Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Ξεκινάω και τον μήνα Φεβρουάριο πάλι με Στήβεν Κινγκ, αυτή τη φορά με ένα βιβλίο του που δεν είναι τρόμου, αλλά έχω ακούσει διθυραμβικές κριτικές... Μιλάω φυσικά για το Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ. Μικρό βιβλίο, και είμαι στις πρώτες είκοσι σελίδες και από άποψη γραφής σκίζει, να δω και τη συνέχεια όμως. Στο καπάκι θα δω και τη ταινία που έχω τσιμπήσει από μια εφημερίδα, να δω για ποιο λόγο είναι και αυτή τόσο καλή για να είναι στη πρώτη θέση της γνωστής ιστοσελίδας IMDb.com. Πολλή ποιότητα μαζεμένη .

[Δημήτρης]

Ξεκινάω και τον μήνα Φεβρουάριο πάλι με Στήβεν Κινγκ, αυτή τη φορά με ένα βιβλίο του που δεν είναι τρόμου, αλλά έχω ακούσει διθυραμβικές κριτικές... Μιλάω φυσικά για το Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ. Μικρό βιβλίο, και είμαι στις πρώτες είκοσι σελίδες και από άποψη γραφής σκίζει, να δω και τη συνέχεια όμως. Στο καπάκι θα δω και τη ταινία που έχω τσιμπήσει από μια εφημερίδα, να δω για ποιο λόγο είναι και αυτή τόσο καλή για να είναι στη πρώτη θέση της γνωστής ιστοσελίδας IMDb.com. Πολλή ποιότητα μαζεμένη .

 

Είναι και τα δύο αριστουργήματα στο είδος τους. Μάλιστα μπορώ να πω πως σε μερικά σημεία η ταινία μου άρεσε περισσότερο. Θα δεις ότι μόλις τελειώσεις και με τα δύο θα έχεις πραγματικά ξετρελλαθεί

[BladeRunner]

Συνεχίζω το διάβασμα, με το Η Ακτή του Κουνουπιού, του Πωλ Θερού. Μεταχειρισμένο βιβλίο από το Μοναστηράκι, σε σχετικά καλή κατάσταση, είμαι στις πρώτες σελίδες και προβλέπω ότι θα το ευχαριστηθώ. Έχει γίνει και αυτό ταινία, την οποία δεν έχω δει και σκοπεύω να την δω κάποτε.

[Naroualis]

Μόλις τελείωσα το δεύτερο τόμο του Πρώτου Κανόνα του Μάγου, πρώτο βιβλίο της σειράς (διότι δεν ξέρουμε ακόμη μέχρι που θα το πάει ο κυριούλης) Sword of Truth, του Terry Goodkind. Και θα επαναλάβω ακριβώς τα ίδια που είπα και για τον πρώτο τόμο: μια καλή ιδέα, μια χαριτωμένη υποστήριξη, διάφορες τσαχπινιές εδώ κι εκεί, μια πάαρα πολύ δυνατή line of plot

το "σπάσιμο' του Ρίτσαρντ από την Ντένα

που είναι αβάσταχτα φρικαλέα και τόσο πολύ κουβεντούλα ψιλή και εξήγηση και κόντρα εξηγήσεις που μου ήρθε να βάλω τις φωνές. Θα διαβάσω και τα υπόλοιπα μεταφρασμένα της σειράς, έτσι, σε fast forward, για να τελειώσουν και να πω ότι διάβασα και 2000 σελίδες μέσα στο Φλεβάρη.

[Mort13]

The Keep, του F. Paul Wilson

 

Ιστορία τρόμου που διαδραματίζεται στην Τρανσυλβανία κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Γερμανοί στρατιώτες στέλνονται να φυλάξουν ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο κι άθελα τους ξυπνούν ένα υπερφυσικό πλάσμα που αρχίζει να τους σφαγιάζει έναν-έναν. Το μυστήριο των φόνων αυτών θα προσπαθήσουν να λύσουν ένας αντι-ναζιστής Γερμανός λοχαγός, ένας αδίστακτος και βάναυσος ταγματάρχης των Ες-Ες, ένας Εβραίος καθηγητής ιστορίας μαζί με την κόρη του κι ένας μυστηριώδης ξένος που φαίνεται να ξέρει αρκετά για το παρελθόν του κάστρου και του κακού που κρύβει. Το βιβλίο από ότι είδα στο internet παίζει συχνά σε λίστες του τύπου "καλύτερα βιβλία τρόμου", δεν μπορώ να πω ότι με τρόμαξε ιδιαίτερα, ίσως γιατί είναι δύσκολο να συγκινηθείς όταν τα θύματα του κακού είναι Ναζί, αλλά είναι αρκετά ατμοσφαιρικό κι έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ανατροπές πάνω στο κλασικό μοτίβο του Ανατολικοευρωπαίου βρικόλακα. Έχει γυριστεί και σε (ξεχασμένη) ταινία από τον Michael Mann στην αρχή της καριέρας του.

Edited February 4, 2011 by Tauntaun13

[BladeRunner]

Το σενάριο θυμίζει B-Movie πάντως.

[kitsos]

Ξεκινάω και τον μήνα Φεβρουάριο πάλι με Στήβεν Κινγκ, αυτή τη φορά με ένα βιβλίο του που δεν είναι τρόμου, αλλά έχω ακούσει διθυραμβικές κριτικές... Μιλάω φυσικά για το Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ. Μικρό βιβλίο, και είμαι στις πρώτες είκοσι σελίδες και από άποψη γραφής σκίζει, να δω και τη συνέχεια όμως. Στο καπάκι θα δω και τη ταινία που έχω τσιμπήσει από μια εφημερίδα, να δω για ποιο λόγο είναι και αυτή τόσο καλή για να είναι στη πρώτη θέση της γνωστής ιστοσελίδας IMDb.com. Πολλή ποιότητα μαζεμένη .

 

Είναι και τα δύο αριστουργήματα στο είδος τους. Μάλιστα μπορώ να πω πως σε μερικά σημεία η ταινία μου άρεσε περισσότερο. Θα δεις ότι μόλις τελειώσεις και με τα δύο θα έχεις πραγματικά ξετρελλαθεί

 

έτσι ακριβώς!

[BladeRunner]

Λοιπόν, μετά το εξαιρετικό βιβλίο του Paul Theroux, θα αρχίσω μια κλασική περιπέτεια, στην κοσμοπολίτικη Σαγκάη της δεκαετίας του '30, με Μανδαρίνους, διεφθαρμένους αξιωματούχους, μέλη μιας τρομερής οργάνωσης, κάτι αδίστακτους αδερφούς και δεν συμμαζεύεται. Πρόκειται για το Φλαμίνγκο, του Τζων Γκάρντνερ, ένα μεταχειρισμένο Bell της δεκαετίας του '80.

[Innerspaceman]

Το τελευταίο απο λογοτεχνία που διάβασα ήταν το Ζανόνι (μία Ροδοσταυρική ιστορία) του Έντουαρντ Μπάλγουερ Λύττον . Ένα πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό βιβλίο που θεωρώ (επιτρέψτε μου να φανώ λίγο αινιγματικός) πως ανήκει στον "κύκλο της σοβαρότητας" ( μια δανεική έκφραση που πολύ μου αρέσει και ταιριάζει γάντι για την περίπτωση). Γράφει "σκανδαλιστικά" ο συγγραφέας για το έργο του : "Αλήθεια για εκείνους που μπορούν να καταλάβουν και παραμύθι για όσους αδυνατούν ..."

 

 

Αυτές τις μέρες διαβάζω το Ελεύθερη Ραδιοφωνία Άλμπεμουθ του Φιλπ Κ. Ντικ και νομίζω (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) ότι είναι, αν όχι το καλύτερο, από τα καλύτερα του Ντικ και απο τα καλύτερα μυθιστορήματα ή βιβλία που έχω ποτέ μου διαβάσει. Ανατρεπτικό, απο κάθε άποψη ... είναι και αυτό σίγουρα του ... "κύκλου" ....

Edited February 8, 2011 by Innerspaceman

[Tiessa]

Μόλις τελείωσα δυο συλλογές διηγημάτων του Κλαρκ Άστον Σμιθ.

Η πρώτη ήταν Η Πόλη της Τραγουδιστής Φλόγας και η δεύτερη Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν.

Πέρσι είχα διαβάσει τη συλλογή Ιστορίες του Μελαγχολικού Ερημίτη, τόμος #76 της Ωρόρα.

 

Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση δυο-τρεις ιστορίες, η συλλογή της Ωρόρα μού άρεσε καλύτερα. (Υπήρχε βέβαια μια μικρή επικάλυψη). Από τις συλλογές που διάβασα πρόσφατα ξεχώρισα το Μια Νύχτα στη Μαλνεάν (που υπήρχε και στην Ωρόρα) και την ίδια την Πόλη της Τραγουδιστής Φλόγας από το πρώτο βιβλίο και την Επιστροφή του Μάγου από το δεύτερο.

 

Edit: Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν υπάρχει και στην Ωρόρα με τον τίτλο Αναζητώντας το Γκαζόλμπα.

Edited February 10, 2011 by Tiessa

[Δημήτρης]

Μόλις τελείωσα δυο συλλογές διηγημάτων του Κλαρκ Άστον Σμιθ.

Η πρώτη ήταν Η Πόλη της Τραγουδιστής Φλόγας και η δεύτερη Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν.

Πέρσι είχα διαβάσει τη συλλογή Ιστορίες του Μελαγχολικού Ερημίτη, τόμος #76 της Ωρόρα.

 

Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση δυο-τρεις ιστορίες, η συλλογή της Ωρόρα μού άρεσε καλύτερα. (Υπήρχε βέβαια μια μικρή επικάλυψη). Από τις συλλογές που διάβασα πρόσφατα ξεχώρισα το Μια Νύχτα στη Μαλνεάν (που υπήρχε και στην Ωρόρα) και την ίδια την Πόλη της Τραγουδιστής Φλόγας από το πρώτο βιβλίο και την Επιστροφή του Μάγου από το δεύτερο.

 

Edit: Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν υπάρχει και στην Ωρόρα με τον τίτλο Αναζητώντας το Γκαζόλμπα.

 

Σαν μία γενική γνώμη Tiessa έστω και από αυτά τα λίγα που διάβασες, τι θα 'λεγες; Ότι ο Smith σου άρεσε ή όχι;

[Tiessa]

Μόλις τελείωσα δυο συλλογές διηγημάτων του Κλαρκ Άστον Σμιθ.

Η πρώτη ήταν Η Πόλη της Τραγουδιστής Φλόγας και η δεύτερη Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν.

Πέρσι είχα διαβάσει τη συλλογή Ιστορίες του Μελαγχολικού Ερημίτη, τόμος #76 της Ωρόρα.

 

Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση δυο-τρεις ιστορίες, η συλλογή της Ωρόρα μού άρεσε καλύτερα. (Υπήρχε βέβαια μια μικρή επικάλυψη). Από τις συλλογές που διάβασα πρόσφατα ξεχώρισα το Μια Νύχτα στη Μαλνεάν (που υπήρχε και στην Ωρόρα) και την ίδια την Πόλη της Τραγουδιστής Φλόγας από το πρώτο βιβλίο και την Επιστροφή του Μάγου από το δεύτερο.

 

Edit: Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν υπάρχει και στην Ωρόρα με τον τίτλο Αναζητώντας το Γκαζόλμπα.

 

Σαν μία γενική γνώμη Tiessa έστω και από αυτά τα λίγα που διάβασες, τι θα 'λεγες; Ότι ο Smith σου άρεσε ή όχι;

 

Έτσι κι έτσι. Μου άρεσαν καλύτερα τα ονειροφανταστικά του έργα παρά αυτά που έχουν χροιά τρόμου.

Για να είμαι δίκαιη, καταλαβαίνω ότι το έργο του ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του, αλλά πλέον κάποια πράγματα είναι κάπως ξεπερασμένα. Η γλώσσα είναι φορτωμένη για τα γούστα μου ενώ σαν τρόμος δεν μπορεί να με τρομάξει.

Αλλά δεν είναι θέμα Σμιθ μονάχα. Ούτε ο Λάβκραφτ μ' αρέσει ιδιαίτερα όταν αναφέρει ανείπωτους τρόμους και μιαρά βδελύγματα.

 

Υποψιάζομαι ότι οι αντιδράσεις μου θα ήταν διαφορετικές αν είχα γνωρίσει το έργο του νωρίτερα, πριν διαβάσω πιο σύγχρονους συγγραφείς.

[Electroscribe]

Edit: Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν υπάρχει και στην Ωρόρα με τον τίτλο Αναζητώντας το Γκαζόλμπα.

 

Δεν ξέρω τι ισχύει για τις δυο μεταφράσεις, αλλά οι ιστορίες με τους δυο αυτούς τίτλους δεν είναι ακριβώς ίδιες. Η μία είναι διορθωμένη εκδοχή της άλλης με περικοπές..

[Tiessa]

Edit: Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν υπάρχει και στην Ωρόρα με τον τίτλο Αναζητώντας το Γκαζόλμπα.

 

Δεν ξέρω τι ισχύει για τις δυο μεταφράσεις, αλλά οι ιστορίες με τους δυο αυτούς τίτλους δεν είναι ακριβώς ίδιες. Η μία είναι διορθωμένη εκδοχή της άλλης με περικοπές..

 

Α, ναι! Έχεις δίκιο. Το κοίταξα τώρα στα δυο βιβλία.

Γι αυτό και διαβάζοντας το Ταξίδι αναρωτιόμουνα πώς είχα ξεχάσει τόσα πολλά από το Γκαζόλμπα! Πολύ απλά δεν υπήρχαν στην εκδοχή της Ωρόρα.

[Δημήτρης]

Έτσι κι έτσι. Μου άρεσαν καλύτερα τα ονειροφανταστικά του έργα παρά αυτά που έχουν χροιά τρόμου.

Για να είμαι δίκαιη, καταλαβαίνω ότι το έργο του ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του, αλλά πλέον κάποια πράγματα είναι κάπως ξεπερασμένα. Η γλώσσα είναι φορτωμένη για τα γούστα μου ενώ σαν τρόμος δεν μπορεί να με τρομάξει.

Αλλά δεν είναι θέμα Σμιθ μονάχα. Ούτε ο Λάβκραφτ μ' αρέσει ιδιαίτερα όταν αναφέρει ανείπωτους τρόμους και μιαρά βδελύγματα.

Υποψιάζομαι ότι οι αντιδράσεις μου θα ήταν διαφορετικές αν είχα γνωρίσει το έργο του νωρίτερα, πριν διαβάσω πιο σύγχρονους συγγραφείς.

 

Ναι, σαφώς και η άποψη σου θα ήταν διαφορετική αν τον είχες διαβάσει νωρίτερα. Αλλά πιστεύω ότι τα πάντα κρύβονται εκεί που είπες ότι δεν σου αρέσει και ο Λάβκραφτ στις βδελυρές στιγμές του. Αν λοιπόν δεν σου άρεσε αυτός, τότε λίγο δύσκολο να σου αρέσει και ο Σμιθ, μιας και μοιάζουν πολύ στο ύφος ;) Πάντως αν σου λέει κάτι αυτό, η Ωρόρα στις διάφορες ανθολογίες τις είχε σαφώς καλύτερα διηγήματα, απ' ότι ο Αίολος σ' αυτές τις δύο συλλογές.

 

Δεν ξέρω τι ισχύει για τις δυο μεταφράσεις, αλλά οι ιστορίες με τους δυο αυτούς τίτλους δεν είναι ακριβώς ίδιες. Η μία είναι διορθωμένη εκδοχή της άλλης με περικοπές..

 

Το ''Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν'', κυκλοφόρησε από τον ίδιο τον Σμιθ το 1933 σε μία φθηνή έκδοση στην κανονική, μεγάλη της μορφή. Αυτή υπάρχει κανονικά στον Αίολο. Στην συνέχεια όμως αναγκάστηκε να την μικρύνει αρκετά, προκειμένου να δημοσιευτεί στο Weird Tales του τεύχους Σεπτεμβρίου 1947, με τίτλο ''Η Αναζήτηση του Γκαζόλμπα''. Και είναι αυτή, που υπάρχει στην Ωρόρα. Τα αναφέρει όλα αυτά ο Μαστακούρης στον πρόλογο του Αιόλου

[Tiessa]

Πάντως αν σου λέει κάτι αυτό, η Ωρόρα στις διάφορες ανθολογίες τις είχε σαφώς καλύτερα διηγήματα, απ' ότι ο Αίολος σ' αυτές τις δύο συλλογές.

 

 

Ναι. Αυτό ήταν και το πρώτο συμπέρασμα έστω και με τα λίγα που διάβασα. Τελικά φαίνεται ότι η Ωρόρα, παρά τις φτηνές εκδόσεις, είχε εγγυημένη ποιότητα στις επιλογές της.

[KELAINO]

Μόλις τελείωσα το δεύτερο τόμο του Πρώτου Κανόνα του Μάγου, πρώτο βιβλίο της σειράς (διότι δεν ξέρουμε ακόμη μέχρι που θα το πάει ο κυριούλης) Sword of Truth, του Terry Goodkind. Και θα επαναλάβω ακριβώς τα ίδια που είπα και για τον πρώτο τόμο: μια καλή ιδέα, μια χαριτωμένη υποστήριξη, διάφορες τσαχπινιές εδώ κι εκεί, μια πάαρα πολύ δυνατή line of plot

το "σπάσιμο' του Ρίτσαρντ από την Ντένα

που είναι αβάσταχτα φρικαλέα και τόσο πολύ κουβεντούλα ψιλή και εξήγηση και κόντρα εξηγήσεις που μου ήρθε να βάλω τις φωνές. Θα διαβάσω και τα υπόλοιπα μεταφρασμένα της σειράς, έτσι, σε fast forward, για να τελειώσουν και να πω ότι διάβασα και 2000 σελίδες μέσα στο Φλεβάρη.

 

 

Δεν είχαμε ένα σχετικό τόπικ για δαύτονε? Όπου τονε θάβαμε όλοι μαζί, θαρρώ.

[Naroualis]

Δεν είχαμε ένα σχετικό τόπικ για δαύτονε? Όπου τονε θάβαμε όλοι μαζί, θαρρώ.

 

Είχαμε, αλλά ήμουν τόσο pissed off που το θυμήθηκα μετά που έγραψα τα ως άνω.

[BladeRunner]

Ζήλεψα τον Stanley και άρχισα να διαβάζω το Ματοβαμμένος Μεσημβρινός, του Κόρμακ ΜακΚάρθυ. Είμαι μόλις στις πέντε πρώτες σελίδες, και η γραφή και οι περιγραφές είναι το κάτι άλλο. Για να δούμε...

 

edit: Είμαι περίπου στα 2/5 του βιβλίου, και χαλαρά συναγωνίζεται το Βάινλαντ του Πίντσον, για τη πρώτη θέση μέχρι στιγμής στην φετινή αναγνωστική λίστα. Το βιβλίο είναι απίστευτο και έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.

Edited February 12, 2011 by BladeRunner

[Tattoman]

εγώ τελειώνω "Το σμήνος" του φράνκ Σέτσινγκ... το βιβλίο το είχα ξεκεινήσει πριν καιρό και το είχα αφήσει στην μέση, στις 500 σελίδες. Το βιβλίο έχει συνολικά 1021 σελίδες. Είχα τύχει στις 50 σελίδες που είχαν συνέχεια πληροφορίες για την βιολογία και άλλα και το άφησα. Είναι όμως πάρα πολύ καλό και τώρα, οι σελίδες περνάνε πολύ γρήγορα και ευχάριστα. Το βιβλίο έχει φοβερό σενάριο και το πρωτείνω.

[Stanley]

Μπλέιντ,πού είσαι ακόμα!!Μολις το τελειωσεις πες μου να το συζητήσουμε!

 

Εγω σημερα προμηθεύτηκα Έσσε,Μωπασάν,Λουντέμη,Γκόλντιγκ,να ρεφάρω για το χάσιμο σελίδων με την εξεταστική. Μάλλον θα αρχίσω τον Ντάμιεν του Έσσε.

[BladeRunner]

Λοιπόν, μετά το καταπληκτικό Ματοβαμμένο Μεσημβρινό, που το μεγαλύτερο μέρος του ήταν στην έρημο και όποιος το διάβασε σίγουρα θα δίψασε και αυτός, όπως οι πρωταγωνιστές, άρχισα το βιβλίο με μπόλικο νερό, το Φονική Παλίρροια, του άπαιχτου διδύμου συγγραφέων θρίλερ, Ντάγκλας Πρέστον και Λίνκολν Τσάιλντ. Μια περιπέτεια με αναζήτηση θησαυρών πειρατών του 17ου αιώνα, στη σύγχρονη εποχή. Φυσικά μιλάμε για τον ορισμό του page turning. Τούβλο 550 σελίδων, φετινό απόκτημα από το Παζάρι βιβλίου.

[TheHunter-Writer]

εγώ τελειώνω "Το σμήνος" του φράνκ Σέτσινγκ... το βιβλίο το είχα ξεκεινήσει πριν καιρό και το είχα αφήσει στην μέση, στις 500 σελίδες. Το βιβλίο έχει συνολικά 1021 σελίδες. Είχα τύχει στις 50 σελίδες που είχαν συνέχεια πληροφορίες για την βιολογία και άλλα και το άφησα. Είναι όμως πάρα πολύ καλό και τώρα, οι σελίδες περνάνε πολύ γρήγορα και ευχάριστα. Το βιβλίο έχει φοβερό σενάριο και το πρωτείνω.

 

Πραγματικά καλό, εκτός ίσως από τις συνεχείς αναφορές σε ταινίες. Μας τα έπρηξε ότι η ιστορία του δεν μοιάζει με σενάριο του Χόλιγουντ κι ωστόσο η Λι και ο Σόλομον είναι οι πιο κλισέ χαρακτήρες που συνάντησα σε βιβλίο. Κατά τα άλλα είναι καλό. Προσωπικά λάτρεψα τον Σιγκουρ. Ο καλύτερος χαρακτήρας του βιβλίου, ίσως γιατί ο συγγραφέας άντλησε υλικό από τον εαυτό του (?).

[melkiades]

Εγώ έχω ξεκινήσει αυτές τις μέρες το Κοράκι αλλά δεν θα το προλάβω μέχρι την Πέμπτη. Ελπίζω να μην το συζητησουν όλο στα πηγαδάκια στην παρουσίαση και μου το σποιλεριάσουνε τελείως (να έχετε το νου σας παρακαλώ).

Ελπίζω να το προχωρήσω πάντος αρκετά σήμερα και αύριο

Edited February 20, 2011 by melkiades

[Tattoman]

εγώ τελειώνω "Το σμήνος" του φράνκ Σέτσινγκ... το βιβλίο το είχα ξεκεινήσει πριν καιρό και το είχα αφήσει στην μέση, στις 500 σελίδες. Το βιβλίο έχει συνολικά 1021 σελίδες. Είχα τύχει στις 50 σελίδες που είχαν συνέχεια πληροφορίες για την βιολογία και άλλα και το άφησα. Είναι όμως πάρα πολύ καλό και τώρα, οι σελίδες περνάνε πολύ γρήγορα και ευχάριστα. Το βιβλίο έχει φοβερό σενάριο και το πρωτείνω.

 

Πραγματικά καλό, εκτός ίσως από τις συνεχείς αναφορές σε ταινίες. Μας τα έπρηξε ότι η ιστορία του δεν μοιάζει με σενάριο του Χόλιγουντ κι ωστόσο η Λι και ο Σόλομον είναι οι πιο κλισέ χαρακτήρες που συνάντησα σε βιβλίο. Κατά τα άλλα είναι καλό. Προσωπικά λάτρεψα τον Σιγκουρ. Ο καλύτερος χαρακτήρας του βιβλίου, ίσως γιατί ο συγγραφέας άντλησε υλικό από τον εαυτό του (?).

 

πολύ πιθανό μιας και οι περισσότεροι βασικοί ήρωες-προταγωνιστές σε βιβλία είναι τα alter ego των συγγραφέων. Η μεγάλη μου απορία για αυτό το βιβλίο είναι πως ένας διαφυμιστής και λάτρης της μαγηρικής κατάφερε να μάθει τόσα πολλά πράγματα για βιολογία, γενετική, και όλες τις επιστήμες γενικά.... Το βιβλίο είναι πραγματικά παράδησος επιστημονικών όρων και χαρακτηρισμών, που όμως ο συγγραφέας τις δίνει με πολύ καλό τρόπο. Όπου να ναι το τελιώνω και έχει απίστευτη πολή που με ενθουσιάζει. Τα δικαιώματα για την ταινία ζήτησαν αρκετοί και αναμένεται υπερπαραγωγή.