Τι διαβάζετε;

[Darkchilde]

Τέλειωσα το "Η μοναξιά των πρώτων αριθμών" (στο πρωτότυπο ιταλικό), και είναι από τα πολύ καλά και δυνατά βιβλία που αξίζει να διαβάσει κανείς. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα (ελπίζω να γράψει και άλλο σύντομα).

[Adicto]

Διάβασα το Omega Minor. Τουβλίδι, αλλά πολύ καλό βιβλίο με πολύ ιδιαίτερη γραφή.

[Αλχημιστής]

Διαβαζω το ΝΤΑΡΚ ΧΑΛΦ (Σκοτεινο μισο) του Στιβεν Κινγκ. Πολυ καλο στην αρχη του με στοιχεια αστυνομικου θριλερ και καλη ατμοσφαιρα.

[BladeRunner]

Μετά από 1,5 χρόνο, άρχισα να διαβάζω βιβλίο του μεγάλου Έλμορ Λέοναρντ. Τα βιβλία του Λέοναρντ στα ελληνικά είναι πολύ σπάνια, ακόμα και αυτά του Πατάκη, που μάλλον έχουν γίνει χαρτοπολτός... Τέλος πάντων, γι'αυτό είναι τα παλαιοβιβλιοπωλεία. Βρήκα από εκδόσεις Καρρέ, με 0,50 ευρώ, το Η Επαναστάτρια(Cat Chaser ο πρωτότυπος τίτλος), που έχει γίνει και ταινία. Καλό φαίνεται μέχρι στιγμής, αλλά ακόμα δεν έχει πάρει μπρος. Το βιβλίο που είχα διαβάσει πριν 1,5 χρόνο, είναι το Τισομίνγκο Μπλουζ(εκδόσεις Άγρα), το οποίο ήταν πολύ καλό και λίγο παλαβό, με τρελές σκηνές και ωραία πλοκή. Το τρίτο βιβλίο που έχω στη βιβλιοθήκη μου από Έλμορ Λέοναρντ, και αναμένεται να διαβαστεί φέτος, είναι το Stick: Στην κόψη του ξυραφιού(εκδόσεις Ροές), επίσης απόκτημα από το Μοναστηράκι, έναντι 2-3 ευρώ!

 

edit: Τώρα είδα ότι το Cat Chaser έχει μεταφραστεί και από τις εκδόσεις Πατάκη, με τον τίτλο Κυνηγητό στην Καραϊβική.

Edited August 20, 2011 by BladeRunner

[Mort13]

Amazing True Stories of Execution Blunders, του Geoffrey Abbott και Sundiver, του David Brin

 

Το πρώτο βιβλίο περιγράφει τις πιο συνηθισμένες μεθόδους εκτέλεσης ανά την ιστορία (κρεμάλα, γκιλοτίνα, ηλεκτρική καρέκλα κλπ) και στη συνέχεια αναλύει διάφορες περιπτώσεις όπου η εκτέλεση δεν εκτελέστηκε (χα!) με απόλυτη επιτυχία αλλά και διάφορα ανέκδοτα με διάσημα τελευταία λόγια διάφορων εκτελεσμένων. Το δεύτερο είναι το ξεκίνημα της σειράς Uplift, που περιγράφει τα προβλήματα της Γης σε ένα μέλλον όπου υπάρχει επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς και κάθε πολιτισμός εξελίχθηκε από την επαφή του με άλλους πολιτισμούς, εκτός από τη Γη που φαίνεται να εξελίχθηκε χωρίς καμμιά βοήθεια. Λένε ότι τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, με τα οποία δεν έχει άμεση σχέση πέρα από ότι διαδραματίζονται στο ίδιο σύμπαν, είναι πολύ ανώτερα. Το συγκεκριμένο ήταν απλά ένα ευχάριστο ΕΦ αστυνομικό μυστήριο. Ήταν και το πρώτο βιβλίο του Brin.

[BlackCatGirl]

Τελικα ξεκινησα εδω και 2 μερες τις "Γοτθικες Ιστοριες απο Βικτωριανες Συγγραφεις"...

Ηθελα να το ξεκινησω οταν χειμωνιασει λιγο, αλλα ειχα ξεμεινει απο βιβλια...

[Darkchilde]

Club Dead - Charlaine Harris

 

Βιβλίο Νο. 3 με την Sookie Stackhouse.

[Eroviana]

Μόλις τέλειωσα το A Dance with Dragons. Ό,τι και να πω θα είναι λίγο μπροστά στην απογοήτευση που με κυριεύει αυτή τη στιγμή. Δεν θα κάνω αναλυτικά σχόλια, μην την χαλάσω σε όποιον περιμένει να το διαβάσει με αγωνία. Τα έξι χρόνια που περίμενα πάντως, σίγουρα δεν άξιζαν τον κόπο...

[Δημήτρης]

Διάβασα την συλλογή διηγημάτων ''Έρωτας και Θάνατος'' του Ramsey Cambpell. Καλή ήταν αλλά το μόνο άρρωστο διήγημα της συλλογής ήταν το αιρετικό ''Οι Κούκλες''. Αν ήταν και τα άλλα διηγήματα άρρωστα, τότε θα μου άρεζε περισσότερο το βιβλίο μιας και ως γνωστόν είμαι διεστραμμένος και η ψυχή μου είναι πιο μαύρη και από την αμαρτία μου αρέσουν οι σκληρές ιστορίες. Ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα ο Cambpell αν μη τι άλλο και θα ήθελα να έχω διαβάσει παραπάνω υλικό από αυτόν. Εκτός από μερικές άλλες ιστορίες του, έχω διαβάσει και το μυθιστόρημα ''Το Πρόσωπο που Πρέπει να Πεθάνει''. Πολύ παλιά όμως και έτσι το έχω διαγράψει τελείως από την μνήμη μου, αλλά θυμάμαι ότι στις εκδόσεις Οξύ που κυκλοφόρησε είχε μία πολύ περίεργη εισαγωγή σχετικά με τα παιδικά του χρόνια.

Edited August 22, 2011 by Δημήτρης

[Nihilio]

Διάβασα την συλλογή διηγημάτων ''Έρωτας και Θάνατος'' του Ramsey Cambpell. Καλή ήταν αλλά το μόνο άρρωστο διήγημα της συλλογής ήταν το αιρετικό ''Οι Κούκλες''. Αν ήταν και τα άλλα διηγήματα άρρωστα, τότε θα μου άρεζε περισσότερο το βιβλίο μιας και ως γνωστόν είμαι διεστραμμένος και η ψυχή μου είναι πιο μάυρη και από την αμαρτία μου αρέσουν οι σκληρές ιστορίες. Ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα ο Cambpell αν μη τι άλλο και θα ήθελα να έχω διαβάσει παραπάνω υλικό από αυτόν. Εκτός από μερικές άλλες ιστορίες του, έχω διαβάσει και το μυθιστόρημα ''Το Πρόσωπο που Πρέπει να Πεθάνει''. Πολύ παλιά όμως και έτσι το έχω διαγράψει τελείως από την μνήμη μου, αλλά θυμάμαι ότι στις εκδόσεις Οξύ που κυκλοφόρησε είχε μία πολύ περίεργη εισαγωγή σχετικά με τα παιδικά του χρόνια.

Στον Κάμπελ έχω δώσει 3 ευκαιρίες αλλά δε με κέρδισε. Το "Κραυγή από την Κόλαση" (The nameless) το είχα βρει διασκεδαστικό, αλλά "Το πρόσωπο που πρέπει να πεθάνει" μου είχε φανεί αδιάφορο και το "Midnight Sun" που διάβασα πέρσυ με είχε κουράσει αφόρητα. Ίσως κάποια στιγμή να διαβάσω τις ιστορίες Κθούλου που είχε γράψει (έχω μια ανθολογία επηρεασμένη από τα έργα του).

 

Η ανθολογία που λες ξέρεις τί τίτλο έχει στα Αγγλικά;

Edited August 22, 2011 by Nihilio

[Δημήτρης]

Διάβασα την συλλογή διηγημάτων ''Έρωτας και Θάνατος'' του Ramsey Cambpell. Καλή ήταν αλλά το μόνο άρρωστο διήγημα της συλλογής ήταν το αιρετικό ''Οι Κούκλες''. Αν ήταν και τα άλλα διηγήματα άρρωστα, τότε θα μου άρεζε περισσότερο το βιβλίο μιας και ως γνωστόν είμαι διεστραμμένος και η ψυχή μου είναι πιο μάυρη και από την αμαρτία μου αρέσουν οι σκληρές ιστορίες. Ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα ο Cambpell αν μη τι άλλο και θα ήθελα να έχω διαβάσει παραπάνω υλικό από αυτόν. Εκτός από μερικές άλλες ιστορίες του, έχω διαβάσει και το μυθιστόρημα ''Το Πρόσωπο που Πρέπει να Πεθάνει''. Πολύ παλιά όμως και έτσι το έχω διαγράψει τελείως από την μνήμη μου, αλλά θυμάμαι ότι στις εκδόσεις Οξύ που κυκλοφόρησε είχε μία πολύ περίεργη εισαγωγή σχετικά με τα παιδικά του χρόνια.

Στον Κάμπελ έχω δώσει 3 ευκαιρίες αλλά δε με κέρδισε. Το "Κραυγή από την Κόλαση" (The nameless) το είχα βρει διασκεδαστικό, αλλά "Το πρόσωπο που πρέπει να πεθάνει" μου είχε φανεί αδιάφορο και το "Midnight Sun" που διάβασα πέρσυ με είχε κουράσει αφόρητα. Ίσως κάποια στιγμή να διαβάσω τις ιστορίες Κθούλου που είχε γράψει (έχω μια ανθολογία επηρεασμένη από τα έργα του).

 

Η ανθολογία που λες ξέρεις τί τίτλο έχει στα Αγγλικά;

 

Δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν την έχω μπροστά μου αλλά πρέπει να είναι Scared Stiff: Tales of Sex and Death. Το ξέρω ότι έχει γράψει Κθουλικές ιστορίες. Αν είχαν βγει στα Ελληνικά θα τις είχα ήδη διαβάσει μιας και μου είναι απλώς αδύνατον να αντισταθώ στην λέξη Κθούλου. Και Nihilio αν δεν κάνω λάθος όταν ένα βιβλίο αποτελείται από ιστορίες διαφορετικών συγγραφέων είναι ανθολογία. Ενώ αν είναι μονάχα από έναν τότε συλλογή. Ή μήπως κάνω λάθος; Όχι δηλαδή πως έχει καμία σημασία, απλά θα ήθελα να ξέρω την διαφορά.

Edited August 22, 2011 by Δημήτρης

[Adicto]

Διάβασα το Υπόγεια Κίνηση του Μαμάτας και ενώ η περιγραφή (Κέρουακ vs Kθούλου) ήταν πολλά υποσχόμενη, τελικά δεν... Ήταν γραμμένο σε ένα ντελιριακό, μπερδεμένο στυλ που με κούρασε τα μάλα.

 

 

[Nihilio]

Και Nihilio αν δεν κάνω λάθος όταν ένα βιβλίο αποτελείται από ιστορίες διαφορετικών συγγραφέων είναι ανθολογία. Ενώ αν είναι μονάχα από έναν τότε συλλογή. Ή μήπως κάνω λάθος; Όχι δηλαδή πως έχει καμία σημασία, απλά θα ήθελα να ξέρω την διαφορά.

Όχι, δεν κάνεις λάθος, αυτά παθαίνει κανείς όταν βιάζεται.

[heiron]

Amazing True Stories of Execution Blunders, του Geoffrey Abbott και Sundiver, του David Brin

 

Το πρώτο βιβλίο περιγράφει τις πιο συνηθισμένες μεθόδους εκτέλεσης ανά την ιστορία (κρεμάλα, γκιλοτίνα, ηλεκτρική καρέκλα κλπ) και στη συνέχεια αναλύει διάφορες περιπτώσεις όπου η εκτέλεση δεν εκτελέστηκε (χα!) με απόλυτη επιτυχία αλλά και διάφορα ανέκδοτα με διάσημα τελευταία λόγια διάφορων εκτελεσμένων. Το δεύτερο είναι το ξεκίνημα της σειράς Uplift, που περιγράφει τα προβλήματα της Γης σε ένα μέλλον όπου υπάρχει επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς και κάθε πολιτισμός εξελίχθηκε από την επαφή του με άλλους πολιτισμούς, εκτός από τη Γη που φαίνεται να εξελίχθηκε χωρίς καμμιά βοήθεια. Λένε ότι τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, με τα οποία δεν έχει άμεση σχέση πέρα από ότι διαδραματίζονται στο ίδιο σύμπαν, είναι πολύ ανώτερα. Το συγκεκριμένο ήταν απλά ένα ευχάριστο ΕΦ αστυνομικό μυστήριο. Ήταν και το πρώτο βιβλίο του Brin.

 

Tοντονη,απο τα 3 πρωτα του Uplift θα ελεγα οτι το καλυτερο ειναι το 2ο(Startide rising) ενω και το 3ο ειναι αρκετα καλο(2ο και 3ο ειναι σχεδον παραλληλα χρονικα σε αντιθεση με το 1ο που ειναι μερικες εκατονταδες χρονια πιο μπροστα).Το 1ο ειναι πιο hard sf,θυμιζει λιγο Αρθουρ Κλαρκ(ενα επιστημονικο ταξιδι βασικα).Προσωπικα με χαλασε αρκετα που δεν ασχολειται αρκετα με τα θαλασσια κητη που λεει στην αρχη.

[Naroualis]

Διαβάζω αυτήν την εποχή (σελίδα 120 από 380) το The Steel Remains του Richard Morgan, αυτού του ίδιου που έγραψε το Altered Carbon. Λοιπόν, πέρα από το ότι ο άνθρωπος ξέρει σαφώς να γράφει, επιπλέον ο άνθρωπος ξέρει να γράφει. Δυνατοί χαρακτήρες, με πρωταγωνιστή

 

 

ομοφυλόφιλο βετεράνο πολεμιστή

 

 

που επιστρέφει στο σπίτι του πατέρα του για να σώσει την ξαδέλφη του από δουλέμπορους. Προς το παρόν βέβαια η ξαδέλφη η καημένη είναι το McGuffin της ιστορίας, αλλά πάλι είμαι μόλις στο ένα τρίτο της πλοκής. Ταυτόχρονα βλέπουμε και τον αρχηγό κάτι νομάδων της στέππας με τα δικά του προβλήματα όπως και μια μιγάδα μάγισσα -ή κάτι τέτοιο- που τη στέλνει ο αυτοκράτορας να ερευνήσει κάτι παράξενες καταστροφές σε ένα χωριό.

 

Εξελίσσεται λίγο αργά, αλλά κάθε σκηνή είναι μια ξεχωριστή απόλαυση των αισθήσεων, ακόμη κι αν είναι αυτό που λένε disturbing. Πχ. και το βάζω σε spoiler tag γιατί είναι λίγο μπρουτάλ για πρωί

 

 

[He]stabbed two stiffened fingers from his freed right hand into the creature's eye, down past the socket and into the brain behind. The peon thrashed and shrieked and snapped, and he rolled it over in the fountaining storm of sand it was making with its tail. Pinned it there with his body weight while his fingers burrowed and shoved in up to the hilt. The eyelid flapped up and down on his knuckles like a trapped moth's wing scraping in the cup of a boy's closed palms.

 

[synodoiporos]

Κάποια βιβλία από τις εκδόσεις Bell που διάβασα πρόσφατα παρουσιάζονται στην BookPress.

 

Stephen King, Peter Straub, Joe Hill...

[BladeRunner]

Άρχισα το Το Πορτραίτο της Σιένα, του Ντέιβιντ Μόρελ. Φαίνεται πολύ καλό μέχρι στιγμής!

[Oberon]

Διαβάζω τη σειρά Η Γυναίκα Μάγος-Γιατρός της Lynn V. Andrews.

 

Η σειρά αποτελείται από 12 βιβλία (ή 13, ανάλογα πως θα το δει κανείς) ξεκινώντας από το Η Γυναίκα Μάγος-Γιατρός (Μedicine Woman) που πρωτοεκδόθηκε το 1980. Eίναι μυθιστορήματα με θέμα τη "μύηση" μιας λευκής γυναίκας της εποχής μας, από δύο γριές Ινδιάνες των Cree στη Manitoba του Καναδά, όπως και από πολλούς άλλους χαρακτήρες, τόσο μυθικούς όσο και πραγματικούς. Αν και πρόκειται για αυτοβιογραφικά βιβλία, είναι εμφανές πως υπάρχουν πολλά φανταστικά στοιχεία, "σύνθετοι" χαρακτήρες, και νοήματα που δεν ανήκουν ακριβώς στη σφαίρα των ιθαγενών Αμερικανικών παραδόσεων. Σε επόμενα βιβλία εισάγονται και χαρακτήρες από άλλες παραδόσεις του κόσμου, εκτός των ιθαγενών Αμερικανών.

 

Χαρακτηριστικό του πρώτου βιβλίου και μερικών από τα επόμενα, είναι ο πολύ έντονος φεμινισμός, μια που η παράδοση στην οποία μυείται η αφηγήτρια είναι "γυναικείος δρόμος", σε σημείο μερικές φορές οι διδασκαλίες να φαντάζουν έως και σεξιστικές προς το αντρικό φύλο, ειδικά σε ζητήματα πνευματικότητας. Όμως, αν κάποιος έχει ανοιχτό νου - ειδικά άντρας - αυτά δεν ενοχλούν ιδιαίτερα. Εξ άλλου, είναι μάλλον χαρακτηριστικά των δύο περίπλοκων και εξαιρετικά ενδιαφερόντων χαρακτήρων της Agnes Whistling Elk και της Ruby Plenty Chiefs, τις δύο γριές δασκάλες της δηλαδή, και όχι της συγγραφέως. Στα πρώτα βιβλία ο κύριος "κακός" είναι ένας άντρας, ονόματι "Κόκκινος Σκύλος" με τον οποίο τόσο η Λυν όσο και οι δασκάλες της έρχονται αντιμέτωπες σε έναν αγώνα για την επαναφορά του "γαμήλιου καλαθιού", κλεμμένου από τον Κόκκινο Σκύλο, που συμβολίζει . . . κάτι!

 

Υπάρχει διάχυτο χιούμορ σε όλα τα βιβλία που συχνά βγαίνει και από τις "συγκρούσεις" μεταξύ δυο πολιτισμών. Του Δυτικού, που εκφράζεται μέσα από την αφηγήτρια, και του Ινδιάνικου που, βεβαίως, εκφράζεται μέσα από τις δύο ηλικιωμένες γυναίκες των Cree οι οποίες - σαν μέρος της διδασκαλίας τους - προκαλούν συχνά-πυκνά τη Λυν να αμφισβητήσει οτιδήποτε θεωρεί δεδομένο που αντανακλά όσα θεωρούμε δεδομένα στις Δυτικές κοινωνίες και, κυρίως, τη σημασία των πραγμάτων. Για παράδειγμα, στο δεύτερο βιβλίο, η Λυν καλείται να φτιάξει τις "ασπίδες" της. Μία από αυτές, η ασπίδα του Νότου (οι κατευθύνσεις είναι πάρα πολύ σημαντικές στην κοσμοθεωρία των Ινδιάνων) πρέπει να διακοσμηθεί με φτερά αετού. Η Agnes δωρίζει στη Λυν ένα φτερό αετού, σημαντικό και σπάνιο δώρο, αλλά η Λυν απορεί γιατί ξέρει πολύ καλά πως πρόκειται για φτερό γαλοπούλας. Η Agnes επιμένει πως είναι φτερό αετού. Η Λυν επιμένει επίσης και θυμώνει γιατί πιστεύει πως η δασκάλα της την κοροϊδεύει. Όμως, μετά από πολύ γέλιο, η Agnes της λέει πως στη γλώσσα τους η γαλοπούλα λέγεται και "Αετός του Νότου", ενώ οι γνωστοί αετοί θεωρούνται Αετοί του Βορρά, κάτι που κάνει το φτερό της γαλοπούλας ακόμα πιο κατάλληλο για την ασπίδα της. Ήταν μόνο η δυτική "ταξονομία" που έκανε τη Λυν να είναι τόσο βέβαιη για τη σημασία και τη φύση του φτερού.

 

Στα βιβλία η Λυν Άντριους ταξιδεύει σε πολλές χώρες του κόσμου, οπουδήποτε υπάρχει σαμανιστική παράδοση, αν και κυρίως οι ιστορίες διαδραματίζονται στη Manitoba. Δεν μπορώ να πω πως πρόκεινται για αμιγείς "αυθεντικές" αναπαραστάσεις αλλά μάλλον για μυθιστορήματα που αφορούν στη γυναικεία φύση και πνευματικότητα σε πολλές σαμανιστικές παραδόσεις του κόσμου, ειδωμένη μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα και με αρκετές σύχρονες ιδέες. Σε συνδυασμό με την πλοκή κάθε μυθιστορήματος, μπορεί κάποιος να δει τη σειρά έως και σαν magical realism ή και fantasy.

 

Στα Ελληνικά έχουν βγεί 6 βιβλία από τις εκδόσεις Καστανιώτη:

 

 

 

Η Γυναίκα Μάγος-Γιατρός

 

Η Πτήση του Έβδομου Φεγγαριού (Η Διδασκαλία των Ασπίδων)

 

Η Γυναίκα Τζάγκουαρ και η Σοφία του Δέντρου της Πεταλούδας

 

Η Γυναίκα των Άστρων

 

Η Γυναίκα Άλογο του Ανέμου

 

Η Γυναίκα της Αρχαίας Μαγείας

 

 

 

 

Μεταξύ των Η Γυναίκα των Άστρων και Η Γυναίκα Άλογο του Ανέμου υπάρχει άλλο ένα βιβλίο με τίτλο The Crystal Woman, το οποίο για κάποιο άγνωστο λόγο δεν βγήκε ποτέ στα Ελληνικά. Τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, με το τελευταίο να έχει εκδοθεί το 2006, δεν έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά. Οι τίτλοι τους είναι:

 

Shakkai

 

Woman at the Edge of Two Worlds

 

Dark Sister

 

Love and Power

 

Tree of Dreams

 

Writing Spirit (Aυτό το τελευταίο, και "13ο" βιβλίο, δεν είναι ακριβώς συνέχεια αλλά μια αναδρομή σχετικά με τη συγγραφή των υπολοίπων βιβλίων και όποια προβλήματα, προκλήσεις - συχνά πνευματικές - και τεχνικές αντιμετώπισε ή χρησιμοποίησε η συγγραφέας).

 

Στα Ελληνικά οι μεταφράσεις είναι του Δημήτρη Κουτσούκη και τις βρίσκω αξιοπρεπείς. Είναι εμφανές πως ο μεταφραστής έχει οικειότητα με τις έννοιες μέσα στα βιβλία και αυτό προσθέτει σίγουρα κάτι περισσότερο στις μεταφράσεις του που μεταδίδει το αρχικό "πνεύμα" των βιβλιών.

 

 

 

Γενικά, πρόκειται για συναρπαστικά μυθιστορήματα, χωρίς να μπορεί να ειπωθεί πως αποτελούν μια εντελώς αυθεντική αναπαράσταση της κουλτούρας συγκεκριμένων εθνικών ομάδων. Είναι όμως πολύ ευχάριστα και μαγευτικά αν και, σίγουρα, οι γυναίκες θα βρουν μια έξτρα διάσταση στην ανάγνωσή τους μια που μπορούν να ταυτιστούν με ορισμένα πράγματα περισσότερο από έναν άντρα (όπως για παράδειγμα, ό,τι αφορά στο πώς αντιμετωπίζεται η "περίοδος" από τις Ινδιάνες).

 

Τώρα διαβάζω πάλι το 4ο βιβλίο Η Γυναίκα των Άστρων και επιτέλους αγόρασα και τα τελευταία 5 της σειράς τα οποία δεν έχω διαβάσει ποτέ.

 

 

 

 

Υ.Γ. Aν και υπάρχουν κάποιες ομοιότητες με βιβλία του Carlos Castaneda, ειδικά με τα δύο πρώτα, υπάρχουν και μεγάλες διαφορές. Τα βιβλία της Άντριους έχουν πολύ μεγαλύτερη και ενδιαφέρουσα πλοκή, καλή συγγραφική τεχνική, και είναι γενικά πιο βατά, προσγειωμένα και πιο "μυθιστορηματικά", ενώ δεν υπάρχει πουθενά κανένας υπαινιγμός για πειραματισμό με lsd όπως στα βιβλία του Castaneda, ούτε και προσπάθεια "επιστημονικοφανών" επεξηγήσεων. Γι'αυτό και προτιμώ πολύ περισσότερο την Lynn Andrews.

Edited August 23, 2011 by Oberon

[phaethon]

Τέλειωσα το "Δωμάτιο στον ιπτάμενο δράκο" του LeFanou.Ενδιαφέρουσα ιστορία αν και προβλέψιμη. Διαβάζεται όμως ευχάριστα.

Θα αναζητήσω και άλλα έργα του συγγραφέα.

Επίσης έχω διαβάσει το ένα τρίτο από το βιβλίο "Η Ροσάουρα απόψε στις δέκα" του Ντενέβι και ως τώρα το βρίσκω εξαιρετικό.

Μάλιστα, όπως συνηθίζω να κάνω σε όλα τα βιβλία που μου αρέσουν πολύ, έριξα το ρυθμό διαβάσματος, ώστε να το απολαύσω όσο γίνεται περισσότερο.

[D'Ailleurs]

ξεκίνησα ενα βιβλίο συλλογή του Ρόμπερτ Χάουαρντ απο τις εκδόσεις Αίολος με τις ιστορίες του Σόλομων Κέην. Φυσικά είναι εκπληκτικό.

[gregacm]

Επιασα το Για Παντα Παραξενος του Ντιν Κουντζ!Μεχρι στιγμης μου αρεσει πολυ ο τροπος που γραφει!

[Anwrimos23]

Άκου Ανθρωπάκο- Βίλχεμ Ράιχ(εκδόσεις αποσπερίτης): ήθελα από καιρό να το διαβάσω (κυρίως για ιστορικούς λόγους) και τελικά περνώντας τυχαία από μία έκθεση βιβλίου στη Λευκάδα, το αγόρασα μαζί με άλλα βιβλία.

Ο Βίλχεμ Ράιχ ήταν ψυχίατρος, έγραψε σημαντικά βιβλία στην εποχή του, αργότερα θεώρησε ότι ανακάλυψε μία νέα ζωτική ενέργεια (οργόνη) και κατασκεύασε συσσωρευτές οργόνης, οι οποίοι υποστήριζε πως γιάτρευαν διάφορες μορφές καρκίνου. Πήγε στην Αμερική όπου ίδρυσε ερευνητικά εργαστήρια και τελικά κυνηγήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες και τον FDA.Καταδικάστηκε και πέθανε στην φυλακή, ενώ τα βιβλία του κάηκαν και τα μηχανήματά του καταστράφηκαν. Με αυτό το background καταλαβαίνει κανείς τι ακολουθεί σε αυτό το βιβλίο. Πραγματικά μια κραυγή διαμαρτυρίας κατά του "κοινού ανθρωπάκου" που κοιτάζει την δουλειά του, με μία ταυτόχρονη προσπάθεια να απαντήσει στην λασπολογία και την δυσφήμιση (που ο ίδιος θεώρησε ότι υπέστη) από το επιστημονικό κατεστημένο.

Η γραφή του βιβλίου είναι απλή, ώστε να γίνεται κατανοητό απ όλους-αφού δεν έχει επιστημονικό αλλά ανθρωπιστικό χαρακτήρα- ενώ το ύφος θα έλεγα ότι ξεχειλίζει από οργή!

Δεν ξέρω πως θα το βρει κανείς διαβάζοντάς το σήμερα, ίσως σε αρκετούς να φανεί ξεπερασμένο... Εγώ τολμώ να πω πως απόλαυσα κάθε σελίδα και ίσως να το ξαναδιαβάσω στο μέλλον, γιατί που και που πρέπει να τολμάς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να δέχεσαι και μερικά χαστούκια που ίσως σε ταρακουνήσουν ως ένα βαθμό.

Edited August 25, 2011 by Anwrimos23

[laas7]

Ειχα πολυ καιρο να διαβασω φανταστικη λογοτεχνια. Πριν τις διακοπες διαβασα ενα βιβλιο που τελικα ακουσα να διαφημιζεται και στο ραδιοφωνο. Την unica , το διαλεξα γιατι μου αρεσε το εξωφυλλο (δεν ειμαι σπιτι για να δω ακριβως τον τιτλο. Θα φροντισω ομως να το δω για να το ποσταρω.)

Μου φανηκε λιγο. Επισης μου εκανε εντυπωση που εκδοθηκε αυτη η ιστορια που για εμενα ειχε αρκετες αδυναμιες. Που ειναι εκεινα τα παλια καλα βιβλια που τα διαβαζες και σου επεφτε το στομα στο πατωμα??

Ειναι η ιστορια ενος αγγελου της unica που για καποιους λογους "χωριζεται" σε 2 αλλες υπαρξεις, μικροτερους αγγελους. Σαν ιδεα μου αρεσε πολυ αυτο-η αρσενικη και η θηλυκη πλευρα. Αλλα ο κοσμος των αγγελων που περιγραφεται ειναι καπως συγκεχημενος μεταξυ ξορκιων, νεραιδων, ερωτα και γοργονων. Και η ιστορια της μαχης του καλου και του κακου χιλιοειπωμενη, χωρις κατι νεο να δειξει. Ηξερα απο την αρχη τι περιπου θα γινει. Αλλα αυτο το παθαινω γενικα ευκολα και με ταινιες κτλ

 

Ο πληρης τιτλος ειναι η φλογα της ζωης unica και για να συνοψισω δεν ειναι κακο συμπαθητικουλακι, τιποτα το συγκλονιστικο

Edited August 26, 2011 by laas7

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο Θησαυρός του Γιουκατάν, του Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ. Αναμένεται εξίσου ενδιαφέρον και περιπετειώδες, όσο τα άλλα δυο βιβλία του που έχω διαβάσει(Θάνατος στη Σαχάρα-το καλύτερο μέχρι στιγμής-, και Περιπέτεια στον Ειρηνικό).

[BlackCatGirl]

Χμ...λοιπον..Μετα απο.. επιπονες προσπαθειες, τελειωσα τις "Γοτθικες Ιστοριες" απο Βικτωριανες Συγγραφεις..

Εν ολιγοις, απογοητευτηκα...Και αυτο γιατι περιμενα ολες οι ιστοριες να εχουν κατι απο τη Βικτωριανη εποχη και να ειναι τουλαχιστον ανατριχιαστικες...Δυσκολευομαι να πιστεψω οτι κατα την εποχη των post mortem φωτογραφιων, της σκοτεινης ατμοσφαιρας και του θανατου, η φαντασια των συγγραφεων ειναι τοσο περιορισμενη. Βεβαια, αναμεσα στα 18 διηγηματα υπαρχουν καποια αξιολογα (πχ "The shadow in the corner","The haunted organist of Hurly Burly"), λαμβανοντας υποψη τη δεδομενη χρονικη περιοδο. Πολλα ομως,δεν ανηκουν κατα τη γνωμη μου στη κατηγορια των τρομακτικων διηγηματων..Καποια μαλιστα δεν εχουν καμια σχεση με αυτο το στοιχειο (πχ the man with the cough), και απορω γιατι επιλεχθηκαν για το συγκεκριμενο βιβλιο.

Κοινως, stay away. (Επρεπε να το καταλαβω με τετοιο εξωφυλλο).

Σειρα εχουν τωρα δυο βιβλια που περιμενα καιρο να διαβασω:

Το πρωτο ειναι το "Ερωτας και Θανατος" του R. Campbell (Να ΄σαι καλα Δημητρη ) και το δευτερο ειναι το "Ερωτας μεχρι θανατου" της Λ. Ανγκερ (παραπλησιοι οι τιτλοι ε?).

Συντομα εντυπωσεις!