Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Εμένα η Υποβρύχια Καταιγίδα γιατί δεν μου άρεσε και τόσο; Από Τσάιλντ έχω διαβάσει και το Φονική Παλίρροια, σε συνεργασία με τον Πρέστον, το οποίο ήταν σαφώς καλύτερο από το Υποβρύχια Καταιγίδα, αλλά και πάλι όχι και τόσο καλό γενικά. Κλασική αμερικανιά με άλλα λόγια, μόνο για να περάσει ευχάριστα η ώρα.

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Μόλις διάβασα την Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη. Το πρώτο της βιβλίο, που εκδόθηκε το έτος κυρίου 1984, και μου είχε μείνει εκκρεμότητα για να κλείσω τους λογαριασμούς με την πρώτη συγγραφική της περίοδο. Σειρά διηγημάτων με κοινή αφηγήτρια –σπονδυλωτό στην πραγματικότητα. Σε αυτό εμφανίζονται ο τόπος και μερικοί χαρακτήρες που τους ξαναβλέπουμε στο Φως των λύκων. Ο ερωτισμός μιας κοπελίτσας, από τα έξι-εφτά της χρόνια μέχρι μια απροσδιόριστη στιγμή μετά την ενηλικίωσή της, μαζί με αδόκητους θανάτους και τη μοναχικότητα, που περιλαμβάνονται έτσι κι αλλιώς στα αγαπημένα μοτίβα της Ζατέλη, απ' όσο θυμάμαι, αποτελούν ένα ακόμη συνδετικό νήμα των διηγημάτων. Χωρίς να έχει αναπτύξει ακόμη την τάση προς τη φλυαρία, αφηγείται με τέχνη ιστορίες που ακροβατούν μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Μου άρεσε.

[Naroualis]

Αυτή είναι η ιππασία, Selma Brandl: Εγχειρίδιο πάνω στην ιππασία και γενικά την περιποίηση ενός αλόγου. Πολύ ενδιαφέρον αλλά μάλλον κακογραμμένο.

Άγνωστη Πελοπόννησος, σειρά Παράξενος Ταξιδιώτης: Παρά τα όσα περιμένει κανείς από έναν τέτοιο τίτλο, στην πραγματικότητα πρόκειται για πραγματικό ταξιδιωτικό οδηγό, με πολύ ενδιαφέροντα πράγματα μέσα. Ήταν δανεικό, αλλά μάλλον θα το αγοράσω κι εγώ. Περιμένω να δω και τα άλλα δύο βιβλία που διαφημίσει, το Άγνωστη Αθήνα και Άγνωστη Μακεδονία.

[kitsos]

 

 

'Ελα kitso συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά δεν έχω κανονική πρόσβαση στο Internet τις τελευταίες μέρες. Και αν στείλεις μήνυμα, την Δευτέρα θα μπορέσω να απαντήσω. Λοιπόν ναι, χωρίς να είμαι σίγουρος πιστεύω ότι όλα της Ωρόρα είναι πλέον σπάνια. Βλέπεις ο εκδότης πολτοποίησε το στοκ του. Πάντως υπάρχει ένα κατάστημα στην Θεσσαλονίκη που έχει αρκετά ακόμη. Θέλεις μόλις γυρίσω να κοιτάξω, και αν υπάρχει να το πάρω; Αν ναι, στείλε σε pm την διεύθυνση σου. Είναι πράγματι ένα καταπληκτικό βιβλίο. Ξεκίνησα τον ''Θόλο'' του King. Μέχρι την 700 σελίδα που το έχω φτάσει σκοτώνει. Φυσικά.

 

Δημήτρη έχεις PM!

...και τρέξε γιατί θα μας προλάβει η Κέλλυ και οι κακοί Βολιώτες (κι ας ξεκινήσουν απ΄ το -10)!

 

Εδω και μήνες χαλβαδιάζω το Θόλο μα τελευταία στιγμη κάποιο άλλο βιβλίο αδειάζει την τσέπη μου. Ας είναι δε θα αργήσει πολύ...

[Naroualis]

Χτες βράδυ, μετά από πάλη με το σεντόνι και με το μάτι γαρίδα, αποφάσισα να τελειώσω ένα βιβλίο που είχα ξεκινήσει πριν από μερικές μέρες. Ήταν ο Κλεπτομνήμων, του Νίκου Παπανδρέου. Ήταν επιστημονικής φαντασίας, με μια συσκευή που κλέβει μνήμες από τους ανθρώπους. Κι ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, με στρωτή, ήρεμη γραφή, χωρίς τρομερές εξάρσεις και με αρκετά καλή ατμόσφαιρα, με στέρεους χαρακτήρες στ' αλήθεια πραγματικούς και "αληθινό" τέλος. Δε χαϊδεύει κανέναν, δεν χαρίζεται, αλλά και δεν τραυματίζει κανέναν χωρίς να υπάρχει λόγος. Η γραφή μου θύμισε λίγο Χαρίτο. Γενικά μια ευχάριστη έκπληξη.

[gregacm]

Ξεκινησα το Χανιμπαλ, Το Ξυπνημα του Κακου του Τομας Χαρις!Δεν εχω διαβασει πολυ ακομα,αλλα μου αρεσε πολυ ο προλογος και ειδικοτερα η πρωτη παραγραφος...

 

 

"Η πορτα που οδηγει στο παλατι της μνημης του δοκτορος Χανιμπαλ Λεκτερ ειναι κρυμμενη στο σκοταδι,στο κεντρο του μυαλου του,κι εχει ενα μανταλο που μπορεις να το βρεις μονο με την αφη.Η παραξενη αυτη πυληανοιγει σε πελωριους κι ολοφωτους χωρουςπρωιμου μπαροκ,σε διαδρομους και αιθουσες που ανταγωνιζονται σε πληθος εκεινες του μουσειου Τοπκαπι."

[Naroualis]

Μόλις τελείωσα Τα Καβείρια Μυστήρια, του Περικλή Ροδάκη. Πού και πού (μάλλον πιο τακτικά απ' ότι υπολογίζω) διαβάζω τέτοια βιβλία, που αναφέρονται με οιονδήποτε τρόπο στην αρχαία πραγματικότητα, κυρίως για να παίρνω ιδέες. Από αυτό το βιβλίο πήρα μερικές, αν και ο συγγραφέας έλεγε δέκα φορές τα ίδια πράγματα με άλλη σειρά γραμμένα. Δεν παραπονιέμαι όμως. Δανεικό ήτανε.

[trillian]

Ήταν ο Κλεπτομνήμων, του Νίκου Παπανδρέου.

;

Το είχα διαβάσει πολλά χρόνια πριν, και ήταν ακριβώς αυτό: ευχάριστη έκπληξη! Κι ακόμα περισσότερο, μιας και ήταν στα χρόνια προ-σφφ, όπου οι έλληνες συγγραφείς φανταστικού ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας για μένα, είχα πάθει σχεδόν σοκ. Συμφωνώ με την Ευθυμία και το συστήνω σε όλους. Κρίμα που δε συνέχισε έτσι ο άνθρωπος... (εκτός κι αν έχει βγάλει κι άλλα και δεν τα έχω πάρει χαμπάρι...)

[Δημήτρης]

Τα χρήσιμα αντικείμενα του King. Ο άνθρωπος είναι απίστευτος, εκεί που γράφει κάτι σοβαρό πετάει μια ατάκα και χέζεσαι στο γέλιο.

 

 

 

Kι εγώ αυτό διαβάζω! Αλλά στα αγγλικά. Καλό, αλλά δεν τρελαίνομαι. Καταρχάς αργεί πάρα πολύ να μπει στο ζουμί, δείχνει ξανά και ξανά τι γίνεται κάθε φορά που κάποιος ψωνίζει από το μαγαζί, αλλά οκ, μετά τη 2η-3η φορά το έχουμε πιάσει το νόημα. Και ύστερα έχει πάρα πολλούς χαρακτήρες: εκεί που έχω αρχίσει να μπερδεύομαι με καμιά εικοσαριά ονόματα, μου πετάει κι άλλο ένα, κι άλλο ένα, κι άλλο ένα! Οπωσδήποτε βέβαια είναι πάρα πολύ καλογραμμένο όσον αφορά την πειστική απεικόνιση της καθημερινότητας όλων αυτών και μακάρι να μπορούσα να γράψω έτσι (το προσπαθώ σε αυτό που γράφω τώρα). Αλλά δεν πρόσεξα τίποτα αστείο. Ίσως σε λεπτομέρειες των περιγραφών, αλλά αυτά μπορεί να χάνονται κάπως επειδή είναι στα αγγλικά.

Κοντεύω να το τελειώσω. Να δούμε πού θα το πάει...

 

Το έχω διαβάσει και θα έλεγα ότι είναι από τα καλύτερα του. Που να δείτε τι θα γίνει με αυτόν που έσκαβε για να βρει τον χάρτη με τον θησαυρό, και το τι βρήκε τελικά. 'Η με τον διευθυντή του σχολείου και τα περιοδικά που του άρεζε να κοιτάζει. Θυμάμαι ότι τελευταίες 30-40 σελίδες είχα αναγκαστεί να τις διαβάσω με ρυθμό πολυβόλου για να μπορέσω να παρακολουθήσω την πλοκή. Από τα πιο κυνικά βιβλία του.

[BladeRunner]

Άρχισα το Αίμα, του Ντέιβιντ Μόρελ. Από αυτό το βιβλίο δημιουργήθηκε και η ταινία με ήρωα τον Τζον Ράμπο. Το βιβλίο είναι πολύ καλό μέχρι στιγμής και διαβάζεται γρήγορα.

[Naroualis]

Τελείωσα τα βιβλία Ακόμη και οι θεοί συγκινούνται, του Χρήστου Λαμπρούδη και Οι Πόρτες, της Καίτης Βασιλάκου.

Το πρώτο είναι μάλλον αλληγορία, παρά στα πλαίσια του φανταστικού, με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα σχετικά με το τι καταφέρνει να περάσει. Αν μη τι άλλο, η αναφορά στο σπαθί που κερδίζει ο ήρωας (λέγεται Light Bringer και είναι το αντίθετο του Storm Bringer που το φέρει ένα Πολεμιστής του Χάους) είναι μάλλον ατυχής. Αναγνωρίζω μια καλή χρήση της γλώσσα, αλλά όχι και της στίξης, όπως επίσης και μια πολύ ενδιαφέρουσα τελική σκηνή. Τα ενδιάμεσα είναι μάλλον υλικό για να δουλέψει κανείς κι όχι για να το εκδώσει.

Το δεύτερο μου το έκαναν δώρο, κι ήμουν μάλλον διστακτική. Κι αυτό γιατί μου άρεσε πολύ το τελευταίο βιβλίο της Βασιλάκου που είχα διαβάσει, τον Τέταρτο Κλώνο. Σκεφτόμουν ότι αν μου άρεσε το τελευταίο που έχει γράψει, άραγε στα προηγούμενά της θα είναι τόσο καλή; Ε, λοιπόν, ναι, είναι πολύ καλή. Οι ιστορίες της (είναι συλλογή διηγημάτων, 24 στον αριθμό) είναι γραμμένες απλά, σε τόνο ήρεμο και μπαίνει σχεδόν πάντα με τα μούτρα στην πλοκή (ή στη μη-πλοκή, δεν κολλάει σε νόρμες). Οι επιλογές των θεμάτων της είναι μάλλον σταθερές, η μοναξιά, αποξένωση, ο θάνατος, ο θεός, ο σκοπός της ζωής, αλλά καταφέρνει με τις ιδέες της να μη σε κάνει να το βαρεθείς στιγμή. Θα τη σύστηνα σε όλους.

[Naroualis]

Τελείωσα Το Πέρασμα του Ιγνάτιου, του Παναγιώτη Παναγόπουλου. Λίγο ορειβασία, λίγο μυστικές υπηρεσίες, λίγο ΕΛ και Δρακονιανοί, λίγος Όλυμπος, ένας υπαινιγμός στην υπόθεση Λιαντίνη, ανακατεμένα με μέτρια πρόζα, κακή (βλ. αναίτια υπερβολική) χρήση του Caps Lock και του θαυμαστικού και μια-δυο φράσεις πραγματικά αστείες. Χαρακτήρες μάλλον επιφανειακοί, αρκετά κλισέ. Με άριστα το δέκα θα πιάσει βάση όταν είμαι στις καλές μου. Στις κακές μου τη χάνει.

Α, και κάτι που μάλλον δεν το περίμενα, πάρα πολλά τυπογραφικά λάθη. Πάρα πολλά όπως επίσης και θέματα επιμέλειας (ένας Δημήτρης που γίνεται Κώστας, ένας Μπάκας που γίνεται Μπάστας και τέτοια).

[Anwrimos23]

Τελείωσα Το Πέρασμα του Ιγνάτιου, του Παναγιώτη Παναγόπουλου. Λίγο ορειβασία, λίγο μυστικές υπηρεσίες, λίγο ΕΛ και Δρακονιανοί, λίγος Όλυμπος, ένας υπαινιγμός στην υπόθεση Λιαντίνη, ανακατεμένα με μέτρια πρόζα, κακή (βλ. αναίτια υπερβολική) χρήση του Caps Lock και του θαυμαστικού και μια-δυο φράσεις πραγματικά αστείες. Χαρακτήρες μάλλον επιφανειακοί, αρκετά κλισέ. Με άριστα το δέκα θα πιάσει βάση όταν είμαι στις καλές μου. Στις κακές μου τη χάνει.

Α, και κάτι που μάλλον δεν το περίμενα, πάρα πολλά τυπογραφικά λάθη. Πάρα πολλά όπως επίσης και θέματα επιμέλειας (ένας Δημήτρης που γίνεται Κώστας, ένας Μπάκας που γίνεται Μπάστας και τέτοια).

 

Διάβασα κάποια στοιχεία για το βιβλίο και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο, αλλά μετά τα όσα έγραψες κατάλαβα ότι παρ' όλες τις καλές προθέσεις το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Όπως και στα περισσότερα ελληνικά βιβλία του χώρου (δεν έχω διαβάσει και άπειρα), ενώ στην αρχή σε τραβάνε να τα διαβάσεις από το οπισθόφυλλο, σχεδόν ποτέ δεν πετυχαίνουν τους φιλόδοξους στόχους που θέτουν...κρίμα

[Darkchilde]

La solitudine dei numeri primi του Paolo Giordano. [Στα ελληνικά "Η μοναξιά των πρώτων αριθμών"]: ένα βιβλίο που κέρδισε το 2008 το Premio Strega στην Ιταλία. Αξίζει να διαβαστεί, και υπάρχει από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα:

 

Η μοναξιά των πρώτων αριθμών.

[BlackCatGirl]

Μολις τελειωσα το "Αμνησια" του Στιβ Γουατσον..

Ενα εχω να πω παιδια..Ειναι μακραν το πιο συναρπαστικο βιβλιο που εχω διαβασει φετος!

Εχει πολυ καλη πλοκη..(θυμιζει λιγο την πλοκη της ταινιας 50 first dates) αλλα καθαρα σε ψυχολογικο θριλερ!

Οσοι δε το εχετε διαβασει ακομα, τρεξτε γρηγορα να το παρετε! Ειναι γεματο ανατροπες και το τελος ειναι απροβλεπτο!

Συνεχεια τωρα εχει το Αιχμηρα Αντικειμενα της Τζιλιαν Φλιν, το οποιο θα δανειστω απο τη βιβλιοθηκη..

[phaethon]

Διάβασα τη φωλιά της γάτας του Βόνεγκατ. Δεν φτάνει το εξαιρετικό Σφαγείο Νο 5, αλλά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, με θέμα το τέλος του κόσμου.

Διατηρεί το γνωστό χιούμορ του και τα μηνύματά που θέλει να περάσει ο συγγραφέας, με επίκεντρο τη θρησκεία και την επιστήμη.

Διάβασα επίσης τη Σιωπή της θάλασσας του Βερκορ. Η κεντρική ιστορία μου φάνηκε ενδιαφέρουσα, αλλά οι υπόλοιπες μου φάνηκαν κουραστικές, αν όχι παρωχημένες.

Βέβαια ένα βιβλίο με θέμα τον παγκόσμιο πόλεμο δεν έιναι κι ότι πιο επίκαιρο.

Διάβασα τον Γλ'αρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον. Ωραίο δε λέω, αλλά βάσει των πωλήσεων και των διθυραμβικών σχόλιων που το ακολουθούν, θα έλεγα ότι είναι λίγο

υπερεκτιμημένο. Και δεν ξέρω γιατι μου θύμιζε τον Αλχημιστή του Κοέλιο, κι αυτό καλό δεν είναι. Αλλά... δεν παύει να είναι ένα βιβλίο που σου κάνει εντύπωση και

αποτελεί σημείο αναφοράς.

Συνεχίζω με τη Γη των ανθρώπων του Σεντ-Εξιπερί.

 

 

[Anwrimos23]

Ξεκίνησα χθες το Έμφυτο Ελάττωμα-Τόμας Πίντσον : αστυνομικό με δόσεις νουάρ, μπόλικη surf μουσική, μαστούρα και γενικότερα σου περνάει καταπληκτικά το όλο κλίμα της ψυχεδελικής δεκαετίας του 60. Η ωραία πρώην ενός μπαφιάρη ιδιωτικού αστυνομικού, τον επισκέπτεται μετά από χρόνια για να του μιλήσει για ένα σχέδιο απαγωγής του πλούσιου μεγαλοεργολάβου φίλου της. Kαι αυτός αρχίζει και μπλέκεται...Είναι το πρώτο βιβλίο του Πίντσον που διαβάζω, ο οποίος και θεωρείται κάτι σαν θρύλος στην Αμερική (δεν έχει φωτογραφηθεί ποτέ, υπάρχει και ένα σχετικό επεισόδιο στους Simpsons http://www.youtube.c...h?v=jR0588DtHJA)

Ο μεταφραστής έδωσε ρεσιτάλ με την cool μετάφρασή του.

 

Eδώ είναι και ένα βίντεο με τη φωνή του ίδιου, για την προώθηση του βιβλίου του. Αξίζει να το δει κάποιος.

 

Έχει διαβάσει κανείς το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας;

Edited August 20, 2011 by Anwrimos23

[BladeRunner]

Καλό ξεκίνημα, σου συνιστώ να αγοράσεις όλα του τα βιβλία, πραγματικά αξίζουν! Εγώ μέχρι στιγμής έχω διαβάσει 4 βιβλία του(Βάινλαντ, V., Βραδείας Καύσεως, Έμφυτο Ελάττωμα) και μέχρι το τέλος του χρόνου θα διαβάσω το σπάνιο βιβλίο στα ελληνικά, με τον τίτλο Η Συλλογή των 49 στο Σφυρί(2 ευρώ στο Μοναστηράκι!). Όλα ήταν ένα και ένα(πλην ίσως του Βραδείας Καύσεως, συλλογή διηγημάτων που έγραψε όταν ήταν μικρότερος). Τα τρία μεγαθήρια φοβάμαι να τα διαβάσω, η αλήθεια είναι... Πόσο μάλλον το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας, που είναι το πιο δύσκολο από τα τρία.

[Anwrimos23]

Καλό ξεκίνημα, σου συνιστώ να αγοράσεις όλα του τα βιβλία, πραγματικά αξίζουν! Εγώ μέχρι στιγμής έχω διαβάσει 4 βιβλία του(Βάινλαντ, V., Βραδείας Καύσεως, Έμφυτο Ελάττωμα) και μέχρι το τέλος του χρόνου θα διαβάσω το σπάνιο βιβλίο στα ελληνικά, με τον τίτλο Η Συλλογή των 49 στο Σφυρί(2 ευρώ στο Μοναστηράκι!). Όλα ήταν ένα και ένα(πλην ίσως του Βραδείας Καύσεως, συλλογή διηγημάτων που έγραψε όταν ήταν μικρότερος). Τα τρία μεγαθήρια φοβάμαι να τα διαβάσω, η αλήθεια είναι... Πόσο μάλλον το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας, που είναι το πιο δύσκολο από τα τρία.

 

Το V. σκέφτομαι να το διαβάσω, αφού με τράβηξε αρκετά σαν θεματολογία.

Τώρα όσον αφορά το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας, είναι ένας ογκόλιθος 1000+ σελίδων, αρκετά πολύπλοκο και απαιτεί μεγάλη ενασχόληση: σίγουρα σημειώσεις, ίσως ξαναφρεσκάρισμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου από βιβλία ιστορίας κλπ. Είναι μία αρκετά μεγάλη επένδυση χρόνου και κόπου, που απ' ό,τι λένε όσοι κατάφεραν να το διαβάσουν, αξίζει... Και ως αρκετά τεμπέλης που είμαι, θα έλεγα ότι κουράζομαι και μόνο στην ιδέα να το διαβάσω... άλλωστε για να το ξεκινήσεις πρέπει να είσαι σίγουρος 100%, αφού οι περισσότεροι το παρατάνε πριν τη μέση.

Edited August 18, 2011 by Anwrimos23

[天龍Chris]

Σημερα αγορασα το "Τhe Passage" του Justin Cronin! Με κερδισε το οπισθοφυλλο και ενω ηδη ειχα επιλεξει ενα αλλα βιβλιο, με μια ματια που εριξα στο οπισθοφυλλο, ηταν αρκετο να επιστρεψω το αλλο βιβλιο στο ραφι του και να παω το "Τhe Passage" στο ταμειο! Ειναι περιπου 700 σελιδες βιβλιο, και πραγματιζεται ενα βιολογικο οπλο που ξεφευγει και γινεται της......Φωφης! Απο οσο εχω διαβασει μεχρι στιγμης, 3 κεφαλαια ο συγγραφεας ειναι πααααααααααρα πολυ επηρεασμενος απο τον Κινγκ! Μου αρεσει το βιβλιο αλλα ακομα στο ζουμι δεν εχει μπει, εχει παρα πολυ μεγαλη εισαγωγη και το παει με το πασο του ο συγγραφεας! Βαρετο δεν εχει γινει αλλα μια μελαγχολια με επιασε στο πρωτο κεφαλαιο!

[BladeRunner]

Άραγε θα μεταφραστεί ποτέ στα ελληνικά αυτό το τούβλο;

[BladeRunner]

Μόλις σήμερα αγόρασα το Κρυφό Παράθυρο, Μυστικός Κήπος, του Στήβεν Κινγκ φυσικά, και άρχισα να το διαβάζω. Είχα κάτι μήνες(2,5 συγκεκριμένα) να διαβάσω Στήβεν Κινγκ και μου έλειψε, όσο να'ναι. Πολύ καλό μέχρι στιγμής! (την ταινία με τον Τζόνι Ντεπ δεν την έχω δει).

[kitsos]

Μόλις σήμερα αγόρασα το Κρυφό Παράθυρο, Μυστικός Κήπος, του Στήβεν Κινγκ φυσικά, και άρχισα να το διαβάζω. Είχα κάτι μήνες(2,5 συγκεκριμένα) να διαβάσω Στήβεν Κινγκ και μου έλειψε, όσο να'ναι. Πολύ καλό μέχρι στιγμής! (την ταινία με τον Τζόνι Ντεπ δεν την έχω δει).

 

Μια καλή ιστορία του Κινγκ!

[Tattoman]

δυστηχώς την έχω δει σε ταινία...πολυ΄ωραία και πολύ καλός ο depp

[Δημήτρης]

Τον τελευταίο καιρό διάβασα: Stephen King:''Ο Θόλος'', Ramsey Campbell:''Έρωτας και Θάνατος'' και την τριλογία των Carl Sagan- I. S. Shklovskii: ''Σύμπαν'', ''Η Ζωή στο Σύμπαν'' και ''Ευφυής Ζωή στο Σύμπαν''. Σχόλια σε λίγες μέρες στα αντίστοιχα topics. Τώρα ξεκίνησα το ''Ιστορίες από την Μυθολογία Κθούλου 1'', ν. 17 στη σειρά της Ωρόρα.