχαριστώ! Και χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!

Τι είναι ο Απαγορευμένος Πλανήτης; Περιοδικό; Εκδ οίκος;

Ακόμα δεν τελείωσε το spam, grecasm... It is out of control now!

[Nihilio]

Τα 3 βιβλία που τελείωσα μέσα σε αυτό το μήνα είναι:

 

Incubus Dreams, της Laurell K. Hamilton

 

Το συγκεκριμένο το ξεκίνησα τον Οκτώβρη και το διάβαζα πολύ αργά... Η σούμα του βιβλίου: Η Ανίτα το κάνει με όλους. Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.

Και σε τι ακριβώς διαφέρει το βιβλίο αυτό από όλα τα τελευταία της (έχω μείνει ακόμα στο 6ο της σειράς και δε με βλέπω να συνεχίζω εύκολα).

 

Εγώ πάντως αυτόν τον καιρό διαβάζω τη δεύτερη πενταλογία του Amber

Edited December 25, 2010 by Nihilio

[BladeRunner]

Έκανα edit στο post αυτό για να μην συνεχιστεί η συζήτηση. Πάρε το φθηνότερο, από αυτά τα δυο. Πρόσεχε, υπάρχει και ο Κάκτος εκεί έξω (μακριά).

Edited December 25, 2010 by BladeRunner

[Oberon]

Oberon, μάλλον δεν κατάλαβες τι είπα. Η Dimitraa το κατάλαβε, στο περίπου. Εννοούσα τη σχέση που έχουν τα είδη λογοτεχνίας με τη μετάφραση. Επειδή ο ένας μεταφράζει, ας πούμε, κυρίως αστυνομικά, δεν γίνεται να μεταφράζει και επιστημονική φαντασία, λέει κάποιος. Γιατί να μην γίνεται; Αυτό είπα. Όσον αφορά το "κάτι πιο διαστημικό", με αυτό εννοούσα ότι αν δεν γίνεται, ξέρω 'γω, να μεταφράζει κάποιος .Ε.Φ. και αστυνομικά μαζί, γιατί είναι διαφορετικά είδη, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μεταφράσει το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος(ή άλλα αντίστοιχα έργα), μιας και σκοπός του συγγραφέα δεν είναι να μας στείλει στο διάστημα να δούμε μάχες και ούτω καθεξής, αλλά να μας προβληματίσει και να σατιρίσει κάποια πράγματα, σε ένα δυστοπικό μέλλον. Άλλωστε, όπως και το 1984 αλλά και το Φάρεναϊτ 451, αυτά τα τρία δεν είναι βιβλία Ε.Φ. όπως αυτά του Ντικ ή του Καρντ ή του Χέρμπερτ, αλλά προβληματισμοί για το μέλλον, με περιτύλιγμα Ε.Φ. Και, εν πάση περιπτώσει, και τα τρία βιβλία είναι γραμμένα στα αγγλικά, με τη ξεχωριστή δυσκολία για τον μεταφραστή για το καθένα από αυτά, αλλά αν ο τάδε που μεταφράζει μόνο αστυνομικά, θέλει και μπορεί να μεταφράσει κάποιο από αυτά, γιατί να μην το κάνει;

 

OK. Κατανοητό. Aν και νομίζω πως, παρά τις διαφορές τους, είναι όλα Ε.Φ. Αυτό όμως είναι άλλη συζήτηση, οπότε δεν θα επεκταθώ εδώ.

 

 

Πάντως, πρέπει ένας μεταφραστής να ξέρει, ή έστω να είναι θετικός να μάθει, και την ειδική γλώσσα ενός συγκεκριμένου είδους που πάει να μεταφράσει, αλλιώς μπορεί η μετάφραση να είναι τελικά κακή. Αλλά κι αυτό είναι άλλη συζήτηση.

 

 

[BladeRunner]

Και, σας παρακαλώ, μην πει κανείς τίποτα παραπάνω πάνω σε αυτό το θέμα, γιατί έχω τη τάση να μην αφήνω τίποτα να πέσει κάτω, και έτσι θα συνεχίζεται επ'άπειρον η συζήτηση . Και για να είμαι on topic, συνεχίζω τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, του Κάρολου Ντίκενς, και πάει πολύ καλά. Πολύ καλή γραφή, με έχει βάλει στο κλίμα της εποχής, και έχει και χιούμορ.