Τι διαβάζετε;

[Darkchilde]

Πωπω, Βούαλ, εφ στα ιταλικά; Πεθαίνω!

 

Το να κατάγεσαι από δύο χώρες, και δύο πολιτισμούς έχει και τα καλά του. Και μάλιστα θα παραγγείλω και της Licia Troisi τα βιβλία στα ιταλικά, μιας και στα ιταλικά γράφτηκαν (και τα βρήκα και πολύ πιο φτηνά από την ελληνική μετάφραση).

[Naroualis]

{Καταρχήν Βούλα κι όχι Βούαλ, αλλά ευτυχώς είσαι άνθρωπος χωρίς προκαταλήψεις... }

 

Θα σου έλεγα πάντως, επειδή έχω διαβάσει έστω στα ελληνικά το πρώτο της Τροΐζι, ΜΗΝ το κανεις αυτό στον εαυτό σου. Υπάρχουν χιλιάδες μέτρια έως καλούτσικα βιβλία να διαβάσει κανείς κι αυτό δεν είναι ούτε καλούτσικο ούτε μέτριο. Είναι απλά lame.

 

Μόνο το εξώφυλλο και το άρτγουορκ αξίζουν σε τελική ανάλυση.

[Darkchilde]

Okay, θα κοιτάξω για κάτι άλλο τότε.

[Tattoman]

Είναι βιβλίο στα ιταλικά:

 

Rex tremendae maiestatis - Valerio Evangelisti

 

ωραίο φαίνεται!! με φοβερό εξώφυλλο. Τόσο καλά Ιταλιάνο??

[Darkchilde]

Είναι βιβλίο στα ιταλικά:

 

Rex tremendae maiestatis - Valerio Evangelisti

 

ωραίο φαίνεται!! με φοβερό εξώφυλλο. Τόσο καλά Ιταλιάνο??

 

ναι, είμαι μισή ιταλίδα και έμαθα ιταλικά και ελληνικά μαζί.

 

Εχω διαβάσει το 1/5 του βιβλίου και πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον. Σίγουρα θα πάρω και άλλα βιβλία του ίδιου συγγραφέα. Το συγκεκριμένο είναι το δέκατο και τελευταίο βιβλίο της σειράς με τον Nicolas Eymerich, αληθινό πρόσωπο που έζησε τον 14ο αιώνα ΜΧ. Τώρα το πως ένα βιβλίο που αφηγείται της περιπέτειες του Ισπανού Ιεροεξεταστή τον 14ο αιώνα ΜΧ είναι ΕΦ, αυτό το αφήνω στο εαν ποτέ τα συγκεκριμένα μεταφραστούν στην ελληνική γλώσσα ή εαν τα βρείτε στα αγγλικά, μιας και μερικά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά. O ίδιος συγγραφέας βέβαια έχει γράψει και άλλα βιβλία, τα οποία φαίνονται πάρα πολύ ενδιαφέροντα.

[Naroualis]

Τελείωσα χτες βράδυ το Μην Ζωντανεύεις Πεθαμένους Θρύλους, του Χριστόφορου Παυλίδη. Αγγίζει γενναία το φανταστικό, γι' αυτό και μου το κάνανε δώρο. Ωστόσο διαθέτει:

 

α) μερικούς από τους πιο ξύλινους και εκτός πραγματικότητας διαλόγους που έχω διαβάσει ποτέ.

β) γλωσσικά ολισθήματα εντός μιας κατά τα άλλα καλούτσικης αφήγησης.

γ) μηδενική αληθοφάνεια

δ) αδικαιολόγητες σκηνές σεξ

ε) χαρακτήρες που η σκιαγράφησή τους έχει τεράστια κενά

στ) κεφάλαια των 5-6 σελίδων, τα οποία ξεκινούν απαραιτήτως με 100+200 λέξεις γενικότητες. Ακολουθούν αστεράκια και μετά έρχεται η δράση. Η οποία δράση μένει cliffhanger στο τέλος του κεφαλαίου, αλλά το επόμενο κεφάλαιο πάλι ξεκινάει με τις γενικότητες.

 

Κοντολογίς, στα πέντε πράγματα που ζητάω να έχει ένα βιβλίο (Ιδέα, πλοκή, χαρακτήρες, γλώσσα τεχνική) έχει μόνο μια καλούτσικη γλώσσα. Α, κι ένα πολύ εντυπωσιακό εξώφυλλο.

[Anwrimos23]

Είπα να πιάσω μερικά από τα διαμαντάκια τρόμου της σειράς κόλαση(οξύ) και ξεκίνησα το "Εργοστάσιο Σφηκών"-Ίαν Μπανκς,μέχρι στιγμής από αυτά που έχω διαβάσει δε θα το χαρακτήριζα κλασικό τρόμου.Αρκετά ενδιαφέρον πάντως ,χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας...θα δείξει.

[Nihilio]

Είπα να πιάσω μερικά από τα διαμαντάκια τρόμου της σειράς κόλαση(οξύ) και ξεκίνησα το "Εργοστάσιο Σφηκών"-Ίαν Μπανκς,μέχρι στιγμής από αυτά που έχω διαβάσει δε θα το χαρακτήριζα κλασικό τρόμου.Αρκετά ενδιαφέρον πάντως ,χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας...θα δείξει.

Δεν είναι κλασικό τρόμου, αν περιμένεις κάτι τέτοιο θα απογοητευτείς (έτσι την πάτησα κι εγώ)

[Anwrimos23]

Είπα να πιάσω μερικά από τα διαμαντάκια τρόμου της σειράς κόλαση(οξύ) και ξεκίνησα το "Εργοστάσιο Σφηκών"-Ίαν Μπανκς,μέχρι στιγμής από αυτά που έχω διαβάσει δε θα το χαρακτήριζα κλασικό τρόμου.Αρκετά ενδιαφέρον πάντως ,χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας...θα δείξει.

Δεν είναι κλασικό τρόμου, αν περιμένεις κάτι τέτοιο θα απογοητευτείς (έτσι την πάτησα κι εγώ)

 

Παρουσιάζει ενδιαφέρον πάντως η οπτική ενός εφήβου που σκότωσε 3 φορές-σχεδόν χωρίς κανέναν λόγο-και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει την πραγματικότητα.

Επίσης, βρίσκω πολύ έξυπνη ιδέα,την αντίθεση του λευκού(αθώου) χρώματος του εξώφυλλου,με το μαύρο του περιεχομένου του βιβλίου.

 

Nihilio,ποια άλλα αξίζουν από την σειρά; Για πες μου καμιά πρόταση.Διψάω για βιβλία τρόμου το καλοκαίρι

Edited June 29, 2011 by Anwrimos23

[Nihilio]

Είπα να πιάσω μερικά από τα διαμαντάκια τρόμου της σειράς κόλαση(οξύ) και ξεκίνησα το "Εργοστάσιο Σφηκών"-Ίαν Μπανκς,μέχρι στιγμής από αυτά που έχω διαβάσει δε θα το χαρακτήριζα κλασικό τρόμου.Αρκετά ενδιαφέρον πάντως ,χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας...θα δείξει.

Δεν είναι κλασικό τρόμου, αν περιμένεις κάτι τέτοιο θα απογοητευτείς (έτσι την πάτησα κι εγώ)

 

Παρουσιάζει ενδιαφέρον πάντως η οπτική ενός εφήβου που σκότωσε 3 φορές-σχεδόν χωρίς κανέναν λόγο-και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει την πραγματικότητα.

Επίσης, βρίσκω πολύ έξυπνη ιδέα,την αντίθεση του λευκού(αθώου) χρώματος του εξώφυλλου,με το μαύρο του περιεχομένου του βιβλίου.

 

Nihilio,ποια άλλα αξίζουν από την σειρά; Για πες μου καμιά πρόταση.Διψάω για βιβλία τρόμου το καλοκαίρι

H "Νεράιδα των δοντιών" του Γκ. Τζόυς

Το "Ματωμένο φεγγάρι" του Σόμπτοου

Το "Κόκο" του Π. Στράουμπ

Το "Άσε το κακό να μπει" ενός σουηδού που δε θα γράψω σωστά το όνομα

"Ο Νυχτοβάτης" του Τέσσιερ.

Ίσως και το "Η φωνή της σκιάς μας" του Τζ. Κάρολ.

[天龍Chris]

Σημερα ξεκινησα το "Robopocalypse: A Novel" του Daniel H. Wilson! Το αγορασα μολις σημερα και μεχρι να φτασω σπιτι με το μετρο ηδη διαβασα τις 30 πρωτες σελιδες! Αρκετα υποσχομενο!

[Naroualis]

Διάβασα και το δεύτερο τόμο από το Παιχνίδι του Στέμματος. Και αποφάσισα ότι δε θέλω να σπάσω στο ξύλο κανέναν τους τελικά. Ακόμη και τον Τζέιμι Λάννιστερ δηλαδή, ή τον πατέρα του, ούτε αυτούς. Νομίζω ότι ερωτεύτηκα λιγάκι τον Μικροδάχτυλο. Με τραβάνε τα λογοτεχνικά καθίκια, ξέρετε.

[Anwrimos23]

Είπα να πιάσω μερικά από τα διαμαντάκια τρόμου της σειράς κόλαση(οξύ) και ξεκίνησα το "Εργοστάσιο Σφηκών"-Ίαν Μπανκς,μέχρι στιγμής από αυτά που έχω διαβάσει δε θα το χαρακτήριζα κλασικό τρόμου.Αρκετά ενδιαφέρον πάντως ,χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας...θα δείξει.

Δεν είναι κλασικό τρόμου, αν περιμένεις κάτι τέτοιο θα απογοητευτείς (έτσι την πάτησα κι εγώ)

 

@Νihilio τελείωσα το "Εργοστάσιο Σφηκών" και μου άφησε μεγάλη μαυρίλα,χωρίς να έχει την τρομερή βία είχε ιστορίες που σου μένουν χαραγμένες στη μνήμη,ενώ ο φόβος σε χτύπαγε κατευθείαν στο υποσυνείδητο.Είναι από τα λίγα βιβλία που μου δημιούργησαν εφιάλτες και με έκαναν να μην μπορώ να γυρίσω πολλές σελίδες,γιατί κάθε σελίδα σε έριχνε ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο.

Το δεύτερο βράδυ που το διάβαζα είδα τρομερούς εφιάλτες με νάνους που κάθονται πάνω στον ώμο μου,ακούμε metal μέσα σε κακόφημα bars και μεθάμε μέχρι να ξεράσουμε,πολύχρωμους χαρταετούς που αποκεφαλίζουν κοριτσάκια και πέφτουν τα μπουκέτα με τα λουλούδια από τα χέρια τους,φίδια που τσιμπάνε παιδιά μέσα από τα τεχνητά πόδια τους,βόμβες που εκρήγνυνται και σκοτώνουν αθώα νήπια,σκυλιά που ευνουχίζουν μωρά,καμένες σφήκες,κεφάλια από αρουραίους και γλάρους πάνω σε θυσιαστικούς πασσάλους και τεράστιους λαγούς με κοφτερά δόντια που με κόβουν σε κομμάτια

...Γενικότερα από τα πιο άρρωστα βιβλία που έχω διαβάσει,μετά από αυτό θέλω μόνο ιστορίες της Disney με σκιουράκια και πάπιες

Τέρμα για μένα ο τρόμος!

Edited July 2, 2011 by Anwrimos23

[D'Ailleurs]

Διάβασα το "Choke" του Chuck Palahniuk (συγγραφέα του "Fight club"). Αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο αλλα επειδή είχα δεί την ταινία δεν με πολυεντυπωσίασε. Πάντως προτείνεται σε όσους ενδιαφέρονται για κοινωνικές σάτυρες.

 

δ) αδικαιολόγητες σκηνές σεξ

 

για δώσε καμια λεπτομέρια εδώ.

[Naroualis]

για δώσε καμια λεπτομέρια εδώ.

 

Α, όχι έτσι απλά. Θα πρέπει για το feeling να πάρεις όλο το πακέτο της ιδέας, αλλιώς τσάμπα έβγαλα τα ματάκια μου να το διαβάζω. Πάμε σπόιλερ:

 

 

 

Εκείνος είναι ένας συγγραφέας (?) που ζει απομονωμένος κοντά σε μια ακτή. Εκείνη είναι ναυαγός. Την περιμαζεύει.

 

Αυτός είναι παντρεμένος μ΄αυτήν. Έχουν ένα μωρό. Κατεβαίνουν σε μια ερημική ακτή-παύλα-γκρεμίλα, να κάνουν κάμπινγκ. όπως φτάνουν, αυτής της χτυπάει το χέρι κεραυνός.(?). Ωστόσο αυτός της βάζει λίγο μπεταντίν και κάνουν ήρεμοι τις διακοπές τους.

 

Εκείνος κι εκείνη τσακώνονται για κάποιο λόγο κι εκείνη αρχίσει να τρέχει. Φτάνει πάνω από το γκρεμό, κάτω είναι η ακτή κι αυτός κι αυτή επηδιόσαντο. Εκείνος τη φτάνει και βλέποντας τους άλλους δυο, ε, δε ρίχνουμε κι εμείς έναν;

 

Ταυτόχρονα σε άλλο χωροχρονικό βόρτεξ, ετούτος κι ετούτη του παρακολουθούν όλους αυτούς ι αρχίζουν τις θωπείες, οι οποίες περιέχουν μερικές χαρακτηριστικές λέξεις και καμπόσο γέλιο για μας τους αναγνώστες.

 

Στο τέλος παίζει κι αναβίωση του Κρόνου σε μια σπηλιά-ιερό του Μίθρα.

 

 

 

Σε κάλυψα;

[heiron]

Kαπως σαν Μπαρκερ αλλα οχι τοσο τρομακτικο και χωρις ομοφυλοφιλους δηλαδη...

[Naroualis]

Όχι, δυστυχώς. Ο Μπάρκερ βγάζει νόημα. Αυτό όχι.

[heiron]

Kαπως σαν Μπαρκερ αλλα οχι τοσο τρομακτικο, χωρις ομοφυλοφιλους και νοημα δηλαδη...

 

 

μπυρα

fixed

[jjohn]

I Am Not A Serial Killer

του Dan Wells

δεκαπεντάχρονος ψυχοπαθής που προσπαθεί να μην γίνει serial killer(παρόλο που τον εξιτάρουν) τα βάζει με έναν δαίμονα

dexterιζει σε σημεία αλλά το επίπεδο γραφής είναι στα ίδια υψηλά επίπεδα με τα dexterοβιβλία

ίσως θα ήθελα μία πιο ανεπτυγμένη ιστορία αλλά και πάλι το βιβλίο μου αρέσει αρκετά

Edited July 3, 2011 by joidv

[melkiades]

Ξεκίνησα χθές τους "Λαξευτές της Παλίρροιας" και μετά από 120 περίπου σελίδες μπορώ να πω ότι :wub:

Edited July 4, 2011 by melkiades

[BladeRunner]

Άρχισα το Το πέταγμα των πελαργών, του Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ.

[Stanley]

Στη Φωλιά του Κούκου, τον Κέν Κέσι. Πάει εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Η ταινία, φυσικά, αριστούργημα.

[BladeRunner]

Στη Φωλιά του Κούκου, τον Κέν Κέσι. Πάει εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Η ταινία, φυσικά, αριστούργημα.

 

Στα εγγλέζικα το διαβάζεις;

[Stanley]

Στη Φωλιά του Κούκου, τον Κέν Κέσι. Πάει εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Η ταινία, φυσικά, αριστούργημα.

 

Στα εγγλέζικα το διαβάζεις;

 

 

Ναι, για αυτό το πηγαίνω και σχετικά αργά. Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά είναι πιο κουραστικό, γιατί πρέπει κάτα κάποιον τρόπο να μεταφράζω στο μυαλό μου.

[Darkchilde]

Ναι, για αυτό το πηγαίνω και σχετικά αργά. Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά είναι πιο κουραστικό, γιατί πρέπει κάτα κάποιον τρόπο να μεταφράζω στο μυαλό μου.

 

Μην μεταφράζεις στο μυαλό σου. Αυτό είναι λάθος. Άσε την γλώσσα να σε παρασύρει σαν να ήταν ελληνικά. Άρχισε να σκέφτεσαι στα αγγλικά. Σε οποιαδήποτε γλώσσα και να διαβάζω, δεν μεταφράζω στο μυαλό μου. Αν χρειάζεται μετάφραση την κάνω βήμα βήμα.

 

Διαβάζω άνετα σε 3 γλώσσες, και σε καμμία δεν μεταφράζω στο μυαλό μου.

 

Στα γαλλικά πάλι, θα κάτσω να μεταφράσω όταν έχω πρόβλημα και δεν καταλαβαίνω, μιας και έχω να τα πιάσω πολύ καιρό.

 

Στα Ιαπωνικά, έχω ακόμα πρόβλημα αλλά ακόμα μαθαίνω. Κάποιες φράσεις δεν χρειάζεται καν να τις μεταφράσω τις καταλαβαίνω άμεσα. Το πρωϊ άκουγα ένα Ιαπωνικό τραγούδι, και χάρηκα που έπιανα λέξεις.